καράβι κόκκινο

τα μαύρα τα μαλλιά μας και αν ασπρίσαν δεν μας τρομάζει η βαρυχειμωνιά

  • Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ’ άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω. Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει. Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε

  • Γιάννης Ρίτσος

    Να με θυμόσαστε - είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια, για να φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. την ομορφιά ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιος μου το μοίρασα δίκαια. Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ' ένα κρινάκι του αγρού τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε.

  • κώστας βάρναλης

    Δε λυπάμαι τα γηρατειά που φεύγουν - τα μωράκια που έρχονται άθελά τους να ζήσουν σκλάβοι, να πεθάνουν σκλάβοι, σ' έναν κόσμο ελεύθερων αφεντάδων. Θα τους μαθαίνουν: η σκλαβιά τους χρέος εθνικόν και σοφία του Πανάγαθου!... Πότε θ' αναστηθούν οι σκοτωμένοι; ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗΣ 20.10.1973

  • ------------------------------- Την πόρτα αν δεν ανοίγει, τη σπαν, σας είπα. Τι στέκεστε, τι γέρνετε σκυφτοί; Λαέ σκλάβε, δειλέ, ανανιώσου, χτύπα! Και κέρδισε μονάχος το ψωμί -------------------------------- -------------------------------- ''Aν το δίκιο θες, καλέ μου, με το δίκιο του πολέμου θα το βρής. Όπου ποθεί λευτεριά, παίρνει σπαθί''
  • κομαντάντε Μάρκος

  • «Ο Μάρκος είναι γκέι στο Σαν Φρανσίσκο, μαύρος στη Νότια Αφρική, ασιάτης στην Ευρώπη, αναρχικός στην Ισπανία, Παλαιστίνιος στο Ισραήλ, γύφτος στην Πολωνία, ειρηνιστής στη Βοσνία, Εβραίος στη Γερμανία, μια γυναίκα μόνη στο Μετρό τα ξημερώματα, με άλλα λόγια ο Κομαντάτε Μάρκος είμαστε εμείς, το πρόσωπο του κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου πάνω στον πλανήτη»
  • μπερτολντ μπρεχτ

    Δεν είμαι άδικος, μα ούτε και τολμηρός και να που σήμερα μου δείξανε τον κόσμο τους μόνο το ματωμένο δάκτυλό τους είδα μπρος και είπα ευθύς: “μ’αρέσει ο νόμος τους” Τον κόσμο αντίκρυσα μέσ’απ’ τα ρόπαλά τους Στάθηκα κι είδα, ολημερίς με προσοχή. Είδα χασάπηδες που ήταν ξεφτέρια στη δουλειά τους. και σαν με ρώτησαν “σε διασκεδάζει;” είπα “πολύ”! Κι από την ώρα εκείνη, λέω “ναι” σε όλα, κάλλιο δειλός, παρά νεκρός να μείνω. Για να μη με τυλίξουνε σε καμιά κόλλα, ό,τι κανένας δεν εγκρίνει το εγκρίνω Φονιάδες είδα, κι είδα πλήθος θύματα, μου λείπει θάρρος, μα όχι και συμπόνια Και φώναξα, βλέποντας τόσα μνήματα: “καλά τους κάνουν -για του έθνους την ομόνοια!” Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές κι ήθελα να φωνάξω “σταματήστε!” Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές, μ’άκουσα να φωνάζω: “Ζήτω!Προχωρήστε!” Δε μου αρέσει η φτήνια και η κακομοιριά Γι’αυτό κι έχει στερέψει η έμπνευσή μου. Αλλά στου βρώμικού σας κόσμου τη βρωμιά ταιριάζει, βέβαια-το ξέρω-κι η έγκρισή μου

  • Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας

    Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για τη υπόθεσή του πρέπει προετοιμασμένος να ' ναι : γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί Θα μοιραστεί την ήττα . Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει : γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί .
  • εγκώμιο στον κομμουνισμό – μπέρτολτ μπρέχτ

    Είναι λογικός, καθένας τον καταλαβαίνει. Ειν' εύκολος. Μια και δεν είσαι εκμεταλλευτής, μπορείς να τον συλλάβεις. Είναι καλός για σένα, μάθαινε γι' αυτόν. Οι ηλίθιοι ηλίθιο τον αποκαλούνε, και οι βρωμεροί τον λένε βρωμερό. Αυτός είναι ενάντια στη βρωμιά και την ηλιθιότητα. Οι εκμεταλλευτές έγκλημα τον ονοματίζουν. Αλλά εμείς ξέρουμε: Είναι το τέλος κάθε εγκλήματος. Δεν είναι παραφροσύνη, μα Το τέλος της παραφροσύνης. Δεν είναι χάος Μα η τάξη. Είναι το απλό Που είναι δύσκολο να γίνει.
  • οι δικαστές

    Να οι κύριοι δικαστές τους λέμε οι καταπιεστές πως δίκαιο είναι τον λαό τι συμφέρει μα αυτοί δεν ξέρουν ποιο είναι αυτό κι έτσι δικάζουν στο σωρό μέχρι να βάλουν το λαό ολόκληρο στο χέρι
  • ———–

    Εχουνε νομικά βιβλία και διατάγματα Εχουνε φυλακές και οχυρώσεις Εχουνε δεσμοφύλακες και δικαστές Που παίρνουνε πολλά λεφτά κι έτοιμοι για όλα είναι. Μπ. Μπρεχτ
  • ———————

    "Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ο Χίτλερ φυλάκιζε ομοφυλόφιλους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου"
  • ========================

    Λες: Πολύ καιρό αγωνίστηκες. Δεν μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς. Άκου λοιπόν: Είτε φταις είτε όχι: Σαν δε μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις. Λες: Πολύ καιρό έλπιζες. Δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις. Έλπιζες τi; Πως ο αγώνας θαν’ εύκολος; Δεν είν’ έτσι. Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες. Είναι τέτοια που: Αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο Δεν έχουμε ελπίδα. Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει Θα χαθούμε. Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε. Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του. Οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση. Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.
  • Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους

    Αυτοί που βρίσκονται ψηλά θεωρούν ταπεινό να μιλάς για το φαΐ. Ο λόγος; έχουνε κιόλας φάει. Αν δε νοιαστούν οι ταπεινοί γι' αυτό που είναι ταπεινό ποτέ δεν θα υψωθούν. Αυτοί που αρπάνε το φαϊ απ’ το τραπέζι κηρύχνουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάν θυσίες. Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θά 'ρθουν.
  • che

    Πιστεύω στην ένοπλη πάλη σαν μοναδική λύση για τους λαούς που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή τους και είμαι συνεπής με τις πεποιθήσεις μου. Πολλοί θα με πουν τυχοδιώκτη και είμαι, μόνο που είμαι άλλου είδους τυχοδιώκτης, ένας από εκείνους που προβάλλουν τα στήθη τους για να αποδείξουν τις αλήθειες τους.

  • Αξίζει για ένα όνειρο να ζεις, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει
  • pablo neruda

    όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει. όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές. όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή. όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

  • από το Canto general

    Μπορεί να κόψουν όλα τα λουλούδια, αλλά δεν θα γίνουν ποτέ αφέντες της Άνοιξης
  • κ. καβάφης

    Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
  • κωστής παλαμάς

    Και τους τρέμουνε των κάμπων οι κιοτήδες και μ’ ονόματα τους κράζουν πονηρά κλέφτες κι απελάτες και προδότες. Τους μισούν οι βασιλιάδες κι όλοι οι τύραννοι κι είναι μέσα στους σκυφτούς τα παλληκάρια κι είναι μες στους κοιμισμένους οι στρατιώτες…” Κ . Παλαμάς στο Δωδεκάλογο του Γύφτου.
  • διαμοιρασμός του blog

    Bookmark and Share
  • διαχείριση

  • on line επισκέπτες

  • ημερολόγιο άρθρων

    Νοέμβριος 2011
    Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
     123456
    78910111213
    14151617181920
    21222324252627
    282930  
  • Εγγραφή

Archive for Νοέμβριος 2011

Ανύπαρκτο ρεπορτάζ ενός φαντασματοχτυπημένου

Posted by redship στο 29 Νοεμβρίου , 2011

Είναι η πολλοστή φορά που ο συντάκτης της «Ελευθεροτυπίας» Φ. Παπούλιας παρουσιάζει τα αποκυήματα της φαντασίας του σαν δήθεν «ρεπορτάζ» για το ΚΚΕ. Οπως είναι η πολλοστή φορά που ισοπεδώνει κάθε δεοντολογία, βάζοντας μέσα σε εισαγωγικά φράσεις από τους υποτιθέμενους συνομιλητές του τις οποίες αποδίδει σε στελέχη του ΚΚΕ, για να δώσει αληθοφάνεια στα παραμύθια του.

Αναφέρει π.χ. στο υποτιθέμενο ρεπορτάζ του, που το αποδίδει σε στελέχη του ΚΚΕ, ότι εκτιμούν για τον Λ. Παπαδήμο πως «η ευρωπαϊκή τουρνέ απέδειξε ότι ο καλός υπάλληλος είναι ο καλόβουλος υπάλληλος, αφού το κύρος του Λ. Παπαδήμου δεν τον έσωσε από το ευρωπαϊκό στραπάτσο». ‘Η ότι στο ΚΚΕ «τα περισσότερα στελέχη εκτιμούν ότι ο Γ. Παπανδρέου θα αποτελέσει παρελθόν κατ’ απαίτηση της βάσης του κόμματος και ο Ευάγγ. Βενιζέλος έχει το προβάδισμα έναντι των υπολοίπων «μνηστήρων», για τον οποίο όμως λένε ότι η φασίζουσα προσέγγιση που τον διακρίνει δεν τον καθιστά δύσκολο αντίπαλο του ΚΚΕ». Λέει και πολλά άλλα τέτοια ο δήθεν δημοσιογράφος στο ρεπορτάζ-αποκύημα της χαζής φαντασίας του στη δήθεν αντικειμενική εφημερίδα που τον έχει, αν και ξέρει πως το ΚΚΕ ούτε στο εσωτερικό άλλων κομμάτων παρεμβαίνει ούτε για «υπαλλήλους» μιλά ούτε για «προσωπικά στραπάτσα», αφού πρόκειται για πρόσωπα των αστών που πολιτεύονται για τα συμφέροντά τους. Και βεβαίως έχει διατυπώσει δημόσια πως η συγκεκριμένη κυβέρνηση είναι κυβέρνηση των μονοπωλίων. Για όλα τα ζητήματα, το ΚΚΕ μιλάει δημόσια και με τα ντοκουμέντα του, που είναι προσβάσιμα στον καθένα. Αντί αυτών, η «Ελευθεροτυπία» σερβίρει στους αναγνώστες της τις φαντασιώσεις του Παπούλια, για να διαστρεβλώσει τις θέσεις του Κόμματος και να τις φέρει στα μέτρα της προπαγάνδας που υπηρετεί, παρουσιάζοντας σαν «ρεπορτάζ» για το ΚΚΕ τα όσα είδε ο συντάκτης της στον ύπνο του το προηγούμενο βράδυ.

Posted in πολιτικη, τα παπαγαλάκια του κεφαλαίου, τα ΜΜΕ στην υπηρεσία του κεφαλαίου | Με ετικέτα: , | Leave a Comment »

Ενας ο φόβος των καπιταλιστών

Posted by redship στο 29 Νοεμβρίου , 2011

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

 

Μάθαμε, σ’ ένα από τα δελτία των καναλιών της αστικής τάξης, πως «κυβερνήτης του ελικοπτέρου που διέσωσε δύο Ρώσους ναυαγούς ήταν ο πρίγκιπας Ουίλιαμ». Είδες οι πρίγκιπες… και φαντάροι πάνε και πρωτοπόροι είναι. Οχι σαν κάτι ρεμάλια εργάτες που τρώνε από τα έτοιμα.

Μάθαμε, σ’ ένα από τα σίριαλ του ίδιου χώρου, πως μια Γερμανίδα που τη λένε Αγκελα παρουσιάζεται σαν λύση στο οικονομικό πρόβλημα ενός Ελληνα μικροαστού που τον απειλεί η τράπεζα να του πάρει το σπίτι.

Την ίδια ώρα, στην «Καθημερινή» ο ανθός του σύγχρονου αντικομμουνισμού δίνει ρεσιτάλ. Ενας κλαίει για τον Ζαχαριάδη που τον πούλησε το κόμμα του. Ενας άλλος αναρωτιέται από πού κι ως πού οι καπιταλιστές πρέπει να πληρώνουν φόρο για να παίρνει κρατική επιχορήγηση το ΚΚΕ κι ένας τρίτος συνεχίζει με περιγραφές περιστατικών ανομίας που έχουν φέρει τη χώρα στην καταστροφή. Σα να μην πέρασε μια μέρα, η «Καθημερινή» θυμίζει έντονα τα άρθρα της του 1946 που αξίωναν να παταχθεί η άνομη δράση των κομμουνιστών.

Την καταθλιπτική ατμόσφαιρα σώζει κεντρικό στέλεχος του Mega που εμφανίστηκε στο γυαλί μετά από απουσία μερικών ημερών δηλώνοντας: «Ζούμε την κρισιμότερη περίοδο μετά τον πόλεμο (…) γύρισα από το Παρίσι συγκρατημένα αισιόδοξος (…) οι πρόθυμοι θα προχωρήσουν μπροστά για να υπάρξει μια πραγματική οικονομική διακυβέρνηση της ευρώπης».

Τι είναι αυτό που προκαλεί τη «συγκρατημένη αισιοδοξία του»; Το περιγράφουν τα αποσπάσματα από τον κυριακάτικο «Ριζοσπάστη», δίπλα στις υπογραμμίσεις.

Να σημαίνει κάτι, άραγε, αυτός ο συντονισμός των διαφόρων «σωτήρων»;

Η απάντηση είναι στην απεργία στην «Ελληνική Χαλυβουργία», όπου μαζεύτηκαν οι γυναίκες των απεργών κι αποφάσισαν να μπούνε μπροστά, όχι απλά πλάι στους άντρες τους, αλλά μπροστά στο συνολικό αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

Η απάντηση είναι στους απεργούς σε μια σειρά χώρους, που δεν τρομοκρατούνται από όσους περιφέρουν την καπιταλιστική κρίση ως μπαμπούλα για να το βουλώσουν οι εργάτες, αλλά, κρατάνε ανοιχτό το μέτωπο με τον κύριο αντίπαλό τους, το καθεστώς της εκμετάλλευσης.

Η απάντηση είναι στις γειτονιές που ξεφυτρώνουν η μια μετά την άλλη οι λαϊκές επιτροπές με περιεχόμενο από την προστασία των θυμάτων της επίθεσης ως και το στέριωμα ενός μετώπου κοινωνικών δυνάμεων που όλο και πιο καθαρά βάζουν στόχους που ακουμπάνε σε ζητήματα της πολιτικής εξουσίας.

Ασφαλώς και δε συνιστούν ακόμα επαναστατική κατάσταση όλα αυτά, είναι όμως βήματα που η αστική τάξη αναγνωρίζει ως τον πραγματικό κίνδυνο, καθώς η εξουσία της περνά πλέον όλο και πιο ξεδιάντροπα σε κατάσταση βαρβαρότητας.

Μοιάζει παράταιρο, αλλά δεν είναι. Η μάχη αυτές τις μέρες δίνεται για το ένα, και ένα, κι άλλο ένα ευρώ για την οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ. Ετσι που αυτοδύναμο να στέκεται ορθό και να μπορεί να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καιρών. Το γεγονός ότι αυτό το ένα, και ένα, και ένα ευρώ συγκεντρώνεται ήδη από το βαρύ υστέρημα των εργατών που παλεύουν να επιβιώσουν κόντρα σ’ ένα τερατώδες σύστημα κι ακριβώς αυτήν την ώρα, την ώρα που παίζεται η ίδια η επιβίωσή τους, βάζουν στην άκρη το ένα ευρώ για το Κόμμα, είναι που ανησυχεί περισσότερο από πολλά άλλα την αστική τάξη.

Οσο αυτοί θα ψάχνουν ξανά λύση στον Κέινς, ξέροντας πως ούτε αυτός δεν μπορεί να τους σώσει, να μην ξεχνιόμαστε: Το χαράτσι παραμένει. Και το πρώτο που έρχεται με το χαρτί της εφορίας και το άλλο με το λογαριασμό της ΔΕΗ. Παραμένουν οι αυξήσεις στα τρόφιμα, ακολουθούν οι αυξήσεις στη ΔΕΗ. Παραμένουν τα μειούμενα διαρκώς μεροκάματα, παραμένει το διαρκώς αυξανόμενο κόστος περίθαλψης.

Να μην ξεχνιόμαστε. Οσοι πασχίζουν για τη σωτηρία του συστήματος, από ‘δώ το πάνε από ‘κεί το φέρνουν, παπαγαλίζουν τη μια μετά την άλλη διάφορες διαχειριστικές προτάσεις που έχουν παρονομαστή το: τσακίστε τους εργάτες!

Μπροστά στην κατάσταση που βιώνει η εργατική τάξη, είναι πρόκληση πρώτου μεγέθους η αξίωση των οπορτουνιστών να γίνει αίτημα του εργατικού – λαϊκου κινήματος, αυτό που ήδη προωθείται στην ΕΕ: Η έκδοση ευρωομολόγου, ώστε κόβοντας χρήμα να τονωθεί η καπιταλιστική οικονομία. Κάτι που 82 χρόνια πριν, στην κρίση του 1929, μπορούσε να λειτουργήσει σαν ένα μέτρο επανεκκίνησης της καπιταλιστικής οικονομίας, σήμερα για την εργατική τάξη θα σημάνει εντονότατη αύξηση στον βαθμό εκμετάλλευσής της. Η απόδειξη βρίσκεται στο γεγονός ότι, από τη μια, έχουμε γιγαντωμένα ήδη τα μονοπώλια κι, από την άλλη, μειωμένη ήδη τρομακτικά την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης. Είμαστε εκεί όπου οι πάνω δεν μπορούν πια να κυβερνήσουν χωρίς να δείξουν όλο και πιο αποκρουστικό το πρόσωπο της εξουσίας τους. Μένει να μετρηθεί η αντοχή των κάτω σε μια τέτοια πραγματικότητα.

Γι’ αυτό και ο νους του συστήματος είναι στον αντίπαλο. Στο Κομμουνιστικό Κόμμα που επιμένει και εντείνει τη δράση του για την οργάνωση των εργατών έτσι που η πάλη τους να χτυπά στην καρδιά του συστήματος, να οδηγεί σε ρήξη και ανατροπή.

ΥΓ: Φτάναμε στο τυπογραφείο όταν η Διαμαντοπούλου στον «Σκάι» άρχισε να αναλύει τι θα είναι το «ΠΑΣΟΚ plus» και γιατί η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑ.Ο.Σ. δεν πρέπει να έχει ορίζοντα εκλογών την 19η Φλεβάρη, αλλά το τέλος της αποστολής της… Οψόμεθα.

Posted in πολιτικη, ρήξη και ανατροπή, ριζασπάστης, τα παπαγαλάκια του κεφαλαίου, τα ΜΜΕ στην υπηρεσία του κεφαλαίου, ταξικός πόλεμος, Δύο Ελλάδες δύο τάξεις μία λύση, Η «κοινωνική ειρήνη» τους είναι ο ταξικός τους πόλεμος | Με ετικέτα: , , , , , | Leave a Comment »

«Ευτυχείτε»!

Posted by redship στο 29 Νοεμβρίου , 2011

Γράφει  ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

Αν ανήκετε στο 99% του πληθυσμού που κοιτά με δέος την τιμή στην οποία έχει φτάσει το πετρέλαιο και ψάχνει «πατέντες» για να βρει λίγη ζεστασιά μέσα στο χειμώνα,

ή αν ανήκετε στα εκατομμύρια που βλαστημάνε την ώρα και τη στιγμή όταν φτάνουν μπροστά στην αντλία του βενζινάδικου,

προσπαθήστε να «ξεχαστείτε». Πώς; Μα φέρνοντας στο μυαλό σας πιο ευχάριστες σκέψεις. Να μια ευχάριστη σκέψη:

1) Τα κέρδη της «Motor Oil» αυξήθηκαν κατά το τρέχον 9μηνο με ρυθμό 6,4% και διαμορφώθηκαν στα 143,1 εκατ. ευρώ!

Τι πιο… ευχάριστο για κάποιον εργαζόμενο που πληρώνει χρυσάφι τη βενζίνη ή που δεν έχει να πληρώσει για πετρέλαιο, να ξέρει ότι αυτός από τον οποίο αγοράζει καύσιμα… θησαυρίζει!

Αν ανήκετε στους εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους, κι αν η κατάθλιψή σας μεγεθύνθηκε τόσο καιρό που ακούτε από τα δελτία ειδήσεων ότι εκτός από εσάς που είστε άνεργοι είναι και οι τραπεζίτες μας που «έχουν πρόβλημα»,

ήρθε η ώρα να χαμογελάσει το χειλάκι σας!

Γιατί; Ιδού:

2) Τα καθαρά κέρδη της «Eurobank» στο 9μηνο του 2011 σημείωσαν αύξηση 48% (!) και διαμορφώθηκαν στα 89 εκατ. ευρώ από 60 εκατ. ευρώ που ήταν το αντίστοιχο περσινό διάστημα.

*

Τι πιο ενθαρρυντικό από αυτό;

Να ξέρεις ότι σε αυτή τη ζωή δεν είναι όλα μαύρα κι ότι από πέρσι μέχρι φέτος – που εσύ είχες δουλειά αλλά έμεινες άνεργος – ένας άλλος συνάνθρωπός σου, ο τραπεζίτης, έγινε κατά 48% πλουσιότερος;…

Αν, τέλος, ανήκετε στα εκατομμύρια των χαρατσωμένων που παθαίνουν εγκεφαλικό την ώρα που τους έρχεται η ΔΕΗ, αν τρελαίνεστε με την ιδέα ότι ο φόρος αίματος στον οποίο υποβάλλεστε καταλήγει με μαθηματική ακρίβεια στην εξόντωσή σας,

μάθετε ότι καμιά φορά οι προβλέψεις πέφτουν πολύ – μα πάρα πολύ – έξω!

Για παράδειγμα:

3) Ενώ η αρχική πρόβλεψη των αναλυτών ήταν ότι τα κέρδη της «Alpha Bank» θα ήταν της τάξης των 4,7 εκατ. ευρώ, τελικά τα καθαρά κέρδη 9μήνου της τράπεζας εκτινάχτηκαν στα 41,6 εκατ. ευρώ!

Ετσι συμβαίνει με τις προβλέψεις:

Ενώ επιβεβαιώνονται πλήρως όταν πρόκειται για την πτώχευση του λαού, ενίοτε διαψεύδονται – παταγωδώς – και αδυνατούν να εκτιμήσουν σωστά πόσο θα αυξηθούν τα πλούτη των κεφαλαιοκρατών…

Posted in ριζασπάστης, την κρίση την πληρώνουμε όλοι πλην ολιγαρχίας, Η «κοινωνική ειρήνη» τους είναι ο ταξικός τους πόλεμος, Νίκος Μπογιόπουλος | Με ετικέτα: , | Leave a Comment »

Εμείς αποτύχαμε..

Posted by redship στο 28 Νοεμβρίου , 2011

 

«Το μνημόνιο απέτυχε γιατί εμείς αποτύχαμε και στην μείωση των εξόδων και στην αύξηση των εσόδων από τον περιορισμό της φοροδιαφυγής». Θεόδωρος Πάγκαλος, αντιπρόεδρος, πρώτης και δεύτερης κατοχικής, δοσιλογικής κυβέρνησης, της  υποτελούς Ελλάδας, σε χτεσινή συνέντευξη.

Είναι εκπληκτικό, πως τα μέλη του πολιτικού συστήματος, βγάζουν τον εαυτό τους, από το πρόβλημα και μετατρέπονται σε παρατηρητές, αναλυτές, επικριτές, της κατάστασης. Ακόμα και όταν κάνουν αυτοκριτική, χρησιμοποιώντας, ανώδυνες και χαλαρές φράσεις, και κυρίως υποκριτικές, όπως το, «εμείς αποτύχαμε…».

Κάτω από την φράση, «εμείς αποτύχαμε», υπάρχουν ένα εκατομμύριο άνεργοι, άνθρωποι που έχασαν την δουλειά τους, άνθρωποι που θα την χάσουν, υπάρχουν, κλειστά μαγαζιά, διαμαρτυρημένες επιταγές, χρέη, υπάρχουν οικογένειες που δανείζονται και δεν τα βγάζουν πέρα.

Υπάρχει αγωνία, τρόμος, για το σήμερα και το αύριο, υπάρχει γκρίνια, ένταση και τσακωμός, στα σπίτια, υπάρχει ανασφάλεια, υπάρχει μαυρίλα και απαισιοδοξία.

Υπάρχει η μεγαλύτερη μιζέρια, που έχει ζήσει αυτός ο λαός, η οποία συγκρίνεται, με περιόδους πολέμου και εθνικών καταστροφών.
Είναι τεράστια υποκρισία, να βγαίνει ο νούμερο δύο, της αποτυχίας και να δηλώνει, την αποτυχία.

Είναι αισχρό, γιατί πριν τα πει ο ίδιος, τα έλεγαν πάρα πολλοί άλλοι, τα φώναζαν με έντονο τρόπο, προειδοποιούσαν για τα καταστροφικά μέτρα.

Είναι πρόστυχο, γιατί όλους τους άλλους που τα επεσήμαναν, επί δύο χρόνια τους κατακεραύνωνε, με τον χειρότερο τρόπο και με την γνωστή έπαρση, και τον τσαμπουκά του, «είναι μονόδρομος, αυτό που κάνουμε».

Είναι άτιμο, γιατί η διαπίστωση γίνεται, αφού έχει κλείσει ένας κύκλος, και τώρα πια, είναι της μόδας η κριτική στην κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου.

Και τέλος είναι ανήθικο, γιατί ενώ γίνεται μια διαπίστωση, δεν συνοδεύεται, από μια συγνώμη. Όχι ότι θα άλλαζε κάτι, στην καθημερινότητα, αλλά είθισται, το λάθος να συνοδεύεται από συγνώμη.

Αυτό το πολιτικό σύστημα, με αυτούς τους πολιτικούς εκπροσώπους, με αυτή την ποιότητα συμπεριφοράς και λόγων, με αυτή την πολιτική αισθητική, αυτοί οι μικροπρεπείς, οι εγωπαθείς, οι άξεστοι, αγενείς, οι λίγοι, κατέστρεψαν την χώρα και τον λαό της, και αντί να κρυφτούν, για πάντα, στα λαγούμια τους, έχουν το θράσος και συνεχίζουν το δούλεμα, με παρωχημένα και παλαιοκομματικά τερτίπια, τύπου αυτοκριτικής, αυτογνωσίας, και εκ του ασφαλούς διαπιστώσεις.

Αυτοί νομίζουν, ότι κάνοντας αυτονόητες διαπιστώσεις, με συνεντεύξεις και δηλώσεις, απαλλάσσονται από την ευθύνη. Δίνουν δε, την εικόνα, ότι πρέπει να τους δοξάσουμε, επειδή «είχαν την τόλμη και το θάρρος να τα πουν».

Το παραλήρημά τους, εκτός από επικίνδυνους, και αδίστακτους, τους μετατρέπει και σε θλιβερούς. Ποτέ, τόσοι λίγοι, ποσοτικά, τόσο ελάχιστοι ποιοτικά, δεν κατάφεραν τόσο κακό.

ΥΓ. Είναι εντυπωσιακό, πόσο μικρό κάνει τον άνθρωπο η ενοχή. Ακόμη και τον πιο αδίστακτο.

Θύμιος Κ.

Posted in Ελληνοφρένεια, Θύμιος Καλαμούκης | Με ετικέτα: | Leave a Comment »

Λιάνα Κανέλλη, Ηλίας Ηλιόπουλος 25-11-2011

Posted by redship στο 28 Νοεμβρίου , 2011

Posted in λιάνα κανέλλη | Με ετικέτα: | Leave a Comment »

Εργατικό δελτίο ειδήσεων Π.Α.ΜΕ 27/11/2011

Posted by redship στο 27 Νοεμβρίου , 2011

Posted in Π.Α.ΜΕ | Με ετικέτα: | Leave a Comment »

Ο σχηματισμός της αθλιότητας

Posted by redship στο 27 Νοεμβρίου , 2011

 

1. Κανείς μέσα σ’ αυτόν τον αλληλοσπαραγμό που παίρνει διαστάσεις καθολικής υστερίας δεν πρέπει να πιστέψει πως μόνος του μπορεί να σώσει την ψυχή του ή να συνεχίσει τη ζωή του σα να μη συμβαίνει τίποτα.

2. Ο εκφυλισμός της Ευρώπης είναι αναπόφευκτος. Χάρη σ’ αυτόν γεννιέται η στρατηγική που θα μας βοηθήσει ν’ αντιπαρατεθούμε με όλους τους θεσμούς και τα σύμβολα της παποσύνης και των τραπεζιτών.

3. Η Ευρώπη θέτει ωμά τη λύση της τοκογλυφίας με τους γνωστούς προτεσταντικούς τρόπους: Να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και να δεχτούμε αγόγγυστα την καταδίκη μας.

4. Το ανθρωπάκι που αποφάσισε να μας μεταφράσει στους Ευρωπαίους πορεύεται ζαλισμένο και μόνο του, αποδεικνύοντας ότι ουδείς μάσησε για την «ανιδιοτελή πράξη» του ν’ αναλάβει την πρωθυπουργία. Μας κουβαλάει σαν «αγέλη» στο κέντρο μιας τρέλας δίχως προηγούμενο. Ο περίγελος είναι η μοίρα του Λουκά Παπαδήμου.

5. Πραγματική αθλιότητα και διανοητική υποβάθμιση είναι η παρουσία των πιθήκων της Ακροδεξιάς στη ζωή μας. Η αυξανόμενη ηλιθιότητα στους κόλπους της εξελίσσεται σε βαριά ασθένεια, που εύχομαι να μην είναι μεταδοτική.

6. Αρκεί να κάνεις μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και να δεις πως το βασίλειο της πείνας έχει εγκατασταθεί εκεί πια για καλά. Ο Αντονέν Αρτό είχε δίκιο: «Μου φαίνεται πως αυτό που έχει σημασία δεν είναι τόσο να υπερασπίζεσαι έναν πολιτισμό που δεν εμπόδισε ποτέ κανέναν να πεινάσει όσο να αποσπάσεις από αυτό που ονομάζεται πολιτισμός ιδέες των οποίων η καταλυτική δύναμη είναι ταυτόσημη της πείνας».

7. Χτύπησε πάλι ο φτηνός Ψαριανός: Εμφανίστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή «Πρωταγωνιστές» και προσπάθησε να ξεπλύνει ιδεολογικά τον Βορίδη. Ακολουθώντας τη ροπή που έχει τελειοποιήσει χρόνια τώρα από τη θητεία του στο ραδιόφωνο στο να κολακεύει την κοινή γνώμη, χρησιμοποίησε όλα τα εργαλεία που είναι απαραίτητα για την επιβίωσή του, να μαζέψει δηλαδή και πάλι τις απαραίτητες ψήφους στις επικείμενες εκλογές. Πρόκειται για ένα ακόμη απολειφάδι του Κύρκου, που κατασκήνωσε μέσα στο κοινοβούλιο, που πουλάει τρέλα.

8. Νοέμβριο του 1998 μας άφησε, για να συνεχίσει μόνος του ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός. Πρόλαβε όμως και άφησε τη διαθήκη του, την οποία θεωρώ ως τη μόνη απάντηση στην κυρίαρχη αθλιότητα: «(…) Η διαθήκη μου για σένα και για σε χρόνια καταχωνιάστηκε στα χρονοντούλαπα από γραφιάδες πονηρούς συμβολαιογράφους. Τώρα καταλαβαίνω πια τι έχασα, ποιος είναι αυτός που πνίγει. Κι εσύ λοιπόν στέκεσαι βουβός με τόσες παραιτήσεις από φωνή, από τροφή, από άλογο, από σπίτι, στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος. Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν».

 

Posted in ρήξη και ανατροπή, ριζασπάστης | Με ετικέτα: , | Leave a Comment »

Το ευρώ, η δραχμή και η πάλη για την εργατική εξουσία

Posted by redship στο 27 Νοεμβρίου , 2011

 

Ευρώ ή δραχμή; Το ερώτημα αυτό πλανιέται στα αστικά επιτελεία, στα αστικά ΜΜΕ, από το ενδεχόμενο να αποπέμψουν την Ελλάδα από την ευρωζώνη λόγω χρεοκοπίας. Ως ερώτημα πλανιέται και στο χώρο του οπορτουνισμού, όλους δηλαδή τους χώρους που με τον ένα ή άλλον τρόπο είναι σταθερά προσανατολισμένες στον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης, όλους όσοι είναι πεισμένοι ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι αιώνιο και αξεπέραστο και ότι θα συνεχίσει να είναι κυρίαρχο τα επόμενα χρόνια, τις επόμενες δεκαετίες και γιατί όχι τους επόμενους αιώνες. Απλώς, στις σημερινές συνθήκες της όξυνσης της οικονομικής κρίσης και του εντεινόμενου ανταγωνισμού εντός και εκτός των πλαισίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τον ελληνικό καπιταλισμό να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, καθώς δέχεται τεράστια πίεση και μεγάλους κλυδωνισμούς στο εσωτερικό του, οι κυρίαρχοι κύκλοι του μονοπωλιακού κεφαλαίου προβληματίζονται και εξετάζουν όλα τα ενδεχόμενα. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι το σύστημα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης θα παραμείνει αλώβητο και ανέγγιχτο, ανεξάρτητα από το πώς θα διαμορφωθούν οι συμμαχίες της αστικής τάξης στο προσεχές μέλλον.

Το γεγονός ότι στους προβληματισμούς αυτούς συμμετέχουν ενεργά και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού σε όλες τις εκδοχές του, αποδεικνύει πόσο στενά είναι διασυνδεδεμένος ο χώρος αυτός – τα μικροαστικά στρώματα μέσω του οποίου εκφράζονται πιο συγκεκριμένα – με τον καπιταλισμό, με αποτέλεσμα να μη βλέπει άλλη διέξοδο πέρα από τα όρια του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος, ενώ παράλληλα είναι τόσο αλλοτριωμένος από την αστική ιδεολογία, ώστε οι τριγμοί και οι συγκρούσεις που συντελούνται σήμερα στο εσωτερικό της αστικής τάξης της χώρας, να μεταφέρονται στο συγκεκριμένο χώρο, ο οποίος επιχειρεί να συγκαλύψει την αστική τους πατρότητα κάτω από το μανδύα της …αριστερής αναζήτησης.

Αν για τις αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις το δίλημμα δραχμή ή ευρώ είναι υπαρκτό, αυτό χάνει κάθε νόημα όταν τίθεται υπό μορφή ερωτήματος στην εργατική τάξη της χώρας. Σε τι να τοποθετηθεί ένας συνειδητός ή ακόμα και κάποιος χωρίς ταξική συνείδηση εργάτης; Αν η απλήρωτη εργασία του που ενσωματώνεται στο εμπόρευμα και εμφανίζεται σαν υπεραξία, θα αποτυπώνεται σε δραχμές ή ευρώ; Αν το σκοινί, που θα τον κρεμάσουν, το έχουν αγοράσει με ευρώ ή δραχμή; Κοντολογίς, το καπιταλιστικό νόμισμα, όποιο και αν είναι αυτό, ενσωματώνει εκμεταλλευτικές σχέσεις που εμφανίζονται στην παραγωγή και την κυκλοφορία του κεφαλαίου. Ο Μαρξ, ο οποίος έχει αναλύσει εξαντλητικά το θέμα αυτό στον πρώτο τόμο του «Κεφαλαίου», αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η εμπορευματική μορφή του προϊόντος και η χρηματική μορφή του εμπορεύματος, στα πλαίσια του καπιταλισμού, συγκαλύπτουν την ταξική εκμετάλλευση, η οποία, αντίθετα, στη φεουδαρχία με το μοίρασμα της εργάσιμης μέρας, ανάμεσα στο χρόνο που ο δουλοπάροικος εργαζόταν για τον εαυτό του και στο χρόνο που εργαζόταν για λογαριασμό του φεουδάρχη, ήταν απόλυτα καθαρή και διαυγής.

Ταξική διάσταση

Το ΚΚΕ, κινούμενο πέρα από τις εθνικιστικές και τις κοσμοπολίτικες απόψεις της αστικής τάξης της χώρας και τις, γεμάτες μικροαστικές αυταπάτες, ομιχλώδεις αντιλήψεις του οπορτουνισμού, έθεσε το θέμα στην ταξική του διάσταση. Οπως σωστά ανέφερε, το ζήτημα δεν είναι, αν θα συνεχίσουμε να έχουμε το ευρώ ή θα γυρίσουμε στη δραχμή. Το μεγάλο δίλημμα της εποχής μας, είναι, αν, η εργατική τάξη και τα άλλα καταπιεζόμενα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, συνεχίσουν να ανέχονται την πολιτική και οικονομική ηγεμονία της αστικής τάξης, του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Αν θα συνεχίσουν να ανέχονται τη διατήρηση ενός σάπιου, ιστορικά ξεπερασμένου, βάρβαρου και παρασιτικού κοινωνικού – οικονομικού συστήματος, ή αν θα αποφασίσουν να το ανατρέψουν, να κατακτήσουν την εξουσία και προχωρήσουν στην οργάνωση της κοινωνικής εργασίας με βασικό κριτήριο τις ανάγκες του εργαζόμενου ανθρώπου και όχι την αύξηση του καπιταλιστικού κέρδους. Η πρόταση διεξόδου από την οικονομική κρίση που προβάλλει το ΚΚΕ έχει σαν δομικό της στοιχείο τη σύγκρουση, την ανατροπή της εξουσίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου, την απαλλοτρίωση της μεγάλης καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, η οποία θα περάσει κάτω από τον έλεγχο της κοινωνίας, με την παράλληλη δημιουργία βαθιά δημοκρατικών θεσμών, όπως ο εργατικός έλεγχος σε όλες τις βαθμίδες της παραγωγής και της κυκλοφορίας του κοινωνικού προϊόντος. Η κοινωνική παραγωγή δε θα αποτελεί πλέον τη βάση αναπαραγωγής των καπιταλιστικών εκμεταλλευτικών σχέσεων που συσσωρεύουν τεράστιο πλούτο στα χέρια της αστικής τάξης, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την οικονομική ανέχεια, τα άθλια μεροκάματα, την ανεργία, την αβεβαιότητα για το αύριο. Κάτω από την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος, θα αποτελέσει τη βάση συντήρησης και ανέλιξης του εργαζόμενου ανθρώπου, της πρώτης παραγωγικής δύναμης της κοινωνίας.

Η προοπτική της εργατικής εξουσίας και ο φόβος γι’ αυτήν είναι το στοιχείο που ενώνει σε αντικομμουνιστική βάση τμήματα των μικροαστικών στρωμάτων με την εργατική αριστοκρατία, τις κοινωνικές εκείνες ομάδες που στην περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης είχαν ευνοηθεί, καθώς η αστική τάξη, στα πλαίσια των συμμαχιών που ανέπτυσσε με άλλα κοινωνικά στρώματα, τους πετούσε μικρά κομμάτια από την υπεραξία, κρατώντας τις μεγαλύτερες μερίδες για τον εαυτό της. Σήμερα, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, τα άλλοτε προνομιούχα αυτά στρώματα διαβλέπουν τον κίνδυνο της οικονομικής τους καταστροφής και της κοινωνικής τους απαξίωσης. Δεν αντιλαμβάνονται, όμως, την πραγματική κίνηση της Ιστορίας. Αρνούνται πεισματικά να δουν ότι ο πραγματικός τους εχθρός είναι η εξουσία του μονοπωλιακού κεφαλαίου, συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν με σνομπισμό και απέχθεια την εργατική τάξη και το οργανωμένο ταξικό κίνημα το οποίο εχθρεύονται και αναπολούν το παλιό καλό παρελθόν, το οποίο πιστεύουν ότι θα επανέλθει.

Οι οπορτουνιστές

Αυτό μπορεί να το δει κάποιος στις προτάσεις για την έξοδο από την οικονομική κρίση, που κάνουν σήμερα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΝΑΡ κ.λπ. Το πρόβλημα με τις προτάσεις που μιλάνε για «κρίση χρέους» και

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Posted in ρήξη και ανατροπή, ριζασπάστης, ταξικός πόλεμος, Δύο Ελλάδες δύο τάξεις μία λύση, Στην αντεπίθεση με λαϊκή οργάνωση με συσπείρωση στο ΚΚΕ, ανθρώπινος δεν γίνεται ο καπιταλισμός, ο δρόμος του ΚΚΕ | Με ετικέτα: , , | Leave a Comment »

«Είναι πλέον απόφαση ζωής να νικήσουμε»

Posted by redship στο 27 Νοεμβρίου , 2011

ΑΠΕΡΓΟΙ ΣΤΗΝ «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ»

Ετοιμάζουν τη δική τους συμμετοχή στην πανεργατική απεργία της Πέμπτης

Στιγμιότυπο από την πορεία που έγινε την Πέμπτη στην Ελευσίνα
Ενα μήνα απεργοί κλείνουν οι εργαζόμενοι της «Ελληνικής Χαλυβουργίας». Ενα μήνα καθημερινού περήφανου αγώνα με μια πρωτόγνωρη αλληλεγγύη από όλη την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της χώρας. Το είχαν πει άλλωστε από την αρχή, «για το χαλυβουργό δεν έχει γυρισμό» και αυτό κάνουν πράξη απέναντι σε μια αδιάλλακτη εργοδοσία που θέλει να χτυπήσει δικαιώματα και εισοδήματα και να ανοίξει την πόρτα και για τους υπόλοιπους βιομήχανους της περιοχής και της χώρας.

Οι απεργοί χαλυβουργοί όμως είχαν άλλα σχέδια, που λένε ότι δε συμβιβάζονται, δεν υποκύπτουν, δε λυγίζουν. Δεν μπαίνουν μέσα στα καμίνια για 500 ευρώ χωρίς δικαιώματα για να συνεχίσει ο ιδιοκτήτης να θησαυρίζει. Κυρίως όμως δηλώνουν ότι πλέον ανοίγουν δρόμο για όλη την εργατική τάξη. Δίνουν περήφανο παράδειγμα, για πώς γίνεται, πώς οργανώνεται, πώς κλιμακώνεται και αντέχει ο αγώνας, όταν οι εργάτες είναι ενωμένοι, αποφασισμένοι και ακολουθούν μόνο μία ρότα, αυτή των συμφερόντων τους. Και η στάση τους αυτή μπροστά στην πανεργατική απεργία στη 1 του Δεκέμβρη αποτελεί πυξίδα για όλη την εργατική τάξη της χώρας. Αποτελεί μετερίζι και σάλπισμα πραγματικών ταξικών αγώνων για να αντιμετωπίσουν την πιο βάρβαρη, ανηλεή επίθεση που έχει δεχτεί ποτέ η εργατική τάξη στην ίδια της τη ζωή.

Ο Παναγιώτης Πανταζής, 30 χρόνια χαλυβουργός, ο Δημήτρης Χαροκόπος και ο …«τρελός ο Ιταλός», όπως απαιτεί να τον αποκαλούν, είναι τρεις απεργοί που εδώ και ένα μήνα ό,τι ώρα και να πας στο εργοστάσιο θα τους βρεις εκεί. Ακούραστοι, αλύγιστοι και πεισμωμένοι μίλησαν στον «Ρ» για τον αγώνα που δίνουν ένα μήνα τώρα και γιατί δεν υποχωρούν και ταυτόχρονα απευθύνονται σε όλους τους εργαζόμενους καλώντας την ερχόμενη Πέμπτη να βρεθούν όλοι στους δρόμους.

Αγώνας για το μέλλον των παιδιών μας

«Η αντιπαράθεση που υπάρχει εδώ δεν είναι των απεργών με τον ιδιοκτήτη Μάνεση. Είναι πολιτική αντιπαράθεση. Γιατί οι προτάσεις που μας έκανε έχουν την πηγή τους στην πολιτική και τους νόμους που έχουν ψηφιστεί και του δίνουν το δικαίωμα να απαιτεί να δουλεύουμε δωρεάν. Και ο συγκεκριμένος εργοδότης έχει μπει μπροστά για να σπάσει το 8ωρο και τις συμβάσεις στη βιομηχανία», θα πει πρώτος ο Π. Πανταζής. «Εγώ, θα συνεχίσει, δεν μπορώ να υπογράψω αυτό που αξιώνει, γιατί τα δύο παιδιά μου, που μπήκαν τώρα στην αγορά εργασίας, θα μου ζητήσουν μετά τις ευθύνες όταν και από αυτούς θα απαιτήσουν τα ίδια».

Το λόγο παίρνει ο Δ. Χαροκόπος: «Εδώ παίζεται το μέλλον των παιδιών όλης της εργατικής τάξης. Γι’ αυτό πρέπει την 1η του Δεκέμβρη όλος ο κόσμος να βγει έξω στους δρόμους και να φωνάξει ότι δεν υπογράφει τη καταδίκη του».

Ο «τρελός ο Ιταλός» δεν αργεί να μπει στην κουβέντα: «Εχουμε χρέος απέναντι σε αυτούς που έδωσαν και την προσωπική τους ζωή και το αίμα τους να αντισταθούμε. Να μην κάνουμε βήμα πίσω. Το οφείλουμε όμως και στα παιδιά μας, τους επόμενους εργαζόμενους που δεν πρέπει να μας μουντζώνουν, αλλά να μας δοξάζουν έστω και ανώνυμα. Σήμερα προσπαθούν να μας γονατίσουν και να μας κόψουν τα κεφάλια, να ξέρουν όμως ότι θα φυτρώσουν ακόμα περισσότερα και πολύ πιο πεισμωμένα».

«Να ξέρουν όλοι εργαζόμενοι, παρεμβαίνει πάλι ο Δ. Χαροκόπος, ότι εδώ σε εμάς αποδείχτηκε τι ισχυρό όπλο είναι η αλληλεγγύη και γι’ αυτό πρέπει να το χρησιμοποιούμε σε κάθε αγώνα». Ο «τρελός ο Ιταλός» προσθέτει αμέσως: «Δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε πίσω όταν έχουμε δει τον παππού, τον απολυμένο, τον άνεργο, το μαθητή, ακόμα και παιδάκια να μας στηρίζουν από το υστέρημά τους».

Ο Π. Πανταζής άνοιξε και αυτός θα κλείσει την κουβέντα αποστομωτικά: «Ο άνθρωπος χωρίς χρήματα μπορεί να ζήσει έστω και με δυσκολίες. Χωρίς αξιοπρέπεια όμως δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Αυτό πρέπει να αντιληφθούν όλοι οι εργαζόμενοι. Η κατάσταση που βιώνουμε εδώ με την ενότητα, την αποφασιστικότητα, την αλληλεγγύη όλων των εργατών και των απλών ανθρώπων μας γοητεύει και είναι πλέον απόφαση ζωής να νικήσουμε».

Posted in ρήξη και ανατροπή, ριζασπάστης, στα ρουθούνια τους, τα «Νταχάου» της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, ταξικός πόλεμος, Αστική ή εργατική εξουσία, Δύο Ελλάδες δύο τάξεις μία λύση | Με ετικέτα: , , | Leave a Comment »

Κούρεμα ανθρωπίνων ομολόγων

Posted by redship στο 27 Νοεμβρίου , 2011

Προσοχή! Καρχαρίες εν όψει! Ερχονται κατά πάνω σας οι πεινασμένοι, οι γονείς σας με τα προδομένα όνειρα που έκαναν για σας. Να σας δουν κάποια μέρα αφεντικά. Σας βλέπουν να τριγυρνάτε με κάνα δυο πτυχία στο τσεπάκι, τρία τέσσερα ακριβοπληρωμένα μεταπτυχιακά, τρεις γλώσσες κ.λπ. κ.λπ. Και συνάμα με την κατάθλιψη να παραμονεύει στις γκριμάτσες σας, την ώρα που ντρέπεστε να ζητιανέψετε χαρτζιλίκι. Ανεργοι. Μιας άγριας πολυτέλειας – των ξεγελασμένων κι ενίοτε τάχα μου για χάρη σας βολεμένων σε ένα σύστημα που τους ξευτέλισε συστηματικά γονέων, – άνεργοι είστε παλικάρια και κορίτσια μου. Εσείς που ακούτε με δημόσια και ιδιωτική προτροπή τις σειρήνες: Φύγετε στο εξωτερικό. Οπουδήποτε έξω από δω τα πράγματα σε ό,τι αφορά τη δουλειά είναι καλύτερα. Να οι δουλειές στην Αυστράλια. Νύφες πολύφερνες οι σπουδαγμένοι με ντόπιο ιδρώτα εξειδικευμένοι επιλεκτικοί μετανάστες προλετάριοι made in Greece! Τα ψιλά γράμματα της πρόσκλησης δεν τα διαβάζουν οι μισοπεθαμένοι από την αγωνία νέοι. Ούτε οι ντροπιασμένοι νεόπτωχοι γονείς, τα καθόλου τεμπέλικα μικροαστικά ζώα που πίστεψαν ότι με σκυλίσια δουλειά θα δούνε άσπρη μέρα ασβεστωμένη απ’ τ’ αφεντικά.
Η πιο χυδαία προπαγάνδα βίαιης αποδόμησης μιας κοινωνίας σε ύφεση και κρίση, η πλέον αποτρόπαιη αποψίλωση ανθρώπινου δυναμικού, με κυνικούς και κραυγαλέους επικοινωνιακούς όρους συντελείται τους τελευταίους μήνες. Σε κάθε αποστροφή άθλιου και λαϊκίστικου αστικού λόγου εντός – εκτός Βουλής και κυρίως σε έντυπα και κανάλια και ελαφριές και σοβαρές εκπομπές πολυδιαφημίζεται η φυγή στο εξωτερικό μιας «ψευδοχρυσής γενιάς». Δημοσκοπήσεις, στατιστικές, πίνακες διογκώνουν και δικαιολογούν συνάμα τη φυγή. Παρουσιασμένη πάντα ως φυγή προς τα μπρος.

Το χειρότερο κομμάτι, όμως, αυτής της γενοκτονικής, ως προς την ουσία της, πολιτικής προπαγάνδας των αστών, το έχουν αναλάβει εργολαβικά κάτι ενσωματωμένοι αριστεροί, κάτι έμμισθοι διανοούμενοι, κάτι επιστάτες της υποχρεωτικής πνευματικής ομοιογένειας της σκοπιμότητας. Είναι αυτοί που πετάνε κάτι ανιστόρητες συγκρίσεις με τη μετανάστευση των δεκαετιών ’50 – ’60, η Γερμανία κυρίως, τα ορυχεία του Βελγίου και ύστερα η Αμερική και η Αυστραλία, ήταν κακούργα ξενιτιά και νταλκάς καταγραμμένος με τις ρίζες του στη δεκαετία του ’20, στα λαϊκά τραγούδια. Περιβάλλουν έτσι με την αχλύ του «γκασταρμπάιτερ» μύθου, την εύκολη λύση της φυγής όλων εκείνων που τυχόν στα ελληνικά πανεπιστήμια έδιναν τόσα χρόνια τον αγώνα υπέρ της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΠ, ελπίζοντας στην εξαργύρωση καριερίστικων ομολόγων. Τώρα που αυτά τα πτυχιούχα παιδιά, με ταλέντα και νοημοσύνη και επιστημονικά εφόδια, κινδυνεύουν να σκεφτούν σε ποια εν τέλει τάξη ανήκουν, πότε και ποιοι και πώς τους εκμεταλλεύτηκαν και τώρα τους ξεριζώνουν κάθε όνειρο που αγόρασαν ακριβά από το θερμοκήπιο των καπιταλιστικών ψευδαισθήσεων, τους πλασάρεται και η ιδέα της θυσιαστικής φυγής, ιδιοτελώς αριστερούτσικης. Η ατομική επιτυχία αποκτά το άλλοθι που χρειάζεται, για να μείνει κοινωνικά ανεύθυνη και κυρίως υπεράνω της άθλιας συλλογικότητας των βασανιζόμενων εργατών που παλεύουν.

Δεν υπάρχει χειρότερη προοπτική για μια κοινωνία απ’ τη ρατσιστική ταξική αντίληψη διαχωρισμού της σε νέους με προσόντα και ριψάσπιδες απ’ τη μια, και νέους χωρίς προσόντα και καταδικασμένους να διατηρήσουν ακέραιη μια πατρίδα χωράφι, απ’ την άλλη, έτοιμη να κυβερνηθεί απ’ όσους την εγκατέλειψαν στα δύσκολα. Κάτι σαν αναπαραγωγή του «ευγενούς» κ. πρωθυπουργού σε πολλαπλά αντίτυπα… Επειδή η αστική τάξη φοβάται τη συρρίκνωσή της, εφευρίσκει στις μέρες μας τη χρυσή εφεδρεία των νέων εξωτερικού – καβάντζα στην ανθρώπινη ρουλέτα.

Κι όμως. Η προπαγάνδα της ξενο-λαγνείας, η φαιά και ύπουλη δεν πιάνει ούτε όσο, ούτε σε όσους θα επιθυμούσαν οι εμπνευστές της. Γιατί τα παιδιά πλέον μεγάλωσαν και δεν παίζει …το παιχνίδι που λέγεται κούρεμα ανθρωπίνων ομολόγων.

 

Posted in λιάνα κανέλλη | Με ετικέτα: | Leave a Comment »

KKE: «Επιστολή γελοιότητας και κουτοπονηριάς από τον Καρατζαφέρη»

Posted by redship στο 26 Νοεμβρίου , 2011

από inews.gr
KKE: "Επιστολή γελοιότητας και κουτοπονηριάς από τον Καρατζαφέρη"

Σκληρή ανακοίνωση για την επιστολή που έδωσε στη δημοσιότητα ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γιώργος Καρατζαφέρης εξέδωσε ο Περισσός.

Το ΚΚΕ επισημαίνει ότι με την επιστολή «γελοιότητας και κουτοπονηριάς, ο Καρατζαφέρης λέει επί της ουσίας προς την πλουτοκρατία και την ΕΕ: Όποια κωλοτούμπα θέλετε, όποιο βρώμικο αντιλαϊκό έργο θέλετε, αρκεί να με έχετε στις προτεραιότητές σας. Το σύστημα που σαπίζει έχει τα πολιτικά στηρίγματα που του αξίζουν».

Posted in κκε | Με ετικέτα: , , | Leave a Comment »

Η «βιωσιμότητα» ενός… βίου αβίωτου!

Posted by redship στο 26 Νοεμβρίου , 2011

Γράφει   ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

Τι επιδιώκουν οι εγχώριοι «σωτήρες» και οι ξένοι «εταίροι» με τις αποφάσεις της 26ης Οκτώβρη ως προς το σκέλος της περίφημης «βιωσιμότητας» του ελληνικού χρέους;

Τι εννοούν όταν μιλούν για «βιώσιμο ελληνικό χρέος»;

Πίσω από τους ευφημισμούς, αυτό που εννοούν είναι ότι θέλουν να κρατήσουν τους Ελληνες εργαζόμενους σε εκείνο το επίπεδο χαμοζωής, το επίπεδο λίγο πριν την εξόντωση, το οποίο θα παρατείνεται στο διηνεκές, ώστε ο ελληνικός λαός – εις το διηνεκές – να τους πληρώνει τόκους και χρεολύσια!

«Βιωσιμότητα του χρέους» σημαίνει βίος αβίωτος!

«Βιωσιμότητα του χρέους» σημαίνει να ζούμε για να τους πληρώνουμε χρέη, κι άλλα χρέη, χρέη που άλλοι τα προκαλούν και που όσο κι αν τα πληρώνεις τόσο αυτά μεγαλώνουν!

«Βιωσιμότητα του χρέους» σημαίνει να σε δανείζουν, για να τους πληρώνεις διπλά και τριπλά τα παλιότερα δάνεια, και μέσα από τους ανατοκισμούς των νέων δανείων να σε κρατούν χρεωμένο εφ’ όρου ζωής!

Η εμπειρία αυτής της «σωτήριας» πολιτικής δεν είναι μόνο ελληνική, είναι παγκόσμια.

Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, που έρχεται από τη δεκαετία του ’80 και αποτυπώνεται στα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας:

Στις αρχές του 1980 το χρέος που είχαν 109 «πιστολήπτριες» χώρες προς τους πιστωτές τους ήταν 430 δισ. δολάρια.

Παρά το γεγονός ότι μέχρι το 1986 είχαν πληρώσει σε τόκους 336 δισ. δολάρια, στο τέλος της ίδιας χρονιάς είχαν φτάσει να χρωστάνε πάνω από 880 δισ. δολάρια!

Μέσα σε μια εξαετία, δηλαδή, χρωστούσαν ποσό υπερδιπλάσιο από εκείνο που αρχικά είχαν δανειστεί, και ενώ την ίδια ώρα είχαν ήδη πληρώσει σε τόκους τα 4/5 των αρχικών δανείων!

Ο ελληνικός λαός έχει ανάλογη εμπειρία:

Μέσα στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει σε τόκους και χρεολύσια μισό τρισεκατομμύριο ευρώ, αλλά μετά από όλη αυτή τη λαίλαπα, το έτος 2011 «κλείνει» με ένα χρέος – το οποίο καλείται φυσικά να πληρώσει πάλι ο ελληνικός λαός – ύψους 360 δισ. ευρώ!

Και κάτι ακόμα: Από τα στοιχεία που έδωσε μέσα στη βδομάδα η Τράπεζα της Ελλάδας προκύπτει ότι από το 2012 μέχρι το 2017 θα έχουν λήξει ομόλογα ύψους 218 δισ. ευρώ!

Το ποσό αυτό – που δεν περιλαμβάνει τους τόκους, αλλά μόνο τα χρεολύσια – θα «πρέπει» να αναχρηματοδοτηθεί με νέα δάνεια, που θα φέρουν νέους τόκους κ.ο.κ!

Οι συνέπειες για τους λαούς στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, ήταν, είναι και θα είναι δραματικές.

Φτώχεια, λιτότητα, ανέχεια, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, πολιτικές βαρβαρότητας που διατηρούνται επί δεκαετίες, και που όσο γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των πλουτοκρατών, τόσο βυθίζουν στη δυστυχία τους εργαζόμενους.

Πολιτικές που βυθίζουν στα Τάρταρα την τιμή της εργατικής δύναμης, ακριβώς για να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των κεφαλαιοκρατών.

Μπροστά σε αυτό το φάσμα βρίσκεται σήμερα και ο ελληνικός λαός.

Τέτοια είναι η «δεκαετία» (σ.σ.: για την ακρίβεια, «δεκαετίες») που του υπόσχονται οι εντός και εκτός κυβέρνησης Παπαδήμου «σωτήρες», με την εφαρμογή του «δεκαετούς» πλάνου των αποφάσεων της 26ης Οκτώβρη…

Posted in ριζασπάστης, τα «Νταχάου» της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, τοκογλύφοι, Ήταν πατριώτη ένας λαός ένας μεγάλος τοπικός εχθρός., Δύο Ελλάδες δύο τάξεις μία λύση | Με ετικέτα: , , , | Leave a Comment »

Η «Ζήμενς» και ο … Τοτός

Posted by redship στο 26 Νοεμβρίου , 2011

Τη θυμάστε τη «Ζήμενς»; Αν έχετε αγωνία για την «υγεία» της, σας βεβαιώνουμε ότι ποτέ δεν ήταν καλύτερα:

Πάνω από 9 δισ. ευρώ (!) εκτιμώνται τα κέρδη της μέσα στο 2011, ενώ οι προβλέψεις για το 2012 μιλούν για νέα αύξηση, καθώς ο τζίρος της πολυεθνικής προβλέπεται να εκτιναχτεί πέραν των 100 δισεκατομμυρίων!

Κατά τα λοιπά, μήπως έχετε ακούσει τίποτα για εκείνες τις «αποζημιώσεις» που θα διεκδικούσε το εγχώριο αστικό πολιτικό σύστημα από την εταιρεία για τις «μίζες», τις «λαδιές» και τις «λουμπινιές» της στην Ελλάδα;

Πώς είπατε; Μα, ναι, και το άλλο το ανέκδοτο, με τον Τοτό, καλό είναι…

Posted in ριζασπάστης | Με ετικέτα: , , | Leave a Comment »

Τρόμος.

Posted by redship στο 25 Νοεμβρίου , 2011

 

Με όλο και μελανότερα χρώματα σκιαγραφούν τα ξένα πρακτορεία το μέλλον της Ελλάδας και των ελλήνων πολιτών.

Ο ξένος τύπος κάνει λόγο για ανυπολόγιστες καταστροφές στην οικονομία αλλά και στην υγεία των ελλήνων πολιτών αν η χώρα δεν καταφέρει τελικώς να τηρήσει τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και αποχωρήσει από την ευρωπαϊκή ένωση.

Αίσθηση προκαλεί το πρωτοσέλιδο της Le monde με τίτλο «Η έξοδος της Ελλάδας απ΄την Ευρωζώνη θα φέρει θανάτους στους έλληνες που είναι κάτω των 99 χρόνων», ενώ η Liberation κάνει λόγο για τσουνάμι στην Ελλάδα χειρότερο από αυτό που έζησε η Ιαπωνία.

Από την άλλη πλευρά, o Γερμανικός τύπος και συγκεκριμένα το περιοδικό Spiegel δημοσιεύει μια ενδελεχή έρευνα των επιπτώσεων της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την έρευνα του έγκυρου γερμανικού περιοδικού, οι έλληνες πολίτες, το πρώτο μόλις διάστημα θα έρθουν αντιμέτωποι με τις παρακάτω ασθένειες:

-βαριά λοίμωξη του αναπνευστικού
-βαριά αφυδάτωση
-επιληπτικοί σπασμοί
-μυϊκή δυστροφία
-ακατάσχετοι εμετοί
-ηλεκτρολυτικές διαταραχές

και πιο βαριές όπως:

-εντερική απόφραξη
-σύφιλη
– Πανούκλα & χολέρα

Γιάννης Β.

Όλα αυτά δεν είναι τίποτα, μπροστά στο ενδεχόμενο, να μην είναι η Χριστοφιλοπούλου, υφυπουργός Παιδείας, ή ο Άδωνις στο Ναυτιλίας. Αυτά τα κενά δεν καλύπτονται, οι αρρώστιες όμως γιατρεύονται. Ας αναρωτηθούμε, όλοι μαζί, θα ήταν ίδια η τύχη της Ελλάδας, αν στην κυβέρνηση ήταν ακόμη η Άννα Νταλάρα; Είναι τυχαίο, ότι τα περισσότερα δεινά για τον τόπο, άρχισαν μόλις η Άννα αποπεμφθεί, από την κυβέρνηση; Και για να παραμείνω στο κλίμα του κειμένου, του συναδέλφου, είναι ίδιο να αντιμετωπίζεις την χολέρα στην χώρα με  την Άννα υφυπουργό και το ίδιο χωρίς αυτήν;

Θύμιος Κ.

ΥΓ 1. Ο συνάδελφος Γιάννης Β. μήπως έχει σχέση με γνωστό επιτυχημένο, ηθοποιό και πολιτικό, που και αυτός λέγεται Γιάννης, και το επίθετό του αρχίζει από Β;

Posted in Ελληνοφρένεια | Με ετικέτα: | Leave a Comment »

Περί «επιβίωσης» του «έθνους»

Posted by redship στο 25 Νοεμβρίου , 2011

«Πιστεύω στο δικαίωμα της απεργίας, το δικαίωμα της διαμαρτυρίας», αλλά …«πρώτα πρέπει να επιβιώσει το έθνος, η πατρίδα, η χώρα μέσα στην Ευρωζώνη, εντός του ευρώ, εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας», δήλωσε στη Βουλή η υφυπουργός Παιδείας, Ε. Χριστοφιλοπούλου. Η συζήτηση αφορούσε το «χαράτσι» μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ και την κατάληψη στο κτίριο της ΔΕΗ. Η υφυπουργός πρόσθεσε πως ενώνει τη φωνή της, ώστε «οι ευαίσθητοι συμπολίτες μας να απαλλαγούν από το μέτρο της έκτακτης εισφοράς ακινήτων». Η «γραμμή» της υφυπουργού Παιδείας δεν είναι τίποτα παραπάνω από την κυβερνητική προπαγάνδα, που λέει ότι «σέβεται» το δικαίωμα της διαμαρτυρίας, αλλά για να …σωθεί το έθνος όποια κινητοποίηση στρέφεται ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης θα καταστέλλεται! Η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου συνεχίζει το έργο της και ο λαός μπορεί και πρέπει να απαντήσει, χωρίς καμία αυταπάτη για το ρόλο της. Οταν η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποί της μιλούν για την επιβίωση του «έθνους», της «πατρίδας», της «ευρωπαϊκής οικογένειας» και του «ευρώ», εννοούν την επιβίωση της κυρίαρχης τάξης, του κεφαλαίου. Οσο «επιβιώνει» το κεφάλαιο, τόσο καταδικάζεται ο λαός.

Posted in παιδεία στα μέτρα του κεφαλαίου, πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιός είσαι, πολιτικη, ριζασπάστης, τα παπαγαλάκια του κεφαλαίου, τα γιουσουφάκια των εμίρηδων, ταξικός πόλεμος | Με ετικέτα: , , , | Leave a Comment »

Ιδιοκτήτης κτιρίου ΔΕΗ: «Δεν πληρώνω χαράτσι, κόψτε το ρεύμα στα γραφεία σας»

Posted by redship στο 25 Νοεμβρίου , 2011

 

από    redwind.forumgreek.com

Στην εκπομπη του Σκάι, των Λυριτζή – Οικονόμου βγήκε σήμερα το πρωί, ο ιδιοκτητης του κτιρίου που στεγάζεται η ΔΕΗ στον Χολαργό.
Δήλωσε, οτι αν η ΔΕΗ προβεί σε διακοπή ρεύματος σε κάποιο σπίτι, είτε επειδή ο ιδιοκτήτης δεν έχει ή για λόγους αρχής δεν θέλει να πληρώσει το χαράτσι, τότε και ο ίδιος δεν θα πληρώσει το χαράτσι για το κτίριο του, που στεγάζεται η ΔΕΗ. Ούτως ώστε να διακόψει η ΔΕΗ το ρεύμα στο κτίριο που στεγάζεται!!
ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ!!!

 

Posted in δημόσιος τομέας στην υπηρεσία του λαού | Με ετικέτα: , , , | 2 Σχόλια »

Πάλη για τη λαϊκή εξουσία

Posted by redship στο 25 Νοεμβρίου , 2011

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

 

Δεν πρόλαβαν καν να χαρούν τη νίκη τους. Μόλις πήγαν να πανηγυρίσουν γιατί έβαλε και ο Σαμαράς την υπογραφή του, τα κακά μαντάτα έφτασαν. Οσες υπογραφές κι αν πέσουν, σε λίγο ίσως να μην έχουν καμιά σημασία ούτε καν γι’ αυτή τη δανειακή σύμβαση.

Ο χορός των βουβαλιών, η αντιπαράθεση των ιμπεριαλιστικών κέντρων, έχει μεταφερθεί πια στο κέντρο της πίστας. Τόσο που ορισμένοι να μιλάνε ευθέως ακόμα και για κατάσταση που ισοδυναμεί με παραμονές παγκόσμιας σύγκρουσης!

Οταν το ΚΚΕ προειδοποιούσε για την καπιταλιστική κρίση και έδειχνε πως – τόσο νομοτελειακά όσο και ιστορικά βεβαιωμένο – ο πόλεμος μεταξύ των ιμπεριαλιστών μπορεί να πάρει και χαρακτήρα ανοιχτής στρατιωτικής αντιπαράθεσης, πολλοί από τους αστούς αναλυτές έσπευδαν να χαρακτηρίσουν μύθευμα μια τέτοια εκτίμηση. Τώρα, είναι αυτοί οι ίδιοι που γράφουν πως η σημερινή κατάσταση παραπέμπει σε παραμονές πολέμου. Το αν θα γίνει έτσι, κανείς δεν μπορεί να το προδιαγράψει. Το σίγουρο είναι πως οι ίδιοι οι καπιταλιστές έχουνε βγάλει για τα καλά τα μαχαίρια μεταξύ τους.

Καθώς η καπιταλιστική κρίση αποκαλύπτει πλέον τον ίδιο τον πυρήνα του προβλήματος, οι ίδιοι οι αστοί αναλυτές, που ως χτες μιλούσαν για την κακομαθημένη εργατική τάξη της Ελλάδας που ζούσε με δανεικά κι έριξε έξω το ταμείο της χώρας, τώρα αναγκάζονται να γράψουν ότι η καπιταλιστική κρίση και η εξέλιξή της δεν εξαρτάται από την Ελλάδα. Δεν το έμαθαν τώρα. Το ξέρανε και χτες, αλλά έπρεπε να στηρίζουν την προπαγάνδα των καπιταλιστών για το έγκαιρο τσάκισμα των εργατών και γι’ αυτό κατέφευγαν σε αστειότητες του στιλ «ζούσαμε με δάνεια», ενοχοποιούσαν τους εργάτες για την κρίση, βοηθούσαν να περάσει το νέο νομικό πλαίσιο που είναι αναγκαίο στους καπιταλιστές για την επόμενη μέρα. Ακόμα και σήμερα επιμένουν πως για την εργατική τάξη υπάρχει μόνο μία επιλογή: Να διαλέξει ποιον ιμπεριαλιστή θα στηρίξει.

Η αστική τάξη δεν είναι κοντόθωρη. Βλέπει μακριά, αλλά δεν μπορεί να ελέγχει συνολικά την κίνηση του κεφαλαίου. Η ανισομετρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη είναι νύχι κρέας με τον καπιταλισμό. Οι καπιταλιστικές κρίσεις αναγκάζουν και σε κοντοπρόθεσμες κινήσεις, αναδεικνύοντας μια κλασική αντίφαση του συστήματος που του απαγορεύει να είναι αιώνιο…

Η αστική προπαγάνδα στη μέχρι τώρα εξέλιξη επικέντρωνε στο χρέος. Ανέξοδο και προνομιακό πεδίο για να ασκούνται στην «ανάλυση» κάθε είδους λογιστές που αυτοπροσδιορίζονται και ως «οικονομολόγοι». Τώρα που ο κόμπος φτάνει στο χτένι, όλοι τους κάνουν κωλοτούμπες για να αποφύγουν την απάντηση στο μόνο ερώτημα που έχει μπροστά της η εργατική τάξη: «Τι να κάνουμε;»

Εφτασε ο Τσίπρας να κλαίει μπροστά στα μικρόφωνα για την υπογραφή του Σαμαρά. Και στο διά ταύτα του να επιμένει πως η λύση είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση. Από κοντά και κάτι δήθεν «έξω από την ευρωπαϊκή ένωση» προτείνουν ως λύση την επιστροφή στη δραχμή, αλλά με τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής να παραμένουν. Είναι αυτό που λένε θέλει η κυρία να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει. Ολο τους το δίλημμα είναι με ποιον καπιταλιστή θα πάνε.

Το ερώτημα «τι να κάνουμε» παραμένει. Και σ’ αυτό μέχρι τώρα απαντά καθαρά και ξάστερα μόνο το ΚΚΕ: Με κανέναν καπιταλιστή. Καμιά ανάσα στο σύστημα. Λαϊκή συμμαχία για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.


Posted in Δύο Ελλάδες δύο τάξεις μία λύση, Στην αντεπίθεση με λαϊκή οργάνωση με συσπείρωση στο ΚΚΕ, ο δρόμος του ΚΚΕ | Με ετικέτα: , | Leave a Comment »

ΑΡΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ «ΚΑΤΣΕΛΗΣ» Μία βδομάδα μπροστά στις πύλες του εργοστασίου

Posted by redship στο 25 Νοεμβρίου , 2011

Για έβδομη συνεχόμενη μέρα οι εργαζόμενοι στην αρτοβιομηχανία «ΚΑΤΣΕΛΗΣ» συνεχίζουν την απεργιακή τους κινητοποίηση και δηλώνουν αποφασισμένοι να μην επιστρέψουν στην εργασία τους παρά μόνο με «ψηλά το κεφάλι», απαιτώντας την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων δυόμισι μισθών, που η εργοδοσία δεν τους έχει πληρώσει. Την ίδια στιγμή εντείνεται η συμπαράσταση στους απεργούς από εργάτες του κλάδου και άλλες επιχειρήσεις.

Επί μία βδομάδα οι εργάτες βρίσκονται μπροστά στις πύλες του εργοστασίου και με βάρδιες περιφρουρούν τον αγώνα τους, «τσαλακώνοντας» στην πράξη τις απόπειρες της εργοδοσίας να διασπάσει τον αγώνα τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η εργοδοσία, τις τελευταίες μέρες, έχει κατ’ επανάληψη προτείνει στους εργαζόμενους να μπουν για δουλειά χωρίς να έχουν πληρωθεί τα δεδουλευμένα τους, με τη δέσμευση ότι τις επόμενες μέρες θα …πληρωθούν. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι και χτες – οπότε και η εργοδοσία πρότεινε να σταματήσει η απεργία και οι εργαζόμενοι να πληρωθούν την Τρίτη – αποφάσισαν να συνεχίσουν την απεργιακή τους κινητοποίηση.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κι ενώ η απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων εντείνεται, δυναμώνει ταυτόχρονα και η αλληλεγγύη που δέχονται από τους εργαζόμενους του κλάδου και άλλους εργαζόμενους και φορείς. Από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των εργατών βρίσκονται η Ομοσπονδία Γάλακτος – Τροφίμων – Ποτών και το Συνδικάτο της Αττικής. Την αλληλεγγύη τους στον αγώνα τους εξέφρασαν τα σωματεία της ΦΑΓΕ και της TASTY, το Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού – Ξενοδοχείων και μαζικοί φορείς της περιοχής.

Posted in ρήξη και ανατροπή, στα ρουθούνια τους, στα εργοστάσια, ταξικός πόλεμος | Με ετικέτα: , , | Leave a Comment »

«Μην καρτεράτε να λυγίσουμε»

Posted by redship στο 25 Νοεμβρίου , 2011

«Είμαστε σε απεργία 25 μέρες, μην καρτεράτε να λυγίσουμε, συνεχίζουμε τον αγώνα και ανοίγουμε δρόμους για όλη την εργατική τάξη». Αυτή την υπόσχεση έδωσε ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην «Ελληνική Χαλυβουργία», στη μαζική συγκέντρωση που έγινε χτες το απόγευμα στην κεντρική πλατεία της Ελευσίνας. Απεργοί χαλυβουργοί, εργαζόμενοι, άνεργοι, γυναίκες, νέοι, γυναίκες του Θριασίου αλλά και από άλλες περιοχές συμμετείχαν μαζικά στο χτεσινό συλλαλητήριο που διοργάνωσε το σωματείο, στέλνοντας ένα ακόμα μήνυμα ότι οι «χαλυβουργοί δεν είναι μόνοι τους» στον περήφανο και ηρωικό αγώνα που δίνουν. «Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», το σύνθημα που ηχούσε διαρκώς στην πλατεία και επαναλήφθηκε πολλές φορές, στη μαχητική πορεία που ακολούθησε στους κεντρικούς δρόμους, απλώνοντας σε όλη την εργατούπολη της Ελευσίνας το μήνυμα του μεγάλου απεργιακού αγώνα που δίνεται.

 

Posted in ταξικός πόλεμος | Με ετικέτα: , , , | Leave a Comment »

«Είμαστε εδώ μαζί τους όρθιες… »

Posted by redship στο 25 Νοεμβρίου , 2011

Ομιλία στη χτεσινή συγκέντρωση στην Ελευσίνα της Μαρίας Δελή, γυναίκας απεργού χαλυβουργού

«Εχω την τιμή να είμαι σύζυγος χαλυβουργού. Ενός απεργού χαλυβουργού που αγωνίζεται μαζί με τους συναδέλφους του, σαν μια γροθιά, 25 μέρες τώρα, μπροστά στις πύλες του εργοστασίου.

Τις τελευταίες μέρες, η ανάγκη να συγκροτήσουμε μια «επιτροπή αγώνα γυναικών απεργών χαλυβουργών» είναι πιο έντονη και η προσπάθειά μας συνεχίζεται. Επιτρέψτε μου να πω δύο κουβέντες και πιστεύω να καταφέρω να εκφράσω όλες τις γυναίκες των απεργών χαλυβουργών.

Είμαστε οι γυναίκες των εργατών που καθημερινά αγωνιούμε για τη ζωή τους όταν περνούν τις πύλες του «Νταχάου» (έτσι το λένε, κι έτσι είναι). Καθημερινά ζούμε με το φόβο του εργατικού ατυχήματος. Οι θερμοπληξίες και τα καψίματα είναι καθημερινό φαινόμενο. Είμαστε οι γυναίκες των χαλυβουργών που προσπαθούμε να καλύψουμε τις ανάγκες των οικογενειών μας με τα 200 και 250 ευρώ την εβδομάδα.

Οι σύντροφοί μας ξέρουν ότι εμείς και τα παιδιά μας είμαστε στο πλάι τους, στηρίζουμε τον αγώνα τους και αισθανόμαστε ιδιαίτερη περηφάνια που οι δικοί μας σύντροφοι δεν έσκυψαν το κεφάλι στον εκβιασμό και στην τρομοκρατία του βιομήχανου.

Αισθανόμαστε ιδιαίτερη περηφάνια που οι δικοί μας σύντροφοι επέλεξαν το δρόμο της τιμής και της αξιοπρέπειας. Επέλεξαν τον ηρωικό εργατικό αγώνα για να υπερασπιστούν το ψωμί και το μέλλον των παιδιών μας.

Να ξέρει ο βιομήχανος ότι απέναντί του δεν είναι μόνο οι 400 χαλυβουργοί, απέναντί του, σαν έτοιμες από καιρό, βρίσκονται και οι 400 γυναίκες των χαλυβουργών, απέναντί του βρίσκονται τουλάχιστον 800 παιδιά χαλυβουργών.

Εδώ που φτάσαμε, δεν έχει γυρισμό για τους χαλυβουργούς και τις οικογένειές τους. Εμείς δε ζούμε με 500 ευρώ!

Είμαστε εδώ μαζί τους, τους στηρίζουμε. Τους δίνουμε δύναμη από τη δύναμή τους! Κουράγιο από το πείσμα τους. Θάρρος από το δίκιο του αγώνα τους!

Είμαστε εδώ μαζί με τα παιδιά μας χωρίς ψυχολόγους. Στα σχολεία ξέρετε, το υπουργείο της φωτοτυπίας προτείνει ψυχολόγους για να «εξηγήσουν» στα παιδιά μας τα φαινόμενα της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, της ανεργίας.

Εμείς συζητάμε με τα παιδιά μας, τους λέμε την αλήθεια.

Με ζωντανό παράδειγμα τους πατεράδες τους. Κάνουμε κουρελόχαρτο μπροστά στα μάτια τους την αντίληψη που τους περνάνε μέσα από τα βιβλία, την αντίληψη που λέει ότι για την ανάπτυξη της κοινωνίας είναι απαραίτητο να υπάρχουν επιχειρήσεις και επιχειρηματίες. Ας έρθει ο Μάνεσης να βάλει μπροστά το εργοστάσιο!

Τα παιδιά μας είναι περήφανοι για τους πατεράδες τους. Παίρνουν μαθήματα ζωής και αγώνα από τους χαλυβουργούς. Μαθαίνουν τώρα ότι οι εργάτες πατεράδες τους δε σκύβουν το κεφάλι στην εκμετάλλευση και τα αφεντικά, δε ζητιανεύουν το δίκιο τους, αγωνίζονται γι’ αυτό, παλεύουν.

Εχουμε χρέος όλες οι μανάδες σαν και μας, όλες οι μανάδες που μεγαλώνουμε την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης, να μάθουμε στα παιδιά μας να είναι περήφανα που είναι παιδιά εργατών! Να τους μάθουμε ότι νόμος είναι το δίκιο του εργάτη!

Να τους μάθουμε ότι η ζωή τους και το μέλλον τους κρίνεται και θα κριθεί στους ταξικούς αγώνες, στην ενότητα και στην αλληλεγγύη της εργατικής τάξης, της τάξης τους.

Τίποτα δεν ήταν εύκολο στη ζωή μας, τίποτα δε μας χαρίστηκε, ό,τι έχουμε το αποκτήσαμε με κόπο και αγώνα. Ξέρουμε πως αυτός ο αγώνας που δίνουμε, με μπροστάρηδες τους συντρόφους μας, είναι δύσκολος.

Βλέπουμε, όμως, πως αυτός ο αγώνας έχει περάσει τις πύλες της «Χαλυβουργίας», έχει γίνει υπόθεση όλων των εργατών σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, έχει γίνει υπόθεση όλου του λαού σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό.

Από την πρώτη στιγμή, είναι μαζί μας το ΠΑΜΕ και τα ταξικά σωματεία, είναι μαζί μας το ΚΚΕ. Από την πρώτη στιγμή αυτός ο αγώνας στηρίχθηκε με ψηφίσματα και αποφάσεις συνδικάτων, σωματείων, ομοσπονδιών, συλλόγων γυναικών και νεολαίας, λαϊκών επιτροπών, επιτροπών ανέργων, μαθητών κ.λπ.

Από την πρώτη στιγμή εκφράστηκε ένα ποτάμι αλληλεγγύης προς τους χαλυβουργούς και τις οικογένειές τους. Ενα ποτάμι αλληλεγγύης που εξελίσσεται σιγά σιγά σε χείμαρρο και μεταφέρει οικονομική ενίσχυση και τρόφιμα για τις οικογένειές μας.

Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της αλληλεγγύης της εργατικής τάξης και του λαού μας. Υποκλινόμαστε στη διεθνή αλληλεγγύη όλων των εργατών.

Είμαστε εδώ όρθιες με το κεφάλι ψηλά, μαζί με τους χαλυβουργούς και τα παιδιά μας. Δε λυγάμε στις απειλές τους. Δε λυγάμε στις απολύσεις. Δε λυγάμε στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία.

Ατσαλωνόμαστε από την ταξική αλληλεγγύη. Ατσαλωνόμαστε από τη δύναμη και την ενότητα της εργατικής τάξης και του λαού μας.

Για μας δεν έχει γυρισμό. Συνεχίζουμε με όλους τους εργαζόμενους. Πιο δυνατά – πιο μαζικά – πιο συλλογικά – πιο οργανωμένα – πιο ταξικά.

Η νίκη των χαλυβουργών θα είναι νίκη όλης της εργατικής τάξης. Η νίκη των χαλυβουργών θα είναι νίκη όλου του λαού.

Είμαστε σίγουρες ότι έτσι θα γίνει, γιατί έτσι πρέπει να γίνει».

 

Posted in ριζασπάστης, τα «Νταχάου» της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, ταξικός πόλεμος | Με ετικέτα: , , | Leave a Comment »