Ιούλιος 2015:Το ΚΚΕ μοίραζε άκυρα ψηφοδέλτια στα εκλογικά κέντρα.Σήμερα έγινε «περήφανο» το ΟΧΙ…..

 

αναδημοσίευση από άνεμος ανατροπής

 

Διαβάζουμε αυτό που είπε ο Δημήτρης Κουτσούμπας στη Βουλή και δεν το πιστεύουμε. Ξαφνικά ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ αναφέρθηκε στο ΟΧΙ του περσινού δημοψηφίσματος, λίγο θέλει ακόμα και για να το οικειοποιηθεί (ή, μήπως, σφετεριστεί;)

του Δημήτρη Κανελλόπουλου

«Μέσα σε μία νύχτα το πραγματικά περήφανο “όχι” του ελληνικού λαού μετατράπηκε σε ένα πελώριο “ναι”», είπε. Καλά διαβάζετε, το «πραγματικά περήφανο “όχι” του ελληνικού λαού».

Αλήθεια, τι σχέση έχει ο κ.Κουτσούμπας με το περήφανο ΟΧΙ;

Να θυμήσουμε τι έλεγε τότε στην ομιλία του στη συγκέντρωση του κόμματος στο Σύνταγμα, στις 2 Ιουλίου 2015, λίγες ημέρες πριν το δημοψήφισμα;

«Και το Ναι και το Οχι στο δημοψήφισμα της Κυριακής «ισοδυναμούν» με αποδοχή ενός νέου μνημονίου, του χειρότερου ίσως από αυτά που έχουμε γνωρίσει».

Τώρα το ΟΧΙ έγινε.. περήφανο. Αλλά το ΚΚΕ τότε δεν ακολούθησε το δύσκολο δρόμο της περηφάνειας και εγκατέλειψε το λαό μόνο του.

 

http://www.thepressproject.gr/

Περί συμβιβασμών, φυγών και υπεκφυγών -Μια αναγκαία απάντηση στο Ριζοσπάστη

Γράφει ο Μιχάλης Παπαμακάριος*

 

Την τιμητική της είχε για μια ακόμη φορά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» της προηγούμενης Κυριακής, σε άρθρο του Κώστα Μπορμπότη, μέλους της ιδεολογικής επιτροπής της Κ.Ε. του ΚΚΕ, με τον ευφάνταστο τίτλο «Καμία ΑΝΤΑΡΣΥΑ!… συμβιβασμός». Στο επίκεντρο της πολεμικής του συναγωνιστή Μπορμπότη μπήκε, για μια ακόμη φορά, η μετωπική πολιτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Κατηγορείται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λοιπόν για τις συζητήσεις της με τη ΛΑΕ, σχετικά με τη δυνατότητα εκλογικής και πολιτικής συνεργασίας η οποία διεξήχθη το προηγούμενο διάστημα και δεν κατέληξε -για λόγους που είναι πλέον δημοσιευμένοι-, τουλάχιστον από τη πλευρά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Καταρχήν, υποχρεούμαστε να θυμίσουμε στο συντάκτη του Ριζοσπάστη ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προχώρησε, μετά το δημοψήφισμα, σε πρόταση για την αναγκαία πολιτική συμπόρευση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που τοποθετήθηκαν υπέρ του τριπλού ΟΧΙ στο δημοψήφισμα (Όχι σε παλιά και νέα μνημόνια, Όχι στις προτάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ΟΧΙ σε ΕΥΡΩ και ΕΕ) και όχι γενικά με το ΟΧΙ, όπως συνήθιζε να «πληροφορεί» ο Ριζοσπάστης τους αναγνώστες του, σχετικά με τους πραγματικούς πολιτικούς προσανατολισμούς της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η πρόταση αυτή αφορούσε (και συνεχίζει να αφορά) ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων (και όχι μόνο τη ΛΑΕ). Θα μπορούσε να αφορά και το ίδιο το ΚΚΕ αν αυτό δεν είχε υιοθετήσει, τη καινοφανή στην ιστορία της αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος, στάση του να μην συνεργάζεται σε κανένα μέτωπο πάλης για οποιοδήποτε στόχο και με κανέναν, και βέβαια να μην είχε «στρίψει δια του αρραβώνα» με το άκυρο στο δημοψήφισμα.

Το άρθρο δείχνει την απογοήτευση της ηγεσίας του ΚΚΕ για το ότι δεν συνεργάστηκε τελικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τη ΛΑ.Ε. και για αυτό το λόγο στέκεται αρκετά στην επιλογή των οργανώσεων ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ να συμπορευτούν με τη ΛΑ.Ε. Μας πληροφορούν μάλιστα και για τα αποτελέσματα της εσωτερικής συζήτησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με το ότι «η μισή ΑΝΤΑΡΣΥΑ πήγε στη ΛΑΕ». Τέτοια γνώση των εσωτερικών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ… (άσχετα δηλαδή αν με πολύ μεγάλη πλειοψηφία τα μέλη, οι επιτροπές και τα όργανα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ψήφισαν για την εκλογική της τακτική και για την αυτοτελή παρέμβασή της στις εκλογές). Τη φυσιογνωμία ενός κόμματος ή ενός μετώπου την χαρακτηρίζει αυτό που τελικά κάνει το ίδιο μέσα από τις δημοκρατικές του διαδικασίες και τις τελικές του αποφάσεις. Είναι σαν κάποιος να προσπαθεί να κρίνει τη πολιτική του ΚΚΕ με το τι είπε ή έπραξε η μία ή η άλλη ομάδα που έμεινε ή έφυγε από το κόμμα. Θα περιμέναμε μεγαλύτερη σοβαρότητα.

Επίσης, αναγκαζόμαστε να θυμίσουμε στους συντρόφους του ΚΚΕ ότι «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί». Το κόμμα το οποίο έχει συμμαχήσει -και μάλιστα συμμετέχοντας σε συγκυβέρνηση- με τη ΝΔ και σε οικουμενική με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που κατέβηκε στις δημοτικές εκλογές του 2002 και 2006 μαζί με το ΔΗΚΚΙ και διετέλεσε προνομιακός του σύμμαχος ο «πυρίκαυστος» Ζουράρης, τωρινός σύμμαχος των ΑΝΕΛ και άλλοι πολιτικοί αστικής αναφοράς, πάει πολύ να κουνάει το δάχτυλο σε άλλες οργανώσεις της αριστεράς για τη πολιτική των συμμαχιών τους.

Ωστόσο, η ουσία είναι στην βασική κριτική που επιχειρεί να κάνει ο Ριζοσπάστης στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σχετικά με το κάλεσμα πολιτικής και εκλογικής συνεργασίας που κατέθεσε και το πόσο ενσωματωμένο είναι. Γράφει ο Ριζοσπάστης σχετικά:

«Στο κάλεσμα πολιτικής συνεργασίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι άμεσοι πολιτικοί στόχοι περιγράφονται ως εξής:

1. «Ανατροπή όλων των μνημονίων».

2. «»Μονομερής» ικανοποίηση των αιτημάτων του εργατικού και λαϊκού κινήματος» (βλ. μισθοί, συντάξεις κ.λπ.),

3. «Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και στρατηγικών επιχειρήσεων»,

4. «Παύση πληρωμών στους δανειστές τοκογλύφους, μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους».

5. «Άμεση έξοδο από την Ευρωζώνη, ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ».

6. «Υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων». Τι από αυτά δεν χωράει στο πρόγραμμα της ΛΑΕ»;

Μάλιστα. Ε τότε, αφού όλα αυτά χωράνε στο πρόγραμμα της ΛΑΕ, γιατί δεν συμφώνησε με αυτά και δεν ευοδώθηκε η συνεργασία, ή γιατί αυτά δεν αποτελούν το πρόγραμμα της ΛΑΕ; Ο Ριζοσπάστης αφήνει να εννοηθεί ότι «τα χαλάσαμε στις καρέκλες». Αν θέλαμε καρέκλες, ο Ριζοσπάστης το γνωρίζει πολύ καλά, θα τις είχαμε πιάσει εδώ και χρόνια, οι ευκαιρίες και οι προσκλήσεις πολλές. Βέβαια ο Ριζοσπάστης ξεχνά ότι, η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνοδεύεται από τη τοποθέτηση τού ποιος θα επιβάλει αυτό το πρόγραμμα και με ποια μέσα, μιλώντας με σαφήνεια για το ότι: «Αυτό το πρόγραμμα μπορεί να επιβληθεί από ένα πλατύ μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων στηριγμένο στη δύναμη και το κίνημα του οργανωμένου, αγωνιζόμενου και ενωμένου λαού, της εργατικής τάξης και της μαχητικής νεολαίας».

Κατά τη γνώμη μας, ο αγώνας για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης, τη διεκδίκηση και την επιβολή πλευρών αυτού του προγράμματος, από το ταξικά ανασυγκροτημένο και πολιτικοποιημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, οδηγεί την ταξική πάλη σε ανώτερο επίπεδο και δημιουργεί προϋποθέσεις για επαναστατικά (και βέβαια πιθανά αντεπαναστατικά) γεγονότα. Είναι η δοκιμασία ενός δρόμου προσέγγισης της επανάστασης στη σημερινή Ελλάδα, στην πραγματική ζωή και όχι στη φαντασία των κομμουνιστών. Γνωρίζουμε καλά πως το σύνολο αυτού του προγράμματος για να εφαρμοστεί χρειάζεται να χάσει το κεφάλαιο την εξουσία και τον έλεγχο των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, χρειάζεται με άλλα λόγια η εξουσία των εργαζομένων. Αλλά αλλοίμονο αν οι κομμουνιστές υποστηρίζουν ότι αν δεν πάρει την εξουσία η εργατική τάξη, καμιά ανατροπή, καμιά αλλαγή δεν είναι δυνατή. Αν είναι έτσι, ποιος ο λόγος να υπάρχει μαζικό διεκδικητικό κίνημα, αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας, αφού ό,τι και να γίνει, την άλλη μέρα «πάλι καπιταλισμό θα έχουμε». Λες και είναι ίδιο για τους εργάτες να έχουμε καπιταλισμό με τα πάντα ιδιωτικά ή όχι, με στρατιωτική δικτατορία ή κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία ή όχι, με δικαίωμα να απεργούν οι εργάτες ή όχι…. Τέτοια μεθοδολογία για τη σχέση μεταρρύθμισης – επανάστασης πραγματικά δεν την αντιλαμβανόμαστε και ναι, την απορρίπτουμε.

Τι αντιπαραβάλλει η ηγεσία του ΚΚΕ στη πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Το θέμα είναι η «λαϊκή εξουσία», χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να βγούμε έξω από την ΕΕ. Μάλιστα. Και αφού δεν μπορούμε να βγούμε τι μας μένει; Η ρητορική για τη «λαϊκή εξουσία» και το κινηματικό «κατενάτσιο», για να φάμε όσα λιγότερα γκολ μπορούμε δηλαδή, από έναν αντίπαλο που μας έχει κλείσει στα καρέ μας και μας σφυροκοπά αδιάκοπα, περιμένοντας να λήξει ο αγώνας… Έλα όμως που ο αγώνας αυτός δε λήγει ποτέ αν δεν τον λήξεις….. Τελικά, αυτό που μένει είναι οι διαδηλώσεις – κομματικής συγκρότησης τύπου ΠΑΜΕ, (δεν τις υποτιμάμε καθόλου, αλλά συγκροτεί αυτή η λογική μαζικό κίνημα;), οι καμπάνιες για «ισχυρό ΚΚΕ παντού» και η μάχη της κάλπης. Και κάπως έτσι οι κουμουνιστές, σαν τους χριστιανούς, περιμένουν με νηστεία, κατήχηση και προσευχή την έλευση της λαϊκής εξουσίας, για την οποία -πέραν όλων των άλλων- δεν ξεκαθαρίζουν, αν θα έρθει με επανάσταση, με 50+1 του ΚΚΕ στη κοινωνία, με κοινοβουλευτική πλειοψηφία ή με κάτι άλλο;

Θα μας επιτραπεί μια ιστορική σύγκριση για να αναδείξουμε την αντιδιαλεκτική λογική της ηγεσίας του ΚΚΕ σε σχέση με το πώς αντιμετωπίζει τους αναγκαίους πολιτικούς στόχους που πρέπει να έχει σήμερα το εργατικό κίνημα. Ας κάνουμε, π.χ., ένα ταξίδι στο χρόνο, και ας φανταστούμε ότι το ΚΚΕ υπάρχει και δρα στη προεπαναστατική Ρωσία. Στο ζήτημα να ανατραπεί ή όχι ο τσάρος, το ΚΚΕ θα έλεγε μάλλον τα εξής: «το θέμα είναι να γίνει η σοσιαλιστική επανάσταση, το να πέσει ο τσάρος είναι ενσωμάτωση ή και καταστροφή χωρίς αυτή». Με την ίδια ακριβώς λογική η ηγεσία του ΚΚΕ αντιμετωπίζει και το θέμα του ΕΥΡΩ και της ΕΕ. Όχι σαν ένα πολιτικό στόχο πάλης που απαντά ανατρεπτικά στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και της ίδιας της ταξικής πάλης, βελτιώνει το συσχετισμό δύναμης και ενισχύει τη δυναμική της επανάστασης στην Ελλάδα του σήμερα, αλλά σαν αποτέλεσμα και μόνο της «λαϊκής εξουσίας». Τελικά, πολύ με την ενσωμάτωση και τον οπορτουνισμό ήταν τότε οι μπολσεβίκοι, αφήστε δε που αυτοί στα σοβιέτ και τις εργοστασιακές επιτροπές ήταν μαζί με τους μενσεβίκους, τους σοσιαλ-επαναστάτες και άλλα «αναχώματα» και δεν είχαν φτιάξει τα δικά τους «σωστά» σοβιέτ…..

Αλλά πραγματικά, το θέμα της εξόδου από την ΕΕ μπορεί να το ενσωματώσει η αστική τάξη στην Ελλάδα; Γενικά και τελικά αφηρημένα, μπορεί να υπάρξει Ελληνικός καπιταλισμός χωρίς ΕΕ; Αλλά αυτό δεν συνιστά «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης». Αν για ένα τακτικό πολιτικό ελιγμό του Τσίπρα με το δημοψήφισμα, η εγχώρια αστική τάξη «κίνησε γη και ουρανό», έβαλε όλα της τα πολιτικά, κοινωνικά, και μιντιακά μέσα να πέσουν με λύσσα πάνω στο λαό και ταυτόχρονα οι συμμαχικοί της ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί έκαναν το ίδιο, αυτό γιατί έγινε άραγε; Για να πουλήσει πολιτικό τσαμπουκά η αστική τάξη στο λαό, ή γιατί έχει κάποια ψυχοπαθολογική εμμονή με την ΕΕ; Πώς εκφράστηκαν εκείνα το τμήματα της αστικής τάξης που είναι με τον «καπιταλισμό της δραχμής»; Και μην μας απαντήσει κανείς για τον έναν φαρμακοβιομήχανο που έκανε κάποιες δηλώσεις. Υπάρχει κάτι βαθύτερο εδώ και το βαθύτερο είναι τα χιλιάδες οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά και ιμπεριαλιστικά νήματα που δένουν την εγχώρια αστική τάξη με το ευρώ και την ΕΕ και την κάνουν υπέρ- επιθετική σε όποιον επιχειρήσει να τα κόψει.

Στις τηλεοπτικές εμφανίσεις τής τρέχουσας προεκλογικής περιόδου, οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ θέτουν ως κριτήριο της ψήφου το «ποιος έχει στα χέρια του τα μέσα παραγωγής». Πραγματικά οι σύντροφοι του ΚΚΕ πιστεύουν ότι αυτό κρίνεται στις εκλογές της 20 Σεπτέμβρη; Γενικά, αυτό ίσχυε στη ταξική πάλη και το 1955 και το 1995 και θα ισχύει και το 2025. Πιστεύουν δηλαδή, ότι σήμερα τίθεται στην ημερήσια διάταξη θέμα αλλαγής κοινωνικού και οικονομικού καθεστώτος και θέτουν αυτό το κριτήριο; Βρισκόμαστε δηλαδή στα πρόθυρα μιας κοινωνικής επανάστασης; Μια τέτοιου είδους αντιμετώπιση των ζητημάτων που θέτει η πολιτική συγκυρία της νέας επίθεσης του μαύρου μετώπου κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ και των κομμάτων τους και η ανάγκη συγκρότησης μετώπου ανατροπής της, με τη φυγή στο «ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής», αναδεικνύει δίχως άλλο το διαζύγιο του ΚΚΕ με κάθε σχέση τακτικής – στρατηγικής που πρέπει να αναζητήσουν οι επαναστατικές και κομμουνιστικές δυνάμεις στην εποχή μας.

Οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ όμως θέτουν και ένα άλλο ζήτημα. Την ανάγκη να ενισχυθεί η δύναμη που προετοιμάζει τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και την ΕΕ. Συμφωνούμε. Αλλά πως εννοούμε αυτή τη «προετοιμασία»; Με τη ρητορική και τη ζύμωση της «λαϊκής εξουσίας»; Με την κήρυξη εμφυλίου σε όποιον άλλο αριστερό; Με την αντιμετώπιση των όποιων αριστερών διαφοροποιήσεων (που πάντα στην αρχή είναι ασταθείς και ταλαντευόμενες) σαν προϊόν κατασκευασμένο από την αστική τάξη για «ανάχωμα»; Με τις «δικές μας» λαϊκές επιτροπές και τη μεταμόρφωση των κομματικών οργανώσεων σε «κοινωνικούς φορείς»; Με την χρήση των όποιων σωματείων έχουμε πλειοψηφία σε ακτίφ των συνδικαλιστικών μας μελών;

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εργάζεται για μια άλλη προετοιμασία. Για την επεξεργασία και κατάθεση στο λαό ενός δρόμου χωρίς μνημόνια, ευρώ ΕΕ, σε ρήξη με το κεφάλαιο. Για την συγκρότηση μια σύγχρονης επαναστατικής και κομμουνιστικής αριστεράς. Αγωνίζεται για την διαμόρφωση όρων αντεπίθεσης και ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, για την πάλη ενάντια στη συνέχιση και κλιμάκωση της μνημονιακής, ευρωενωσιακής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας από την κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές. Για τη διαμόρφωση του ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής, για το ΟΧΙ μέχρι το τέλος. Ειδικά στον κρίσιμο αυτό στόχο απαιτείται η συμβολή και κοινή δράση όλων των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος αλλά και της Αριστεράς, από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την αντικαπιταλιστική αντιιμπεριαλιστική Αριστερά, μέχρι το ΚΚΕ και τις δυνάμεις της ΛΑΕ ή άλλες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που θα επιλέξουν την ρήξη με την μνημονιακή πολιτική και την έμπρακτη συμβολή στο κίνημα. Η ηγεσία και οι αγωνιστές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ τι θα απαντήσουν σε αυτό το κάλεσμα;

Για να προχωρήσει έμπρακτα αυτή τη προσπάθεια, χρειάζεται η αποφασιστική ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της εκλογικής της συνεργασίας με το ΕΕΚ και ανένταχτους αγωνιστές και αγωνίστριες και στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη.

*Ο Μιχάλης Παπαμακάριος είναι μέλος της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

 

Πηγή:pandiera

 

Διαβάστε σχετικά:
«Καμιά ΑΝΤΑΡΣΥΑ !… συμβιβασμός»

Άρθρο στον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη (6-9) του Κώστα ΜΠΟΡΜΠΟΤΗ, μέλους της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ

Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και η ηγεσία του ΚΚΕ

 

 

αναδημοσίευση  από τον εργατικό αγώνα

Γράφει ο Γιώργος Πετρόπουλος

Από τότε που ξέσπασε η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και ειδικότερα από τότε που αυτή η κρίση εκδηλώθηκε με κρίση χρεοκοπίας στην Ελλάδα, η ηγεσία του ΚΚΕ, δειλά στην αρχή αλλά με μεγαλύτερη συνέπεια στη συνέχεια επέλεξε τον δικό της τρόπο υποστήριξης της θέσης για παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Η θέση αυτή στο γενικότερο περίγραμμά της εκφράζεται ως εξής:

 

Μια θέση και μια συκοφαντία

α. Η οποιαδήποτε πρόταση ή συζήτηση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα εκπορεύεται από την αστική τάξη- αν όχι στο σύνολο από τμήματά της- ή εξυπηρετεί αποκλειστικά μόνο αυτή εφόσον δεν έχει προηγηθεί αλλαγή του κοινωνικού καθεστώτος. Επομένως, καμία συζήτηση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα εφόσον αυτό δεν είναι η απόφαση και το αποτέλεσμα μιας σοσιαλιστικής επανάστασης.

β. Χωρίς σοσιαλιστική επανάσταση η παραμονή στο ευρώ ή η επιστροφή στη δραχμή είναι εξίσου αντιλαϊκές λύσεις. Συνεπώς δεν έχει νόημα να απασχολεί το λαό το ζήτημα του νομίσματος και οι όροι με τους οποίους θα γίνει η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα αν αυτό δεν συνοδεύεται με προσχώρηση του στην επανάσταση και με την δυνατότητα του να την πραγματοποιήσει.

γ) Τελευταία, η ηγεσία του ΚΚΕ προσχώρησε με εντυπωσιακή ευκολία στη θέση της κυβέρνησης ότι όσοι επιδιώκουν την επιστροφή στη δραχμή ταυτίζονται με το σχέδιο Σόιμπλε, δηλαδή με το σχέδιο και τα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου.

 

Διαζύγιο από το Μαρξισμό

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Στο όνομα μιας δήθεν καθαρής εργατικής – επαναστατικής θέσης, η ηγεσία του ΚΚΕ προτιμά τα πράγματα να μείνουν ως έχουν και η χώρα να μην αποχωριστεί το ευρώ ενώ ανερυθρίαστα συκοφαντεί, ως συμβιβασμένη με τον ταξικό εχθρό και τον διεθνή ιμπεριαλισμό, όλη την αριστερά που αγωνίζεται κατά της πολιτικής των μνημονίων και αναζητεί μέσα από τη ρήξη με την ευρωζώνη και την ΕΕ το δρόμο για βαθύτερες κοινωνικές αλλαγές στην προοπτική του σοσιαλισμού.

Είναι σωστή μαρξιστικά και έντιμη επαναστατικά αυτή η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ; Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Η ηγεσία αυτή παραβλέπει επιδεικτικά μια βασική αρχή του μαρξισμού την οποία ο Λένιν συμπύκνωνε σε τούτη τη φράση: «Οι δάσκαλοι του σοσιαλισμού δεν μιλούσαν του κάκου για ολόκληρη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό και δεν υπογράμμιζαν στα χαμένα ‘‘τα μακρόχρονα κοιλοπονήματα’’ της νέας κοινωνίας, και αυτή η νέα κοινωνία αποτελεί και πάλι μια αφηρημένη έννοια, που δεν μπορεί να πάρει σάρκα και οστά με άλλον τρόπο, παρά με μια σειρά ποικιλόμορφες, ατελείς, συγκεκριμένες προσπάθειες να δημιουργηθεί τούτο ή εκείνο το σοσιαλιστικό κράτος» (Λένιν: Άπαντα, τόμος 43^ος, σελ. 212).

Η ηγεσία του ΚΚΕ αρνείται τα κοιλοπονήματα της παλιάς κοινωνίας από την οποία θα προκύψει η καινούργια, αρνείται δηλαδή οποιαδήποτε προσπάθεια μετάβασης και εμφανίζει τον σοσιαλισμό ως ένα έτοιμο καλοφτιαγμένο κουστουμάκι που μόλις το φορέσει ο ελληνικός λαός θα απαλλαγεί απ’ όλα τα δεινά του. Το κήρυγμά της δεν διαφέρει απ’ αυτό των παπάδων. Εκείνοι διακηρύσσουν: «Μετανοείτε για να κληρονομήσετέ την Βασιλεία των ουρανών». Και η ηγεσία του ΚΚΕ βροντοφωνάζει: «Αγωνιστείτε μόνο για τον σοσιαλισμό γιατί εκεί βρίσκεται η λύση όλων των προβλημάτων σας».

Χωρίς αμφιβολία, η σημερινή ηγεσία έχει βουτήξει ολόκληρο το ΚΚΕ στα νερά της μεταφυσικής καθιστώντας εντελώς ανίκανο να ανταποκριθεί στην ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης. Αλλά αυτό είναι μόνο το θεωρητικό σκέλος της καταστροφής του. Το πρακτικό είναι ακόμη πιο οδυνηρό.

 

Όταν, στην πράξη, τα βρίσκεις με τον ταξικό εχθρό

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό που εκφράζει η επίσημη γραμμή του ΚΚΕ; Αφού χωρίς σοσιαλιστική επανάσταση δεν έχει νόημα να μιλάμε για αλλαγή νομίσματος και έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ, μια διαχείριση των πραγμάτων πρέπει να γίνει. Να την κάνουν οι άλλοι λέει το ΚΚΕ. Εμείς δεν ανακατευόμαστε. Ωραία, αλλά για χώρες χρεοκοπημένες σαν την Ελλάδα η διαχείριση της παραμονής στο ευρώ δεν σημαίνει τίποτε άλλο από μνημόνια, δανειακές συμβάσεις, τρόικες και σκληρά ανελέητα αντιλαϊκά μέτρα. Όλα αυτά να τα κάνουν οι άλλοι λέει το ΚΚΕ. Θαυμάσια. Τα κάνουν. Το ΚΚΕ, όμως τι κάνει: Τους καταγγέλλει ότι χρεοκοπούν, λεηλατούν και γονατίσουν το λαό!!! Ταυτόχρονα καλεί σε συσπείρωση δυνάμεων γύρω από το πρόγραμμα της σοσιαλιστικής επανάστασης: «Η ανασύνταξη του κινήματος- διαβάζουμε στον Ριζοσπάστη της Κυριακής 19-6-2015– μπορεί να γίνει μόνο με γραμμή ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Απαιτεί να ηττηθούν, τόσο οι σημαιοφόροι του ευρώ όσο και οι σημαιοφόροι της δραχμής που συσκοτίζουν τον πραγματικό αντίπαλο του λαού, της εργατικής τάξης. Απαιτεί να προβληθεί πλατιά ο άλλος δρόμος που έγκαιρα, με σαφήνεια προσδιόρισε το ΚΚΕ με το Πρόγραμμά του. Ο δρόμος της κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, της αποδέσμευσης από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ».

Όλο αυτό δεν μοιάζει με μοίρασμα ρόλων; Όλοι μαζί, η αστική τάξη, τα κόμματά της και η ηγεσία του ΚΚΕ στηρίζουν- ο καθένας με τον τρόπο του- την παραμονή στο ευρώ. Από εκεί και μετά η ενότητα φαινομενικά διασπάται. Οι άλλοι υπογράφουν τα μνημόνια, ψηφίζουν τους αντιλαϊκούς νόμους, λεηλατούν το λαό και το ΚΚΕ τους καταγγέλλει χωρίς όμως να προσφέρει καμία λύση. Η επανάσταση που διακηρύσσει είναι απροσδιόριστη χρονικά στην υλοποίησή της- κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα έρθει. Συνεπώς, ο εργαζόμενος λαός στο παρών του και στο ορατό του μέλλον είναι υποχρεωμένος να μένει εγκλωβισμένος στην κρατούσα κατάσταση με τις ευλογίες των αυτοαποκαλούμενων επαναστατών. Άλλωστε κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος να μην αντιλαμβάνεται πως ακόμη κι αν ήταν δυνατόν η επανάσταση να επικρατήσει αύριο το πρωί, η λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα δεν θα ήταν ποτέ άμεση και η απόδοση της σοσιαλιστικής επιλογής- αν δεν εξελισσόταν σε μία περιπέτεια- θα ήθελε πολύ χρόνο- για να γίνει ορατή.

 

Ο σοσιαλισμός και τα κηρύγματα

Υποθέτουμε πως το κήρυγμα της ηγεσίας του ΚΚΕ κερδίζει την πλειοψηφία του λαού. Η σοσιαλιστική επανάσταση επικρατεί αύριο και έχει τεράστια λαϊκή στήριξη. Η νέα εξουσία αμέσως βγάζει τη χώρα από το ευρώ, της ευρωζώνη και την ΕΕ. Σπάει τους δεσμούς με τον ιμπεριαλισμό ολοκληρωτικά και επιχειρεί να πάρει μια σειρά μέτρα: Διαγράφεται το χρέος με μια απόφαση. Κοινωνικοποιούνται (;!) τα συγκεντρωμένα μονοπώλια και επιβάλλεται κεντρικός σχεδιασμός. Οι δανειστές απαντούν: «Εντάξει κύριοι. Εσείς διαγράψατε το χρέος αλλά εμείς όχι. Για να πάρουμε τα λεφτά μας πίσω κατάσχουμε όλα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας σας στο εξωτερικό μαζί με τις όποιες εξαγωγές κάνετε ή θα επιχειρήσετε να κάνετε». Πως θα απαντήσει σ’ αυτό η ηγεσία του ΚΚΕ που γυροφέρνει δεξιά και αριστερά το ετοιμοπαράδοτο σοσιαλιστικό κουστουμάκι;

Η σοσιαλιστική Ελλάδα έχει ανάγκη από εισαγωγές, σε πρώτες ύλες, καύσιμα, φάρμακα, μηχανές, τεχνολογικά προϊόντα, είδη πλατιάς κατανάλωσης. Καταρχήν πρέπει να δουλέψει η παραγωγή και να ζήσει ο λαός. Οι καπιταλιστές του εξωτερικού είναι έτοιμοι να πουλήσουν τα πάντα και να μας τα φέρουν ως την πόρτα μας. Λεφτά ζητάνε. Σκληρό συνάλλαγμα και μάλιστα πολύ. Τι θα κάνουν οι φωστήρες του ΚΚΕ που διαφημίζουν τον σοσιαλιστικό παράδεισο; Δεν τους περνάει από το μυαλό ότι με απλούς οικονομικούς όρους της αγοράς και χωρίς καμία επέμβαση ο ιμπεριαλισμός θα πνίξει την επανάσταση στην κούνια της; Δεν σκέφτονται το ακόμη χειρότερο σενάριο ότι με αυτούς τους απλούς όρους της αγοράς η επανάσταση σε μερικές εβδομάδες- μη μπορώντας να εξασφαλίσει στο λαό τα στοιχειώδη- θα μετατραπεί στη χειρότερη αντεπανάσταση της ιστορίας;

Η επανάσταση και ο σοσιαλισμός δεν είναι συνταγές για την κουζίνα του μέλλοντος, δεν είναι παραμύθια για μικρά παιδιά όπου όλοι ζήσαν καλά κι εμείς καλύτερα. Δεν είναι ευχολόγιο, ούτε κυριακάτικο κήρυγμα από άμβωνος. Αυτά είναι η κατασυκοφάντηση και ο εξευτελισμός της επανάστασης.

Έγραφε ο Λένιν: «Ο καθένας ξέρει ότι ο επιστημονικός σοσιαλισμός δεν χάραξε ποτέ κανενός είδους προοπτικές για το μέλλον: περιορίστηκε στην ανάλυση του σύγχρονου αστικού καθεστώτος, στη μελέτη των τάσεων εξέλιξης της κεφαλαιοκρατικής κοινωνικής οργάνωσης, και τίποτε περισσότερο» (Άπαντα: τόμ. 1ος, σελ. 185» Και πρόσθετε: «Ο σοσιαλισμός δεν δημιουργείται με διατάγματα από τα πάνω. Το πνεύμα του είναι ξένο προς το μηχανικό υπαλληλικό – γραφειοκρατικό πνεύμα. Ο ζωντανός, δημιουργικός σοσιαλισμός είναι δημιούργημα των ίδιων των λαϊκών μαζών (Άπαντα, τόμ. 35ος, σελ. 57). Πράγμα που σημαίνει ότι αν δεν ασχολείσαι με την πραγματικότητα, αν δεν την μελετάς και δεν εμβαθύνεις πάνω σ’ αυτήν, αν από τώρα δεν χαράσσεις τους δρόμους προς τον σοσιαλισμό μέσα από την διεκδίκηση λύσεων στα άμεσα και μακροπρόθεσμα προβλήματα των μαζών, αν δεν προσεγγίζεις το σοσιαλισμό μέσα από συγκρούσεις και ρήξεις με το σύστημα, αν δεν αποδέχεσαι τους μεταβατικούς δρόμους με όλο το δαιδαλώδες και το πολύπλοκο που τους χαρακτηρίζει, αν δεν επιχειρήσεις να πάρεις νέους δρόμους, να βρεθείς σε αδιέξοδο και να ξαναγυρίσεις πίσω για να βρεις το καλύτερο μονοπάτι που σε βγάζει μπροστά, κοινωνική επανάσταση δεν πρόκειται να κάνεις ποτέ.

«Τι θα ψηφίσεις πατριώτη»;!

αναδημοσίευση από   atexnos.gr

Γράφει ο Οικοδόμος

«Τι θα ψηφίσεις πατριώτη;!», ακουγόταν από τα μεγάφωνα η βροντερή φωνή του Κώστα Καζάκου. Πάνω στο τραπεζάκι του εκλογικού κέντρου, πίσω από ένα μικρόφωνο έπαιζε η προπαγανδιστική κασέτα του ΚΚΕ. Πριν από τρεισήμισι δεκαετίες δεν υπήρχαν mp3 και Youtube· υπήρχαν όμως συνθήκες που έκαναν επιτακτική την αλλαγή του ―τότε― σκηνικού. Κάποιοι, τότε, μου έλεγαν να σωπάσω· να κάνω υπομονή. Να κοιτάξω τη δουλειά μου, το σπίτι μου, την οικογένειά μου και να μη δημιουργώ «προβλήματα» και «εντάσεις» (βέβαια λόγω ηλικίας δεν είχα ακόμα δική μου δουλειά, δικό μου σπίτι και οικογένεια). Μπόρα είναι, μου έλεγαν, θα περάσει· δεν είναι καιρός για «ηρωισμούς», θα έρθουν καλύτερες μέρες. Κάποιοι άλλοι με καλόπιαναν και με «ξεσήκωναν» με συνθήματα. Μου έταζαν όλα τα «καλά» ξοδεύοντας αβέρτα παχιά λόγια για «σοσιαλιστικά» οράματα και πράσινες ελπίδες. Μιλούσαν για ραντεβού με την ιστορία και για δικαίωση των αγώνων του λαού. Ειρωνεύονταν, χλεύαζαν και επιτίθονταν στους κομμουνιστές, που αρνούνταν να γίνουν το δεκανίκι της πολιτικής τους.

Τα χρόνια πέρασαν και οι «καλύτερες μέρες» δεν βρήκαν δρόμο να έρθουν. Αντίθετα, ήρθαν ακόμα χειρότερες για τους εργάτες και το λαό, και πιο γρήγορα για αυτούς που «έκαναν υπομονή» και δεν δημιουργούσαν «προβλήματα». Τα παχιά λόγια με τον καιρό ξεχάστηκαν και οι ελπίδες του λαού ξέφτισαν στα χέρια των «σωτήρων» του που έγιναν οι δήμιοί του. Το σκηνικό σάπισε και βρωμάει. Οι πρωταγωνιστές άλλαξαν, μα το «σενάριο», κάτι σαν τον κακό και τον καλό μπάτσο, παρέμεινε το ίδιο. Ο ένας, πάλι, με φοβερίζει. Ο άλλος μια με καλοπιάνει και δυο με «προειδοποιεί». Με τα ίδια σχεδόν «επιχειρήματα» και πανομοιότυπη ρητορική, όπως τότε. Ξεκίνησε από την «ενότητα της Αριστεράς» και κατέληξε να με κατηγορεί ότι δεν βλέπω ―πέρα από τη μύτη μου― την «ιστορική ευκαιρία» η «Αριστερά» να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο. Με εκβιάζει και με απειλεί ότι αν χαθεί αυτή η «ευκαιρία» θα είμαι υπόλογος απέναντι στο λαό γιατί, λέει, θα έχω υπογράψει μια νέα «Βάρκιζα». Ας έχασα τη δουλειά μου γιατί αρνήθηκα να υπογράψω ατομική σύμβαση. Ας απολύθηκα γιατί αρνήθηκα να δουλέψω Κυριακή. Ας σύρθηκα στα δικαστήρια γιατί συμπαραστάθηκα στον αγώνα των συναδέλφων μου…

Μαζί «του» συμφωνούν και κάποιοι «φίλοι» που με παρομοιάζουν σχεδόν με άνθρωπο των σπηλαίων. Ξέμεινα, λένε, περιχαρακωμένος στον ίδιο βαρετό μικρόκοσμό μου, ανήμπορος να ακολουθήσω την εποχή που με προσπέρασε χωρίς να περιμένει. Που ―σωστά― λένε ότι «δεν πάει άλλο» και πως η κατάσταση πρέπει να αλλάξει, όμως στο ερώτημα «πώς φτάσαμε ως εδώ» μασάνε τα λόγια τους και στο τι έκαναν οι ίδιοι για να μη συμβεί, ή τι είναι διατεθειμένοι να κάνουν για να αλλάξει, σωπαίνουν. Οι ίδιοι αποφεύγουν τις «φασαρίες». Κάνουν «υπομονή» με το αφεντικό και ας δουλεύουν απλήρωτοι. Όταν δεν απεργούν (για να μη «χάσουν το μεροκάματο») κατηγορούν τους απεργούς που «κλείνουν τους δρόμους» και δεν μπορούν να φτάσουν στη δουλειά τους. Περιμένουν να βγάλουν οι άλλοι τα κάστανα από τη φωτιά (οι γνωστοί «κολλημένοι» που τους προσπερνούν οι εποχές) αλλά επωφελούνται πρώτοι όταν ο αγώνας φέρνει καταχτήσεις. Στριμώχνονται στην ουρά των «νομοταγών» για να ταχτοποιήσουν τα χρέη «τους» πρώτα σε δώδεκα, μετά σε τριάντα έξι και έπειτα σε αμέτρητες δόσεις, χωρίς να κοιτάνε αν αυτά τα χρέη είναι περισσότερα από τις δόσεις, ή το αντίθετο, φτάνει να μπορούν να τα κουτσοβολεύουν. Δεν είδαν ποτέ με συμπάθεια τους ταξικούς αγώνες και δεν ήταν λίγες οι φορές που στάθηκαν εχθρικοί απέναντί τους· περνώντας με ευκολία από μεγεθυντικό φακό τα λάθη των αγωνιστών, ταΐζοντας τη δική τους ανεπάρκεια με «αμφισβήτηση» και ενίοτε χολή. Γιατί, στην ουσία, οι ίδιοι αποδέχτηκαν να σκύψουν το κεφάλι, ή, ίσως, και ποτέ να μη το σήκωσαν στην κανονική του θέση…

Είναι άνθρωποι της «διπλανής πόρτας» που έβαλαν συχνά φαρδιά-πλατιά την υπογραφή τους κάτω από μικρές ή μεγαλύτερες καθημερινές «Βάρκιζες». Που συνήθισαν με τα χρόνια να εμπιστεύονται «σωτήρες» και να τους αντικαθιστούν με ευκολία όταν νιώσουν «προδομένοι», χωρίς να μπουν στον κόπο να σκεφτούν ότι με αυτό το «αλισβερίσι» τα χρόνια περνούν και βρίσκονται ακόμα στην ίδια θέση. Χωρίς να καταλαβαίνουν ότι οι «σωτήρες» δεν πρόκειται να τους σώσουν ούτε… στη δευτέρα παρουσία, αντίθετα αυτό που καταφέρνουν πάντα να διασώζουν είναι το σύστημα της εκμετάλλευσης που παραμένει πεισματικά «ίδιο» (σε αντίθεση με τις εποχές… που αλλάζουν). Είναι εκείνοι που άνοιξαν την κερκόπορτα στη λογική του μικρότερου κακού, που άλωσε τις όποιες αντιστάσεις τους και τους οδήγησε στον συμβιβασμό και την υποταγή.

Πάντα ένιωθαν μειονεκτικά απέναντι στους κομμουνιστές. Ειδικότερα αυτοί που κάποτε, στα νιάτα τους, είχαν «περάσει» από την ΚΝΕ ή και το ΚΚΕ. Δεν έχει σημασία αν στη συνέχεια βολεύτηκαν με τη μιζέρια ή την καλοπέραση, τούς φτάνει που βολεύτηκαν. Γιατί, σε αντίθεση με το τι ζητάνε από τη ζωή τους, δεν τόλμησαν ποτέ να απαντήσουν στο ερώτημα τι είναι διατεθειμένοι να κάνουν οι ίδιοι για να γίνει καλύτερη η ζωή. Γι’ αυτό γίνονται επιθετικοί απέναντι σε αυτούς που δεν γέρνουν όπου φυσούν οι εκάστοτε «άνεμοι αλλαγής»· που μπορούν να ονειρεύονται χωρίς ψευτορομαντισμούς και να παλεύουν οργανωμένα με γνώση, ανάλυση και σχεδιασμό για να κάνουν τα όνειρά τους ζωή. Που πορεύονται με σταθερότητα και συνέπεια «σηκώνοντας στις πλάτες τους την αξιοπρέπεια πολλών ανθρώπων» (όπως λέει ο Χοσέ Μαρτί), ακόμα και αυτών που την τραυμάτισαν ή την έχασαν από καιρό…

Γι’ αυτό όσο πλησιάζει η Κυριακή των εκλογών επιτίθενται με μεγαλύτερη μανία στο ΚΚΕ. Χρησιμοποιώντας ακόμα και την ένδοξη ιστορία του λαού μας, την ηρωική Εθνική Αντίσταση και το τιμημένο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (που οργάνωσε, πρωτοστάτησε και αιμοδότησε το ΚΚΕ), ως πολιορκητικό κριό απέναντι στους κομμουνιστές και όσες πραγματικά αριστερές συνειδήσεις απόμειναν όρθιες. Γι’ αυτό χτυπούν το μόνο κόμμα που ποτέ δεν τους έταξε, που ποτέ δεν τους κορόιδεψε, που ποτέ δεν τους πρόδωσε (ναι, ούτε αυτούς), με εξυπνακισμούς τύπου… «βάζει πλάτη να μην αλλάξει το σκηνικό». Για ποιο σκηνικό μιλούν; Οι κομμουνιστές ήταν πάντα ξεκάθαροι. Ναι, να πέσει η κυβέρνηση, όμως δεν αρκεί μια εναλλαγή στην κυβερνητική εξουσία, ακόμα και αν αλλάξει προς στιγμή το πολιτικό σκηνικό για να δουν άσπρη μέρα οι εργαζόμενοι και ο λαός. Η αλλαγή πρέπει να είναι βαθύτερη, να χτυπηθεί η ρίζα του κακού, η πηγή της εκμετάλλευσης. Να αλλάξουν χέρια τα μέσα παραγωγής, να πάρει ο λαός στα χέρια του τα «κλειδιά» της οικονομίας, να γίνει κύριος του ιδρώτα του και των αγαθών που παράγει.

Αυτό το σκηνικό πρέπει να αλλάξει. Αυτό που στηρίζουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, των «αγορών», των «επενδυτών» και της «υγειούς επιχειρηματικότητας» και, κυρίως, ως πυλώνας του σύγχρονου (είπαμε… οι εποχές αλλάζουν) διπολισμού, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το σκηνικό που κάποιοι (υπο)στηρίζουν με την ανοχή και την ψήφο τους είτε γιατί ποτέ δεν σκέφτηκαν ότι μπορεί να υπάρχει και ένας δρόμος διαφορετικός από αυτόν που τους συνέραψε στον εγκέφαλο η καθεστωτική προπαγάνδα, είτε γιατί ποτέ δεν πίστεψαν αληθινά στη δύναμη του οργανωμένου αγώνα, είτε γιατί κουράστηκαν να βαδίζουν και συνεχίζουν σημειωτόν, ή προς τα πίσω.

Κανένας όμως δεν μπορεί να σε αναγκάσει να ακολουθήσεις έναν δρόμο αν δεν δώσεις ο ίδιος εντολή στα πόδια σου. Με αυτά θα τον περπατήσεις, αν και όταν το αποφασίσεις. Το ΚΚΕ δεν ζήτησε ποτέ την ψήφο σου βλέποντάς σε σαν πελάτη. Και επειδή ακριβώς δεν στηρίζει την ύπαρξή του στις κάλπες, δεν έχει ανάγκη από ψηφοφόρους-πελάτες. Το ΚΚΕ θέλει δίπλα του ανθρώπους που να μπορούν να σκέφτονται και να κρίνουν. Αποφασισμένους, να τραβάνε μπροστά με το μέτωπο κόντρα στον ήλιο. Ακόμα όμως και αν διαφωνείς με κάποιες από τις επιλογές του, ακόμα αν η δική σου συμμετοχή εξαντλείται μετά την… απομάκρυνσή σου από την κάλπη, έχεις συμφέρον την Κυριακή να ψηφίσεις το ΚΚΕ.

Στις 26 Γενάρη, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, να είσαι σίγουρος ότι κανένας από αυτούς που σήμερα σου χαϊδεύουν τ” αυτιά δεν θα πανηγυρίσει για σένα. Ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση την επόμενη μέρα, το μόνο σίγουρο είναι ότι το ΚΚΕ θα βρίσκεται στο ίδιο μετερίζι που βρισκόταν και την παραμονή των εκλογών. Για την οργάνωση της πάλης για το ξήλωμα όλου του αντεργατικού – αντιλαϊκού πλαισίου, για την ανάκτηση απωλειών, ανοίγοντας ταυτόχρονα το δρόμο για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που βιώνουμε. Γι’ αυτό πρέπει να βγει δυναμωμένο. Γι’ αυτό είναι ΚΑΙ προς το συμφέρον σου να το ψηφίσεις.

Δεν υπάρχουν καλές ή κακές εποχές. Τις εποχές τις «φτιάχνουν» και τις αλλάζουν οι άνθρωποι· συνήθως οι «κολλημένοι» του καιρού τους. Εκείνοι που αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν… ως πέρασμα από τη μια εποχή στην άλλη, τη διάσχιση των βαγονιών του ίδιου  συρμού, που στο πλάι του γράφει: Εκμετάλλευση.

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ SPOT ΤΟΥ ΚΚΕ

Είμαστε παρωχημένοι

Το μανιφέστο των παρωχημένων:

Είμαστε παρωχημένοι. Πιστεύουμε πως ο κόσμος πρέπει να μπορεί να εργάζεται.

Είμαστε παρωχημένοι. Πιστεύουμε ότι ο εργάτης δεν πρέπει να είναι δούλος. Πρέπει να ζει ως άνθρωπος.

Είμαστε παρωχημένοι. Πρέπει ο εργάτης να έχει ασφάλιση, να δικαιούται άδειες, να πληρώνεται τις υπερωρίες του.

Είμαστε παρωχημένοι. Θέλουμε τα παιδιά μας να πηγαίνουν σχολείο και να μην αναγκάζονται να το παρατάνε στα 14 τους χρόνια για να βγουν στο μεροκάματο.

Είμαστε παλαιολιθικοί. Θέλουμε η Παιδεία να παρέχεται δωρεάν και να μην αγοράζεται και πωλείται σαν μακαρόνια. Θέλουμε όλα τα παιδιά του κόσμου να μπορούν να σπουδάσουν, να μορφωθούν, να καλλιεργηθούν.

Είμαστε εκτός τόπου και χρόνου. Υποστηρίζουμε ότι στον 21^ο αιώνα είναι ντροπή να υπάρχει ένας άνθρωπος που πεθαίνει από αρρώστιες που γιατρεύονται. Είτε επειδή είναι ανασφάλιστος είτε επειδή δεν έχει χρήματα να γιατρευτεί.

Είμαστε ουτοπιστές. Δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι την επόμενη ώρα κάποιες χιλιάδες παιδιά θα πεθάνουν από την πείνα.

Είμαστε ονειροπόλοι. Θέλουμε έναν κόσμο στον οποίο δεν θα σκοτώνονται άνθρωποι και δεν θα καταστρέφονται χώρες για να αντλούν δυο-τρείς πετρελαιάδες πιο φτηνά τον μαύρο χρυσό.

Είμαστε κολλημένοι. Πιστεύουμε ότι όσα θετικά έγιναν τα προηγούμενα χρόνια δεν έγιναν από ανθρώπους που κάθονταν στον καναπέ τους, αλλά από αυτούς που αγωνίστηκαν ή θυσιάστηκαν για να τα πετύχουν.

Είμαστε παρωχημένοι. Που ακούστηκε ότι μπορεί ο λαός να απολαμβάνει τα αγαθά που παράγει; Πρέπει αυτά να ανήκουν σε κάποιον άλλο. Σε κάποιον ανώτερο.

Είμαστε γραφικοί. Την ώρα που οι μεγιστάνες παίζουν monopoly στην πλάτη μας εμείς θέλουμε έναν κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης.

Είμαστε αστείοι. Θέλουμε να αποφασίζουμε για το τι συμβαίνει στις ζωές μας, στην κοινωνία μας, στον τόπο μας.

Είμαστε ζόμπι. Πιστεύουμε πως τίποτα δεν μπορεί να γίνει από μόνο του, τίποτα δεν μπορεί να γίνει αν δεν παλέψουμε γι’ αυτό.

Είμαστε εχθροί της πατρίδας. Θέλουμε τον λαό ελεύθερο από αφεντάδες. Δεν φύγαμε για Καϊρο, δεν συνεργαστήκαμε με τον κατακτητή όπως έκαναν οι σωστοί πατριώτες.

Είμαστε εκτός τόπου και χρόνου. Θέλουμε ο αλλοδαπός γείτονας και συνάδελφός μας να ζει και να εργάζεται με τους ίδιους όρους που το κάνουμε κι εμείς. Να μην πληρώνει το τυχαίο γεγονός της καταγωγής του ή την σκούρη του επιδερμίδα με την ίδια του τη ζωή.

Είμαστε από άλλο πλανήτη. Πιστεύουμε σε ιδανικά. Δημοκρατία, Ελευθερία, Ισότητα, Δικαιοσύνη, Αγάπη, Έρωτας, Φιλία, Αξιοπρέπεια, Αλληλεγγύη. Δεν τα ξεπουλάμε για το χρήμα και την ματαιοδοξία.

Είμαστε κολλημένοι. Αντί να κάτσουμε να τα βρούμε με αυτούς που φταίνε για όσα ζούμε τους κατηγορούμε και τους εμποδίζουμε κάνοντας απεργίες. Αντί να βάλουμε νερό στο κρασί μας ονειρευόμαστε άλλους κόσμους.

Είμαστε παρωχημένοι. Μια ζωή τα ίδια και τα ίδια. Δεν καταλαβαίνουμε ότι ο κόσμος αλλάζει προς το χειρότερο. Και αντί να γίνουμε κι εμείς σαν αυτούς που βρίζουμε προτιμάμε να λέμε τα ίδια και τα ίδια.

Είμαστε μοιρολάτρες. Όσο οι άλλοι έτρωγαν με χρυσά ευρωπαϊκά κουτάλια, εμείς δεν παίρναμε μέρος στο πάρτι, προειδοποιούσαμε σαν Κασσάνδρες.

Είμαστε παρωχημένοι. Αντί να κυβερνήσουμε τον λαό καλούμε το λαό να αυτοκυβερνηθεί.

Είμαστε ουτοπιστές. Πιστεύουμε ότι ακόμα και αυτός, ο εκφασισμένος λαός μπορεί να αποκτήσει συνείδηση και να σπάσει τα δεσμά του.

ΠΑΡΩΧΗΜΕΝΟΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΝΩΘΕΙΤΕ 

Πρώτο κόμμα το ΚΚΕ στις εκλογές των Ελλήνων στη Γερμανία

 

 

Από παλαιότερη κινητοποίηση στη Γερμανία

Σε πρώτη δύναμη με 35% αναδείχτηκε το ΚΚΕ στις εκλογές των Ελλήνων στη Γερμανία.

«Η Κομματική Οργάνωση Γερμανίας του ΚΚΕ απευθύνει αγωνιστικό χαιρετισμό στους μετανάστες και τις μετανάστριες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Κόμματος ψηφίζοντας τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ και τους ευχαριστεί για την εμπιστοσύνη που του έδειξαν και το ανέδειξαν σε πρώτη δύναμη στη Γερμανία, με ποσοστό 35 %.

Η πρωτιά αυτή και τα υψηλά ποσοστά που κατέγραψε το ΚΚΕ σε μεγάλες πόλεις, όπως Κολωνία 50%, Ανόβερο 48 %, Ντίσελντορφ, Στουτγάρδη και Νυρεμβέργη 46%, Βερολίνο 28%, αποτελούν απόδειξη των αδιάρρηκτων δεσμών των μελών και των φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με τους μετανάστες, νέους και παλαιότερους, με την ακούραστη πάλη για τα προβλήματα των εργαζομένων και των λαϊκών οικογενειών στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στις γειτονιές.

Διαβεβαιώνουμε όσους συμπορεύτηκαν μαζί μας σ‘ αυτήν την εκλογική μάχη, ότι θα συνεχίσουμε πιο αποφασιστικά και μαχητικά την οργάνωση της πάλης των μεταναστών και μεταναστριών, όλων των εργαζομένων, για να αντιμετωπίσουμε αντιλαϊκά μέτρα, να διεκδικήσουμε ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, να ανοίξουμε το δρόμο, με τους λαούς πρωταγωνιστές των εξελίξεων, για να σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ, των μονοπωλίων και των κυβερνήσεών τους».

από 902.gr

SPOT ΚΚΕ – ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ

Κουτσούμπας: Κανένας δεν πρόκειται να πει στο λαό την αλήθεια

 

αναδημοσίευση από  τον  ενικό

 

Κουτσούμπας: Κανένας δεν πρόκειται να πει στο λαό την αλήθεια

 

«Η επίσκεψη της Μέρκελ έχει στόχο να στηρίξει τη συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής,  να προωθήσει τις μπίζνες των γερμανικών ομίλων», ανέφερε ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας κατά τη διάρκεια ομιλίας του στην Κέρκυρα.

«Η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει την επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου για να ενισχύσει το πανηγυρικό κλίμα ότι «οι θυσίες πιάνουν τόπο», «έχουμε την εμπιστοσύνη των εταίρων μας, βγαίνουμε στις αγορές» και άλλα παρόμοια. Η αξιωματική αντιπολίτευση θα πει πάλι τα γνωστά, για την ωραία ιδέα της «Ευρωπαϊκής Ένωσης», που τάχα χάλασε στην πορεία, γιατί η Ευρώπη έγινε γερμανική», τόνισε ο κ. Κουτσούμπας και πρόσθεσε:

«Κανένας από αυτούς δεν πρόκειται να πει στο λαό την ουσία, την αλήθεια:

Για την ΕΕ, που από τη γέννησή της ήταν μια αντιδραστική συμμαχία καπιταλιστικών κρατών με περισσότερο και λιγότερο ισχυρές χώρες και σήμερα αυτή η ψαλίδα ανοίγει ακόμη περισσότερο υπέρ της Γερμανίας.

Για τα μνημόνια διαρκείας και τους μηχανισμούς επιτήρησης, που φτιάχνει η ΕΕ για τους λαούς όλων των χωρών, ανεξάρτητα αν έχουν ψηλό ή χαμηλό χρέος, που εφαρμόζονται και απέναντι στον ελληνικό λαό, αλλά και το γερμανικό, το γαλλικό λαό, όλους τους λαούς.

Για το τι σημαίνει έξοδος στις αγορές, που είτε γίνει τώρα, όπως λέει η κυβέρνηση, είτε λίγο αργότερα, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά από ένα κουρεματάκι του χρέους, αυτά τα δανεικά θα τα πληρώσει ο λαός και τα παιδιά του».

«Η επίσκεψη της Μέρκελ έχει στόχο να στηρίξει τη συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής,  να προωθήσει τις μπίζνες των γερμανικών ομίλων. Τη Μέρκελ δεν την καλωσορίζει μόνο ο Σαμαράς και η κυβέρνηση, αλλά το κεφάλαιο της χώρας. Χάρη και στη Μέρκελ, δηλαδή τη Γερμανία, η αστική τάξη στην Ελλάδα απέκτησε ένα αντεργατικό-αντιλαϊκό οπλοστάσιο για να αυξάνει την κερδοφορία του. Από ό,τι ακούμε και διαβάζουμε μέρος της επίσκεψης θα είναι και η συγκρότηση ενός επενδυτικού ταμείου, με τη συμμετοχή και γερμανικών κεφαλαίων, για την καπιταλιστική ανάκαμψη», υπογράμμισε ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ.

«Φυσικά υπάρχουν και τμήματα του κεφαλαίου που ίσως ήθελαν να χρηματοδοτηθούν ακόμα περισσότερο από την ανάκαμψη. Αυτά τα τμήματα θέλει να εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ζητάει τη στήριξή τους και κοροϊδεύει το λαό ότι μια καπιταλιστική ανάκαμψη, με τους δικούς του όρους, θα είναι προς όφελος του λαού. Και οι δύο κρύβουν ότι ΕΕ, καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και αντιλαϊκά μνημόνια διαρκείας πάνε μαζί», κατέληξε.

φαντάροι, παιδιά των λαϊκών οικογενιών

 

 

Φυλλάδιο για τους φαντάρους, παιδιά των λαϊκών οικογενειών εξέδωσε το ΚΚΕ, με το οποίο τους καλεί να ενισχύσουν το Κομμουνιστικό Κόμμα και τη «Λαϊκή Συσπείρωση», στην τριπλή εκλογική αναμέτρηση του Μάη.

Το ΚΚΕ σημειώνει πως «έχει μεγάλη σημασία σε αυτές τις εκλογές να καταδικαστεί η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που ισοπεδώνει τα δικαιώματα του λαού και των νέων, που δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στους γονείς σας και τους φαντάρους».

Αναδεικνύει οικονομικά μέτρα ανακούφισης των στρατιωτών και αναφέρει πως το ΚΚΕ «ύψωσε τη φωνή του ενάντια στη χρησιμοποίηση Ελλήνων στρατιωτών στην προετοιμασία και διεξαγωγή ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων».

(Επισυνάπτεται ολόκληρο το φυλλάδιο σε μορφή pdf).

Συνημμένα Αρχεία:  Ολόκληρο το φυλλάδιο του ΚΚΕ για τους φαντάρους, παιδιά των λαικών οικογενειών

Δήλωση διάψευσης από τον Σάββα Κωφίδη

 

 

Ο Σ. Κωφίδης

Σε δήλωση διάψευσης προέβη σήμερα ο Σάββας Κωφίδης αναφερόμενος σε δημοσιεύμετα των τελευταίων ημερών που τον εμφανίζουν να έχει διαρρήξει τις σχέσεις του με το ΚΚΕ.

Συγκεκριμένα, αναφέρει:

«Τις τελευταίες μέρες, δημοσιεύματα των έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ, με εμφανίζουν να έχω διαρρήξει τις σχέσεις μου «με τον Περισσό», να έχω «προσεγγίσει τον ΣΥΡΙΖΑ» και να μετέχω  ως υποψήφιος μαζί του στις ευρωεκλογές.

Αυτά τα δημοσιεύματα δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Η σχέση μου με το ΚΚΕ ήταν και παραμένει αδιάρρηκτη».

Έχει το ΚΚΕ προτάσεις για το σήμερα; Μήπως τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό;

 

 

Έχει το ΚΚΕ προτάσεις για το σήμερα; Μήπως τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό;

Το ΚΚΕ έχει συγκεκριμένες προτάσεις για κάθε εργατικό – λαϊκό πρόβλημα, προτάσεις με τις οποίες οι κομμουνιστές παλεύουν στο εργατικό κίνημα, βάζουν ως στόχο να υιοθετηθούν από τα συνδικάτα, τους συλλόγους των ΕΒΕ, των φτωχών αγροτών, από τις λαϊκές επιτροπές κλπ. Για παράδειγμα, προτάσεις για την προστασία των ανέργων, για να σταματήσουν πλειστηριασμοί και κατασχέσεις, για να καταργηθούν τα χαράτσια, για να μειωθούν τα εισιτήρια στα μέσα μαζικής μεταφοράς, για την απαλλαγή αυτοαπασχολούμενων από χρέη, για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας κ.ά. Προτάσεις που το ΚΚΕ έχει καταθέσει και με τη μορφή Προτάσεων Νόμου, Ερωτήσεων και στη Βουλή. Πρόσφατα, μάλιστα, κατέθεσε ολοκληρωμένη πρόταση για την προστασία των ανέργων με αιτήματα όπως: Έκτακτο επίδομα για όλους τους ανέργους 1.000 ευρώ μπροστά στο Πάσχα, επίδομα ανεργίας στα 600 ευρώ, να γενικευθεί το επίδομα σε όσους δεν έχουν δουλειά, προστασία των ανέργων από κατασχέσεις κ.ά.

Πρόκειται, βεβαίως, για προτάσεις που δεν προϋποθέτουν την ανατροπή του καπιταλισμού και το σοσιαλισμό για να υλοποιηθούν, όμως έρχονται σε σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ. Γι’ αυτό η κυβερνητική πλειοψηφία τις απορρίπτει ως μη ρεαλιστικές, ανεδαφικές ή τις προσπερνούν σφυρίζοντας αδιάφορα τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης – προστασίας των εργαζομένων (και όχι ψίχουλα διαχείρισης της φτώχειας στο όνομα του ρεαλισμού) σημαίνει κόστος για το κεφάλαιο, γι’ αυτό και δεν χωράνε στη στρατηγική της ανταγωνιστικότητάς του. Μέτρα που στο σύνολό τους δεν πρόκειται να υλοποιηθούν από οποιαδήποτε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, από οποιαδήποτε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της εξουσίας των μονοπωλίων και της ΕΕ. Μόνο ως αποτέλεσμα της εργατικής – λαϊκής πάλης στο δρόμο της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της λαϊκής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, με στόχο την εργατική – λαϊκή εξουσία, είναι δυνατόν να μπαίνουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, να αποσπώνται -έστω και προσωρινά- ορισμένα τέτοια μέτρα. Εκτός όμως από προτάσεις για τα λαϊκά προβλήματα, οι κομμουνιστές παλεύουν στην πράξη μέσα από τα συνδικάτα, τους αγροτικούς συλλόγους, το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ στους αγρότες, την ΟΓΕ στις γυναίκες, το ΜΑΣ, τις λαϊκές επιτροπές να μπαίνουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, να μη γίνονται κατασχέσεις, διακοπές ρεύματος, να δυναμώνει η αλληλεγγύη στα τμήματα του λαού που βιώνουν τις μεγαλύτερες συνέπειες της κρίσης, για να σταθούν στα πόδια τους, να παλέψουν κλπ.

Το ΚΚΕ όμως ταυτόχρονα προβάλλει στόχους που αφορούν τις σύγχρονες εργατικές – λαϊκές ανάγκες, την ώριμη δυνατότητα πραγματοποίησής τους, με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες της παραγωγής, αποκαλύπτοντας το γεγονός ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης είναι αυτός που μπαίνει εμπόδιο στην ικανοποίησή τους. Το ΚΚΕ δεν κοροϊδεύει το λαό ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση εάν αλλάξει το μείγμα διαχείρισης στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ, εάν εξασφαλιστεί η πορεία προς την καπιταλιστική ανάκαμψη, όπως υποστηρίζουν τόσο η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΚΕ τονίζει ότι για να «ανακάμψει» ο λαός, υπάρχει φιλολαϊκή πρόταση διεξόδου.

Η διέξοδος είναι: Με το λαό στην εξουσία να κοινωνικοποιηθούν ο ορυκτός πλούτος, η Ενέργεια, οι Τηλεπικοινωνίες, οι Μεταφορές, το εμπόριο, η γη, οι καπιταλιστικές αγροτικές, κτηνοτροφικές επιχειρήσεις, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, να γίνουν όλα λαϊκή περιουσία. Να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό, να διαγραφεί όλο το χρέος. Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα της οικονομίας να οργανωθεί ο παραγωγικός αγροτικός συνεταιρισμός. Η εργατική – λαϊκή εξουσία μπορεί να σχεδιάσει κεντρικά την οικονομία, με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών σε όλο και ευρύτερο επίπεδο. Αυτός είναι ο σοσιαλιστικός δρόμος ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ.

από 902.gr

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για την 25η Μαρτίου

Σε ανακοίνωση για την 25η Μαρτίου το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Η επανάσταση του 1821 διδάσκει ότι ένας λαός, που είναι αποφασισμένος και έχει το δίκιο με το μέρος του, μπορεί να αντιμετωπίσει και να νικήσει αντιπάλους που φαντάζουν πανίσχυροι και ανίκητοι. Διδάσκει πάνω απ’ όλα ότι οι επαναστάσεις αποτελούν το όχημα της κοινωνικής προόδου και εξέλιξης, κινούν την ιστορία προς τα εμπρός, ανατρέποντας τις ιστορικά ξεπερασμένες κοινωνικές τάξεις.

Η επανάσταση του 1821 ήταν εθνικοαπελευθερωτική στη μορφή και αστική στο περιεχόμενό της. Το 1821 στο προσκήνιο της ιστορίας βρισκόταν η ανερχόμενη αστική τάξη, η οποία, ως φορέας των νέων καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, ηγήθηκε του αγώνα για την απελευθέρωση από τον οθωμανικό φεουδαρχικό ζυγό και τη διαμόρφωση του δικού της κράτους, ξεσηκώνοντας τη φτωχολογιά και τις καταπιεζόμενες από τη φεουδαρχία λαϊκές μάζες. Η επανάσταση του 1821 ωρίμασε μέσα στο ιδεολογικό περιβάλλον που είχε διαμορφώσει η Γαλλική επανάσταση και οι άλλες μεγάλες αστικές επαναστάσεις της εποχής.

Η επανάσταση του 1821 διέψευσε οικτρά όσους καλλιεργούσαν τη μοιρολατρία, τρομοκρατούσαν το λαό, με εκβιασμούς, ότι ο ξεσηκωμός του θα είναι μάταιος και θα τον οδηγήσει στην καταστροφή και θεωρούσαν μονόδρομο την υποταγή στις απαιτήσεις του Σουλτάνου και της Ιερής Συμμαχίας.

Σήμερα η αστική τάξη έχει γίνει αντιδραστική, εμπόδιο στην κοινωνική εξέλιξη, ενώ φορέας του καινούριου είναι η εργατική τάξη. Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να συσπειρώσει τα άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα και να ηγηθεί μιας λαϊκής συμμαχίας, που θα ανατρέψει τα μονοπώλια και το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, εγκαθιδρύοντας την εργατική – λαϊκή εξουσία. Θα ανοίξει το δρόμο στην κοινωνική εξέλιξη, στην αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.

Τα καλέσματα για «εθνική ομοψυχία μπροστά στην κρίση», που θα ακουστούν για μια ακόμη φορά από τους υπερασπιστές του συστήματος, είναι καλέσματα που συγκαλύπτουν ότι στην κοινωνία της εκμετάλλευσης υπάρχουν τάξεις με αντιτιθέμενα συμφέροντα, οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι. Οι εργάτες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να βαδίσουν μαζί με τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, την ΕΕ.

Όπως το 1821 οι επαναστατημένοι Έλληνες απέρριψαν τις απειλές και συγκρούστηκαν με το παλιό καθεστώς, έτσι και σήμερα ο ελληνικός λαός μπορεί να νικήσει τους εκβιασμούς και όσους τον καλούν σε υποταγή και ατέλειωτα βάσανα, προκειμένου να ορθοποδήσει το καπιταλιστικό σύστημα και να διασφαλιστεί η πορεία της χώρας στη σύγχρονη «Ιερή Συμμαχία» της ΕΕ ή τον κοροϊδεύουν ότι αυτός ο δρόμος μπορεί δήθεν να γίνει φιλολαϊκός. Όλες αυτές οι δυνάμεις, είτε με το μαστίγιο είτε με το καρότο, στόχο έχουν να αποτρέψουν το λαό να ακολουθήσει το δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης με την εξουσία του κεφαλαίου και την ΕΕ.

Όπως το 1821, έτσι και σήμερα ο ελληνικός λαός με την οργάνωση και τη συμμαχία του να επιβάλει τα δικά του συμφέροντα, να γίνει νοικοκύρης στον τόπο του, αποδεσμεύοντας τη χώρα από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και μετατρέποντας τα μονοπώλια σε λαϊκή περιουσία, για να ζήσει καλύτερα ο ίδιος και τα παιδιά του».

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για τις εξελίξεις στην Ουκρανία

Ανακοίνωση σχετικά με τις εξελίξεις στην Ουκρανία εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ.

 

 

 

 

Υποστηρικτές της ουκρανικής φασιστικής οργάνωση

UPA (φωτό: ΑΡ)

Η ανακοίνωση αναφέρει:

«Τα αιματηρά γεγονότα στο Κίεβο συνδέονται με την επέμβαση της ΕΕ και των ΗΠΑ στις εξελίξεις

στην Ουκρανία, είναι αποτέλεσμα του σφοδρού ανταγωνισμού αυτών των δυνάμεων με τη Ρωσία, για τον έλεγχο των αγορών, των πρώτων υλών και των δικτύων μεταφοράς της χώρας.

Απ’ αυτήν την άποψη είναι πέρα για πέρα υποκριτικές οι παρεμβάσεις της ΕΕ και των ΗΠΑ, υπέρ των διαδηλωτών της αντιπολίτευσης, που δήθεν μάχονται υπέρ της «ελευθερίας» και «δημοκρατίας», υπέρ της ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ. Στην πραγματικότητα ΕΕ και ΗΠΑ στηρίζουν και αξιοποιούν ακόμη και ένοπλες φασιστικές δυνάμεις, που δραστηριοποιούνται στο εσωτερικό της ουκρανικής αντιπολίτευσης, για την προώθηση των γεωπολιτικών τους στόχων στην περιοχή της Ευρασίας.

Φυσικά, λύση για τον ουκρανικό λαό δεν αποτελεί ούτε και η πρόσδεση της Ουκρανίας στο άρμα της σημερινής καπιταλιστικής Ρωσίας. Η προσπάθεια να διχαστεί ο λαός της Ουκρανίας και να οδηγηθεί σε ένα μακελειό, με ανυπολόγιστα τραγικές συνέπειες για τον ίδιο και τη χώρα του, για να επιλέξει τη μια ή την άλλη διακρατική καπιταλιστική ένωση, είναι παντελώς ξένη προς τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Το ΚΚΕ καταδικάζει τις ξένες παρεμβάσεις στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας. Καταδικάζει τη δράση των φασιστικών δυνάμεων, τον αντικομμουνισμό και τις ενέργειες βανδαλισμού σε βάρος του μνημείου του Λένιν και άλλων σοβιετικών μνημείων.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους κομμουνιστές και τον εργαζόμενο λαό της Ουκρανίας και την πεποίθησή μας πως αυτός πρέπει να οργανώσει τη δική του αυτοτελή πάλη με κριτήριο τα συμφέροντά του και όχι με κριτήριο ποιον ιμπεριαλιστή επιλέγει το ένα ή άλλο τμήμα της ουκρανικής πλουτοκρατίας. Να χαράξει το δρόμο για το σοσιαλισμό, που αποτελεί τη μοναδική εναλλακτική λύση στα αδιέξοδα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.

Οι λαοί ιδιαίτερα των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ έζησαν με ειρήνη και ευημερία τα χρόνια του σοσιαλισμού. Γι’ αυτό άλλωστε και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού αυτών των χωρών αναπολεί το σοσιαλισμό, παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια και οι νέες γενιές δεν έχουν ζήσει τις κατακτήσεις του».

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για την απαγόρευση των διαδηλώσεων

Σε ανακοίνωση για την απαγόρευση διαδηλώσεων κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων για την ανάληψη της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Η απόφαση της κυβέρνησης και της αστυνομίας για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων έναρξης της ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ, δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά. Ιδιαίτερα το γεγονός ότι απαγορεύονται οι κινητοποιήσεις, επειδή έχουν σκοπό αντίθετο με τις παραπάνω εκδηλώσεις. Αυτό το αιτιολογικό ανοίγει το δρόμο για παρεμπόδιση λαϊκών κινητοποιήσεων, όταν το περιεχόμενό τους έρχεται σε αντίθεση με την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ. Τέτοιου είδους απαγορεύσεις δε μπορούν να σταματήσουν την αντίθεση μεγάλου τμήματος του λαού μας, όπως και άλλων λαών σε χώρες της Ευρώπης, ενάντια στη λυκοσυμμαχία του κεφαλαίου που είναι η ΕΕ».

Ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 40 χρόνια από την εξέγερση στο Πολυτεχνείο

Σε ανακοίνωσή του για την 40η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ σημειώνει:

«Ο ηρωικός ξεσηκωμός του λαού και της νεολαίας στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 1973 συνεχίζει να φλογίζει τις καρδιές όλων όσοι δεν βολεύονται με την αδικία, τη βαρβαρότητα που φέρνουν στο λαό και τη νεολαία η πολιτική και η εξουσία που υπηρετεί τα μονοπώλια, η Ευρωπαϊκή Ενωση, τα κόμματά τους.

Συμβολίζει το λαϊκό ξεσηκωμό ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία, αναδεικνύοντας και τις βαθύτερες αιτίες για την επιβολή της, με συνθήματα ενάντια στο ΝΑΤΟ και τις βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα.

Ο ξεσηκωμός του Νοέμβρη του ’73, η κατάληψη της Νομικής που προηγήθηκε, συνολικά η αντιδικτατορική πάλη κατά της στρατιωτικής δικτατορίας, που είχαν επιβάλει μαζί η πλουτοκρατία και το ΝΑΤΟ, αποτελούν αστείρευτη πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων για την αξία της οργανωμένης πάλης του λαού και της νεολαίας και ενός ισχυρού ΚΚΕ, ως προϋποθέσεις που ενισχύουν την αντοχή, την αποτελεσματικότητα και την προοπτική των λαϊκών αγώνων. Η οργανωμένη πάλη, η διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών και των σοσιαλιστικών χωρών έσπασε το κλίμα φόβου της δικτατορίας. Αντιμετώπισε τις θέσεις του συμβιβασμού και της συνδιαλλαγής με τη δικτατορία, που καλλιεργούσαν αστοί πολιτικοί της δεξιάς και του κέντρου, αλλά και ο οπορτουνισμός και αναθεωρητισμός της λεγόμενης τότε «κομμουνιστικής ανανέωσης». Ο ηρωικός ξεσηκωμός νεολαίας και εργαζομένων, παρότι δεν κατόρθωσε να ανατρέψει τη χουντική διακυβέρνηση, έδωσε ένα σημαντικό εσωτερικό και διεθνές πλήγμα στις δυνάμεις που στήριζαν τη δικτατορία. Είναι εξαιρετικά επίκαιρα και χρήσιμα τα συμπεράσματα για τη νεολαία, για το λαό που δοκιμάζονται σήμερα σκληρά από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και αναζητούν τη διέξοδο προς όφελός τους.

Η εκστρατεία – επιχείρηση, πολλών κομμάτων και μηχανισμών του συστήματος, να συκοφαντήσουν, να διαστρεβλώσουν, να σβήσουν την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον αντιδικτατορικό αγώνα και τον ιδιαίτερα σημαντικό και πρωτοπόρο ρόλο που είχαν σε αυτόν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, συνεχίζεται και πρέπει να απαντηθεί αποστομωτικά από τους αγωνιστές της αντιδικτατορικής πάλης, τους κομμουνιστές, από τους ριζοσπάστες, τους νέους και όλους όσοι θέλουν να μάθουν την αλήθεια.

Αποτελεί χρέος να απομονωθεί από το λαό η ναζιστική Χρυσή Αυγή, να αποκαλυφθεί η βρώμικη λάσπη που εκτοξεύει και τα τερατώδη ψέματά της υπέρ των άθλιων πρωταγωνιστών της χούντας. Να αποκαλυφθεί ότι ο αντικομμουνισμός ήταν η επίσημη ιδεολογία της στρατιωτικής δικτατορίας, αλλά και του κράτους και των αστικών κομμάτων που έστρωσαν το δρόμο για την επιβολή της.

Πρέπει να αποκρουστεί και να καταδικαστεί από το λαό η – χρηματοδοτούμενη και με προγράμματα σήμερα – εκστρατεία της ΕΕ για την προώθηση της ανιστόρητης θεωρίας των δύο άκρων, της ταύτισης του κομμουνισμού με το τέρας του ναζισμού – φασισμού που είναι γέννημα του καπιταλισμού. Να απορριφθεί και να απομονωθεί κάθε προσπάθεια και ενέργεια που επιδιώκει να ταυτίσει την εγκληματική δράση της ΧΑ με την πάλη του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Να καταδικαστεί κάθε ενέργεια όπως η πρόσφατη δολοφονική επίθεση μπροστά στα γραφεία της ΧΑ, η οποία λειτουργεί προβοκατόρικα και δεν έχει καμία σχέση με την πάλη του λαού για την απομόνωση και το τσάκισμα της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας της ΧΑ.

Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τα μέλη και στελέχη του, τους ΚΝίτες και τις ΚΝίτισσες, τους φίλους και οπαδούς του, τα μέλη της Αντι-ΕΦΕΕ, που πήραν μέρος στην αντιδικτατορική πάλη, που έμειναν όρθιοι στα κρατητήρια της Ασφάλειας, δε λύγισαν από τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, στη Μπουμπουλίνας, στις φυλακές, τις εξορίες και τα στρατοδικεία, σε κάθε τόπο μαρτυρίου. Είναι περήφανο για τη δράση της ΚΝΕ, που ιδρύθηκε με απόφαση του ΠΓ στις δύσκολες συνθήκες το 1968, δίνοντας ώθηση στην οργάνωση της νεολαίας, που συνέβαλε στην ενίσχυση της λαϊκής πάλης. Για τη συμβολή του Κόμματος και της ΚΝΕ στις καταλήψεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου, στη σκληρή πάλη για να αναπτυχθεί η αντίσταση του λαού και της νεολαίας, η διεθνιστική αλληλεγγύη στην αντιδικτατορική πάλη, για να σπάσει ο φόβος, ο συμβιβασμός και η μοιρολατρία. Είναι περήφανο που, παρά τις δύσκολες συνθήκες των διώξεων και της απαγόρευσης της δράσης του, κατόρθωσε με τη βοήθεια χιλιάδων αγωνιστών να φτάνει η φωνή του, η φωνή της αντίστασης με τον παράνομο «Ριζοσπάστη», τον «Οδηγητή», το ραδιοσταθμό της «Φωνής της Αλήθειας», τις προκηρύξεις και τα τρικ, στον απλό κόσμο που δεινοπαθούσε από τη χούντα και την πλουτοκρατία.

Στα χρόνια που ακολούθησαν από την αποκατάσταση του αστικού κοινοβουλευτισμού τον Ιούλη του 1974 έως σήμερα, οι οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις έδειξαν πιο καθαρά ότι η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία τους – μαθητική, σπουδάζουσα και εργαζόμενη – πλήττονται όχι μόνο από ορισμένες μορφές της εξουσίας του κεφαλαίου, όπως τα στρατιωτικά ή πολιτικά πραξικοπήματα, η φασιστική διακυβέρνηση, αλλά και από την αντεργατική – αντιλαϊκή πολιτική κάθε αστικής διακυβέρνησης. Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι η εξουσία του κεφαλαίου καταφεύγει σε τέτοια πραξικοπήματα, σε αναστολή της «δικής» της «Δημοκρατίας», όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με πρόσθετες δυσκολίες που σχετίζονται και με τη θέση της σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, με τη διεκδίκηση επέκτασης ή αμφισβήτηση της επιρροής της στην περιοχή. Αυτά επιβεβαιώνει και η εμπλοκή της τότε στο Κυπριακό.

Το ιστορικό δίδαγμα για το λαό είναι ότι πρέπει: Να υπερασπίζεται τα δικά του δικαιώματα ανεξάρτητα από τις αστικές επιδιώξεις και αντιθέσεις. Να οργανώνει την πάλη του με στόχο την κατάκτηση της δικής του εξουσίας, της εργατικής-λαϊκής εξουσίας.

Οι αστικές πολιτικές δυνάμεις πριν την επιβολή του χουντικού πραξικοπήματος το 1967 έχουν ευθύνη γι’ αυτήν την εξέλιξη.

Ευθύνη έχουν και οι δυνάμεις εκείνες, όπως οι οπορτουνιστικές, γιατί εμποδίζουν την αυτοτελή οργάνωση και πάλη του εργατικού κινήματος ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή καπιταλιστικής, εκμεταλλευτικής εξουσίας.

Αν και η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, δίνει συμπεράσματα που ισχύουν για σχετικά ανάλογες καταστάσεις.

Σήμερα, στο έδαφος της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, έχει γεννηθεί η ανάγκη της καπιταλιστικής εξουσίας να αναμορφώσει το πολιτικό της σύστημα, να αντικαταστήσει τα φθαρμένα κόμματα της αστικής διακυβέρνησης με νέα. Σε αυτό το έδαφος, τείνουν να διαμορφωθούν και νέα «κεντρο-δεξιά» και «κεντρο-αριστερά» σχήματα, αλλά και να αξιοποιηθεί η ναζιστική εγκληματική δράση της ΧΑ.

Το ΚΚΕ καλεί τις νέες, τους νέους, τους εργαζόμενους να τιμήσουν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου το 1973 και τους χιλιάδες αλύγιστους αγωνιστές, μαθαίνοντας την αλήθεια και παίρνοντας στα δικά τους χέρια τη σημαία της πάλης για τα δικαιώματα, το δίκιο και την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, του λαού, της χώρας από τα δεσμά των μονοπωλίων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Το καπιταλιστικό σύστημα, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί που στηρίζονται από την κυβέρνηση και τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία μόνο δεινά και φτώχεια δίνουν στο λαό. Ο καπιταλισμός και η ΕΕ ούτε εξανθρωπίζονται, ούτε μετεξελίσσονται υπέρ του λαού, όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό επιβεβαιώνει η ενιαία και καθολική αντιλαϊκή επίθεση σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη ανεξαρτήτως του χρέους, της ύπαρξης μνημονίων και του είδους της διαχείρισης.

Ο λαός μπορεί να γίνει ισχυρός μόνο όταν είναι οργανωμένος και παλεύει αποφασιστικά για το δίκιο του. Οταν γνωρίζει την ιστορία και έχει βγάλει σωστά συμπεράσματα, έχει χειραφετηθεί από την ιδεολογία και την πολιτική των κομμάτων του συστήματος και της ΕΕ.

Αυτός είναι ο δρόμος για να αποκρούσει και να βάλει τέλος στα βάρβαρα μέτρα που συνεχώς του επιβάλλουν οι κυβερνήσεις που υπηρετούν την καπιταλιστική κερδοφορία, για να μην πληρώνει τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και της όποιας καπιταλιστικής ανάπτυξης που τρέφεται από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, γεννάει τη μαζική φτώχεια και εξαθλίωση.

Το ΚΚΕ σήμερα καλεί σε συστράτευση και συμπόρευση για να δυναμώσει τώρα η λαϊκή συμμαχία μεταξύ της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου, των νέων και των γυναικών των λαϊκών οικογενειών για τη ριζική ανατροπή, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, τη διαγραφή όλου του χρέους, την κατάργηση των μνημονίων, την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, για την εργατική – λαϊκή εξουσία.

Σαράντα χρόνια μετά το Πολυτεχνείο του 1973, το ΚΚΕ συνεχίζει τον αγώνα για να βγουν δυναμικά στο προσκήνιο ο λαός και η νεολαία, να οικοδομήσουν γερό λαϊκό κίνημα με αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή γραμμή για να απαλλαγούν από τη φτώχεια, την καταπίεση και τα δεινά της κρίσης. Με το ΚΚΕ δυνατό, στήριγμα του λαού, με την αυτοθυσία των κομμουνιστών, την προσφορά και την πρωτοπόρα δράση, όπως πάντα στην ιστορία του λαϊκού κινήματος, να ανοίξει ο δρόμος για τη χειραφέτηση του λαού. Αυτές είναι προϋποθέσεις για να σπάσει η μοιρολατρία που καλλιεργεί το σύστημα, να μπολιαστεί με πείρα η οργάνωση του λαού για να νικήσει. Σήμερα, παρά τις δυσκολίες που έφεραν οι ανατροπές, ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε. Τον φέρνει στο ιστορικό προσκήνιο η μεγάλη αντίφαση του καπιταλιστικού συστήματος. Η αντίφαση, που ήδη υπάρχει και θα γιγαντώνεται, ανάμεσα στα εκατομμύρια εργαζομένων που παράγουν τον πλούτο από τη μια μεριά, και από την άλλη τα μονοπώλια, την καπιταλιστική ιδιοκτησία που τον ιδιοποιείται συνθλίβοντας λαϊκές ανάγκες, αξίες και ζωές. Ο σοσιαλισμός είναι η μόνη απάντηση στις κρίσεις, στους πολέμους, στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού που βιώνει ο ελληνικός λαός και η νεολαία».

Ν. Σοφιανός στο ρ/σ «ΣΚΑΪ»: Το ΚΚΕ καταψηφίζει την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ

Στο ραδιοσταθμό του «ΣΚΑΪ» μίλησε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Σχολίασε ότι η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ ρίχνει νερό στο μύλο του αποπροσανατολισμού και του νέου δικομματισμού, αποπροσανατολίζει σήμερα το λαό από το να οργανώσει την πάλη του ενάντια σε αυτή την πολιτική, ενώ τόνισε ότι με όρους κινήματος πρέπει να καταψηφιστεί αυτή η πολιτική της κυβέρνησης και του ευρωμονόδρομου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από αλλεπάλληλες κωλοτούμπες δίνει εξετάσεις στο κεφάλαιο ότι είναι ο πιο ικανός διαχειριστής, συνέχισε. Εντός αυτών των τειχών δεν μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή διαχείριση αυτής της κρίσης. Σήμερα ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει άλλος δρόμος, ο οποίος όμως προϋποθέτει σύγκρουση με τους θεσμούς και τις δομές για τους οποίους και ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση δίνουν διαπιστευτήρια.

Ερωτώμενος τι στάση θα κρατήσει το ΚΚΕ στην ψηφοφορία, ο Νίκος Σοφιανός έκανε σαφές ότι το ΚΚΕ καταψηφίζει την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, δεν δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και καταψηφίζει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για τη δολοφονική επίθεση στο Ν. Ηράκλειο

 

Σε ανακοίνωσή του για τη δολοφονική επίθεση στο Νέο Ηράκλειο, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει τα εξής:

«Το ΚΚΕ καταδικάζει τη δολοφονική επίθεση έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Ν. Ηράκλειο. Αυτή η επίθεση δημιουργεί πολύ σοβαρά ερωτηματικά για τα κίνητρα και τους σκοπούς που υπηρετεί».

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για την 28η Οκτωβρίου 1940

Ανακοίνωση εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την 28η Οκτωβρίου 1940. Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Το ΟΧΙ του ελληνικού λαού το 1940 στο φασισμό – ναζισμό, καθώς και η μετέπειτα μαζική ηρωική πάλη του ενάντια στον κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, εμπνέει και διδάσκει σήμερα τους εργαζόμενους, τη νεολαία, για να πουν το δικό τους ΟΧΙ στις πολιτικές εξαθλίωσης που του επιβάλλουν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Να πουν το δικό τους ΟΧΙ στις πολιτικές που εμπλέκουν την Ελλάδα σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, όπως αυτούς που προετοιμάζουν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ σε βάρος λαών και χωρών.

Όπως ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν το αποτέλεσμα της καπιταλιστικής κρίσης της δεκαετίας του ’30 και των αντιθέσεων μεταξύ των τότε ιμπεριαλιστικών χωρών για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, έτσι και σήμερα η καπιταλιστική κρίση και η επιδίωξη των πολιτικών εκπροσώπων των μονοπωλίων να ξεπεραστεί προς όφελος του κεφαλαίου, οδηγούν στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα και στην όξυνση των ανταγωνισμών για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και αγορών. Οδηγούν σε μεγάλους κινδύνους ιμπεριαλιστικού πολέμου. Γι’ αυτό και ο λαός πρέπει να χαράξει το δικό του δρόμο, να οικοδομήσει τη δική του Λαϊκή Συμμαχία απέναντι στις επιδιώξεις της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Είναι επιτακτική ανάγκη ο λαός να εμπιστευτεί τη δύναμή του. Να απορρίψει τα ψέματα, τα τρομοκρατικά διλήμματα και τις αυταπάτες που καλλιεργούν κόμματα και μηχανισμοί που υπηρετούν το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, το οποίο βρίσκεται σε κρίση. Οι θυσίες του αγώνα αξίζουν και μπορούν να πιάσουν τόπο όταν στρέφονται ενάντια στην πολιτική που διαμορφώνει η αστική τάξη και τα κόμματά της με βάση τα συμφέροντά της.

Το ΚΚΕ σάλπισε από την πρώτη στιγμή την αντίσταση απέναντι στον εισβολέα. Με το ιστορικό του γράμμα ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδης, από τη φυλακή, κάλεσε τον ελληνικό λαό να δώσει όλες του τις δυνάμεις σε αυτόν τον αγώνα, τονίζοντας ότι «έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό». Οι φυλακισμένοι κομμουνιστές της Ακροναυπλίας από την πρώτη στιγμή ζήτησαν να αποφυλακιστούν για να πολεμήσουν στο μέτωπο, κάτι το οποίο αρνήθηκε η μεταξική δικτατορία, η οποία στη συνέχεια τους παρέδωσε στους Γερμανούς κατακτητές.

Το ΚΚΕ καθ’ όλη τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής αποτέλεσε το βασικό εμπνευστή, καθοδηγητή και αιμοδότη της ΕΑΜικής Αντίστασης. Έδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του. Παρά το γεγονός ότι αυτός ο αγώνας δεν κατάφερε να φτάσει μέχρι την ανατροπή της εκμεταλλευτικής εξουσίας και του συστήματός της, που γεννά φτώχεια και πολέμους, η ΕΑΜική Αντίσταση και στη συνέχεια η πάλη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας προσφέρουν παραδείγματα αξεπέραστου λαϊκού ηρωισμού, διδάγματα για τη λαϊκή πάλη σήμερα και αύριο.

Σήμερα, που η ΕΕ και τα αστικά κόμματα προσπαθούν να κρύψουν τον πραγματικό χαρακτήρα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Που αποκρύβουν την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων ανάμεσα στις τότε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τον στόχο τους για την συντριβή του πρώτου εργατικού – λαϊκού κράτους στον κόσμο.

Που κρύβουν την τεράστια προσφορά της Σοβιετικής Ένωσης και του σοβιετικού λαού, του Κόκκινου Στρατού στη συντριβή του φασισμού.

Που εξισώνουν το φασισμό με τον κομμουνισμό ταυτίζοντας την εγκληματική δράση ναζιστικών μορφωμάτων, όπως η Χρυσή Αυγή, με την πάλη του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Είναι ανάγκη το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, οι μαζικοί φορείς, οι εκπαιδευτικοί, αλλά και κάθε τίμιος άνθρωπος, να πρωτοστατήσουν στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στις σχολές, στις γειτονιές για να μάθουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία όλη την αλήθεια για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το φασισμό, την ηρωική πάλη του λαού. Να μην περάσει η παραχάραξη και η διαστρέβλωση της ιστορίας των λαών που επιχειρεί η ΕΕ.

Η ιστορία, αλλά και η σύγχρονη εμπειρία διδάσκουν ότι ο ναζισμός και όλα τα αντιδραστικά μορφώματα είναι γνήσια παιδιά του σύγχρονου καπιταλισμού. Γεννιούνται από τα σαπισμένα σπλάχνα του και τους μηχανισμούς του, αναπτύσσονται με τη στήριξη και την ανοχή του συστήματος, από τον αντικομμουνισμό, τη συκοφάντηση της ταξικής πάλης. Αυτό αποδεικνύει η διαμόρφωση και η κυριαρχία του ναζισμού στην περιβόητη «δημοκρατία της Βαϊμάρης» στη Γερμανία του μεσοπολέμου. Αυτό αποδεικνύει και η δικτατορία των Μεταξά – Γλίξμπουργκ που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από την αστική τάξη και τους Εγγλέζους, με τη βοήθεια των αστικών κομμάτων που έδωσαν ψήφο ανοχής και υποστήριξης στην κυβέρνηση Μεταξά.

Η ιστορική γνώση αποτελεί ισχυρό όπλο του λαού για να αποκρούσει αντιδραστικά ιδεολογήματα και παγίδες, για να βαδίσει αποτελεσματικά και νικηφόρα στο δρόμο της λαϊκής συμμαχίας, για να ανήκει ο πλούτος στους εργαζόμενους και το λαό, για να αναπτυχθεί η χώρα χωρίς ιμπεριαλιστικά δεσμά, αποδεσμευμένη από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με έπαθλο την ευημερία του λαού και τη σοσιαλιστική κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους και φτώχεια».

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Στις 11 έως 14 Απρίλη 2013 το 19ο Συνέδριο του Κόμματος

Η Κεντρική Επιτροπή σε συνεδρίασή της αποφάσισε το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ να πραγματοποιηθεί από την Πέμπτη 11 έως την Κυριακή 14 Απριλίου 2013, με τα παρακάτω θέματα:1. Εκθεση δράσης της ΚΕ από το 18ο έως το 19ο Συνέδριο και τα νέα καθήκοντα του Κόμματος έως το 20ό Συνέδριο. – Πρόγραμμα του ΚΚΕ. – Καταστατικό του ΚΚΕ.

2. Εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής και Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου.

ΑΘΗΝΑ 28/11/2012

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΚΕ