ΑΙΜΑ – «τιμή» – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

 

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

Ενας πατενταρισμένος φασίστας, ο Αμερικανός ποιητής Εζρα Πάουντ, είχε πει κάποτε ότι «αν δεν κάνεις θυσίες για τις Ιδέες σου, τότε  ή εσύ δεν αξίζεις ή οι ιδέες σου». Το πόσο άξιζε και ο ίδιος ο Πάουντ και οι ιδέες του φάνηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οταν και επί 25 χρόνια,  μετά τα τέλος του Μουσολίνι τον οποίο ακολουθούσε κατά  πόδας, ο Πάουντ υποδυόταν (;) τον τρελό για να την βγάλει καθαρή…

Ας έρθουμε τώρα στους ημέτερους «ιδεολόγους»:

O Αρτέμης Ματθαιόπουλος είναι βουλευτής χρυσαυγίτης. Χρυσαυγίτης σαν τον μαχαιροβγάλτη που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα. Αλλά ο Ματθαιόπουλος είναι και μουσικός. Σαν τον Φύσσα. Μόνο που ο Φύσσας τραγουδούσε για τη ζωή, τον έρωτα και τη λεβεντιά. Ο χρυσαυγίτης του συγκροτήματος Pogrom (τι όνομα, έ;) εμπνέεται από άλλα θέματα. Του αρέσει να τραγουδάει για το Άουσβιτς. Ιδού οι στίχοι από το άσμα του συγκροτήματος, το εμνευσμένο από το Αουσβιτς:

«Γαμώ τον Βίζενταλ, γαμώ την Άννα Φρανκ/ γαμιέται κι όλη η φυλή του Αβραάμ./ Τ’ αστέρι του Δαβίδ με κάνει να ξερνάω/ αχ, το Άουσβιτς, πόσο το αγαπάω!/ Ρε κωλοεβραίοι, δεν θα σας αφήσω/ στο τείχος των Δακρύων θα ’ρθω να κατουρήσω./ Juden Raus! Καίγομαι στο Άουσβιτς»…

Αυτός ο ευγενής νέος «δεν είναι ναζιστής, δεν είναι εθνικοσοσιαλιστής». Τι είναι; «Εθνικιστής»! Καμία αντίρρηση. Εθνικιστής του κερατά είναι. Σαν όλους εκείνους, δηλαδή, που κατατάσσουν τα έθνη, τους λαούς και τους ανθρώπους σε «ανώτερους» και σε «κατώτερους». Και που πάνω στο τσακίρ εθνικιστικό κέφι τους ρίχνουν (κατά το κέφι τους) και καμιά μαχαιριά (στους «κατώτερους»)…

Επιπλέον ο Ματθαιόπουλος έχει ελαφρυντικό: Τους ύμνους στο Αουσβιτς τους έψελνε «παλιά». Μόνο που το συγκρότημά του, το Pogrom, δεν είναι και τόσο παλιό. Μόλις το 2004 ιδρύθηκε…

 

 ««Αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος/ εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος»…   

 

Ο Μιχαλολιάκος είναι ο φυρερίσκος της Χρυσής Αυγής. Στον ύμνο του για τον Χίτλερ (περιοδικό Χρυσή Αυγή, τεύχος 26, Μάιος 1987) έγραφε:

 «Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί […] με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και τα οράματά μας: HEIL HITLER!»…

Αυτός ο τύπος, ο Μιχαλολιάκος, ορκίστηκε ενώπιον Θεών και ανακριτών και δήλωσε: «Δεν είμαι ναζιστής, δεν είμαι εθνικοσοσιαλιστής». Τέτοια γενναιότητα έχει να επιδειχτεί από τότε που ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έγραφε τους στίχους του «Μαύρου Γάτου» και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου τραγουδούσε:

«Αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος
εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος»…   

Κατά τα λοιπά, την τελευταία φορά που ακούσαμε τη φωνούλα του Μιχαλολιάκου ήταν όταν είπε εκείνο το «Ζήτω η Νίκη». Το «Sieg Heil!», δηλαδή. Το οποίο, φυσικά, «δεν» είναι ναζιστικό, «ούτε» εθνικοσοσιαλιστικό. Ηταν  «απλώς»  ο καθεαυτού χαιρετισμός των Ναζί που καθιερώθηκε από τον Χίτλερ. Τόσο μη ναζιστικό και μη εθνικοσοσιαλιστικό είναι το  «Sieg Heil!» που απαγορεύτηκε στη Γερμανία, μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τις παραγράφους 86 και 130 του γερμανικού Ποινικού Κώδικα.

 

 «Ο Κασιδιάρης δεν ξέρει τίποτα για τον… Κασιδιάρη. Όπως είπε στους ανακριτές, δεν γνωρίζει τίποτα για τον τύπο που επιδεικνύει το τατουάζ με τον αγκυλωτό σταυρό στο χεράκι που με τόση «ανδρεία» χτυπάει γυναίκες»…

 

Ο Κασιδιάρης είναι ο γνωστός άντρακλας που χτυπάει γυναίκες. Στον ύμνο του για το ναζισμό έγραφε:

«Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (που οι Δημοκρατίες, ή μάλλον οι εβραίοι –σύμφωνα με τον Στρατηγό Μεταξά– κήρυξαν στη Γερμανία) δεν σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; Είναι βέβαιο ότι θεμελιώδεις αξίες που πηγάζουν ως επί το πλείστον από την ελληνική αρχαιότητα, θα κυρίευαν πνευματικά όλα τα κράτη και θα όριζαν τις τύχες των λαών. Ο ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν της παρακμιακής υποκουλτούρας που διέβρωσε τον λευκό άνθρωπο»…

Αλλά, όπως ορκίστηκε ο κύριος Κασιδιάρης ενώπιον Θεών και ανακριτών, «δεν είναι ναζιστής, δεν είναι εθνικοσοσιαλιστής». Οσο για τον «ρομαντικό» χαρακτήρα του ναζισμού, αυτά ο κύριος Κασιδιάρης τα έγραφε «παλιά». Όχι όμως και τόσο «παλιά». Μόλις πριν από δυο χρόνια τα έγραφε. Στις 20/4/2011, στο περιοδικό «Χρυσή Αυγή» τα έγραφε. Πότε πρόλαβε να τα αποκηρύξει, τέτοιος «ιδεολόγος» άνθρωπος, που κυκλοφοράει και με μια σβάστικα «να!», ζωγραφισμένη πάνω στο χεράκι – με το οποίο γρονθοκοπεί γυναίκες…

 

«Τα ινδάλματα των χρυσαυγιτών έχουν όνομα: «Τσιρονίκοι»…

 

Αφού λοιπόν αυτοί «δεν» είναι ναζιστές και «δεν» είναι εθνικοσοσιαλιστές, ας πάμε σε κάποιον που ήταν:

Ο Έκτωρ Τσιρονίκος ήταν δωσίλογος, συνεργάτης των Γερμανών επί Κατοχής. Εφτασε μέχρι και αντιπρόεδρος στη γερμανοδιορισμένη «κυβέρνηση» του Ιωάννη Ράλλη. Ηταν, δηλαδή, ο αντιπρόεδρος της «κυβέρνησης» των γερμανοτσολιάδων του Ράλλη, της «κυβέρνησης» δηλαδή που ίδρυσε τα «Τάγματα Ασφαλείας». Σύμφωνα μάλιστα με τον G. Aly στο βιβλίο του «Το λαϊκό κράτος του Χίτλερ», ο Εκτωρ Τσιρονίκος ήταν αυτός που είχε φροντίσει για την πώληση από Ελληνες χρηματομεσίτες του κλεμμένου χρυσού των Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο Χρηματιστήριο Αθηνών, με σκοπό να εφοδιαστεί η Βέρμαχτ με το απαραίτητο ρευστό που χρειαζόταν για τις ανάγκες των μονάδων Κατοχής.

Μια τέτοια «πατριωτική» προυπηρεσία δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένη. Ετσι, στο περιοδικό της Χρυσής Αυγής (τεύχος Δεκέμβρη 1983), στη δεύτερη σελίδα, μέσα σε ειδικό πλαίσιο ώστε να τονίζεται ευδιάκριτα το ιδεολογικό πρόσημο της ναζιστικής οργάνωσης, σε περίοπτη θέση έτσι ώστε να μην υπάρχουν αμφιβολίες για τις ιστορικές της αναφορές και για το πολιτικό της πρόταγμα, δημοσιεύτηκε κείμενο υπό τον τίτλο «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ», το οποίο καταλήγει ως εξής:

«Γιατί ΕΜΕΙΣ, μόνο ΕΜΕΙΣ είμαστε ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ, μελλοντικοί ανατροπείς της διαφθοράς, μελλοντικοί Δημιουργοί της Πολιτείας του Ήλιου, της Πολιτείας του Ελληνικού Μεγαλείου, της ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ». Η υπογραφή του εν λόγω δημοσιεύματος (με κεφαλαία γράμματα) είναι: «ΕΚΤΩΡ ΤΣΙΡΟΝΙΚΟΣ».

 

Αυτοί είναι οι «μουσικοί», οι «φυρερίσκοι» και οι «άντρακλες» της Χρυσής Αυγής. Αυτά είναι και τα «αξιοθέατά» τους: τα Άουσβιτς. Αυτοί είναι οι «ήρωές» τους, οι «Τσιρονίκοι». Τέτοιο και το «Ελληνικό Μεγαλείο» τους. Τίποτα λιγότερο από το ναζιστικό «μεγαλείο» των γερμανοτσολιάδων Τσιρονίκων. Αυτός είναι ο «πατριωτισμός» με τον οποίο βρωμίζει τα χώματα της ελληνικής γης η Χρυσή Αυγή: ο «πατριωτισμός» του αρχιδωσίλογου Τσιρονίκου. Αυτά είναι τα ινδάλματα της Χρυσής Αυγής: Οι Χίτλερ. Αυτή είναι η Χρυσή Αυγή: Ένα χιτλερικό εκτροφείο Τσιρονίκων. Που κατά τα άλλα, με την πρώτη «σφαλιάρα» είναι πανέτοιμοι να ορκιστούν σε Θεούς και ανακριτές ότι «δεν είναι ναζιστές, δεν είναι εθνικοσοσιαλιστές».

Και φυσικά δεν προκαλεί κάποια ιδιαίτερη έκπληξη το πώς εννοούν κάτι τέτοιοι τύποι την έννοια «Τιμή». Αλλά πώς να το κάνουμε: Η θρασυδειλία τους, η λιποψυχία τους, η αψυχιά τους, η σβελτάδα τους να αποκηρύξουν τον ίδιο τους τον εαυτό (ένδειξη της «ποιότητας» του εαυτού τους) συνιστούν πρώτης τάξεως μαρτυρία για το τί είδους «λεβέντες» πρόκειται