Ενας νικηφόρος εργατικός αγώνας που προσφέρεται για να βγουν συμπεράσματα.

αναδημοσίευση από  βαθύ  κόκκινο

 

Του Σεϊτ Αλντογκάν 

Στην πόλη Κιουταχία, της Τουρκίας, η κυβέρνηση παραχώρησε το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος σε ιδιώτη καπιταλιστή. Σχεδόν άμεσα ο νέος ιδιοκτήτης του εργοστασίου προχώρησε στην απόλυση 109 εργατών.

Η αντίδραση του σωματείου των εργαζομένων ήταν ακαριαία. Σταμάτησαν την λειτουργία του εργοστασίου και μαζί με τις οικογένειες τους κατέλαβαν το εργοστάσιο, απαιτώντας την επαναπρόσληψη των απολυμένων.

Η κυβέρνηση για να υπερασπίσει τα συμφέροντα του καπιταλιστή, στον οποίο πούλησε το εργοστάσιο στέλνει αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις για να σπάσει την κατάληψη.
Δίνονται μάχες σώμα με σώμα μεταξύ απεργών και αστυνομικών.
Οι εργάτες ταμπουρώνονται μέσα στο εργοστάσιο το οποίο δεν λειτουργεί και όλη η περιοχή είναι βυθισμένη στο σκοτάδι.

Μετά απ’ αυτή την εξέλιξη ο νέος εργοδότης στον οποίον κατέληξε αυτή η ιδιωτικοποίηση, υποχωρεί και δεσμεύτηκε να ξαναπροσλάβει τους απολυμένους.
Αυτή την στιγμή οι εργάτες εξακολουθούν να έχουν καταλάβει το εργοστάσιο, περιμένουν να ξαναγυρίσουν στην δουλειά τους οι απολυμένοι συνάδελφοι, για να το ξαναθέσουν σε λειτουργία.

Περιττό να πούμε ότι έβαλαν φωτιά στο αστυνομικό φυλάκιο που υπήρχε στην πύλη του εργοστασίου, κατέστρεψαν κάποια αυτοκίνητα του νέου τους αφεντικού, έσπασαν στην κυριολεξία στο ξύλο κάποιους αστυνομικούς, πριν επέμβει ο στρατός για να μπορεί να ελέγξει την κατάσταση

Αντι-ΠΑΜΕ μέτωπο ακόμα και με τη Χρυσή Αυγή!

 

 

«ΠΑΛΙΟΣ» ΚΑΙ «ΝΕΟΣ» ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ

Νέα αποκαλυπτικά παραδείγματα από αρχαιρεσίες στη Δράμα και την Ελασσόνα

Χέρι – χέρι μεταξύ τους, αλλά και με τη Χρυσή Αυγή, πιάνονται οι δυνάμεις του παλιού και νέου εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, προκειμένου να χτυπήσουν το ΠΑΜΕ και να διατηρήσουν τους αρνητικούς για τους εργαζόμενους συσχετισμούς στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι αρχαιρεσίες στο Εργατικό Κέντρο Δράμας, που έγιναν την περασμένη Κυριακή, με τις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ να «συστεγάζονται» στο ίδιο ψηφοδέλτιο.

Παρά την προσπάθειά τους, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ κατάφεραν να καταγράψουν αύξηση. Συγκεκριμένα, η «Ταξική Αγωνιστική Ενότητα» έλαβε ποσοστό 11% (από 6%) και εξέλεξε έναν αντιπρόσωπο στο Εργατικό Κέντρο (δεν είχε κανέναν). «Το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί σημαντικό βήμα για τις ταξικές δυνάμεις», σημειώνει η «Ταξική Αγωνιστική Ενότητα», προσθέτει όμως πως οι συσχετισμοί «παραμένουν αρνητικοί, αφού ο παλιός και νέος εργοδοτικός συνδικαλισμός -ενωμένοι μάλιστα σε κοινό ψηφοδέλτιο- στέκεται ακόμα εμπόδιο στη χειραφέτηση και την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος».

Ιδιαίτερα σχολιάζει τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, «που μόλις λίγες μέρες πριν, οργάνωσαν σύσκεψη για τη δημιουργία συνδικαλιστικής παράταξης, με στόχο την «αναζωογόνηση» του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως έλεγαν», ενώ λίγες μέρες μετά, «έπεσαν οι μάσκες, τα βρήκαν με τους «μνημονιακούς», τις κυβερνητικές δυνάμεις ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ».

Από κοντά με τους χρυσαυγίτες

Αντι-ΠΑΜΕ συμπόρευση, όμως, με τη συμμετοχή και της Χρυσής Αυγής, είχαμε και στις αρχαιρεσίες του Σωματείου Ιδιωτικών Τεχνικών Υπαλλήλων Ελασσόνας, που έγιναν στις 4 και 5 Απρίλη. Στο «ενωτικό» -όπως παρουσιάστηκε- ψηφοδέλτιο συμμετείχαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή. Το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ που στάθηκε απέναντί τους, κατάφερε να ενισχυθεί, συγκεντρώνοντας 56 ψήφους (από 45) και αυξάνοντας σε 3 (από 2) τους αντιπροσώπους που εξέλεξε στο Εργατικό Κέντρο.

Με ανακοίνωσή της, η Πανελλαδική Γραμματεία Εμπορίου – Υπηρεσιών του ΠΑΜΕ καταγγέλλει την απαράδεκτη στάση και τις μεθοδεύσεις της διοίκησης του ΕΚ Ελασσόνας και της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ). «Τους ενόχλησε που η ΔΑΣ κατέβασε ψηφοδέλτιο, όπως και το ότι ήταν παρόντες στις διαδικασίες οι εκπρόσωποι της ΔΑΣ των δευτεροβάθμιων οργάνων, γι’ αυτό και προσπάθησαν να τους απομακρύνουν με κάθε τρόπο. Στην προσπάθειά τους αυτή, επιστράτευσαν μέχρι και τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, αλλά και την πρόεδρο της ΟΙΥΕ», καταγγέλλει η Πανελλαδική Γραμματεία.

Οπως εξηγεί, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου -εκλέγεται από το συγκεκριμένο σωματείο- επικαλέστηκε παρέμβαση των προέδρων της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλου, και της ΟΙΥΕ, Μ. Στεκουλέα, για να απομακρυνθούν η αντιπρόσωπος της ΔΑΣ από την ΟΙΥΕ, στη δύναμη της οποίας ανήκει το σωματείο και ο εκλεγμένος της ΔΑΣ στη διοίκηση του ΕΚ Ελασσόνας.

Γνωστοί στην περιοχή…

«Αυτές είναι οι «δημοκρατικές» διαδικασίες με τις οποίες πραγματοποιούν τις αρχαιρεσίες στα σωματεία που εκλέγονται οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές», σημειώνει η Γραμματεία Εμπορίου – Υπηρεσιών. «Δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό από αυτούς που κατεβαίνουν σε ένα ψηφοδέλτιο που μέχρι και η Χρυσή Αυγή συμμετέχει», αναφέρει.

Καταγγέλλει επίσης ότι ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου «δημόσια δηλώνει ότι «η Χρυσή Αυγή είναι νόμιμο πολιτικό κόμμα και πρέπει να εκπροσωπείται και στο Εργατικό Κέντρο»», ενώ ο γραμματέας του, Θωμάς Τσιαντές, συμμετείχε στην προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να λερώσει με την παρουσία της την περσινή εκδήλωση για τα 70 χρόνια από το ολοκαύτωμα της Τσαριτσάνης.

 

 

ριζοσπάστης

λαέ μην σφίξεις αλλο το ζωνάρι

Αύριο (θα έπρεπε να) απεργούμε…

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

Αύριο απεργούμε. Απεργούμε γιατί κατάντησαν την κοινωνία εδώ:

 

Απεργούμε. Γιατί οδήγησαν τον τόπο εδώ:

Απεργούμε. Γιατί έφτασαν το λαό εδώ:

Αύριο απεργούμε. Απεργούμε και κατεβαίνουμε από τις 10 το πρωί στην Ομόνοια γιατί γέμισαν με νιάτα τις ουρές της ανεργίας:

Απεργούμε. Γιατί εξευτέλισαν την ανθρώπινη ύπαρξη:

Απεργούμε. Γιατί αρνούμαστε τη «σωτηρία» τους:

Αύριο απεργούμε. Απεργούμε και διαδηλώνουμε σε όλη την Ελλάδα γιατί αρνούμαστε το «μέλλον» τους:

Αύριο απεργούμε. Απεργούμε γιατί όταν έλεγαν «Μνημόνιο ή χρεοκοπία» μεθόδευαν τη χρεοκοπία εκατομμυρίων ανθρώπων του λαού. Μεθόδευαν αυτό:

Απεργούμε. Γιατί όταν έλεγαν «ΕΕ ή χάος»  μεθόδευαν το ευρωενωσιακό χάος της αδιανόητης ανεργίας, των συσσιτίων, των ληγμένων τροφίμων. Μεθόδευαν αυτό:

Απεργούμε. Γιατί αυτοί που εκβίαζαν με το «ευρώ ή δραχμή» έφεραν την πλήρη… αφραγκία, το μηδενικό εισόδημα, τη φτώχεια, τη δυστυχία. Εφεραν αυτό:

Αύριο απεργούμε. Απεργούμε γιατί έχουν το θράσος να ψηφοθηρούν (!) σε μια χώρα που την κατάντησαν το 70% του πληθυσμού της να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και τα παιδιά της να λιποθυμούν λόγω ασιτίας στα σχολεία. Απεργούμε γι’ αυτό:

Απεργούμε. Γιατί έχουν το θράσος να μιλούν για «σωτηρία» αυτοί που σφαγίασαν μισθούς και συντάξεις, αυτοί που «φυλάκισαν» δικαιώματα και «απελευθέρωσαν» τις απολύσεις. Απεργούμε γι’ αυτό:

Απεργούμε για τα μαγκάλια. Για τις αυτοκτονίες. Για τα «success story» του καπιταλισμού των κρίσεων και της «ανάπτυξης» των 500 ευρώ βασικό.  Απεργούμε γι’ αυτό:

Αύριο απεργούμε. Γιατί αυτοί που ξεκίνησαν με απειλές, όπως εκείνο το ιταμό «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς», κατέληξαν να φέρουν από δοτούς τραπεζίτες πρωθυπουργούς μέχρι «μαύρα» στην ΕΡΤ. Εφεραν τη «μαυρίλα» της μετανάστευσης, της αιθαλομίχλης και της κατάθλιψης. Εφεραν καταστολή. Εφεραν αυταρχισμό. Εφεραν τη «δημοκρατία» των επιστρατεύσεων και των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Εφεραν τον εκφασισμό. Εφεραν τη «μαυρίλα» των συνομιλητών με τον ναζισμό έως τα έγκατα των πρωθυπουργικών γραφείων. Αύριο απεργούμε και γι’ αυτό:

   Αύριο απεργούμε. Καιθα έπρεπε να απεργήσουμε. Γιατί πίνουν το αίμα του λαού. Γιατί τον λεηλατούν. Τον πτωχεύουν. Τον συνθλίβουν. Γιατί οι λέξεις ωχριούν μπροστά στη στυγνότητά τους. Γιατί χτίζουν ένα μακάβριο «νεκροταφείο» ενταφιασμού των δικαιωμάτων και της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων.

   Αύριο διαδηλώνουμε. Και θα έπρεπε να διαδηλώσουμε. Γιατί αυτή είναι μια – πρώτη -απάντηση του εργάτη, του άνεργου, του βιοπαλαιστή προς τους «νεκροθάφτες» του. Προς όσους τον αφανίζουν. Γιατί η απάντηση του λαού προς όσους «αποφάσισαν» να τον πεθάνουν, δεν μπορεί παρά να είναι μία και έμπρακτη: Να «νεκρώσουν» τα πάντα!

 Αύριο (θα έπρεπε να) απεργούμε και διαδηλώνουμε. Γιατί τα μνημόνιά τους και τα πολυνομοσχέδιά τους,η φοροεπιδρομή τους, η λιτότητά τους, τίποτα μα τίποτα δεν θα μπορούσε να περάσει αν ο λαός στεκόταν απέναντί τους. Αν ο λαός αποφασίσει να σταθεί απέναντί τους.

   Οι κηφήνες που ζουν από τον ιδρώτα των άλλων, οι συνδικαλιστικοί χαρτογιακάδες τους και οι πολιτικές τους μαριονέτες «κουνιούνται», αυθαδιάζουν, χλευάζουν, για ένα και μόνο λόγο: Επειδή τους το επιτρέπει ο λαός. Επειδή ο λαός τους το επιτρέπει να τον έχουν «ζωσμένο». Να δουλεύει γι’ αυτούς. Να είναι άνεργος γι’ αυτούς. Να είναι εξαθλιωμένος γι’ αυτούς.

  Αλλά, το ξέρουν: Οταν και αν ο λαός σηκώσει το ανάστημά του, όταν κάνει το βήμα μπροστά, αν, τελικά, αρνηθεί να είναι μια ζωντανή «μηχανή» που πεθαίνει για να παράγει τα κέρδη τους και για να πληρώνει τις κρίσεις τους, τότε… Τότε, όλα αυτά τα θρασίμια θα εξαφανιστούν. Θα σαρωθούν! Το ξέρουν: Καμία ολιγαρχία, καμία δεσποτεία, καμία κυβέρνηση, καμία τρόικα, δεν μπορεί να τα βάλει με τον οργανωμένο, τον μαζικό, τον ταξικό αγώνα των ανθρώπων που «γυρίζουν τον τροχό».

   Αυτή είναι η αλήθεια: Είναι ανήμποροι μπροστά στα εκατομμύρια των ανθρώπων που μοχθούν και που «γυρίζουν τον τροχό». Είναι ανήμποροι μπροστά σ’ έναν αποφασισμένο λαό. Αυτή την αλήθεια καλύτερα απ΄ όλους την αναγνωρίζουν εκείνοι, οι ίδιοι, που έχουν αλυσοδέσει τον λαό στον τροχό. Είναι μια αλήθεια που την ξέρουν και οι σμπίροι τους. Αυτοί που μεθαύριο, μετά την απεργία, θα διακινούν με καμουφλαρισμένη ικανοποίηση την γνωστή ατάκα: «Η απεργία και η διαδήλωση ήταν κατώτερη των περιστάσεων».

Όμως, αν είναι έτσι, αν οι «δήμιοι» του λαού αναγνωρίζουν ότι η αντίσταση του λαού είναι «κατώτερη των περιστάσεων», αφού παραδέχονται ότι με όσα του κάνουν ο λαός θα έπρεπε να διαδηλώνει περισσότερο, να απεργεί περισσότερο, τότε πρόκειται για υπέροχη «εξομολόγηση»! Πρόκειται για θαυμάσια ομολογία! Αφού κοκορεύονται ότι καταφέρνουν να κρατούν την αντίσταση του λαού σε επίπεδα «κατώτερα των περιστάσεων», μιας και παραδέχονται ότι η επίθεση που έχουν εξαπολύσει και οι «περιστάσεις» που οι ίδιοι δημιούργησαν είναι αφόρητες, είναι φρικτές, είναι απάνθρωπες, τότε ας ακολουθήσουμε την ωραία συμβουλή τους: Ας μετατρέψουμε την αυριανή απεργία σε λίπασμα, σε παλλαικό κάλεσμα που εκείνους που θα λείπουν από την διαδήλωση.

   Ας γίνει, επομένως, η αυριανή απεργία το πρελούδιο για να σπάσει ο φόβος, να σπάσει η ηττοπάθεια, να σπάσει η μοιρολατρία. Απεργούμε αύριο ώστε η επόμενη απεργία, η επόμενη διαδήλωση, να είναι στο ύψος των περιστάσεων! Να είναι, δηλαδή, αντίστοιχη με το περιεχόμενο του πολιτικού διλήμματος της εποχής μας. Και το δίλημμα – μας το λένε κατάμουτρα αυτοί που διαμορφώνουν τις «περιστάσεις» –  είναι σαφές: `Η θα συνεχίσουμε να  τους παρακολουθούμε να μας συντρίβουν ή θα ξεσηκωθούμε!

Τι το λες και δεν το κάνεις;

• «Πρέπει να ξεσηκωθούμε!»

• «Να βγούμε στο δρόμο, δεν αντέχουμε άλλο»

• «Μα τι κάνει ο λαός; Γιατί δε φωνάζουν οι άνεργοι;»

• «Πρέπει κάτι να κάνουμε και εμείς»

Το ακούς όλο και πιο συχνά όλο και πιο θυμωμένα.

Τα ακούς σχεδόν πια παντού, στο λεωφορείο, στο καφενείο, στο φούρνο και στα ταμεία του Σούπερ Μάρκετ, όταν ανοίγει η συζήτηση και όταν δεν ανοίγει, όταν κάποιος ξεσπά την οργή ή την απελπισία του.

Τα ακούς ακόμα και σε τηλεφωνικές παρεμβάσεις σε αθλητικές – ποδοσφαιρικές ραδιοφωνικές εκπομπές από ακροατές του ραδιοφώνου. Ανάμεσα στις γκρίνιες, φωνές και βρισιές για το ανύπαρκτο ή υπαρκτό πέναλτι, βγαίνουν φωνές για το φαΐ, το ρεύμα, για το τι θα γίνει με την ανεργία, τους νέους και τι θα κάνουμε εμείς!

Αφήνω στην άκρη το χάος των φωνών στο διαδίκτυο.

Σε όλες και όλους αυτούς, σε κάθε έναν ξεχωριστά πρέπει να τους πούμε τώρα:

Τι το λες και δεν το κάνεις; Για πότε, γιατί το αναβάλλεις;

Όχι με ύφος εισαγγελέα, αλλά ως συντροφικό κάλεσμα.

Έλα πάμε μαζί!

Δες! Δεν υπάρχει συνοικία και κλάδος όπου οι λαϊκές επιτροπές, τα εργατικά συνδικάτα του ΠΑΜΕ, οι αγωνιστικές συσπειρώσεις των ΕΒΕ, οι γυναικείες οργανώσεις της ΟΓΕ, που να μην αναπτύσσουν δράσεις και πρωτοβουλίες. Για όλα. Αρχίζοντας από τα πιο καυτά και ανθρώπινα ζητήματα που όλους μας απασχολούν.

Για να προστατευτούν, να ανακουφιστούν τώρα οι άνεργοι και οι οικογένειές τους, για να μην μείνει κανένα λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα και φαγητό, παιδί χωρίς γάλα και δώρο για τις γιορτές!

Δες! Διάβασε στον «Ριζοσπάστη», στο 902.gr, στις ανακοινώσεις που είναι κολλημένες στις κολόνες. Εκατοντάδες κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις, πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και διεκδίκησης.

Για τα παιδιά, τους φόρους, τα δάνεια, την υγεία.

Έλα και εσύ να βοηθήσεις και να στηριχτείς για να γίνουν περισσότερα και καλύτερα.

Ξέρουμε ότι είναι άλλο να το λες και άλλο να το κάνεις και εσύ το ξέρεις! Έλα να βοηθήσεις.

Έλα να μάθουμε μαζί το μάθημα της αλληλεγγύης και της οργάνωσης.

Έχουμε πολλά να κάνουμε και να μάθουμε! Μην αργείς.

Μην αργούμε να τους καλέσουμε!

902.gr

Ζώντας και πεθαίνοντας σαν σκλάβος ή σαν αφέντης;

 

Του Τάκη Βαρελά

Ας κάνουμε ένα flashback μαζί στη ζωή μας με βάση έστω το προσδόκιμο όριο ζωής των 78 ετών όπως δήλωσε ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος.

Κοίταξε λοιπόν τον καθρέφτη με καθαρά μάτια, μέτρα τις ρυτίδες και τα γκρίζα σου μαλλιά, σκέψου εγγόνια και παιδιά και αναρωτήσου.

Για ποιον σακατεύτηκες τόσα χρόνια, στις σκαλωσιές, στα μεταλλεία, στα χωράφια, στα εργοστάσια και στα σαπιοκάραβα;

Πόσες φορές δεν έκλαψες, δεν βλαστήμησες την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκες;

Πόσες φορές δεν φοβήθηκες την πείνα, τη φτώχεια και την ανεργία;

Πόσες φορές δεν έμεινες εσύ άφραγκος, για να έχει ο γιος και η κόρη 5 ευρώ, σαν παιδιά και αυτά, να βγουν μια βόλτα, να πιουν έναν καφέ;

Πόσες φορές, έβλεπες το μήνα να τελειώνει, τα λεφτά να τελειώνουν και το μυαλό σου να τρέχει στο νοίκι, το ρεύμα, το νερό και τα έξοδα της κόρης και του γιου που σπουδάζουν;

Μη στενοχωριέσαι, πάνω – κάτω όλοι έτσι ζήσαμε και ζούμε. Δεν είμαστε ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι.

Τουλάχιστον εγώ, θυμάμαι το «γέρο» μου, καλή του ώρα, μας έφυγε στα 59, να μου λέει: «Κοίτα να μάθεις καμιά τέχνη για να ζήσεις». Σοφή κουβέντα, γιατί αυτός στα 59 μας έφυγε, ζώντας, δουλεύοντας και πεθαίνοντας σαν σύγχρονος σκλάβος.

Λεφτά δεν έκανε, προκοπή δεν είδε, το κέρδος του ένα στρωμένο τραπέζι μόνο και στο τέλος μια ευχή «Έδωσε ο Θεός και σήμερα!», με απάντηση «…ο Θεός έχει, εμείς δεν έχουμε»!

Ποιο κέρδος, λοιπόν!, Ποιο χρήμα! Για ποια λεφτά και προκοπή! Στον καπιταλισμό;

Αναρωτήθηκες ποτέ: Ποιοι, πώς, πότε, με τι μέσα και με ποιους μαζεύουν τον πλούτο σου και περνάν αυτοί καλά και εμείς χειρότερα;

Αναρωτήθηκες, πού πήγαν οι λαγοί, τα πετραχήλια και τα χρυσά κουτάλια που σου έταξαν;

Ποιοι και πώς τα έκαναν όνειρα-εφιάλτες;

Άσ’ τα. Tα τραγούδησε έγκαιρα σχεδόν μια δεκαετία πριν ο Μακεδόνας: «Και αυτά που σου έλεγα λοιπόν / θα γίνω και θα κάνω / ξέχνα τα, είμαι υπάλληλος / και τρέχω και δεν φτάνω».

Μη στενοχωριέσαι. Μην επιτρέπεις όμως άλλο να σου θολώνουν το μυαλό οι απανταχού σωτήρες, που δεν σε έσωσαν ποτέ, ούτε εσένα ούτε εμένα.

Αυτοί που σου στρώνουν σήμερα τραπέζι στο συσσίτιο, σου ράβουν το σάβανο για να σε θάψουν αύριο.

Αυτοί που σε κοιμίζουν από τα κανάλια τους, σου φτιάχνουν Κοινωνικά Υπνωτήρια και αύριο θα σε πετάξουν στο δρόμο.

Αυτοί που σου λένε «όλοι ίδιοι είναι», είναι αυτοί που συντηρούν το αστικό σύστημα, με σένα και εμένα σκλάβο.

Αυτοί που σου σέρβιραν το «μην ξεχνάς τι σημαίνει δεξιά», έγιναν ίδιοι και όμοιοι με αυτήν.

Αυτοί που σήμερα σου σερβίρουν «στρίψε αριστερά», έστριψαν πρώτοι δεξιά.

Αναρωτήσου όμως: Γιατί;

Γιατί, απλά, το πραγματικό δίπολο είναι αστική τάξη – εργατική τάξη, από την ισχυροποίηση του ενός πόλου ή του άλλου θα καθορίζεται η ανθρώπινη υπόστασή σου, η αξιοπρέπειά σου και εν γένει η ίδια σου η ζωή.

Γιατί το πραγματικό δίπολο είναι η αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργασία, εκμεταλλευτής ή εκμεταλλευόμενος, φτωχός ή πλούσιος, χορτάτος ή πεινασμένος και εσύ και εγώ είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, μικροαγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, εντέλει εκμεταλλευόμενοι.

Γιατί, τελικά, είναι θέμα εξουσίας και εδώ ισχύει το ποιος με ποιον, που δεν αφορά μόνα τα κόμματα, αλλά και εσένα, εμένα, το γιο σου και την κόρη σου, όλους όσοι παράγουν του κόσμου τα αγαθά.

Γι’ αυτή την εξουσία η πάλη ήταν, είναι και θα είναι αδιάκοπη, σκληρή, ταξική.

Γι’ αυτή την εξουσία γεννιούνται κόμματα που παλεύουν, δρουν και κυβερνούν ως εργαλεία του ενός ή του άλλου πόλου.

Να σου θυμήσω: Για το συμφέρον της αστικής τάξης στη χώρα μας τα τελευταία 100 χρόνια γεννήθηκαν ένα τσουβάλι αστικά κόμματα.

Από πού να αρχίσω και πού να σταματήσω!

Όλα, μα όλα, είχαν έναν κοινό σκοπό, την κυριαρχία της αστικής τάξης στην εξουσία, πότε με το νόμο και την τάξη, πότε με μαχαίρι και βαμβάκι, να είσαι εσύ παραγωγός και οι αστοί αφέντες.

Ένα μόνο κόμμα, το ΚΚΕ, σχεδόν 100 χρόνια έδωσε για σένα τα καλύτερα παιδιά του.

Στήθηκαν στον τοίχο χωρίς να σε απαρνηθούν!

Σήμερα, σήκω και κοίταξέ τους στα μάτια, τόσοι αγώνες, τόσο αίμα όσο και το δίκιο.

Κάνε το βήμα.

Ο σοσιαλισμός θέλει αγώνα ταξικό, με εσένα πρώτο!

από  902.gr

Να αλλάξουμε τη ζωή μας, όχι να διαχειριστούμε τη φτώχεια

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δείτε εδώ την παρέμβαση της Χρ. Παναγιωτακοπούλου στο «ΣΚΑΙ»

 

Οργάνωση της πάλης παντού για τα άμεσα προβλήματα του λαού. Για να πάρει ανάσα ο άνεργος, να μη του κόβουν ρεύμα και νερό, να παγώσουν τα δάνεια του, ταυτόχρονα, μαζί με τα καθημερινά προβλήματα, να οργανωθεί η πάλη για ριζικές αλλαγές.

Αυτό τόνισε στο «ΣΚΑΙ» η Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Σημείωσε ότι το ΚΚΕ δε θέλει να διαχειριστεί τη φτώχεια και τη μιζέρια αλλά με αισιοδοξία καλεί το λαό να αλλάξει τη ζωή του. Αντίθετα η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να διαχειριστούν τη φτώχεια.

Για τους φόρους και τους πλειστηριασμούς, υπογράμμισε ότι με νύχια και με δόντια το ΚΚΕ θα υπερασπιστεί τη λαϊκή κατοικία και σημείωσε ότι πρέπει να φορολογηθεί αποκλειστικά η μεγάλη ακίνητη περιουσία.

Ανοιχτή επιστολή προς εργαζόμενους – καταναλωτές

 

Ανοιχτή επιστολή προς τους εργαζόμενους – καταναλωτές απευθύνουν κλαδικά σωματεία εμπορίου – υπηρεσιών και ενώσεις αυτοαπασχολουμένων και μικρών εμπόρων ενόψει της απεργίας την Κυριακή 3 Νοέμβρη ενάντια στη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές.

Καλούν τους εργαζόμενους όλων των κλάδων να σταθούν στο πλευρό τους, καθώς οι εργαζόμενοι στο εμπόριο παλεύουν για ανθρώπινα ωράρια εργασίας, αίτημα που αφορά τους εργαζόμενους όλων των κλάδων.

Τα κλαδικά σωματεία και οι ενώσεις καταρρίπτουν ένα προς ένα τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και των μεγαλοεργοδοτών ότι θα υπάρξουν οφέλη για τους εργαζόμενους και ότι θα ανοίξουν θέσεις εργασίας. Στις περιοχές που τα καταστήματα είναι ανοιχτά τις Κυριακές δεν έχει δημιουργηθεί ούτε μια θέση εργασίας, έχουν απολύσει εκατοντάδες εμποροϋπαλλήλους, δεν έχουν πάρει καινούργιους, ξεπατώνουν στη δουλειά αυτούς που εργάζονται, δουλεύουν περισσότερες ώρες και δεν τις πληρώνονται και τα μικρά μαγαζιά εξακολουθούν να «βαράνε μύγες» ή να κλείνουν.

Παρακάτω επισυνάπτεται ολόκληρη η ανοιχτή επιστολή την οποία υπογράφουν:

ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ:

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΜΠΟΡΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΜΠΟΡΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ & ΙΔ.ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΙΔ.ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΕ & ΓΡΑΦΕΙΩΝ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΙΔ.ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΔΥΤ. ΑΤΤΙΚΗΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΙΔ.ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ & ΕΜΠΟΡΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΛΑΥΡΙΟΥ

ΕΠΙΧΕΙΡΙΣΙΑΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΡΦΟΥΡ – ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ – DIA

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ LIDL Ν. ΑΤΤΙΚΗΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ PRAKTIKERHELLAS

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΩΣΤΑΝΤΑΚΑΤΟΣ

ΕΝΩΣΗ ΕΜΠΟΡΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ Ν. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ Ν. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖ. ΣΤΑ ΚΑΤ. ΚΑΡΦΟΥΡ-ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ–DIA ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖ. ΣΤΑ S/M «ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗ»

ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ – ΕΜΠΟΡΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΣ

ΕΝΩΣΗ ΕΒΕ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΕΝΩΣΗ ΕΒΕ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ

ΕΝΩΣΗ ΕΒΕ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

ΕΝΩΣΗ ΕΒΕ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

ΕΝΩΣΗ ΕΒΕ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΒΙΟΤΕΧΝΩΝ & ΕΜΠΟΡΩΝ ΑΧΑΡΝΩΝ

ΕΝΩΣΗ ΕΒΕ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ – ΖΕΦΥΡΙΟΥ – ΦΥΛΗΣ

ΕΝΩΣΗ ΜΙΚΡΩΝ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΑΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ

ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΥΟΣΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Συνημμένα Αρχεία:

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΛΑΔΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΩΣΕΩΝ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 3 ΝΟΕΜΒΡΗ

από  902.gr

Όλοι «υπερασπίζονται τον κομμουνιστή Μπογιό». Τους κομμουνιστές μεταλλεργάτες κανείς;

Totem of PsyClinic ‏@totem91 7ω

Όλοι «υπερασπίζονται τον κομμουνιστή Μπογιό». Τους κομμουνιστές μεταλλεργάτες κανείς;

ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΖΩΝΗ – ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΣΧΙΣΤΟΥ

Καταδικάστηκαν συνδικαλιστές με μηνύσεις εργολάβων

Το δικαστήριο αποδέχτηκε τις άθλιες κατηγορίες των εργοδοτών, που επιστράτευσαν μέχρι και τη Χρυσή Αυγή για να χτυπήσουν τα ταξικά συνδικάτα

Την ένταση του αυταρχισμού αστικού κράτους και εργοδοσίας σε βάρος συνολικά του εργατικού κινήματος, σηματοδοτεί η απόφαση του Πλημμελειοδικείου Πειραιά, να καταδικάσει με 5 μήνες φυλακή τον Πέτρο Πουντίδη και Παύλο Πουντίδη, συνδικαλιστές των ταξικών σωματείων Μετάλλου Πειραιά και Ηλεκτρολόγων Πλοίων. Η δίκη αφορούσε στις κινητοποιήσεις που έκαναν τα ταξικά συνδικάτα στο Βιομηχανικό Πάρκο Σχιστού (ΒΙΠΑΣ) το καλοκαίρι του 2008, για να υπερασπιστούν το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, τις Συμβάσεις Εργασίας, συνολικά τη δουλειά με δικαιώματα.

Στο ΒΙΠΑΣ λειτουργούν επιχειρήσεις εργολάβων που δραστηριοποιούνται στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Αυτό σημαίνει ότι με τη συγκεκριμένη απόφαση, το δικαστήριο έρχεται επί της ουσίας να δώσει αέρα στα πανιά των μεγαλοεργολάβων, που έφτασαν να «βάλουν μπροστά» ακόμα και τα ναζιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής για να «καθαρίσουν» τη Ζώνη και κατ’ επέκταση το ΒΙΠΑΣ, από τις ταξικές δυνάμεις, να «τελειώνουν» με τη συνδικαλιστική δράση, να επιβάλουν όρους δουλεμπορίου σε βάρος των εργαζομένων.

Οι δύο συνδικαλιστές βρέθηκαν στο εδώλιο με εντελώς ανυπόστατες κατηγορίες που χάλκευσε ένας εργολάβος, ιδιοκτήτης μηχανουργείου. Αυτό που κάνει την πρόκληση ακόμα πιο μεγάλη, είναι το σκεπτικό που παραθέτει ο εργολάβος στη μήνυσή του και που -όπως δείχνει η απόφαση- αποδέχτηκε το δικαστήριο. Πρόκειται για κείμενο – «μανιφέστο» της εργοδοσίας, διανθισμένο με αντικομμουνισμό και με επιχειρήματα αναλόγου περιεχομένου με αυτά που διακήρυτταν οι χρυσαυγίτες όταν προετοίμαζαν τη δολοφονική επίθεση στο Πέραμα.

Συγκεκριμένα, καταφέρεται εναντίον των ταξικών συνδικάτων της Ζώνης για τα οποία αναφέρει ότι «αποτελούν ένα «μόρφωμα συνδικαλιστικής δράσης» και τα τελευταία χρόνια, όπως είναι γνωστό, αναπτύσσουν, τη «συνδικαλιστική τους δράση» κατευθυνόμενα απροκάλυπτα από συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, με αποτέλεσμα να μετέρχονται πολλές φορές μεθόδους και πρακτικές που αναμφισβήτητα νοθεύουν την έννοια της νόμιμης συνδικαλιστικής δράσης και την μετατρέπουν σε μακρύ και ευέλικτο βραχίονα πολιτικών επιδιώξεων, εναρμονισμένων με τη φιλοσοφία και την ιδεολογία μιας άλλης πολιτικής και ιδεολογικής κοσμοθεωρίας»!

Προσθέτει ακόμα ότι «τα γεγονότα που συνέβησαν» στις 13, 14 και 17 Ιούνη του 2008, τις μέρες δηλαδή που εξελίσσονταν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο ΒΙΠΑΣ, «προσχηματικά μόνο είχαν ως στόχο κάποια συνδικαλιστική δήθεν διεκδίκηση, αφού στην ουσία, στοχοποιούσαν το επιχειρηματικό κατεστημένο, επιχειρώντας την ενοχοποίησή του, με την επίκληση προκλητικά ψευδών επιχειρημάτων για να διεγείρουν το συναίσθημα των εργαζομένων και να τους στρέψουν ενάντια στην εργοδοσία»!

Ο εργολάβος ισχυρίζεται ότι οι συνδικαλιστές πήγαν στην επιχείρησή του και «με ύφος οργίλο μας διέταξαν να σταματήσουμε όσοι δουλεύουμε (…). Η έκδηλη πρόθεση των εισβολέων να χρησιμοποιήσουν εναντίον μας βία, η αριθμητική τους υπεροχή, αλλά και η εμπειρία μας από συμβάντα του παρελθόντος δεν άφηναν σε εμάς περιθώρια»! Δηλαδή, το «έγκλημα» των δύο συνδικαλιστών ήταν η «ιδεολογική κοσμοθεωρία» τους, το «ύφος οργίλο» και ότι ο εργολάβος είχε την εντύπωση ότι είχαν «έκδηλη πρόθεση» να χρησιμοποιήσουν βία!

Το σκεπτικό της μήνυσης ενίσχυσε ο εισαγγελέας της έδρας ο οποίος παραδέχτηκε ότι «πρέπει να έγιναν τα περιστατικά» και ότι αυτό «φαίνεται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επικρατούσε τότε στο ΒΙΠΑΣ»! Από το 2008 μέχρι και σήμερα, οι εργολάβοι των ΒΙΠΑΣ – Ζώνης έχουν καταθέσει εκατοντάδες μηνύσεις σε βάρος των συνδικαλιστών των ταξικών Συνδικάτων της Ζώνης, πολλές από τις οποίες είναι σαν να βγήκαν με καρμπόν. Μόνο ο πρόεδρος του Συνδικάτου Σωτήρης Πουλικόγιαννης μετράει πάνω από 200!

Προχτές, ωστόσο, ήταν η πρώτη καταδικαστική απόφαση σε βάρος των σωματείων της Ζώνης και μάλιστα σε μια περίοδο που έχει αποδειχτεί από τα σωματεία με συγκεκριμένα στοιχεία στις εισαγγελικές και ανακριτικές αρχές ότι οι φονιάδες της Χρυσής Αυγής είχαν πληρωθεί από τους εργολάβους για να χτυπήσουν τους κομμουνιστές συνδικαλιστές της Ζώνης στο Πέραμα. Ωστόσο, η αστική Δικαιοσύνη όχι μόνο δεν έχει «ενοχλήσει» ούτε έναν εργολάβο, αλλά έρχεται τώρα να ζητήσει από πάνω και τα ρέστα από τα σωματεία.

Μπαράζ διώξεων στη Λάρισα

 

Μπαράζ δικαστικών διώξεων σε βάρος συνδικαλιστών του ταξικού κινήματος, καταγγέλλει και το Εργατικό Κέντρο Λάρισας. Για το ζήτημα αυτό έδωσε συνέντευξη Τύπου, όπου αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα περιστατικά:

Μόλις πρόσφατα, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας επέβαλε την πρωτοφανή ποινή του ενός χρόνου φυλάκισης και ενός χρόνου στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, στον πρόεδρο του Συνδικάτου Επισιτισμού – Τουρισμού Λάρισας και σε έναν εργαζόμενο, ύστερα από μήνυση εργοδότη για συκοφαντία και ψευδορκία.

Ανάλογη μήνυση είχε υποβληθεί από εργοδότη εναντίον του πρώην ΔΣ του Συνδικάτου Επισιτισμού. Πρωτόδικα, το 2012 το δικαστήριο είχε καταδικάσει σε φυλάκιση 6-8 μηνών όλα τα μέλη του ΔΣ, για να αθωωθούν στο Εφετείο.

Μήνυση έχει επίσης υποβληθεί και από τη Γαλακτοβιομηχανία «ΟΛΥΜΠΟΣ», εναντίον του προέδρου, του γενικού γραμματέα, του αντιπροέδρου του Συνδικάτου Γάλακτος-Τροφίμων-Ποτών και του προέδρου του ΕΚΛ, για απεργία που είχε γίνει το 2012 ενάντια στις μειώσεις μισθών.

Μια σειρά μηνύσεις και δίκες με καταδικαστικές αποφάσεις είχαν προηγηθεί σε μέλη του ΔΣ του ΕΚΝΛ και σωματείων, για την περιφρούρηση παλιότερων απεργιών.

Σε εξέλιξη βρίσκονται μια σειρά δίκες εναντίον συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ και του ΕΚΛ για κινητοποιήσεις ενάντια στο χαράτσι των διοδίων. Σε απολογία έχουν κληθεί μέλη του προηγούμενου ΔΣ του ΕΚΛ και ο σημερινός πρόεδρός του, Τ. Τσιαπλές, για κινητοποιήσεις ενάντια στα διόδια και ενάντια στα χαράτσια έξω από τις Εφορίες.

Οπως επισημάνθηκε στη συνέντευξη Τύπου, «το ΕΚΛ αξιώνει από την κυβέρνηση να σταματήσει αμέσως κάθε δίωξη σε βάρος στελεχών του, σε βάρος άλλων συνδικαλιστών και εργαζομένων, που αγωνίζονται ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της, ενάντια στην επιθετικότητα της εργοδοσίας».

Ξανά δίκη για τα «Τζάμπο»

 

Χτες, τέλος, έγινε στον Πειραιά μια ακόμη δίκη για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις έξω από Τζάμπο, ενάντια στην απόλυση συνδικαλιστή. Ανάμεσα στους 8 κατηγορούμενους, ήταν και άνθρωποι που δεν είχαν σχέση με την κινητοποίηση, αλλά βρέθηκαν να διώκονται επειδή είχαν παρκάρει τα αυτοκίνητά τους κοντά στο κατάστημα και η Αστυνομία κατέγραψε τις πινακίδες τους!

Η δίκη αναβλήθηκε για τις 4 Ιούνη του 2014, επειδή δεν είχαν προσέλθει οι μηνυτές, δηλαδή οι εκπρόσωποι του ομίλου «Τζάμπο», αλλά και οι μάρτυρες κατηγορίας, όλοι αστυνομικοί. Υπενθυμίζεται ότι ο εισαγγελέας Σανιδάς είχε χαρακτηρίσει τις κινητοποιήσεις στα Τζάμπο «τελεσθέντα εγκλήματα», ανοίγοντας το δρόμο για διώξεις εργαζόμενων και συνδικαλιστών.Ριζοσπάστης

Όπως θα πυροβολήσουν κι εσένα αύριο

»Φασίστας είναι εκείνος που μαχαιρώνει τον ξένο όταν… έρχεται σαν πρόσφυγας

και συνεργάζεται μαζί του όταν έρχεται σαν κατακτητής.»

(Β. ΣΑΜ.)

Γιάννης Κυριακάκης

«Αμάν πια μ’ αυτή τη Μανωλάδα! Μας ζαλίσανε. Αυτό ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Στο κάτω – κάτω της γραφής εμείς δεν είμαστε από το Μπαγκλαντές! Ας πούμε κάτι πιο ευχάριστο. Κάτι πιο καθημερινό.»

Το περασμένο καλοκαίρι ένα ζευγάρι πάμπλουτων Ινδών, η Φάρα και ο Σαγκάρ, τέλεσε το γάμο του στη Μύκονο. «Πανάκριβα κοσμήματα, μεταξωτά σάρι, ασήμι, σαμπάνιες, διαμάντια, σεκιούριτι, πριβέ συναυλίες». Ο γάμος κόστισε 1 εκατ. ευρώ. Οι νεόνυμφοι ναύλωσαν τσάρτερ κι έφεραν 500 καλεσμένους από το Ντουμπάι και το Νέο Δελχί. Το γλέντι κράτησε τέσσερις μέρες.

Κανείς δεν ενοχλήθηκε, κανείς δεν τους ενόχλησε, ούτε παραξενεύτηκε για το χρώμα τους και  την εθνικότητά τους. Παρ’ ότι ήταν Ινδοί και μαυριδεροί ήταν παντού ευπρόσδεκτοι.

Λίγες μέρες νωρίτερα τέσσερις συμπατριώτες τους, Ινδοί εργάτες περίμεναν το λεωφορείο στο Σφακάκι Ρεθύμνου, 5:30 το πρωί, για να πάνε στη δουλειά. Εκεί τους επιτέθηκαν νεαροί Ρεθυμνιώτες που τους χτύπησαν και τους μαχαίρωσαν όλους! Γιατί; Μα γιατί ήταν μαυριδεροί, Ινδοί και περίμεναν στη στάση για να πάνε στη δουλειά.

Ο Ναγκίμπ Σαουίρις, Αιγύπτιος μεγιστάνας κι από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο,  μπαινόβγαινε στη χώρα μας ότι ώρα ήθελε, αγόραζε και πουλούσε τη Wind και την Tellas, συναντιόταν με υπουργούς, ήταν παντού ευπρόσδεκτος.

Αιγύπτιος ήταν και ο 25χρονος εργάτης στα Χανιά, που στις 19 Ιούνη 2012 δέχτηκε επίθεση από 4 «λεβεντόπαιδα» που  τον χτύπησαν με σιδερολοστούς, με αποτέλεσμα να χάσει το νεφρό του. Αυτός δεν είχε εταιρεία κινητής τηλεφωνίας μάλλον δεν είχε ούτε κινητό τηλέφωνο. Πήγαινε νύχτα να βρει καρτοτηλέφωνο για να τηλεφωνήσει στην πατρίδα του. Έτσι είναι άμα είσαι εργάτης και  δεν είσαι ο Ναγκίμπ Σαουίρις.

Αν είσαι αλγερινός και σε λένε Τζιμπούρ σε δοξάζει η κερκίδα, σε προσκυνούν όλοι, σε φωνάζουν τρομοκράτη ακόμη κι οι εθνικιστές των συνδέσμων  φιλάθλων δε χαλιούνται. Τι πως είσαι άραβας, μαυριδερός και παλιοχαρακτήρας. Αρκεί που βάζεις γκολ με το τσουβάλι.

ΜΑΝΑ, ΕΜΠΛΕΞΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ!!!

αναδημοσίευση από  το blog ANEΡΓΟΙ και ΑΦΡΑΓΚΟΙ

…Μόλις τ’ άκουσες, γύρισες και κοίταξες τη φωτογραφία τού πατέρα μου.

Του αγαπημένου σου Αρίστου. Τσαγκάρης ήταν και κουτσά-στραβά έβγαιναν

τα καθημερινά μας έξοδα. Τι τού ’ρθε να φύγει στα βαπόρια…! Στις 21 Απρίλη 1967 μπαρκάρισε.

Έτσι, ξαφνικά. Κι εσύ μάνα, όλο άναβες το καντήλι, να τον έχει ο Άι-Νικόλας γερό.

«Μην μπλέκεις με τους κομμουνιστές γιε μου», με συμβούλεψες τότε μάνα.

Ήταν στα δεκατρία μου χρόνια. Το 1968. Τότε που στο σχολειό ήρθαν δυο παιδιά

από άλλο προάστιο τής εργατούπολης.

Αυτό το μελαγχολικό κορίτσι κι εκείνο το πάντα σκεπτικό αγόρι,

κέρδισαν αμέσως τη φιλία μου κι εγώ την εμπιστοσύνη τους. Αυτό το

χρωστάω στις αρχές που μου δώσατε εσύ κι ο πατέρας, μα και στο δικό τους

ένστικτο. Τούτα τα δυο ήταν που τους διαβεβαίωσαν πως δεν είμαι εκκολαπτόμενος

ρουφιάνος.

Τότε μάνα, επειδή σ’ εμπιστευόμουν, σ’ εκτιμούσα βαθιά δηλαδή, ήρθα τρέχοντας

και σού ’πα το λόγο που τα μάτια τους ήταν τόσο περήφανα!!!

            Οι μανάδες και οι πατεράδες τους, ήταν κομμουνιστές! Κρατούμενοι στο

κολαστήριο τής Γυάρου, γιατί το ΚΚΕ ήταν «παράνομο». Έτσι, ανέλαβαν αυτά

τα παιδιά κάποιοι συγγενείς τους στην παραπάνω γειτονιά.

«Μην μπλέκεις με τους κομμουνιστές γιε μου», με συμβούλευες τότε μάνα με την

αγωνία ζωγραφισμένη στο ρυτιδιασμένο απ’ τα βάσανα πρόσωπό σου. Τό ’πες όμως

τόσο σιγανά… Μα και κακό λόγο γι’ αυτούς, δεν ξεστόμισες. Μόνο έσφιγγες τα δόντια

μην κλάψεις. Γιατί;

            Πέρασαν άλλα πέντε χρόνια που όλα τά ’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η

σκλαβιά, για να μάθω επιτέλους, ότι τα μαύρα δεν τα φόραγες από γούστο. Ότι ο

πατέρας μου δεν βρισκόταν σ’ αυτό το ατέλειωτο μπάρκο…

Γιατί μου τά ’κρυβες βρε μάνα;!

Ήταν τ’ απόγιομα της 16ης Νοέμβρη 1973, ανήμερα των γενεθλίων μου. Γινόμουν

δεκαοκτώ χρονών.

«Πού πας πάλι(!!!) γιε μου; Γύρνα πίσω! Έλα να σου πω! Σε ικετεύω…», σωριάστηκες

στο χωματόδρομο έξω απ’ το σπίτι μας. Γύρισα. Μόνο για να σε σηκώσω γλυκιά μου

μάνα, μα και για να σ’ ακούσω.

Έτσι έμαθα, ότ’ ήσουν μοναχοπαίδι γιατί οι γονείς σου δεν πρόλαβαν να ζήσουν

τη ζωή και τον έρωτά τους. Εκτελέστηκαν το 1950 απ’ το μετεμφυλιακό καθεστώς τής

Ελλάδας επί εσχάτη προδοσία… Κυβέρνηση Πλαστήρα… Κι ήταν λιγότερο από τριάντα και οι δυο…

Αντάρτες τού τιμημένου ΕΑΜ-ΕΛΑΣ πρώτα και μαχητές τού διπλοτιμημένου ΔΣΕ μετά.

Οι «νικητές», η αστική τάξη, οι πολιτικοί εκφραστές της και το Παλάτι, τούς κήρυξαν εχθρούς

τής «πατρίδας»… Των θησαυροφυλακίων τους δηλαδή.

Δέκα χρονών παιδάκι έμεινες πεντάρφανη. Σε κλείσανε σ’ ένα απ’ τα κολαστήρια, τις

γνωστές παιδουπόλεις της βασίλισσας Φρειδερίκης, που εμπνεύστηκε κι έκανε

πράξη το παιδομάζωμα, για να αναμορφώσει τα παιδιά των κομμουνιστών…

Οι χίτες και οι ταγματασφαλίτες που απολάμβαναν δόξα, τιμές και χρήμα για

την προδοσία τους ενάντια στη χώρα, σε βάλαν στο σημάδι πριν ακόμη κλείσεις τα

δεκαπέντε σου χρόνια. Για να σε σώσουν απ’ το …κληρονομικό σου κομμουνιστικό μικρόβιο,

σε βίασαν. Τρία κτήνη με τη σειρά! Επί κυβέρνησης Παπάγου…

«Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος;», μουρμούρισες σα να μονολογούσες.

Απ’ αυτόν το βιασμό γεννήθηκα εγώ… «Μάνα, τι λες; Κι ο μπαμπάς; Ο Αρίστος μάνα…»,

σ’ έσφιξα στα μπράτσα μου, που τά ’νοιωσα να δυναμώνουν όμοια μ’ εργάτη που στύβει

την πέτρα και βγάζει λάδι για τη φαμίλια του! «Δολοφονήθηκε με φριχτά βασανιστήρια

παιδί μου απ’ τη χούντα, λίγο μετά τη σύλληψή του. Συνελήφθη στις 21 Απρίλη γιατ’ ήταν

κομμουνιστής! Κι εγώ γιε μου κομμουνίστρια είμαι», όρθωσες επιτέλους(!) πελώριο

το ανάστημά σου, μικροκαμωμένη και μόνιμα μαυροφορεμένη μάνα.

«Κάνεις λάθος κυρα-Αρίσταινα! Δεν είμαι γιος βιασμού εγώ! ‘Βιολογικός’ μου πατέρας είναι

ο κομμουνιστής Αρίστος!», σου αποκάλυψα πως ήδη ήμουν μέλος τής παράνομης

Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας! Της ΚΝΕ!

«Περίμενε τότε λεβέντη μου!», όρμησες σπίτι και σε πέντε λεπτά ξαναβγήκες,

έχοντας βγάλει τα μαύρα…

«Μαζί θα πάμε στο Πολυτεχνείο γιε μου!!!», έχωσες καλύτερα τη φωτογραφία

τού Αρίστου στην τσέπη σου.

Εκεί, στο Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 πριν το ξημέρωμα, μια φασιστική σφαίρα

σ’ έσμιξε πάλι με τον Αρίστο σου…

Τό ’μαθα δυο μέρες αργότερα μάνα, που με συνέλαβε η χούντα. Μου το αποκάλυψαν

οι βασανιστές μου γελώντας σαρκαστικά. Εκεί, στα μπουντρούμια τής ασφάλειας,

την ώρα που οι σοσιαλδημοκράτες Ντερτιλήδες τού «Πλαστήρα» και οι φασίστες

Ντερτιλήδες τού «Παπάγου» με δολοφονούσαν, όπως εσένα, τον Αρίστο, τους παππούδες

και τις γιαγιάδες μου, για να προασπίσουν τον καπιταλισμό και τα κέρδη των καπιταλιστών.

Μόνο που πλέον είχαν τη μούρη τού φασιστοναζί Γεώργιου Παπαδόπουλου και των ομοίων

του. Ή μήπως τού φασιστοναζί Ιωάννη Μεταξά; Ή μήπως…

Πόσο ίδιοι είναι όλοι τους…

Ευτυχώς μάνα, οι σφαίρες των Ντερτιλίδων με πήραν ξώφαλτσα. Οι επιπτώσεις όμως απ’ τα

βασανιστήρια στο κορμί μου, με συνοδεύουν ακόμη. Αλλά δεν τους δίνω σημασία.

Όλο το νοιάξιμό μου, όπως και της νύφης σου, είναι για τα παιδιά μας! Για τα εγγόνια σου.

Για το μέλλον τους, που δεν είναι ο καπιταλισμός, αλλά ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός.

Κι είμαστε όλοι κομμουνιστές μάνα, όχι όμως για συναισθηματικούς λόγους, παρότι κι αυτοί

έχουν ιερή αξία. Απλά, ξέρουμε την ταξική μας θέση.

Όπως ξέρουμε, ότι όλες οι κυβερνήσεις στα πλαίσια τού καπιταλισμού, «Δεξιές» και «Αριστερές»,

την ίδια εξουσία προσκυνάνε. Την εξουσία των μονοπωλίων. Των μεγαλοαφεντάδων.

Των καπιταλιστών.

Κι εμείς μάνα, χρειαζόμαστε τη δική μας εξουσία. Την Εργατική-Λαϊκή Εξουσία.

Το Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό, ώστε να ζούμε χωρίς στερήσεις. Χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου

από άνθρωπο. Μόνο έτσι θ’ απολαμβάνουμε, εμείς, οι παραγωγοί όλου τού πλούτου, τον πλούτο

που παράγουμε.

Ναι μάνα, είχες απόλυτο δίκιο όταν μουρμούραγες, τι Πλαστήρας, τι Παπάγος…

Κι εγώ μάνα, δεν το μουρμουράω! Το βροντοφωνάζω!

«Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος»;!

Κι όσοι μάνα απ’ τους σύγχρονους γκεμπελίσκους το επικαλούνται για να κατηγορήσουν

το ΚΚΕ, αν έχουν μια στάλα τσίπα πάνω τους, ας αποκαλύψουν την αλήθεια για τον Πλαστήρα.

Επειδή όμως δεν έχουν καθόλου τσίπα, την αποκαλύπτουμε εμείς μάνα. Οι κομμουνιστές!

ΠΑΦΙΛΗΣ-«Εμπρός της γης οι κολασμένοι»10-11-2012

 

 

 

από   mihamike

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ,Θανάσης Παφίλης,στην ομιλία του κατά την διάρκεια της συζήτησης πάνω στο Σ/Ν του υπουργείου οικονομικών,»Κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2013″
Η τελευταία παράγραφος της ομιλίας του: :
– «Συνειδητοποιείτε ότι στέλνετε την πλειοψηφία του λαού στην κόλαση….Μετά ξέρετε τι υπάρχει;;!! Το «ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ» !!!!

Η νέα ομοβροντία οδηγεί στη χρεοκοπία!

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ – ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ – ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Μοναδική εναλλακτική προοπτική για τους εργαζόμενους είναι η ανατροπή της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, η έξοδος από την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους και η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής

Οπως και να διαβαστούν τα μέτρα που ψήφισαν οι βουλευτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης την προηγούμενη Τετάρτη στη Βουλή, εύκολα διαπιστώνεται ότι στόχος τους δεν είναι ούτε τα δημόσια ελλείμματα, ούτε το κρατικό χρέος. Δεν αποτελούν καν μια παρέμβαση αναγκαίων προσαρμογών για την αντιμετώπιση της βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Τα στοιχεία, άλλωστε, το δείχνουν καθαρά. Η κρίση θα συνεχιστεί για έκτη συνεχόμενη χρονιά χωρίς καν να έχουν εμφανιστεί ενδείξεις κάποιας υπολογίσιμης ύφεσης των συμπτωμάτων της, ενώ το χρέος, στο όνομα του οποίου σταυρώνουν εδώ και δυόμισι χρόνια τα λαϊκά στρώματα της χώρας, εξακολουθεί να θεωρείται «μη βιώσιμο», αναζωπυρώνοντας τα ακόμα χειρότερα σενάρια που επεξεργάζονται στα επιτελεία της άρχουσας τάξης, σε βάρος του λαού και του τόπου.

Η φιλομονοπωλιακή πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης, όπως αυτή εφαρμόζεται από την άνοιξη του 2010, μπορεί να συνδέθηκε φραστικά με τα ελλείμματα και το χρέος, αλλά και ο τελευταίος παρατηρητής γρήγορα κατάλαβε ότι αυτό ήταν το πρόσχημα, το άλλοθι που είχε ανάγκη η πλουτοκρατία και τα όργανά της ώστε να ξεδιπλωθεί η υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου προσαρμογής της καπιταλιστικής κοινωνίας, στη νέα φάση εξέλιξης του συστήματος. Ο στόχος τους είναι ένας και μοναδικός: Να εξασφαλίσουν, μέσα σε ένα πλαίσιο συνεχώς οξυνόμενων αντιθέσεων, την κερδοφορία του κεφαλαίου, σε μια εποχή που το κέντρο της παγκόσμιας παραγωγής έχει μεταφερθεί σε περιοχές της ανατολικής Ασίας, ενώ η πλήρης απελευθέρωση των αγορών και η περιβόητη «παγκοσμιοποίηση», τοποθετεί στη θέση του ανταγωνιστή του δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου τα κεφάλαια που δραστηριοποιούνται σε Κίνα και Ινδία, αντί για τα κεφάλαια των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας.

Μόλις συνειδητοποιηθεί από τις λαϊκές μάζες ότι, πράγματι, χωρίς τον εργάτη «γρανάζι δεν γυρνά», θα έχει συντομέψει σημαντικά ο δρόμος για την ανατροπή της εξουσίας, που θέλει τον εργάτη γρανάζι της μηχανής που βγάζει κέρδη…

Αυτός είναι ο λόγος που ενεργοποιούν τα διάφορα «μνημόνια» και τα «Μεσοπρόθεσμα Πλαίσια». Αυτός είναι ο λόγος που στις σημερινές συνθήκες υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων οι κλασικές μορφές λιτότητας δεν έχουν πέραση, η κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σε ένα δύο χρόνια, ενώ παράλληλα είναι αδύνατον να υπολογιστεί το μέγεθος της καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων και κεφαλαίου που απαιτείται για την εκ νέου εξισορρόπηση των δεδομένων, που θα επιτρέψουν να επιστρέψουμε στην «κανονική» αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου. Γιατί είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα να αναζητούνται σημεία ισορροπίας της επιχειρηματικής δράσης ακόμα και ανάμεσα σε χώρες που αν και αποτελούν ενιαία ομάδα κρατών, η νομοτέλεια της ανισομετρίας έχει προκαλέσει μεγάλες διαφορές στο επίπεδο ανάπτυξης τους, με την αναζήτηση στοιχείων εξισορρόπησης ανάμεσα σε χώρες που βρίσκονται σε διαφορετικές εποχές ανάπτυξης.

Τα παραπάνω κάθε άλλο παρά πτοούν την άρχουσα τάξη και τους φορείς που εξασφαλίσουν την εξουσία της. Αντίθετα, απαντούν με μέτρα και πολιτικές που σαρώνουν και τα τελευταία ψήγματα της κοινωνίας που είχε δημιουργηθεί μεταπολεμικά, ανατρέπουν τις όποιες κοινωνικές ισορροπίες είχαν προκύψει μέσα από ταξικές αναμετρήσεις δεκαετιών, επιχειρούν να επαναφέρουν την κοινωνία στην εποχή της γαλέρας και του βούρδουλα. Και θέλουν να μας οδηγήσουν εκεί, όχι βέβαια επειδή ξαφνικά τους έστριψε. Δεν έχουν άλλα περιθώρια. Το κεφάλαιο, το μεγάλο κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του, δυσκολεύονται να βρουν κλάδους για κερδοφόρες επενδύσεις, δεν αντέχουν πια να μοιράζονται τα κέρδη με τους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους, δεν αντέχουν να δίνουν μεροκάματο όσο χρειάζεται για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, δεν αντέχουν να αφήνουν να χάνονται πόροι που πάνε για Υγεία, Παιδεία, χρηματοδότηση άλλων κοινωνικών αναγκών, ενώ θα μπορούσαν να ‘ναι καθαρό δικό τους κέρδος.

Δολοφονικά ντοκουμέντα

 

Τα ντοκουμέντα που τούτες τις μέρες ψηφίζουν οι βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ στη Βουλή, αποδεικνύουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι η πλουτοκρατία έχει σχέδιο, το προωθεί προγραμματισμένα, ελέγχει την κατάσταση σε διάφορα επίπεδα, προσπαθώντας κάθε φορά να μυήσει στην αιματοχυσία του λαού, κάθε πολιτική δύναμη …προθύμων, οι οποίοι της είναι αναγκαίοι, είτε ως συμμετοχές σε κυβερνητικά σχήματα, είτε ως δύναμη αναχαίτισης και αποπροσανατολισμού του διογκούμενου κινήματος αντίστασης στα μέτρα.

Τη βδομάδα που διανύουμε, με νομοθετήματα που μπήκαν στη Βουλή, η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, στην ουσία συνέδεσε, ενιαιοποίησε το δεύτερο μνημόνιο που είχαν ψηφίσει τον Φλεβάρη του 2012 το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, με τις πρόσθετες υποχρεώσεις που ανέλαβε τώρα η κυβέρνηση Σαμαρά. Συγκεκριμένα:

Με το πολυνομοσχέδιο «Εγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 – Επείγοντα μέτρα εφαρμογής του νόμου 4046/2012 και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016», που ψηφίστηκε την προηγούμενη Τετάρτη:

• Υιοθετεί το σύνολο των επιλογών που έχουν γίνει από τον καιρό του πρώτου μνημονίου.
• Υλοποιούνται οι δεσμεύσεις, «τα προαπαιτούμενα», που μας έλεγαν, τα οποία είχαν συμφωνηθεί με την τρόικα το Φλεβάρη του 2012, όταν υπογράφτηκε το δεύτερο μνημόνιο (για παράδειγμα η μείωση των ειδικών μισθολογίων).
• Υλοποιείται άμεσα ένα μέρος των δεσμεύσεων που ανέλαβε η κυβέρνηση Σαμαρά, στα πλαίσια των …«διαπραγματεύσεων» που έγιναν τους τελευταίους μήνες (για παράδειγμα, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67).
• Αναλαμβάνονται πρόσθετες δεσμεύσεις για διαρθρωτικές και άλλες αλλαγές, που ως γενική κατεύθυνση έχουν την εξισορρόπηση των δημοσιονομικών σε τέτοια επίπεδα που στο όνομα της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου όλο και μεγαλύτερο μέρος των μισθωτών να αμείβονται με το βασικό μισθό, των 586 μικτά, που για τους νέους μέχρι τα 25, θα είναι 511 ευρώ!!!

Η αναμενόμενη για σήμερα το βράδυ ψήφιση του «Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2013», προσφέρει στην κυβέρνηση το αναγκαίο εργαλείο για

• Να παρακολουθεί την κανονική εκτέλεση της γενικότερης στρατηγικής, όπως αυτή απεικονίζεται στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο, και
• Για να επιτελέσει το ρόλο του στην αναδιανομή των εισοδημάτων, μια αναδιανομή που βεβαίως γνωρίζουμε από τώρα τον αντιλαϊκό της χαρακτήρα, ωστόσο το μέγεθος της αντιδραστικότητας και αγιότητάς της θα διαπιστωθεί όταν η κυβέρνηση φέρει, μέσα στο επόμενο διάστημα, το νέο φορολογικό νομοσχέδιο.

Είναι ολοφάνερο ότι και τα δύο νομοθετήματα αποτελούν συστατικά μέρη της ίδιας ενιαίας πολιτικής, που ενιαία και αλληλοσυμπληρούμενα χαράζουν τη γραμμή πολέμου της οικονομικής ολιγαρχίας ενάντια στο λαό και τον τόπο.

Κατευθείαν στην πτώχευση!

Οι πολιτικές και τα μέτρα που προωθούν η τρόικα και η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, θα οδηγήσουν εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια νοικοκυριά στην απόλυτη εξαθλίωση, στην ανεξέλικτη χρεοκοπία και το κοινωνικό περιθώριο. Κανείς δε δικαιούται να υποστηρίζει ότι δεν το γνωρίζει, όταν και στις πέτρες είναι γνωστά τα επίσημα στοιχεία για το μέγεθος της ανεργίας, τα ποσοστά της μείωσης των μισθών και των συντάξεων, η απίστευτη φοροκαταιγίδα που πλήττει τις λαϊκές οικογένειες, τα απάνθρωπα χαράτσια που πληρώνει ο λαός, τα άλλα κερατιάτικα που μας βάζουν να πληρώνουμε για να καλύπτονται οι «τρύπες» της δημόσιας Παιδείας και της Υγείας.

Η επιδίωξη της άρχουσας τάξης να εξασφαλίζει φτηνή εργατική δύναμη, ήταν ανέκαθεν μόνιμη, σταθερή, αέναη. Στις σημερινές, ωστόσο, συνθήκες εξέλιξης του συστήματος, ενός συστήματος που σαπίζει και βρωμοκοπάει από όλες του τις μεριές, δεν τους φτάνει να εξασφαλίσουν απλά πιο φτηνούς εργάτες, φτηνότερη, γενικά, εργατική δύναμη. Για να σταθεί ο καπιταλισμός στα πόδια του, θέλει μια εργατική τάξη ταπεινωμένη, πεινασμένη, έτοιμη να παραδοθεί σε κάθε εργοδοτικό εκβιασμό, απογυμνωμένη από κάθε κοινωνικό δικαίωμα, μακριά από τα συνδικάτα και την ταξική πάλη, όμηρο στην ιδέα της προσωπικής διάσωσης, έρμαιο στην αντίληψη της υποταγής, πλήρως παραδομένη στις ορέξεις του κεφαλαίου.

Γι’ αυτό, ειδικά σήμερα, τις μέρες της κρίσης και των βασάνων της εργατικής τάξης, πρέπει να τις κάνουμε μέρες αποκάλυψης. Να κατανοήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε όσο γίνεται πιο καθαρά, ότι στην καταστροφή που μας οδηγεί η ΕΕ, το κεφάλαιο και ο καπιταλισμός, υπάρχει αντίλογος. Εξω και μακριά από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του κρατικού χρέους, κόντρα στους κεφαλαιοκράτες και το σύστημά τους. Που σημαίνει κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και φουλάρισμα των μηχανών, βάζοντας πλέον εντελώς διαφορετικούς στόχους: Πρώτα και κύρια, την ολόπλευρη ικανοποίηση των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών ολόκληρου του λαού.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΦΙΛΗΣ – Μεσοπρόθεσμο [7/11/2012]

 

 

 

πηγή   KONSERBOKOYTIblog

«Οι κερασιές θ’ ανθίσουνε»

 

 

 

 

Σ’ ένα κείμενο του θεάτρου σκιών ο τελάλης φώναζε:

«όποιος αντέξει τα νέα μέτρα θα πάρει μπαξίσι εκατό ομόλογα»

Πριν σώσει τα λόγια του, έπεφτε η σφαλιάρα σύννεφο.

 

Πέρασαν χρόνια και καιροί, ο τελάλης άλλαξε στέκι, τώρα πια εκπέμπει

από τη συχνότητα του τηλεοπτικού «Σκάι», αλλά επιμένει να διαλαλεί την ίδια πραμάτεια.

Κάποιος εφοπλιστής «Νομικός εκ Λονδίνου» εμφανίστηκε από τη συχνότητα του

«Σκάι» να προτείνει ως «εγώ κι ο Μαρινάκης» (ναι, αυτός του Ολυμπιακού) να αγοράσουν

οι Ελληνες τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ως «100 τα εκατό πατριωτική κατανάλωση»

για να διαγραφεί το χρέος. Δεν είναι τίποτα, διαβεβαίωνε: 24.500 ευρώ χρωστάει ο κάθε

Ελληνας, αν ο καθένας μας αγοράσει τα ομόλογα στη δευτερογενή αγορά, πάει, διαγράφηκε

το χρέος!

Θεϊκό! Πού να τον είχε άραγε κρυμμένο τόσο καιρό ο Αλαφούζος τον σωτήρα

και μας άφηνε να βράζουμε – ένας ολόκληρος λαός – στην αγωνία μας τι θα γίνει

μ’ αυτό το χρέος των καπιταλιστών, πώς θα το βγάλουμε απ’ την πλάτη μας…

 

Σε πείσμα της τηλεοπτικής πραγματικότητας (μια κατασκευή που… κατασκευάζει

πραγματικότητα στις συνειδήσεις όσων ακόμα παραμένουν στο σπίτι, ελπίζοντας

στον ερχομό κάποιου Μεσσία) η χτεσινή διαδήλωση του Πανεργατικού Αγωνιστικού

Μετώπου εξελίχθηκε με χαρακτηριστικά «από ‘δώ εμείς κι από αυτοί». «Αυτοί» είναι

μια χούφτα καπιταλιστές που περνάνε ζωή χαρισάμενη με τον αρπαγμένο – από την

παραγωγή των εργατών – πλούτο.

Η διαδήλωση καθόρισε τη ρότα της από ‘δώ και πέρα εξέλιξης.

 

Μέσα (στον περίφημο «ναό της δημοκρατίας»): με επιλογή τους, «τυφλοί τα

τ’ ώτα, τον τε νουν, τα τ’ όμματι» διάφοροι «πατέρες του έθνους» αποφάσιζαν

το τσάκισμα του λαού.

Εξω: Χιλιάδες και χιλιάδες τραγουδάγανε: «να με ξεριζώσεις δεν μπορείς,

σ’ αντιστέκομαι σα δρυς».

Απέναντι: Τεράστιος πλούτος συσσωρευμένος απ’ την εκμετάλλευση των εργατών, σχεδιάζει πώς θ’ αυγατίσει κι άλλο τα κέρδη, ξέρει το δρόμο: να πιέσει ώσπου να λιώσει, ώσπου να γονατίσει το υποζύγιο, ο εργάτης.

Στο πλάι: Πολλοί π’ ακόμα ψάχνουν απάντηση σε λάθος ερώτηση:

«πω πω τι πάθαμε, τι θ’ απογίνουμε;»

Από μέσα απ’ τη διαδήλωση, η απάντηση:

«κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις,

με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις».

Πάνω, στα ιερά δώματα, οι γραφίδες δεν μπορούν να στρώσουν κώλο στις

δερμάτινες πολυθρόνες τους. Τη μια κοιτούν από ψηλά το πόπολο να διαδηλώνει

και την άλλη γράφουν μιαν αράδα για το χρέος του πόπολου να βάλει πλάτη να

σωθούν τ’ αφεντικά (διορθώνουν γρήγορα τη φράση που τους ξέφυγε «η χώρα

πρέπει να σωθεί» είναι η τελική γραφή τους).

Κάτω: Το πόπολο που ποτέ δεν έμαθε να περιμένει σωτηρία μπροστά στην οθόνη

ενός κομπιούτερ, διαδηλώνει:

«Εργατιά μπροστά, τώρα μια γροθιά, γκρέμισε μνημόνια και αφεντικά».

Την ανάγκη φιλοτιμία ποιών ο «επί τόπου» ρεπόρτερ περιγράφει το απρόσμενο

: τόσες δόσεις ηττοπάθειας τους ρίξαμε, τόσες και τόσες σελίδες αναλύσεις περί χάους

τους πετάξαμε στη μούρη, τόσα σκιάχτρα τρόμου απλώσαμε… και τίποτα! αυτοί

διαδηλώνουν και διαδηλώνουν, μα πού τους είχανε κρυμμένους όλους αυτούς;

Στο δρόμο: Κανένας ανώνυμος! Ολοι ένας προς έναν: Είμαι ο και λέγομαι,

παράγω και δε ζω. Τ’ αφεντικού μου το χαλκά άλλο δε βαστώ.

 

Εδώ είμαστε.

Αγάντα!

Τώρα αρχίζει η μεγάλη μάχη. Οχι μόνο για να μην εφαρμοστούν στη πράξη

τα βάρβαρα μέτρα, αλλά για ν’ αλλάξουν ριζικά οι συσχετισμοί έτσι που να μην

μπορούν να σταθούν οι εκμεταλλευτές, να γκρεμιστούν, να χαθούν!

 

Η διαδήλωση δεν άφηνε περιθώριο αυταπάτης. Γι’ αυτό είναι η διαδήλωση:

μέσα σ’ αυτήν – συνολικά στην οργανωμένη ταξική πάλη – διαμορφώνεται

η συνείδηση. Ο άνθρωπος – μάθαμε – είναι οι κοινωνικές του σχέσεις – άλλος

είναι ο άνθρωπος του καναπέ που τη συνείδησή του τη διαμορφώνει η

τηλεόραση του αφεντικού κι άλλος αυτός που έχει συναντήσει τα ταξικά αδέρφια

του και παλεύει για να γκρεμίσει τ’ αφεντικά.

 

Στις ηλεκτρονικές σελίδες του αστικού Τύπου, ακόμα και χτες, τη μέρα της μεγάλης απεργίας,

αναγνώστες με ειλικρινή – αλλά κακόμοιρη – αγωνία έγραφαν: «Πείτε μας επιτέλους την αλήθεια».

Ζητάνε απ’ το δυνάστη τους να ομολογήσει ότι είναι δυνάστης. Αφελείς;

Οχι. Είναι απλά κάτοχοι μιας ψευδούς συνείδησης στο πλαίσιο της οποίας αφεντικά

κι εργάτες είναι ένα, «πατριώτες όλοι».

Θα ‘ρθει η ώρα – είναι βασανιστική αυτή η πορεία – που κι αυτοί θα αναγνωρίσουν

τον αντίπαλο στο πρόσωπο αυτουνού που τους χαϊδεύει την πλάτη, θα μάθουν από

την ίδια την εμπειρία τους, ότι τελικά σύντροφός σου στη ζωή είναι μόνο αυτός που

αξιώνει να σταθείς πλάι του, στο μετερίζι μιας μάχης που κι αν ακόμα χάσεις τη ζωή σου,

θα είσαι ήδη νικητής στο μεγάλο τεφτέρι που καταγράφονται τα δύσκολα βήματα της

ανθρωπότητας από τη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης στο μόνο πραγματικό βασίλειο

της ελευθερίας, αυτό που η εκμετάλλευση είναι παρελθόν, αυτό όπου οι άνθρωποι – αυτή

η καταπληκτική κατάκτηση της εξέλιξης – πράγματι χωρίς δεσμά θα έχουν εκτιναχτεί σ’ ένα

φωτεινό μέλλον.

 

Ονειρα; Οχι! Στρατηγική είναι. Αναγκαία για να δώσουμε τις καθημερινές μάχες,

όχι για   να απαλύνουμε τις πληγές, αλλά για να μην υπάρξει ποτέ ξανά περιθώριο

σ’ εκμεταλλευτή να …υπάρχει.

 

από  τον ριζοσπάστη

«Πολέμα ταξικά, σημάδεψε σωστά … »

 

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

 

 

Τραγικό! Οι υγειονομικοί διαδήλωναν στο κέντρο της Αθήνας και είχε δημιουργηθεί ένα μικρό κυκλοφοριακό πρόβλημα (έτσι μεταδίδονται οι ειδήσεις που αφορούν κινητοποιήσεις εργαζομένων από τον «Σκάι»). Εντρομος ο επιτόπου συντάκτης, βγαίνει στον «αέρα» και ανακοινώνει ότι «ξάφνου ενώθηκαν με μέλη του ΠΑΜΕ!», για να συμπληρώσει ότι έτσι το πρόβλημα μεγάλωσε. Γιατί διαδήλωναν οι πρώτοι, γιατί διαδήλωνε το ΠΑΜΕ; Κανένας δεν έμαθε. Η είδηση μεταδόθηκε κάπως ως προειδοποίηση προς τους υπόλοιπους να αποφύγουν την περιοχή μην τυχόν και μολυνθούν από τον ιό της κινητοποίησης.

 

Η ροή «πληροφόρησης» του λαού συνεχίστηκε κανονικά: Αν δεν περάσουν τα μέτρα «δεν θα υπάρχει Ελλάδα, δε θα υπάρχουν Ελληνες» δήλωσε πανικόβλητος στον «Σκάι» ο Χρυσοχοΐδης. Μάλιστα…

Δουλειά μας εμείς, συγκεντρώνουμε άλλες ειδήσεις.

 

– Χάραμα στη βιομηχανική ζώνη, η προκήρυξη του ΠΑΜΕ για τη 48ωρη απεργία αλλάζει χέρια: «Τίποτα δεν τελείωσε αν δεν πούμε εμείς την τελευταία λέξη! Εμείς έχουμε τη δύναμη. Εμείς θα τους ανατρέψουμε! Να μη χαθεί ούτε ένα λεπτό!»

Αποφασισμένα λόγια. Οπως ταιριάζουν σε εργάτες.

– Μεσημέρι στη σχολή, το κάλεσμα της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας απλώνεται: «Να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους με 400 ευρώ» (…) «απεργούμε για να δείξουμε ποιος παράγει και άρα ποιος δικαιούται τον πλούτο. Κανένας φόβος, με τη δύναμη του δίκιου και της οργάνωσης».

Η αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης καλείται να πάρει τη θέση της στο μέτωπο.

– Τηλέφωνο απ’ το χωριό: «Αποφάσισαν, άκουσα, να μας κόψουν κι άλλο απ’ τη σύνταξη, πριν μας τα κόψουν στείλε να πάρουν 30 ευρώ, βάλτα στη μνήμη του Μηνά και του Κόλια, προτιμώ να πάνε στο Κόμμα, παρά να τα πάρουν αυτοί».

– Τηλέφωνο στην Οργάνωση της Κομοτηνής: «Απ’ τον Ιασμο, σύντροφε, 50 ευρώ, για τους μαχητές του ΔΣΕ, στο ΚΚΕ».

Το κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ έχει ήδη μοιραστεί, καθένας ξέρει τι πρέπει να κάνει, αναλαμβάνει την ευθύνη του και πράττει. Ενας νεολαίος σύντροφος βρήκε και μοιράζει στους ακόμα νεότερους συντρόφους του ένα ξεχασμένο βιβλίο που αναφέρεται στις «καταβολάδες» του ΚΚΕ… Τους ζητάει να το μελετήσουν γρήγορα, πριν βγουν στην εξόρμηση, για να ξέρουν ποιο Κόμμα, ποια Περηφάνια, ποια Τιμή, ποια Στάση ζωής εκπροσωπούν (…κάτι παράξενους δρόμους που βρίσκει η επαναστατική πάλη για να δέσει το νήμα).

 

Την ώρα που οι αναλυτές στα κανάλια των καπιταλιστών κουνάνε σκιάχτρα και τρομοκρατούν για το επερχόμενο χάος αν δεν περάσουν τα μέτρα, η προκήρυξη για την απεργία δίνει το σύνθημα:

«Δεν είναι ανίκητοι! Μπορεί το κράτος των μονοπωλίων να φαίνεται ισχυρό, αλλά τη μάχη την κερδίζει ο πιο οργανωμένος, ο πιο πειθαρχημένος, αυτός που ξέρει για ποιο λόγο αγωνίζεται και πού πρέπει να σημαδέψει. Ο εργαζόμενος λαός, δεν πρέπει απλά να αρκεστεί σε ένα βροντερό «όχι» στα νέα βάρβαρα μέτρα, αλλά να οξύνει ακόμα περισσότερο τις δυσκολίες και τα προβλήματα που έχουν, να δημιουργήσει συνθήκες αδυναμίας λειτουργίας στο πολιτικό σύστημα, να προκαλέσει τριγμούς, να το παραλύσει, να μην μπορεί να περνά αντιλαϊκά μέτρα.

ΠΟΛΕΜΑ ΤΑΞΙΚΑ, ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΣΩΣΤΑ

ΓΚΡΕΜΙΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Πίστεψε στη δύναμή σου, φέρε τα πάνω-κάτω!

 

Στη βουλή το θέατρο συνεχίζεται: Καταψηφίζουν την υποπαράγραφο τάδε, στηρίζουν την κυβέρνηση. «Κρύβε λόγια», είναι η τακτική τους. Και μιλάνε στρεβλά: Γράφουν για «αποχωρήσεις» όταν είναι απολύσεις. Μιλάνε για «εισφορά στις συντάξεις», όταν είναι κόψιμο σύνταξης, λένε «αύξηση κατά δύο χρόνια των ορίων ηλικίας» όταν είναι δουλειά ως τον τάφο. Λένε «αυστηρά κριτήρια για τα επιδόματα», όταν είναι στεγνό κόψιμο των επιδομάτων.

 

Εχουμε πόλεμο, λοιπόν. Κι ο καθένας δίνει τη μάχη απ’ το μετερίζι του. Αλλοι στην πρώτη γραμμή, άλλοι στην επιμελητεία, άλλοι «γλώσσες» συγκεντρώνουν πληροφορίες απ’ τη δράση του αντίπαλου, άλλοι φροντίζουν για τις εφεδρείες «φέρνουμε καλά μαντάτα», λένε. Εμείς στον «ασύρματο», να φτάσει το μήνυμα παντού, χωρίς κώδικα αυτή τη φορά, ανοιχτό μήνυμα, να το πιάνουν όλοι οι δέκτες και καθένας που ακούει να ξέρει τι πρέπει να γίνει και να κάνει τα κουμάντα του.

48ωρη Απεργία 6 και 7 Νοέμβρη με το ΠΑΜΕ στην Ομόνοια

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ 48ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ 6 ΚΑΙ 7 ΝΟΕΜΒΡΗ

Όλοι με μια φωνή στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ
την Τρίτη 10.30 το πρωί στην Ομόνοια και
την Τετάρτη στις 5 το απόγευμα στην Ομόνοια.

 

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ .

ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
την Τρίτη 10.30 το πρωί
την Τετάρτη  10.30 το  πρωί  και

την   Τετάρτη  7μμ το απόγευμα

 

 

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΑΝ ΔΕΝ ΠΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ

ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ.

ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ. ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ Ε.Ε., ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΩΝ ΗΓΕΣΙΩΝ.

ΟΙ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗΤΕΣ

 

 

 

 

1 χρόνος από την απεργία των ηρωϊκών χαλυβουργών Ασπροπύργου

«Στους εργάτες, ξέρετε…»

από  redfly planet

Στους εργάτες ξέρετε (ειδικά σε όσους δουλεύουν στα πιο σκληρά εργοδοτικά κάτεργα, σε εργοστάσια, εργαστήρια και γιαπιά), δεν κάνει και τόσο μεγάλη εντύπωση ο θρασύδειλος τσαμπουκάς, η χυδαιότητα των επιχειρημάτων αυτών των μαυροφορεμένων τύπων, το απειλητικό και ωμό τους ύφος που βλέπουμε να προβάλλεται ύπουλα στα ΜΜΕ.

Με την ίδια θρασυδειλία, χυδαιότητα και ωμότητα έρχονται σε επαφή οι περισσότεροι εργάτες και υπάλληλοι κάθε μέρα μέσα στον …όμορφο κι αγγελικά πλασμένο κόσμο της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Την καθημερινή βία του αφεντικού, του επιστάτη και του ρουφιάνου βγάζουν σήμερα στην επιφάνεια και στον δρόμο αυτοί οι ναζήδες. Το μίσος και τη παρενόχληση απέναντι στον μετανάστη, στη γυναίκα, στον νέο ειδικευόμενο ή υποαπασχολούμενο, σε κάθε έναν που δείχνει πιο ευάλωτος τα ζούν πολλοί εργαζόμενοι στους εργασιακούς μας χώρους κάθε μέρα. 

Οι χρυσαυγίτες δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μιλούν αυτή την καθημερινή γλώσσα των αφεντικών που με κάθε ευκαιρία εκφράζονται υποτιμητικά (όπου τους παίρνει) για τον μετανάστη, τη γυναίκα, τον άνθρωπο με ανάγκη, απειλούν έμμεσα ή άμεσα με το θα σε στείλω στη χώρα σου, στην κουζίνα σου ή στο σπίτι σου για να τους κρατούν στο χέρι, για να τους εκμεταλλεύονται όσο μπορούν, για να μην απεργούν, για να τους πείθουν να κάνουν απλήρωτες υπερωρίες κι ό,τι άλλο τους ζητήσουν. Δεν είναι τυχαίο που αυτή η φασιστική ωμότητα βγαίνει στην επιφάνεια ακριβώς τη στιγμή που το ίδιο το αστικό κράτος με τα μνημόνιά του μας λέει ουσιαστικά ότι για να ζήσουν και να αναπτυχθούν οι επιχειρήσεις πρέπει να τους επιτραπεί να κάνουν νόμιμα ό,τι μέχρι χτες έκαναν παράνομα, δηλαδή να επεκτείνουν τα ωράρια όπως τους βολεύει, να υπερεκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη και να την υποαμείβουν. Το αστικό κράτος μαζί με τη μαύρη εργασία νομιμοποιεί σήμερα τον μαύρο φασισμό.

Νίκος Ζαρταμόπουλος, Ομιλία στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, Μυτιλήνη.

Πηγή: Lenin reloaded

Τώρα, κύριοι «κροκόδειλοι»;

Γράφει   ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τα αραβογερμανικά μονοπώλια, στα οποία έχουν παραδοθεί τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά,

το μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας – δηλαδή ένα μεροκάματο τη βδομάδα

για 1.000 εργαζόμενους – το έχουν επιβάλει από τις 18 Απρίλη 2012.

Υποτίθεται ότι το μέτρο αυτό θα ίσχυε μέχρι τις 17 Ιούλη.

Τα μονοπώλια, στη συνέχεια, επέβαλαν την επέκταση του εν λόγω

εργασιακού «απαρτχάιντ» και όρισαν ως νέα καταληκτική ημερομηνία

εφαρμογής του τις 18 Οκτώβρη.

Ομως, μόλις την περασμένη Δευτέρα, η εργοδοσία με καινούργιο φιρμάνι της

ανακοίνωσε ότι το «απαρτχάιντ» – που υποτίθεται ότι θα τελείωνε χτες – συνεχίζεται

μέχρι το τέλος του χρόνου – και θα δούμε!

Ρωτάμε τους κάθε λογής καλοπληρωμένους σμπίρους, τους απαστράπτοντες

παπαγάλους, τους αναξιοπρεπείς μπιστικούς του καθεστώτος, τους γραβατωμένους

«χωροφύλακες» του νου και της σκέψης των απλών ανθρώπων.

Ρωτάμε όλους αυτούς τους σάλιαγκες, που είχαν ξεσπαθώσει με αφορμή

τα γεγονότα στο Πεντάγωνο εναντίον των εργαζομένων στο Σκαραμαγκά,

αναγνωρίζοντας, ωστόσο, όπως έλεγαν μέσα από τα κροκοδείλια

αναφιλητά τους, το δίκιο των εργατών:

Τώρα, έχουν να μας πουν κάτι, αφενός για το δίκιο των εργατών και

αφετέρου για το πώς – κατά τη γνώμη τους – πρέπει αυτοί να το διεκδικήσουν;