Η «Καθημερινή», σήμερα… και η «Καθημερινή», τότε..

Προχτές η «Καθημερινή» έπιασε στο «στόμα» της τον Πλουμπίδη (σ.σ.: Η «Καθημερινή» να πιάνει στο «στόμα» της τον Πλουμπίδη είναι από μόνο του ήδη αρκετά αηδιαστικό). Βέβαια, δεν την έπιασε ο πόνος. Ο στόχος ήταν άλλος: Η «Καθημερινή» βάλθηκε να ενημερώσει τους αναγνώστες της για τα «εγκλήματα του ΚΚΕ»…

Δεν θα μπούμε στον πειρασμό να υπερασπιστούμε ούτε τον Πλουμπίδη, ούτε το ΚΚΕ, έναντι της «Καθημερινής». Δεν το έχουν ανάγκη.

Αλλά όταν μιλάει η «Καθημερινή» για τον Πλουμπίδη και το ΚΚΕ, όταν μιλάει η «Καθημερινή» για «εγκλήματα» (και μάλιστα σε τέτοιους καιρούς, όπως σήμερα), καλό είναι να ξέρουμε ποιος μιλάει.

Η «Καθημερινή», λοιπόν, είναι αυτή που μόλις πριν δύο χρόνια εκθείαζε το «φαινόμενο ΛΑ.Ο.Σ.» για τις «αξιοπρεπείς παρουσίες από πλευράς πολιτικού λόγου στη Βουλή», για την «επιτυχημένη πολιτική συνταγή» του, για την «υπεύθυνη στάση» του.

Υπενθυμίζουμε ότι το «φαινόμενο» – κατά την «Καθημερινή» – ΛΑ.Ο.Σ. είναι το κόμμα των υμνητών του φασίστα Μεταξά και το κόμμα που η αγάπη του για τους «Χίτες» είναι τέτοια που στα γραφεία του έχει ονοματίσει αίθουσα με το όνομα του Γρίβα, του ιδρυτή δηλαδή της φασιστικής «Χ» («Καθημερινή», 11/3/2011)…

Επίσης, η «Καθημερινή» είναι αυτή που μόλις πριν ένα χρόνο δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία», όπου μάθαμε πως «όσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην Χρυσή Αυγή (…)» («Καθημερινή», 16/9/2012).

Μάλλον δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε τι είναι η Χρυσή Αυγή…

Επίσης, τώρα, πριν από μερικές βδομάδες, η «Καθημερινή» ήταν που ενώ η – τέσσερις ορόφους υπό τον υπόκοσμο – χιτλερική συμμορία είχε ήδη επιτεθεί με καδρόνια και καρφιά εναντίον των μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα, εκείνη έγραφε ότι «σε τελευταία ανάλυση ο εθνικισμός δεν είναι ντροπή» («Καθημερινή», 13/9/2013) και από το δικό της συγκρότημα διακινούνταν η άποψη πως μια «σοβαρότερη» Χρυσή Αυγή θα ήταν κατάλληλη ακόμα και για κυβερνητικός εταίρος..

 

… και η «Καθημερινή», τότε…

Αλλά επειδή της «Καθημερινής» της αρέσει να μιλάει και για τα «παλιά», για τότε δηλαδή που το ΚΚΕ και ο Πλουμπίδης πολεμούσαν το ναζισμό, να της θυμίσουμε κι εμείς κάτι από την «κληρονομιά» της:

Ηταν στις 29 Απρίλη 1941, μόλις δυο μέρες αφότου οι ιδεολογικοί και πολιτικοί πρόγονοι της Χρυσής Αυγής, τα γερμανικά «Βάφεν Ες Ες», είχαν μπει στην Αθήνα, που η «Καθημερινή» έγραφε:

«Ο αθηναϊκός λαός αντιμετωπίζει τα γεγονότα με σταθεράν πεποίθησιν ότι όλα βαίνουν προς το καλύτερον, ότι λήξαντος του πολέμου, διά την Ελλάδα τουλάχιστον, ανοίγεται η περίοδος της ειρήνης και της εντός των πλαισίων της ειρήνης αυτής παραγωγικής δραστηριότητος. Η θέλησις των Ελλήνων, όπως εντός του ειρηνικού πλαισίου, το οποίο εξασφαλίζει εις αυτούς ο τερματισμός του πολέμου, αναπτύξουν όλας των τας ικανότητας και όλας των τας πρωτοβουλίας, θα δώση ασφαλώς αφορμήν διά να εκδηλωθούν όλαι εκείναι αι κεκρυμμέναι αρεταί της φυλής μας, αι οποίαι είτε εξ αδιαφορίας, είτε εξ αισθημάτων ηλαττωμένης αλληλεγγύης δεν είχον ανέλθει εις την επιφάνειαν τους τελευταίους καιρούς. Αι γερμανικαί αρχαί εμφορούμεναι από τας φιλικωτέρας των διαθέσεων απέναντι του ελληνικού πληθυσμού, τας αρετάς και τα προτερήματα του οποίου δεν ήργησαν να γνωρίσουν, θα τον συντρέξουν – περί τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία – εις πάσαν θετικήν και οικοδομητικήν του προσπάθειαν».

Αυτά γράφονταν τότε. Σε μια περίοδο, δηλαδή, που ο «χρυσαυγιτισμός» δεν είχε ανάγκη, όπως σήμερα, να κυκλοφορεί… με πολιτικά.

 

από  τον ριζοσπάστη

Active Member Σκυλογιοι ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΡΕΜΑΛΕΣ

Εργατικό δελτίο ειδήσεων Π.Α.ΜΕ 8 Οκτώβρη 2013

Για τη σύλληψη συνδικαλιστή του «Σωτηρία»

από  τον ριζοσπάστη

Να παρουσιάσει το συνδικαλιστικό κίνημα σαν φυτώριο διαφθοράς, για να συκοφαντήσει συλλήβδην τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους, ενόψει και του νέου γύρου της επίθεσης στο χώρο της Υγείας, επιχειρεί η κυβέρνηση, με αφορμή τη σύλληψη του προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο «Σωτηρία». Ο συνδικαλιστής πιάστηκε χτες το μεσημέρι στο σπίτι της διοικήτριας του «Σωτηρία» για «εκβίαση, παράνομη οπλοκατοχή και αντίσταση», σύμφωνα με ανακοίνωση της Αστυνομίας. Σε έκτακτη συνέντευξη Τύπου, με την παρουσία της διοικήτριας του «Σωτηρία», ο υπουργός Υγείας, Αδ. Γεωργιάδης, παρουσίασε τα γεγονότα κομμένα και ραμμένα στις επιδιώξεις της κυβέρνησης. Η υπόθεση αφορά στην υπογραφή μιας σύμβασης παραχώρησης από το νοσοκομείο ενός πεπαλαιωμένου κτιρίου, όπου το Ινστιτούτο της Ακαδημίας Αθηνών θα κάνει κλινικές έρευνες και έρευνες βιοϊσοδυναμίας για γενόσημα φάρμακα. Οι έρευνες, σύμφωνα με τον υπουργό, θα χρηματοδοτούνται απ’ τις φαρμακευτικές εταιρείες. Το σωματείο εναντιώθηκε στη σύμβαση, με την πλειοψηφία να τη χαρακτηρίζει «μη σύννομη».

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ πρότειναν να γίνει όπου χρειαστεί αυτό το κέντρο, αρκεί να ανήκει σε κρατικό φορέα – και όχι σε ΝΠΙΔ, όπως είναι το Ινστιτούτο της Ακαδημίας -, να έχει την εποπτεία του το υπουργείο Υγείας και να μην υπόκειται στις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των φαρμακευτικών εταιρειών. Να σημειωθεί ότι όμορα νοσοκομεία (Λαϊκό, Κρατικό Αθήνας και τα Στρατιωτικά νοσοκομεία) αρνήθηκαν παρόμοια παραχώρηση. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Αστυνομίας, ο πρόεδρος του Σωματείου «απαιτούσε εκβιαστικά το χρηματικό ποσό των 50.000 ευρώ για να ακυρώσει τις αντιδράσεις του Σωματείου στην ολοκλήρωση της συμφωνίας παραχώρησης». Κατά τον υπουργό Υγείας, ο πρόεδρος του Σωματείου ζήτησε απ’ τη διοικήτρια μερικά απ’ τα χρήματα «που θα κερδίσει το νοσοκομείο από αυτή τη σύμβαση» για να σταματήσει να αντιδρά και να προχωρήσει η σύμβαση. Χτες το μεσημέρι, κλείστηκε ραντεβού στο σπίτι της διοικήτριας, όπου ο πρόεδρος παρέλαβε 50.000 ευρώ προσημειωμένα. Μόλις βγήκε απ’ το σπίτι, συνελήφθη. Στο αυτοκίνητό του βρέθηκαν ακόμα πιστόλι, καραμπίνα, πτυσσόμενα μαχαίρια, κλομπ και μαγνητόφωνο καταγραφής ήχου.

Ο συνδικαλιστής ανήκε στην ΠΑΣΚΕ και σύμφωνα με τον Α. Γεωργιάδη, τελευταία «διαχώρισε τη θέση του και κινείται αριστερότερα». Σύμφωνα με τον ίδιο, «το σημερινό (σ.σ. χτεσινό) επεισόδιο είναι πολύ διδακτικό για να είμαστε ως πολίτες εξαιρετικά καχύποπτοι όταν ακούμε κάποιους να φωνάζουν πάρα πολύ. Απεδείχθη με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι αυτοί που φωνάζουν δεν έχουν πάντα δίκιο. Και αυτοί που φωνάζουν στο όνομα των δικαιωμάτων του λαού δεν είναι πάντα και τόσο αγαθοί όσο πολλοί νομίζουν. Πολλές φορές, τουλάχιστον μία σήμερα, αποδεδειγμένα το κίνητρο της φασαρίας είναι ίδιον όφελος και όχι το συμφέρον των εργαζομένων γενικά ή του ελληνικού λαού». Η στάση της κυβέρνησης είναι προκλητική και δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη από τους εργαζόμενους. Αξιοποιώντας ένα μεμονωμένο περιστατικό, με πρωταγωνιστή μάλιστα έναν καραμπινάτο εκπρόσωπο του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, πάνε να βγάλουν σάπιο και διεφθαρμένο όποιον αντιπαλεύει την πολιτική τους.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι εδώ και έξι χρόνια που αυτές οι δυνάμεις κυριαρχούν στην πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου, όχι μόνο δεν εμποδίζουν την αντιλαϊκή πολιτική στο χώρο της Υγείας, αλλά ούτε λίγο ούτε πολύ υπερθεμάτισαν για τις συγχωνεύσεις τεσσάρων κλινικών, που καταργούν 135 κρεβάτια στο «Σωτηρία». Η σαπίλα και η διαφθορά είναι γέννημα – θρέμμα του συστήματος που υπερασπίζονται ο Γεωργιάδης και η κυβέρνηση. Στο θερμοκήπιο της ιδιωτικοποίησης – εμπορευματοποίησης της Υγείας, της διαπλοκής των νοσοκομείων με τις φαρμακευτικές εταιρείες και τους άλλους ιδιώτες της Υγείας, είναι που φύονται φαινόμενα όπως αυτό με τον εκπρόσωπο του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού στο «Σωτηρία». Αυτό το συμπέρασμα πρέπει να βγάλουν οι εργαζόμενοι και ανάλογα να διαμορφώσουν τη θέση τους απέναντι στα κόμματα της διαχείρισης και τους εκπροσώπους τους στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Ελληνοφρένεια 7/10

ΑΙΜΑ – «τιμή» – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

 

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

Ενας πατενταρισμένος φασίστας, ο Αμερικανός ποιητής Εζρα Πάουντ, είχε πει κάποτε ότι «αν δεν κάνεις θυσίες για τις Ιδέες σου, τότε  ή εσύ δεν αξίζεις ή οι ιδέες σου». Το πόσο άξιζε και ο ίδιος ο Πάουντ και οι ιδέες του φάνηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οταν και επί 25 χρόνια,  μετά τα τέλος του Μουσολίνι τον οποίο ακολουθούσε κατά  πόδας, ο Πάουντ υποδυόταν (;) τον τρελό για να την βγάλει καθαρή…

Ας έρθουμε τώρα στους ημέτερους «ιδεολόγους»:

O Αρτέμης Ματθαιόπουλος είναι βουλευτής χρυσαυγίτης. Χρυσαυγίτης σαν τον μαχαιροβγάλτη που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα. Αλλά ο Ματθαιόπουλος είναι και μουσικός. Σαν τον Φύσσα. Μόνο που ο Φύσσας τραγουδούσε για τη ζωή, τον έρωτα και τη λεβεντιά. Ο χρυσαυγίτης του συγκροτήματος Pogrom (τι όνομα, έ;) εμπνέεται από άλλα θέματα. Του αρέσει να τραγουδάει για το Άουσβιτς. Ιδού οι στίχοι από το άσμα του συγκροτήματος, το εμνευσμένο από το Αουσβιτς:

«Γαμώ τον Βίζενταλ, γαμώ την Άννα Φρανκ/ γαμιέται κι όλη η φυλή του Αβραάμ./ Τ’ αστέρι του Δαβίδ με κάνει να ξερνάω/ αχ, το Άουσβιτς, πόσο το αγαπάω!/ Ρε κωλοεβραίοι, δεν θα σας αφήσω/ στο τείχος των Δακρύων θα ’ρθω να κατουρήσω./ Juden Raus! Καίγομαι στο Άουσβιτς»…

Αυτός ο ευγενής νέος «δεν είναι ναζιστής, δεν είναι εθνικοσοσιαλιστής». Τι είναι; «Εθνικιστής»! Καμία αντίρρηση. Εθνικιστής του κερατά είναι. Σαν όλους εκείνους, δηλαδή, που κατατάσσουν τα έθνη, τους λαούς και τους ανθρώπους σε «ανώτερους» και σε «κατώτερους». Και που πάνω στο τσακίρ εθνικιστικό κέφι τους ρίχνουν (κατά το κέφι τους) και καμιά μαχαιριά (στους «κατώτερους»)…

Επιπλέον ο Ματθαιόπουλος έχει ελαφρυντικό: Τους ύμνους στο Αουσβιτς τους έψελνε «παλιά». Μόνο που το συγκρότημά του, το Pogrom, δεν είναι και τόσο παλιό. Μόλις το 2004 ιδρύθηκε…

 

 ««Αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος/ εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος»…   

 

Ο Μιχαλολιάκος είναι ο φυρερίσκος της Χρυσής Αυγής. Στον ύμνο του για τον Χίτλερ (περιοδικό Χρυσή Αυγή, τεύχος 26, Μάιος 1987) έγραφε:

 «Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί […] με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και τα οράματά μας: HEIL HITLER!»…

Αυτός ο τύπος, ο Μιχαλολιάκος, ορκίστηκε ενώπιον Θεών και ανακριτών και δήλωσε: «Δεν είμαι ναζιστής, δεν είμαι εθνικοσοσιαλιστής». Τέτοια γενναιότητα έχει να επιδειχτεί από τότε που ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έγραφε τους στίχους του «Μαύρου Γάτου» και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου τραγουδούσε:

«Αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος
εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος»…   

Κατά τα λοιπά, την τελευταία φορά που ακούσαμε τη φωνούλα του Μιχαλολιάκου ήταν όταν είπε εκείνο το «Ζήτω η Νίκη». Το «Sieg Heil!», δηλαδή. Το οποίο, φυσικά, «δεν» είναι ναζιστικό, «ούτε» εθνικοσοσιαλιστικό. Ηταν  «απλώς»  ο καθεαυτού χαιρετισμός των Ναζί που καθιερώθηκε από τον Χίτλερ. Τόσο μη ναζιστικό και μη εθνικοσοσιαλιστικό είναι το  «Sieg Heil!» που απαγορεύτηκε στη Γερμανία, μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τις παραγράφους 86 και 130 του γερμανικού Ποινικού Κώδικα.

 

 «Ο Κασιδιάρης δεν ξέρει τίποτα για τον… Κασιδιάρη. Όπως είπε στους ανακριτές, δεν γνωρίζει τίποτα για τον τύπο που επιδεικνύει το τατουάζ με τον αγκυλωτό σταυρό στο χεράκι που με τόση «ανδρεία» χτυπάει γυναίκες»…

 

Ο Κασιδιάρης είναι ο γνωστός άντρακλας που χτυπάει γυναίκες. Στον ύμνο του για το ναζισμό έγραφε:

«Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (που οι Δημοκρατίες, ή μάλλον οι εβραίοι –σύμφωνα με τον Στρατηγό Μεταξά– κήρυξαν στη Γερμανία) δεν σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; Είναι βέβαιο ότι θεμελιώδεις αξίες που πηγάζουν ως επί το πλείστον από την ελληνική αρχαιότητα, θα κυρίευαν πνευματικά όλα τα κράτη και θα όριζαν τις τύχες των λαών. Ο ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν της παρακμιακής υποκουλτούρας που διέβρωσε τον λευκό άνθρωπο»…

Αλλά, όπως ορκίστηκε ο κύριος Κασιδιάρης ενώπιον Θεών και ανακριτών, «δεν είναι ναζιστής, δεν είναι εθνικοσοσιαλιστής». Οσο για τον «ρομαντικό» χαρακτήρα του ναζισμού, αυτά ο κύριος Κασιδιάρης τα έγραφε «παλιά». Όχι όμως και τόσο «παλιά». Μόλις πριν από δυο χρόνια τα έγραφε. Στις 20/4/2011, στο περιοδικό «Χρυσή Αυγή» τα έγραφε. Πότε πρόλαβε να τα αποκηρύξει, τέτοιος «ιδεολόγος» άνθρωπος, που κυκλοφοράει και με μια σβάστικα «να!», ζωγραφισμένη πάνω στο χεράκι – με το οποίο γρονθοκοπεί γυναίκες…

 

«Τα ινδάλματα των χρυσαυγιτών έχουν όνομα: «Τσιρονίκοι»…

 

Αφού λοιπόν αυτοί «δεν» είναι ναζιστές και «δεν» είναι εθνικοσοσιαλιστές, ας πάμε σε κάποιον που ήταν:

Ο Έκτωρ Τσιρονίκος ήταν δωσίλογος, συνεργάτης των Γερμανών επί Κατοχής. Εφτασε μέχρι και αντιπρόεδρος στη γερμανοδιορισμένη «κυβέρνηση» του Ιωάννη Ράλλη. Ηταν, δηλαδή, ο αντιπρόεδρος της «κυβέρνησης» των γερμανοτσολιάδων του Ράλλη, της «κυβέρνησης» δηλαδή που ίδρυσε τα «Τάγματα Ασφαλείας». Σύμφωνα μάλιστα με τον G. Aly στο βιβλίο του «Το λαϊκό κράτος του Χίτλερ», ο Εκτωρ Τσιρονίκος ήταν αυτός που είχε φροντίσει για την πώληση από Ελληνες χρηματομεσίτες του κλεμμένου χρυσού των Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο Χρηματιστήριο Αθηνών, με σκοπό να εφοδιαστεί η Βέρμαχτ με το απαραίτητο ρευστό που χρειαζόταν για τις ανάγκες των μονάδων Κατοχής.

Μια τέτοια «πατριωτική» προυπηρεσία δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένη. Ετσι, στο περιοδικό της Χρυσής Αυγής (τεύχος Δεκέμβρη 1983), στη δεύτερη σελίδα, μέσα σε ειδικό πλαίσιο ώστε να τονίζεται ευδιάκριτα το ιδεολογικό πρόσημο της ναζιστικής οργάνωσης, σε περίοπτη θέση έτσι ώστε να μην υπάρχουν αμφιβολίες για τις ιστορικές της αναφορές και για το πολιτικό της πρόταγμα, δημοσιεύτηκε κείμενο υπό τον τίτλο «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ», το οποίο καταλήγει ως εξής:

«Γιατί ΕΜΕΙΣ, μόνο ΕΜΕΙΣ είμαστε ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ, μελλοντικοί ανατροπείς της διαφθοράς, μελλοντικοί Δημιουργοί της Πολιτείας του Ήλιου, της Πολιτείας του Ελληνικού Μεγαλείου, της ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ». Η υπογραφή του εν λόγω δημοσιεύματος (με κεφαλαία γράμματα) είναι: «ΕΚΤΩΡ ΤΣΙΡΟΝΙΚΟΣ».

 

Αυτοί είναι οι «μουσικοί», οι «φυρερίσκοι» και οι «άντρακλες» της Χρυσής Αυγής. Αυτά είναι και τα «αξιοθέατά» τους: τα Άουσβιτς. Αυτοί είναι οι «ήρωές» τους, οι «Τσιρονίκοι». Τέτοιο και το «Ελληνικό Μεγαλείο» τους. Τίποτα λιγότερο από το ναζιστικό «μεγαλείο» των γερμανοτσολιάδων Τσιρονίκων. Αυτός είναι ο «πατριωτισμός» με τον οποίο βρωμίζει τα χώματα της ελληνικής γης η Χρυσή Αυγή: ο «πατριωτισμός» του αρχιδωσίλογου Τσιρονίκου. Αυτά είναι τα ινδάλματα της Χρυσής Αυγής: Οι Χίτλερ. Αυτή είναι η Χρυσή Αυγή: Ένα χιτλερικό εκτροφείο Τσιρονίκων. Που κατά τα άλλα, με την πρώτη «σφαλιάρα» είναι πανέτοιμοι να ορκιστούν σε Θεούς και ανακριτές ότι «δεν είναι ναζιστές, δεν είναι εθνικοσοσιαλιστές».

Και φυσικά δεν προκαλεί κάποια ιδιαίτερη έκπληξη το πώς εννοούν κάτι τέτοιοι τύποι την έννοια «Τιμή». Αλλά πώς να το κάνουμε: Η θρασυδειλία τους, η λιποψυχία τους, η αψυχιά τους, η σβελτάδα τους να αποκηρύξουν τον ίδιο τους τον εαυτό (ένδειξη της «ποιότητας» του εαυτού τους) συνιστούν πρώτης τάξεως μαρτυρία για το τί είδους «λεβέντες» πρόκειται