“Δημοσιογράφοι – βαποράκια” του ΔΝΤ; Έλα ρε!

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

 

Αγωνία επικρατεί στο διαστημικό κέντρο στο Κανάβεραλ. Oπως καταγράφουν τα εκεί μηχανήματα, πέριξ του Κολονακίου παρατηρείται ένα ασυνήθιστο φαινόμενο: Εκλεκτά μέλη μιας παρέας διαμορφωτών της κοινής γνώμης έχουν αρχίσει να «πέφτουν από τα σύννεφα»! Οι επιστήμονες παρακολουθούν τα γεγονότα και εξετάζουν τα αίτια του ανεξήγητου φαινομένου…

Αυτά στο Κανάβεραλ. Εδώ στην Ελλάδα πάντως δεν φαίνεται να υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Ούτε καμία έκπληξη. Διότι εμείς ξέρουμε: Το να καμώνονται κάποιοι στη χώρα μας ότι «πέφτουν από τα σύννεφα» μόνο ασυνήθιστο δεν είναι.

Ας δούμε, λοιπόν, τι συνέβη: Η ένταση αυτής της (διαρκούς) «συννεφόπτωσης» παρατηρήθηκε αμέσως μετά τη δήλωση του πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, του κ.Παναγιώτη Ρουμελιώτη, ο οποίος μιλώντας στην επιτροπή της Βουλής ανέφερε ότι:

     Έλληνες δημοσιογράφοι εκπαιδεύονταν από το ΔΝΤ ώστε να εκφράζουν θέσεις υπέρ του Ταμείου. Σύμφωνα με τον κ. Ρουμελιώτη οι δημοσιογράφοι αυτοί παρακολουθούσαν σεμινάρια στην Ουάσιγκτον για να προβάλλουν τις απόψεις του ΔΝΤ και της Κομισιόν…

Πρόκειται για σπουδαία ομολογία. Και προφανώς εδώ ισχύει χίλιες φορές εκείνο που έλεγε ο Μαρξ:

«Να κάνουμε το έγκλημα όσο πιο ατιμωτικό γίνεται, δημοσιοποιώντας το»!  

Μη μας διαφύγει, όμως, μια κρίσιμη παράμετρος, που καθόλου δεν μειώνει τη σημασία της ομολογίας Ρουμελιώτη. Ισα – ίσα καταδεικνύει την ανάγκη να μην αφεθεί η υπόθεση, ούτε να σκεπαστεί με κάποιο καινούργιο «συννεφάκι» κουκουλώματος.

Εξηγούμαστε: Το παραπάνω το λέμε διότι αυτή η σχέση ΔΝΤ – (και κάποιων) «δημοσιογράφων» μόνο άγνωστη δεν είναι. Ούτε είναι η πρώτη φορά που κάποιοι «συννεφοκουτρουβαλιάζονται» για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Δείτε τι είχε αποκαλυφθεί πριν από 5 χρόνια και τι είχε καταγραφεί ήδη από τότε στα πρακτικά της Βουλής (Ιούνης 2010) κατά τη διάρκεια των εργασιών της εξεταστικής επιτροπής για τη «Ζήμενς»:

    α) «Μια πρόσθετη υπηρεσία η οποία μας ζητήθηκε κάποια στιγμή που οι εκπρόσωποι της τρόικας – μετά την υπογραφή του μνημονίου – θέλησαν να επικοινωνήσουν με τα Μέσα Ενημέρωσης, ήταν να μας αναθέσουν να πάρουμε τηλέφωνα κάποιους δημοσιογράφους και να τους πούμε να πάνε την τάδε ώρα στη «Μεγάλη Βρετάνια» για να τους μιλήσουν οι άνθρωποι του ΔΝΤ».

    β) «Κάποιες φορές, όταν μας το ζητούν οι πελάτες μας μπορεί να συμμετέχουν και ζητάμε δημοσιογράφους να συμμετέχουν σ’ αυτό».

Αυτές ήταν δυο χαρακτηριστικές απαντήσεις που δόθηκαν τότε, κατά την εξέταση μάρτυρα στην εξεταστική για τη «Ζήμενς». Απαντήσεις που αφορούσαν η πρώτη σε ερώτηση για επαφές του ΔΝΤ με ΜΜΕ και δημοσιογράφους στην Ελλάδα ώστε να πλασάρουν το μήνυμα του Ταμείου, και η δεύτερη για επαφές δημοσιογράφων με «πελάτες» όπως η «Ζήμενς»…

Οι αποκαλύψεις αυτές και οι συζητήσεις που ακολούθησαν (επαναλαμβάνουμε: για την παροχή υπηρεσιών και από δημοσιογράφους ώστε η γερμανική πολυεθνική και το ΔΝΤ να «επικοινωνήσουν» τα μηνύματά τους στον ελληνικό λαό) είχαν δώσει την ευκαιρία σε ορισμένους να καμώνονται ότι πάλι… «έπεσαν από τα σύννεφα».

    Συμπέρασμα 1^ο: Επειδή από τότε πέρασαν 5 χρόνια και επειδή το θέμα θάφτηκε επιμελώς, υποψιαζόμαστε ότι οψέποτε αποκαλύπτεται ότι για κάποιους η διαδρομή «σύννεφα – γη» είναι κάτι σαν το «Κολιάτσου – Παγκράτι», τόσο μεγαλώνει και η πιθανότητα για εκείνο το συννεφάκι κουκουλώματος που λέγαμε…  

    Συμπέρασμα 2^ο: Ας υποδύονται οι «έκπληκτοι» τους «έκπληκτους» όσο θέλουν. Η πραγματικότητα είναι πως «από τα σύννεφα πέφτουν» μόνο αυτοί που θέλουν να πέφτουν. Για έναν πολύ απλό λόγο: Επειδή τους αρέσει να προσποιούνται ότι «ζουν στα σύννεφα». Εμείς οι υπόλοιποι, πάντως, που κατοικούμε στη Γη, κάτι διαισθανόμασταν…

Συμπέρασμα 3^ο(που ισχύει από την εποχή του «Πολίτη Κέιν): Αυτού του τύπου η «παροχή υπηρεσιών» συνιστά την τυπική λειτουργία εκείνου του Τύπου που είναι κομμάτι, προέκταση και μακρύ χέρι του καθεστώτος και αυτό ανεξάρτητα από την τίμια δουλειά των εργατών του Τύπου

    Συμπέρασμα 4^ο: Παρά την καλή μας διάθεση να δεχτούμε τους ισχυρισμούς και τις «διευκρινίσεις» που κάθε φορά δίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις, εμείς παραδεχόμαστε ότι δεν διαθέτουμε τόση φαντασία ώστε να πιστέψουμε ότι εφόσον υπάρχουν τέτοιες επαφές, εμπίπτουν στην «αχρήματο οικονομία». Δε συνηθίζεται…

Συμπέρασμα 5^ο: Αντίθετα σχέσεις όπως αυτές στις οποίες αναφέρθηκε ο κ.Ρουμελιώτης συνηθίζεται να οικοδομούνται επί τη βάσει υλικών κινήτρων και ουχί ιδεολογικών. Αλλά απορούμε: Όταν η είδηση, η ενημέρωση, η πληροφορία συνιστούν «εμπορεύματα», οι υπέρμαχοι του συστήματος όπου «όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται» ποιον νομίζουν ότι πείθουν όταν παριστάνουν τους… εμβρόντητους (!) στο άκουσμα της παραπάνω διαπίστωσης;

Πέραν, όμως, εκείνων που υποπτευόμαστε και των όσων διαισθανόμαστε, υπάρχουν και αυτά που γνωρίζουμε.

    Εξηγούμαστε: Δεν περιμέναμε τη «Ζήμενς», ούτε το ΔΝΤ για να μάθουμε την ύπαρξη της λεγόμενης «ενσωματωμένης δημοσιογραφίας». Έχουμε ενημερωθεί σχετικά, εδώ και χρόνια – από την εποχή της «Τιμισοάρα», των «κορμοράνων» αλλά και κατά τη διάρκεια της απόβασης των Αμερικανών στο Ιράκ – για την αγαστή συνεργασία των πεζοναυτών με τους «ενσωματωμένους δημοσιογράφους»των διεθνών ΜΜΕ και λοιπών «επικοινωνιακών πρακτορείων».

Δεν περιμέναμε, επίσης, είτε να ακουστούν είτε να διαψευστούν τα περί των «περίεργων» επαφών μεταξύ διεθνών οργανισμών με δημοσιογράφους, για να ψυλλιαστούμε τι (μπορεί να) συμβαίνει. Άλλωστε, όπως αποκαλύφθηκε στην εφημερίδα «Ελ Μούντο» (31/5/1999), στις μυστικές εκθέσεις του ΝΑΤΟ, ιδού τι ορίζεται ως ένα από τα βασικά καθήκοντα της καλής Συμμαχίας:

«Ο εντοπισμός εκείνων των δημοσιογράφων κάθε χώρας που είναι ικανοί… να προσκληθούν σε συνάντηση, όπου θα εκθέσουν τις ιδέες τους πάνω σε τρόπους βελτίωσης του μηνύματός μας προς την κοινή γνώμη».

Σημειώστε ότι τότε – στο πλαίσιο της «βελτίωσης του μηνύματος» του ΝΑΤΟ – το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία. Μετά, δε, από κάθε βομβαρδισμό, επίλεκτες «διμοιρίες πρόθυμων δημοσιογράφων» παρομοίαζαν τα Στελθ που πετούσαν πάνω από το Βελιγράδι με «φτερά αγγέλων»!

Άραγε, όταν τέτοια κόλπα είναι τόσο γνωστά στο ΝΑΤΟ ώστε να καταγράφονται επίσημα ακόμα και στις εκθέσεις του εδώ και πάνω από μια δεκαπενταετία, λέτε στα ΔΝΤ και στις Κομισιόν αυτά τα κόλπα να είναι άγνωστα;…

Όλα στο φως, λοιπόν! Όλα στη φόρα! Ονόματα! Ποιοι, πότε, (το πώς το ξέρουμε) και για πόσα (ενδεχομένως) μπήκαν σε αυτή την «δούλεψη»; Ποιοι «στρατολογήθηκαν» για να γίνουν (έναντι «χρυσίου»;) βαποράκια του Μνημονίου; Ποιοι περνούσαν σεμινάρια από το ΔΝΤ για να βελτιωθούν στο ρόλο του «παπαγάλου» και να διαπρέψουν στο ρόλο του «αλήτη – ρουφιάνου – ΔουΝουΤογράφου»;

***

Υστερόγραφο: Το γεγονός ότι με νέες χθεσινές δηλώσεις του ο κ. Ρουμελιώτης φέρεται να έχει προβεί σε μισή κωλοτούμπα σε σχέση με όσα είχε πει προχθές, και τώρα λίγο πολύ εμφανίζεται να μην θυμάται, να μην ξέρει και τα θεωρεί όλα αυτά «συνήθη πρακτική», επιβεβαιώνει χίλιες φορές περισσότερο την ανάγκη και την απαίτηση: Όλα στο φως!

Εκδότες-δημοσιογράφοι και μία μήνυση

 

αναδημοσίευση  από    ΠαραλληλοΓράφο

 

 

του Γαλαξιάρχη

 

 

ΜΕΡΟΣ Α’

 

H καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, ειδικά αν είναι Κυριακή και ο πρωινός καφές συνοδεύεται από απειλή μήνυσης. Ή αλλιώς, πως ένα ερώτημα βουλευτή στο ελληνικό κοινοβούλιο, μπορεί να οδηγήσει σε νομικές περιπέτειες έναν πολίτη που τόλμησε να το μεταφέρει στον ενδιαφερόμενο εκδότη-δημοσιογράφο…

 

 

 

Πρωινός ζεστός καφές, λίγη τσίμπλα ακόμη στο μάτι και σόσιαλ μίντια. Ένα τυπικό κυριακάτικο πρωινό δηλαδή.

 

Η είδηση που κυριαρχεί στην timeline του twitter αφορά μία “ιστορία διαπλοκής“, όπως μεταφέρεται από το The PressProject, μεταξύ υπουργείου παιδείας και τριών εκδοτών εφημερίδων, για την εκτύπωση τριών τίτλων βιβλίων με συνολικό κόστος περί τα δύο εκατομμύρια ευρώ. Αν μη τι άλλο ενδιαφέρον.

 

Σκαλίζοντας το δημοσίευμα, η πρώτη παρατήρηση είναι ότι τα αθροίσματα δεν “βγαίνουν”. Ενώ αναφέρει ότι οι εκδότες του Έθνους, του Πρώτου Θέματος και της Real News (Πήγασος, Εκδόσεις Πρώτο Θέμα και Real Media αντίστοιχα), μοιράστηκαν 2.392.461 ευρώ, τα ποσά των συνοδευτικών εγγράφων από τη δι@υγεια δεν ξεπερνούν τα 930.000 ευρώ. Η ιστορία αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον.

 

Με λίγο ακόμη ψάξιμο, φτάνουμε στην αρχική πηγή της είδησης που δεν είναι άλλη από το ερώτημα της βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Σταυρούλας Ξουλίδου, στη Βουλή, σχετικά με τις εν λόγω συμβάσεις που έγιναν μεταξύ ΟΕΔΒ -πριν τον κλείσει η κυβέρνηση- και των εκδοτών. Σύμφωνα λοιπόν με το ερώτημα (εδώ το pdf) της Στ. Ξουλίδου, τα ποσά που αναγράφονται στα έγγραφα αποτελούν υπόλοιπα της αρχικής υποχρέωσης. Για το ποσό των 2,4 εκατ. ευρώ, επικαλείται τις τρεις αρχικές συμβάσεις του ΟΕΔΒ (από το 2009). Επειδή υπάρχει η εκκρεμότητα της μη δημοσίευσης των συμβάσεων του ΟΕΔΒ που επικαλείται η κα. Ξουλίδου, δεν θεωρώ (για την ώρα) δεδομένα τα συνολικά ποσά.

 

Εκείνο που μου κίνησε περισσότερο την περιέργεια, δεν ήταν τόσο τα ποσά, όσο το ότι αυτά αντιστοιχούν σε τρεις μόλις τίτλους (Πάπισσα Ιωάννα, Υπέροχη Ελλάδα, Αθήνα – 60 μορφές στο φως). Σημειώστε εδώ ότι ο τρίτος τίτλος (μεγέθους 132 σελίδων) δεν κυκλοφορεί στην αγορά, αλλά τυπώθηκε για να μπει στη σακούλα της Real News, στις 11/9/2010. Επίσης, με τιμές βιβλιοπωλείου η Πάπισσα Ιωάννα κοστολογείται από 15 έως 30 ευρώ. Τέλος, η τύχη του Υπέροχη Ελλάδα, αγνοείται, καθώς δεν το βρήκα ούτε σαν “δώρο”, ούτε σε βιβλιοπωλείο (σύμφωνα με το The PressProject το βιβλίο αυτό μπορεί να μην υπάρχει καν).

 

Γνωρίζοντας ότι το κόστος εκτύπωσης ενός “ραφτού” βιβλίου χωρίς σκληρό εξώφυλλο δεν ξεπερνά τα 2 με 3 ευρώ (και είναι ενδεχομένως ακόμη χαμηλότερο αν το τιράζ είναι της τάξης των δεκάδων χιλιάδων), προκύπτουν εύλογα ερωτήματα σχετικά με τον αριθμό των βιβλίων που προμηθεύτηκε το υπ. παιδείας από τους τρεις εκδότες. Ειδικά για την περίπτωση της Πάπισσας Ιωάννας, μιλάμε για μισό εκατομμύριο, ίσως και παραπάνω αντίτυπα. Από την άλλη, πόσο να υποθέσω ότι κόστισε η εκτύπωση βιβλίου που μπήκε σε σακούλα εφημερίδας; Δύο, τρία, πέντε ευρώ; Άρα, αν πήρε 900.000 η Real Media, πόσα βιβλία τύπωσε;

 

Γιατί ρωτάς; Θες να φας μήνυση;

 

Αν και δεν είμαι τέρας ευγένειας και ψυχραιμίας στα κοινωνικά δίκτυα, όταν πρόκειται για αμιγώς ειδησεογραφικό θέμα και αφορά συγκεκριμένα πρόσωπα στα οποία θέλω να απευθύνω ερώτημα, είμαι τυπικός όσο δε λέγεται. Σα Βρετανός κρατικός υπάλληλος.

 

Με το Νίκο Χατζηνικολάου έχουμε κάνει αρκετές συζητήσεις στο twitter. Τον έχω μάλιστα χαρακτηρίσει ίσως τον πιο ευφυή δημοσιογράφο σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των κοινωνικών δικτύων. Αν και είχαμε μικροεντάσεις στο παρελθόν, γενικά μπορούσαμε να βρούμε έναν κοινό τόπο συζήτησης (σ.σ. αρκεί να μην θεωρούσε ότι θίγεται η προσωπικότητά του, οπότε και γίνεται “πύραυλος”). Έτσι λοιπόν, έκρινα ότι έπρεπε να παραπέμψω το ερώτημα της κας Ξουλίδου, αλλά και την εύλογη απορία που είχα σχετικά με τα αντίτυπα που αντιστοιχούν στα ποσά, στο λογαριασμό του Χατζηνικολάου. Στο tweet μου παρέθεσα το pdf του ερωτήματος Ξουλίδου, ώστε να καταλάβει σε τι αναφέρομαι (και ότι δεν έβγαλα τα στοιχεία από την κοιλιά μου).

 

Η στιχομυθία που ακολούθησε είναι αποκαλυπτική:

 

Αποτέλεσμα της “αναίδειάς” μου ήταν μία ωραιότατη απειλή για μήνυση και μπλοκάρισμα του λογαριασμού μου, δώρο. Προσοχή στη λεπτομέρεια: δεν υιοθέτησα καν τα δεδομένα της κοινοβουλευτικής παρέμβασης της Στ. Ξουλίδου, αλλά ρώτησα “αν ισχύει“. Επίσης διευκρίνισα για το συνολικό ποσό από το υπόλοιπο.

 

Εννοείται ότι απάντηση δεν πήρα ποτέ για τον αριθμό των βιβλίων, παρά μόνο το γνωστό ρητό του Σημίτη (ναι, αυτού που πρωθυπούργευε με υπουργό τον Άκη Τσοχατζόπουλο) “αν έχετε στοιχεία, να πάτε στον εισαγγελέα“. Α, ναι, κι αυτό για την ψευδωνυμία, αλλά έχει γίνει τόσο βαρετό, που πλέον το προσπερνάω με χαμόγελο.

 

Καλέ μου Νίκο Χατζηνικολάου, δεν είχα στοιχεία. Γι’ αυτό ρώτησα. Για να μάθω. Δημόσια. Εσένα απευθείας. Τον άμεσα ενδιαφερόμενο.

 

Μετά από αυτήν τη στάση, θα είμαι κακός να σκεφτώ ότι η Ξουλίδου έπιασε λαβράκι; Ότι λύνονται διάφορες απορίες για το πώς και πόσο προωθεί την κυβέρνηση ένας αυτοαποκαλούμενος “αντιμνημονιακός” δημοσιογράφος; Ότι ακόμη κι αν θέλετε, ούτε μπορείτε, ούτε πρόκειται να ελέγξετε ποτέ την εξουσία;  Κι άλλες παρόμοιες “κακεντρέχειες”.

 

Ένας τυπώνει, όλοι κερδίζουν;

 

Ψάχνοντας λίγο περισσότερο (και με υπόδειξη ενός φίλου από το Facebook) βρήκα κάποιες, μάλλον χρήσιμες για την εξαγωγή συμπερασμάτων, πληροφορίες.

 

Οι τρεις εφημερίδες που ανήκουν στις αντίστοιχες εκδοτικές εταιρείες που πήραν τις συμβάσεις για τα βιβλία, το Έθνος (Πήγασος), το Πρώτο Θέμα και η Real News (Real Media), τυπώνονται από την ίδια εταιρεία. Πιο συγκεκριμένα την IRIS Εκτυπώσεις. Άρα είναι πολύ πιθανό τα τρία βιβλία, οι εκτυπώσεις των οποίων μοιράστηκαν στις τρεις εκδοτικές, να τυπώθηκαν κι αυτά από το ίδιο τυπογραφείο.

 

Ακόμη πιο ενδιαφέρον, το γεγονός ότι το μετοχικό σχήμα της IRIS Εκτυπώσεις περιλαμβάνει δύο μόνο μετόχους, από 50% ο καθένας: ΔΟΛ και ΠΗΓΑΣΟΣ (Μπόμπολας).

 

To ίδιο τυπογραφείο (IRIS) τυπώνει τις εφημερίδες Real News, Πρώτο Θέμα και Έθνος.

 

Ελλείψει άλλων πόρων και κυρίως κρατικής διαφήμισης, έπρεπε να βρεθεί τρόπος να συνεχιστεί η παραδοσιακή σχέση κυβερνήσεων-εκδοτών εφημερίδων. Οι μεν παρέχουν δημόσιο χρήμα στους δε, προκειμένου να εξασφαλίζουν την υποστήριξη των ΜΜΕ και τούμπαλιν. Στην προκειμένη περίπτωση το λογικό συμπέρασμα είναι ότι ενώ την κυρίως δουλειά αναλαμβάνει ένα εταιρικό σχήμα (IRIS) που ανήκει στους δύο βασικότερους μιντιάρχες της χώρας, τα χρήματα διαχέονται και προς άλλα εξίσου σημαντικά ΜΜΕ, τα οποία μοιράζονται τους τίτλους των υπό έκδοση βιβλίων.

 

Το δημόσιο πολλοί εμίσησαν. Το δημόσιο χρήμα ουδείς.

 

_______________________________________________________________________________

 

ΜΕΡΟΣ Β’

 

Όταν έγραφα χθες τις τουιτερικές μου περιπέτειες με το Νίκο Χατζηνικολάου, τον έναν εκ των τριών εκδοτών εφημερίδων, που πήραν εργολαβία το 2009 από το υπουργείο παιδείας να τυπώσουν ισάριθμα βιβλία για τις σχολικές βιβλιοθήκες, δεν είχα στη διάθεσή μου όλες τις παραμέτρους της ιστορίας. Για να λέω αλήθεια, ούτε τώρα τις έχω και πολύ φοβάμαι ότι ποτέ δεν θα τις μάθουμε.  Όπως και τις δεκάδες άλλες υποθέσεις απευθείας αναθέσεων, κατευθυνόμενων κρατικών διαφημίσεων, κατά παραγγελία άρθρων και ρεπορτάζ, και γενικότερα υποθέσεων διαπλοκής εξουσίας-δημοσιογράφων-μιντιαρχών. Ωστόσο, η χθεσινή μου ανάρτηση είναι ελαφρώς ελλιπής και χρειάζεται ένα “κλείσιμο” (έστω και για την ώρα).

 

Για όποιον ενδιαφέρεται, την όλη ιστορία, με βάση τα έως τώρα κοινοβουλευτικά δεδομένα, την έχουμε καταγράψει σε αυτό το άρθρο του radiobubble news, οπότε μένω μόνο σε ορισμένες λεπτομέρειες, πριν θέσω τα ερωτήματά μου. Ερωτήματα που πολύ φοβάμαι ότι θα μείνουν αναπάντητα…

 

Η πολυτελής σακούλα

 

Καταρχήν να τονίσω, ότι σύμφωνα με την απάντηση του υπουργείου παιδείας στην βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Σταυρούλα Ξουλίδου, το συνολικό ποσόν που οφείλεται στην Realmedia για την έκδοση του βιβλίου “Αθήνα, 60 μορφές στο φως” ανέρχεται στα 127.894 ευρώ και 25 λεπτά. Η κα. Ξουλίδου, πάντα σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, μπέρδεψε τα ταμειακά υπόλοιπα με τις οφειλές. Άρα, οι επίσημες πηγές του κράτους, πιστοποιούν ότι η εταιρεία του κ. Χατζηνικολάου έλαβε 128 χιλιάδες ευρώ, αντί των 935.000 που ανέφερε στο ερώτημά της η βουλευτής των Ανεξ.Ελ.

 

O Νίκος ο κοντός, η Marfrin και άλλες ιστορίες

αναδημοσίευση  από  info-war.gr

Να ανοίξουν οι φάκελοι ανεξιχνίαστων υποθέσεων που αποδόθηκαν σε «βία» της αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Νέα στοιχεία σχετικά με το video του info-war.gr που έδειχνε μέλη της Χρυσής Αυγής να πετούν πέτρες εναντίον αντιφασιστών διαδηλωτών με την ανοχή (αν όχι προστασία) της Ελληνικής Αστυνομίας έρχονται στο φως από τις απομαγνητοφωνησεις συνομιλιών μελών της οργάνωσης.

Το ερώτημα είναι πόσες άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις του παρακράτους κρατά στα χέρια της η ΕΥΠ.

Αναλυτικά η συνομιλία που είχαν ο Ν.Α (Α) με την ΠΚ (Β) έχει ως εξής:

(Α) Οι κάτοικοι και καλά που λέγαν ότι βγήκανε ξέρεις ποιοι ήταν; Δεν είδες στην άκρη κάποιους που πετάγανε πέτρες και τέτοια;

(Β) Ηταν από πίσω από τους μπάτσους κάποιοι με τα δοκάρια…

(Α) Ναι… ποιος το κανόνισε;

(Β) Δεν ξέρω.

(Α) Ο κοντός το κανόνισε.

(Β) Ποιος είναι ο κοντός;

(Α) Ο Νίκος.

Υπενθυμίζεται ότι εδώ και ένα χρόνο το Info-war.gr και η εφημερίδα Guardian, μιλώντας με ανώτατο αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ είχαν αποκαλύψει ότι η ΕΥΠ γνώριζε κάθε κίνηση της Χρυσής Αυγής αλλά προτιμούσε, σύμφωνα με τον αξιωματικό, να παραμένει σιωπηλή για να την χρησιμοποιήσει αργότερα για δικό της όφελος.

Ο ίδιος αξιωματικός υποστήριζε ότι μέλη του φασιστικού παρακράτους ευθύνονται για αρκετές προβοκάτσιες κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων. Αναφέρθηκε μάλιστα χαρακτηριστικά σε παλαιότερη σύγκρουση μελών του ΚΚΕ και του αντιεξουσιαστικού χώρου, την οποία ο ίδιος εκτιμά ότι πυροδότησαν ομάδες ακροδεξιών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αξιωματικός της αστυνομίας πιστεύει ότι οι ομάδες των αντιεξουσιαστών δεν θα ξεκινούσαν ποτέ να πετάνε πέτρες στα κεφάλια απροστάτευτων διαδηλωτών.

Δείτε το σχετικό απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ του info-war.gr και του Guardian

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στο πλαίσιο εκείνης της έρευνας του Info-war.gr άλλα στελέχη της αστυνομίας είχαν αφήσει αιχμές σχετικά με την υπόθεση της Marfin, θέτοντας το ερώτημα γιατί δεν έχουν κυκλοφορήσει video από τις τελευταίες κινήσεις των δραστών.

Χωρίς να αποδίδουν συγκεκριμένες ευθύνες έθεταν υπό αμφισβήτηση την πρόοδο των αστυνομικών ερευνών σε μια υπόθεση που έκτοτε αποτελεί «σημαία» για δεκάδες αναλυτές των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης.

Υπενθυμίζεται ότι σε αντίστοιχες περιπτώσεις καταστροφών που είχαν αποδοθεί σε «κουκουλοφόρους», όπως η φωτιά στις αποθήκες της γνωστής αλυσίδας ειδών ένδυσης και υπόδησης Sprider Stores, η ενδελεχής έρευνα αποκάλυψε ότι δράστες ήταν οι ιδιοκτήτες της επιχείρησης.

Η Ευρωπαϊκή ιστορία έχει δεκάδες παραδείγματα συγκαλυμμένης παρακρατικής δράσης φασιστικών ομάδων, η οποία αποδιδόταν σε οργανώσεις της Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, με χαρακτηριστικότερες τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ιταλία τις δεκαετίες του 70 και του 80.

Ακούστε την εκπομπή του Info-war.gr για την ιστορία της προβοκάτσιας.

 

 

Μήπως λοιπόν ή σύλληψη της ηγεσίας της Χ.Α είναι μια χρυσή ευκαιρία για να ανοίξει ο φάκελος παλαιών ανεξιχνίαστων υποθέσεων παρακρατικής δράσης;

Όλες οι πληροφορίες των τελευταίων ημερών επιβεβαιώνουν τις υποψίες για τη βαθύτερη σχέση της Χρυσής Αυγής με τμήματα του κρατικού μηχανισμού. Αποκορύφωμα αποτέλεσε η πληροφορία που παρουσίασε το Κουτί της Πανδώρας ότι ο φερόμενος ως σύνδεσμος της ΕΥΠ με τη Χ.Α είχε τοποθετηθεί σε αυτή τη σχέση από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Όσοι αναλυτές όμως επιχείρησαν να συνδέσουν τις τελευταίες ημέρες τη δράση του φασιστικού παρακράτους με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δέχθηκαν ομοβροντία ανυπόστατων κατηγοριών από κύκλους της ομάδας αλήθεια της ΝΔ, την οποία αναπαρήγαγαν αυτούσια αρκετά μέσα ενημέρωσης.

Η απλουστευτική λογική που προωθούν τα μέσα ενημέρωσης και η οποία θέλει τη Χ.Α να αποτελεί απλώς μια νεοναζιστική συμμορία χωρίς δεσμούς με το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο έχει καταρρεύσει από καιρό και η δικαιοσύνη – αν θέλει να ξεπλύνει την προσβολή της ΝΔ που υποστηρίζει ότι έδρασε κατ’ εντολήν της – πρέπει να ρίξει φως σε δεκάδες υποθέσεις.

Άρης Χατζηστεφάνου

Μα είμαι απλά ένας εκδότης

 

αναδημοσίευση από το blog  η λέσχη

 

 του Κώστα Αρβανίτη

To 1946 στη δίκη της Νυρεμβέργης καταδικάζονται σε θάνατο δι’απαγχονισμού 11 ηγέτες των Ναζί. Αυτοί είναι οι: Χέρμαν Γκέρινγκ (θα αυτοκτονήσει πριν εκτελεστεί), Γιοακίμ φον Ρίμπεντροπ, Βίλεμ Κάιτελ, Ερνστ Καλτενμπρούνερ, Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, Χανς Φρανκ, Βίλεμ Φρικ, Γιούλιους Στράιχερ, Φριτς Ζάουκελ, Άλφρεντ Γιοντλ, Άρτουρ Ζέις-Ίνκουαρτ.

Μέσα σε αυτούς βρίσκονται στρατιωτικοί καριέρας (Γιοντλ, Γκέρινγκ, Κάιτελ), κυβερνήτες κατεχόμενων περιοχών (Φρανκ, Φρικ, Ίνκουαρτ), στελέχη της κυβέρνησης όπως ο Ζάουκελ (αρχιτέκτονας του προγράμματος εργασίας δούλων), ο υπουργός εξωτερικών Ρίμπεντροπ, ο ιδεολόγος της Άρειας Φυλής και της εξόντωσης των υπόλοιπων Ρόζενμπεργκ και ο ανώτατος αρχηγός της αστυνομίας και των SS  Καλτενμπρούνερ. Όλοι βρίσκονται βαθιά μπλεγμένοι στα ναζιστικά εγκλήματα.

Οι κατηγορίες για τις οποίες καταδικάστηκαν οι παραπάνω ήταν:

Εγκλήματα κατά της Ειρήνης: Συγκεκριμένα ο σχεδιασμός, η προετοιμασία, η έναρξη, η εξαπόλυση πολέμου ή επίθεσης ή πολέμου κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών, συμφωνιών ή διαβεβαιώσεων, ή συμμετοχή σε κοινό σχέδιο συνωμοσίας για την επίτευξη οποιουδήποτε από τους παραπάνω στόχους.

Εγκλήματα Πολέμου: Συγκεκριμένα, παραβιάσεις των νόμων και των κανόνων του πολέμου. Σε αυτά περιλαμβάνονται – δεν περιορίζονται όμως σε αυτά – δολοφονίες, κακομεταχείριση ή εκτόπιση για καταναγκαστική εργασία ή οποιοδήποτε άλλου σκοπό ιδιωτών από κατακτημένη χώρα, δολοφονία ή κακομεταχείριση αιχμαλώτων πολέμου ή ναυτικών, εκτέλεση ομήρων, λεηλασίες δημόσιας ή ιδιωτικής περιουσίας, απρόκλητη καταστροφή πόλεων, κωμοπόλεων ή χωριών ή καταστροφές μη υπαγορευόμενες από στρατιωτική ανάγκη.

Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητος: Συγκεκριμένα, δολοφονία, εξόντωση, υποδούλωση, εκτόπιση και άλλες απάνθρωπες πράξεις διαπράχθηκαν κατά πολιτών πριν ή κατά τη διάρκεια του πολέμου^. διώξεις λόγω πολιτικών, φυλετικών ή θρησκευτικών αιτίων ή σχετικών με οποιοδήποτε έγκλημα το Δικαστήριο ήθελε κρίνει ότι, εκτελέσθηκε, είτε παραβίασε την τοπική νομοθεσία είτε όχι, της χώρας στην οποία διαπράχθηκε.

Συνωμοσία για το σχεδιασμό και την εξαπόλυση επιθετικών ενεργειών και άλλων εγκλημάτων κατά της Παγκόσμιας Ειρήνης.

Ενδιαφέρον μέσα στους παραπάνω παρουσιάζει η περίπτωση του Στράιχερ.

  Ο Στράιχερ όπως ανέφερε η υπεράσπισή του δεν ήταν ούτε μέλος της Κυβέρνησης, ούτε υπήρξε τμήμα της γερμανικής πολεμικής προσπάθειας ή αναμίχθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο ρόλος του σαν προπαγανδιστής των Ναζί και εκδότης της εφημερίδας Der Sturmer είχε σαν βασικό στόχο την αντισημιτική προπαγάνδα: «Θα γίνουμε σκλάβοι των Εβραίων! Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να τους διώξουμε» έγραφε στην εφημερίδα του. Ο Στράιχερ ήθελε, με το έντυπό του, να προσελκύσει τον κοινό μέσο άνθρωπο, τον εργαζόμενο που δεν μπορούσε να διαθέσει πολύ από τον ελεύθερο χρόνο του για να διαβάσει μια κανονική εφημερίδα. Για το σκοπό αυτό ήταν μόνο τετρασέλιδη, περιείχε άρθρα μικρά με σύντομες προτάσεις, απλό λεξιλόγιο και σκίτσα (για τα οποία αργότερα θα γινόταν περιζήτητη) ενώ είχε πολύ λίγες διαφημίσεις. Ο εκδότης της τη χρησιμοποίησε, επίσης, για να κατακεραυνώσει και τους προσωπικούς του εχθρούς.

Μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία «Η προπαγάνδα του Στράιχερ συνεχίστηκε. Αγαπημένη του θεματολογία ήταν η “μόλυνση” του αγνού γερμανικού αίματος που είχαν οι νεαρές γερμανίδες με το μιασμένο εβραϊκό των εκμαυλιστών τους, τους οποίους παρουσίαζε με μεγάλες γαμψές μύτες, εξογκωμένα μάτια, αξύριστους, κοντούς και χοντρούς, συχνά με τη μορφή σκουληκιού, φιδιού ή αράχνης, ενώ τις γυναικείες μορφές των αμόλυντων νεαρών γερμανίδων γυμνές ή ημίγυμνες. (…) Οι υπερβολές των αφηγήσεων, η χοντροκοπιά των ιστοριών και των σκίτσων είχαν φθάσει στο σημείο να προκαλέσουν την απέχθεια ακόμη και υψηλά ισταμένων αξιωματούχων του ναζιστικού καθεστώτος»

Τον Στράιχερ έχει καθόλου τυχαία υμνήσει σε παλαιότερο άρθρο του ο Χρήστος Παππάς της Χρυσής Αυγής.

Όταν τον συνέλαβαν (στις 23 Μαϊου 1945, στο Waidring της Αυστρίας) ο Στράιχερ προσπάθησε να παραστήσει ότι ήταν ο ζωγράφος “Γιόζεφ Σάιλερ”, αλλά δεν τα κατάφερε. Καταδικάστηκε από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης, κατά φοβερή ειρωνεία στον τόπο που υπήρξε παντοδύναμος. Η υπεράσπιση του, τα επιχειρήματα της οποίας γράφτηκαν δεν κατάφερε να πείσει το δικαστήριο για τους ισχυρισμούς του, ενώ το σκεπτικό με το οποίο κρίθηκε ένοχος, την 1η Οκτωβρίου 1946, για εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας ανέφερε: “…για την επί εικοσιπενταετία δράση του με γραπτά, λόγους και κηρύγματα μίσους εναντίον των Εβραίων, ήταν ευρέως γνωστός ως ο υπ’ αριθμόν ένα διώκτης των Εβραίων. Με τα άρθρα και τους λόγους του, κάθε βδομάδα, κάθε μήνα, μόλυνε τη γερμανική σκέψη με τον ιό του αντισημιτισμού και προέτρεπε το γερμανικό λαό να αναλάβει ενεργό ρόλο σε διώξεις…”

Η ποινή εκτελέστηκε στις 16 Οκτωβρίου 1946.

Ο Γιούλιους Στράιχερ καταδικάστηκε στην κρεμάλα από το Διεθνές Δικαστήριο της Νυρεμβέργης, παρότι σύμφωνα με το ίδιο το Δικαστήριο η αποκλειστική ιδιότητα σύμφωνα με την οποία κατηγορήθηκε ήταν εκδότης. Εκδότης μίσους και υμνητής των ναζί. Σας θυμίζει κάτι;

Κι άλλοι απλοί εκδότες δηλώνουν. Δεν είναι μέλη στη Χρυσή Αυγή των φονιάδων του Παύλου Φύσσα. Δεν ξυλοκόπησαν ούτε μαχαίρωσαν ποτέ μετανάστη και κανένα αγωνιζόμενο συνδικαλιστή, φοιτητή ή οτιδήποτε. Δεν οικοδόμησαν καμία Αμυγδαλέζα. Δεν συμμετείχαν ποτέ στις τόσες βαρβαρότητες των δυνάμεων καταστολής τόσα χρόνια. Δηλώνουν Αθώοι.

Το δικαστήριο δεν κάνει τα επιχειρήματα τους δεκτά.

 

Ο βουλευτικός μισθός και οι ντουντούκες του χρυσαυγιτισμού

Γράφει  ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Πριν λίγες μέρες παίχτηκε στη Βουλή μια άθλια παράσταση από τους χρυσαυγίτες. Αντικείμενο ήταν το ύψος της βουλευτικής αποζημίωσης.

Τα κανάλια της πλουτοκρατίας, με τους χρυσοπληρωμένους «άκορμαν» των εργολάβων, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών καναλαρχών, ως έτοιμα από καιρό, πήραν την πάσα που τους έδωσαν από βήματος Κοινοβουλίου οι φασίστες.

Κι έτσι άρχισαν να αναπαράγουν τα χρυσαυγίτικα καραγκιοζιλίκια και να… οικτίρουν, με κάθε δυνατό λαϊκισμό, για το υπαρκτό θέμα, κάνοντας αβάντα στο χρυσαυγίτικο ασκέρι.

Αλλά αν η πρόθεση των χρυσοπληρωμένων τηλεαστέρων και των Κροίσων αφεντικών τους είναι η αντιστοίχηση του μισθού του βουλευτή με τα δεδομένα που βιώνει η ελληνική κοινωνία, και όχι το να κάνουν πλάτες στη Χρυσή Αυγή, τότε πώς εξηγείται ότι τόσα χρόνια τους έχει «ξεφύγει» το συγκεκριμένο ζήτημα και ότι το «ανακάλυψαν» μόνο μετά το χρυσαυγίτικο «θέατρο»;

Πώς, ας πούμε, τους έχουν «ξεφύγει» μια ντουζίνα τοποθετήσεις, δηλώσεις, ανακοινώσεις και παρεμβάσεις του ΚΚΕ στη Βουλή για το ύψος του βουλευτικού μισθού;

Πότε μετέδωσαν έστω και… μισή λέξη από τις παρεμβάσεις αυτές του ΚΚΕ στα δελτία τους;

Πότε διαμαρτυρήθηκαν έστω και για ένα δευτερόλεπτο του τηλεοπτικού τους χρόνου επειδή αυτές οι παρεμβάσεις του ΚΚΕ προσπερνιούνται με τόση ευκολία από την πλειοψηφία της Βουλής;

Πότε γνωστοποίησαν αυτές τις παρεμβάσεις του ΚΚΕ στο τηλεοπτικό κοινό;

 

Για να μην πάμε πιο πίσω:

Ηδη, προ μνημονίων, στις 22/3/2010, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ δήλωνε:

«…Το ΚΚΕ επανειλημμένα έχει τοποθετηθεί και έχει ζητήσει τη δραστική μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης και την κατάργηση της αποζημίωσης για τη συμμετοχή στις συνεδριάσεις των Επιτροπών και άλλες κοινοβουλευτικές δραστηριότητες. Εχει επίσης ζητήσει την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης ώστε οι βουλευτές να συνταξιοδοτούνται από τα ασφαλιστικά τους ταμεία. Η θέση αυτή του ΚΚΕ σχετίζεται με τη γενικότερη θέση του για το ρόλο των βουλευτών και δεν το συνδέει συγκυριακά με την κρίση».

Για το ίδιο θέμα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, τόνιζε:

«Εχουμε ζητήσει τη μείωση των βουλευτικών μισθών, την κατάργηση των βουλευτικών συντάξεων, διαχρονικά, μονίμως, όχι τώρα στην περίοδο της κρίσης. Να μην παίρνει αμοιβή ο βουλευτής επειδή είναι σε επιτροπή. Είναι έργο του (…). Εμείς ακριβώς θεωρούμε ότι πρέπει να καταργηθούν όλα αυτά, που σημαίνει ότι το Δημόσιο και ο προϋπολογισμός της Βουλής θα ελαφρυνθεί».

Ηδη από το Μάη του 2010 – ανήμερα μάλιστα της ψήφισης του μνημονίου – το ΚΚΕ κατέθεσε πρόταση νόμου για τη μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης και την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης.

Η συζήτηση της πρότασης δεν έχει γίνει ακόμα στην Ολομέλεια… Πότε διαμαρτυρήθηκαν τα κανάλια των πλουτοκρατών που εδώ και δυο χρόνια μια πρόταση νόμου για ένα θέμα που υποτίθεται ότι τόσο τους «συγκινεί», δεν έχει εισαχθεί καν για συζήτηση;

 

Στην εισηγητική έκθεση της πρότασης νόμου, μεταξύ άλλων, σημειώνεται:

«Η θέση του ΚΚΕ είναι ότι η βουλευτική σύνταξη πρέπει να καταργηθεί και ο χρόνος βουλευτικής θητείας να λογίζεται χρόνος πραγματικής ασφάλισης στον ασφαλιστικό φορέα που ήταν ασφαλισμένος ο κάθε βουλευτής πριν την εκλογή του. Ως προς το ύψος της σύνταξης, τα όρια συνταξιοδότησης καθώς και τις λοιπές διατάξεις, θα ισχύουν οι κοινές διατάξεις.

Επίσης, το ΚΚΕ υποστηρίζει την κατάργηση της αποζημίωσης των βουλευτών για τη συμμετοχή τους σε συνεδριάσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών, ή σε άλλες δραστηριότητες του Κοινοβουλίου, δεδομένου ότι η συμμετοχή αυτή δε συνιστά υπερωριακή απασχόληση, αλλά είναι μέσα στα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του βουλευτή».

Αλλά και μετά το πρώτο μνημόνιο, στις 3/11/2010, το ΚΚΕ επανέφερε το θέμα του βουλευτικού μισθού και το πάγιο αίτημα του Κόμματος για «δραστικές μειώσεις στη βουλευτική αποζημίωση και κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης».

Τι, όμως, δεν έκανε ποτέ το ΚΚΕ – που βεβαίως είναι πασίγνωστο στο πανελλήνιο το ποια είναι η σχέση των βουλευτών του με τη βουλευτική αποζημίωση:

Το αυτονόητο: Δεν έπαιξε ποτέ το «παιχνίδι» να γίνουν οι μειώσεις στο εισόδημα των βουλευτών επικοινωνιακό τρικ για να το φέρνουν μετά σαν «παράδειγμα» οι σφαγείς του λαού – όπως έκανε ο Παπανδρέου στις συνεντεύξεις του – για να αποδεχθεί ο κόσμος, ο συνταξιούχος, ο μισθωτός, ο αγρότης να μειωθεί το εισόδημά του.

«Αυτό δε μας βρίσκει σύμφωνους, να χρησιμοποιείται σαν παράδειγμα η Βουλή, ο μισθός και το εισόδημα του βουλευτή και πώς αντιμετωπίζεται για να αποδεχτεί ο κόσμος τα μέτρα τα οποία παίρνονται», τόνιζε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ το Νοέμβρη του 2010.

 

Τι για όλα αυτά και απ’ όλα αυτά μετέδωσαν ποτέ τα κανάλια των εργολάβων;

Τίποτα!

Εσπευσαν, όμως, να δηλώσουν το «παρών» τους και να παράσχουν τις συχνότητές τους ως επικοινωνιακές «ντουντούκες» του χρυσαυγιτισμού.

Η αθλιότητα της «Εφημερίδας των συντακτών»

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΡΙΧΝΟΥΝ «ΜΕΛΑΝΙ» ΓΙΑ ΔΗΘΕΝ ΣΧΕΣΗ ΚΚΕ – ΝΕΟΣΕΤ

Άμεση απάντηση στην αθλιότητα τα στοιχεία από την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών για την υπεράσπιση των εργατών της ΝΕΟΣΕΤ

Σε άθλιους υπαινιγμούς κατά του ΚΚΕ κατέφυγε σήμερα η «Εφημερίδα των Συντακτών», δηλαδή η μία από τις τρεις ψευδεπίγραφες εκδοτικές απόπειρες συνέχειας της «Ελευθεροτυπίας». Δεν κρύβουν τη θλίψη τους γιατί το ΠΑΜΕ οργανώνει τον αγώνα των εργατών του ΙΚΕΑ ενάντια στις αντεργατικές επιδιώξεις του ομίλου Φουρλή και εγκαλούν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ γιατί ενώ στηρίζουν τον αγώνα των εργαζομένων στο ΙΚΕΑ, δεν κάνουν – ισχυρίζονται οι άθλιοι – το ίδιο και για τους εργαζόμενους στη ΝΕΟΣΕΤ. Και αμολάνε «μελάνι» με υπαινιγμό ότι κάτι υπάρχει στις σχέσεις ΚΚΕ – ΝΕΟΣΕΤ.

Οι άθλιοι που παριστάνουν τους δημοσιογράφους γνωρίζουν – κι αν δεν γνωρίζουν όφειλαν να ψάξουν – ότι όχι μόνο σήμερα, αλλά απ’ όταν ξεκίνησε η επίθεση της εργοδοσίας της ΝΕΟΣΕΤ στα δικαιώματα των εργατών, το ΚΚΕ στάθηκε στη πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση των εργαζομένων της ΝΕΟΣΕΤ.

Μια απλή αναζήτηση στη διαδικτυακή σελίδα του «Ριζοσπάστη» με τις λέξεις «ΝΕΟΣΕΤ» – «ΚΚΕ» τρίβει στη μούρη των άθλιων συκοφαντών άμεσες απαντήσεις:

– Από τις 8/12/2008 οι βουλευτές του ΚΚΕ Γ. Μαρίνος, Γ. Μαυρίκος και Γ. Γκιόκας καταθέτουν Ερώτηση με θέμα «Άμεση επαναπρόσληψη απολυμένων στη ΝΕΟΣΕΤ». Δηλώνεται ότι το ΚΚΕ στηρίζει το αίτημα του σωματείου για επαναπρόσληψη των εννιά απολυμένων.

– Στις 14 Γενάρη 2009 με ανακοίνωση για τη ΝΕΟΣΕΤ η ΝΕ Εύβοιας του ΚΚΕ απευθύνεται στην εργατική τάξη της περιοχής τονίζοντας: «Είναι επιτακτικό καθήκον των εργαζομένων να οργανώσουν τον αγώνα τους στους χώρους δουλειάς για να προστατέψουν το δικαίωμά τους στη σταθερή και μόνιμη εργασία. Να καταδικάσουν τις αντεργατικές – αντιλαϊκές πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, καθώς και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – Εργατικού Κέντρου Εύβοιας, που έχουν συναινέσει σε όλα τα αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρα (απολύσεις, ελαστικές σχέσεις εργασίας, κατάργηση 8ώρου, διευθέτηση χρόνου εργασίας κ.ά.)».

– Στις 23 Μάρτη 2009, με τις απολύσεις να έχουν γίνει 30, σε συνάντηση του Γ. Μαρίνου, βουλευτή του ΚΚΕ, με το σωματείο δηλώνεται η πλήρης στήριξη στον αγώνα τους.

– Στις 4 Ιούλη του 2010 όταν οι απολύσεις πια είχαν φτάσει στις 140, το ΚΚΕ παραμένει σταθερά στο πλευρό των εργατών. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι πέρα από τις άμεσες παρεμβάσεις στο χώρο στο πλευρό των εργατών, το ΚΚΕ φέρνει και στη Βουλή το θέμα με Ερωτήσεις που κατέθεσε στις 8 Δεκέμβρη του 2008, στις 27 Μάρτη του 2009, στις 11 Νοέμβρη του 2009, στις 6 Μάη του 2010, στις 7 Ιούνη του 2010.

Μόλις πριν από λίγες μέρες, το Σάββατο και την Κυριακή 17 και 18 Νοέμβρη 2012, με αφορμή και μόνο τις φήμες που κυκλοφόρησαν για επιχειρούμενο κλείσιμο του εργοστασίου στην Εύβοια, ο «Ριζοσπάστης» σηκώνει το θέμα με δύο ρεπορτάζ, όπου γίνεται εκτενής αναφορά στην 30χρονη ιστορία του εργοστασίου και τονίζει: «Μετά από 30 χρόνια κυριαρχίας στο χώρο του φτηνού και εύχρηστου επίπλου, η ΝΕΟΣΕΤ προστίθεται, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, στον τεράστιο κατάλογο των μεγάλων επιχειρήσεων που δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν την βαθιά οικονομική κρίση και τον αδυσώπητο ανταγωνισμό με πολυεθνικές εταιρείες τύπου ΙΚΕΑ, που χάρη στην πολιτική της απελευθέρωσης της κίνησης κεφαλαίων καταφέρνουν και επεκτείνουν τη δράση τους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης».

Τα ρεπορτάζ του «Ρ» αναφέρονται επίσης τόσο στο δυναμικό της επιχείρησης, όσο και στην πορεία των κερδών της και τις εξαγωγικές δραστηριότητές της. Και καταγράφονται «οι πληροφορίες ότι έχει ξεκινήσει διαδικασία πτώχευσης η επιχείρηση», καθώς και ότι αυτές οι πληροφορίες «προκάλεσαν την έντονη ανησυχία στους εκατοντάδες εργαζόμενους του ομίλου, αν και μέχρι τώρα δεν υπάρχει καμιά επίσημη ενημέρωση προς αυτούς».

Και κατέληγε το ρεπορτάζ του «Ρ» μόλις τρεις μέρες πριν: «Σύμφωνα πάλι με πληροφορίες, απορρίφθηκε από το αρμόδιο δικαστήριο το αίτημα της εταιρείας για την έκδοση προσωρινής διαταγής, που θα απαγόρευε κάθε δίωξη και μεταβολή των περιουσιακών στοιχείων της από πιστωτές. Το αίτημα είχε υποβληθεί ταυτόχρονα με το αντίστοιχο αίτημα για την υπαγωγή της ΝΕΟΣΕΤ στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα. Η δικαστική απόφαση ανοίγει το δρόμο για την έκδοση διαταγών πληρωμής από προμηθευτές και άλλους πιστωτές.

Αναβρασμός υπάρχει και στο εργοστάσιο της επιχείρησης στο Βασιλικό Χαλκίδας, όπου εργάζονται περίπου 120 εργαζόμενοι και στους οποίους έχει ήδη επιβληθεί εκ περιτροπής εργασία, τριήμερα και τετραήμερα. Μέχρι στιγμής η εταιρεία «κρατάει στο σκοτάδι» τους εργαζόμενους, δεν έχει κάνει καμιά επίσημη ανακοίνωση, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, τη Δευτέρα θα ενημερώσει το Σωματείο στο Βασιλικό Χαλκίδας».

Στο μεσοδιάστημα μέχρι και χτες αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ πήγε και ξαναπήγε στο εργοστάσιο στα Βασιλικά και δήλωσε την αμέριστη στήριξη σε κάθε κινητοποίηση που θα αποφασίσουν οι εργαζόμενοι.

Ποιος λοιπόν δεν έχει σταθεί στο πλευρό των εργατών της ΝΕΟΣΕΤ; Ποιος δεν σήκωσε το θέμα, όπως αναρωτιούνται «αθώα» οι εντεταλμένοι των πολυεθνικών του επίπλου που παριστάνουν τους δημοσιογράφους στην «Εφημερίδα των συντακτών»;

Κραυγαλέος αποκλεισμός του ΚΚΕ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ «ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ»

 

Τον σχεδόν πλήρη αποκλεισμό του ΚΚΕ έχουν επιβάλει οι μεγαλοεπιχειρηματίες – μεγαλοκαναλάρχες. Αυτό προκύπτει από την έκθεση της πολιτικής πολυφωνίας που έδωσε χτες στη δημοσιότητα το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και αφορά τις πολιτικές εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων. Για να αποδειχτεί έτσι, για άλλη μια φορά, η ταξικότητα του Τύπου και των ΜΜΕ, που σε περιόδους όξυνσης της ταξικής πάλης σε συνδυασμό με την προσπάθεια για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος δεν τηρούν ούτε καν τα προσχήματα, επιβάλλοντας πέπλο σιωπής στις θέσεις και την πολιτική του ΚΚΕ.Το ΚΚΕ τόσο με ανακοινώσεις, όσο και με παρεμβάσεις, με ενδεικτική αυτή της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στην ΕΡΤ, έχει ήδη καταγγείλει τον αποκλεισμό του Κόμματος, από όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Η έλλειψη της ισότιμης προβολής καταπατά και πλήττει το στοιχειώδες δικαίωμα του λαού να ενημερώνεται ολόπλευρα για τις θέσεις και τις δράσεις όλων των κομμάτων. Η απουσία του ΚΚΕ από τους τηλεοπτικούς σταθμούς δεν αποτελεί μόνο τον αποκλεισμό μιας ακόμα φωνής, αλλά αποκλεισμό της άλλης άποψης που διατυπώνει το ΚΚΕ, της μόνης πραγματικά φιλολαϊκής εξόδου.

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία του ΕΣΡ, τα οποία αφορούν τις πολιτικές συζητήσεις που έγιναν σε ενημερωτικές εκπομπές, αλλά και το χρόνο που δόθηκε στα κόμματα στα δελτία ειδήσεων. Τα στοιχεία αφορούν την περίοδο από την 1η Ιούλη ως τις 31 Οκτώβρη και προέρχονται συνολικά από 1.720 τηλεοπτικές εκπομπές. Ομως, τα στοιχεία για ALPHA, MEGA και ΝΕΤ είναι ελλιπή και αφορούν μικρότερα χρονικά διαστήματα, μιας και τα κανάλια δεν απέστειλαν τα σχετικά στοιχεία στο ΕΣΡ. Ετσι, για τον ALPHA αφορούν την περίοδο από 1/7 έως 30/9, τη ΝΕΤ μόνο για τον Οκτώβρη και του MEGA από 15-31/10/2012.

Ακόμα και σε αυτά, αποκαλύπτεται ότι τα κανάλια των μεγαλοεπιχειρηματιών και εφοπλιστών δεν μπορούν ούτε τα προσχήματα να κρατήσουν, αποσιωπώντας απροκάλυπτα τις θέσεις και τη δράση του ΚΚΕ. Ακόμη και όταν «φιλοξενούν» ειδήσεις για το ΚΚΕ είναι για να διαστρεβλώσουν τις θέσεις και τις απόψεις του.

Ενδεικτικό είναι ότι στα δελτία ειδήσεων του ΑΝΤΕΝΝΑ ο χρόνος που έχει αφιερωθεί στο ΚΚΕ είναι μόλις 2,9%, στο MEGA 3,1%, στον «TV Μακεδονία» 3,8%, τη στιγμή μάλιστα τα αντίστοιχα ποσοστά για παράδειγμα στο MEGA της ΝΔ είναι 43,9%, του ΠΑΣΟΚ 13,8%, της ΔΗΜΑΡ 9,2%. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στα υπόλοιπα κανάλια, όπου τα υπόλοιπα κόμματα κυριαρχούν και μονοπωλούν το ενδιαφέρον των μεγαλοκαναλαρχών.

Χαρακτηριστικά είναι επίσης τα στοιχεία συμμετοχής σε ενημερωτικές εκπομπές (ακολουθεί πίνακας).

Εκπαιδεύουν δημοσιογράφους…για προπαγάνδα κατά του λαού

Δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο, αλλά πέρασε στα ψιλά:

Το πολιτικό ίδρυμα KAS (Konrad – Adenauer Stiftung) του κόμματος της Αγκελας Μέρκελ (CDU),

διοργανώνει αυτές τις μέρες στην Αθήνα σεμινάρια εκπαίδευσης Ελλήνων δημοσιογράφων, με

«εκπαιδευτές» μεταξύ άλλων τον Γερμανό πρέσβη Wolfgang Dold, το μέλος της Task Force

(Ομάδα Δράσης) Jens Bastian, τον Γιώργο Τζογόπουλο, συνεργάτη του γνωστού και μη

εξαιρετέου ΕΛΙΑΜΕΠ και τον δημοσιογράφο της «Καθημερινής» και του «Σκάι» Τάσο

Τέλογλου. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, «μέχρι τώρα, η σχέση του ιδρύματος (καθώς και της

γερμανικής πρεσβείας) περιοριζόταν στη στενή επαφή που είχε με δυο τρεις γνωστούς

δημοσιογράφους, αλλά τελευταία ενδιαφέρεται και για τη νέα γενιά των Ελλήνων

δημοσιογράφων». Ενδεικτικό του περιεχομένου και της σκοπιμότητας που υπηρετεί

το συγκεκριμένο σεμινάριο, είναι το μάθημα που έγινε την περασμένη Δευτέρα από

το Γερμανό εκπρόσωπο της Task Force, με αντικείμενο την «οικονομική προσαρμογή

της Ελλάδας και τις δομικές μεταρρυθμίσεις». Δηλαδή, διδάσκουν στους δημοσιογράφους

την προπαγάνδα υπέρ των αντιλαϊκών μέτρων που παίρνονται για να σωθεί το

κεφάλαιο. Ο εκπρόσωπος του ιδρύματος στην Ελλάδα διαβεβαιώνει ότι με τα σεμινάρια

και άλλες πρωτοβουλίες «δημιουργείται μία ομάδα συνεργατών του ιδρύματος»,

το οποίο, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του, συνεργάζεται ως εταίρος

«με κρατικά θεσμικά όργανα, κόμματα, οργανώσεις της δημοκρατικής κοινωνίας,

καθώς και με την επιλεγμένη ελίτ (…) συμβάλλουμε στην τήρηση της διεθνής τάξης,

που σε κάθε χώρα καθιστά δυνατή την ανάπτυξη σε έναν χώρο ελευθερίας και

ατομικής ευθύνης». Οι ίδιοι λένε ακόμα ότι το ίδρυμα «μπορεί να συμβάλλει

ουσιαστικά στη στήριξη της μεταρρύθμισης των υποδομών της χώρας με

σταθερό προσανατολισμό».

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτονται «υπόγειες σχέσεις»

μεταξύ δημοσιογράφων και επιτελείων αστικών κομμάτων ιμπεριαλιστικών

κρατών. Επιδίωξή τους είναι να προσαρμόσουν καλύτερα τη δήθεν ενημέρωση

του λαού στα ιδιαίτερα συμφέροντα του κράτους ή του οργανισμού που

αναπτύσσει τέτοιες σχέσεις με τον Τύπο, αλλά και να υπηρετήσουν καλύτερα

το γενικό συμφέρον της πλουτοκρατίας σε βάρος του λαού. Ποιος δε θυμάται

τα σεμινάρια που έκανε γνωστή εταιρεία «επικοινωνίας» σε δημοσιογράφους,

για λογαριασμό του ΔΝΤ και με αντικείμενο την προπαγάνδα υπέρ του πρώτου

μνημονίου; Ποιος δε θυμάται τα τηλεγραφήματα της αμερικάνικης πρεσβείας

που δημοσιοποίησε το «Γουίκιλικς», σύμφωνα με τα οποία οι ΗΠΑ αναπτύσσουν

και στην Ελλάδα ιδιαίτερες σχέσεις με δημοσιογράφους και Μέσα, προκειμένου

να «περνάνε» την προπαγάνδα υπέρ των συμφερόντων τους; Καθόλου τυχαία

μάλιστα, σε εκείνη την υπόθεση εμπλεκόταν ξανά η «Καθημερινή» (!), στην οποία

η πρεσβεία των ΗΠΑ έκανε ιδιαίτερη μνεία για τη συμβολή της στην προώθηση των

αμερικανικών συμφερόντων στην Ελλάδα. Τώρα, δημοσιογράφος της ίδιας

εφημερίδας εμπλέκεται στα «σεμινάρια» που διοργανώνει η Γερμανία για

Ελληνες δημοσιογράφους… Αυτά τα λίγα, για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος

της προπαγάνδας υπέρ του κεφαλαίου που τα αστικά ΜΜΕ σερβίρουν στο

λαό σαν δήθεν αντικειμενική ενημέρωση. Απάντηση στη σαπίλα τους είναι

μόνο η ενημέρωση από τον «902» και τον «Ριζοσπάστη», τα Μέσα της

εργατικής τάξης και του λαού.

Κανένα κλάμα, μόνο οργάνωση της αντεπίθεσης

 

 

 

Λίγο πριν πιάσουν πάτο και οι τελευταίοι, ο αστικός Τύπος προσπαθεί να εμφανίσει φιλολαϊκό πρόσωπο.

Αυτοί που κλαίνε είναι οι ίδιοι που σε άλλες στήλες εξηγούν ότι είναι ακριβοί οι Ελληνες εργάτες. Πρόκειται για κροκόδειλους που κλαίνε τώρα που οι αποφάσεις έχουν ήδη παρθεί.

Ειδικά για το συγκρότημα Λαμπράκη ισχύει της υποκρισίας το ανάγνωσμα. Αφού πρωταγωνίστησαν να γίνει ζούγκλα το εργασιακό τοπίο, τώρα δήθεν διαμαρτύρονται.

 

Αυτή η δημοσιογραφία είναι νύχι – κρέας με την εξουσία των μονοπωλίων.

Είναι αυτοί που παρουσιάζουν τις κυβερνητικές αποφάσεις σα να ‘ναι ένα φυσικό φαινόμενο που όλοι οφείλουμε να το δεχτούμε και την ίδια ώρα καταγράφουν για λόγους «αντικειμενικότητας» ότι ο κόσμος στενάζει.

Η πραγματικότητα που τους αναγκάζει να παίζουν σε δύο ταμπλό είναι απλή: Ο κόσμος δεν έχει να πληρώσει άλλο. Αυτό που θέλουν να προλάβουν είναι την απόφαση των ανθρώπων συνειδητά να μην πληρώσουν.

Γι’ αυτό πλασάρουν σαν ευκαιρία τις δήθεν διευκολύνσεις της κυβέρνησης για όσους δεν έχουν να πληρώσουν ούτε καν το ελάχιστο των 100 ευρώ, κι αυτοί πλέον είναι πολλοί, πάρα πολλοί…

Νωπές οι αντιφάσεις: Αυτοί που καλούν την κυβέρνηση, δήθεν, να μην πειθαρχήσει στις αξιώσεις της τρόικας, είναι οι ίδιοι που αξιώνουν από τους εργάτες να πειθαρχήσουν στην αστική νομιμότητα. Το ενδιαφέρον τους για τα πάθη του λαού είναι κάλπικο.

 

Κανένας να μην ψαρώσει για τα χρέη στην εφορία και τις απειλές για κατασχέσεις, τουλάχιστον αυτοί που έχουν μόνο το μεροκάματό τους (και χωρίς τις ρυθμίσεις, αν βάζεις στο ταμείο έστω και 10 ευρώ ο λογαριασμός θεωρείται εξυπηρετούμενος και δεν ξεκινάει διαδικασία κατασχέσεων). Τα σχετικά ρεπορτάζ στοχεύουν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο έτσι που να τρέχει στις εφορίες για να εισπράξει το κρατικό ταμείο άμεσα χρήμα. Υπάρχει κάποιος λόγος να ανταποκριθούμε σε κάτι τέτοιο όταν πλέον γνωρίζουμε ότι το κρατικό ταμείο μαζεύει χρήμα για να το διαθέσει σε πέντε έξι καπιταλιστές; Κανένας τέτοιος λόγος. Οι εργάτες δεν χρωστάνε, τους χρωστάνε.

 

Οταν ακούγαμε χτες το πρωί την Χριστοφιλοπούλου του ΠΑΣΟΚ στον «Σκάι» να δηλώνει ότι τα καλέσματα ανυπακοής είναι καλέσματα σε ανομία και ως τούτου παράνομα, δεν είχαμε διαβάσει ακόμα τον Πρετεντέρη στα «Νέα» που έγραφε το ίδιο με τις ίδιες λέξεις. Οταν αργότερα διαβάσαμε και τον Μανδραβέλη στην «Καθημερινή» να διακηρύσσει ότι τους φασίστες τους δημιουργεί η αριστερή ανομία, έδεσε το γλυκό.

Δουλεύουν με καρμπόν κάθε μέρα, αυτό το ξέραμε. Οτι δεν κρατάνε τα προσχήματα το μαθαίνουμε κάθε μέρα. Επιβεβαιώνουν ότι το δημιούργημα της αστικής τάξης, η «Χρυσή Αυγή», δε στήθηκε γενικά ως μια εφεδρεία, αλλά για να είναι το χρήσιμο άλλοθι για να χτυπήσουν άμεσα το εργατικό κίνημα.

Απέναντι στην αστική διδασκαλία νομιμότητας, των παράνομων για τους εργάτες νόμων που τους δίνουν μισθούς εξαθλίωσης, τους αφαιρούν τη σύνταξη, τις υπηρεσίες Υγείας – Πρόνοιας, τους στέλνουν στην ανεργία, στους νόμους που όταν δε βολεύουν τους αστούς τους παραβιάζουν οι ίδιοι, την παρανομία με τους νόμους των αστών των ίδιων των αστών όπως ο υπουργός Εργασίας που κατάργησε την εργοδοτική εισφορά σε ΟΕΚ – ΟΕΕ χωρίς να τη νομοθετήσει, έχουμε να αντιτάξουμε την οργάνωση της πάλης των εργατών που θα σαρώσει την εξουσία των μονοπωλίων και το πολιτικό προσωπικό της, μαζί και τη «Χρυσή Αυγή».

Τ’ άλλα όλα είναι λόγια για να περνά από πίσω το χτύπημα των εργατών. Και σ’ αυτό το χτύπημα δεν κεντρώνουν βέλη μόνο οι ακροδεξιοί αλλά και διάφοροι «ιζνογκούντ» που βρίσκουν εύκολη διέξοδο στο αντιφασιστικό μέτωπο, για να καλύψουν το γεγονός ότι κάνουν τα πάντα για να μη μετέχουν οι εργάτες στο αντιμονοπωλιακό μέτωπο.

«MEGA» στα γαλλικά!

Χαμός στη Γαλλία και ειδικά στο Παρίσι από τις διαμαρτυρίες των υπό απόλυση εργαζομένων της αυτοκινητοβιομηχανίας «Πεζό».

Οι εικόνες από τις διαδηλώσεις, τις συγκεντρώσεις, τις συγκρούσεις, τα ΜΑΤ και τα δακρυγόνα στη γαλλική πρωτεύουσα κάνουν το γύρο του κόσμου.

Παρακαλούνται, επομένως, θερμά η κυρία Τρέμη και οι κ.κ. Καψής, Πρετεντέρης, Στραβελάκης κ.λπ.:

Ενα, τουλάχιστον, από τα επόμενα δελτία τους να μεταδοθεί στα γαλλικά.

Είναι επείγουσα ανάγκη. Το ταχύτερο δυνατό πρέπει να εξηγηθεί (από την Τρέμη, τον Καψή, τον Πρετεντέρη κ.λπ.) στους Γάλλους εργαζόμενους

όσο πιο αναλυτικά και όσο πιο πειστικά γίνεται,

ότι δεν έχουν δικαίωμα με τις κινητοποιήσεις τους (οι Γάλλοι εργαζόμενοι)

να εμποδίζουν την εύρυθμη λειτουργία του κράτους (του γαλλικού κράτους),

ότι είναι ντροπή να αμαυρώνουν διεθνώς την εικόνα της χώρας (της Γαλλίας) και, φυσικά,

ότι δεν πρέπει να δημιουργούν προβλήματα στον τουρισμό, εν γένει, και ειδικότερα στους τουρίστες που επισκέπτονται την πρωτεύουσα (το Παρίσι)…

 

Γράφει   ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Πάλι απλήρωτος

 

από  γλόμπινγκ

(Αναδημοσίευση απο poexania)

Έβλεπα στο παρακάτω βιντεάκι τον Ευαγγελάτο και το υπόλοιπο πάνελ να επιπλήττουν αυστηρά τον εκπρόσωπο του σωματείου των εργαζομένων του Σκαραμαγκά για την “απρεπή” συμπεριφορά των εργατών έξω από είσοδο του πενταγώνου.

 

 

 

 

 

 

Ο εκπρόσωπος των εργατών, Κ. Βασίλης Καρακίτσος, ζητά ταπεινά συγνώμη στον Ευαγγελάτο και το πάνελ (ας το έχουν υπόψη τους αυτό όσοι τον εξέλεξαν) και προσπαθεί να απολογηθεί κι απο πάνω για τον ξυλοδαρμό που υπέστησαν, για το ότι είναι 7 μήνες απλήρωτοι και κύριος ξέρει πως τα βγάζουν πέρα αυτοί και οι οικογένειες τους και για τις συλλήψεις συναδέλφων που έγιναν (106 κρατούμενοι).

Εγώ απλά, επειδή μάλλον ο καλοπληρωμένος Κ. Ευαγγελάτος δεν ξέρει ή δεν μπορεί να νιώσει τι εστί να είσαι 7 μήνες απλήρωτος, το γράφω 213 φορές, όσες δηλαδή και οι μέρες που αυτοί οι ανθρώποι έχουν να πιάσουν λεφτά στα χέρια τους, έτσι μπας και πάρει μια ιδέα πόσο αποκαρδιωτικό είναι ακόμα και να το βλέπεις γραμμένο…

…

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος

Τους αξίζει γκρέμισμα

 

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

 

 

Την ώρα που στα ψιλά των εφημερίδων γραφόταν η είδηση για τη νομιμότατη αρπαχτή (την παραχώρηση του διεθνούς κέντρου Τύπου σε μια εταιρεία), την ίδια ώρα η διατεταγμένη αστική δημοσιογραφία ανακάλυπτε παραβίαση της νομιμότητας στους εργάτες των ναυπηγείων που διεκδικούσαν το αυτονόητο.

Αυτή η δημοσιογραφία δεν κάνει λάθος στις εκτιμήσεις της. Αυτή η δημοσιογραφία έχει αναλάβει εργολαβικά να καλύψει την ένταση του κρατικού αυταρχισμού, να δικαιολογήσει την κρατική καταστολή που έχει πλέον αναδειχτεί σε κεντρικό στοιχείο της κυβερνητικής πολιτικής, προκειμένου να περάσουν διά πυρός και σιδήρου τα μέτρα που τσακίζουν για γενιές και γενιές την εργατική τάξη.

Οποιος δεν άκουγε 902 που είχε διαρκή σύνδεση με τη διαδήλωση των εργατών στα ναυπηγεία θα νόμιζε πως μπήκαν στην πόλη οι εχθροί. Αυτό ήταν το κλίμα που δημιουργούσαν τα αστικά κανάλια. Κι όμως, εργάτες ήτανε αυτοί που ζητούσαν λύση στο πρόβλημά τους.

Αλλά ανέλαβε δράση το «βαρύ πυροβολικό», οι παρουσιαστές των δελτίων και οι σχολιαστές.

Την ώρα που στην οθόνη εμφανιζόταν εργάτης με σπασμένο κεφάλι, ο σχολιαστής δήλωνε με στόμφο «δεν δικαιολογείται η συμπεριφορά τους» (Καψής στο Mega).

Την ώρα που η λεωφόρος Αλεξάνδρας ήταν πνιγμένη από τα δακρυγόνα, μια δημοσιογράφος μετέδιδε ότι οι εργαζόμενοι επιχείρησαν να εισβάλουν στη ΓΑΔΑ (η Καραμήτρου, επίσης στο Mega).

Αυτοί που ξεπέρασαν κάθε όριο ήταν ο Τσίμας που χρησιμοποίησε μια φράση του Φωτόπουλου της ΓΕΝΟΠ για να δημιουργήσει συνειρμό περί «επίθεσης στις ερπύστριες», και μια κυρία δημοσιογράφος με παρατσούκλι «φως – νερο – τηλέφωνο» (για τη μισθωτή σχέση που είχε σε άλλη εποχή μ’ αυτές τις δημόσιες υπηρεσίες), η οποία κατήγγειλε τους εργάτες ότι είναι «αχαλίνωτοι» κι ότι ξέρουν μόνο από δικαιώματα και όχι από υποχρεώσεις.

Δεν είναι ηθικό παράπτωμα η στάση αυτών των δημοσιογράφων. Είναι ένας προς έναν μέρος του μηχανισμού της αστικής τάξης. Η ηθική τους είναι η ηθική των καπιταλιστών.

Ολο και πιο συχνά στις εικόνες από την καθημερινότητα της ταξικής πάλης εμφανίζεται το αποκρουστικό πρόσωπο της αστικής τάξης που, για να διατηρηθεί στην εξουσία, κάνει χρήση όλου του οπλοστασίου της. Οι χτεσινές επιθέσεις στους εργάτες των ναυπηγείων και στους αγρότες του Ηρακλείου Κρήτης το μαρτυρούν. Η απάντηση δεν μπορεί να ‘ναι άλλη από τη χρήση όλου του οπλοστασίου και από την πλευρά της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Αυτό το οπλοστάσιο δεν περιλαμβάνει γκλομπ και δακρυγόνα. Εχει κάτι πιο αποτελεσματικό: Την όσο το δυνατόν καλύτερη οργάνωση του αγώνα «από τα κάτω», έτσι που να γίνεται όλο και πιο πλατιά η συνείδηση για την ανάγκη ανατροπής αυτού του βάρβαρου συστήματος. Ετσι που να κόψει την ανάσα στους καπιταλιστές.

Οι κραυγές στον αστικό Τύπο περί «ασυδοσίας» των διαδηλωτών πρέπει να αφήνουν παγερά αδιάφορα την εργατική τάξη, καθέναν που παλεύει για το δίκιο του. Ασύδοτη είναι η αστική τάξη. Η εμφάνιση χτες το βράδυ του υπουργού Δημόσιας Τάξης στην κρατική τηλεόραση το επιβεβαιώνει. Είχε το θράσος την ώρα που κρατούσε 106 εργάτες στο κρατητήριο – θύματα της πολιτικής και της κυβέρνησης στην οποία μετέχει, να μιλά για «άκρα» που πρέπει να αντιμετωπιστούν, δηλαδή να ταυτίζει τους τραμπούκους που επιστρατεύει η τάξη του, με τους αγωνιζόμενους εργάτες, και να προαναγγέλλει ακόμα περισσότερο βούρδουλα για να αντιμετωπίσει αυτούς που ζητάνε το αυτονόητο: να σταματήσει η κλοπή του ιδρώτα τους.

Το δίκιο του εργαζόμενου…

 

 

 

Όπως αναμενόταν μετά την εισβολή των εργαζομένων των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, στο Πεντάγωνο, ξεκίνησαν οι μοιρολογίστρες από τα παράθυρα, τα site και τα ραδιόφωνα να κλαίνε την αξιοπιστία της πολιτείας που εβλήθη βάναυσα από τους εργαζομένους. «Πρωτοφανές περιστατικό, η κατάληψη του Πενταγώνου», «συνέβη και αυτό», «αν είναι δυνατόν», ήταν μερικά από τα πρώτα σχόλια, χωρίς φαντασία πάντα, των επαγγελματιών τηλεοπτικών αγανακτισμένων και εξοργισμένων. Και για να μην φανεί ότι για άλλη μια φορά είναι εξόφθαλμα κατά μερίδας εργαζομένων που κινητοποιείται, συμπλήρωναν, «με αυτά που κάνουν χάνουν και το όποιο δίκιο έχουν».

Οι ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ εργαζόμενοι των ναυπηγείων, έχουν δίκιο και αυτό το δίκιο ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ με τίποτα και ποτέ. Όποια ακρότητα και αν διαπράξουν το δίκιο τους  δεν παύει να υπάρχει και να ζητά εκπλήρωση. Πόσο μάλλον αν δεν διαπράξουν ακρότητα. Διότι η εισβολή σε δημόσιο κτήριο, η κατάληψη του δεν είναι ακρότητα. Είναι συνηθισμένη παγκοσμίως αντίδραση, από ανθρώπους που  βλέπουν τα πάντα κλειστά.

Άλλωστε είναι και ο μόνος τρόπος συνήθως για να γίνουν δεκτοί από κάποιον υπεύθυνο, αφού δεν είναι κουστουμάτα λαμόγια, ή γραβατομένοι κολλητοί του «συνεργάσιμου» Υπουργού ή παρατρεχάμενου.

Και εν πάση περιπτώσει ο τρόπος αντίδρασης, του καταπιεσμένου δεν θα οριστεί από βολεμένους παπαγάλους. Οι ακραίες συμπεριφορές δεν θα γίνουν αντικείμενο συζητήσεων και διαπραγματεύσεων. Όπως αντικείμενο συζητήσεων και διαπραγματεύσεων δεν έγινε η περικοπή του μισθού, ή η εξαφάνιση του μισθού.

Και τέλος, δεν είναι κανένας υποχρεωμένος να λογοδοτεί κάθε βράδυ στις 8 και στις 9, σε καμιά δεκαριά ακριβοπληρωμένους λελέδες, που από την δερμάτινη πολυθρόνα του studio, δικάζουν και καταδικάζουν πεινασμένους, εξαθλιωμένους, αδικημένους ανθρώπους. Αν έπρεπε να στηθεί ένα δικαστήριο, αυτό θα είχε στις θέσεις των ενόχων αυτούς τους λελέδες (σε δερμάτινα εδώλια).

Το δίκιο είναι ΠΑΝΤΑ και ΜΟΝΟ, με τον απλήρωτο, με τον πεινασμένο, με τον αδικημένο. Δεν χάνεται και δεν μπορεί κανείς να το μειώσει, εξαφανίσει, λοιδορήσει.

Το δίκιο είναι πάντα με τον εξεγερμένο και η ηθική διεκδίκησή του έχει να κάνει, με τον αντίπαλο, τον συσχετισμό δυνάμεων, τους εκβιασμούς που έχουν προηγηθεί, το κλίμα αδικίας και σαπίλας που έχει διατηρηθεί, αλλά και την οργή που έχει συσσωρευτεί.

 

ΥΓ1. Είναι εμφανές ότι η ταραχή τους δεν προέρχεται από το σπάσιμο των ρολών του Πενταγώνου, αλλά από την προβολή που κάνουν  στο μέλλον, ανάλογων σκηνών εξέγερσης… Η ταραχή αυτή τους κάνει ακόμη πιο ένοχους, μικρούς και τιποτένιους.

ΥΓ2. Και βεβαίως η οργή για την άλωση του Πενταγώνου δεν εκφράστηκε ποτέ όταν την έκαναν οι Τσοχατζόπουλοι, με τα λαμόγια του διεθνούς εμπορίου όπλων… Το αντίθετο συνέβαινε. Αυτοί που κατακεραύνωναν χτες τους απλήρωτους εργαζόμενους, έγλειφαν τον «κύριο Υπουργό», με το διαχρονικό όπλο τους. Το σάλιο.

 

Θύμιος Κ.

σχόλιο αναγνώστριας για την απάντηση του ΚΚΕ σε δημοσίευμα του «Enikos.gr»

Καλή Γκέλπεση (συγγραφέας)

 

Παρασκευή 28-9-12 γύρω στη ΜΙΑ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ, έστειλα σχόλιό μου στον enikos gr απευθυνόμενη στον κύριο ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ, κάτω απ’ την ανάρτησή του “όλοι ήξεραν”.

Το σχόλιό μου ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ μέχρι αυτήν την στιγμή στον enikos gr, παρότι αργά το βράδυ τής ίδιας μέρας έστειλα δεύτερο σχόλιο ζητώντας το αυτονόητο. Να δημοσιευτεί το πρώτο.

Σ’ εκείνο το πρώτο σχόλιό μου λοιπόν, που δεν δημοσιεύτηκε απ’ τον enikos gr, ανέφερα ότι η ίδια η ανάρτηση του κυρίου ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ, σε δύο τουλάχιστον σημεία της αυτοαποκαλυπτόταν…:

α) …Εξώδικη ενημερωτική επιστολή ΦΕΡΕΤΑΙ να έστειλε ο Ζαχαράκης σε ….όλους.
ΦΕΡΕΤΑΙ…

β) …Στην επιστολή δεν αναγράφεται ο αριθμός πρωτοκόλλου, οπότε είναι ΑΓΝΩΣΤΟ ΑΝ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΙΧΕ ΦΤΑΣΕΙ σε …όλους.
ΑΓΝΩΣΤΟ…

Πρωτίστως του ανέφερα ότι θα ήταν δικαιολογημένος ο τίτλος “όλοι ήξεραν”, μόνο αν εννοούσε πως
ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ότι καπιταλισμός και βρώμα πάνε πακέτο.
ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ότι καπιταλισμός και ρεμούλες πάνε πακέτο.
ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ότι καπιταλισμός και διασπάθιση δημόσιου χρήματος πάνε πακέτο.

Παρακάτω αναφερόμουν σ’ εκείνο το μόνο που έφτασε στα χέρια τού ΚΚΕ. Στο e-mail με την υπογραφή Ζαχαράκη.
Εξηγούσα λοιπόν στον κ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ότι οποιοσδήποτε μπορεί να δημιουργήσει ένα mail με το όνομά του ή το δικό μου, χωρίς να έχουμε ιδέα εμείς.
Του έφερα κι ως παράδειγμα το site μαϊμού με υπογραφή δήθεν τής ΚΕ τού ΚΚΕ που καλούσε τους κομμουνιστές να ψηφίστουν στις εκλογές τής 17-6-12 ΣΥΡΙΖΑ…

Τι έπρεπε να κάνει λοιπόν το ΚΚΕ, παραλαμβάνοντας ένα mail απ’ το …πουθενά; Ένα mail μάλιστα που αναφέρεται στην αλληλοφαγωμάρα μεγαλοεπιχειρηματιών, στις …νόμιμες και παράνομες κομπίνες τους.

Τι έπρεπε λοιπόν να κάνει το ΚΚΕ για να μάθει αν όντως αποστολέας ήταν ο Ζαχαράκης;
Μήπως ν’ απευθυνθεί στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος; Ή μήπως θα έπρεπε να πιει η ηγεσία τού ΚΚΕ καφεδάκι με τον κάθε μεγαλοεπιχειρηματία Ζαχαράκη, να τον παρηγορήσει, να του πει και το …φλυτζάνι για να μάθει τι θα γίνει με τους άλλους επιχειρηματίες που τον έριξαν κι όλοι
μαζί(;) απομύζησαν το δημόσιο κορβανά;

Είναι ολοφάνερο λοιπόν ότι το ΚΚΕ δεν παρέλαβε καμιά εξώδικη επιστολή απ’ τον Ζαχαράκη και άρα όντως ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ.

Όσο για τον καπιταλισμό και τη βρώμα του, το ΚΚΕ τα καταγγέλει και τ’ αντιπαλεύει εντός κι εκτός βουλής ξάστερα και χωρίς εκπτώσεις. Και τα αντιπαλεύει σε βαθμό ανατροπής τού καπιταλισμού.

Τέλος, έκανα την παρατήρηση στον κύριο ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ότι ενώ το ΚΚΕ έδωσε επίσημη απάντηση για το θέμα, εκείνος δεν την δημοσίευσε κάτω απ’ τη συγκεκριμένη ανάρτησή του με τον παραπλανητικό και γιατί όχι;, προβοκατόρικο τίτλο, “όλοι ήξεραν”.
Ε, όχι! Αποδεδειγμένα το ΚΚΕ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ.

(Αυτά έργαφα λοιπόν σε γενικές γραμμές στο σχόλιό μου στον enikos gr, υπογράφοντας μάλιστα με τ’ όνομά μου, όπως κι εδώ. Το ακριβές κείμενο βέβαια δεν μπορώ να το θυμάμαι, ούτε το αποθήκευσα, γιατί δεν περίμενα ότι θα …εξαφανιστεί…).

Καλή Γκέλμπεση (συγγραφέας)

Δημοσιογραφία πλυντήριο και ο ρόλος της Ολγας Τρέμη

 

από  βαθύ  κόκκινο

 

 

   Του Κώστα Βαξεβάνη – HOT DOC

Πριν από χρόνια η λέξη «διαπλοκή» απέδιδε σε γενικές γραμμές τη σχέση συμφερόντων που υπάρχουν μεταξύ πολιτικών, επιχειρηματιών και Μέσων Ενημέρωσης. Σήμερα η διαπλοκή είναι ένας ξεπερασμένος όρος. Οι παλιοί πρωταγωνιστές του, με τα χρόνια, αποτέλεσαν ένα κλειστό σύστημα εξουσίας, το οποίο δεν διαπλέκεται απλώς για να κερδίζει, αλλά θεσμοθετεί τη διαφθορά με νόμους, την αυθαιρεσία του με πολιτικές αποφάσεις και την εξουσία του με την σιωπή. Δεν είναι η εξουσία πια που εξυπηρετεί τη διαπλοκή, αλλά η διαπλοκή που είναι εξουσία.

Στο σύστημα αυτό τα Μέσα Ενημέρωσης αποτελούν βασικό κρίκο. Όταν μιλάμε λοιπόν για χρηματισμό των δημοσιογράφων, δεν μιλάμε για τον διεφθαρμένο που ανοίγει το ένα χέρι για να γράψει με το άλλο «δυο καλές κουβέντες». Μιλάμε κυρίως για έναν εκμαυλισμό που διαστέλλει συνειδήσεις, που παρουσιάζει και παγιώνει το ανήθικο ως αναγκαίο. Ποτέ άλλοτε σε αυτή τη χώρα το «νόμιμο» δεν ήταν σε τόσο μεγάλη αντιδιαστολή με το «ηθικό». Συνεχώς παράγεται μια νομιμότητα που αντιστρατεύεται και τη λογική και την ηθική. Οι δημοσιογράφοι -κάποιοι δημοσιογράφοι- δεν εξυπηρετούν την εξουσία, αλλά είναι τμήμα της. Τμήμα μιας ελίτ που εξουσιάζει. Και που για να τη διατηρήσουν μπορεί να κάνουν αυτό που παλιά έλεγε ο Κακαουνάκης: «Να σκοτώσουν και τη μάνα τους». Πόσο μάλλον να πουν κάποια ψέματα.

Το χειρότερο είναι πως δεν αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως διεφθαρμένο, αλλά ως έναν επιχειρηματία που κάνει μια δουλειά και είναι νόμιμος αφού κόβει τιμολόγια. Εκατομμύρια μαύρου χρήματος διακινούνται προς δημοσιογράφους και νομιμοποιούνται μέσα από εταιρίες «παροχής υπηρεσιών», «διαμόρφωσης προφίλ», «επικοινωνιακής στρατηγικής» και άλλα πολλά αόριστα. Δημοσιογράφοι αναλαμβάνουν το ξέπλυμα τραπεζών, επιχειρήσεων, επιχειρηματιών, σκανδάλων, και πληρώνονται μέσω διαφήμισης σε εφημερίδες και (πλέον) sites, κόβοντας τιμολόγιο για «επικοινωνιακή πολιτική». Αν τους πεις πως είναι ανήθικο, θα σου απαντήσουν πως είναι νόμιμο.

Δύο εταιρίες στην Ελλάδα ανέλαβαν με τη βοήθεια δημοσιογράφων να προωθήσουν την «αναγκαιότητα του μνημονίου». Η αμοιβή τους είναι μέσω κάποιας εταιρίας και κάποιας αόριστης, μη μετρήσιμης, παροχής υπηρεσιών. Μπορεί απλώς να εμφανίζονται πως διοργάνωσαν μια εκδήλωση. Και να σου ζητάνε και τα ρέστα που δεν τους δίνεις το δικαίωμα να συμπληρώσουν το εισόδημα τους. Το σύνολο σχεδόν των ελληνικών ΜΜΕ δεν έγραψε το παραμικρό για τις αποκαλύψεις για την Πειραιώς από το Hot Doc και το Reuters. Αντίθετα είχαν ύμνους για την εξαγορά της ΑΤΕ από την Πειραιώς, δίπλα ακριβώς στις ακριβοπληρωμένες διαφημίσεις.

Την περίοδο που ξέσπασε το σκάνδαλο της SIEMENS στη Γερμανία, οι ελληνικές εφημερίδες γέμισαν με διαφημίσεις της γερμανικής εταιρίας αντί για αποκαλύψεις. Το ίδιο έγινε και με το σκάνδαλο VODAFONE- υποκλοπές. Ο μεγαλύτερος εκμαυλιστής είναι η κυβέρνηση μέσω των κρατικών διαφημίσεων. Η Ελλάδα είναι η χώρα που έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία, επί υπουργίας Θόδωρου Ρουσόπουλου, μια εφημερίδα που πουλούσε 28ο φύλλα να πουλά διαφήμιση έναντι ι,5 εκατομμυρίου ευρώ, όταν οι πρώτες εφημερίδες με 300.000 πωλήσεις έπαιρναν πολύ λιγότερο. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα δεν ανθεί ούτε η δημοσιογραφία ούτε η αλήθεια. Αναπτύσσονται το ψέμα και οι εκβιασμοί, το δεύτερο νοσηρό παράγωγο. Ένας από τους λόγους που μαζί με τη δημοσιογραφία καταρρέει και η διαφήμιση είναι αυτός. Η διαφήμιση χρησιμοποιήθηκε ως μέσο χρηματισμού και χειραγώγησης. Και όπως είναι γνωστό, «όταν τρώνε, δεν μιλάνε».

Πλυντήριο Siemens

Αν κάποιος υποθέσει πως το σκάνδαλο της SIEMENS στην Ελλάδα μπορεί να αποδοθεί με νούμερα, μάλλον κάνει λάθος. Το μέγεθος του σκανδάλου και η διαφθορά έχουν πιο απλά μέτρα. Κυρίως το θράσος και την φυσικότητα με την οποία χρηματίστηκαν όσοι χρηματίστηκαν. Όταν ένας υπουργός παραλαμβάνει μαύρη σακούλα στον δρόμο, ένας άλλος μετράει τη μίζα μέσα στο γραφείο τού Χριστοφοράκου και ένας δημοσιογράφος κάνει παραλαβή μισθού χωρίς να βγει καν από το αμάξι του στο πάρκινγκ της SIEMENS, τότε ναι, καταλαβαίνεις τι μέγεθος είχε το σκάνδαλο. Αλλά σκάνδαλο, ποιο σκάνδαλο; Ακόμη κι αν υπήρξε, σίγουρα δεν έχει το μέγεθος που πιστεύουμε, υποστηρίζουν δημοσιογράφοι στα τηλεπαράθυρα. Αυτά από τα οποία αυτοκτόνησε η αξιοπιστία του επαγγέλματος στπ διάρκεια του σκανδάλου.

Τον Νοέμβριο του 2006, οι γερμανικές αρχές οδήγησαν στην ανάκριση δύο υψηλόβαθμα στελέχη της SIEMENS, τους Κουτσενρόιτερ και Σίκατζεκ, υπεύθυνους για τα «μαύρα ταμεία» της επιχείρησης. Ο γερμανικός κολοσσός είχε προχωρήσει σε χρηματισμό πολιτικών, κρατικών λειτουργών και δημοσιογράφων σε ολόκληρο τον κόσμο για να εξασφαλίσει συμβόλαια ι,3 δισ. ευρώ. Η Ελλάδα ήταν στον κατάλογο της διαφθοράς, όπως άλλωστε και για την άλλη γερμανική εταιρία HDW, που είχε αναλάβει την πώληση υποβρυχίων στην Ελλάδα. Όσα προέκυψαν από τη γερμανική δικογραφία ήταν πάρα πολύ ενδιαφέροντα. Μια βεντάλια από υπεράκτιες εταιρίες και μια ομάδα από έλληνες δικηγόρους, επιχειρηματίες και τραπεζίτες, σχετίζονταν με το μαύρο χρήμα της εταιρίας στην Ελλάδα.

Τα υπόγεια των κτιρίων 1702 και 1703 της Siemens στηνοδό Hofmannstrasse ήταν γεμάτα από έγγραφα που πιστοποιούσαν τις λεγόμενες «χρήσιμες δαπάνες», δηλαδή τις μυστικές πληρωμές μαύρου χρήματος. Στην Ελλάδα όμως, στα Μέσα Ενημέρωσης δεν υπάρχουν σχετικά ρεπορτάζ. Αντίθετα, τις ημέρες που κλονίζεται ο γερμανικός κολοσσός, οι ελληνικές εφημερίδες δημοσιεύουν άφθονες καταχωρήσεις της SIEMENS, που διαφημίζει την προσφορά της στην Ελλάδα επί δεκαετίες. Ο ελληνικός Τύπος, μπουκωμένος από το χρήμα των διαφημίσεων, μάλλον δεν μπορεί να μιλήσει ταυτόχρονα και για το σκάνδαλο.

Μαύρο χρήμα και λευκές περιστερές

Στις 31η Ιανουαρίου 2003, στο εστιατόριο Alter Wirt του Μονάχου, πέντε άντρες μιλάνε χαμηλόφωνα την ώρα που γευματίζουν. Ανάμεσα τους είναι δύο από τα πιο ισχυρά στελέχη της SIEMENS, οι Σίκατζεκ και Κουτσενρόιτερ, υπεύθυνοι των μαύρων ταμείων της επιχείρησης. Η συζήτηση τους ήταν μια από τις πιο εμπιστευτικές διαδικασίες στη λειτουργία της SIEMENS, αλλά έγινε γνωστή τρία χρόνια αργότερα, όταν η εισαγγελία του Μονάχου άρχισε να μπαίνει βαθιά στην υπόγεια λειτουργία της SIEMENS. Τα στελέχη της SIEMENS είχαν συναντηθεί για να συμφωνήσουν τον ασφαλή τρόπο διανομής των κονδυλίων χρηματισμού στο εξωτερικό. Έως το 1998 τα κονδύλια διαφθοράς για το εξωτερικό θεωρούνταν στη Γερμανία νόμιμα και μάλιστα δικαιολογούνταν στην εφορία. Ψηφίστηκε όμως νόμος που απαγόρευε στις γερμανικές εταιρίες να έχουν τέτοιες λειτουργίες. Έτσι η SIEMENS έπρεπε να βρει ασφαλή τρόπο για να χρημαρίζει. Μέχρι το 1998 έφευγαν χρήματα από προσωπικούς λογαριασμούς στελεχών της εταιρίας και κατέληγαν στους αποδέκτες.

Το σχέδιο που επεξεργάστηκε η ομάδα κρυφής λειτουργίας προέβλεπε πώς δημιουργούνται μια σειρά απά εταιρείες συμβούλων, οι οποίες θα κόβουν τιμολόγια για εικονική παροχή υπηρεσιών στη SIEMENS ή για παροχή έργου σε έργα που ήδη είχαν γίνει αλλά μεταχρονολογημένα.  Αυτές οι εταιρίες συμβούλων πλήρωναν άλλες offshore εταιρίες, πάλι για παροχή συμβουλευτικού έργου, και αυτές με τη σειρά τους, μέσα από μια δαιδαλώδη διαδρομή, μετέφεραν χρήματα στους τελικούς αποδέκτες που δεν ήταν άλλοι από πολιτικούς, στελέχη επιχειρήσεων και δημοσιογράφους. Οι τελευταίοι είχαν τον ρόλο της διαμόρφωσης της θετικής εικόνας για τη SIEMENS της αποσιώπησης αρνητικών ειδήσεων την επιχείρηση.

Το μεγάλο πλυντήριο μαύρου χρήματος λειτουργούσε μια χαρά,    αποδίδοντας ωσάν λευκές περιστερές διαφθορείς και διεφθαρμένους.

Η μέθοδος των τριών

Το 1996, το τιμόνι της SIEMENS στην Ελλάδα αναλαμβάνει ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, ο οποίος οργανώνει ένα ισχυρό και προστατευμένο δίκτυο διακίνησης μαύρου χρήματος, πρώτα στα δυο μεγάλα κόμματα και στη συνέχεια σε πρόσωπα. Επικεφαλής του δικτύου από το 2001 είναι ο πρώην Διευθυντής Τηλεπικοινωνιών της SIEMENS, Πρόδρομος Μαυρίδης.

Το μαύρο χρήμα φτάνει με τρεις τρόπους στην Ελλάδα. Στο επίκεντρο της διακίνησης του μαύρου χρήματος είναι η Dreshner Bank. Η πρώτη μέθοδος είναι η πιο απλή, αλλά δεν μπορεί να επαναλαμβάνεται. Ο Μαυρίδης φαίνεται να παίρνει δάνειο από την τράπεζα στην Ελβετία με ενέχυρο τραπεζικούς λογαριασμούς εκεί. Στη συνέχεια κάνει ανάληψη του ποσού, ενώ η SIEMENS αποπληρώνει το δάνειο στην Ελβετία. Το 2002 φαίνεται με τον τρόπο αυτό να χρησιμοποιήθηκαν από τον Μαυρίδη 2 εκατομμύρια ευρώ.

Η δεύτερη μέθοδος φαίνεται να είχε τη συνδρομή πολιτικών παραγόντων. Με το επιχείρημα της ανάγκης επαναπατρισμού κεφαλαίων από το εξωτερικό, δόθηκε φορολογική αμνηστία. Μπορούσε κάποιος να φέρει κεφάλαια από το εξωτερικό, πληρώνοντας μόλις 3%, εξασφαλίζοντας πως δεν θα υπάρξει έλεγχος του πόθεν έσχες. Η SIEMENS έφερε με τον τρόπο αυτό μέσω Μαυρίδη 6 εκατομμύρια ευρώ το2005.

Η τρίτη μέθοδος ήταν πιο διαδεδομένη. Στέλεχος της Dreshner Bank έβρισκε με τη βοήθεια στελεχών ελληνικών τραπεζών Έλληνες οι οποίοι ήθελαν να βγάλουν λεφτά στο εξώτερικό από παράνομες δροστηριότητες αλλά δεν μπαρούσαν, γιατί οποιαδήποτε τραπεζική συναλλαγή υπήρχε πιθανότητα να ξεκινήσει έρευνα. Έτσι παρέδιδαν χρήματα στον Μαυρίδη, ο οποίος τα χρημοποιούσε για χρηματισμούς. Στη συνέχια η SIEMENS μέσω δύο ofshore εταιριών κατέθετε το αντίστοιχο ποσό σε λογαριασμό του παρένθετου προσώπου στο εξωτερικό. Κανένας δεν μπορούσε έτσι να συσχετιστεί με τα μαύρα κονδύλια με τη SIEMENS, αφού τα πρόσωπα που άνοιγαν λογαριασμούς δεν είχαν καμία σχέση με την εταιρία.

Στοιχεία γι” αυτά τα μαύρα κονδύλια βρέθηκαν στο ημερολόγιο της Κατερίνας Τσακάλου, έμπιστης γραμματέα του Χριστοφοράκου. Στο ημερολόγια ύπαρχουν βεβαία ονόματα και δημοσιογράφων. Ο χρηματισμός δημοσιογράφων είχε, απ” ό,τι φαίνεται, δυο μορφές: Τις απευθείας πληρωμές που έκανε ο Χριστοφοράκος και η ηγετική ομάδα της SIEMENS, και τα μαύρα κονδύλια που πληρώνονταν έμμεσα, μέσω εταιριών συμβούλων της SIEMENS.  Οι εταιρίες συμβούλων είναι μια διεθνής πρακτική που χρησιμοποιούν εταιρίες σε όλο τον κόσμο για να χρηματίζουν «ευαίσθητες» συμμαχικές ομάδες όπως οι δημοσιογράφοι. Μια εταιρία, για παράδειγμα, μπορεί να έχει αναλάβει ένα έργο για τη SIEMENS μη μετρήσιμο πάντα αντικειμενικά, όπως είναι η παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών, και στη συνέχεια, αφού πληρωθεί γ” αυτό το έργο, να διανείμει το ποσό σε δημοσιογράφους που υποστηρίξουν την «εταιρική πολιτική». Οι δημοσιογράφοι, με τη σειρά τους, θα κόψουν τιμολόγια για παροχή υπηρεσιών ή συγγραφή εταιρικών κειμένων, ακόμη και για σεμινάρια ή εκπαίδευση προσωπικού. Όλα νόμιμα, αλλά ανήθικα.

«Intelligent report» κ.α. ιστορίες

Ο ισχυρός άντρας της SIEMENS στην Ελλάδα διατηρούσε προσωπικά σχέσεις με αρκετούς δημοσιογράφους. Όπως αναφέρει άνθρωπος που συμμετείχε στο δίκτυο, οι δημοσιογράφοι που χρηματίζονταν από τον Χριστοφοράκο ήταν δύο κατηγοριών. Η μία ήταν οι προσωπικές του επιλογές, δηλαδή αυτοί τους οποίους γνώριζε ή θεωρούσε ικανούς να είναι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Κάποιοι από αυτούς ήταν πραγματικά φίλοι του. Η άλλη κατηγορία ήταν δημοσιογράφοι τους οποίους χρημάτιζε χωρίς να τους έχει πραγματικά ανάγκη, μόνο και μόνο για να είναι στη σφαίρα επιρροής του. Για τους περισσότερους από αυτούς μιλούσε υποτιμητικά, όπως άλλωστε και για τους πολιτικούς. Στον κύκλο των ανθρώπων των μαύρων ταμείων, «ο κοντός υπουργός που την έστηνε στη γωνία για να πάρει τη μαύρη σακούλα» και ο «αθεόφοβος που μέτραγε μέχρι και τη μίζα μέσα στο γραφείο» ήταν μερικά από τα ανέκδοτα, τα οποία όμως ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα.

Ο χρηματισμός των δημοσιογράφων ήταν μια υπόθεση ρουτίνας για τη SIEMENS. Μερικοί τηλεφωνούσαν και πήγαιναν για να εισπράξουν όπως θα έκαναν για το λογιστήριο της δουλειάς τους. Την ομάδα που εισέπραττε μαύρα χωρίς αποδείξεις αποτελούσαν:

Ο Κ.Π., διευθυντής μεγάλου ραδιοφωνικού σταθμού, ο οποίος ήταν γνωστός για τις σχέσεις του με την Εκκλησία και το Αγιο Όρος. Ο χρηματισμός του άγγιζε τα όρια «δουλειάς Δημοσίου», αφού πήγαινε στο πάρκινγκ της SIEMENS και δεν έβγαινε καν από το αυτοκίνητο. Περίμενε απλώς να του πάνε τα χρήματα εκεί. Συνήθως 30.οοοτη φορά.

Ο Π.Τ. ήταν από αυτούς που εκτιμούσε ο Χριστοφοράκος. Γνωστός άνθρωπος της τηλεόρασης. Συνήθως πληρωνόταν μέσω της γυναίκας του, που εμφανιζόταν ότι παρέχει νομικές υπηρεσίες στον Χριστοφοράκο.

Ο Τ.Μ., ο οποίος, παρότι δεν πρόσφερε ιδιαίτερες υπηρεσίες ως οικονομικός συντάκτης, συνέχισε να πληρώνεται κυρίως από συνήθεια.

 

Ψέμα πάνω στο ψέμα

Οργίασε η προπαγάνδα με αφορμή την επίθεση στους χαλυβουργούς. Λένε:

— Το δικαίωμα στη δουλειά είναι ιερό. Μιλάνε για το δικαίωμα στη δουλειά οι θεματοφύλακες ενός συστήματος άναρχου και σάπιου, που πετάει εκατομμύρια ανθρώπους εκτός παραγωγής. Μάλιστα, σε συνθήκες κρίσης, η ανεργία εκτοξεύεται στον καπιταλισμό, εξαιτίας της ανεξέλεγκτης καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων, με πρώτη την εργατική δύναμη. Ηδη οι άνεργοι είναι 1.500.000 στην Ελλάδα. Ποια κυβέρνηση νοιάστηκε για το δικαίωμά τους στη δουλειά; Η ίδια η κυβέρνηση και τα κόμματά της υπερασπίζονται τον Μάνεση, ο οποίος έχει ήδη απολύσει 120 εργαζόμενους και κατά τα λεγόμενά του ήθελε να κλείσει το εργοστάσιο και να αφήσει χωρίς ψωμί εκατοντάδες οικογένειες. Για τους λιγοστούς απεργοσπάστες, το δικαίωμα στη δουλειά είναι ιερό, σύμφωνα με την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, αλλά όχι και για τους εκατοντάδες απεργούς που παλεύουν για να έχουν μεροκάματο οι απολυμένοι συνάδελφοί τους. Το ψέμα και η υποκρισία τους βγάζει μάτι.

— Πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος. Ποιος νόμος; Αυτός που βγάζει 9 στις 10 απεργίες παράνομες. Αυτός που επιτρέπει στον εργοδότη να επιβάλλει με το έτσι θέλω στον εργάτη εκ περιτροπής εργασία, με μισθό που ισοδυναμεί με φιλοδώρημα. Αυτός που καταργεί τα Βαρέα και Ανθυγιεινά για κατηγορίες εργαζομένων που με βεβαιότητα θα πεθάνουν πάνω στο μεροκάματο, πριν προλάβουν να βγουν σε σύνταξη. Αυτός που αφήνει ατιμώρητο τον εργοδότη, όταν ο εργάτης σκοτώνεται στα κολαστήριά του. Αυτός που στερεί από την οικογένεια τού εργαζόμενου την πρόσβαση σε στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας και Παιδείας. Αυτοί οι νόμοι θέλουν να εφαρμοστούν και γι’ αυτό σκυλιάζουν με εισαγγελείς και δικαστικές αποφάσεις, κάθε φορά που οι εργάτες και ο λαός πάνε να σηκώσουν κεφάλι. Η δικαστική απόφαση ενάντια στην απεργία είναι πρόσχημα και κατασκευασμένο ψέμα. Η Δικαιοσύνη τους είναι ταξική. Παράνομες ήταν με το γράμμα του νόμου και οι απολύσεις εν μέσω απεργίας, όπως κατήγγειλαν οι απεργοί, αλλά κανείς δε νοιάστηκε για την εφαρμογή αυτού του νόμου. Καθ’ όλα νόμιμη ήταν και η απεργιακή απόφαση των χαλυβουργών. Αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία για αυτούς που έτσι και αλλιώς είχαν αποστολή να τη σπάσουν. Το σύστημά τους είναι από τα θεμέλια άδικο για την εργατική τάξη και το λαό. Δίκαιος από τη σκοπιά του εργάτη είναι ο αγώνας για την επιβίωσή του, για το εμπόδισμα των μέτρων που τον εξαθλιώνουν, για την ανατροπή της αδικίας των αστών, με ανατροπή της εξουσίας τους.

— Η αδιαλλαξία δεν ωφελεί, χρειάζεται διάλογος. Ξέρουν τι λένε. Θέλουν συνδικαλιστές και κίνημα συνοδοιπόρους και όχι ταξικούς αντιπάλους. Θέλουν ταξική συνεργασία, για να περπατάνε ανεμπόδιστα τα βάρβαρα μέτρα και όχι συνδικάτα μαχητές για το δίκιο των εργαζομένων. Θέλουν σωματεία με διοικήσεις όπως αυτή των χαλυβουργών στο Βόλο, που καμαρώνει με το παράσημο της εργοδοσίας στο πέτο, επειδή δέχτηκε να αλυσοδέσει τους εργαζόμενους και συναίνεσε σε συνθήκες δουλειάς, που έχουν συντελέσει ώστε δυο εργάτες να έχουν ήδη δει το χάρο με τα μάτια τους σε ισάριθμα «ατυχήματα». Θέλουν «κοινωνικούς εταίρους», όπως αυτούς στην ΟΣΝΙΕ, στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων και αλλού, που θα λένε «σφάξε μ’ Αγά μ’ ν’ αγιάσω». Θέλουν «κίνημα» στα μέτρα της εργοδοσίας και της κυβερνητικής πολιτικής, πέμπτη φάλαγγα στους εργατικούς αγώνες, συκοφάντες και υπονομευτές των ταξικών συνδικάτων.

— Οι εργατικοί αγώνες κλείνουν τα εργοστάσια. Ψέμα δίχως προηγούμενο. Ας απαντήσουν: Στη ΣΙΔΕΝΟΡ, που έκλεισε πρόσφατα, πόσες εργατικές κινητοποιήσεις είχαν γίνει το τελευταίο διάστημα; Στις 600 επιχειρήσεις που έκλεισαν την τελευταία χρονιά στη Β. Ελλάδα, πόσα ταξικά σωματεία υπήρχαν και πόσες απεργίες έκαναν οι εργαζόμενοι σε αυτές; Από τους 1,5 εκατ. των σημερινών ανέργων, πόσοι δούλευαν σε επιχειρήσεις όπου δρούσε ισχυρό ταξικό σωματείο και έκανε αγώνες; Η κρίση κλείνει τα εργοστάσια και άλλα τα κάνει πιο ισχυρά. Ακόμα και σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης κλείνουν εργοστάσια (βλέπε «Τρικολάν») όταν ο καπιταλιστής ιδιοκτήτης είτε δε βγάζει το κέρδος που προσδοκά, είτε συνθλίβεται από τον ανταγωνισμό, είτε μεταφέρει τα κεφάλαια σε άλλους, πιο κερδοφόρους κλάδους. Αυτοί που λένε πως οι αγώνες κλείνουν τα εργοστάσια, είναι οι ίδιοι που τη δεκαετία του ’90, στο όνομα της «ανασυγκρότησης των Βαλκανίων» επιδοτούσαν μέχρι και την αγορά fax στις επιχειρήσεις που έκλειναν στην Ελλάδα για να μεταναστεύσουν στη Βουλγαρία, στα Σκόπια, στην Αλβανία και στη Ρουμανία, όπου τα μεροκάματα ήταν υποπολλαπλάσια από αυτά της Ελλάδας, άρα και μεγαλύτερα τα κέρδη.

Και ένα τελευταίο: Κάτι καλόπαιδα, τύπου Γεωργιάδη και ΣΚΑΪ, που ανακαλύπτουν «μέτωπα» ανάμεσα στο ΚΚΕ και τη «Χρυσή Αυγή» υπέρ των Χαλυβουργών, είναι άθλιοι και ψεύτες. Προσπαθούν να συκοφαντήσουν το Κόμμα και το δίκαιο αγώνα των χαλυβουργών, δίνοντας πόντους στα μαντρόσκυλα που οι ίδιοι και το σύστημα εκπαιδεύουν, για να χιμήξουν ενάντια στο λαό. Γιατί η «Χρυσή Αυγή» έβαλε τώρα την προβιά του φιλεργατισμού, όταν οι εργαζόμενοι της «Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο ξέρουν ότι στην κρίσιμη φάση που αναζητούσαν στήριξη από τους συναδέλφους τους στη Μαγνησία, οι Χρυσαυγίτες, μαζί με την πλειοψηφία στο εκεί σωματείο, με τους τοπικούς παράγοντες της σημερινής συγκυβέρνησης και τα συνδικαλιστικά τους στελέχη, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εμποδίσουν την απεργία στα εργοστάσια του Μάνεση, δρώντας ως μηχανισμός του.

ΠΑΜΕ-Καταγγελία για ΜΜΕ/AWML-Protest Against Media Disinformation

από   lenin reloaded

Δελτία τύπου | 20/07/2012

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΜΜΕ

Τα ΜΜΕ των βιομηχάνων, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών απ´ το πρωί βρομίζουν τις συχνότητες των ερτζιανών με αθλιότητες, λάσπη, συκοφαντίες και ψέματα για τον ηρωικό αγώνα των Χαλυβουργών.

Λένε ότι 100 εργαζόμενοι της Ελληνικής Χαλυβουργίας ζήτησαν με επιστολή τους στον Εισαγγελέα ν´ ανοίξει η πόρτα του εργοστασίου. Λένε ψέματα.

Αυτοί που ζήτησαν να επέμβουν τα ΜΑΤ είναι τα διευθυντικά στελέχη του ΜΑΝΕΣΗ, όλο το χαφιεδολόϊ του και μια ομάδα εργαζομένων που μετριέται στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Η μεγάλη πλειοψηφία των εργατών και αυτοί που δήθεν έχουν υπογράψει, συνεχίζουν τη μάχη ανυποχώρητα, αποφασιστικά για να επαναπροσληφθούν οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν. Παλεύουν κόντρα στα σχέδια του ΜΑΝΕΣΗ που έχει στο πλευρό του τη στήριξη με όλους τους τρόπους της τρικομματικής κυβέρνησης και των δυνάμεων καταστολής.

Με την αλληλεγγύη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων αυτός ο αγώνας θα δικαιωθεί.

Η νίκη των Χαλυβουργών είναι νίκη όλης της εργατικής τάξης.

Η Εκτελεστική Γραμματεία

ΠΑΜΕ

—–

PROTEST AGAINST MEDIA DISINFORMATION

The Mass Media owned by the industrialists, the bankers and the shipowners have been infecting broadcasting frequencies since this morning. They have been busy mudslinging, spreading hideous lies and slander against the Steelworkers’ heroic struggle.

They say that 100 workers of the Greek Steelworks have asked the D.A in writing to open the factory gates. They lie.

Those who have asked the Riot Police to intervene are the factory owners’ (Manesis’) managers: his lackeys and a handful of workers. The great majority of the workers, including those who have supposedly signed the letter to the D.A, are continuing their intransigent struggle, determined to win by having fired workers re-hired. They are struggling against Manesis’ plans, though he has the full support of the tri-party government and the forces of state repression.

This struggle will be vindicated by the solidarity of workers and the people.

A victory for the Steelworkers is a victory for the entire working class.

The Executive Secretariat,

All Workers Militant Front

Translation into English: Lenin Reloaded

είναι πολλές οι 257 μέρες

Κοινή προπαγανδιστική πλύση εγκεφάλου ετοιμάζουν στην ΕΕ

Το «Εuronews» στα … ελληνικά

Τη δημιουργία 24ωρου ειδησεογραφικού καναλιού Euronews στην ελληνική γλώσσα, ανακοίνωσαν χτες οι διοικήσεις της ΕΡΤ, «Euronews» και του «ΡΙΚ». Η ελληνική αυτή έκδοση του Euronews αναμένεται να είναι στον «αέρα» μέχρι το τέλος του χρόνου

Το κανάλι θα χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Euronews, με σχεδιασμό για αυτοχρηματοδότηση τα επόμενα πέντε χρόνια. Θα εδρεύει στην Αθήνα και θα αποτελεί θυγατρική εταιρεία του Euronews, το οποίο αναλαμβάνει τις λειτουργικές δαπάνες και τη μισθοδοσία του προσωπικού του καναλιού. Μέχρι το Σεπτέμβρη θα ολοκληρωθεί η πρόσληψη 42 δημοσιογράφων, τεχνικών και διοικητικού προσωπικού, η οποία θα γίνει με ανοιχτή προκήρυξη, ενώ η τελική επιλογή θα γίνει από το Euronews με συγκεκριμένα κριτήρια.

Σύμφωνα με τους υπεύθυνους, δεν πρόκειται για ένα κανάλι που θα «μεταφράζει» θέματα του Euronews στα ελληνικά, αλλά για ένα ανεξάρτητο κανάλι, το οποίο θα χρησιμοποιεί μεγάλα διεθνή ρεπορτάζ από την κεντρική παραγωγή ειδήσεων στη Λυών, με σχολιασμό Ελλήνων δημοσιογράφων και με την προσθήκη θεμάτων ελληνικού ενδιαφέροντος. Στο σχεδιασμό περιλαμβάνονται επίσης συμπαραγωγές προγράμματος με την ΕΡΤ και το ΡΙΚ, θεματικές ενότητες, εκπομπές λόγου κ.ά.

Κασιδιάρικα κι επώδυνα

από Cogito ergo sum

 

 

«Η επίθεση του εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής σε υποψηφίους άλλων κομμάτων είναι απαράδεκτη, προκλητική και οφείλει να προβληματίσει όλους μας για το πού πάει ο τόπος και η Ελληνική Δημοκρατία. Οι προπηλακισμοί, οι φραστικές και φυσικές επιθέσεις εναντίον δημοσίων προσώπων από ακραία αριστερά και ακροδεξιά στοιχεία νομιμοποιήθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια και σε ορισμένες περιπτώσεις ενθαρρύνθηκαν από Μέσα Ενημέρωσης. Από την ώρα που όλες αυτές οι ενέργειες έμειναν ατιμώρητες, όπως συνέβη στην περίπτωση του βουλευτή κ. Χατζηδάκη, η φραστική βία και ο προπηλακισμός έγιναν η ρουτίνα και βοήθησαν στην ενίσχυση των πολιτικών άκρων. Σημαντικό ρόλο έπαιξε ασφαλώς σε αυτήν την κατεύθυνση η ιδιωτική τηλεόραση, η οποία, τυφλωμένη από το κυνήγι της τηλεθέασης, έφερε στο πολιτικό προσκήνιο γραφικές ή παρανοϊκές προσωπικότητες και βασίσθηκε στη συνταγή των τηλεκαβγάδων χωρίς όρους ή όρια. Η χθεσινή απαράδεκτη συμπεριφορά του υποψηφίου της Χρυσής Αυγής ήταν, συνεπώς, ένα προβλεπτό σημείο σε ένα μακρύ και ολισθηρό κατήφορο προς την ανεξέλεγκτη βία και το ξεκαθάρισμα πολιτικών και άλλων λογαριασμών με κάθε μέσο. Αυτός ο καταστροφικός κατήφορος ή θα σταματήσει άμεσα με την επιβολή του νόμου ή θα έχει απρόβλεπτες και επικίνδυνες συνέπειες για τη Δημοκρατία, τη συνοχή της κοινωνίας και την ίδια την υπόσταση του ελληνικού κράτους.»

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί το κύριο άρθρο της σημερινής «Καθημερινής». Πρόκειται για ένα κείμενο γραμμένο με ιδιαίτερη προσοχή ώστε να αποσπάσει την συγκατάβαση και τα ευνοϊκά σχόλια του μέσου μη υποψιασμένου πολίτη και του μέσου φιλήσυχου οικογενειάρχη. Όμως, στην βάση του, πρόκειται για ένα πρόστυχο κείμενο. Και εξηγούμαι:

1) Το «πού πάει ο τόπος και η Ελληνική Δημοκρατία» (προσέξτε ότι δεν μιλάμε γενικά για την δημοκρατία, έτσι;) δεν περιμέναμε την συμπεριφορά τού Κασιδιάρη για να το καταλάβουμε. Το έχουμε εδώ και χρόνια πάρει χαμπάρι (και, μάλιστα, πολύ καθαρά) από το πώς η αστική εξουσία γράφει στα παπάρια της τον απλό πολίτη, φροντίζοντας για τα συμφέροντα των ολίγων κι από το πώς το αστικό καπιταλιστικό σύστημα κόβει και ράβει την έννοια της Δημοκρατίας στα μέτρα του, δημιουργώντας την δική του «δημοκρατία». Και για να τελειώνουμε: όπως δεν φτιάχνει μόνο η νύφη στραβά ψωμιά, έτσι δεν φταίει μόνο η Χρυσή Αυγή για την κατάντια τής δημοκρατίας ΤΟΥΣ.

2) Προσέξτε με πόσο έντεχνο τρόπο ο συντάκτης τού κειμένου βάζει όλα τα αβγά στο ίδιο καλάθι. Οι σφαλιάρες τού Κασιδιάρη εξομοιώνονται ευθέως μεν με την ανώνυμη καταμουτσουνιά που έφαγε ο Χατζηδάκης, εμμέσως δε με τα γιαούρτια τού Πάγκαλου, με τα φάσκελα της «πλατείας» και με τα μπινελίκια προς όλους εκείνους τους καραγκιόζηδες που είχαν (και έχουν) το θράσος να υποστηρίζουν ότι είχαν πατριωτικό καθήκον να ψηφίσουν τα μνημόνια για το καλό τού τόπου. Συνεπώς, καλέ μου αναγνώστη τής «Καθημερινής», αν διαφωνείς με την ενέργεια του Κασιδιάρη, πάψε να βρίζεις τους πολιτικούς γιατί γίνεσαι ένα με δαύτον.

3) Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, στην εμφάνιση και στο θέριεμα τέτοιων «κασιδιάρικων» φαινομένων έχει μεγάλη ευθύνη και «η ιδιωτική τηλεόραση, η οποία, τυφλωμένη από το κυνήγι της τηλεθέασης» κλπ. Συμφωνώ απολύτως. Συμφωνώ αλλά αισθάνομαι ότι ο αρθρογράφος με φτύνει κατάμουτρα, καθώς σκέφτομαι ότι η «Καθημερινή» και ο «Σκάι» αποτελούν το «κίτρινο» και το «καφέ» τού ίδιου λερωμένου σώβρακου.

4) Το σημαντικώτερο σε τούτο το άρθρο είναι η προσπάθεια ταύτισης των «πολιτικών άκρων» και ο τρόπος με τον οποίο γίνεται κοινή αναφορά σε «ακραία αριστερά και ακροδεξιά στοιχεία». Μπορεί αυτές οι εκφράσεις να φαίνονται ανώδυνες αλλά, αν προσμετρήσουμε την επιμονή των αστών δημοσιογράφων για ταύτιση φασισμού-κομμουνισμού (σύμφωνα με την πάγια πολιτική τής Ευρωπαϊκής Ένωσης), δεν υπάρχει τίποτε ανώδυνο. Εμφανώς, ο αρθρογράφος καταδικάζει τον φασιστικό τραμπουκισμό αλλά υπογείως επιχειρεί ύπουλο πλήγμα και κατά του κομμουνισμού, εφ’ όσον για τον «σύγρονο δημοκράτη ευρωπαίο» ο κομμουνισμός πρέπει να συνιστά «άκρο» και «εκτροπή από την νομιμότητα».

5) Σημειώστε τον «κώδωνα κινδύνου» περί «ανεξέλεγκτης βίας». Αλήθεια, τί παναπεί «ανεξέλεγκτη» βία και ποιό είναι το αντίθετό της; Η «ελεγχόμενη» βία; Κι αν ναι, ελεγχόμενη από ποιόν; Θα μου πείτε ότι πρόκειται για μαλακία «εν τη ρύμη τού λόγου». Θα απαντήσω ότι «γλώττα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει». Προφανώς, ο «δημοκράτης» αρθρογράφος νοσταλγεί τα ωραία χρόνια των «φιλοξενιών» στα ασφαλίτικα κρατητήρια και των «διακοπών» στα ξερονήσια, αλλά… «ας όψεται η φυματίωση», που έλεγε κι ο μεγάλος Κατσαντώνης.

6) Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι τι εννοεί ο αρθρογράφος όταν επικαλείται την επιβολή τού νόμου. Το να συλλάβει τον Κασιδιάρη λόγω χειροδικίας, πάει καλά. Αλλά τί άλλο να κάνει ο νόμος; Να θέσει εκτός νόμου την Χρυσή Αυγή (ενδεχομένως δε και το ΚΚΕ, ως το άλλο άκρο); Ή, μήπως, να απαγορεύσει σε κάποιους (έστω φασίστες) να πιστεύουν ό,τι γουστάρουν να πιστεύουν; Μα, δεν είναι αντιδημοκρατικά αυτά τα πράγματα; Από πότε η Δημοκρατία απαγορεύει την ελεύθερη σκέψη και κατευθύνει τα «πιστεύω» οποιουδήποτε ανθρώπου; Και για να τελειώνουμε, την σωστή τοποθέτηση την έκανε χτες βράδυ η Λιάνα, λέγοντας ότι η καταδίκη αυτών των φαινομένων δεν γίνεται ούτε με προσωπικές μηνύσεις ούτε με παρέμβαση του νόμου αλλά με λαϊκή ετυμηγορία. Τόσο απλά.

ΥΓ: Σήμερα απέφυγα οποιαδήποτε αναφορά στον ΣυΡιζΑ. Εσκεμμένα. Θέλω να περάσω ένα ήρεμο σαββατοκύριακο. Έρρωσθε!