SPOT ΚΚΕ – ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ

KKE: Σχόλιο του Γραφείου Τύπου για την ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Α. Τσίπρα

Αποτελεί πρόκληση η ομιλία του κ. Τσίπρα. Αντιγράφει ανερυθρίαστα το ΠΑΣΟΚ, που όσο έστριβε πιο δεξιά τόσο πιο πολύ επετίθετο  κατά του ΚΚΕ. Τα επιχειρήματά τους δείχνουν την ιδεολογική τους στειρότητα. Ας καταλάβουν ότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται να υποκύψει στον ευρωενωσιακό μονόδρομο. Δεν πρόκειται να εξαργυρώσει με υπουργεία και θεσούλες τους αγώνες του, το αίμα των αγωνιστών του, την προσφορά του στην εργατική τάξη και στο λαό και να παραιτηθεί από το σοσιαλισμό που είναι αναγκαίος και επίκαιρος.

Συγκεντρώσεις του ΚΚΕ την Πέμπτη σε όλη τη χώρα

Κάλεσμα στο λαό για οργάνωση παντού, σε όλους τους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές

Συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις διοργανώνει το ΚΚΕ σε όλη τη χώρα τηνΠέμπτη, 4 Οκτώβρη, καλώντας το λαό να αποδοκιμάσει μαζικά και να αντιπαλέψει τα βάρβαρα μέτρα που η κυβέρνηση του κεφαλαίου και η τρόικα φέρνουν άμεσα για ψήφιση στη Βουλή. Καλώντας στις δεκάδες συγκεντρώσεις που διοργανώνει το Λεκανοπέδιο, η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ σημειώνει σε ανακοίνωσή της:

«Εργάτες, άνεργοι, επαγγελματοβιοτέχνες, συνταξιούχοι, λαέ της Αττικής.

Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη έφτιαξαν μαζί με την ΕΕ, το ΔΝΤ, ντόπια και ξένα μονοπώλια, ένα ακόμα «μνημόνιο – φωτιά». Κατέθεσαν στη Βουλή το προσχέδιο προϋπολογισμού, που αποκαλύπτει ότι δε θα αφήσουν τίποτα όρθιο. Η καταιγίδα αντεργατικών μέτρων πάει χέρι – χέρι με έναν τυφώνα αισχρής προπαγάνδας, ψέματος και απάτης.

Με την τρομοκρατία, τις συκοφαντίες για κλάδους που αγωνίζονται, θέλουν να επιβάλουν σιωπή νεκροταφείου. Η σιωπή, η μοιρολατρία δεν οδηγούν πουθενά. Οποιος δε συμμετέχει στον αγώνα σκάβει μόνος του το λάκκο που θα τον ρίξουν. Παρουσιάζουν τη σιωπή ως συμφωνία, στήριξη στη βαρβαρότητα που νομοθετούν. Ο δρόμος της σωτηρίας του λαού είναι η οργάνωση παντού, σε όλους τους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές. Είναι η δύναμη του οργανωμένου, ταξικού αγώνα.

Πάρτε αποφάσεις οργανωμένης αντίδρασης τη μέρα ανακοίνωσης των μέτρων. Αποφασίστε απεργία.

Με τα συνδικάτα, τα σωματεία, τους συλλόγους, τους φορείς, μαζί με τις δυνάμεις της λαϊκής συμμαχίας στήνουμε: Εργατικό – λαϊκό μπλόκο στα μέτρα.

Μην ακούτε τα ψέματα των καπιταλιστών και των υπαλλήλων τους. Εμείς είμαστε πιο δυνατοί, είμαστε οι πολλοί που υποφέρουμε, μπορούμε να τους σταματήσουμε.

Το ΚΚΕ κατέθεσε στη Βουλή πρόταση νόμου για την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, που ληστεύουν τις ζωές μας για τα κέρδη μιας χούφτας πλουτοκρατών.

Στο πραγματικό δίλημμα «με τα μονοπώλια ή με το λαό», μόνο το ΚΚΕ με συνέπεια στέκεται στο πλευρό του λαού με πράξεις, όχι με παχιά λόγια.

Στηρίξτε την πρόταση νόμου του ΚΚΕ με όλους τους τρόπους.

Τα μνημόνια των καπιταλιστών, της ΕΕ και του ΔΝΤ θα τα ανατρέψει η οργανωμένη, μαζική, πολιτική πάλη της εργατικής τάξης, του εργαζόμενου λαού και όχι τα κόμματα της πλουτοκρατίας».

Απάντηση του ΚΚΕ σε δημοσίευμα του «Enikos.gr»

Με τον τίτλο «Ολοι ήξεραν», η ειδησεογραφική ιστοσελίδα «Enikos.gr», ιδιοκτησίας Ν. Χατζηνικολάου, δημοσίευσε χτες εξώδικη ενημερωτική επιστολή του Γιώργου Ζωγραφάκη, επιχειρηματία και πρώην συνεταίρου του Γιάννη Καρούζου, προς τον τότε πρόεδρο της Βουλής, Φίλιππο Πετσάλνικο, με «κοινοποίηση προς τους βουλευτές όλων των κομμάτων και κάθε άλλο ενδιαφερόμενο ή ενδιαφερόμενη αρχή».

Ο Γ. Ζωγραφάκης ήταν εκείνος που, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Real News», σε ενημερωτική επιστολή του προς το ΣΔΟΕ, κατήγγειλε ότι ο όμιλος Καρούζου είχε αναλάβει το «ξέπλυμα» χρημάτων που έπαιρναν πρώην υπουργοί από μίζες και στη συνέχεια την αποστολή τους στο εξωτερικό. Αλλα στοιχεία που παρατίθενται στο ίδιο δημοσίευμα της εφημερίδας, εμπλέκουν στην υπόθεση τους Μεϊμαράκη, Λιάπη και Βουλγαράκη.

Η επιστολή Ζωγραφάκη προς τον Φ. Πετσάλνικο φέρεται να είχε σταλεί στις 11 Απρίλη 2011 και όπως παρατηρεί η ιστοσελίδα, «δεν αναγράφεται ο αριθμός πρωτοκόλλου, οπότε είναι άγνωστο αν η επιστολή είχε φτάσει στους βουλευτές». Σ’ αυτήν ο Γ. Ζωγραφάκης αναφέρεται σε ένα «τεράστιο έγκλημα» που είναι σε εξέλιξη και βλάπτει οικονομικά το Ελληνικό Δημόσιο, ενώ κατηγορεί τον όμιλο Καρούζου για απάτες.

Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι για την υπόθεση είχε ενημερώσει στο παρελθόν «τους περισσότερους αρχηγούς των κομμάτων», ενώ σε άλλο σημείο της επιστολής του κάνει ιδιαίτερη αναφορά στην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, γράφοντας μεταξύ άλλων:

«Με εσάς κυρία Παπαρήγα τι συμβαίνει; Σας έχω ενημερώσει πολύ καιρό αλλά και εσείς μια από τα ίδια. Εκατοντάδες εργαζόμενοι θα βρουν δουλειά αν δεν πτωχεύσει ο Ομιλος. Δεν σας νοιάζει; Επίσης, αν πτωχεύσει ο Ομιλος, θα χάσουν τη δουλειά τους και πολλοί εργαζόμενοι που απασχολούνται σήμερα σε εμένα και θα αναγκαστώ να τους απολύσω. Ούτε αυτό σας νοιάζει; Μέχρι και στον Ριζοσπάστη έστειλα κάποιες καταγγελίες, αλλά τίποτα και αυτός, ή μήπως φοβάστε και εσείς το ΣΔΟΕ;».

Η απάντηση του ΚΚΕ

Σε επιστολή του προς τον υπεύθυνο του «Enikos.gr», το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Η ανάρτησή σας με τίτλο «Ολοι ήξεραν» που συνοδεύει την επιστολή του επιχειρηματία Γ. Ζωγραφάκη προς τον τότε πρόεδρο της Βουλής καθώς και ένα σημείο της συγκεκριμένης επιστολής που αναφέρεται στην Αλέκα Παπαρήγα, δημιουργεί τη λαθεμένη εντύπωση μιας διακομματικής συγκάλυψης που καμία απολύτως βάση δεν έχει σε ό,τι αφορά στο ΚΚΕ. Το ΚΚΕ δεν είχε καμία συγκεκριμένη ενημέρωση για τη διάσταση και τους εμπλεκόμενους του καταγγελλόμενου σκανδάλου και δεν είχε κανένα λόγο να κρύψει τίποτα και από κανένα.

Η ΚΟ του ΚΚΕ ουδέποτε έλαβε την επιστολή που αναρτήσατε. Στα γραφεία μας είχε φτάσει μόνο ένα e- mail από τον επιχειρηματία Γ. Ζωγραφάκη, μιας σελίδας, με ημερομηνία 7 Απριλίου 2011, που αποτελούσε μια γενική καταγγελία ενός σκανδάλου που δήλωνε ότι πιστεύει ότι μπορεί να είναι μπλεγμένα τα άλλα κόμματα και ότι για το ΚΚΕ δεν είχε κανένα επιβαρυντικό στοιχείο. Τέτοιες καταγγελίες, με e-mail, επιστολές, τηλέφωνα, ανώνυμα και επώνυμα, καταφθάνουν δεκάδες καθημερινά και ειδικά επιχειρηματιών που καταγγέλλουν συνεταίρους, συνεργάτες, κρατικές υπηρεσίες. Το ίδιο υποθέτουμε ότι θα φτάνουν και σε σας.

Εμείς ως κόμμα δεν έχουμε ούτε τους μηχανισμούς, ούτε τις δυνατότητες να ελέγξουμε την αξιοπιστία ή τη σκοπιμότητα κάθε καταγγελίας. Μάλιστα, το πλήθος αυτών των καταγγελιών ενισχύει τη θέση μας ότι η σήψη και η διαφθορά είναι τόσο εκτεταμένη και στην οικονομία όπου ανταγωνίζονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και στο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, σε σημείο που είναι αδύνατο να διακρίνεις ποιος είναι περισσότερο διεφθαρμένος, ο καταγγέλλων ή ο καταγγελλόμενος.

Γι’ αυτό το ΚΚΕ επιμένει και με τη σημερινή ανακοίνωση της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας σε μια σειρά προτάσεις (κατάργηση off shore, της ανωνυμίας των μετοχών, της κατάργησης του τραπεζικού και εμπορικού απορρήτου κ.λπ.), ώστε να δημιουργηθούν κάποια περιθώρια διαλεύκανσης των σκανδάλων και τιμωρίας των ενόχων. Σ’ αυτές σιωπούν, ένοχα, κόμματα και πολιτικοί που μιλούν για κάθαρση ενός συστήματος σάπιου ως το μεδούλι».

Για το ΚΚΕ

από  lenin reloaded
 

Η ζωή, όπως λένε, είναι γεμάτη εκπλήξεις. Πριν από 21 χρόνια, το 1991, και λίγο πριν ξεκινήσω τις μεταπτυχιακές μου σπουδές, είχα επισκεφτεί τον παππού μου και πιάσαμε την κουβέντα για τις εξελίξεις στην ΕΣΣΔ. Θυμάμαι την χαρακτηριστική άρνησή του να αποδεχτεί αυτό που εγώ, εικοσιενός τότε, έβλεπα σαν μια απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη. Ήταν πολύ οργισμένος με τον Γκορμπατσώφ, που εγώ τότε έβλεπα ως έναν πεφωτισμένο ανανεωτή, που έδινε στη χώρα την δυνατότητα να αναπνεύσει και να διορθώσει τα κακά της. Μαλώσαμε. Δεν παρακολούθησα τότε τις εξελίξεις στη χώρα μετά την άνοδο στην εξουσία του Γέλτσιν· οι σπουδές και η γεωγραφική απόσταση από την Ευρώπη με απομάκρυναν πολύ απ’ την ωμή πραγματικότητα της αντεπανάστασης που συντελούνταν στην Ανατολή και της νέας ψυχροπολεμικής περιόδου που χτιζόταν, με άπλετη καπιταλιστική χρηματοδότηση, στη Δύση. Ουσιαστικά, παρακολούθησα τις συνέπειες όσων έγιναν μόνο μέσα από τα κύματα μεταναστών που άρχισαν να καταφθάνουν στην Ελλάδα. Και πήρε χρόνια πολλά για να καταλάβω ότι τελικά τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά όσο νόμιζα το 1991.

Οι αρχές της κρίσης με βρήκαν στο μαρξιστικό στρατόπεδο, όπου βρισκόμουν ήδη από εκείνη την εποχή του 1991, μέσα όμως από την τριβή με την λεγόμενη «Νέα Αριστερά» και την αποκλειστικά δυτική της κληρονομιά. Άντλησα από όσα γνώριζα από την μαρξιστική πολιτική οικονομία και είδα από νωρίς ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι πάρα πολύ σοβαρό, με μια περίσταση από αυτές που αλλάζουν την ιστορία, προς το χειρότερο ή το καλύτερο. Με μεγάλη μου, τεράστια θα έλεγα, έκπληξη, διαπίστωσα όλο και πιο ξεκάθαρα ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων θα έπρεπε να συμφωνούν μαζί μου, διότι προερχόντουσαν από την ίδια μήτρα της «Νέας Αριστεράς», δεν συμφωνούσαν καθόλου μαζί μου. Διαπίστωσα ότι δεν μιλούσαν με μαρξιστικούς όρους. Ότι στην ουσία είχαν ήδη εγκαταλείψει τον Μαρξισμό. Οι μελέτες που είχαν γράψει, και τις οποίες σε αρκετές περιπτώσεις θαύμαζα, δεν είχαν την παραμικρή σχέση με τις θέσεις που πήραν πολιτικά όταν η κρίση χτύπησε στ’ αλήθεια την χώρα και την ευρωπαϊκή ήπειρο. Αυτό στις περιπτώσεις όπου οι πρώην σύντροφοι μιλούσαν καν. Σε πολλές, ίσως στις περισσότερες, σιωπούσαν ένοχα.
Στο ΚΚΕ δεν κατέληξα επειδή άλλαξα γνώμη για κάτι από όσα σκεφτόμουν και γνώριζα το 2008. Κατέληξα επειδή σταδιακά, όλοι οι άλλοι την κοπάνησαν από το πεδίο του τι είναι μαρξιστική τοποθέτηση επάνω στην κρίση του συστήματος. Και δεν την κοπάνησαν απλώς βέβαια από αυτό, το θεωρητικό-οικονομικό σκέλος. Επειδή κατανόησαν τις συνέπειες της αποστασίας τους από την μαρξιστική θεώρηση σωστά, την κοπάνησαν επίσης από όλα όσα διακήρυτταν προηγουμένως: τον αντι-ιμπεριαλισμό, που ξαφνικά αντικαταστάθηκε από την «ευθύνη στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» όταν και όπου το απαιτεί το ΝΑΤΟ· από τον αντιμιλιταρισμό και το κίνημα για την ειρήνη· από τον αντιρατσισμό και την συνεπή εναντίωση στην θυματοποίηση ανθρώπων με πρόσχημα την καταγωγή ή το χρώμα του δέρματός τους· από την φιλεργατική οπτική. Στην πραγματικότητα, όσο υποχωρούσαν από βασικές θέσεις της Νέας Αριστεράς οι πρώην σύντροφοι, τόσο έβλεπα το ΚΚΕ να βγαίνει μπροστά, όπως βλέπεις την άμμο να προβάλλει καθώς υποχωρεί το νερό στην άμπωτι. Το είδα να κρατά την αντι-ιμπεριαλιστική και τη φιλειρηνική σημαία με σθένος· να προβάλλει τον αντιρατσισμό και την χωρίς διακρίσεις ανθρωπιά ως στοιχειώδεις αξίες του οργανωμένου προλεταριάτου· να αγωνίζεται για εργασιακά δικαιώματα που οι υπόλοιποι θεωρούν ήδη ξεπερασμένα· να μιλά για εργατική τάξη όταν όλοι οι άλλοι μοιάζουν να έχουν ξεχάσει τη λέξη. Και έμεινε, νομίζω ήδη ουσιαστικά, για μια ακόμα φορά το μόνο οργανωμένο αντίβαρο στον φασισμό, αφού ο «αντιφασισμός», όταν έχεις εγκαταλείψει θέσεις σε όλα τα προηγούμενα, δεν είναι παρά μια κενή, σαν καύκαλο στην έρημο, λέξη.

Η συμπόρευση και συστράτευση με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν ήταν για μένα θέμα συναισθηματικό, θέμα νοσταλγίας, θέμα αντίδρασης σε κάτι ή θέμα αλλαγής τρόπου σκέψης. Ήταν θέμα λογικό, θέμα εκτίμησης του πού βρίσκεται στ’ αλήθεια σήμερα ο πολιτικός πυρήνας της σκέψης που πάντα είχα και πάντα υπηρετούσα. Και όσο περνά ο καιρός, τόσο επιβεβαιώνεται αυτή η διαπίστωση, ότι δηλαδή το ΚΚΕ είναι σήμερα η μόνη λαϊκά οργανωμένη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα για τον πολιτικά έντιμο και προοδευτικό άνθρωπο, για τον άνθρωπο που πιστεύει στη δικαιοσύνη και την ισότητα, για τον άνθρωπο που απεχθάνεται την εκμετάλλευση και την καταπίεση των άλλων, για τον άνθρωπο που μισεί τις φυλετικές διακρίσεις, τον πόλεμο, την βαρβαρότητα της ανεξέλεγκτης κυριαρχίας του χρήματος, το μίσος που γεννά ο ανταγωνισμός για επιβίωση.

Και για αυτούς τους λόγους, άνθρωπο που δεν συμπορεύεται και δεν συντάσσεται σήμερα με το ΚΚΕ, που σήμερα δεν έχει ακόμη βρει κανένα λόγο να επανεκτιμήσει την στάση του απέναντι στο τι έδειχνε και το τι στην πραγματικότητα ήταν η «αριστερά» που θα το αντικαταστούσε, υποτίθεται, ως «νέα, βελτιωμένη» έκδοση, δεν μπορώ να τον δω ούτε ως έντιμο πολιτικά ούτε ως προοδευτικό. Όπως και οι φίλοι, έτσι και τα κόμματα κρίνονται στα δύσκολα, όχι στα εύκολα. Και στα δύσκολα, μονάχα ένα κόμμα έχει το θάρρος, την δύναμη, το ήθος, να σταθεί όρθιο στην όλο και πιο ανεξέλεγκτη λαίλαπα βαρβαρότητας, μίσους, βίας, και ηλιθιότητας που κατακλύζει μια εξαθλιωμένη από κάθε άποψη κοινωνία. Μόνο ένα κόμμα έχει διατηρήσει, με τεράστιο για το ίδιο κόστος εκλογικά, το δικαίωμα στην πολιτική ηθική, αντί για ατέρμονες ντρίμπλες, τσιριμόνιες, και τακτικισμούς που υποτίθεται ότι θα μας οδηγήσουν σε «κάτι» –κανείς δεν μας λέει σε τι– κάποτε, σε μιαν άλλη ίσως ζωή, ή στη Δευτέρα Παρουσία, όταν η πολιτική ανηθικότητα, ο συμβιβασμός με το κακό και το ψεύδος δικαιωθούν ως «ανώτερη στρατηγική». Αυτό το εξαναγκαστικό φορτίο πολιτικού θάρρους και αναλυτικής διαύγειας και ευθυκρισίας το οποίο βαραίνει το κόμμα με την εδραίωση της «κατάστασης εξαίρεσης», όταν όλοι οι άλλοι αυτομολούν στο στρατόπεδο του εχθρού ή (νομίζουν πως) κρύβονται πίσω από ατέρμονες ακροβασίες και επαμφορετισμούς, αυτό είναι το βασικό κοινό σημείο που μπορώ να διακρίνω με την ηρωϊκή εποχή του ΕΑΜ: το να σηκώνεις αυτό που κανείς άλλος δεν θέλει και δεν μπορεί να σηκώσει. Και νομίζω πως όποιος έχει βασική τιμιότητα όταν επικαλείται νοσταλγικά μια τέτοια εποχή, έχει επίσης την ευθύνη να αναγνωρίσει τούτο το απλό και αναπάρνητο γεγονός και να κανονίσει την πορεία του αναλόγως.

Σαφέστατα πολλοί καγχάζουν και θα καγχάσουν για τα παραπάνω ως προϊόντα «ρομαντισμού», εμμονών, «οπαδισμού», «συνδικαλιάς», ή ιδίου συμφέροντος. Λίγη σημασία, και ακόμα λιγότερο ενδιαφέρον, έχει αυτό για μένα. Δεν συμβαίνει συχνά στην ανθρώπινη ζωή, δεν συμβαίνει καν για κάθε γενιά, να κληθεί να σταθεί με σταθερότητα και ενσυνειδητότητα από την μία ή την άλλη πλευρά μιας γραμμής. Εγώ γνωρίζω πού στέκομαι και γιατί, όσο δεν γνώριζα ποτέ πριν τόσο ξεκάθαρα στη ζωή μου. Γνωρίζω την αναγκαιότητα αυτής της επιλογής, κατανοώ τους κανόνες που διέπουν μια τέτοια αναγκαιότητα, και που σίγουρα δεν είναι αυτοί του «γούστου». Πάρα πολλοί στις τελευταίες δεκαετίες παρουσίασαν τα σχέδια τους για ένα καλύτερο Κομμουνιστικό Κόμμα και άσκησαν δριμεία κριτική στις αδυναμίες του, που οι ίδιοι προφανώς θα «θεράπευαν» αν τους αναγάγαμε σε γκουρού και οδηγητές μας. Καλό θα ήταν να κοιτάξουν τα σημερινά τους χάλια, ως συνομιλητές «αριστερών οικονομολόγων» που έχουν μετατρέψει τον Μαρξ σε λογιστή, ως «υπεράνω υποψίας» άλλοθι της ωμότητας του ιμπεριαλισμού, ως ασπίδες προστασίας του αντεργατικού μένους του κεφαλαίου, ως αγωγοί κροκοδείλιων δακρύων και προαγωγοί λεκτικά διακοσμημένων κολαστηρίων για όσους είχαν την ατυχία να γίνουν μετανάστες. Καλό θα ήταν να σκεφτούν γιατί μικραίνουν οι ίδιοι όσο αυτό που προσπάθησαν να μικράνουν σε τρίτα μάτια υψώνει ήθος, αξιοπρέπεια, θάρρος και αυτοθυσία: η ζωντανή, η ανήσυχη λαϊκή βάση, αυτό που ζήλεψαν και αυτό που εποφθαλμιούσαν μια ζωή για προσωπική χρήση και νομή, ούτε εφευρίσκεται απ’ την ατομική βούληση, ούτε υποκαθίσταται με άρθρα στις καθωσπρέπει εφημερίδες. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να υποτιμήσεις τη διαλεκτική, αντιφατική ενότητα που εκφράζεται στο κόμμα χωρίς να υπερτιμήσεις ταυτόχρονα και μάλλον αντιδιαλεκτικά τον εαυτό σου, και το συνδυαστικό αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου, μα καθόλου, «μαρξιστικό.»

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, πανταχόθεν και μακρόθεν λοιδωρημένο και γελοιοποιημένο από τόσους και τόσους «έξυπνους ανθρώπους» που έκαναν τη σοφία σλόγκαν και το σλόγκαν χρήμα, δεν είναι ένα ακόμα κομμάτι της Ελλάδας. Είναι ένα κομμάτι της παγκόσμιας ιστορίας και ανήκει επίσης σ’ αυτή· και είναι το μέρος όπου η ελληνική κοινωνία κλείδωσε ό,τι καλύτερο, ό,τι αληθινότερο και πιο εξευγενισμένο ήταν ποτέ της ικανή να δημιουργήσει. Δεν ξέρω πότε θα βρει το κλειδί αυτής της κληρονομιάς που άφησε στον εαυτό της αφού την παράχωσε πρώτα βαθιά, πολύ βαθιά μέσα στη μνήμη της και την επιθυμία της. Ως τότε όμως, κάποιοι θα πρέπει να φυλάξουν αυτή την κληρονομιά ως κόρην οφθαλμού. Με τις αντιφάσεις και το μεγαλείο της· με τα ελείμματα και τα περισσεύματά της· με τα πάθη της, τα παθήματά της, τις αβεβαιότητές της, την ακλόνητη βεβαιότητα και την υπερβατικότητά της. Είναι ένα άξιο καθήκον, και το αναλαμβάνω ως ένας ακόμη των πολλών, ούτε λιγότερος ούτε περισσότερος από κανένα άλλο, με τιμή και χαρά, για όσο χρειαστεί.

η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ

«Η κατάθεση από τη συγκυβέρνηση νομοσχεδίου που αφορά σε μικροαλλαγές στο νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ, δείχνει την αγωνία της να προχωρήσει χωρίς άλλες καθυστερήσεις η εφαρμογή του νόμου-πλαισίου, που ολοκληρώνει την εικόνα του «Πανεπιστημίου Α.Ε.». Αυτός είναι ο λόγος που το Υπουργείο Παιδείας, κάτω από την πίεση των κινητοποιήσεων του προηγούμενου διαστήματος, αναγκάζεται να επιχειρήσει τη διαχείριση των δυσκολιών εφαρμογής του προηγούμενου νόμου, επιδιώκοντας παράλληλα να δημιουργήσει συμμαχίες με μερίδα καθηγητών.

Ο υπουργός Παιδείας ήταν ξεκάθαρος: Ο νόμος πρέπει να εφαρμοστεί κατά γράμμα. Άμεσα θα προχωρήσουν το επόμενο διάστημα: Η λεγόμενη «χωροταξική αναδιάρθρωση των ΑΕΙ», δηλαδή το κλείσιμο σχολών, με κριτήριο τα συμφέροντα και τους στόχους των επιχειρήσεων. Η επιβολή διδάκτρων είναι προ των πυλών. Αυτά «διεμήνυσε» ο υπουργός Παιδείας με την κατάθεση του νομοσχεδίου εν μέσω καλοκαιριού και με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Επείγονται να αξιολογήσουν την επιχειρηματική δραστηριότητα των ΑΕΙ.

Τα παιδιά που σπουδάζουν με δυσκολίες σήμερα, οι γονείς τους, άνεργοι και μισοεργαζόμενοι, οι καθηγητές που δεν ξεπουλιούνται στις επιχειρήσεις, να δώσουν απάντηση αγώνα και ρήξης: να μην επιτρέψουν να εφαρμοστεί καμιά πτυχή του νόμου, στην παλιά και στη νέα της εκδοχή».

ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ, ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ, ΤΩΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ & ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ

Τηρώντας την προεκλογική του δέσμευση το ΚΚΕ κατέθεσε σήμερα Πρόταση Νόμου στην Βουλή για την κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων που ψήφισαν στη Βουλή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αρχικά και η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- ΝΔ στην συνέχεια, με την ευθύνη που αναλογεί και στο ΛΑΟΣ.

Με την ίδια πρόταση νόμου το ΚΚΕ ζητά την κατάργηση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015, καθώς επίσης και των αντιλαϊκών νόμων που βασίζονται στις δανειακές συμβάσεις και στα μνημόνια των λεγόμενων εφαρμοστικών νόμων.

Είναι οι νόμοι που :

– Τσακίζουν μισθούς, συντάξεις και τα λαϊκά εισοδήματα.

– Καταργούν συλλογικές συμβάσεις, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

– Επιβάλλουν δυσβάστακτα φορολογικά βάρη και χαράτσια στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.

– Πετσοκόβοντας τις κοινωνικές δαπάνες και προωθώντας τις αρνητικές αλλαγές στον χώρο της υγείας – πρόνοιας στερούν στοιχειώδεις υπηρεσίες, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια την ζωή.

Τα μνημόνια επιβλήθηκαν για να διασφαλίσουν την επάνοδο της κερδοφορίας του κεφαλαίου σε μια φάση που εντείνεται ο διεθνής ανταγωνισμός. Τα μνημόνια συμπεριλαμβάνουν πολλά μέτρα που προέβλεπε η συνθήκη του Μάαστριχτ, που αποφασίσθηκαν από την ΕΕ και τις Ελληνικές κυβερνήσεις την προηγούμενη περίοδο, αλλά η εφαρμογή τους εμποδίσθηκε, καθυστέρησε από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης.

Το ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι η διέξοδος για τον λαό βρίσκεται στην γραμμή κατάργησης των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, της μονομερούς διαγραφής του χρέους, της αποδέσμευσης από την ΕΕ, με εργατική λαϊκή εξουσία, με τον λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει, για να αξιοποιηθούν σχεδιασμένα οι μεγάλες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας μας, να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες.

Η πρόταση νόμου που καταθέτει το ΚΚΕ στην Βουλή και η προσπάθεια που θα καταβάλει να γίνει αυτή κτήμα του εργατικού – λαϊκού κινήματος, είναι μια συμβολή στην πάλη για τα λαϊκά συμφέροντα.

Ταυτόχρονα, με την ανάγκη κατάργησης των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και των εφαρμοστικών νόμων, το ΚΚΕ υποστηρίζει ένα συνεκτικό πλαίσιο με σημαντικούς στόχους πάλης που υπηρετούν τα άμεσα λαϊκά συμφέροντα και δίνουν ανακούφιση στον λαό.

ΑΘΗΝΑ 12/7/2012 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Προς τη Βουλή των Ελλήνων

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Στην πρόταση νόμου

«ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ, ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ 2012-2015 ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΝΟΜΩΝ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΑΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ»

                                           

Α. Επί της αρχής

Το ΚΚΕ συνεπές στην πολιτική του και τηρώντας την προεκλογική του δέσμευση καταθέτει πρόταση νόμου για την ακύρωση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων που ψήφισαν στην Βουλή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αρχικά και η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ στην συνέχεια με την ευθύνη που αναλογεί και στο ΛΑΟΣ.

Με την ίδια πρόταση νόμου το ΚΚΕ ζητά την κατάργηση των αντιλαϊκών νόμων που βασίζονται στις δανειακές συμβάσεις και στα μνημόνια, των λεγόμενων εφαρμοστικών νόμων.

Στην ουσία όλα αυτά τα μέτρα εκπορεύονται από την στρατηγική της ΕΕ, τη στρατηγική του κεφαλαίου για να φορτωθούν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Είναι μέτρα που προωθούνται σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ ανεξάρτητα από το χρέος και τα ελλείμματα.

Τα μνημόνια  επιβλήθηκαν  για να διασφαλίσουν την επάνοδο της κερδοφορίας του κεφαλαίου  σε  μια φάση που ο εντείνεται ο διεθνής ανταγωνισμός. Τα μνημόνια συμπεριλαμβάνουν πολλά μέτρα που  προέβλεπε η συνθήκη του Μάαστριχτ , που αποφασίστηκαν από την Ευρωπαική Ενωση και τις Ελληνικές κυβερνήσεις την προηγούμενη περίοδο αλλά η εφαρμογή τους εμποδίστηκε, καθυστέρησε από τη  ανάπτυξη της  εργατικής, λαικής πάλης.

Το ΚΚΕ κρίνει τις δανειακές συμβάσεις, τα μνημόνια και τους σχετικούς νόμους με κριτήριο τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα. Με αυτό το κριτήριο τονίζει ότι οι δανειακές συμβάσεις, τα μνημόνια και οι σχετικοί νόμοι υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών και των άλλων τμημάτων της πλουτοκρατίας είναι εργαλείο για την μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, την κατάργηση βασικών εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων και έχουν οδηγήσει στην πτώχευση του λαού.

Η κατάσταση που βιώνει η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα η νεολαία με την υψηλή ανεργία, την δραματική μείωση μισθών και συντάξεων, την κατάργηση βασικών εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, καθιστά επιτακτικά αναγκαία την ένταση της λαϊκής πάλης για την κατάργηση των αντιλαϊκών μέτρων και την ανατροπή της πολιτικής που φτωχαίνει τον λαό.

Το ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι η διέξοδος για το λαό βρίσκεται στην γραμμή κατάργησης των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, της μονομερούς διαγραφής του χρέους, την αποδέσμευση από την ΕΕ, με εργατική , λαϊκή εξουσία, με το λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει, για να αξιοποιηθούν  σχεδιασμένα οι μεγάλες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας μας, να ικανοποιηθούν οι  λαϊκές ανάγκες.

Η πρόταση νόμου που καταθέτει το ΚΚΕ στην Βουλή και η προσπάθεια που θα καταβάλει να γίνει αυτή κτήμα του εργατικού – λαϊκού κινήματος, είναι μια συμβολή στην πάλη για τα λαϊκά συμφέροντα.

Ταυτόχρονα με την ανάγκη κατάργησης των μνημονίων των δανειακών συμβάσεων και των εφαρμοστικών νόμων, το ΚΚΕ υποστηρίζει ένα συνεκτικό πλαίσιο με σημαντικούς στόχους πάλης που υπηρετούν τα άμεσα λαϊκά συμφέροντα και δίνουν ανακούφιση στον λαό. Σχετικά με τους στόχους πάλης ενδεικτικά αναφέρουμε :

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ – Συμπεράσματα από τις εκλογικές αναμετρήσεις στις 6 Μαΐου 2012 και 17 Ιουνίου 2012

Συνεδρίασε η ΚΕ του ΚΚΕ στις 9 Ιουλίου 2012 με θέμα τα συμπεράσματα από τις εκλογικές αναμετρήσεις και τα άμεσα καθήκοντα του Κόμματος. Η ΚΕ πήρε υπόψη την συζήτηση που προηγήθηκε στα όργανα και στις ΚΟΒ, σε συσκέψεις οπαδών και φίλων του Κόμματος, τις παρατηρήσεις, υποδείξεις και προτάσεις, καθώς και τα συμπεράσματα από τις συνεδριάσεις των οργάνων και των ΟΒ της ΚΝΕ. Τα συμπεράσματα της ΚΕ θα τεθούν για συζήτηση και έγκριση στις ΚΟΒ του Κόμματος και στις οργανώσεις της ΚΝΕ. Η συζήτηση στο Κόμμα και την ΚΝΕ, όπως και με φίλους και οπαδούς, έδειξε ότι παρά τις απώλειες και τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, υπάρχει και πείσμα και αποφασιστικότητα στην παρέμβαση στο κίνημα και στις εξελίξεις, στις σύνθετες απαιτήσεις και ανάγκες του λαού που αυξάνονται, στην ισχυροποίηση των οργανώσεων του Κόμματος και της ΚΝΕ. Η ΚΕ δίνει στη δημοσιότητα τις παρακάτω εκτιμήσεις:

1. Οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις οι οποίες πραγματοποιήθηκαν με απόσταση μεταξύ τους μόλις ενάμιση μήνα (6 Μαΐου και 17 Ιουνίου) έχουν και ενιαία στοιχεία, αλλά και ορισμένες διαφορές που καθόρισαν το κριτήριο ψήφου, στην καθεμία, ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη. Οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις διεξήχθησαν σε συνθήκες παρατεταμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης που έφερε όξυνση του δημοσίου χρέους. Η διαχείριση του δημοσίου χρέους είχε ως συνέπεια το Μνημόνιο 1 με στόχο την εσωτερική υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης. Ακολούθησε το Μνημόνιο 2 ως συνοδευτικό της Δανειακής Σύμβασης που επέφερε νέο κούρεμα χρέους και ένα νέο κύμα απαξίωσης της εργατικής δύναμης. Ταυτόχρονα από επίσημες πηγές προβάλλονταν το ενδεχόμενο είτε νέας ελεγχόμενης είτε ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας σε συνθήκες νέας εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης στην ευρωζώνη. Όλα αυτά καθώς και η μεγάλη επιθετικότητα του κεφαλαίου για την ανατροπή του συνόλου των εργασιακών σχέσεων, η διόγκωση της ανεργίας επέδρασαν και στην εκλογική συμπεριφορά. Οι εργατικοί λαϊκοί αγώνες που ξέσπασαν και κλιμακώθηκαν στη διάρκεια της κρίσης καλλιέργησαν κύμα λαϊκής οργής και δυσαρέσκειας σε βάρος τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, αλλά ταυτόχρονα παρέμβαινε το σύστημα με στόχο την κάμψη της λαϊκής αντίστασης, την εκτροπή από ριζοσπαστικούς στόχους, με την προβοκάτσια και τη σύγχυση.

Στις εκλογές του Μαΐου σημειώθηκε πρωτόγνωρη και ταυτόχρονη καθίζηση της εκλογικής δύναμης τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, ενώ ο τρίτος εταίρος – ΛΑΟΣ – της προηγούμενης τρικομματικής κυβέρνησης έμεινε εκτός βουλής. Το Κόμμα είχε μικρή άνοδο αλλά με εμφανείς διαρροές προς ΣΥΡΙΖΑ στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ταυτόχρονα απέσπασε ψήφους από άλλα κόμματα κυρίως από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων των δύο αστικών κομμάτων διασκορπίστηκαν κυρίως σε ιδεολογικά συγγενείς πολιτικούς χώρους που είχαν κοινό τόπο την καταδίκη του Μνημονίου, το οποίο αναγόρευαν ως αιτία της κρίσης και της όξυνσής της. Ένα μεγάλο μέρος της δυσαρέσκειας κατά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ καρπώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος θέτει το ζήτημα της αριστερής κυβέρνησης, καθώς και τα νέα κόμματα που σχηματίσθηκαν από αποσκιρτήσεις βουλευτών της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η ΔΗΜΑΡ, ενώ για πρώτη φορά με σημαντικό εκλογικό ποσοστό μπαίνει στην βουλή η φασιστική αντικομμουνιστική ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

Στην δεύτερη εκλογική αναμέτρηση ενισχύεται η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το ΚΚΕ έχει μεγάλες απώλειες, το 48,3% των ψήφων της 6ης Μαΐου, με κύρια τάση διαρροών περίπου 55% προς το ΣΥΡΙΖΑ και 38% προς την αποχή, σύμφωνα, με τις διάφορες μετρήσεις. Όλα τα άλλα κόμματα είχαν επίσης απώλειες πλην ΝΔ και ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Στην δεύτερη εκλογική αναμέτρηση βασικό κριτήριο ψήφου γίνεται η αναγκαιότητα σχηματισμού κυβέρνησης με πυρήνα τη ΝΔ ή το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σημειώνεται σημαντική υποχώρηση στο κριτήριο ψήφου με βάση την κατάργηση του Μνημονίου. Στη θέση της κατάργησης προωθείται η αναδιαπραγμάτευση σε συνδυασμό με την διαβεβαίωση για πάση θυσία παραμονή της Ελλάδας στην ζώνη του ευρώ, στην ΕΕ. Ενώ στις εκλογές του Μαΐου εκδηλώθηκε ως ένα βαθμό η θετική τάση καταδίκης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με σαφή αντίθεση στο Μνημόνιο και τις επιλογές της ΕΕ, στη δεύτερη αναμέτρηση σημειώνεται υποχώρηση, κάτω από τον καταιγισμό τρομοκρατικών διλημμάτων και προσμονής άμεσης ανακούφισης από μια αριστερή η κεντροαριστερή κυβέρνηση.

Τα πιο έκδηλα αρνητικά χαρακτηριστικά είναι η μεγάλη μείωση της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ, η ενδυνάμωση της ΝΔ, η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, η αντοχή της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Η ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ συντελέσθηκε και ενώ αποκαλύφθηκε η διαχειριστική του λογική. Το κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσίασε, απέβαλε τα όποια φραστικά ριζοσπαστικά συνθήματα είχε αναδείξει πριν τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έγινε συστηματική και μελετημένη ιδεολογική – πολιτική επίθεση στο Κόμμα, προσαρμοσμένη στις ανάγκες του συστήματος για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, εγκλωβισμού της λαϊκής δυσαρέσκειας σε ανώδυνες για το σύστημα επιλογές, την αναχαίτιση της δυναμικής που φέρνει η ταξική πάλη, το οργανωμένο εργατικό κίνημα.

Η ΚΕ εκτιμά ότι υπάρχει σοβαρή έλλειψη στη δουλειά του Κόμματος με τον περίγυρό του, τους φίλους και οπαδούς για την ανάδειξη των θέσεών μας σχετικά με το χαρακτήρα των εκλογών για το αστικό κοινοβούλιο και την ανάδειξη κυβέρνησης στα πλαίσια του συστήματος ευρύτερα. Αυτό δεν έρχεται καθόλου σε αντίθεση με την ανάγκη να ισχυροποιείται το ΚΚΕ και στο αστικό κοινοβούλιο, ως δύναμη εργατικής – λαϊκής αντιπολίτευσης, όμως δεν πρέπει να θεωρούνται οι εκλογές ως η μάχη των μαχών, αποσπασμένη από το επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης.

2. Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν με το ξέσπασμα και την όξυνση της κρίσης, παρά την άνοδο της μαζικότητάς τους, το δυναμισμό των μορφών πάλης (πάνω από τριάντα απεργιακές κινητοποιήσεις, μαζικές διαδηλώσεις, καταλήψεις, άρνηση πληρωμών σε χαράτσια και διόδια κλπ), δεν οδήγησαν στη συνειδητοποίηση του χαρακτήρα της κρίσης, στην αποδοχή της πολιτικής εξόδου από αυτή, με σύγκρουση με την ΕΕ – μονομερή διαγραφή του χρέους – κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Ήταν αγώνες που δεν αναχαίτισαν τα μέτρα. Δεν συνοδεύτηκαν από άνοδο της μαζικότητας των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων στην πόλη και την ύπαιθρο, ουσιαστικές αλλαγές στο συσχετισμό δυνάμεων, άνοδο του κινήματος της νεολαίας, μαζικοποίηση των ιδιαίτερων μορφών οργάνωσης των γυναικών. Η μαζική καταδίκη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η εγκατάλειψή τους από εργαζόμενους, από νεώτερες ηλικίες, περισσότερο αφορούσε ζητήματα διαχείρισης και λιγότερο τον ίδιο τον ταξικό χαρακτήρα των κομμάτων αυτών, τη δράση των μονοπωλίων, τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ. Συνοδεύτηκε από μείωση απαιτήσεων και έκπτωση αιτημάτων. Είναι ιστορικά γνωστό από ανάλογες περιστάσεις, και γι αυτό υπενθυμίσαμε από τις αρχές του 2010, ότι σε συνθήκες κρίσης συνυπάρχουν και οι δύο εκδοχές: το κίνημα να δεχθεί χτύπημα, να υποχωρήσει ή να κάνει ένα σοβαρό βήμα στην κατεύθυνση της αντεπίθεσης, της πολιτικής ρήξης και σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τα αστικά κόμματα. Στη μαζικοποίηση των αγώνων συνέβαλε η είσοδος νέων τμημάτων της εργατικής τάξης και των μεσαίων στρωμάτων, που δεν είχαν αποκτήσει την απαιτούμενη πολιτική πείρα, κυρίως διακατέχονταν από τη θέληση για μια άλλη διαχείριση που τάχα θα σταματήσει τον κατήφορο, θα δώσει εδώ και τώρα λύση στα οξυμένα προβλήματά τους. Η αντίθεση προς τις επιλογές της ΕΕ, των μνημονίων, δεν συμβάδιζε με την συνειδητοποίηση ότι αυτές εκφράζουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας. Η καπιταλιστική κρίση και τα Μνημόνια αναγορεύτηκαν σε ζήτημα ιδιοτελούς, ανίκανης και υποτελούς διαχείρισης-διαπραγμάτευσης από το αστικό πολιτικό προσωπικό. Αυτή ήταν η βάση της ρηχής αντιμνημονιακής λογικής που πρόβαλαν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, αλλά και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Ειδικό αρνητικό ρόλο διαδραμάτισε το ρεφορμιστικό – οπορτουνιστικό ρεύμα που είναι σχετικά δυνατότερο στα τμήματα των εργατοϋπαλλήλων με διασφαλισμένη ως τώρα μονιμότητα στην δουλειά, σχετικά καλύτερους μισθούς και παροχές. Η αυταπάτη για εδώ και τώρα άμεση λύση, χωρίς σύγκρουση και ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ, δυνάμωνε και στην εργατική τάξη στον ιδιωτικό τομέα που απότομα πέρασε σε συνθήκες σχετικής ή απόλυτης εξαθλίωσης και μεγάλης ανεργίας, ανασφάλειας. Η περίοδος αυτή χρειάζεται ιδιαίτερη μελέτη ώστε να βγουν πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα για την ιδεολογικοπολιτική πάλη, τους δεσμούς που δημιουργήθηκαν ανάμεσα στο κόμμα και την εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα, μελέτη που συνδυάζεται με την επεξεργασία των θέσεων προς το 19ο συνέδριο.

Τα διάφορα τμήματα της αστικής τάξης με την βοήθεια θυλάκων της ιδιαίτερης επιρροής τους στους κόλπους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και των μηχανισμών του κράτους, ξεκίνησαν την προσπάθεια για αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού, καθώς διέβλεψαν ότι τα δύο αστικά κόμματα δεν μπορούσαν να ελέγξουν την λαϊκή οργή και αγανάκτηση, και επομένως υπήρχε κίνδυνος να διαμορφωθεί ένα ασταθές αστικό πολιτικό σύστημα σε συνθήκες που βαθαίνει η κρίση. Στα πλαίσια αυτά και βεβαίως κάτω από την πίεση των αγώνων, της γενικευμένης λαϊκής οργής, εμφανίζονται νέα φαινόμενα (σε σχέση με όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης), όπως οι διαρροές 60 βουλευτών, η ανατροπή του Γ. Παπανδρέου, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- ΝΔ με πρωθυπουργό το Λ. Παπαδήμο, αρχικά και με τη συμμετοχή του ΛΑΟΣ. Και ενώ η βουλή του 2009 ξεκίνησε με 5 κόμματα, τέλειωσε την θητεία της με 9 κόμματα και πολιτικούς σχηματισμούς. Στο έδαφος αυτό σχηματίσθηκαν, στις 6 Μάη δύο πόλοι: ο ένας με βάση την ΝΔ ως κεντροδεξιό τόξο, και ο άλλος με βάση τον ΣΥΡΙΖΑ ως κεντροαριστερό, που προκάλεσαν και το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου. Ο πόλος του ΣΥΡΙΖΑ ενισχύθηκε με οργανωμένη μαζική μετακόμιση οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής μεγάλο μέρος του στελεχικού δυναμικού ιδιαίτερα από τον δημόσιο τομέα, τις πρώην ΔΕΚΟ, το τραπεζικό σύστημα, αλλά και τον κρατικό μηχανισμό. Η οργανωμένη μετακίνηση αγκάλιασε και ένα μέρος τοπικών οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ. Η μετακόμιση βεβαίως διευκολύνθηκε λόγω της απογοήτευσης και δυσαρέσκειας, της απήχησης των θέσεων του οπορτουνισμού στα παραπάνω τμήματα των εργατοϋπαλλήλων. Η αστική τάξη της χώρας έριξε βάρος στην ανασύνταξη της σοσιαλδημοκρατίας που είναι το κύριο εργαλείο της για την κυριαρχία του ρεφορμισμού στο εργατικό κίνημα. Διαμορφώθηκε έτσι το έδαφος για ανάδειξη μιας νέας βουλής και κυβέρνησης χωρίς την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία των δύο παραδοσιακών αστικών κομμάτων.

Στην διάρκεια της δεύτερης προεκλογικής περιόδου υπήρξε μια απροκάλυπτη επέμβαση της Κομισιόν, των ΗΠΑ, του ΔΝΤ, του ΟΟΣΑ, των διεθνών μέσων ενημέρωσης στο να αποτραπεί η αμφισβήτηση του Μνημονίου-Δανειακής Σύμβασης σε μια περίοδο που ξέσπασε πιο δυνατή η κρίση στην Ισπανία και αναμενόταν τόσο αυτή η χώρα, όσο και άλλες, π.χ. Ιταλία και Κύπρος, να ζητήσουν να ενταχθούν σε καθεστώς δανειοδότησης από ΕΕ-ΔΝΤ. Η επέμβαση αυτή έγινε σε συνθήκες όξυνσης των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών ανάμεσα στις ηγετικές δυνάμεις στο εσωτερικό της ΕΕ αλλά και στις γενικότερες αντιθέσεις τους με τις ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία και τις άλλες ανερχόμενες δυνάμεις στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Εμπλέκονται το ελληνικό κράτος και τα πολιτικά κόμματα του ευρωμονόδρομου στις διάφορες εκδοχές εξέλιξης της ευρωζώνης, της ΕΕ, των διάφορων εκδοχών λιτότητας, ενώ είναι σαφής η επιδίωξη να ανακοπεί κάθε τάση λαϊκής χειραφέτησης, να συγκροτηθεί το νέο δίπολο με βάση τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκλογές του Ιουνίου χρησιμοποιήθηκαν ως πείραμα και εργαλείο στις ενδοϊμπεριαλιστικές διαφορές: πώς θα κατανεμηθεί η ζημιά από την όξυνση και εμβάθυνση της κρίσης, ποια η πορεία της ευρωζώνης. Η αντιμερκελική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιήθηκε και από δυνάμεις στις ΗΠΑ-Βρετανία και από ένα μέρος ευρωπαίων ανταγωνιστών προς την Γερμανία που επιδιώκουν να περιορίσουν τη δύναμή της μέσα στην ευρωζώνη. Παράλληλα βόλευε και τις δυνάμεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που εκφόβιζαν με τον κίνδυνο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Η παρέμβαση αυτή εξελίχθηκε σε πρωτοφανή χειραγώγηση ψήφου, με επιχειρήματα περί κινδύνων έξωσης της Ελλάδας από την ευρωζώνη, τον κίνδυνο της ακυβερνησίας.

3. Η ΚΕ εκτιμά το κάθε φορά εκλογικό αποτέλεσμα, είτε είναι θετικό είτε αρνητικό όπως αυτό της 17ης Ιουνίου, παίρνοντας υπόψη τις αντικειμενικές συνθήκες διεξαγωγής των εκλογών σε συσχέτιση με τη δράση και τους χειρισμούς του υποκειμενικού παράγοντα. Η συσχέτιση αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων είναι αναγκαία, γιατί μόνο έτσι μπορεί το Κόμμα μας να δει συγκεκριμένα τις υποκειμενικές αδυναμίες και τα λάθη του, ώστε να κατακτά την ικανότητα να προωθεί την στρατηγική του σε οποιεσδήποτε συνθήκες, λιγότερο ή περισσότερο ευνοϊκές.

Το εύρος και η αντοχή της εκλογικής δύναμης του Κόμματος καθορίζεται από το επίπεδο της ταξικής πάλης και αποτελεί δείκτη της. Το επίπεδο της ταξικής πάλης προκύπτει από την αλληλεπίδραση της δράσης του υποκειμενικού παράγοντα με τους αντικειμενικούς, καθοριστικούς παράγοντες που είναι οι εξελίξεις στην καπιταλιστική οικονομία, στην ταξική διάρθρωση κ.α.

Με βάση τα παραπάνω κριτήριο της αυτοκριτικής προσέγγισης της ΚΕ για τη δράση του Κόμματος γενικά και στην εκλογική περίοδο είναι:

Πρώτον, αν η δράση μας αξιοποίησε όλες τις δυνατότητες που έδωσαν οι αντικειμενικές συνθήκες τα προηγούμενα χρόνια για να οξυνθεί η ταξική πάλη, να διευρυνθεί ο περίγυρος του Κόμματος και να βαθύνει η συμφωνία του με την στρατηγική του, η αποφασιστικότητά του να την υποστηρίξει σε όλες τις συνθήκες και εκλογικά, χωρίς διακυμάνσεις.

Δεύτερον, αν κατά την εκλογική αναμέτρηση οι χειρισμοί και η δράση μας συμβάλανε ώστε να ενισχύονται οι θετικές και να αποδυναμώνονται οι αρνητικές εκλογικές τάσεις που γενικά καθορίζονται από το επίπεδο της ταξικής πάλης.

Πιο συγκεκριμένα:

– Η εκλογική αναμέτρηση ανέδειξε τις μακροχρόνιες αδυναμίες και καθυστερήσεις στην δουλειά μας για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας, την κομματική οικοδόμηση σε συνθήκες που υπάρχουν δυσκολίες στην οργάνωση των μαζών, ώστε να εξαντλούνται όλες οι δυνατότητες που απορρέουν από τις αντικειμενικές εξελίξεις. Αυτά τα καθήκοντα βεβαίως απαιτούν χρόνο, επίμονη προσπάθεια, σταθερό και επεξεργασμένο προσανατολισμό. Σε τελευταία ανάλυση η ΚΕ έχει την πρώτη ευθύνη, επίσης όλα τα καθοδηγητικά όργανα, η κάθε ΚΟΒ, πώς τελικά δρούμε στις μάζες με τις θέσεις μας, με μαχητικότητα και ικανότητα συσπείρωσης δυνάμεων που έχουν διαφορετικές αντιλήψεις και διαφορετικό επίπεδο πείρας και θέλησης για δράση.

Η ΚΕ πρέπει να αποτιμήσει την δουλειά της αναλυτικά και πιο συγκεκριμένα πώς δούλεψε από το 18ο συνέδριο και μετά, με βάση τα παραπάνω καθήκοντα και να εντάξει τα συμπεράσματα στην ουσιαστική αυτοκριτική εξέταση της δουλειάς της ΚΕ εν όψει του 19ου συνεδρίου.

-Η ΚΕ δεν μπόρεσε, επίσης, με βάση το ύψος των αναγκών και των δικών της κατά καιρούς διαπιστώσεων, να προσανατολίσει πρακτικά όλο το Κόμμα να απευθύνεται κυρίως στις νεώτερες ηλικίες με κοινωνικοταξικά βέβαια κριτήρια. Αυτές οι ηλικίες διαμορφώθηκαν σε συνθήκες παγκόσμιας ήττας του εργατικού κινήματος, βαθειάς κρίσης του κομμουνιστικού κινήματος, προσπάθειας να υποκατασταθεί το κομμουνιστικό κίνημα με ένα σοσιαλδημοκρατικό-οπορτουνιστικό αριστερό κίνημα που διεκδικεί συμμετοχή στην αστική διαχείριση. Δεν μπόρεσε να συντονίσει την δουλειά όλου του κόμματος με την στήριξη και βοήθεια της ΚΝΕ, ιδιαίτερα σε χώρους της μάθησης στους οποίους η ιδεολογική επίθεση είναι επεξεργασμένη καλά και ασκεί σοβαρή επίδραση.

-Αυτοί, επίσης, οι παράγοντες και άλλοι που θα αναδειχθούν και από την συζήτηση, θα αποτελέσουν και την αποτίμηση της δουλειάς της ΚΕ στη προσυνεδριακή περίοδο.

Αποδείχθηκε ότι απαιτείται να οικοδομούνται πιο στενοί ιδεολογικοπολιτικοί δεσμοί με τους φίλους και οπαδούς, ως μόνιμο στοιχείο στη δουλειά μας και όχι μόνο σε περιόδους έξαρσης των αγώνων και των εξελίξεων. Δεν αρκεί η ιδεολογικοπολιτική συζήτηση σε θέματα της επικαιρότητας. Ένα σημαντικό μέρος των οπαδών δεν γνωρίζει τις θέσεις του κόμματος π.χ. για κυβερνήσεις στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, για εξελίξεις στην ΕΕ, για θέματα σχέσης οικονομίας και πολιτικής, τον χαρακτήρα της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, για το περιεχόμενο της λαϊκής εξουσίας. Αυτό προϋποθέτει το κομματικό δυναμικό να βοηθιέται και να προσανατολίζεται στην ανάπτυξη μεγαλύτερης ικανότητας στην εκλαΐκευση των θέσεων του Κόμματος, της στρατηγικής του.

-Η ΚΕ και ιδιαίτερα το ΠΓ, αδύνατα και πίσω από τις απαιτήσεις αντιμετώπισε τις ανάγκες της προπαγάνδας με συνεχείς επεξεργασίες ώστε η ταξική συνείδηση να μην εκτρέπεται σε ανώδυνους δρόμους σε συνθήκες που οι μηχανισμοί χειραγώγησης και επηρεασμού είναι πολλοί, πολυπλόκαμοι. Η προπαγάνδα του Κόμματος δεν είναι ζωντανή και εμπλουτισμένη με παραδείγματα και στοιχεία που βγαίνουν μέσα από τις εξελίξεις στο κίνημα, αλλά και τον κάθε κλάδο, δεν έχει αποκτήσει η προπαγάνδα μας ζωντανό εκλαϊκευτικό χαρακτήρα. Το θέμα της προπαγάνδας δεν είναι ζήτημα γενικά «επικοινωνιακής πολιτικής» και μάλιστα με κριτήριο το πώς διεξάγεται ο τηλεοπτικός διάλογος. Η αυτοκριτική της ΚΕ στο επίπεδο της προπαγάνδας αναφέρεται στις μορφές ζωντανής προπαγάνδας, που διευκολύνει το διάλογο, τη συμμετοχή, και όχι την παθητική παρακολούθηση των λεγόμενων τηλεοπτικών εκπομπών που δεν μπορούν να δώσουν τον πλούτο των θέσεών μας, την τεκμηρίωση, τα κριτήρια. Υποτιμήθηκε επίσης ο ρόλος του Διαδικτύου στην πληροφόρηση της νεολαίας αλλά και ως όργανο επίθεσης στο Κόμμα.

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ TOY KKE ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ «ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»

 

 

Το ΚΚΕ ανταποκρίνεται στην ιστορική του ευθύνη σε συνθήκες οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης και αυτό ακριβώς ενοχλεί και τον Αλ. Τσίπρα. Εξάλλου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βρει πολλούς συνεργαζόμενους, τον Κίμωνα Κουλούρη, τη Λούκα Κατσέλη, τον Χ. Κοτσακά, τον Γ. Ραυτόπουλο και τόσους ακόμα εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ, με τους οποίους προχωράει αγκαλιά υπό τα χειροκροτήματα των αστικών δυνάμεων που τους στηρίζουν.

 

ΑΘΗΝΑ  10/6/2012                            ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΑΠΟΡΡΙΨΕ ΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ-ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ

ΚΚΕ: Ιδεολογικοί απόγονοι του Μεταξά στην κυβέρνηση του μαύρου μετώπου

Για μια κυβέρνηση, κατ’ απαίτηση της Ε.Ε και του κεφαλαίου στην οποία παντρεύεται η σοσιαλδημοκρατική και η φιλελεύθερη αστική εκδοχή με το ακροδεξιό τμήμα του πολιτικού συστήματος κάνει λόγο το ΚΚΕ, σε ανακοίνωσή του για το νέο κυβερνητικό σχήμα και καλεί το λαό σε ταξική πάλη ενάντια στη πολιτική των περικοπών.

Συγκεκριμένα η ανακοίνωση του ΚΚΕ αναφέρει:»Η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, που το σχηματισμό της απαιτούσαν εδώ και καιρό η ΕΕ, οι τραπεζίτες, ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων και τα άλλα τμήματα των μονοπωλίων, είναι γεγονός. Η συμμετοχή στο μαύρο μέτωπο και των ιδεολογικών απογόνων του δικτάτορα Μεταξά και των βασανιστών της Μακρονήσου, των προβοκατόρων του ΛΑΟΣ, επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι η σοσιαλδημοκρατική και η φιλελεύθερη αστική εκδοχή είναι σύμμαχοι με το ακροδεξιό τμήμα, γιατί είναι και αυτό συστατικό του αστικού πολιτικού συστήματος. 

Πρέπει να γίνει γεγονός και το λαϊκό μέτωπο που θα αντιπαρατεθεί με την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, με τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Ούτε μια μέρα να μην χαθεί. Δράση τώρα και λαϊκή αντεπίθεση. Πάλη ταξική σε κάθε τόπο δουλειάς και κατοικίας, ενάντια στα χαράτσια, για συλλογικές συμβάσεις, προστασία των ανέργων, μισθούς και συντάξεις, ενάντια στην εφεδρεία και άλλα. Πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία που θα διαγράψει μονομερώς το χρέος. O λαός να κάνει δύσκολη τη ζωή της κυβέρνησης – λαιμητόμου των λαϊκών δικαιωμάτων, να την ανατρέψει, να απαιτήσει εκλογές τώρα. Απευθύνουμε κάλεσμα στους εργαζόμενους, ιδιαίτερα σε όσους ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, που οι μάσκες της έπεσαν, να τους εγκαταλείψουν και να συμπορευτούν με το ΚΚΕ στη δράση και στην κάλπη.

Αποτελεί πρόσχημα ότι η κυβέρνηση της λεγόμενης εθνικής ενότητας είναι προϋπόθεση για να σωθεί η χώρα και για να δοθεί η 6η δόση, όπως είναι ψέμα ότι η συμφωνία για το κούρεμα ήταν επιτυχία κατά των τραπεζών. Το αποδείχνει η πρωθυπουργοποίηση του τραπεζίτη Λ. Παπαδήμου.

Η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου έγινε για να σωθεί η πλουτοκρατία, με αποτέλεσμα να πτωχεύσουν ολοκληρωτικά η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ανεξάρτητα από τη διάρκειά της η νέα κυβέρνηση της πλουτοκρατίας θα πάρει μέτρα για 10 – 15 χρόνια, με νέα μνημόνια που μπροστά τους ωχριά η μέχρι τώρα βαρβαρότητα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η κρίση στην ευρωζώνη βαθαίνει. Στις 27 Οκτώβρη αποφασίστηκε η ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας και βρίσκεται προ των πυλών η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Θα επιχειρήσουν να περάσουν την καπιταλιστική πολιτική με την ιδεολογική τρομοκρατία, τους εκβιασμούς, την καταστολή και την καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων και μαύρης προπαγάνδας μέσα από τα ΜΜΕ.

Φοβούνται το λαό και πιστεύουν ότι μπορούν να τον γονατίσουν. Φοβούνται τη λαϊκή δύναμη που υπάρχει όταν ο λαός οργανωθεί και δράσει συνειδητά. Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να αξιοποιήσουν την κρίση, τις δυσκολίες των αστικών κομμάτων, τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στην ΕΕ και γενικότερα και να τις οξύνουν. Να τους κηρύξουν πόλεμο ενάντια στον πόλεμο που τους κάνουν.

Ψηλά το κεφάλι!»

 

πηγή enet

Ομιλίες Παπαρήγα και Χαλβατζή στην Βουλή

από redfly planet

 Αλέκα Παπαρήγα

 

 

 

Σπύρος Χαλβατζής

 

 

τα βίντεο από βαθύ  κόκκινο

Το ΚΚΕ δεν είναι σαν τα μούτρα τους

Είναι γεγονός ότι το ΚΚΕ βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα της αστικής πολιτικής και της ανηλεούς επίθεσης ενάντιά του. Η δράση του καρφί στο μάτι του αστικού πολιτικού συστήματος, της εξουσίας των κεφαλαιοκρατών, ξεσηκώνει την πιο συκοφαντική και άτιμη προπαγάνδα που ξεπερνά και αυτήν την προσφιλή τους πολεμική της διαστρέβλωσης της πολιτικής του. Αλλωστε, η ψευτιά ως προπαγανδιστικό όπλο ενάντια στο ΚΚΕ είναι μέρος της στρατηγικής του αντιπάλου μας και έχει εκφραστεί πολλαπλά, άλλοτε με τα οικονομικά του, άλλοτε με επιχειρήσεις που είναι ανύπαρκτες, άλλοτε με την υπόθεση «Γερμανός». Τι και αν έχουν διαψευστεί… Δεν μπήκαν καν στον κόπο να καταγράψουν, να πουν έστω ότι έπεσαν έξω στα ψέματα που προπαγάνδιζαν.

Αλλά η ξαναεμφάνιση σεναρίων για τα καθοδηγητικά κομματικά όργανα και τα στελέχη, οι φανταστικές ερμηνείες, με αφορμή τις οργανωτικές αλλαγές στο Κόμμα που ολοκληρώθηκαν με τις Συνδιασκέψεις των Οργανώσεων Περιοχών, τους ανακαταμερισμούς καθηκόντων σε στελέχη, έγιναν η αφορμή για δημοσιολόγους και εφημερίδες να κατασκευάσουν ειδήσεις, νομίζοντας πως μπορούν να παρέμβουν στις εσωκομματικές διαδικασίες του ΚΚΕ και μάλιστα στα ανώτερα καθοδηγητικά του όργανα. Εδώ εντάσσεται και η σεναριολογία περί αλλαγών και διαδοχολογίας στο ΚΚΕ, από το «Βήμα» και την «Αυγή», σχεδόν πανομοιότυπες μετά τη δημοσιοποίηση των εργασιών Συνδιάσκεψης της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής και του ονόματος του Γραμματέα της, μέλους του ΠΓ.

«Στρώνουν το δρόμο στο ΚΚΕ για τη διαδοχή – Τον επόμενο γενικό γραμματέα φαίνεται να δείχνει η εσωκομματική τράπουλα που ανακάτεψε ο Περισσός ολοκληρώνοντας την «καλλικρατική» αναδιοργάνωση των δυνάμεών του», γράφει το «Βήμα», με διάφορα σενάρια περί του τι σηματοδοτούν οι ανακαταμερισμοί καθηκόντων. «Ερωτηματικό παραμένει το μέλλον του άλλοτε γραμματέα της ΚΟΑ», γράφει η «Αυγή», με τα ίδια επίσης σενάρια που γράφει το «Βήμα». Εργολαβία με άνωθεν εντολές ή όχι και ποιος ξέρει από πού, δεν έχει σημασία. Γράφουν για τα στελέχη του Κόμματος, τη λειτουργία του, τις αρχές του, με κριτήρια εντελώς ξένα απ’ αυτά του ΚΚΕ. Το κάνουν στοχοπροσηλωμένα, σκόπιμα κι όχι από άγνοια για τη λειτουργία του.

Βεβαίως, το «Βήμα» και ο ΔΟΛ έχουν μεγάλη ιστορία στην ταχτική παρέμβασης, επίδρασης έως και διαμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, με επεμβάσεις στο εσωτερικό αστικών κομμάτων.

Αλλά ανησυχούν. Το αστικό πολιτικό σύστημα σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης έχει τεράστιες δυσκολίες να χειραγωγήσει λαϊκές δυνάμεις στην αστική πολιτική. Οι αστοί βρίσκονται μπροστά σε ανυπέρβλητες δυσκολίες στη διαχείριση της κρίσης. Δυσκολίες που δεν έχουν να κάνουν με την ικανότητα της μιας ή της άλλης κυβέρνησης να επεξεργαστεί μια ρεαλιστική πολιτική εξόδου από την κρίση, όπως στο παρελθόν, αλλά με την εξάντληση των μέσων διαχείρισης των κρίσεων, με την αυξανόμενη δυσκολία του καπιταλισμού να περάσει σε φάση ανάκαμψης που θα συνεχίζει και θα δυναμώνει την κερδοφορία.

Γι’ αυτό και η αντιΚΚΕ προπαγάνδα, προσδοκώντας και μ’ αυτήν την άτιμη μεθοδολογία να εμποδίσουν τη συσπείρωση λαϊκών δυνάμεων στην πολιτική του, τη συμπόρευση μαζί του, την παρεμπόδιση ένταξης ακόμη πλατύτερων δυνάμεων στην ταξική πάλη. Να παρεμποδίσουν την έκφραση στην πράξη της ολοένα και μεγαλύτερης εμπιστοσύνης στο Κόμμα δυνάμεων που είναι δυσαρεστημένες από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου, να εμποδίσουν τον απεγκλωβισμό δυνάμεων από την αστική πολιτική, να μολύνουν λαϊκές συνειδήσεις με την αντίληψη ότι το ΚΚΕ δεν είναι αυτό που διακηρύσσει. Κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, δηλαδή από το γεγονός πως επειδή στα αστικά κόμματα, οι προσωπικές πολιτικές των στελεχών τους, η τάση προσωπικής ανέλιξης, οι αλλαγές και ομαδοποιήσεις είναι σύμφυτο της λειτουργίας τους και απότοκο της σάπιας πολιτικής τους, το ίδιο ισχύει και για το ΚΚΕ.

Στην ίδια ρότα δρουν και οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η «Αυγή». Κρίνουν επίσης εξ ιδίων το ΚΚΕ, νομίζοντας πως λειτουργεί σαν και αυτούς, όπου οι διαφορετικές και προσωπικές πολιτικές των ηγετικών στελεχών τους είναι πιο πολλές και από τα «ρεύματα» και τις «συνιστώσες». Και το κάνουν με κατασκευασμένα ρεπορτάζ, ψευτιές, προβάλλοντας δικές τους φανταστικές πραγματικότητες σαν αντικειμενικά γεγονότα.

Δε συμμετέχουμε στο διάλογο του υπουργείου Οικονομικών

 

«Τo KKE αρνείται να πάρει μέρος στον προτεινόμενο από την κυβέρνηση διάλογο για το αποκαλούμενο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής. Ο λόγος είναι ένας και πολύ καθαρός. Δεν έχει κανένα νόημα ο διάλογος με μια κυβέρνηση η οποία έφερε στην Ελλάδα το Μνημόνιο και όλους εκείνους τους βάρβαρους μηχανισμούς που έναν στόχο έχουν: Την κερδοφορία του κεφαλαίου σε βάρος των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η κυβέρνηση άλλωστε έχει ήδη τη συναίνεση των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων, συνολικά των δυνάμεων του κεφαλαίου. Απαντάμε με τη θέση που διατυπώσαμε λίγες μέρες μετά τις εκλογές: Στον πόλεμο της πλουτοκρατίας ο λαός πρέπει να απαντήσει με το δικό του πόλεμο, με αφετηρία την απειθαρχία και την ανυπακοή, την πάλη για τη διεκδίκηση της λαϊκής εξουσίας».

ΑΘΗΝΑ

12/2/2011