Ο εκφυλισμός ενός κινήματος … εν εξελίξει

αναδημοσίευση από redfly planet

Είχαμε δηλώσει απο την αρχή, πως δεν είμαστε αντίθετοι σε κινήματα ή κινήσεις του τύπου «Δεν πληρώνω», αλλά αντιθέτως στηρίζουμε κάθε δείγμα ανυπακοής απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική των αστικών κυβερνήσεων, των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών και των μονοπωλιακών ομίλων.

Το βασικό όμως ζήτημα είναι, σύμφωνα πάντα με τις υπάρχουσες αντικειμενικές συνθήκες, αυτά τα κινήματα να εμφανίζουν, εξ’ αρχής θα έλεγα, χαρακτηριστικά τα οποία θα καταστήσουν ξεκάθαρα, πως οι σκοποί και η δρομολόγηση των αγωνιστικών αυτών, κινητοποιήσεων, εντάσσονται στα πλαίσια ενός διαρκούς ταξικού αγώνα και μιας γενικότερης (τουλάχιστον) φιλολαϊκής και αντικαπιταλιστικής πολιτικής στόχευσης. Σε αντίθετη περίπτωση κινδυνεύουν με εκφυλισμό και θα οδηγήσουν τον λαό, σε μικροαστικές, συντεχνιακές ή όποιες τελωσπάντων – εντός του συστήματος – διεκδικήσεις και αιτήματα ! Και επειδή οι κεφαλαιοκράτες, αδυνατούν σε αυτήν την φάση της καπιταλιστικής παρακμής, να προχωρήσουν στην όποια παραχώρηση ή ικανοποίηση φιλολαϊκής διεκδίκησης, τα εκφυλισμένα πλέον κινήματα, θα καταφέρουν να συρρικνώσουν το όποιο εργατικό-λαϊκό μέτωπο και θα τροφοδοτήσουν την απογοήτευση και την θλίψη του κόσμου …

Σε αυτήν ακριβώς την φάση, βρίσκεται το κίνημα των διοδίων «Δεν πληρώνω», που αντί να προχωρήσει και να διευρύνει την λαϊκή ανυπακοή σε «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω την κρίση τους» επι της ουσίας και όχι δια του λόγου και μόνο, πέφτει όπως διαφαίνεται στην παγίδα της κυβέρνησης, η οποία εξέδωσε τροπολογία του ΓΟΚ (όπως ήταν και αναμενόμενο) και ανήγαγε την ανυπακοή σε «νομικό ζήτημα». Η αντίδραση των επιτροπών διοδίων ? Ανακοινώσεις με τις οποίες ενημερώνουν για τα παράθυρα της αστικής νομιμότητας και το πως θα αποφύγουμε τα πρόστιμα του αστικού κράτους ! Ούτε λογιστές να ήταν …

Βάσει της νέας τροπολογίας του ΚΟΚ «Απαγορεύεται η κυκλοφορία οχημάτων σε αυτοκινητοδρόμους, οδούς ταχείας κυκλοφορίας, σήραγγες και γέφυρες που διακρίνονται με ειδικές πινακίδες σήμανσης χωρίς την καταβολή διοδίου τέλους, όταν και όπου προβλέπεται η καταβολή αυτή. Για την καταβολή του διοδίου τέλους είναι υπόχρεοι εις ολόκληρον ο κύριος και ο οδηγός του οχήματος. Η βεβαίωση της παράβασης γίνεται από τα αρμόδια αστυνομικά όργανα που τη διαπιστώνουν αυτοπροσώπως.»

Τι προτείνουν οι επιτροπές ?
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ – ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΜΕ; Δηλώνουμε στον υπάλληλο ότι «δεν μπορούμε να πληρώσουμε» δίνοντας τον αριθμό κυκλοφορίας του οχήματός μας. Ζητάμε να εκδοθεί απόδειξη με πίστωση και να ανοίξουν την μπάρα. Αν καθυστερούν προειδοποιούμε ότι: α) αν δεν ανοίξουν αμέσως την μπάρα καταστρατηγούν το συνταγματικό μας δικαίωμα για ελεύθερη μετακίνηση και διαπράττουν το ποινικό αδίκημα της παράνομης κατακράτησης. β) αν δεν εκδώσουν την απόδειξη διαπράττουν το φορολογικό αδίκημα της άρνησης εκδόσεως επί πιστώσει φορολογικού στοιχείου. γ) αν αρνηθούν να ανοίξουν διαπράττουν και το αδίκημα της πρόκλησης για εκτέλεση παράνομης πράξης. Εάν καθυστερεί το άνοιγμα της μπάρας και διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει τροχαία ανοίγουμε την μπάρα με απλή ώθηση προς τα εμπρός και συνεχίζουμε την πορεία μας. Εάν καθυστερεί το άνοιγμα της μπάρας και υπάρχει τροχαία τότε ζητάμε την συνδρομή του αστυνομικού ώστε να κοπεί πιστωτικό και να ανοίξει η μπάρα. Αν μας ζητηθεί να συμπληρώσουμε έντυπο αδυναμίας πληρωμής πριν από την υπογραφή μας γράφουμε: «Με επιφύλαξη της νομιμότητας καταβολής του τέλους». Σε περίπτωση που ο τροχονόμος δηλώσει αναρμόδιος ή αρνούνται να μας ανοίξουν την μπάρα καλούμε την αστυνομία στο 100 και ζητάμε να συλληφθεί ο ταμίας και ο υπεύθυνος των διοδίων και να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη με την αυτόφορη διαδικασία για παράνομη κατακράτηση.

Που βρίσκονται λοιπόν τα χαρακτηριστικά, του ταξικού αγώνα και της φιλολαϊκής κινηματικής δράσης, σε αυτήν την ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ανακοίνωση ?

Ανοιχτή επιστολή στον κ. Θ. Πάγκαλο

Από τους Ρεπόρτερ του Δρόμου του «Π». Το κείμενο δεν έχει υποστεί καμία επεξεργασία.

Παρίσι 27 Φλεβάρη 2011

Ανοιχτή επιστολή στον κ. Θ. Πάγκαλο

Κύριε Υπουργέ

Σαν άνθρωπος, επιστήμονας και αυτόπτης μάρτυρας στη βραδυά προς τιμή του Κώστα Γαβρά στο Παρίσι, λυπούμε ειληκρινά για τη  διαστρέβλωση των γεγονότων στην ανακοίνωση σας.

Δεν έχω καμιά υποχρέωση να σας δώσω αναφορά για τις απόψεις και την ιδεολογία μου, αλλά για να τοποθετούνται τα πράγματα στη θέση τους, αναφέρω ότι δεν είμαι αναρχική, ούτε οπαδός του Σύριζα. Δυστυχώς, γιατί πολύ θα ήθελα να έχω τα νιάτα τους, δεν είμαι ούτε καν φοιτήτρια.  65  χρονών, μόλις πήρα τη σύνταξη  μου από το Γαλλικό κράτος μια που το Ελληνικό, ούτε εκείνο των συνταγματαρχών, ούτε των οικογενειών Παπανδρέου, Καραμανλή και  υπολοίπων δεν μου επέτρεψε να εργαστώ στη χώρα μου.  Έζησα μια ζωή μετανάστρια στη Γαλλία μακριά από τους δικούς μου και την πατρίδα.  Τα προβλήματα των ξένων όπου γης, με αγγίζουν ιδιαίτερα.

Αποφάσισα να παρευρεθώ το Σάββατο στην εκδήλωση για τον Κώστα Γαβρά και την προβλεπόμενη προβολή των έργων του.

Κανείς μας δεν είχε ενημερωθεί για την παρουσία σας που υπήρξε  κεραυνός εν αιθρεία. Η ομάδα των φοιτητών που διαμαρτυρόταν για την πολιτική της κυβέρνησης στο θέμα των μεταναστών απαίτησε να αποχωρήσετε λόγω της  πολιτική σας στο θέμα των μεταναστών και της συμπεριφορά σας  απέναντι στον  Ελληνικό  λαό, τους Έλληνες αυτούς που αποκαλείτε καθάρματα. Απαντήσατε ότι δεν αποχωρείτε γιατι εκλεγήκατε από τον Ελληνικό λαό δημοκρατικά. Για την εφαρμογή ποιού προγράμματος εκλεγήκατε κε Υπουργέ; Με πόσα ψέματα ανεβήκατε στην εξουσία; Πόσες χιλιάδες Έλληνες σας αποδοκιμάζουν με τις τεράστιες διαδηλώσεις τους;  Για ποιά δημοκρατία μιλάτε; Για κείνη που δέχτηκε την κηδεμονία της Ευρώπης και του ΔΝΤ;  Η κυβέρνηση σας  έδωσε χώμα, νερό, αέρα και θάλασσα, υποθαλάσσιων χώρων συπεριλαμβαλομένων, στο μεγάλο κεφάλαιο, ελληνικό και ξένο. Σε εκείνους που αποφασίζουν  και επιβάλλουν αποφάσεις  που δέχεστε με το χαμόγελο και προσπαθείτε να  αποδείξετε ότι όταν σας ζητούν 1 τους χαρίζετε 10. Τον πλούτο της χώρας, τον ιδρώτα, την παιδεία και την υγεία των Ελλήνων, το μέλλον της νεολαίας και τη ζωή όλων μας.

Αναφέρετε στη δήλωσή σας «Η πρωτοφανής αποδοκιμασία του αντιδικτατορικού φιλμ «Ζ» έχει βαθιά πολιτική σημασία και δείχνει για μια ακόμα φορά ότι οι δυνάμεις αυτές ουδέποτε αποδέχθηκαν την κοινοβουλευτική δημοκρατία που με τόσο αίμα κερδήθηκε από τον ελληνικό λαό».

Ψεύδεστε ασύστολα. Κανείς δεν αποδοκίμασε το «Ζ»  και οι φοιτητές δήλωσαν κατ` επανάληψη το ακριβώς αντίθετο. «Τιμούμε τον Κώστα Γαβρά και το έργο του». Προσωπικά πήρα για κάποια στιγμή το λόγο για να πω ότι  «τα μηνύματα που βγαίνουν από το έργο του Γαβρά είναι αντίσταση στο φασισμό και τη δικτατορία. Σήμερα στην Ελλάδα δεν έχουμε δημοκρατία αλλά δικτατορία του κεφαλαίου». Η θέση αυτή που τιμά και τον Κ. Γαβρά και το έργο του, χειροκροτήθηκε όπως ακούγεται ξεκάθαρα στα διάφορα βίντεο που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή.

Δεν αποχωρήσατε κύριε Υπουργέ. Οι Έλληνες του Παρισιού σας πέταξαν έξω από το Ελληνικό σπίτι με τα «έξω, έξω» και το θρυλικό πλέον συνθημα « dégage», σύνθημα των ξεσηκωμένων λαών των πρώην Γαλλικών αποικιών, σύνθημα που τρέμουν αυτή τη στιγμή όλοι οι δικτάτορες. Ο Κ. Γαβράς και ορισμένοι παρευρισκόμενοι, ιδιαίτερα ο Πρέσβης και η Πρόξενος, υπηρεσιακώς υποχρεωμένοι, σας ακολούθησαν. Η πλειοψηφία, συμπεριλαμβανομένων των πρωτοστατούντων στα γεγονότα φοιτητών,  παραμείναμε για πολύ ώρα ακόμα επιμένοντας, μάταια, να γίνει η προβολή των φιλμ. Επιθυμούσαμε να δούμε ή να ξαναδούμε το «Ζ» και να  το τιμήσουμε.

Εσείς χαλάσατε την εκδήλωση, εσείς προσβάλατε ακόμα μια φορά τον Ελληνικό λαό, εσείς χλευάζετε και συκοφαντείτε τη νεολαία του.  Αλλά να είστε σίγουρος, ο Ελληνικός λαός, αυτός που εσείς οδηγείτε στην καταστροφή, τον αφανισμό και τα τάρταρα, θα πεταχτεί από ξαρχής, θ` αντριέψει, θα θεριέψει και θα παρασύρει στο διάβα του αυτούς που τον καταπιέζουν, ξεπουλάν  τη γη και τον ιδρώτα του στους ισχυρούς, τους έχοντες και κατέχοντες, στο ελληνικό και ξένο αδηφάγο κεφάλαιο.

Κυριακή Γεροζήση

Συνταξιούχος ερευνήτρια, βιοχημικός

Συγγραφέας.

Περί Κωνσταντίνου Καντάφη

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«Ο Κων/νος Καντάφης είναι Ελληνας ποιητής που γεννήθηκε στη Λιβύη της Αλεξάνδρειας…» (!!!)

Αυτό το υπέροχο συνθετικό πόνημα, με τη μορφή μάλιστα «ορισμού», ανήκει σε σύγχρονο μαθητή γυμνασίου στην Ελλάδα του 2011 και γεφυρώνει υπέροχα το πολιτισμικό παρελθόν, το ζοφερό παρόν και το τηλεοπτικό μέλλον αυτού του τόπου, που λάμπει ως μαργαριτάρι στη βρωμερή Μεσόγειο, γεμάτη απόβλητα, δικτατορίσκους και τεράστιες στρατιωτικές και πετρελαϊκές λερές κηλίδες. Η αναλυτική αμοιβάδα της κυρίαρχης πολιτικής έχει καταπιεί αλφάβητα, αετώματα, πυραμίδες, ετρούσκικα λιοντάρια, μύθους, ιδέες, παγκόσμιες κληρονομιές, ναυτοσύνη, όλα τα παιδιά, χιλιάδες χρόνια τώρα, που μετρούσαν τ’ άστρα και τώρα υπολογίζουν τα δωρεάν sms.

Το τι ηθικό, πολιτιστικό, πληροφοριακό και ύπουλα χειραγωγικό των μαζών πατσαβούρεμα έχει πέσει τους τελευταίους μήνες επί των εξεγέρσεων των λαών του Μαγκρέμπ (βόρειος Αφρική επί αποικιοκρατίας) από τους νεοαποικιοκράτες και τα τσιράκια τους δε λέγεται. Σκόπιμα. Υποβολιμαία. Υπουλα λαϊκίστικα. Λέξεις όπως ντόμινο κι άλλα τέτοια βαρύγδουπα, του τύπου ανθρωπιστική, ΝΑΤΟική επέμβαση, στο τέλος θα παρουσιάζουν στην ελληνική νεολαία τον Γκαντάφι ως γκαντέμη του Παναθηναϊκού, επειδή ήταν πράσινες οι σημαίες. Ενώ τώρα που μπήκε λίγο μαύρο και λίγο κόκκινο γίναν όλοι αναρχοαυτόνομοι και καθαρίζουν με ποινή μιας μέρας εμπάργκο, ικανή ν’ απογειώσει την τιμή του πετρελαίου διεθνώς.

Την ώρα που πανικοβάλλεται και κουβαλάει τα στρατά η μεγαλύτερη εταιρεία φυσικού αερίου στην Ιταλία, εμείς εδώ θα κρώζουμε για την επέλαση 300.000 μεταναστών προς τα ευρωπαϊκά δώθε. Κι από κάτω από τα τραπέζια να οι χρυσές ευκαιρίες για «επιχειρηματικά ντήλια», ποιος θα πρωτοαπορροφήσει τους τουρίστες που δε θα πάνε στο Μαγκρέμπ ή Ιμπιθα, ο Νταβούτογλου ή ο Δρούτσας.

Την ίδια ώρα, στη μαρτυρική Παλαιστίνη, στην πεινασμένη Γάζα, όχι κουνούπι τουρίστας δεν μπορεί να πατήσει, αλλά ούτε αυτοί που μένουν εκεί, οι Παλαιστίνιοι. Κι ενώ εδώ εμείς βρίσκαμε αγοραστές, το ίδιο το αμερικανοεβραϊκό λόμπι και κατεστημένο, για τα πωλούμενα των 50 δισ., οι Ισραηλινοί, τα πάλαι ποτέ θύματα του ολοκαυτώματος, τσιμέντωναν 14 πηγάδια κοντά στη Γεβρώνα και αλλαχού σκοτώνοντας τους Παλαιστίνιους με τη δίψα.

Η Μέση Ανατολή ήταν για πολλά χρόνια διδασκόμενη ως Εγγύς Ανατολή, δηλαδή κοντινή στα συμφέροντα της Δύσης. Ηρθαν οι Αμερικάνοι κι ο Εκτος Στόλος και την έκαναν Μέση, για να φτάνει ως το Αφγανιστάν και να ισοπεδώνεται το Ιράκ κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.

Πάντως, αυτοί που παρουσιάζουν, σύντροφοι, ως αιφνιδιασμένους και «αθώους» των ποταμών αίματος τον Ομπάμα και τη Λαίδη Αστον (χέστον κι άστον, δηλαδή) για τις εξελίξεις στις αραβικές χώρες, που τάχα μου δήθεν αιφνιδιάστηκαν από την ορμή των πεινασμένων νιάτων, είναι αυτοί που τα σχεδίασαν ως την τελευταία λεπτομέρεια, ώστε να προκύψει ο «υγιής» και κυρίως «δημοκρατικός» χάρτης των ΑΟΖ, των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών στην περίφημη λεκάνη της Μεσογείου με τα 3 θαλάσσια λούκια – θησαυρός Σουέζ, Γιβραλτάρ, Δαρδανέλια.

Το ζήτημα είναι ότι θα χρειαστεί να πεθάνουμε για να μπορούν οι λαοί ν’ αποφασίζουν οι ίδιοι τη μοίρα τους, κυρίως ελεύθεροι και, πάντως, όχι οπλισμένοι στην εποχή της πληροφορίας των Γουίκιλικς, της Γουικιπίντια, του Τουίτερ και του Φέισμπουκ με τη βαθύτατη γνώση… του ποιητή Καντάφι γεννημένου στη Λιβύη της Αλεξάνδρειας.

Αποδοκίμασαν τον Πάγκαλο σε εκδήλωση στο Παρίσι

 

Ο πάγκαλος είχε επισκεφθεί το ελληνικό σπίτι στο Παρίσι για να συμμετάσχει σε εκδήλωση για τον Κώστα Γαβρά και τη νέα του ταινία, η οποία έχει ως αντικείμενο τη μετανάστευση.

μια ομάδα νεαρών σήκωσε πανό και φώναξε συνθήματα κατά του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπήρξε έντονο επεισόδιο. Όπως έγινε γνωστό, επρόκειτο για ομάδα αλληλεγγύης μεταναστών.

 

«Είμαστε αυτό που προσποιούμαστε, γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε τι προσποιούμαστε».

από τον ημεροδρόμο του ριζοσπάστη

 

Ο Παπανδρέου πριν γίνει πρωθυπουργός δήλωνε ότι το ΔΝΤ σε όποια χώρα πηγαίνει της «κόβει το μέλλον», ότι την «καταδικάζει στην υπανάπτυξη σε μόνιμη βάση», ότι δε θα προχωρούσε ποτέ σε διαπραγμάτευση για να έρθει το ΔΝΤ στην Ελλάδα (Παπανδρέου, συνέντευξη στο «ΤVXS», 9/6/2009).

Μάλιστα, κατηγορούσε το ταμείο γιατί «το ΔΝΤ λέει πάγωμα μισθών. Εγώ λέω όχι, πρέπει να στηρίξουμε τα μεσαία, ιδιαίτερα τα χαμηλότερα στρώματα» (Παπανδρέου, 28/5/2009).

Αλλά και στην αρχή της πρωθυπουργικής του θητείας δήλωνε: «Πρώτα απ’ όλα, δεν υπάρχει περίπτωση (…) να προσφύγουμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο» (Παπανδρέου, 13/1/2010).

Ομως, ο ίδιος άνθρωπος μερικούς μήνες αργότερα άρχισε να παρουσιάζει το ΔΝΤ σαν… τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου!

Στο πλαίσιο ενός απίθανου ρεσιτάλ «συνέπειας», στις 11 Φλεβάρη του 2010, δήλωνε από τις Βρυξέλλες:

«Πρώτα απ’ όλα, να ξέρετε ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη από καιρό ζητήσει τη συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (…) Εμείς θα είμαστε πρόθυμοι και θα είναι και χρήσιμη αυτή η συνεργασία μας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (…). Πρώτα απ’ όλα, όχι προ μηνός, αλλά προ διμήνου και εγώ ζήτησα προσωπικά από τον Ντομινίκ Στρος – Καν την αρωγή του (…) Είμαι σε άμεση επαφή με τον Ντομινίκ Στρος – Καν και, χωρίς αμφιβολία, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως ξέρετε, έχει αντιμετωπίσει πολλαπλώς τέτοιου είδους κρίσεις, βέβαια εκτός Ευρωζώνης».

Λίγο αργότερα, σε συνεδρίαση του υπουργικού του συμβουλίου, τον Απρίλη του 2010, δήλωσε: «Η αλήθεια όμως είναι ότι, εκεί που δεν είχαμε τίποτα, τώρα (σ.σ.: με το ΔΝΤ) έχουμε ένα ασφαλές καταφύγιο»!

Ολα αυτά σημαίνουν πολύ απλά ότι πριν την επισημοποίηση της υπαγωγής της Ελλάδας στον λεγόμενο «μηχανισμό στήριξης» υπήρξε μια πολύμηνη προεργασία ώστε να αρχίσει να «συνηθίζει» ο ελληνικός λαός στη σκέψη της απόβασης του ΔΝΤ στην Ελλάδα.

Οτι όλα ήταν προαποφασισμένα και ότι ο Παπανδρέου απλώς προσποιείτο.

Οτι το παραμύθι ήταν εξ αρχής φτηνό και ανάξιο.

Η δε φτηνή και ανάξια «προσποίηση» του κ. Παπανδρέου θυμίζει τα λόγια του Αμερικανού συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας, του Kurt Vonnegut, ο οποίος επέμενε: «Είμαστε αυτό που προσποιούμαστε, γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε τι προσποιούμαστε».

Μέγαρα Μαξίμου και Μουσικής

Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

Ολοι εσείς που σας κόψανε τους μισθούς και τις συντάξεις.

Ολοι οι άλλοι που σας έχουνε ρημάξει στους φόρους.

Ολοι εσείς που σας αυξήσανε κατά 60% την τιμή στα καύσιμα, κατά 40% την τιμή στα εισιτήρια και άλλο τόσο την τιμή στο ρεύμα.

Εσείς κι όλοι οι υπόλοιποι που πεταχτήκατε στην ανεργία.

Ακούσατε – ακούσατε!

Το κράτος των πολυχρονεμένων μας «κοτσαμπάσηδων, πασάδων και σεβάσμιων δεσποτάδων» αποφάσισε το 2007 να υπογράψει ως εγγυητής για το δάνειο των 95 εκατομμυρίων ευρώ που το Μέγαρο Μουσικής έλαβε από την Εθνική Τράπεζα.

Υπενθυμίζουμε ότι το Μέγαρο Μουσικής υπάρχει διότι το πληρώνει ο ελληνικός λαός μέσα από τους εκάστοτε κρατικούς προϋπολογισμούς.

Χτίστηκε πάνω σε δημόσιο χώρο που παραχωρήθηκε στους «μαικήνες» του πολιτισμού από το κράτος.

Δημιουργήθηκε με τα λεφτά του κράτους, δηλαδή του λαού.

Επιχορηγείται αδρά από τα ευρωενωσιακά «πακέτα».

Ολα αυτά είναι πασίγνωστα. Το καινούριο που μας γνωστοποιήθηκε από την κυβέρνηση, κατά την κατάθεση του νέου φορολογικού, αλλά και αυτοπροσώπως από τον υπουργό Οικονομικών στην προχτεσινή του συνέντευξη, είναι ότι έφτασε η ώρα ο λαός να πληρώσει και τα δάνεια του Μεγάρου.

Ως εκ τούτου:

«Εγκρίνουμε τη δήμευση πίστωσης ύψους 2.645.851,45 ευρώ προκειμένου να πληρωθεί η απαίτηση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος στις 21.2.2011 προερχόμενη από κατάπτωση εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου σε βάρος της πίστωσης κ.λπ. κ.λπ.»!

Αυτά αναφέρονται στην «Απόφαση Ανάληψης Υποχρέωσης», που δημοσιοποίησε το υπουργείο Οικονομικών την περασμένη Δευτέρα, αναλαμβάνοντας να πληρώσει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του Μεγάρου προς την τράπεζα.

Φυσικά, εκτός από τις τρέχουσες οφειλές των 2,6 εκατομμυρίων, με τον ίδιο τρόπο – με λεφτά του λαού – θα πληρωθούν και όλες οι υπόλοιπες που θα ακολουθήσουν…

Τουτέστιν:

Ο ελληνικός λαός εκτός από τα υπόλοιπα χρέη της πλουτοκρατίας, τα «δημόσια χρέη» δηλαδή, τώρα πληρώνει και τα χρέη του Μεγάρου Μουσικής. Που κι αυτά λογίζονται ως «δημόσια χρέη».

Αλλά όταν πρόκειται για τα χρέη του Μεγάρου, η κυβέρνηση τρέχει να τα ξοφλήσει. Οταν πρόκειται, όμως, για τα χρέη της προς το λαό, τότε η κυβέρνηση των Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου δεν αναγνωρίζει τίποτα.

Σε αντίθεση με τα Μέγαρα, βλέπετε, ο λαός είναι «τσαμπατζής» και «κοπρίτης».

Περιττό, φυσικά, να σημειώσουμε ότι ενώ η κυβέρνηση είναι εξαιρετικά γαλαντόμα έναντι του Μεγάρου – και συνακόλουθα έναντι του συγκροτήματος Λαμπράκη – δεν επιδεικνύει την ίδια θέρμη για τη στήριξη άλλων πολιτιστικών φορέων, όπως, π.χ., την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και Θεσσαλονίκης, τη Λυρική, την Ορχήστρα των Χρωμάτων, θέατρα όπως το Εθνικό και το ΚΘΒΕ, αρχαιολογικούς χώρους κ.λπ.

Σε μια εποχή, λοιπόν, που πετσοκόβονται μισθοί, συντάξεις, κατεδαφίζονται ασφαλιστικά δικαιώματα, το Ελληνικό Δημόσιο αναλαμβάνει την πληρωμή δανείου ενός ιδρύματος, το οποίο, έτσι κι αλλιώς, από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα χρηματοδοτείται πλουσιοπάροχα από το ελληνικό κράτος.

Τι έχει να πει για όλα αυτά ο κ. Παπακωνσταντίνου;

Απολαύστε την απάντησή του στο σχετικό ερώτημα που του τέθηκε από τον «Ρ»:

«Οσον αφορά στο επιμέρους ζήτημα το οποίο θέσατε, για το δάνειο στο Μέγαρο Μουσικής, να θυμίσω ότι ανέκαθεν το Δημόσιο ήταν εγγυητής αυτού του δανείου. Το Μέγαρο Μουσικής – πρόσθεσε – είναι δημόσια περιουσία, είναι μέρος της Γενικής Κυβέρνησης, και αν δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος του, πέφτει πάνω στο Ελληνικό Δημόσιο».

Είδατε με τι θέρμη μοιράζουν λεφτά για το Μέγαρο αυτοί που κόβουν τα δώρα του Πάσχα και των Χριστουγέννων στους μισθωτούς;

Είδατε με τι «πατριωτικό» φρόνημα περιφρουρούν το Μέγαρο που συνιστά «δημόσια περιουσία» αυτοί που θέλουν να ξεπουλήσουν ολάκερη τη δημόσια περιουσία και ολάκερη τη χώρα έναντι 50 δισ. ευρώ;

Είδατε πόσο έτοιμοι είναι να αποδεχτούν ότι τα χρέη του Μεγάρου πέφτουν πάνω στο Δημόσιο αυτοί που ως Δημόσιο αφήνουν απλήρωτα τα χρέη (τους) στο ΙΚΑ, στον ΟΑΕΔ, στις αστικές συγκοινωνίες, στα νοσοκομεία;

Είδατε, τελικά, τι καταπληκτική και συγκινητική σύμπνοια και αλληλοβοήθεια επικρατεί μεταξύ Μεγάρων Μαξίμου και Μουσικής;

Ενωμένοι στην υπεράσπιση του κεφαλαίου

Περίτρανα απέδειξαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. ότι τους ενώνει η πρόθεσή τους για υπεράσπιση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, όταν προχτές, μέρα πανελλαδικής απεργίας, επιτέθηκαν από κοινού εναντίον του ΚΚΕ, χαρακτηρίζοντας τις απόψεις του «επικίνδυνες»!

Αφορμή αποτέλεσε η δήλωση του βουλευτή του ΚΚΕ, Αντώνη Σκυλλάκου, που επισήμανε ότι «σήμερα, ημέρα γενικής απεργίας, δεν μπορούμε να συμμετέχουμε στις διαδικασίες της Βουλής. Θα είμαστε έξω μαζί με τους απεργούς. Θα έπρεπε αυτό να ληφθεί υπόψη για τη λειτουργία της Βουλής και γενικά όταν είναι τέτοιας έκτασης οι γενικές απεργίες δεν βλέπω το λόγο για τον οποίο η Βουλή πρέπει να συνεδριάζει».

Παίρνοντας το λόγο, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδης δήλωσε ότι «η καθημερινή δημόσια ζωή πειθαρχεί στη λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτεύματος και θα πρέπει και ο δημόσιος λόγος μας να είναι προσεκτικός και να έχει μέτρο», προσθέτοντας πως «είναι προφανές ότι τέτοιου είδους απόψεις, πέραν του γεγονότος ότι εκφεύγουν του μέτρου, είναι και επικίνδυνες». Ο υπουργός μιας επικίνδυνης για το λαό κυβέρνησης που του τσακίζει τη ζωή χαρακτηρίζει επικίνδυνη τη συμμετοχή των βουλευτών στην απεργία μαζί με το λαό. Και ύστερα σου λένε ότι η Βουλή τους είναι για το λαό. Παραμύθια. Με το κεφάλαιο είναι. Στην ίδια ακριβώς λογική κινήθηκε και ο εκπρόσωπος της ΝΔ, Ν. Δένδιας, λέγοντας ότι «δημιουργείται μια οιονεί επικινδυνότητα από την πρόταση που ανέπτυξε ο αγαπητός συνάδελφος Αντώνης Σκυλλάκος», υποστηρίζοντας ότι «αν η Βουλή καθιερώσει μια τέτοια τακτική, φοβάμαι ότι θα πρόκειται για ολέθριο και αντισυνταγματικό ολίσθημα». Από κοντά και ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Α. Κολοκοτρώνης, που επισήμανε ότι «η δημοκρατία δεν απεργεί», προσθέτοντας πως «υπάρχει και ένα ζήτημα, της πρόκλησης του λαού σε στάση». Αυτός έτσι κι αλλιώς είναι με το «γύψο».

Είναι βέβαιο ότι τις απόψεις του ΚΚΕ, τις θεωρούν επικίνδυνες. Για τα συμφέροντα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου, ευρωπαϊκού και εγχώριου, και όχι για το λαό, αφού όλοι αυτοί είναι ενάντιά του. Οπως το εκφράζουν μέσα από τις πολιτικές που νομοθετούν από κοινού τα παραπάνω κόμματα στο όνομα των μνημονίων και του ευρωμονόδρομου

«… μέτωπο λαέ, για την εξουσία»

Μια τεραστίων διαστάσεων απεργία και διαδήλωση την υποβάθμισαν σ’ ένα πλάνο φλεγόμενου αστυνομικού (ούτε παραγγελία να το είχαν ή μήπως το είχαν;) κι ενός άλλου τύπου που πήγε να ποζάρει στις κάμερες με τσεκούρι και τόξο. Φτηνά κόλπα.

Δυο πλάνα διανθισμένα με τις γνωστές εικόνες των πάντα πρόσφορων τύπων με τις κουκούλες να «πλακώνονται» με πάνοπλους αστυνομικούς ήταν αρκετά για να εξαφανιστούν από τις οθόνες δεκάδες χιλιάδες απεργοί και τα αιτήματά τους. Και πώς αλλιώς; Αφού χιλιάδες και χιλιάδες που είχαν προηγηθεί διαδήλωναν με το ΠΑΜΕ, καλώντας σε «καμιά θυσία για την ολιγαρχία, μέτωπο λαέ για την εξουσία».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δεν υπάρχουν άπαρτα κάστρα για τους λαούς

Δήλωση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ

«Τσουνάμι» ΔΝΤ στη Μεσόγειο!

Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

Χτες ο υπουργός Οικονομικών, ο «σοσιαλιστής» και διακεκριμένο στέλεχος της κυβέρνησης των …«αντιεξουσιαστών», ο κ. Παπακωνσταντίνου έδωσε συνέντευξη με θέμα την «επικαιροποίηση» του μνημονίου.

Θυμίζουμε ότι το μνημόνιο που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ προωθείται με εφόδιο την «τεχνική βοήθεια» του ΔΝΤ.

Θυμίζουμε, επίσης, ότι η τρίτη κατά σειρά επικαιροποίηση του μνημονίου προέκυψε κατά τη νέα επίσκεψη της εκλεκτής αντιπροσωπείας των «τεχνογνωστών» του ΔΝΤ στην Ελλάδα.

Ομως δεν είναι μόνο η Ελλάδα και ο λαός της που έχουν τη χαρά της «βοήθειας» του ΔΝΤ.

Εκτός από την κυβέρνηση Παπανδρέου – δηλαδή εκτός από την ελληνική πλουτοκρατία – το ΔΝΤ σπεύδει να συνδράμει την πλουτοκρατία και τα καθεστώτα της όπου Γης. Πολλά από αυτά βρίσκονται, μάλιστα, στη «γειτονιά» μας.

Για παράδειγμα:

1) Στις 18 Νοεμβρίου 2008 ο επικεφαλής του ΔΝΤ έλαβε μια πολύ σημαντική διάκριση: Του απονεμήθηκε ο τίτλος του «Ανώτερου Αξιωματικού του Τάγματος για τη Δημοκρατία» από τον πρόεδρο της Τυνησίας, τον Μπεν Αλί. Οπως εξήγησε ο Μπεν Αλί, μέλος και ο ίδιος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, όπως και ο Ντομινίκ Στρος Καν, ο επικεφαλής του ΔΝΤ βραβεύτηκε «για τα πνευματικά του χαρίσματα και τη συμβολή του στην ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης σε παγκόσμιο επίπεδο».

Οσο για τον επικεφαλής του ΔΝΤ, κάνοντας μια μικρή επίδειξη των πνευματικών και δημοκρατικών χαρισμάτων του, αμέσως μετά τη διάκριση που έλαβε, δήλωσε ότι «η άποψη που έχει το ΔΝΤ για την πολιτική που ακολουθείται στην Τυνησία είναι πολύ θετική. Είμαι σίγουρος – πρόσθεσε ο κ. Στρος Καν – ότι την επόμενη χρονιά, ακόμα κι αν σε παγκόσμιο επίπεδο η κατάσταση αποδειχτεί δύσκολη, στην Τυνησία τα πράγματα θα συνεχίσουν να λειτουργούν σωστά».

«Στις συζητήσεις που είχα με τους κ.κ. Μπεν Αλί και Ταουφίκ Μπακάρ πείστηκα ότι η Τυνησία σημειώνει εντυπωσιακή πρόοδο στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων και ότι οι προοπτικές είναι ευνοϊκές. Συνεχάρην τις αρχές (…)», κατέληξε ο επικεφαλής του ΔΝΤ.

Κατά τη συμπλήρωση δύο ετών από την επιδαψίλευση τιμών εκ μέρους του Μπεν Αλί προς τον Ντομινίκ Στρος Καν, το Σεπτέμβριο του 2010, το ΔΝΤ συνέταξε έκθεση για την οικονομική και πολιτική κατάσταση στην Τυνησία.

Η έκθεση του ΔΝΤ μιλούσε για «σοβαρή και μακρόχρονη διακυβέρνηση» στην Τυνησία, η οποία όπως προέβλεπε θα γινόταν ακόμα …σοβαρότερη και θα εξασφάλιζε την περαιτέρω μακροημέρευσή της, λαμβάνοντας τα εξής μέτρα: Αυξήσεις των έμμεσων φόρων για το λαό, μειώσεις του φόρου για τις επιχειρήσεις, παροχή «πακέτων στήριξης» στις τράπεζες, μειώσεις συντάξεων κ.ο.κ.

Μόλις δυο μήνες μετά την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ, ο λαός της Τυνησίας εξεγέρθηκε ενάντια στη φτώχεια και τον αυταρχισμό του δικτατορικού καθεστώτος Μπεν Αλί. Ο τελευταίος, κυνηγημένος από χιλιάδες διαδηλωτές που ζητούσαν ψωμί – και αφού πρώτα το καθεστώς του είχε δολοφονήσει εκατοντάδες από αυτούς – απέδρασε από τη χώρα, επιβιβαζόμενος σε ελικόπτερο με κατεύθυνση τη Σαουδική Αραβία…

2) Το Φεβρουάριο του 2010 οργανώθηκε ειδική αποστολή υψηλόβαθμων στελεχών του ΔΝΤ στην Αίγυπτο. Δυο μήνες αργότερα εξέδωσε το πόρισμά της υπό μορφή έκθεσης. Παρά τις «τεχνικές γνώσεις» του ΔΝΤ, ουδεμία πρόβλεψη περιέχεται στην έκθεσή του για όσα θα ακολουθούσαν μόλις ένα χρόνο αργότερα.

Στην Αίγυπτο, άλλωστε, είναι εγκατεστημένη μόνιμη αποστολή του ΔΝΤ ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Η πολιτική που συμφωνήθηκε μεταξύ καθεστώτος Μουμπάρακ – ΔΝΤ και η οποία επικυρώθηκε με νόμο το 1991, μεταξύ άλλων προέβλεπε την ιδιωτικοποίηση 314 επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα. Ο Μουμπάρακ πρόλαβε πριν την εκδίωξή του να ξεπουλήσει τα 2/3 αυτών των επιχειρήσεων.

Ενώ στην Αίγυπτο οι πραγματικοί μισθοί είναι «παγωμένοι» εδώ και χρόνια, ο κατώτατος μισθός δεν ξεπερνάει τα 13 ευρώ, ο πληθωρισμός τρέχει κοντά στο 16%, με τις τιμές στο κρέας και στο κοτόπουλο να έχουν αυξηθεί μόνο το τελευταίο διάστημα από 30 έως και 150%, το 40% των Αιγυπτίων ζει με μόλις 2 δολάρια τη μέρα, οι νέοι έως και 30 ετών, που αποτελούν το 60% του πληθυσμού, είναι άνεργοι σε ποσοστό που αγγίζει τα εξωφρενικά επίπεδα του 90%, σε συμπόσιο, που διοργανώθηκε στις αρχές του 2011 από το Αιγυπτιακό Κέντρο Ερευνών, ο επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ, ονόματι Αλαν Μακ Αρθουρ, τάχθηκε υπέρ της κατάργησης των κρατικών επιδοτήσεων στα πετρελαιοειδή.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι οι επιδοτήσεις των πετρελαιοειδών στην Αίγυπτο απορροφούν το 15% των κοινωνικών δαπανών (όταν οι επιδοτήσεις των τροφίμων αποτελούν μόλις το 4%), τότε γίνεται αντιληπτό ότι εκείνο που στην ουσία ζήτησε το ΔΝΤ ήταν η πλήρης κατάργηση των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα!

Η εξέγερση του αιγυπτιακού λαού εκδηλώθηκε μόλις μια βδομάδα μετά την παραπάνω «πρόταση» του ΔΝΤ…

3) Εκτός από την Τυνησία και την Αίγυπτο (και την Ελλάδα, φυσικά), την «τεχνική βοήθεια» του ΔΝΤ φαίνεται να έχει λάβει και ο λαός της Λιβύης!

Μετά από έρευνα που έκαναν κάποια «σκαθάρια» του διαδικτύου (σ.σ.: η στήλη άντλησε την πληροφορία από το «redflayplanet.blogspot.com»), μαθαίνουμε ότι υπάρχει σωρεία συγχαρητηρίων εκθέσεων του ΔΝΤ προς την κυβέρνηση του Καντάφι.

Στα κείμενα του ΔΝΤ (περιέχονται και στο σάιτ «Global Arab Network») σημειώνονται, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χαιρέτισε τις μακροοικονομικές επιδόσεις της Λιβύης και τη σημαντική πρόοδο στην εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ιδιαίτερα στον οικονομικό τομέα. Η επίπτωση της παγκόσμιας κρίσης στη Λιβύη έχει περιοριστεί (…). Οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές της Λιβύης συνεχίζουν να είναι ευνοϊκές».

Επίσης στις εκθέσεις του για τη Λιβύη «το ΔΝΤ επαίνεσε την πρόοδο που επιτεύχθηκε στην ιδιωτικοποίηση των τραπεζών και την αναδιάρθρωση. Ειδικότερα, εξέφρασε ικανοποίηση για την πρόσφατη σύσταση μιας εταιρείας διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων για να ασχοληθεί με τα επισφαλή δάνεια, καθώς και τη μερική ιδιωτικοποίηση της μεγαλύτερης δημόσιας τράπεζας».

Το πιο ενδιαφέρον απ’ όλα, όμως, είναι τούτου:

Η πλέον ευνοϊκή για το μέλλον της Λιβύης έκθεση του ΔΝΤ είναι αυτή που δημοσιεύεται πρώτη – πρώτη στον κατάλογο των σχετικών εκθέσεων, που περιλαμβάνονται στην επίσημη ιστοσελίδα του ΔΝΤ υπό τον τίτλο «The Socialist People’s Libyan Arab Jamahiriya and the IMF».

Στη συγκεκριμένη έκθεση:

α) Το ΔΝΤ επαινεί το καθεστώς Καντάφι για τα «πλεονάσματα ρευστότητας» που έχει επιτύχει στον τραπεζικό τομέα, για την «ενθάρρυνση του ανταγωνισμού» που προωθεί, για τις «αναδιαρθρώσεις» που συντελεί με την «υποστήριξη του ΔΝΤ» κ.ο.κ.

β) Το ΔΝΤ «χαιρετίζει» ως «ευπρόσδεκτες και ισχυρές τις μακροοικονομικές επιδόσεις της Λιβύης». Επαινεί και «συγχαίρει τις αρχές της Λιβύης για το φιλόδοξο πρόγραμμά τους». Εκτιμά ότι «οι προοπτικές για την οικονομία της Λιβύης παραμένουν θετικές». Υποστηρίζει με σθένος την ανάγκη να «προσαρμοστεί» το εργατικό δυναμικό της Λιβύης, ο λαός δηλαδή, στα κυβερνητικά σχέδια.

γ) Το ΔΝΤ στην έκθεσή του καταλήγει ως εξής: «Οι πρόσφατες εξελίξεις στις γειτονικές Αίγυπτο και Τυνησία είχαν περιορισμένες οικονομικές επιπτώσεις για τη Λιβύη»! Τουλάχιστον είχαν την προνοητικότητα να προσθέσουν: «Μέχρι στιγμής»…

Η έκθεση του ΔΝΤ αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του με ημερομηνία 9 Φεβρουαρίου 2011.

Δηλαδή, η εξέγερση του λαού της Λιβύης εκδηλώθηκε σε λιγότερο από μια βδομάδα μετά τη δημοσιοποίηση των επαίνων του ΔΝΤ προς το καθεστώς Καντάφι.

Νοέμβρης 2008. Το καθεστώς Μπεν Αλί στην Τυνησία παρασημοφορεί

τον επικεφαλής του ΔΝΤ, τον «σοσιαλιστή» Ντομινίκ Στρος Καν…

 

Ντροπή σας!

αναδημοσίευση από κόκκινο άνεμο

 

Βρήκα αυτό το video με ημερομηνία ανάρτησης στο youtube 4 Φεβρουαρίου 2011. Ότι θα δείτε γράφτηκε , οπως αναφέρει αυτός που το ανάρτησε, απο μελη της ΕΑΑΚ στους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς Πατρας. Επειδή μετά από κάθε μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση του Π.Α.ΜΕ αρχίζουν οι «φίλοι της αριστερής ενότητας» να μοιρολογάνε για τη χαμένη τιμή της αριστεράς προσπαθώντας να ψαρέψουν σε θολά νερά, τέτοιου είδους γεγονότα υπιογραμμλιζουν την ορθότητα της αντιμετώπισής τους από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Όμως άρχισαν από χτες πάλι να επαναλαμβάνουν τα γνωστά περί «εκδρομής του ΠΑΜΕ» στο κέντρο της Αθήνας. Φαίνεται πως τόσα χρόνια που ήταν κολαούζοι της ΠΑΣΚ στη ΓΣΕΕ, διδάχτηκαν καλά την τέχνη της επανάστασης και θέλουν να την διδάξουν και στο Π.Α.ΜΕ. Ο ρόλος σας είναι γνωστός και θα τον αποκαλύπτουμε με κάθε ευκαιρία.

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΑΜΕ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ 2011

«Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή»!

Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

Ενα χρόνο μετά την ψήφιση του μνημονίου:

1) Η ανεργία εκτινάχτηκε στο 14%. Από τους 773.350 ανέργους που το Νοέμβρη του 2010 ήταν καταγεγραμμένοι στις λίστες του ΟΑΕΔ επίσημα (που σημαίνει ότι η μάστιγα της ανεργίας πλήττει πολύ περισσότερους), μόνο το 30% εξ αυτών, δηλαδή οι μόλις 206.000 άνεργοι, είναι εκείνο που λαμβάνει ακόμα κι αυτό το εξευτελιστικό ποσό των 454 ευρώ, που το βαφτίζουν «επίδομα ανεργίας». Δίπλα σε αυτούς, στις μυριάδες των κοινωνικά «ενταφιασμένων», συνωθούνται και οι εκατοντάδες χιλιάδες των «απασχολήσιμων», των μισοεργαζόμενων, των εκ περιτροπής «απασχολούμενων».

Σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχει οικογένεια που να μη βιώνει ή να μην απειλείται άμεσα από το φάσμα της ανεργίας.

2) Το ΑΕΠ, σύμφωνα με τα στοιχεία του τελευταίου τριμήνου του 2010, κατρακυλά με ρυθμούς – 6,6%. Πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη μείωση του ΑΕΠ από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και σίγουρα για τη μεγαλύτερη από τη μεταπολίτευση. Σημειωτέον ότι η πτώση του ΑΕΠ το 2010 είναι μεγαλύτερη και από εκείνη που σημειώθηκε το 1974.

Η σημερινή φτωχοποίηση, δηλαδή, επελαύνει με ταχύτητα μεγαλύτερη κι από εκείνη που έζησε η χώρα κατά τη διάρκεια ενός έτους, του 1974, που στην Ελλάδα χτυπούσαν τα τύμπανα του πολέμου λόγω της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και που η χούντα άφηνε πίσω της ερείπια.

3) Οι μισθοί των εργαζομένων έχουν υποστεί καθίζηση. Η πραγματική τους αξία, όπως ομολογεί ακόμα και η φιλοκυβερνητική ΓΣΕΕ, έχει πέσει στα επίπεδα του 1984. Η σχετική μελέτη του ΙΝΕ δημοσιεύτηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη. Δηλαδή, στην αποτύπωση της δραματικής πτώσης του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων δεν έχει προσμετρηθεί η περαιτέρω επιδείνωση που έχουν επιφέρει στα λαϊκά στρώματα τα μέτρα του τελευταίου πενταμήνου (αυξήσεις σε ρεύμα, εισιτήρια, διόδια κ.λπ.).

Ολα τα στατιστικά και εμπειρικά δεδομένα αποκαλύπτουν: Οι Ελληνες εργαζόμενοι έχουν γυρίσει τουλάχιστον τρεις δεκαετίες πίσω. Σήμερα, όπως ομολογούν ακόμα και οι «ενσωματωμένοι» οικονομολόγοι, με τα χρήματα που παίρνουν όσοι αμείβονται με τον κατώτερο μισθό, μπορούν να αγοράσουν 4% λιγότερα προϊόντα σε σχέση με τα μέσα της δεκαετίας του 1980.

4) Σήμερα το 14% των εργαζομένων στην Ελλάδα (ποσοστό διπλάσιο από το αντίστοιχο της ΕΕ) ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Οι δύο στους τρεις Ελληνες εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ζουν με μηνιαίο εισόδημα κάτω των 1.000 ευρώ. Από την άλλη το μερίδιο των κερδών στον επιχειρηματικό τομέα κατείχε ήδη από το 2004 την πρώτη θέση μεταξύ των 15 κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (56,1% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας έναντι 37,9% του μέσου όρου της Ευρωζώνης).

Εντούτοις, με βάση τα στοιχεία της εφορίας, το μέσο δηλωθέν εισόδημα των εργαζομένων το 2008 ήταν κατά 23% μεγαλύτερο (!) από το μέσο δηλωθέν εισόδημα που εμφάνισαν οι μεγαλέμποροι και οι βιομήχανοι.

Στα προηγούμενα πρέπει να προσμετρηθούν επίσης:

α) Οι φόροι στην τιμή της βενζίνης έχουν αυξηθεί τον τελευταίο χρόνο κατά 63%.

β) Οι υπηρεσίες της ΔΕΗ επιβεβαιώνουν ότι εντός του 2010 δόθηκαν διαταγές διακοπής του ρεύματος σε περίπου ένα εκατομμύριο νοικοκυριά που αδυνατούσαν να πληρώσουν εμπρόθεσμα τους λογαριασμούς.

γ) Οι αιτήσεις νέων έως 30 χρόνων που έχουν κατατεθεί μόνο στο «Europass» για μετανάστευση στο εξωτερικό ανέρχονται στις 50.000.

δ) Αθροιστικά τα «λουκέτα» στην αγορά υπολογίζεται τη διετία 2010 – 2011 να ανέλθουν στις 300.000.

Αυτή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι που η κυβέρνηση εξυφαίνει σχέδια για νέες μειώσεις μισθών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι που ΠΑΣΟΚ – ΕΕ – ΔΝΤ, μας «υπόσχονται» το ξεπούλημα της χώρας.

Κι όμως:

Ενώ αυτή είναι η εικόνα συμφοράς που βιώνει ο τόπος, πριν λίγες μέρες, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, παρουσιάζοντας την έκθεση της Τράπεζας και περιγράφοντας τον ορίζοντα της ακολουθούμενης πολιτικής, δήλωσε:

«Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή»!

Ηταν ακριβώς την επομένη, που ο πρωθυπουργός μιλώντας στο υπουργικό του συμβούλιο δήλωσε για την πολιτική που ακολουθεί:

«Δεν κάνουμε πίσω»!

Αλλά, αν όλα τα προηγούμενα – δεν το κρύβουν – είναι μόνο η «αρχή» του εξανδραποδισμού,

κι αν ο κ. Παπανδρέου απειλεί ότι «δεν κάνει πίσω» μέχρι να ολοκληρώσει τον εξανδραποδισμό,

τότε,

ο λαός βρίσκεται ενώπιον του διλήμματος:

`Η θα οργανωθεί και θα ξεσηκωθεί μαζικά για να αποτινάξει από τις πλάτες του την τυραννία της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της, ή στο «τέλος» αυτής της πορείας, οι δυνάστες θα του έχουν αποστερήσει τα πάντα: ακόμα και το δικαίωμα να θρηνήσει το κοινωνικό του ολοκαύτωμα.

«Χ»ιταριό

από τον ημεροδρόμο του ριζοσπάστη

 

Ο Καρατζαφέρης ανακοίνωσε ότι το κόμμα του θα «ξαναγράψει την ιστορία για τον συμμοριτοπόλεμο του ’44-’49» καθώς και ότι ηγείται προσωπικώς της απόδοσης «τιμών» εκ μέρους του ΛΑ.Ο.Σ στον επικεφαλής των «χιτών», τον Γρίβα.

Σε ό,τι αφορά αφενός την παραποίηση, τη διαστρέβλωση και την παραχάραξη της Ιστορίας πρέπει να θεωρείται απολύτως λογική «πρωτοβουλία» όταν εκπονείται από τον ΛΑ.Ο.Σ.: Οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών και γερμανοτσολιάδων, που αμέσως μετά ντύθηκαν αμερικανοτσολιάδες, το έχουν απόλυτη ανάγκη το «ξαναγράψιμο».

Αφετέρου και σε ό,τι αφορά τον «αρχιχίτη» Γρίβα, για τον οποίο ο Γεώργιος Παπανδρέου (παππούς) είχε δηλώσει ότι πρόκειται για τον μοναδικό άνθρωπο που «εδοξάσθη κρυπτόμενος και εγελοιοποιήθη εμφανιζόμενος», επίσης λογική θα πρέπει να θεωρείται η συγγένειά του με τον Καρατζαφέρη. Με τη διαφορά ότι ο δεύτερος καταφέρνει, είτε κρυπτόμενος είτε εμφανιζόμενος, να είναι εξίσου γελοίος.

Στην απεργία με το ΠΑΜΕ

Αύριο όλοι στην απεργία! Ολοι με το ΠΑΜΕ, στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε 71 πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Ολοι με τα πανό και τα λάβαρα των ταξικών Συνδικάτων και των Ομοσπονδιών. Μπροστάρηδες στον αγώνα, στην οργάνωση και την αντεπίθεση της τάξης μας, ενάντια στη συνδυασμένη αντιλαϊκή και αντεργατική επίθεση κυβέρνησης, πλουτοκρατίας, τρόικας και των συμμάχων τους. Η απεργιακή αυτή κινητοποίηση μπορεί να τους ταρακουνήσει, μπορεί να δείξει τη δύναμη της εργατικής τάξης, ότι δεν ανέχεται, δε νομιμοποιεί τη βάρβαρη πολιτική. Με τη συμβολή του κάθε εργάτη και της κάθε εργάτριας, μπορεί αυτή η απεργία να μετατραπεί σε ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός, στην κατεύθυνση κλιμάκωσης του αγώνα. Κάθε εργάτης και εργάτρια έχουν χρέος να πάρουν την ευθύνη στα χέρια τους, να οργανώσουν τον αγώνα τους, για τους ίδιους και τα παιδιά τους.

Κάθε τόπος δουλειάς και εκπαίδευσης, κάθε εργοστάσιο και γιαπί, κάθε καράβι και γραφείο, κάθε συνοικία και γειτονιά, μπορεί να γίνει κάστρο αγώνα και αντίστασης. Να σημάνει συναγερμός: Κανείς στη δουλειά! Τίποτα να μη δουλέψει! Καμιά μηχανή να μην πάρει μπρος! Να εκφραστεί στην πράξη απειθαρχία και ανυπακοή ενάντια στη λαίλαπα που έχουν εξαπολύσει. Με ενιαίο αγώνα παντού, οργάνωση και αλληλεγγύη, οι εργαζόμενοι μπορούν να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατία, τη βαρβαρότητα, την επιχείρηση αφαίμαξης του λαού. Κάθε εργάτης και εργάτρια να κάνουν σημαία του αγώνα τους πως δε θα δεχθούν να πληρώσουν αυτοί την κρίση, τα ελλείμματα και το χρέος για το οποίο δε φέρουν καμιά ευθύνη. Να πληρώσει η πλουτοκρατία, να πληρώσουν αυτοί που το δημιούργησαν.

Η αυριανή απεργία να δώσει απάντηση όχι μόνο στα μέτρα που έχουν ήδη πάρει, αλλά και σε όσα έρχονται αύριο: Δεν είναι μόνον η επίθεση στις συλλογικές συμβάσεις, είναι και η επίθεση σε Υγεία και Παιδεία. Είναι η απόπειρα γενικευμένης εφαρμογής του νόμου για τις επιχειρησιακές συμβάσεις με δραστική μείωση μισθών και εργασιακές σχέσεις – λάστιχο παντού, οι νέες αντασφαλιστικές ανατροπές, η εκποίηση δημόσιας περιουσίας, η εφαρμογή του «ενιαίου μισθολογίου» στο δημόσιο τομέα που τσεκουρώνει τους μισθούς, το νέο φορονομοσχέδιο που χτυπά τους ΕΒΕ κ.λπ. Αυτή η επίθεση αφορά το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων. Αφορά τους εργατοϋπάλληλους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Τους επαγγελματοβιοτέχνες και φτωχούς αγρότες, τη νεολαία και τις γυναίκες. Ολοι πρέπει να μπουν στη μάχη της απεργίας, διαμορφώνοντας το δικό τους μέτωπο απέναντι στο μέτωπο που έχουν υψώσουν τα μονοπώλια.

Σε αυτήν τη μάχη, μαζί με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ και το ΜΑΣ, ο λαός μπορεί να βγει στο προσκήνιο. Είναι ο μοχλός στήριξης της πολιτικής που υπηρετεί τα δικά του συμφέροντα, το δίκιο του. ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ και δυνάμεις του ευρωμονόδρομου σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, στα συνδικάτα, ενισχύουν την πολιτική των μονοπωλίων, του κεφαλαίου. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο! Για να υπάρξει νικηφόρα αντεπίθεση από την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας, απαιτείται ισχυρή οργάνωση, ενιαίο μέτωπο απέναντι στα μονοπώλια, στις κυβερνήσεις τους και τους συμμάχους τους. Αυτόν τον αγώνα πρέπει να ενισχύσει κάθε συνεπής εργάτης και εργάτρια. Αυτός είναι και ο αγώνας του ΠΑΜΕ.

Στον καιρό της ταξικής αναμέτρησης

Συμβαίνει και στις καλύτερες των οικογενειών. Οπως τώρα στις ΗΠΑ, όπου οι αρθρογράφοι διαβλέπουν πίσω από τις απεργιακές κινητοποιήσεις «ενδείξεις ταξικού πολέμου». Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Αφού η συνταγή για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης κι εκεί και δω, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είναι μία και ενιαία.

Είτε διαβάζεις τον πρώην διευθυντή του ΔΝΤ να μιλά για την Ελλάδα, είτε τη συνταγή που εφαρμόζεται στις ΗΠΑ, το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Μέτρα για την ενίσχυση του κεφαλαίου, μέτρα για το χτύπημα της εργατικής τάξης. Χωρίς μισόλογα, αν και με μπόλικα προσχήματα, όπως ότι όλα γίνονται για το χρέος, ενώ πολύ απλά αυτό που συμβαίνει είναι ότι ψάχνουν τρόπους για το πώς αδιάθετα κέρδη των καπιταλιστών θα βρουν διέξοδο σε κερδοφόρες επενδύσεις.

Οποιος άκουγε τον Πάγκαλο χτες το πρωί (Δευτέρα) στο MEGA, καταλάβαινε και γιατί γράφτηκαν την Κυριακή τα άρθρα των Πρετεντέρη – Μανδραβέλη σε ΒΗΜΑ και Καθημερινή. Στο σύνολό του το προσωπικό της αστικής τάξης (πολιτικό και δημοσιογραφικό) δεν κρύβει λόγια. Το πάει το γράμμα ακέραιο όπου κι αν εμφανίζεται.

Ο Πάγκαλος προσπαθούσε να περάσει τη θέση πως το ΚΚΕ δεν εκπροσωπεί την εργατική τάξη και ως απόδειξη δήλωσε ότι το ΠΑΣΟΚ ελέγχει τη ΓΣΕΕ. Εχει μια αλήθεια ο ισχυρισμός: Οτι το ΠΑΣΟΚ, σαν γνήσιο κόμμα της αστικής τάξης, δεν μπορεί παρά να επιδιώκει να αντλήσει νομιμοποίηση από μια μηχανή που εκφράζει επίσης τα συμφέροντα της αστικής τάξης πάνω στους εργάτες, τη ΓΣΕΕ.

Με τον τρόπο του, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης αποκάλυπτε επίσης την πατρότητα της ιδέας για «αυτο-απονομιμοποίηση» του ΚΚΕ, την οποία παπαγάλιζε μια μέρα πριν ο Μανδραβέλης στο άρθρο του.

Καταντά κουραστικό να μετράς κάθε μέρα πόσα από τα κύρια άρθρα σε ΒΗΜΑ – ΝΕΑ και ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ είναι αφιερωμένα στην αντιμετώπιση του ΚΚΕ. Εχει, όμως, ενδιαφέρον, αυτή η επιμονή της αστικής τάξης, να μην ξεχνά ποιον έχει αντίπαλο και ποιες μεθόδους χρησιμοποιεί για να τον απαξιώσει.

Ετσι, εκτός από τα περί «αυτο-απονομιμοποίησης» του ΚΚΕ στην «Καθημερινή», στο ΒΗΜΑ το έχουν ρίξει στο ηθικό του πράγματος. Ο αρθρογράφος τους, όμως, καταφεύγει σε λαθροχειρία που ισοδυναμεί με ατιμία. Αφού ταυτίζει την αστική τάξη με το δημόσιο ταμείο για να δείξει τους φόρους – που πληρώνει η εργατική τάξη – σαν ιδιοκτησία της αστικής τάξης, με αυτό σαν δεδομένο ρωτά αθώα πώς γίνεται το ΚΚΕ να μην υπακούει σ’ αυτόν που το πληρώνει!

Ο ίδιος ξέρει πως η τάξη που εκπροσωπεί, η αστική, κράτησε το ΚΚΕ 27 χρόνια στην παρανομία. Και το ΚΚΕ βγήκε ολόρθο από αυτό το σκοτάδι. Εκείνα τα 27 χρόνια, η εργατική τάξη στήριξε όχι μόνο οικονομικά αλλά και με το ίδιο της το αίμα το Κόμμα της. Κι αυτό είναι ένα από αυτά που δεν έχουν χωνέψει ακόμα οι αστοί. Οπως δε χωνεύουν πώς είναι δυνατόν και σήμερα εργάτες που δε συμφωνούν σε πολλά με το ΚΚΕ να στηρίζουν με κάθε πρόσφορο τρόπο – και οικονομικά – το ΚΚΕ, αναγνωρίζοντας σ’ αυτό τη μόνη έντιμη φωνή που παλεύει για τα δικά τους συμφέροντα.

Το κύριο όμως που δεν μπορεί να χωνέψει η αστική τάξη είναι η σημερινή απήχηση της πολιτικής και της δράσης του ΚΚΕ.

Το γεγονός ότι η εργατική τάξη της χώρας επιμένει να ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του ΚΚΕ για την οργάνωση της πάλης της σήμερα.

Ε, αυτό, το πιο ισχυρό χαρτί νομιμοποίησης του ΚΚΕ, την ανταπόκριση, δηλαδή, που βρίσκει το κάλεσμά του ανάμεσα στους εργάτες, είναι που με τίποτα δεν μπορεί να χωνέψει η τάξη των Πάγκαλου, Πρετεντέρη, Μανδραβέλη. Γιατί έχουν ισχυρή γνώση και των αδιεξόδων του συστήματος και των νομοτελειών που το διέπουν και του ποιος είναι ο νεκροθάφτης τους. Αυτήν την εξέλιξη προσπαθούν να καθυστερήσουν. Καταφεύγοντας αναγκαστικά στα ίδια ιστορικά καταδικασμένα επιχειρήματα περί απονομιμοποίησης της κομμουνιστικής δράσης.

Δεν ξέρουμε τι θα έκαναν αν είχαν ακόμα σήμερα σε ισχύ νόμους όπως τον 509, ξέρουμε όμως πως ψάχνουν τρόπο να εγκαταστήσουν νέα νομολογία για την αντιμετώπιση του προαιώνιου εχθρού: Της εργατικής τάξης, που, με επικεφαλής το δικό της κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, απειλεί και την ιδιοκτησία των αστών στα μέσα παραγωγής και την πολιτική εξουσία τους.

Με επίκληση «φιλοσοφιών» περί «εμφυλίου», η αστική τάξη ξορκίζει την ταξική αναμέτρηση, ελπίζοντας πως και αυτή τη φορά με σημαία το «εθνικό» θα περάσει τον κάβο.

Ποδόσφαιρο

Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

«Διδάξαμε ήθη» (!), δήλωσε ο πρόεδρος του Ολυμπιακού αμέσως μετά τα όσα συνέβησαν στο «Καραϊσκάκης» το Σάββατο. Πάλι καλά που ο κ. Μαρινάκης δε δίδαξε και …έθιμα.

Η δήλωσή του, πάντως, είναι πολύτιμη. Για όλους εμάς που αγαπάμε το ποδόσφαιρο. Και το αγαπάμε γνωρίζοντας ότι, όπως κάθε τι λαϊκό, έτσι και το ποδόσφαιρο έχει κι αυτό αλωθεί. Το έχουν σφετεριστεί, το έχουν αμαυρώσει τα «αφεντικά» του. Με συνέπεια να κουβαλάει στις πλάτες του αυτά ακριβώς τα «ήθη και έθιμα». Τα «ήθη» των «αφεντικών» του.

Το ποδόσφαιρο δε θα μπορούσε να ξεφύγει από τη «μοίρα» όλων των ωραίων πραγμάτων που μέσα στο σύστημα της σαπίλας μετατρέπονται σε «εμπόρευμα». Το «αγόρασαν», δηλαδή το έκλεψαν, το βούτηξαν από το λαό, το έκαναν «κέρδος», το έκαναν «στοίχημα», το έκαναν «πρεστίζ», το έκαναν «νταβατζιλίκι», το έκαναν «πολιορκητικό κριό» στις οικονομικές και πολιτικές τους «μπίζνες» και τώρα το επιστρέφουν στο λαό με τη μορφή του «κατιμά». Αλλά με ό,τι φανταχτερό περιτύλιγμα κι αν πουλήσεις τον «κατιμά» παραμένει «κατιμάς».

Από παιχνίδι του λαού, το ποδόσφαιρο έγινε «προϊόν» για να κάνουν τα «παιχνίδια» τους και το «κέφι» τους οι εφοπλιστές, οι πετρελαιάδες και οι άλλοι, οι περιώνυμοι των λαμέ «καταγωγίων», που το ελέγχουν. Και στη μέση ο πιο πληρωμένος, ο πιο εξωνημένος «διαιτητής» που θα μπορούσε να υπάρξει: Το κράτος. Καθόλου τυχαία, αυτό το κράτος, όπως και το ποδόσφαιρο, ανήκει επίσης στους εφοπλιστές και στους πετρελαιάδες.

Από δω και πέρα όλα «επιτρέπονται»: Δολοφονίες (στη Λαυρίου), βανδαλισμοί (θέατρο Τέχνης), τσαμπουκαλίκια κουμπουροφόρων μεγαλοπαραγόντων, διαπλοκές, «στησίματα», ντόπα, «πόλεμος» μέσω των ΜΜΕ, «ιδιωτικοί στρατοί», χουλιγκάνοι, καφρίλα, οπαδιλίκι. Οπαδιλίκι που απέναντι στους πολλούς αξιοποιείται άλλοτε ως παραισθησιογόνο αφασίας και αποχαύνωσης, άλλοτε ως μοχλός για το ξεστράτισμα του αυθορμητισμού και της επαναστατικότητας της νιότης τους. Οπαδιλίκι, που, από τους λίγους, τους «ξύπνιους», λειτουργεί ως διαβατήριο για να χτίζουν «καριέρες», «ίματζ», «κοινωνικό εκτόπισμα» και, ορισμένοι, περιουσίες και φράγκα.

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι το ποδόσφαιρο, ακόμα κι αν ανακατασκευαστεί η βιτρίνα του, θα αποπνέει από την κορυφή μέχρι τα νύχια, από τα σαλόνια μέχρι τα τελευταία τοπικά πρωταθλήματα της Ανωκατωμαγούλας, τη δυσωδία της παρακμής της τάξης που το έχει σφετεριστεί και για όσο διάστημα θα το έχει σφετεριστεί.

Ας μη νομίζουν, όμως, ότι θα παραιτηθούμε. Εμείς θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε την μπάλα. Να ψάχνουμε το ΠΑΙΧΝΙΔΙ σε έναν κόσμο που οι νόμοι του δε θα υπαγορεύονται από το ωμό συμφέρον, εκεί που οι άνθρωποι δε θα σμίγουν τα χέρια για να ανταλλάξουν λεφτά και μετοχές, αλλά για να ανταλλάξουν φανέλες παίρνοντας ο ένας κουράγιο από τον τίμιο ιδρώτα του άλλου. Μιλάμε για έναν κόσμο που το ποδόσφαιρο θα είναι απλώς ένα παιχνίδι που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με την ιερή σοβαρότητα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά τα παιχνίδια τους.

Οσοι σπεύσουν να χαμογελάσουν με το ρομαντισμό μας (ή όπως αλλιώς βαφτίζουν την άποψή μας), όσοι δηλαδή μας ζητούν να παραμείνουμε αιωνίως στιγματισμένοι και όμηροι ενός κοινωνικού κανιβαλισμού που ισχυρίζεται ότι «ο πρώτος είναι τα πάντα, ο δεύτερος δεν είναι τίποτα», ας γνωρίζουν ότι το ποδόσφαιρο μοιάζει πολύ με τη ζωή. Και καμιά φορά τα γκελ στη ζωή – όπως και στο ποδόσφαιρο – είναι απρόβλεπτα.

Το ΠΑΣΟΚ είναι εδω και ληστεύει τον λαό

Εθνική – Αλφα

Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

Η αντιεπιστημονικότητα πάει χέρι – χέρι με την μπαρουφολογία. Εδώ και τρία χρόνια, με αφορμή την κρίση, και τι δεν έχουμε ακούσει. Οι απολογητές του συστήματος, με πρώτα «τα άδεια κεφάλια» που έχουν αλώσει τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ό,τι σκονάκι τους σερβίρουν οι «από πάνω» το παπαγαλίζουν με το πιο βαρύγδουπο ύφος.

Με αφορμή, δε, τις εξελίξεις περί την Εθνική τράπεζα και την Αλφα, στο παρά ένα έφτασαν να καλέσουν τους τηλεθεατές τους να βγουν στους δρόμους και να κάνουν …διαδήλωση υπέρ της συγχώνευσης. Οπως με περισπούδαστη σοφία εξήγησαν, μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν βάλσαμο για την κοινωνία, για την οικονομία και – κυρίως – για την …ψυχολογία του λαού!

Αλλά για να δούμε:

Γιατί για ένα φαινόμενο μόνιμο στον καπιταλισμό, το φαινόμενο της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, το οποίο επαναλαμβάνεται διαρκώς ειδικά σε συνθήκες κρίσης, το γεγονός δηλαδή ότι κάποιοι κεφαλαιοκράτες γιγαντώνονται έναντι κάποιων άλλων κεφαλαιοκρατών ανταγωνιστών τους, είναι μια εξέλιξη και ένα θέαμα για το οποίο ο λαός πρέπει να «πανηγυρίζει»;

Πριν έρθουμε στην Ελλάδα, ας ρίξουμε μια ματιά στις ΗΠΑ:

α) Κατά τη δεκαετία του ’90, οι δέκα μεγαλύτεροι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί στις ΗΠΑ συγκέντρωναν το 10% των συνολικών αποθεμάτων του κλάδου. Το 2008, όμως, έφτασαν στο 60%. Αντίστοιχα, σε παγκόσμιο επίπεδο και πριν από την κρίση, το 2006, οι δέκα μεγαλύτερες τράπεζες συγκέντρωναν το 59% των παγκόσμιων τραπεζικών αποθεμάτων, αλλά το 2009 έφτασαν στο 70% («Wall Street Journal», 7/12/2009).

β) Αμέσως μετά τις εξελίξεις που ακολούθησαν τη χρεοκοπία της Lehman Brothers, από τις πέντε μεγαλύτερες επενδυτικές τράπεζες της Γουόλ Στριτ έμειναν μόνο δυο «αρπακτικά», τα οποία «τρώγοντας» τις υπόλοιπες γιγαντώθηκαν περαιτέρω: Οι Goldman Sachs και Morgan Stanley.

Ρωτάμε:

Αυτές οι εξελίξεις σε τι βοήθησαν την «ψυχολογία» ενός λαού, του αμερικανικού λαού, που τις τρεις πρώτες βδομάδες από την κατάρρευση της Lehman είδε περίπου 2,5 εκατομμύρια Αμερικανούς να έχουν χάσει τα σπίτια τους και δυο χρόνια αργότερα, το 2010, είδε τον αριθμό των φακέλων που συμπληρώθηκε από τις τράπεζες για να προχωρήσει η διαδικασία κατάσχεσης να ανέρχεται στα 2,9 εκατομμύρια;

Σε τι τονώθηκε η «ψυχολογία» του λαού από τις συγχωνεύσεις και τα αλληλοφαγώματα μεταξύ των «λύκων», σε μια χώρα που μόνο μέσα στο 2009 οι εργαζόμενοι μέτρησαν την απώλεια 7,5 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας;

Ας έρθουμε τώρα στα δικά μας:

Τα καθαρά κέρδη των Εθνικής και Αλφα, από το 2008 μέχρι και το 9μηνο του 2010, δηλαδή μέσα στη δίνη της κρίσης, αθροιζόμενα φτάνουν τα 3,8 δισ. ευρώ!

Ρωτάμε:

Σε τι αυτή η απίθανη κερδοφορία απέτρεψε το κόψιμο μισθών και συντάξεων του λαού;

Σε τι απέτρεψε την ενίσχυση των τραπεζών με επιπλέον ζεστό κρατικό χρήμα, τη στιγμή που ο λαός λεηλατείται;

Σε τι απέτρεψε τα εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα στην αγορά;

Είναι απολύτως προφανές:

Εφόσον αυτά τα κέρδη ενωθούν, μέσα από την ένωσή τους οι τραπεζίτες επιδιώκουν τη θωράκιση και τον πολλαπλασιασμό τους.

Αλλά ο λαός από αυτήν την ένωση δεν έχει να κερδίσει τίποτα περισσότερο απ’ όσα ακριβώς «κέρδισε» και πριν από τους «γάμους» ή τα «αλληλοφαγώματα» μεταξύ των τραπεζιτών

600 Δις Ευρώ – «Der Spiegel»

Ο χρόνος της αγυρτείας τελείωσε

Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

 

1. Μετά το μεγάλο αγώνα που έδωσε για την παραποίηση του πραγματικού, το καθεστώς στρέφει τώρα τους δημοσιογράφους κατά της αλήθειας. Καθ’ ολοκληρίαν ψεύτης, ο πρωθυπουργός μάς αντιμετωπίζει σαν μια μωρόπιστη μάζα, που το μόνο που της αξίζει είναι να ζει και να πεθαίνει μέσα στο ψέμα.

2. Η ανεπάρκειά του θα έφερνε τον πρωθυπουργό αργά ή γρήγορα αντιμέτωπο με την αλήθεια. Μονίμως εγκατεστημένος στο μικρόκοσμο της τρόικας, μέτριος και ως εκ τούτου ολέθριος για την πατρίδα, αηδιάζει και αγανακτεί με τους φαντασιόπληκτους Ελληνες, που εξακολουθούν να του φέρνουν εμπόδια.

3. Ποιος το περίμενε να μαθαίνουμε τι ακριβώς θα μας βρει από τρεις εμετικές μύγες του ΔΝΤ σε συνέντευξη Τύπου: η απρέπεια, η άγνοια και το θράσος τους ανάγκασαν όσους ψήφισαν υπέρ του Μνημονίου να κλαίνε με κροκοδείλια δάκρυα. Παρεξηγημένες ψυχές…

4. Στα παλιά μου τα παπούτσια αν η αιώνια λήθη καταπιεί κάποτε μέχρι και το επώνυμο Παπανδρέου. Η απόπειρα της καταστροφής, που συνεχίζεται ίσαμε σήμερα, της μίας και μοναδικής ζωής μας έγινε με απολύτως συνειδητή κατάχρηση της εξουσίας. Ο Παπανδρέου είναι ένα επίλεκτο όπλο της τρόικας εναντίον μας. Είναι η θεαματική βεντέτα των Ευρωπαίων, γι’ αυτό τον γυρίζουν δεξιά και αριστερά «στα ξένα» ως παράδειγμα.

5. Οσοι ψήφισαν υπέρ του Μνημονίου ας το βουλώσουν. Το πάθος τους για εξουσία, η ταύτισή τους με τους πλασιέ όλων των τραπεζών και η μικροπρέπεια εις βάρος των πολιτών, τους καθιστούν αξιόποινους και ως εκ τούτου δε θ’ αργήσουν να καταλάβουν, θέλοντας και μη, ότι οφείλουν να μας απαλλάξουν από τη θλιβερή παρουσία τους.

6. Η φθαρμένη κόρη του Μητσοτάκη, ο φλύαρος Σαμαράς, ο προβληματικός Γιωργάκης, ο γιαλατζί άγιος Κουβέλης αποτελούν έναν αξιοθρήνητο θίασο που ψάχνει απελπισμένα για το έργο που θα τους ενώσει. Δε φαίνεται να έχουν αντιληφθεί ότι ακόμα και η ανάσα τους επιβαρύνει την εχθρική ατμόσφαιρα γύρω τους. Κοιτάξτε τους προσεκτικά: Πρόκειται για ηλίθιους που περνιούνται για σοφοί. Κάθε χλευασμό τον προσλαμβάνουν ως χειροκρότημα.

7. Οσοι πολίτες πίστευαν πως έπρεπε να συρθούν σ’ έναν ατιμωτικό συμβιβασμό, τα έχασαν όταν είδαν ότι η ίδια η τρόικα όχι μόνο δε δεχόταν κανένα συμβιβασμό, αλλά τους έσερνε σ’ έναν ανελέητο πόλεμο της καθημερινότητας. Η αναστάτωση του κόσμου δε θ’ αργήσει να σχηματίσει έναν πυκνό λόγο. Οσοι είναι αφοσιωμένοι στην ανατροπή αυτού του κόσμου θεωρούν αυτή την αναστάτωση φυσική εξέλιξη: η αξιοθρήνητη κατάσταση των ταξικών αντιπάλων μας, το γεγονός ότι δε θ’ αργήσουν να ξεσκιστούν μεταξύ τους, μας γεμίζει πλεονεκτήματα. Ο χρόνος της κυβερνητικής αγυρτείας τελείωσε.