ΟΙ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗΤΕΣ

 

 

 

 

1 χρόνος από την απεργία των ηρωϊκών χαλυβουργών Ασπροπύργου

Μπούσουλας η ταξικά ανυποχώρητη πάλη Συνέντευξη με τον πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων στην «Ελληνική Χαλυβουργία», Γιώργο Σιφωνιό

– Μια εβδομάδα μετά την αναστολή της απεργίας, διαπιστώνετε μια εξαιρετικά άγρια επίθεση του Μάνεση στο Σωματείο, στην οργανωμένη συνδικαλιστική δράση. Γιατί, δώστε μας μια πρώτη εξήγηση γι’ αυτό.

— Την περιμέναμε αυτήν την επίθεση. Τα έχουμε βάλει με έναν εργοδότη που ορίζει κυβερνήσεις. Κι αυτήν την εβδομάδα, τα είδαμε όλα. Και τις εντολές του βιομήχανου που έγιναν πράξη από την κυβέρνηση με προσωπική παρέμβαση του ίδιου του πρωθυπουργού να παρέμβουν οι κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί για να σπάσει αυτός ο ηρωικός αγώνας των εννιά μηνών και τη χωρίς μάσκες πια ωμή εργοδοτική παρέμβαση μέσα στο χώρο δουλειάς για να τσακίσει το σωματείο, να εξαφανίσει τη συνδικαλιστική δράση. Επιβεβαιώνονται μέχρι κεραίας οι εκτιμήσεις του ΔΣ των Χαλυβουργών ότι έχουμε φτάσει σε αυτό που λέμε ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα όλων των εργαζομένων. Βιομήχανος και κυβέρνηση πάνε χέρι – χέρι για να μη κουνιέται φύλλο στο χώρο δουλειάς. Δεν έγινε, λοιπόν, κάτι που δεν το περιμέναμε, από αυτές τις εξελίξεις προκύπτουν και πολιτικά συμπεράσματα.

— Πάμε πίσω, να κάνουμε ένα γρήγορο απολογισμό αυτών των 273 ημερών απεργίας. Τι είναι αυτό που έκανε μια φαινομενικά τυπική αντιπαράθεση εργοδότη – εργαζομένων, σε κάποιο εργασιακό χώρο, να πάρει χαρακτήρα τόσο μεγάλης μάχης που ξέφυγε και από τα όρια του εργοστασίου και του Ασπροπύργου και της Αττικής και της Ελλάδας;

Eurokinissi

— Να θυμηθούμε ότι όταν ξεκίνησε η απεργία μας ήταν ήδη σε εξέλιξη μια άνευ προηγουμένου επίθεση συνολικά πάνω στα εισοδήματα των εργαζομένων και τα δικαιώματά τους. Προσπαθήσανε πολύ πριν ξεκινήσει η δική μας μάχη να κόψουνε δικαιώματα, να επιβάλουν συνθήκες εργασιακού Μεσαίωνα. Ηδη τότε και εμείς οι χαλυβουργοί ζούσαμε σε μια εργασιακή κόλαση, σε ένα γκέτο. Η διαφορά μας με άλλους εργαζόμενους ήταν ότι είχαμε ήδη κάποιες κατακτήσεις παραπάνω. Είχαμε παλέψει και είχαμε κατακτήσει ένα ανεκτό επίπεδο επιβίωσης, αλλά μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια ο κ. Μάνεσης, ο καινούριος ιδιοκτήτης του εργοστασίου, προσπάθησε να τα αφαιρέσει όλα. Και στην κρίσιμη φάση επιχείρησε να καταργήσει και το 8ωρο εκμεταλλευόμενος όλο το πλέγμα των αντεργατικών νόμων που είχαν ήδη ψηφίσει την προηγούμενη δεκαετία.

Διαπιστώσαμε από την πρώτη στιγμή ότι ο συγκεκριμένος βιομήχανος λειτουργούσε σαν λαγός του συνόλου των βιομηχάνων. Θέλησε να χτυπήσει αποφασιστικά τα εργατικά δικαιώματα και να γίνει παράδειγμα για όλους τους βιομηχανικούς χώρους. Δεν ήταν εύκολο να το πετύχει καθώς κι εμείς ήμασταν οργανωμένοι. Είμαι 33 χρόνια στη χαλυβουργία κι άλλα εφτά πριν σε άλλες δουλειές. Μάθαμε μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης τι πρέπει να κάνουμε, πώς να αντιδρούμε και για να αποκρούσουμε επιθέσεις και για να αποσπάσουμε κατακτήσεις. Το σωματείο είχε την εμπιστοσύνη των εργατών, είμαστε ένα μ’ αυτούς, έχουμε τα ίδια βάσανα – έχω τέσσερα παιδιά – ήταν αυτονόητο ότι μ’ αυτούς που τρώγαμε ψωμί κι αλάτι θα τραβάγαμε μπροστά. Από την πρώτη στιγμή ρίξαμε το σύνθημα «Ολοι για έναν κι ένας για όλους». Καταλαβαίναμε ότι είναι γενική επίθεση, βλέπαμε πού πάνε τα πράγματα γύρω μας, βλέπαμε πως δεν θα φτάσουμε καν στη σύνταξη αν αφήσουμε να περάσουν όλα αυτά. Εχουμε δουλέψει, έχουμε ματώσει, έχουμε νεκρούς, έχουμε τραυματιστεί, έχουμε θύματα για όλες αυτές τις κατακτήσεις, δε γίνεται να αφήσουμε να μας τα αφαιρέσουν όλα. Προσπαθούμε να ζήσουμε με ψηλά το κεφάλι, με αξιοπρεπείς μισθούς, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες μας. Φυσικά δεν περιμέναμε ότι θα φτάσουμε τόσο μακριά, να αποκτήσει ο αγώνας μας τόσο μεγάλο εύρος και να εκφραστεί σ’ αυτόν τόσο μεγάλη αλληλεγγύη.

Παλέψαμε για όλη την εργατική τάξη

Από τη συζήτηση με τον Γ. Σιφωνιό

— Εγινε, λες, μια απεργία που αφορούσε όλη την εργατική τάξη γιατί αντιμετώπιζε αιτήματα όλης της εργατικής τάξης; Δεν ήταν μόνο ενάντια στην επιβολή του 5ωρου και τη μείωση των μισθών;

— Το κύριο αίτημα είναι αυτό. Να υπερασπίσουμε το σταθερό χρόνο εργασίας για το χαλυβουργό, το 8ωρο. Είναι κρίσιμο ζήτημα όχι μόνο για εμάς, πόσο μάλλον για μας που δουλεύουμε στο καμίνι. Ηδη έχει κάνει πολλές προσπάθειες να καταργήσει το σταθερό χρόνο εργασίας. Εχει πέντε χρόνια ο χαλυβουργός να πάρει κανονική άδεια το καλοκαίρι. Γιατί το καλοκαίρι εντείνονται και μεγαλώνουν οι δουλειές για τους χαλυβουργούς. Να ανοίξω μια παρένθεση: Και η επέμβαση των ΜΑΤ τώρα έγινε γιατί έχουν ανοίξει οι δουλειές. Αυτή τη στιγμή γίνεται ένα άνευ προηγούμενου άδειασμα των αποθηκών, χωρίς να γίνεται η απαιτούμενη συντήρηση. Ενώ έπρεπε να έχει αρχίσει η απαιτούμενη συντήρηση για να βάλει μπροστά το έλασμα, το τροχείο και το καμίνι. Δεν κάνουν τίποτα. Και προσπαθούν να τσακίσουν το σωματείο που επιμένει ότι οι εργάτες πρέπει να δουλεύουν με ασφάλεια. Δεν θέλουμε να πάθουμε ό,τι έχουν πάθει στο Βόλο και το Βελεστίνο που έχουν μετρήσει νεκρό και δεν ξέρουν όταν μπαίνουν για δουλειά αν θα βγουν ζωντανοί.

— Να επανέλθουμε στο πώς εξελίχθηκε η απεργία, σε εκείνα τα στοιχεία που έχουν ευρύτερη σημασία για την εργατική τάξη;

— Οπως είπα, όταν ξεκινήσαμε δεν περίμενε ο κόσμος ότι θα αντέξουμε τόσο πολύ. Ολοι είχαν στο μυαλό τους εργατοπατέρες που ρίχνουν μια τουφεκιά στον αέρα και δεν κάνουν κάτι ουσιαστικό. Η απεργία μας σ’ αυτό το σημείο ξεμπρόστιασε και τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Στους εννέα μήνες η ΓΣΕΕ σύρθηκε μία φορά, το λέω κυριολεκτικά σύρθηκε, για να υποστηρίξει μία παναττική απεργία, στις 17 Γενάρη. Αναγκάστηκε να το κάνει γιατί είχαν κηρύξει την απεργία επτά εργατικά κέντρα. Αναγκάστηκε. Το ίδιο είχαν κάνει και στην ΠΟΕΜ και σε μια σειρά Ομοσπονδίες. Μας πολεμήσανε αντί να σταθούν στο πλευρό μας. Αντίθετα, ο απλός κόσμος κατάλαβε το νόημα, είδε στην απεργία μας τον αγώνα και για τα δικά του βάσανα. Αυτό μας έλεγαν όσοι έρχονταν στο εργοστάσιο να εκφράσουν τη συμπαράσταση. Από τα πιτσιρίκια του Δημοτικού, που έρχονταν με τους δασκάλους τους και δίναν στο απεργιακό ταμείο το πενηντάλεπτο, το εικοσάλεπτο ή και τρόφιμα, ως και τους εργάτες από άλλες επιχειρήσεις που δεν είχαν μπορέσει ακόμα να βρούνε τρόπο να παλέψουν κι αυτοί με τέτοια δύναμη. Αυτό ήταν και για εμάς όχι μόνο πρωτόγνωρο, ήταν που μας έδωσε μεγάλο θάρρος. Είναι αυτό που λέμε ότι είχε χαθεί τα προηγούμενα χρόνια, έβλεπε ο κόσμος πώς γίνεται ένας αγώνας σήμερα έτσι που πραγματικά να αντιμετωπίσει το βιομήχανο. Ξύπνησε μνήμες από τους αγώνες που είχαν γίνει παλιότερα και είχαν φέρει τις κατακτήσεις. Μόνο έτσι ιστορικά μπορώ να το εξηγήσω.

— Είδαν, λες, στην απεργία των χαλυβουργών να ορθώνεται ένα κίνημα με ταξικά χαρακτηριστικά;

— Αυτό ακριβώς. Η αλληλεγγύη είναι το γνώρισμα των ταξικών αγωνιστών, ότι σκέπτονται ο ένας για τον άλλο. Οταν βγάλαμε τον αγώνα μας προς τα έξω με αυτό το σύνθημα ξεκινήσαμε το «Ολοι για έναν». Ετσι φούντωσε αυτή η αλληλεγγύη. Ηρθαν δίπλα μας όσοι όσοι ήθελαν να παλέψουν και είχαν στους χώρους τους τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό να τους βάζει φρένο.

Είδαν το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, όχι μόνο να κάνει δική του υπόθεση την απεργία μας, αλλά και να οργανώνει την αλληλεγγύη σε πρωτόγνωρα επίπεδα. Το «Κανένας μόνος του σ’ αυτή τη μάχη» έγινε πράξη και παράδειγμα. Το σύνθημα «Ολη η Ελλάδα μία Χαλυβουργία» από εκεί προήλθε. Εγινε σε πολύ κόσμο καθαρό ότι η καλύτερη βοήθεια που μπορούσαν να δώσουν στους χαλυβουργούς θα ήταν να ανάψουνε «φωτιές» στα δικά τους τα εργοστάσια. Κι απ’ τη μεριά μας βοηθήσαμε όσο μπορούσαμε σ’ αυτό. Πήγαμε παντού, σε όλη την Ελλάδα, στη ΛΑΡΚΟ, στην ΠΕΣΙΝΕ, που και εκεί τώρα περνάνε αυτά τα μέτρα για τα οποία τους είχαμε προειδοποιήσει. Γράψαμε σε ανοικτή επιστολή προς όλη την εργατική τάξη ότι ο Μάνεσης είναι ο λαγός των βιομηχάνων. Οτι αν περάσουν από τους χαλυβουργούς αυτά τα μέτρα, θα περάσουν παντού. Και τελικά ανακόψαμε κατά κάποιον τρόπο την επίθεση, το λέμε και στην εισήγησή μας, που έγινε απόφαση της συνέλευσης. Δυστυχώς, ο αντίπαλος είναι πάρα πολύ ισχυρός. Δεν είχαμε τις δυνάμεις να χτυπηθούμε με τα στρατιωτικά σώματα που έριξαν πάνω μας. Αποδείχτηκε – καθώς ο αγώνας μας εξελισσόταν σε συνθήκες γενικευμένης καπιταλιστικής κρίσης και άρα γενικευμένης επίθεσης στην εργατική τάξη – ότι προϋπόθεση για ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα θα ήταν η γενίκευση του αγώνα, να έμπαιναν μεγαλύτερα τμήματα της εργατικής τάξης στη μάχη, αυτό είπαμε με το σύνθημα «Ολη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία». Οι συσχετισμοί δεν το επέτρεψαν κι αυτό παραμένει ένα ανοιχτό μέτωπο.

Η σύγκρουση δεν τελειώνει

— Δηλώσατε όμως στη λήξη της απεργίας ότι παρ’ όλα αυτά «εμείς βγήκαμε νικητές». Σε ποια στοιχεία στηρίζεται αυτή η εκτίμηση;

— Βγήκαμε νικητές γιατί αχρηστεύσαμε το μηχανισμό του Μάνεση. Αυτό είναι το κυριότερο. Αυτό αποδεικνύεται τώρα πάλι. Ο Μάνεσης δεν μπορεί να χωνέψει αυτή την ήττα. Ο Μάνεσης και η τάξη του δεν μπορούν να χωνέψουν ότι άντεξαν οι χαλυβουργοί εννέα μήνες και δώσανε εντολή σ’ ολόκληρο πρωθυπουργό, με δύο κόμματα συμπαραστάτες, δηλαδή τρία κόμματα και εντολή πρωθυπουργού, να χτυπήσουν με τα ΜΑΤ αυτόν το μεγαλειώδη αγώνα.

Αποδείξαμε στην πράξη πόσο σημαντικό είναι να δίνει τη μάχη ο εργάτης συσπειρωμένος στο ταξικό σωματείο του. Μπορεί να χάσαμε στρατωτικά μια μάχη, αλλά ηθικά είμαστε νικητές. Είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό που αναφέρουμε και στην απόφαση της συνέλευσης, ότι η σπορά που έριξαν οι χαλυβουργοί το επόμενο διάστημα θα πολλαπλασιαστεί. Δεν γίνεται αλλιώς. Η σύγκρουση δεν τελειώνει με μια ήττα ή με μία νίκη. Ο αγώνας θα συνεχιστεί.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο υφυπουργός Εργασίας, ο κύριος Παναγιωτόπουλος, μας έκανε επίθεση για μια φράση που έχουμε στην απόφαση, ότι οι αγώνες θα συνεχιστούν μέχρι τα εργοστάσια να έρθουν στους εργάτες. Μα φυσικά αυτή είναι η πεμπτουσία της ταξικής πάλης. Είμαστε αντίπαλοι με το αστικό πολιτικό σύστημα που τα στερεί όλα από τους εργάτες για να τα δίνει στην αστική τάξη. Κι αυτοί το ξέρουν αυτό. Οι νόμοι τους, ο μηχανισμός τους, όλα λειτουργούν για το τσάκισμα της ζωής των εργατών. Πώς θα μας κάνουν πιο φτηνούς για να έχουν περισσότερα κέρδη. Κι εμείς ξέρουμε πως μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα όταν βγάλουμε απ’ τη μέση το κέρδος του αφεντικού.

— Ο αντίπαλος, όμως, λέει ότι οι απεργίες και το ΠΑΜΕ κλείνουν τα εργοστάσια.

— Αυτό είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο που έχω ακούσει στα 40 χρόνια που δουλεύω στις φάμπρικες και στα εργοστάσια. Εγώ θα σας πω χιλιάδες εργοστάσια, για να μην πω εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο που δεν υπάρχει ΠΑΜΕ. Και θες να ξεκινήσουμε από τη «Microsoft», να πάμε στην «Peugeot» στη Γαλλία, να πάμε στη «Citroen», να πάμε στη «Mercedes» στη Γερμανία, να πάμε στα ανθρακωρυχεία της Ισπανίας, πού θέλετε να πάμε; Να μην πούμε για την Ελλάδα του Λαναρά, να μην πούμε για τη Βόρεια Ελλάδα, την Πάτρα, την «Frigoclass», που είναι του Δαβίδ που έχει την «Coca – Cola», γνωρίζουμε, διαβάζουμε, παρακολουθούμε. Είμαστε ταξικοί συνδικαλιστές. Μη μας κοροϊδεύουν άλλο πια. Απλά ο κόσμος θέλει πιο πολλή ενημέρωση και λιγότερα πρωινάδικα απ’ αυτά που δείχνουν στις νοικοκυρές πώς θα μαγειρεύουν αστακό όταν στα σπίτια δεν έχουν ένα κιλό πατάτες να μαγειρέψουν.

Οι εργάτες θέλουν ανοιχτά τα εργοστάσια. Οι βιομήχανοι τα κλείνουν όταν βρίσκουν αλλού περισσότερο κέρδος. Αυτό είναι το γεγονός και να το λέμε έξω απ’ τα δόντια.

Αγώνας για τη δική μας εξουσία

— Μιλώντας «έξω απ’ τα δόντια», πώς κρίνετε τις τρεις κυβερνήσεις που πέρασαν κατά τη διάρκεια της απεργίας;

— Το συμπέρασμα είναι όποια κυβέρνηση και να ανέβει επάνω, ο εργάτης δεν πρέπει να ξεγελιέται. Οι κυβερνήσεις είναι ένα εργαλείο που δουλεύει για τα συμφέροντα μιας τάξης. Υπάρχουν οι αυταπάτες που λένε ότι μπορεί να γίνει κάτι. Σου λένε διάλεξε εσύ ποιος θέλει να σε κυβερνάει. Αλλά μην διαλέξεις αυτόν που σου λέει ότι πρέπει εσύ να πάρεις την εξουσία. Μην διαλέγεις αυτόν που θέλει για το κοινωνικό σύνολο την εξουσία. Ψηφίζει ο κόσμος για να αλλάξει κυβέρνηση κι αλλάζει απλά αυτός που κάθεται στο σβέρκο του. Και οι τρεις αυτές κυβερνήσεις δουλέψανε, δουλεύει και η σημερινή, για την αστική τάξη. Πλασάρουν ένα …κάρο μπούρδες για διλήμματα π.χ. ευρώ ή δραχμή και ότι θα χρεοκοπήσουμε. Ρώτησα έναν απολυμένο πώς θες να ζεις με ευρώ ή δραχμή και μου είπε άσε τις βλακείες, Σιφωνιέ, και φέρε μου ένα κιλό ψωμί να φάω. Αυτό που ενδιαφέρει τον κόσμο είναι να υπάρχει δουλειά. Να υπάρχει πραγματική ανάπτυξη και όχι εκμετάλλευση του εργάτη. Αυτό όμως σημαίνει να μην τα περιμένεις όλα απ’ τις εκλογές, σημαίνει διαρκής αγώνας για να πάρεις εσύ την εξουσία.

— Είναι αυτό κι ένα από τα συμπεράσματα της δικής σας απεργίας; Η πολιτικοποίηση, δηλαδή, του αγώνα;

— Τα συμπεράσματα της απεργίας είναι ότι – όπως λέμε – έχουμε ρίξει αρκετό σπόρο σ’ αυτή τη κατεύθυνση. Λέμε ότι αυτός ο αγώνας πρέπει να μελετηθεί από αρκετούς εργαζόμενους και ειδικά από τους νέους. Το λέγαμε ειδικά στα παιδιά που έρχονταν στο εργοστάσιο. Και νομίζουμε ότι αυτό είναι το καλύτερο μάθημά τους. Το πώς πρέπει να γίνονται οι αγώνες. Τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν και ήδη τους λένε ότι δεν έχουν δικαιώματα, ότι πρέπει να συνηθίσουν χωρίς βιβλία και με χορηγούς στα σχολεία. Εμείς τους είπαμε ότι το δικαίωμα το καταχτάς και για να το κρατήσεις, πρέπει να συνεχίζεις να παλεύεις. Και δε θα σταματάς να παλεύεις όσο θα υπάρχει ταξική διαφορά.

Εχουμε μπροστά σκληρή μάχη

— Να γυρίσουμε λίγο στο εργοστάσιο. Τι κατάσταση διαμορφώνεται μετά την αναστολή της απεργίας; Πώς αντιμετωπίζετε την επίθεση; Πώς το παλεύετε;

— Οι χαλυβουργοί αυτήν τη στιγμή έχουν μπει δυνατά στο παιχνίδι. Υπάρχει απ’ τη μια η γνωστή ομάδα των 5-6 ατόμων που από την αρχή του αγώνα ήταν μαζί με τους διευθυντές του εργoστασίου, που η εξαθλίωση τους έχει κόψει τα πόδια. Κι απέναντι υπάρχει η πλειοψηφία των χαλυβουργών που αντέχει ακόμα. Γιατί έχει το δίκιο με το μέρος της, γιατί έχει το ταξικό κίνημα στο πλάι της και γιατί βλέπει ότι ο αγώνας που έδωσε πρέπει να συνεχιστεί καθώς η επίθεση συνεχίζεται μέσα κι έξω από το εργοστάσιο. Τα χαράτσια, για παράδειγμα, αρχίζουν τώρα να έρχονται. Παρόλο που εμείς φέτος δεν είχαμε εισόδημα, καλούμαστε να πληρώνουμε για το περσινό εισόδημα από 1.000 μέχρι 1.500 ευρώ. Του χρόνου δεν θα έχουμε επίσης καθόλου εισόδημα. Ολες οι ενδείξεις λένε ότι ο Μάνεσης θέλει το εργοστάσιο να δουλεύει περιστασιακά. Γι’ αυτό θέλει να απαλλαγεί από το Σωματείο το ταξικό, το δυνατό σωματείο, για να βάζει τους εργάτες να δουλεύουν εκ περιτροπής, να περνάει ό,τι αντεργατικό θέλει. Γιατί τώρα σκοπεύουν να περάσουν κι άλλα μέτρα. Ηδη πάνε να χτυπήσουν το ίδιο το δικαίωμα στην απεργία, θέλουν να περάσουν αλυσίδες όχι από τα πόδια και τα χέρια, αλλά από το λαιμό και να σέρνουν τον εργάτη με τον χαλκά. Να μην υπάρχει πια αντίσταση. Αυτό θέλουν με δηλώσεις σαν του Σαμαρά ότι θα πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος και η τάξη: Να τσακιστεί το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με την πρωτοπορία του. Αυτή είναι η μάχη τώρα και θα ‘ναι εξίσου σκληρή.

— Με αυτά τα δεδομένα, λες ότι το σύνθημα «Να γίνει η Ελλάδα μια Χαλυβουργία» είναι επίκαιρο. Θα το ξαναλέγατε αυτό το σύνθημα;

— Είναι το πιο επίκαιρο σύνθημα. Μακάρι με βάση τον αγώνα των χαλυβουργών να ξεκινήσουν και άλλοι. Να έχουν παράδειγμα την ταξική ενότητα που υπήρχε, τη σιδερένια πυγμή μετά τις ομόφωνες αποφάσεις, την ταξική αλληλεγγύη. Οι χαλυβουργοί στηρίχτηκαν από το ΠΑΜΕ κι έγιναν μέρος της δύναμης του ΠΑΜΕ. Δεν ήταν πάντα έτσι, όταν ξεκινούσαμε στους 9 της διοίκησης υπήρχαν συνάδελφοι απ’ όλες σχεδόν τις παρατάξεις. Και στην πορεία της μάχης είδαν πια στην πράξη τους εχθρούς, είδαν και τους φίλους και επέλεξαν να ταχθούν με το ταξικό κίνημα. Βγάλανε και πολιτικά συμπεράσματα. Ποιοι στηρίζουν πράγματι τους εργάτες, ποιοι τους χτυπάνε ανοιχτά και ποιοι τους ακουμπάνε φιλικά στην πλάτη και από πίσω τους σκάβουνε το λάκκο. Για να ξανάρθω στο σύνθημα, ναι, με τον αγώνα μας δείξαμε ότι χωρίς εργάτη γρανάζι δε γυρνά, δείξαμε ότι όλος ο πλούτος παράγεται από τους εργάτες και αποδείξαμε ότι το κρίσιμο είναι ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής για να μπορέσουν να αναπτυχθούν οι πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες που στη χώρα μας είναι πολλές κι αρκετές για να ζήσει καλά ο λαός μας. Το σύνθημα «Ολη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία» είναι κάλεσμα για συνολικό αγώνα ταξικά προσανατολισμένο μέχρι τέλους. Αυτός πρέπει να είναι μπούσουλας.

 

– Μια τελευταία ερώτηση. Τι γίνεται με τους απολυμένους;

— Εδω θα δοθεί πιο μεγάλη μάχη από την εννιάμηνη απεργία. Να είστε σίγουροι.

Οπως δεν προδώσαμε μέχρι τώρα την εμπιστοσύνη που μας έδωσαν οι εργάτες, έτσι θα συνεχίσουμε. Οργανωμένοι στα ταξικό σωματείο μας, συσπειρωμενοι όλοι. Ο αγώνας για την επαναπρόσληψη των απολυμένων δε σταματάει. Θα πέσουμε μέχρι ενός. Μέχρι να παρθούν πίσω οι 120 απολυμένοι.

Ο Μάνεσης δεν έχει κάνει πίσω από το στόχο του να μειώσει τους 379 σε 200. Ομως, έχει πάρει άδεια για την κατασκευή λιμανιού με βάση προδιαγραφή για 420 εργαζομένους, 365 ημέρες το χρόνο, 24 ώρες το 24ωρο. Θα επιμείνουμε να δουλεύει το εργοστάσιο με όλο το αναγκαίο προσωπικό. Κι εδώ αποκαλύπτεται και το αίσχος όσων δήθεν υπερασπίζονται το δικαίωμα στην εργασία, αυτοί που έχουν ρίξει εκατομμύρια στην ανεργία και επιδιώκουν να οδηγήσουν στην εξαθλίωση όσους έχουν ακόμα δουλειά. Θα συνεχισουμε λοιπόν.

 

 

από   τον  ριζοσπάστη

Aνακοίνωση του ΚΚΕ για τις τρομοκρατικές απολύσεις στη Χαλυβουργία

Το ΚΚΕ καταγγέλλει στο λαό τις έξι νέες τρομοκρατικές – εκδικητικές απολύσεις πρωτοπόρων αγωνιστών χαλυβουργών από τον μεγαλοκαπιταλιστή Μάνεση, προκειμένου να πλήξει το ανυπότακτο ταξικό τους φρόνημα. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι στο στόχαστρο της απόλυσης η μεγαλοεργοδοσία και οι συνεργάτες της έβαλαν τους έξι εργάτες που συνέλαβαν οι δυνάμεις καταστολής κατά την διάρκεια της βίαιης εφόδου τους στην πύλη του εργοστασίου με εντολή εισαγγελέα και του πρωθυπουργού. Ανάμεσα στους 6 απολυμένους πρωτοπόρους χαλυβουργούς είναι ένα μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου και δύο αναπληρωματικά μέλη.
Η αχαλίνωτη επιθετικότητα του Μάνεση, η επίδειξη μίσους των διευθυντών και των τραμπούκων του κατά των ηρωικών χαλυβουργών έχει την κάλυψη και τη στήριξη της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, συνολικά του κρατικού μηχανισμού, των καναλιών και των εφημερίδων που υπηρετούν την πλουτοκρατία. Ο υπουργός Εργασίας είναι πολλαπλά εκτεθειμένος και συνυπεύθυνος για τις νέες τρομοκρατικές απολύσεις, εφόσον κάλυψε και ενθάρρυνε τα ψέματα και τις προβοκάτσιες κατά των χαλυβουργών στο όνομα δήθεν της προστασίας της εργασίας.
Ο υπουργός δικαιοσύνης έχει την πολιτική ευθύνη και δεν μπορεί να σιωπά τη στιγμή που οι εισαγγελείς και άλλοι δικαστές λειτουργούν απροκάλυπτα ως εντολοδόχοι του Μάνεση συμμετέχοντας στο σχεδιασμό τρομοκράτησης και καταστολής του δίκαιου αγώνα των χαλυβουργών.
Αυτή είναι η δημοκρατία των μεγαλοβιομηχάνων και των υπηρετών τους: Απειλές, συκοφαντίες, ωμή τρομοκρατία, στυγνή εκμετάλλευση κατά των εργατών, αυτά θέλουν να βασιλεύουν στα εργοστάσια και τους χώρους δουλειάς. Μπροστά στη διασφάλιση των κερδών και της ανταγωνιστικότητάς τους, αξιώνουν με κάθε μέσο οι εργαζόμενοι να αποδεχθούν την εξαθλίωση, την υποταγή και τον εξευτελισμό.
Η άγρια συντονισμένη επίθεση που δέχονται οι ηρωικοί εργάτες χαλυβουργοί πρέπει να ξεσηκώσει την οργή του λαού και ειδικά της εργατικής τάξης, των προοδευτικών ανθρώπων. Τώρα πρέπει να υψωθεί πιο αποφασιστικά η ταξική αλληλεγγύη, συσπείρωση, και αντεπίθεση. Ο αγώνας των χαλυβουργών αφορά όλη την εργατική τάξη, αποτελεί παράδειγμα και δείχνει το δρόμο του ταξικού ανυποχώρητου αγώνα για το δίκιο, την τιμή, τη νίκη της εργατικής τάξης.

ΑΘΗΝΑ 2/8/2012 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

«Το εργοστάσιο δεν είναι στρατόπεδο συγκέντρωσης»

από  ταξική  αντεπίθεση

«Το εργοστάσιο δεν είναι στρατόπεδο συγκέντρωσης»

 

Αποσπάσματα από την απάντηση των χαλυβουργών στα ψεύδη του Μάνεση

Στην απαντητική του επιστολή στο εξώδικο και την επιστολή του Μάνεση προς το Σωματείο, το ΔΣ του Σωματείου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», μεταξύ άλλων, τονίζει:

«Αποτελούν μνημείο ψεύδους και διαστροφής της αλήθειας, με μοναδικό σκοπό να τρομοκρατήσετε τα μέλη του ΔΣ και τους εργαζόμενους, να καλλιεργήσετε το έδαφος για να επιφέρετε πλήγμα στο Σωματείο και να επιβάλλετε καθεστώς φόβου και αυθαιρεσίας στο χώρο εργασίας.

Ολη η Ελλάδα γνωρίζει ότι τη Δευτέρα και ενώ τα μέλη του ΔΣ και οι εργαζόμενοι προσήλθαμε έγκαιρα προκειμένου να εισέλθουμε στο χώρο του εργοστασίου για εργασία, αντιμετωπίσαμε μια πρωτοφανή κατάσταση. Η πύλη του εργοστασίου ήταν κατειλημμένη από τρεις κλούβες των ΜΑΤ και εκατοντάδες αστυνομικούς, οι οποίοι με πλήρη εξάρτηση και οπλισμό είχαν παραταχθεί και μας εμπόδιζαν την ελεύθερη είσοδο. Είναι απαράδεκτο να αρνείστε ότι απαγορεύτηκε η είσοδος των εργαζομένων στο εργοστάσιο τη στιγμή που έγινε γνωστό στο πανελλήνιο από τα ΜΜΕ. Η συμπεριφορά αυτή των αστυνομικών δυνάμεων δεν θα μπορούσε να λάβει χώρα εάν δεν είχε την κάλυψη και τουλάχιστον τη σύμφωνη γνώμη της εταιρίας σας.

Δυστυχώς όμως, η επιχείρηση τρομοκράτησης των εργαζομένων συνεχίστηκε από την εταιρεία σας και μετά την είσοδό μας για εργασία. Σε πολλούς εργαζόμενους αναθέσατε καθήκοντα άσχετα με την ειδικότητά τους, αφού για παράδειγμα από ειδικευμένους τεχνίτες απαιτήσατε να σκουπίζουν το χώρο. Το διευθυντικό σας δικαίωμα, το οποίο επικαλείστε δεν μπορεί να ασκείται αυθαίρετα, υπόκειται στους περιορισμούς του νόμου και όχι σε στρατιωτικούς κανονισμούς.

Επιπλέον, περιορίσατε τα μέλη του ΔΣ του Σωματείου, στα γραφεία του, στο χώρο του εργοστασίου, στέλνοντας απ’ έξω «φρουρά» απεργοσπαστών, που με ψυχολογική και λεκτική βία απαγόρευαν στα μέλη του ΔΣ να εξέλθουν από τα γραφεία. Την ίδια στιγμή, τα διευθυντικά σας στελέχη απαγόρευαν ρητά στα μέλη του ΔΣ να επισκεφτούν τους χώρους του εργοστασίου, για να διαπιστώσουν τους όρους εργασίας και την τήρηση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων.

Θέλετε να τρομοκρατήσετε τους εργαζόμενους, να τους εκδικηθείτε για τον αγώνα τους

Είναι προφανές ότι η εταιρεία σας μεθοδεύει σχεδιασμένη επιχείρηση για να δημιουργήσει ερείσματα, ώστε να άρει τη συνδικαλιστική προστασία των μελών του ΔΣ του Σωματείου μας, με στόχο την απόλυσή τους και τελικό σκοπό τη διάλυση του Σωματείου, γιατί αποτελεί το μοναδικό μέσο προστασίας των συμφερόντων των εργαζομένων της επιχείρησής σας. Η τακτική σας τις δύο αυτές ημέρες αποδεικνύει ότι έχετε σκοπό να τρομοκρατήσετε τους εργαζόμενους, να τους εκδικηθείτε και να τους τιμωρήσετε για το μεγαλειώδη απεργιακό αγώνα τους.

Σας δηλώνουμε για ακόμη μια φορά ότι ο χώρος του εργοστασίου συνιστά χώρο εργασίας και όχι στρατόπεδο συγκέντρωσης, στον οποίο η εταιρεία σας θεωρεί ότι έχει δικαίωμα να επιβάλει την αυθαιρεσία, την τρομοκρατία και τον αυταρχισμό ως το μοναδικό νόμο. Το Σωματείο και η διοίκησή του είναι υποχρεωμένοι να προστατέψουν τα δικαιώματα των εργαζομένων σύμφωνα με τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας και του νόμου.

Σας καλούμε να σταματήσετε αμέσως την παράνομη συμπεριφορά σας. Να σταματήσετε αμέσως να παρεμποδίζετε τη νόμιμη συνδικαλιστική δράση του Σωματείου. Να σέβεστε την προσωπικότητα των εργαζομένων και τα δικαιώματά τους».

Πηγή: Ριζοσπάστης

Με εξώδικα και προκλήσεις επιχειρεί να επιβάλει καθεστώς τρομοκρατίας ο Μάνεσης

από  ταξική  αντεπίθεση

Το όργιο τρομοκρατίας από την εργοδοσία εντείνεται

Λίγο πριν η πολυπληθής αντιπροσωπεία συνδικαλιστικών φορέων και το Σωματείο των χαλυβουργών συναντηθεί με τη διοίκηση του ΣΕΠΕ

Με εξώδικα, λεκτικές προκλήσεις από πρώην απεργοσπάστες και διευθυντικά στελέχη, τρομοκρατία και αυθαίρετες εντολές για ανάθεση καθηκόντων άσχετα με την ειδικότητά τους, προσπαθεί ο ιδιοκτήτης της «Χαλυβουργίας Ελλάδας» Ν. Μάνεσης να κάμψει το φρόνημα των μελών του ΔΣ του Σωματείου «Ελληνικής Χαλυβουργίας» και αρκετών άλλων εργατών που πρωτοστάτησαν στον 9μηνο απεργιακό αγώνα.

Συγκεκριμένα, από την πρώτη στιγμή που μπήκαν για δουλειά, η εργοδοσία συνέχισε τις προσπάθειές της – με την ίδια παταγώδη αποτυχία – για την απομόνωση των μελών του ΔΣ του Σωματείου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» και προσωπικά του προέδρου της Γ. Σιφωνιού από το σύνολο των εργαζομένων του εργοστασίου. Αρχικά, απαγόρευσε στα μέλη του ΔΣ να περιοδεύσουν στους χώρους δουλειάς, με προσωπική εντολή του διευθυντή του εργοστασίου. Επιπρόσθετα, σε όλα τα μέλη του ΔΣ ουσιαστικά δεν τους επέτρεψαν τα διευθυντικά στελέχη να πάνε στα οργανικά τους πόστα. Αρχικά τους τα άλλαξαν και τους έστειλαν σε άσχετες δουλειές και στη συνέχεια τους έδωσαν εντολή να πάνε στα γραφεία του Σωματείου και να παραμείνουν εκεί μέχρι να τους …ειδοποιήσουν.

Από τους εργάτες, προχτές Δευτέρα, ζήτησαν να δουλέψουν μέχρι τις 5.30 μ.μ. και όχι μέχρι τις 2.30 μ.μ. που τελειώνει η πρωινή βάρδια, επειδή μπήκαν στο εργοστάσιο στις 9.30 π.μ. λόγω της παρουσίας των αστυνομικών δυνάμεων στην πύλη του εργοστασίου καθώς κι εντός. Στο σημείο αυτό φάνηκε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο η εμπιστοσύνη των εργατών προς τα μέλη του ΔΣ του Σωματείου. Μόλις τα μέλη του ΔΣ βρέθηκαν κοντά στους εργάτες και τους παρότρυναν να φύγουν κανονικά με τη λήξη της βάρδιας, καθώς δε φέρουν καμιά ευθύνη για το γεγονός ότι μπήκαν μέσα τρεις ώρες αργότερα, η συντριπτική πλειοψηφία των εργατών ανταποκρίθηκε και σχόλασε κανονικά στις 2.30 μ.μ., παρά τις απειλές των διευθυντικών στελεχών για μείωση του ημερομισθίου κατά τρεις ώρες…

Μνημείο ψεύδους και διαστρέβλωσης το εξώδικο του Μάνεση

Η εργοδοσία στο εξώδικο που απέστειλε χτες σε όλα τα μέλη του ΔΣ και αποτελεί μνημείο ψεύδους αναφέρει: «…μετά την αναστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων επίμονα και αδικαιολόγητα αρνηθήκατε να εκτελέσετε την εργασία η οποία σας ανατέθηκε και με την εν γένει συμπεριφορά σας προκαλέσατε προβλήματα στην ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία του εργοστασίου.

Επειδή, η κατά τα ανωτέρω άρνησή σας και η εν γένει συμπεριφορά σας συνιστούν παράβαση των όρων της μεταξύ μας συμβάσεως και του νόμου. Σας καλούμε όπως εκτελείτε την εργασία, η οποία σας ανατίθεται και παύσετε να δημιουργείτε προβλήματα στην ομαλή λειτουργία του εργοστασίου. Αλλως σας δηλώνουμε ότι θα λάβουμε όλα τα μέτρα που μας παρέχει η μεταξύ μας σύμβαση και ο νόμος».

Στο ίδιο ύφος με τα εξώδικα, κινήθηκε μια επιστολή που απέστειλε η εργοδοσία της «Χαλυβουργίας Ελλάδας» προχτές, προς το Σωματείο της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» με την οποία θεωρεί πως «η αναστολή της απεργίας είναι προσχηματική». Επίσης σε αρκετούς δόθηκε κλήση με δικαστικό επιμελητή η οποία τους καλεί να προσέλθουν στο Αστυνομικό Τμήμα Ασπροπύργου για να ενημερωθούν για το περιεχόμενο σε βάρος τους καταγγελιών με βάση τον Ποινικό Κώδικα.

Συνάντηση χαλυβουργών – συνδικαλιστικών φορέων με το ΣΕΠΕ

Απέναντι σε αυτό το όργιο τρομοκρατίας και αυθαιρεσίας, σύσσωμο το ΔΣ του Σωματείου «Ελληνικής Χαλυβουργίας» μαζί με πολυπληθής αντιπροσωπεία εκπροσώπων συνδικαλιστικών φορέων, αποτελούμενη από το Εργατικό Κέντρο (ΕΚ) Αθήνας, ΕΚ Πειραιά, ΕΚ Ελευσίνας, τα Συνδικάτα Μετάλλου Αθήνας, Πειραιά, Θριασίου, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Μετάλλου, τα Σωματεία των Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Εμποροϋπαλλήλων, Ιδιωτικής Υγείας κ.ά., συναντήθηκε χτες το μεσημέρι με τον ειδικό γραμματέα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας Μιχάλη Χάλαρη και του κατήγγειλαν το όργιο τρομοκρατίας και αυθαιρεσίας που επικρατεί στο εργοστάσιο.

Από την πλευρά του ο Μ. Χάλαρης δεσμεύτηκε πως θα προκαλέσει τριμερή συνάντηση για εργατική διαφορά την ερχόμενη βδομάδα και ότι θα στείλει μεικτό κλιμάκιο για έλεγχο υγιεινής και ασφάλειας στο εργοστάσιο.

Στη συνέχεια ζήτησαν να συναντηθούν και με τον υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση, ο οποίος, παρότι στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε χτες το πρωί με τον πρόεδρο του ΔΣ του Σωματείου Γ. Σιφωνιό του είπε πως θα συναντηθούν, το μεσημέρι δικαιολογήθηκε μέσω του διευθυντή του πως βρίσκεται σε συνεχείς συσκέψεις και αδυνατεί να τους δει.

Μάλιστα, από το διευθυντή του γραφείου του ζητήθηκε από τους συνδικαλιστές να ακολουθήσουν την εξής γελοία διαδικασία που φυσικά δεν πέρασε. Αντί δηλαδή να κλείσουν επιτόπου ραντεβού με τον ίδιο και τη γραμματεία του υπουργείου, τους ζήτησε να αποχωρήσουν και στη συνέχεια να πάρουν τηλέφωνο οι συνδικαλιστές για να οριστεί το νέο ραντεβού!

Πηγή:Ριζοσπάστης

Η απεργία τέλειωσε. Τώρα τι;

από  2310net

Η ιστορία της Χαλυβουργίας δείχνει με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο την δυσκολία να εκτιμήσει κανείς αν η 9μηνη απεργία οδήγησε σε ήττα ή ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Αν, με άλλα λόγια, το τέλος της απεργίας σηματοδοτεί το τέλος των δυναμικών εργατικών κινητοποιήσεων ή την αρχή μιας σειράς νέων αγώνων ενόψει των νέων μέτρων που έρχονται σύντομα.

Μια απόπειρα να σταχυολογήσει κανείς τα θετικά και τα αρνητικά της απεργίας μπορεί να λειτουργήσει ως πυξίδα για τις εξελίξεις στο επόμενο διάστημα.

Ως θετικό μπορούμε να αποτιμήσουμε το γεγονός ότι για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε μια τόσο μεγάλη σε διάρκεια απεργία, η οποία διατηρήθηκε με μεγάλες πλειοψηφίες στις συνελεύσεις. Μέχρι και την προτελευταία συνέλευση το ποσοστό των εργατών που ψήφισε υπέρ της απεργίας ήταν συντριπτικό, σε μια εποχή όπου η μακρά σε διάρκεια απεργία δημιουργούσε ακόμα και πρόβλημα επιβίωσης για τους απεργούς.

Το γεγονός ότι από τις πρώτες εβδομάδες της απεργίας στήθηκε ένα τεράστιο κύμα αλληλλεγγύης και συμπαράστασης που ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα, είναι ενδεικτικό δύο πραγμάτων: α) Υπάρχει κόσμος που αντιλαμβάνεται την ανάγκη της υπέρβασης των πλαστών διαχωρισμών στο εσωτερικό της εργατικής τάξης και δείχνει διάθεση να συστρατευτεί σε έναν σκληρό ταξικό αγώνα και β) ότι αυτή η συμπαράσταση συνήθως δίνεται σε αγώνες που δεν ‘ενοχλούν’ τον απλό κόσμο. Δεν θα υπήρχε ανάλογο κλίμα συμπαράστασης για παράδειγμα σε απεργούς της καθαριότητας του δήμου ούτε σε ναυτεργάτες που κλείνουν το λιμάνι. Άρα η ταξική μας συνείδηση λειτουργεί μάλλον αποσπασματικά ή αντανακλαστικά και όχι ολοκληρωμένα.

Αναδείχθηκε ο πραγματικός ρόλος της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Πλήρως απούσα από την απεργία στην πραγματικότητα έπαιξε τον ρόλο της εργοδοσίας όπως ξέρει πολύ καλά να κάνει. Αναδείχθηκε όμως ταυτόχρονα και το γεγονός ότι οι εργάτες δεν χρειάζονται την ΓΣΕΕ. Μπορούν να αναδείξουν τις πραγματικές δυνάμεις της εκπροσώπησης της εργατικής τάξης. Η μεγαλύτερη από αυτές είναι το ΠΑΜΕ που στήριξε με κάθε τρόπο τον αγώνα των Χαλυβουργών. Άλλες δυνάμεις της Αριστεράς όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στήριξαν επίσης σημαντικά τον αγώνα των Χαλυβουργών. Αυτό το γεγονός ανέδειξε ξεκάθαρα τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, που θυμήθηκε την Χαλυβουργία τις τελευταίες μέρες, όταν δηλαδή πήγαν και οι κάμερες έξω από τις πύλες του εργοστασίου. Έγινε ξεκάθαρο ποιες πολιτικές δυνάμεις έχουν ταξική αντίληψη και ποιες όχι.

Η απεργία ξεκίνησε λίγο μετά την οριστική εξαφάνιση των ‘Αγανακτισμένων’ από τις πλατείες. Λίγο μετά την ήττα του ‘άπλού, αυθόρμητου, ανοργάνωτου, ακομμάτιστου και ακαθοδήγητου’ κινήματος που ερεθίζει τους μεταμοντέρνους και εκστασιάζει τους μεταμαρξιστές. Σε μια περίοδο που στην κεντρική πολιτική σκηνή η συγκυβέρνηση Παπαδήμου έδειχνε ότι κερδίζει τη μάχη της επιβολής της αντιλαϊκής πολιτικής καταφέρνοντας να συνενώσει σχεδόν το σύνολο του αστικού κόσμου μπροστά στον κίνδυνο της αποευρωπαϊκοποίησης. Αυτό αποτέλεσε μια ξεκάθαρη απόδειξη του χαρακτήρα της κρίσης καθώς εκεί όπου πραγματικά παίζεται το παιχνίδι δεν σταματά η εκμετάλλευση ούτε όμως και ο αγώνας. Μόνο σε ένα τέτοιο περιβάλλον θα μπορούσε να ανθίσει ένας ελπιδοφόρος αγώνας. Και η αλήθεια είναι ότι η απεργία στη Χαλυβουργία δημιούργησε πολλές προσδοκίες. Λειτούργησε μάλλον σαν το τελευταίο αποκούμπι των κολασμένων.

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν αρνητικές πτυχές σε όλη αυτή τη διαδικασία. Πράγματα στα οποία πρέπει να σταθούμε, όχι για να αποδώσουμε ευθύνες άλλωστε αν αντιληφθούμε τον ρόλο μας ως κριτές της ταξικής πάλης θα καταντήσουμε σαν τους γραφικούς αστούς δημοσιολόγους που σιχαίνονται και τα έντερά τους. Ο λόγος για τον οποίο πρέπει να δούμε τις αδυναμίες της απεργίας είναι μόνο για να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, να βλέπουμε τι πρέπει να διορθώσουμε στο μέλλον.

Αν λοιπόν κάτι ήταν αρνητικό στην ιστορία της Χαλυβουργίας, ήταν το γεγονός ότι η αλληλλεγγύη και η συμπαράσταση δεν εκφράστηκαν με αντίστοιχες ενέργειες σε άλλους τόπους δουλειάς. Την ώρα που οι Χαλυβουργοί του Ασπρόπυργου έδιναν μάχη ζωής οι συνάδελφοί τους στον Βόλο τους κρέμασαν. Επίσης κανένα άλλο εργοστάσιο δεν προχώρησε σε μια αντίστοιχη κινητοποίηση που θα έδινε ώθηση στον αγώνα των Χαλυβουργών.  Προφανώς αυτό αναδεικνύει την αδυναμία να οργανωθεί σε πανελλαδικό επίπεδο η εργατική τάξη. Αυτή η αδυναμία είναι αφενός αποτέλεσμα των συσχετισμών στο εργατικό κίνημα και αφετέρου συνέπεια της καλά μαστορεμένης αστικής προπαγάνδας που έχει ριζώσει στο μυαλό των προλετάριων. Όταν οι εκμεταλλευόμενοι δεν αναγνωρίζουν ότι είναι εκμεταλλευόμενοι δεν πρόκειται να αντιληφθούν την αναγκαιότητα να παλέψουν ούτε για το καθαρά ατομικό τους συμφέρον.

Επιπλέον θα πρέπει να δούμε τι εναλλακτικές είχαν οι χαλυβουργοί. Μέχρι πότε θα μπορούσαν να συνεχίσουν την απεργία; Μπορούσαν να περάσουν σε άλλο επίπεδο, ας πούμε αυτοδιαχείρισης του εργοστασίου; Θα έπρεπε η φθίνουσα (λογική μετά από 9 μήνες) πορεία της απεργίας και οι εργοδοτικές, κυβερνητικές, απεργοσπαστικές, μιντιακές επιθέσεις, να είχαν συνοδευτεί με μεγαλύτερη αλληλλεγγύη και συσπείρωση; Όμως η ιστορίας της ταξικής πάλης δεν γράφεται με υποθέσεις. Οπότε όποιος έχει ιδέες για το τι έπρεπε να είχε γίνει στην Χαλυβουργία ας τις εφαρμόσει στο σωματείο του.

Σε συνθήκες ακραίας ταξικής επίθεσης από την αστική τάξη εμφανίζονται μεγάλοι αγώνες, όπως αυτός των Χαλυβουργών. Κανένας από αυτούς δεν έδωσε μόνος του την λύση. Το γνωρίζουν οι Άγγλοι ανθρακωρύχοι που χτυπήθηκαν από την Θάτσερ, το γνωρίζουν και οι Γάλλοι του 68’. Μια τέτοια απεργία μπορεί να λειτουργήσει ως το φυτίλι. Μπορεί από την άλλη να θεωρηθεί κομβικής σημασίας ήττα για το εργατικό κίνημα. Ας την δούμε όμως σαν μια καλή ευκαιρία για αναστοχασμό. Ας την δούμε διδακτικά για το μέλλον. Άλλωστε «Χαλυβουργίες» πάντα θα υπάρχουν για να θυμίζουν σε όσους δεν θέλουν να θυμούνται ότι ο κόσμος είναι διαιρεμένος σε δύο τάξεις και ότι κάθε αγώνας αν δεν γίνει ταξικός αγώνας είναι καταδικασμένος να διαλύεται μόλις πέσουν τα πρώτα δακρυγόνα.

Η φλόγα που άναψαν οι χαλυβουργοί…

από  τον ριζοσπάστη

Η ομιλία της Μαρίας Δελλή, συζύγου απολυμένου, εκ μέρους της επιτροπής γυναικών που έδωσε τη μάχη στο πλευρό των απεργών

Συνάδελφοι,Ζήτησα από το σωματείο, κατ’ εξαίρεση, να μιλήσω μετά την εισήγηση του ΔΣ.

Θέλω να πω σε όλους σας όλα αυτά που λέμε κατά καιρούς στα πηγαδάκια που κάνουμε.

Να σας πω ότι ειλικρινά είμαστε περήφανες που είμαστε γυναίκες χαλυβουργών, είμαστε περήφανες που εννιά μήνες μας κάνατε την τιμή να παλέψουμε μαζί σας, στο πλάι σας, για την αξιοπρέπεια όχι μόνο της οικογένειάς μας αλλά για την αξιοπρέπεια όλης της εργατικής τάξης.

Να ‘στε σίγουροι ότι έχετε αναπληρώσει με το παραπάνω το κενό που μπορεί να είχατε αφήσει στο μεγάλωμα των παιδιών σας είτε από την κούραση είτε από τις ατέλειωτες ώρες που δουλεύατε στο «Νταχάου» του Μάνεση.

Εχετε δώσει στα παιδιά σας το καλύτερο μάθημα.

Ενα μάθημα που δε διδάσκεται σε κανένα σχολείο

Διδάξατε στα παιδιά σας τι σημαίνει τιμή, περηφάνια, αξιοπρέπεια, αγώνας, ανιδιοτέλεια, συναδελφικότητα.

Εννιά μήνες, μέσα στο κρύο, στη βροχή, στη ζέστη, μέσα στους δρόμους, μέσα στη μάχη μάθαμε πώς να παλεύουμε σαν ένας άνθρωπος, σαν μια γροθιά. Παρά τις στερήσεις και τις απίστευτες δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε καταφέραμε και σταθήκαμε όρθιοι, περήφανοι με το κεφάλι ψηλά και οι χαλυβουργοί και οι οικογένειές τους.

Με όπλο μας την αλληλεγγύη των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων τρομοκρατήσαμε όχι μόνο τον Μάνεση και τους υπαλλήλους του και στις τρεις κυβερνήσεις που πέρασαν αλλά ολόκληρη την τάξη τους!!!

Ο ηρωικός σας αγώνας είναι μια πρώτη μεγάλη μάχη που δίνεται στον πόλεμο που έχει ξεκινήσει μεταξύ εργατών και αφεντικών.

Εσείς κοιτάξατε κατάματα τον εχθρό και δεν τρομάξατε, τον πολεμήσατε, τραβήξατε μπροστά με πίστη στο δίκαιο αγώνα σας.

Σηκώσατε στους ώμους σας τους πόθους και τα όνειρα της εργατικής τάξης για μια κοινωνία άλλη, πιο δίκαιη, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.

Τραβήξατε πολύ μπροστά, σηκωθήκατε πολύ ψηλά, αλλά αυτή δεν ήταν έτοιμη να σας ακολουθήσει.

Τίποτα δεν τέλειωσε

Συνάδελφοι,

Σας βλέπω σκεπτικούς, οργισμένους, θυμωμένους και καλά κάνετε. Την οργή και το θυμό που αισθάνεστε όμως να τα κάνετε ταξικό μίσος για να αντέξετε στα χειρότερα που έρχονται, γιατί ξέρετε πολύ καλά εσείς ότι τίποτα δεν τέλειωσε και τίποτα δεν πάει χαμένο.

Οι χαλυβουργοί εκπλήρωσαν ένα μέρος του χρέους τους απέναντι στην τάξη τους. Μπήκαν μπροστά ανάμεσα στους πρωτοπόρους, χάραξαν με τον ηρωικό τους αγώνα το δρόμο πάνω στον οποίο πρέπει να βαδίσει η εργατιά.

Δε θα απολογηθούν οι χαλυβουργοί για την έκβαση και το αποτέλεσμα αυτού του ηρωικού αγώνα. Δε θα απολογηθούν επειδή άντεξαν εννιά μήνες!!!

Να απολογηθούν όλοι αυτοί οι εργατοπατέρες, οι εργατοσυνδικαλισταράδες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που πάνε στους χώρους δουλειάς τους και υπογράφουν μειώσεις μισθών, που χαμηλώνουν τον πήχη των απαιτήσεων και μοιράζουν αυταπάτες στην εργατιά ότι θα τους λύσουν τα προβλήματα δι’ αντιπροσώπου, χωρίς τη συμμετοχή των εργατών.

Να απολογηθούν αυτοί που πάνε σε «ειρηνικούς κοινωνικούς διαλόγους» για να διασφαλίσουν θέσεις εργασίας με «όσο κι όσο» για ένα ξεροκόμματο.

Να απολογηθούν αυτοί που εντέχνως και επιμελώς μοιράζουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση στο λαό.

Να απολογηθούν, τέλος, αυτοί που δεν έκαναν τίποτα όταν τα ΜΑΤ χτυπούσαν τους εργάτες έξω από τη Χαλυβουργία κι εκείνοι παρακολουθούσαν από τα μπαλκόνια των εργοστασίων ή από τους καναπέδες των σπιτιών τους.

Οι «μηχανισμοί του Μάνεση» έριξαν τόνους λάσπης στον περήφανο αγώνα σας. Λάσπη που γύρισε πάνω τους και θα τους ακολουθεί για μια ζωή.

Φυσικά και δεν περιμέναμε να πουν την αλήθεια τα κανάλια και οι εφημερίδες τους γιατί ξέρουμε ποια είναι τα αφεντικά τους.

Οπως ξέρουμε και για την κατασκευαστική του μεγαλοκαναλάρχη που θα κάνει το λιμάνι της Χαλυβουργίας, που του «χάρισε» ένα βράδυ του Φλεβάρη ένας «έντιμος» υπουργός της «ανεξάρτητης κυβέρνησης» του κυρίου τραπεζίτη, γεγονός που δεν το γνώριζε κανένα μέλος της κυβέρνησης τότε (έτσι μας είπαν).

Ούτε φυσικά περιμέναμε από αυτούς που το «παίζουν» χορηγοί και προστάτες του φυσικού πλούτου και του περιβάλλοντος, που με εθελοντές καθαρίζουν βουνά, λαγκάδια, παραλίες, δρόμους, να πουν κάτι αυτοί οι κύριοι για τη ραδιενέργεια και τους καρκίνους που προκαλούνται στα «Νταχάου» του Μάνεση. Κουβέντα γι’ αυτό το έγκλημα.

Οπως κουβέντα δεν ανοίγει για το ποιόν ορισμένων «τίμιων» απεργοσπαστών που έχουν «δικαίωμα στην εργασία» (έτσι το λένε τώρα).

Μηχανισμός του Μάνεση και της τάξης του είναι κι αυτά τα «πατσαβούρια» που η μισή τους οικογένεια είναι στη φυλακή και η άλλη μισή οδεύει προς την πύλη του Κορυδαλλού.

Η «ψιλοαριστερίστικη» κυβέρνηση της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ μας είπε για το «ιερό δικαίωμα στη δουλειά».

Ποια η έγνοια τους και τα έργα τους για το «ιερό δικαίωμα στη δουλειά» του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων;

Ποια η έγνοια τους και τα έργα τους για το «ιερό δικαίωμα στη δουλειά» των 120 απολυμένων χαλυβουργών;

Μαζί με την κυβέρνηση και κάποιοι «αριστερούληδες» μας είπαν ότι «πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος».

Ποιος νόμος;

Αυτός που επιβάλλει εκ περιτροπής εργασία και μισθούς φιλοδώρημα; Αυτός που αφήνει ατιμώρητο τον εργοδότη όταν σκοτώνονται εργάτες; Αυτός που στερεί από την οικογένεια του εργαζόμενου και του άνεργου κάθε παροχή σε Υγεία – Παιδεία – Πρόνοια;

Παράνομες είναι και οι απολύσεις εν μέσω απεργίας αλλά κανείς δε νοιάστηκε για την εφαρμογή αυτού του νόμου. Οι νόμοι τους και η δικαιοσύνη τους είναι ταξική και δεν έχουν τίποτα να περιμένουν απ’ αυτούς οι εργάτες.

Απέναντι σ’ αυτή τη σαπίλα αντιστάθηκαν οι χαλυβουργοί εννιά μήνες τώρα.

Σοβαρές καταγγελίες από Γιώργο Σιφωνιό και Χρήστο Κατσώτη , μπροστά στην πύλη της Χαλυβουργίας

 

 

Δείτε αυτό το βίντεο. Είναι συγκλονιστικό.

από ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Γιώργος Σιφωνιός: «Τα παιδιά μας θα περπατάνε με ψηλά το κεφάλι»

 

 

 

από  ταξική  αντεπίθεση

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ ΣΤΙΣ 28 ΙΟΥΛΗ 2012

 

 

Συνάδελφοι απεργοί Χαλυβουργοί,

Στην προηγούμενη συνέλευσή μας είχαμε πει πως πάμε στη συνάντηση με τον υπουργό εργασίας χωρίς αυταπάτες, και επιβεβαιωθήκαμε. Αποδείχτηκε ότι ο υπουργός σε συνεννόηση με το Μάνεση εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία. Εμπαίζει τους Χαλυβουργούς, παίζοντας το ρόλο του ταχυδρόμου ανάμεσα στο σωματείο και την εργοδοσία. Μας παραπλανά ότι δήθεν θα μελετήσει τις προτάσεις μας για να κερδίσει χρόνο για το Μάνεση. Με τη τρομοκρατία και τη βία των ΜΑΤ, με απειλές και εκβιαστικά τηλεφωνήματα στα σπίτια των απεργών, εκμεταλλεύοντας τη φτώχεια και τις δυσκολίες που έχουμε μετά από εννέα μήνες απεργίας, έχουν στόχο να μας διασπάσουν, να απομονώσουν το σωματείο για να μπορούν στη συνέχεια μαζί με την εργοδοσία να επιβάλουν χωρίς εμπόδια τα αντεργατικά τους σχέδια. Είναι γελασμένοι αν νομίζουν πως θα τους αφήσουμε να πετύχουν αυτό το στόχο τους. Το καθήκον μας είναι να τους αποτρέψουμε για να μπορούμε μαζί με το σωματείο μας να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.  

 

Συνάδελφοι  απεργοί Χαλυβουργοί,

Πριν  από 272  μέρες  απέναντι στο εκβιαστικό  δίλλημα  του Μάνεση, πεντάωρο ή 180  απολύσεις, μέσα από την συνέλευση μας απαντήσαμε ομόφωνα απεργία.  Κάναμε δηλαδή  ότι έπρεπε   να κάνει κάθε  τίμιος  εργάτης  που σέβεται  τον εαυτό του  και την τάξη  του.

 

Κανένας  μας  τότε, δεν μπορούσε  να  προβλέψει  ότι ξεκινούσαμε ένα  απεργιακό αγώνα, ο  οποίος  θα εξελισσόταν σε ένα από  τους  πιο  λαμπρούς του  εργατικού  κινήματος της  χώρας  μας και διεθνώς, σε ορόσημο.

 

Κανένας  μας  τότε,  δεν  μπορούσε να  φανταστεί  ότι  είχαμε  τόση μεγάλη  δύναμη, αντοχή, ώστε  να  αντιμετωπίσουμε παλικαρίσια  μια  σειρά  εμπόδια  και  παγίδες,  πρωτόγνωρα  για  εμάς.

 

Κανένας μας τότε,  δεν μπορούσε  να φανταστεί  ότι  θα μπορούσαμε  να  οργανώσουμε  ένα  τέτοιο  μεγαλειώδη και σύνθετο αγώνα που θα πυροδοτούσε ένα πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης απ’ όλο τον κόσμο, που οι εργάτες θα το έκαναν δική τους υπόθεση.

 

Κανένας μας τότε, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι  θα  γίνουμε  αντικείμενο εκτίμησης, θαυμασμού από τους εργαζόμενους όλου του κόσμου.  Ότι  θα  γινόμασταν  η  αφορμή για  να  αναδειχθούνε   πιο  πολύ τα  βάσανα  των  βιομηχανικών  εργατών  και η  αναλγησία  των  αφεντικών, η ανειρήνευτη πάλη των δυο αντίθετων κόσμων.

 

Αποδείξαμε  ότι  είμαστε ικανοί,  όχι  μόνο για να  βγάζουμε μέσα από τη φωτιά και το σίδερο χρυσό  για τα  σεντούκια  του Μάνεση, αλλά και  για να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας. Να οργανώνουμε  συλλογικά  και  να περιφρουρούμε μεγάλους  και  σκληρούς  ταξικούς  αγώνες. Το συμπέρασμα είναι ότι ποτέ δεν θα τα μαθαίναμε και δεν θα τα αποκτούσαμε αυτά, αν δεν νικούσαμε το φόβο. Αν δεν είχαμε μπει ενωμένοι και αποφασισμένοι στον αγώνα.

Έχουμε ένα πολύ πλούσιο απολογισμό

Οργανώσαμε 20 συνελεύσεις,  όπου  συλλογικά εκτιμούσαμε την κατάσταση  και  καθορίζαμε  τα  επόμενα  βήματα  μας.  Συγκροτήσαμε  στο  πλάι του ΔΣ,  διάφορες  επιτροπές που  βοηθούσαν  στην  καλύτερη  οργάνωση,  στην περιφρούρηση, στην προπαγάνδιση και στην αλληλεγγύη. Μπήκανε όλα  τα  μέλη των οικογενειών μας  στον  αγώνα, γυναίκες και παιδιά.

 

Απευθύναμε  ανοιχτό κάλεσμα  προς όλη  την εργατική τάξη  και τον εργαζόμενο λαό, για  να  στηρίξει  τον αγώνα μας. Πυροδοτήσαμε ένα πρωτόγνωρο  κίνημα  αλληλεγγύης  από  όλες  τις  γωνιές  της Ελλάδας και  από  πολλά  μέρη του  εξωτερικού.

 

Διοργανώσαμε μπροστά  στο εργοστάσιο πάνω από 50 εκδηλώσεις. συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, συναυλίες, παρουσιάσεις  βιβλίων, εκδηλώσεις για τα  παιδιά, για τις  γυναίκες. Κάναμε  όλοι  μαζί  Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Απόκριες, Πάσχα, γίναμε μέσα από τον αγώνα «μια οικογένεια» όπως πρέπει να είναι οι εργάτες.

 

Από  την πύλη της Χαλυβουργίας  πέρασαν χιλιάδες  εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι, χιλιάδες  μαθητές , σπουδαστές, εργαζόμενοι από  όλο τον κόσμο. Μετατράπηκε  σε  σχολείο ταξικής  διαπαιδαγώγησης  και  αφύπνισης.

 

Βγάλαμε  τον αγώνα μας έξω από  την πύλη της Χαλυβουργίας, έφτασε μέχρι τα πέρατα του κόσμου. Μεταφέραμε  το κάλεσμα των Χαλυβουργών  σε  δεκάδες  εργοστάσια  στην Αττική  και σε άλλες  πόλεις. Είναι  100δες  τα  συλλαλητήρια  και  οι  εκδηλώσεις αλληλεγγύης  που  έγιναν  σε όλα  τα  μέρη  της  Ελλάδας  και σε  10δες  πόλεις  του  εξωτερικού.

 

Προκαλέσαμε  μια  σειρά  απεργίες αλληλεγγύης  στο Θριάσιο ,  στην Αττική,  στον Βόλο, στο να οργανωθεί καλύτερα η αντίσταση των εργατών σε πολλούς χώρους δουλειάς.

 

Ο  αγώνας  μας έγινε  πηγή αγωνιστικής έμπνευσης   για  τους   εργάτες, για τους νέους, για τους μαθητές. Είναι 100δες  και συγκινητικά τα  γράμματα  από μαθητές  που  έκφρασαν  την αλληλεγγύη  τους. Γράφτηκαν  ποιήματα, φτιάχτηκαν τραγούδια και  είναι σίγουρο ότι θα γραφτούν ακόμα  περισσότερα  στο μέλλον. Ο αγώνας μας θα διαβάζεται, θα συζητιέται και θα τραγουδιέται για πολλά χρόνια ακόμα.

 

Ο  «άγνωστος» Χαλυβουργός  του Ασπροπύργου,  έγινε  σημείο αναφοράς  για   εκατομμύρια  εργάτες    σε  όλο  τον κόσμο. Ο αγώνας μας  γράφτηκε ήδη με χρυσά γράμματα στην ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια. Πρόσφερε πλούσια πείρα και συμπεράσματα για αξιοποίηση στους μελλοντικούς αγώνες. Για αυτό η προσφορά του είναι τεράστια.

 

Ορισμένοι καλοπροαίρετα ή   και άλλοι κακοπροαίρετα αναρωτιούνται : «τι βγήκε από αυτό τον αγώνα», «τι κέρδισαν οι χαλυβουργοί, αφού τα  αιτήματα  τους  δεν υλοποιήθηκαν».

Εμείς τους λέμε πως η απάντηση είναι απλή. Κανένας μεγάλος αγώνας δεν έγινε ούτε θα γίνει, έχοντας εκ των προτέρων εξασφαλισμένους τους όρους για τη νίκη, έχοντας προβλέψει αλάθητα όλες τις πιθανότητες. Στη ζωή τέτοιοι αγώνες δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο στα μυαλά των γραφειοκρατών, των βολεμένων, των φοβισμένων, και των συμβιβασμένων.

 

Κανένας πραγματικός αγώνας δεν γίνεται χωρίς θυσίες, ακόμα και νεκρούς. Η ιστορία του εργατικού   κινήματος  το επιβεβαιώνει. Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, γιατί όλοι μας βοηθάνε να διδασκόμαστε, να γίνουμε καλύτεροι. Αυτά που πήγε να αφαιρέσει ο Μάνεσης από εμάς, κάποιοι άλλοι πριν από εμάς, τα κατέκτησαν με σκληρούς και αιματηρούς αγώνες.

 

Κάθε αγώνας είναι συνέχεια των προηγούμενων και προετοιμάζει τους επόμενους. Είναι μια μάχη στον πόλεμο που κάνουν οι εργάτες μέχρι να καταργήσουν την εκμετάλλευση, να ανατρέψουν τους εκμεταλλευτές τους, να πάρουνε την εξουσία και να οικοδομήσουνε την δική τους κοινωνία.

 

Το αποτέλεσμα ενός αγώνα δεν μετριέται μόνο με το πόσα παίρνεις ή δεν παίρνεις στο χέρι. Υπάρχουν αγώνες που προσφέρουν πολύ περισσότερα από όσα παίρνεις στο χέρι, γιατί προετοιμάζουν τα επόμενα βήματα, τις επόμενες μάχες συνολικά της εργατικής τάξης. Βοηθάνε σημαντικά στην γενικότερη αφύπνιση, να σπάσει η τρομοκρατία, γίνονται ορόσημα. Τέτοιος είναι ο απεργιακός αγώνας των  Χαλυβουργών, με τέτοια κριτήρια πρέπει να κριθεί. Έτσι τον έχουνε κρίνει όλοι οι εργαζόμενοι, για αυτό εδώ και αρκετό καιρό, μας θεωρούν ήδη νικητές.

 

Τι καταφέραμε με τον αγώνα μας

Ο δικός μας αγώνας έφερε  στο  προσκήνιο τη δύναμη και την αξία του ενωμένου ταξικού αγώνα, το μεγαλείο και τη δύναμη της εργατικής αλληλεγγύης. Τα χαρίσματα και τις καλές παραδόσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος στη χώρα μας. Τα ατσάλινα, πειθαρχημένα πρωτοπόρα χαρακτηριστικά του βιομηχανικού εργάτη.

 

Έσπασε το φόβο, τον τσαμπουκά της εργοδοσίας, χτύπησε τη μοιρολατρία, την κλάψα και τη γκρίνια. Προκάλεσε σοβαρό πλήγμα στο λεγόμενο ρεαλισμό, στη συμβιβαστική λογική του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, στην απάτη του λεγόμενου κοινωνικού διαλόγου.

 

Απέδειξε με πολύ παραστατικό τρόπο ποιοι είναι οι παραγωγοί του πλούτου, και ποιοι είναι αυτοί που τον κλέβουν. Έριξε περισσότερο φως στο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει κάθε τίμιος εργάτης που σέβεται τον εαυτό του, την τάξη του, απέναντι στην κόλαση που πάνε να τον ρίξουν.

 

Βοήθησε να αναδειχτούν οι δυσκολίες αυτού του δρόμου. Ότι δεν είναι στρωμένος με τριαντάφυλλα, ότι το κάθε βήμα προς τα μπρος θα απαιτεί κόπο, θυσίες, σύγκρουση με αδίστακτους και ισχυρούς αντιπάλους και μηχανισμούς, με την κρατική και εργοδοτική βία.

 

Ανέκοψε έστω και προσωρινά, τους αντεργατικούς σχεδιασμούς της εργοδοσίας, στην περιοχή του Θριάσειου και συνολικότερα της Αττικής. Η απεργία ξεκίνησε τη στιγμή που προετοιμαζόταν νέα γενικευμένη επίθεση, όπου πολλές μεγάλες επιχειρήσεις στην περιοχή και γενικότερα είχαν σχεδιάσει  να προχωρήσουν σε 5ωρα, 4ωρα, σε μειώσεις μισθών. Λόγω της απεργίας αναστάλθηκε προσωρινά η εφαρμογή τους.

 

Φώτισε περισσότερο την κόλαση που υπάρχει μέσα στα εργοστάσια. Ότι πίσω από τις βίλες και τη χλιδή του κάθε Μάνεση βρίσκεται η εκμετάλλευση, ο ιδρώτας, η δυστυχία, η φτώχια, τα σακατεμένα κορμιά των εργατών και οι νεκροί τους.

 

Στην πύλη της Χαλυβουργίας αναδείχτηκε πιο παραστατικά η σύγκρουση δύο αντίθετων τάξεων, δύο αντίθετων κόσμων, δύο αντίθετων πολιτισμών. Από τη μία η τάξη του Μάνεση, με την κυβέρνησή της, το κράτος της, τη δικαιοσύνη της, τα μέσα προπαγάνδας της, και τους ανθρώπους της στα συνδικάτα. Από την άλλη οι Χαλυβουργοί, με την τάξη τους, με τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη, του ταξικού εργατικού κινήματος και των συμμάχων τους.

 

Από τη μία το πρότυπο της αστικής τάξης, δηλαδή του υποταγμένου στην εργοδοσία, του απεργοσπάστη, του ανθρώπου που “τον ενδιαφέρει μόνο το τομάρι του”, που γι’ αυτό πουλάει ακόμα και το μέλλον των παιδιών του. Αυτού που βγαίνει στην τηλεόραση και χωρίς ντροπή δηλώνει “ότι αφού ο Μάνεσης μου λέει να δουλέψω με αυτά που έδινε προηγούμενα δεν υπάρχει λόγος να απεργώ”, και δεν τον ενδιαφέρει τι θα γίνει με τους 120 απολυμένους συναδέλφους τους.

 

Από την άλλη είναι το πρότυπο του απεργού Χαλυβουργού, που για εννιά μήνες απεργεί, για να επαναπροσληφθεί ο συνάδελφός του στη δουλειά. Που έχει υποβάλλει τον εαυτό του και την οικογένειά του σε απίστευτη οικονομική και γενικότερη ταλαιπωρία, και παλεύει για την αξιοπρέπεια, την τιμή τη δική του και της τάξης του, που έβαλε το εμείς πάνω από το εγώ του.

 

Από τη μία είναι ο φοβισμένος, που η ιστορία θα τον βάλει εκεί που πρέπει στα αζήτητα, στα σκουπίδια, και τα παιδιά του θα ντρέπονται γι’ αυτόν. Από την άλλη ο ήρωας, που οι επόμενες γενιές της εργατικής τάξης θα τον αναφέρουν πάντα ως πρότυπο, θα προσπαθούν να του μοιάσουν και τα παιδιά του θα καμαρώνουν

 

Από τη μία η υποταγή, η σαπίλα, ο βάλτος, το γλείψιμο, το πισωγύρισμα. Από την άλλη η υπερηφάνια, το καύσιμο για να κινείται ο τροχός της ιστορίας προς τα μπροστά, προς την απελευθέρωση συνολικά της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση.

Εμείς από αυτή τη σκληρή αναμέτρηση βγήκαμε νικητές.

Μας είχαν παρεξηγήσει. Νόμιζαν ότι μπορούσαν να μας ξεγελάσουν με ένα ξεροκόμματο. Ότι το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε  ήταν να είμαστε σκλάβοι. Να δουλεύουμε με σκυμμένο το κεφάλι και να λιώνουμε το σίδερο για να βγάζουν κέρδος, για να ζούνε όλοι αυτοί καλά.

 

Κανένας από τους αντιπάλους μας, ο Μάνεσης, η κυβέρνηση, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν μας περίμεναν τόσο δυνατούς. Μας υποτίμησαν, μας θεωρούσαν κατώτερους, φοβισμένους, με σκυμμένο το κεφάλι και έχασαν πανηγυρικά. Νόμιζαν ότι θα μας φοβίσουν, θα μας γονατίσουν, θα μας απομονώσουν από τους υπόλοιπους εργάτες και γελάστηκαν οικτρά.

 

Επιχείρησαν ακόμα, να αμαυρώσουν την προσπάθεια που έκαναν χιλιάδες εργαζόμενοι, να στηρίξουν και υλικά τον αγώνα μας, λέγοντας ότι “πληρωνόμαστε για να απεργούμε”. Προσπάθησαν να ταυτίσουν με την εξαγορά την εργατική αλληλεγγύη που μας προσέφερε από το υστέρημά της η εργατική τάξη για να αντέξουμε εμείς και οι οικογένειές μας.

 

Δεν τα κατάφεραν όμως, γιατί ο δικός μας μεγαλειώδης αγώνας δε λερώνεται, δεν τον πιάνει η λάσπη. Την ίδια τύχη θα έχουν όσοι και στο μέλλον προσπαθήσουν να λερώσουν τον αγώνα μας. Εμείς μιλήσαμε με τα έργα μας και όχι με ανέξοδες, παχιές κουβέντες. Μακριά από εμάς, τα εκ του ασφαλούς  μαθήματα αγωνιστικότητας.

 

Τους νικήσαμε όλους, αυτός είναι ο δικός μας απολογισμός. Τους νικήσαμε γιατί είχαμε το δίκιο με το μέρος μας, γιατί είμαστε ενωμένοι. Γιατί δεν μπόρεσαν να μας διασπάσουν με όσες προσπάθειες και αν έκαναν. Γιατί δουλεύαμε με βάση το «ένας για όλους και όλοι για έναν». Γιατί παλεύαμε και ταυτόχρονα περιφρουρούσαμε τον αγώνα μας.

 

Ψέμα πάνω στο ψέμα

Οργίασε η προπαγάνδα με αφορμή την επίθεση στους χαλυβουργούς. Λένε:

— Το δικαίωμα στη δουλειά είναι ιερό. Μιλάνε για το δικαίωμα στη δουλειά οι θεματοφύλακες ενός συστήματος άναρχου και σάπιου, που πετάει εκατομμύρια ανθρώπους εκτός παραγωγής. Μάλιστα, σε συνθήκες κρίσης, η ανεργία εκτοξεύεται στον καπιταλισμό, εξαιτίας της ανεξέλεγκτης καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων, με πρώτη την εργατική δύναμη. Ηδη οι άνεργοι είναι 1.500.000 στην Ελλάδα. Ποια κυβέρνηση νοιάστηκε για το δικαίωμά τους στη δουλειά; Η ίδια η κυβέρνηση και τα κόμματά της υπερασπίζονται τον Μάνεση, ο οποίος έχει ήδη απολύσει 120 εργαζόμενους και κατά τα λεγόμενά του ήθελε να κλείσει το εργοστάσιο και να αφήσει χωρίς ψωμί εκατοντάδες οικογένειες. Για τους λιγοστούς απεργοσπάστες, το δικαίωμα στη δουλειά είναι ιερό, σύμφωνα με την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, αλλά όχι και για τους εκατοντάδες απεργούς που παλεύουν για να έχουν μεροκάματο οι απολυμένοι συνάδελφοί τους. Το ψέμα και η υποκρισία τους βγάζει μάτι.

— Πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος. Ποιος νόμος; Αυτός που βγάζει 9 στις 10 απεργίες παράνομες. Αυτός που επιτρέπει στον εργοδότη να επιβάλλει με το έτσι θέλω στον εργάτη εκ περιτροπής εργασία, με μισθό που ισοδυναμεί με φιλοδώρημα. Αυτός που καταργεί τα Βαρέα και Ανθυγιεινά για κατηγορίες εργαζομένων που με βεβαιότητα θα πεθάνουν πάνω στο μεροκάματο, πριν προλάβουν να βγουν σε σύνταξη. Αυτός που αφήνει ατιμώρητο τον εργοδότη, όταν ο εργάτης σκοτώνεται στα κολαστήριά του. Αυτός που στερεί από την οικογένεια τού εργαζόμενου την πρόσβαση σε στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας και Παιδείας. Αυτοί οι νόμοι θέλουν να εφαρμοστούν και γι’ αυτό σκυλιάζουν με εισαγγελείς και δικαστικές αποφάσεις, κάθε φορά που οι εργάτες και ο λαός πάνε να σηκώσουν κεφάλι. Η δικαστική απόφαση ενάντια στην απεργία είναι πρόσχημα και κατασκευασμένο ψέμα. Η Δικαιοσύνη τους είναι ταξική. Παράνομες ήταν με το γράμμα του νόμου και οι απολύσεις εν μέσω απεργίας, όπως κατήγγειλαν οι απεργοί, αλλά κανείς δε νοιάστηκε για την εφαρμογή αυτού του νόμου. Καθ’ όλα νόμιμη ήταν και η απεργιακή απόφαση των χαλυβουργών. Αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία για αυτούς που έτσι και αλλιώς είχαν αποστολή να τη σπάσουν. Το σύστημά τους είναι από τα θεμέλια άδικο για την εργατική τάξη και το λαό. Δίκαιος από τη σκοπιά του εργάτη είναι ο αγώνας για την επιβίωσή του, για το εμπόδισμα των μέτρων που τον εξαθλιώνουν, για την ανατροπή της αδικίας των αστών, με ανατροπή της εξουσίας τους.

— Η αδιαλλαξία δεν ωφελεί, χρειάζεται διάλογος. Ξέρουν τι λένε. Θέλουν συνδικαλιστές και κίνημα συνοδοιπόρους και όχι ταξικούς αντιπάλους. Θέλουν ταξική συνεργασία, για να περπατάνε ανεμπόδιστα τα βάρβαρα μέτρα και όχι συνδικάτα μαχητές για το δίκιο των εργαζομένων. Θέλουν σωματεία με διοικήσεις όπως αυτή των χαλυβουργών στο Βόλο, που καμαρώνει με το παράσημο της εργοδοσίας στο πέτο, επειδή δέχτηκε να αλυσοδέσει τους εργαζόμενους και συναίνεσε σε συνθήκες δουλειάς, που έχουν συντελέσει ώστε δυο εργάτες να έχουν ήδη δει το χάρο με τα μάτια τους σε ισάριθμα «ατυχήματα». Θέλουν «κοινωνικούς εταίρους», όπως αυτούς στην ΟΣΝΙΕ, στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων και αλλού, που θα λένε «σφάξε μ’ Αγά μ’ ν’ αγιάσω». Θέλουν «κίνημα» στα μέτρα της εργοδοσίας και της κυβερνητικής πολιτικής, πέμπτη φάλαγγα στους εργατικούς αγώνες, συκοφάντες και υπονομευτές των ταξικών συνδικάτων.

— Οι εργατικοί αγώνες κλείνουν τα εργοστάσια. Ψέμα δίχως προηγούμενο. Ας απαντήσουν: Στη ΣΙΔΕΝΟΡ, που έκλεισε πρόσφατα, πόσες εργατικές κινητοποιήσεις είχαν γίνει το τελευταίο διάστημα; Στις 600 επιχειρήσεις που έκλεισαν την τελευταία χρονιά στη Β. Ελλάδα, πόσα ταξικά σωματεία υπήρχαν και πόσες απεργίες έκαναν οι εργαζόμενοι σε αυτές; Από τους 1,5 εκατ. των σημερινών ανέργων, πόσοι δούλευαν σε επιχειρήσεις όπου δρούσε ισχυρό ταξικό σωματείο και έκανε αγώνες; Η κρίση κλείνει τα εργοστάσια και άλλα τα κάνει πιο ισχυρά. Ακόμα και σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης κλείνουν εργοστάσια (βλέπε «Τρικολάν») όταν ο καπιταλιστής ιδιοκτήτης είτε δε βγάζει το κέρδος που προσδοκά, είτε συνθλίβεται από τον ανταγωνισμό, είτε μεταφέρει τα κεφάλαια σε άλλους, πιο κερδοφόρους κλάδους. Αυτοί που λένε πως οι αγώνες κλείνουν τα εργοστάσια, είναι οι ίδιοι που τη δεκαετία του ’90, στο όνομα της «ανασυγκρότησης των Βαλκανίων» επιδοτούσαν μέχρι και την αγορά fax στις επιχειρήσεις που έκλειναν στην Ελλάδα για να μεταναστεύσουν στη Βουλγαρία, στα Σκόπια, στην Αλβανία και στη Ρουμανία, όπου τα μεροκάματα ήταν υποπολλαπλάσια από αυτά της Ελλάδας, άρα και μεγαλύτερα τα κέρδη.

Και ένα τελευταίο: Κάτι καλόπαιδα, τύπου Γεωργιάδη και ΣΚΑΪ, που ανακαλύπτουν «μέτωπα» ανάμεσα στο ΚΚΕ και τη «Χρυσή Αυγή» υπέρ των Χαλυβουργών, είναι άθλιοι και ψεύτες. Προσπαθούν να συκοφαντήσουν το Κόμμα και το δίκαιο αγώνα των χαλυβουργών, δίνοντας πόντους στα μαντρόσκυλα που οι ίδιοι και το σύστημα εκπαιδεύουν, για να χιμήξουν ενάντια στο λαό. Γιατί η «Χρυσή Αυγή» έβαλε τώρα την προβιά του φιλεργατισμού, όταν οι εργαζόμενοι της «Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο ξέρουν ότι στην κρίσιμη φάση που αναζητούσαν στήριξη από τους συναδέλφους τους στη Μαγνησία, οι Χρυσαυγίτες, μαζί με την πλειοψηφία στο εκεί σωματείο, με τους τοπικούς παράγοντες της σημερινής συγκυβέρνησης και τα συνδικαλιστικά τους στελέχη, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εμποδίσουν την απεργία στα εργοστάσια του Μάνεση, δρώντας ως μηχανισμός του.

Απόφαση Γενικής Συνέλευσης Σωματείου Χαλυβουργών/Decision of the General Assembly of the Steelworkers’ Union

από   lenin reloaded

Το Σάββατο 21 Ιούλη η κρίσιμη Γενική Συνέλευση του Σωματείου Εργατοϋπαλλήλων Ελληνικής Χαλυβουργίας αποφάσισε με συντριπτική πλειοψηφία (164 υπέρ, 5 κατά) τη συνέχιση της απεργιακής κινητοποίησης, και καλεί τη Δευτέρα στις 7.30 σε Συλλαλητήριο στην Ομόνοια.

Πηγή: ΝΑΡ

On Saturday, July 21, the crucial General Assembly of the Union of Workers in the Greek Steelworks decided, by vast majority (164 votes for, 5 against), the continuation of the strike. It also issues a call for a demonstration at Omonoia Plaza on Monday, 7.30 pm.

Source: New Left Current (NAC)

Συγκέντρωση αλληλεγγύης σε χαλυβουργούς

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ καταγγέλλει την επέμβαση των δυνάμεων καταστολής σήμερα τα ξημερώματα προκειμένου να σπάσει ο ηρωικός αγώνας των εργαζόμενων της χαλυβουργίας.

Για μια ακόμα φορά όταν η σύγκρουση είναι με το μεγάλο κεφάλαιο, με τα πραγματικά αφεντικά, το κράτος, η δικαιοσύνη, τα αστικά κόμματα αποκαλύπτονται σε αυτό που είναι. Τα «Μαντρόσκυλα» του κεφαλαίου.

Τα λαϊκά προβλήματα όμως που η καπιταλιστική κρίση τα οξύνει, η φτώχεια, η εξαθλίωση, η πείνα, οι απολύσεις που γεννά η καπιταλιστική εκμετάλλευση δεν αντιμετωπίζονται με τη συκοφαντία, τη βία και την καταστολή.

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα του σωματείου των εργαζομένων στη χαλυβουργία Ασπροπύργου για συγκέντρωση καταδίκης ενάντια στην κυβέρνηση και τις δυνάμεις καταστολής, καταδίκης της μεγαλοεργοδοσίας και συμπαράστασης στους απεργούς χαλυβουργούς, καλεί τα συνδικάτα, κάθε εργαζόμενη και εργαζόμενο να δώσουν μαζικό, μαχητικό παρόν.

Η συγκέντρωση θα γίνει στη Γέφυρα του Ασπρόπυργου σήμερα ώρα 5.30 το απόγευμα.

Καλεί επίσης κάθε συνδικάτο, κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη να ανταποκριθούν στην πρωτοβουλία των ομοσπονδιών και των εργατικών κέντρων που συσπειρώνονται στις γραμμές του ΠΑΜΕ, για συλλαλητήρια σε όλες τις πόλεις της χώρας τη Δευτέρα το απόγευμα. Στην Αθήνα η συγκέντρωση θα γίνει στην Ομόνοια στις 7.30 το απόγευμα.

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ για την χαλυβουργία

 

Από νωρίς το πρωί δυνάμεις καταστολής με εντολή της τρικομματικής κυβέρνησης έπιασαν δουλειά στη χαλυβουργία προκειμένου να καταστείλουν τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών, συλλαμβάνοντας την περιφρούρηση των απεργών.

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζομένους τα συνδικάτα να βρεθούν τώρα όλοι στην χαλυβουργία

Tο Σωματείο της Ελληνικής Χαλυβουργίας καταγγέλλει τον Βουλευτή της Ν.Δ., ΑΔΩΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

από  ταξική  αντεπίθεση

 

 

«Το Δ.Σ. του Σωματείου της Ελληνικής Χαλυβουργίας καταγγέλλει τον Βουλευτή της Ν.Δ., ΑΔΩΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ που ως καθοδηγητής του απεργοσπαστικού μηχανισμού που έχει δημιουργήσει ο ΜΑΝΕΣΗΣ προσπαθεί με την παρουσία του στην πύλη του εργοστασίου να δημιουργήσει προβοκάτσια.

Τώρα που η εξέλιξη του αγώνα μας βρίσκεται σε μια κρίσιμη φάση που το Δ.Σ. και οι απεργοί χαλυβουργοί προσπαθούν με τις προτάσεις τους να δοθεί λύση στο πρόβλημα.

Τώρα που οι συζητήσεις με το Υπουργείο Εργασίας βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο απεργοσπαστικός μηχανισμός και οι καθοδηγητές τους δεν θέλουν να βρεθεί λύση.

Θέλουν με τέτοιες προβοκατόρικες ενέργειες να λερώσουν τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών που εδώ και 9 μήνες παλεύουν για τα δικαιώματά τους για να ξαναγυρίσουν στην δουλειά οι 120 απολυμένοι συνάδελφοι μας.

Φαίνεται καθαρά σήμερα ποιος δεν θέλει να δοθεί λύση στο πρόβλημα, ποιος είναι με το συμφέρον των εργαζομένων και ποιος είναι με το συμφέρον του ΜΑΝΕΣΗ.

Καλούμε τους συναδέλφους μας να μην συνταχθούν με τον απεργοσπαστικό μηχανισμό του ΜΑΝΕΣΗ, να μην δεχτούν να γίνουν υποχείρια του προβοκάτορα Γεωργιάδη, Βουλευτή της Ν.Δ. που είναι αποφασισμένος να διασφαλίσει τα συμφέροντα του ΜΑΝΕΣΗ.

Το Δ.Σ.»
Πηγή: iefimerida

Μεγάλη διαδήλωση αλληλεγγύης στους απεργούς χαλυβουργούς

από  αριστερά  και πολιτική

Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες και τον καύσωνα, πραγματοποιήθηκε, στις 17/7/2012 το απόγευμα στην Ομόνοια, μεγάλη, για τα δεδομένα της εποχής, συγκέντρωση αλληλεγγύης στον ηρωικό αγώνα των απεργών χαλυβουργών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» που συνεχίζουν την απεργία τους 261 μέρες τώρα!

Επί κεφαλής της διαδήλωσης ήταν απεργοί χαλυβουργοί με τον πρόεδρο τους Γιώργο Σιφωνιό.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη και ηρωικότερη απεργία εργατών στις τελευταίες δεκαετίες. Η απεργία αυτή παίρνει πολύ μεγαλύτερη αξία εκ του γεγονότος ότι έχει απέναντί της όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν, όλα τα αστικά κόμματα, το κεφάλαιο και τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχει ενώ μόνο συνεπείς αγωνιστικές δυνάμεις τη στηρίζουν. Ακόμη και δήθεν αριστερές οργανώσεις, κόμματα και φορείς σιωπούν ή υπονομεύουν στην πράξη την απεργία αποτρέποντας την στήριξή της από τους οπαδούς τους. Φυσικά δεν μιλάμε για την ΓΣΕΕ που αν μπορούσε θα κήρυττε παράνομη την απεργία!

Ολόκληροι μηχανισμοί κάθε είδους έχουν επιστρατευθεί για να συκοφαντήσουν και απομονώσουν την απεργία. Το κεφάλαιο τρέμει μη μεταδοθεί το αγωνιστικό φρόνημα και η φλόγα των χαλυβουργών σε όλη την εργατική τάξη και στην κοινωνία.

Ήταν μια διαδήλωση για να μην περάσει η προσπάθεια εργοδοσίας – κυβέρνησης – ΜΜΕ να συκοφαντήσουν τους χαλυβουργούς, τους εργαζόμενους συνολικά ότι οι αγώνες τους κλείνουν τα εργοστάσια.

 «Εργάτες ενωμένοι ποτέ νικημένοι» ήταν το κεντρικό σύνθημα.

Το Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων Ελληνικής Χαλυβουργίας «Η Ενότητα» με ανακοίνωσή του που διάβασε ο πρόεδρος Σιφωνιός, απευθυνόμενο προς την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό, ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Εδώ και εννιά μήνες, δίνουμε έναν ηρωικό και τίμιο αγώνα για το δικαίωμα στη δουλειά, για να επαναπροσληφθούν οι 120 συνάδελφοι μας απολυμένοι. Για να δουλεύουμε σε ανθρώπινες συνθήκες, χωρίς τα καθημερινά ατυχήματα που ορισμένες φορές οδηγούν στο θάνατο.

Μέσα από τις συνελεύσεις μας, αποφασίσαμε και διατυπώσαμε συγκεκριμένες προτάσεις που επιτρέπουν να δοθεί άμεση λύση στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με ευθύνη της εργοδοσίας.

·         Άμεση επαναπρόσληψη τουλάχιστον 40 συναδέλφων μας.

·         Σταδιακή επαναπρόσληψη των υπολοίπων μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα.

·         Μέχρι τότε δέσμευση της εταιρείας ότι δεν θα προχωρήσει σε καμία νέα πρόσληψη.

H εργοδοσία αρνείται εδώ και μήνες κάθε συνάντηση και συζήτηση με το σωματείο και αποφεύγει να απαντήσει στις προτάσεις μας. Αντί για αυτό σε συνεργασία με την κυβέρνηση, τα ΜΜΕ, τον απεργοσπαστικό μηχανισμό που έχει στήσει, τις τελευταίες μέρες εξαπέλυσε βρώμικο πόλεμο ενάντια στην αεργία μας, τους Χαλυβουργούς. Μας κατηγορεί ότι: εμείς ευθυνόμαστε για τις απολύσεις, εμείς φταίμε που εννιά μήνες δεν μπαίνει μεροκάματο στα σπίτια μας. Μας απειλεί με το κλείσιμο τον εργοστασίου.

Αυτός που έχει πετάξει στο δρόμο 120 οικογένειες, που κρατά ομήρους 380 οικογένειες, κατηγορεί εμάς ότι είμαστε ενάντια στο δικαίωμα στη δουλειά. Αυτό ο λαός μας το λέει: «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης».

H επίθεση αυτή, δεν αφορά μόνο τον αγώνα των χαλυβουργών. Έχει στόχο να χτυπήσει συνολικά το εργατικό κίνημα, τους αγώνες. Να κάνει το άσπρο μαύρο, ότι οι εργάτες φταίνε για την κρίση, την ανεργία, τις χιλιάδες απολύσεις, τα λουκέτα σε εκατοντάδες επιχειρήσεις. Να συκοφαντήσει τον αγωνιζόμενο λαό, να απενοχοποιήσει τούς βιομήχανους και την τάξη τους για τα βάσανα που ζούμε. Για αυτό η υπεράσπιση τον ηρωικού αγώνα των χαλυβουργών είναι υπόθεση όλων.

Καταγγέλλουμε την κυβέρνηση που ενώ κάνει όλα τα χατίρια στο Μάνεση, του δίνει νέα προνόμια, κάνει τα στραβά μάτια για τις εγκληματικές παρανομίες του, πιέζει τους Χαλυβουργούς να δεχτούν να επιστρέψουν στη δουλειά χωρίς καμία ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους.

Καλούμε όλα τα κόμματα να πάρουν καθαρή θέση απέναντι στα δίκαια αιτήματά μας.

Καλούμε τούς εργαζόμενους που όλο αυτό το διάστημα μας στηρίζουν να δώσουν απάντηση στα ψέματα των βιομηχάνων και της κυβέρνησής τους ενάντια στην οργανωμένη εκστρατεία λάσπης ενάντια στους αγώνες. Να στηρίξουν τον αγώνα μας, να δυναμώσουν την αλληλεγγύη.»

Η διαδήλωση κατευθύνθηκε με πορεία στο υπουργείο Εργασίας, στην οδό Σταδίου, το οποίο απέκλεισε για αρκετή ώρα και κατόπιν έκλεισε στην Ομόνοια αφού δόθηκε και νέο αγωνιστικό ραντεβού.

«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ» Προκλητική κυβερνητική στήριξη στην αδιαλλαξία της εργοδοσίας

«Αέρα στα πανιά» του μεγαλοβιομήχανου έδωσε χτες το υπουργείο Εργασίας

Εργοδοσία και κυβέρνηση ζητούν απ’ τους απεργούς να γυρίσουν στη δουλειά χωρίς καμιά προϋπόθεση

Σε νέα προκλητική επίδειξη αδιαλλαξίας προχώρησε η εργοδοσία της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στη χτεσινή τριμερή συνάντηση που έγινε στο υπουργείο Εργασίας, αξιοποιώντας και την απροκάλυπτη κυβερνητική στήριξη.Οι εκπρόσωποι της επιχείρησης προσήλθαν στη συνάντηση και επανέλαβαν τους γνωστούς εκβιασμούς και τις απειλές απέναντι σε έναν παλικαρίσιο αγώνα που έχει συγκινήσει το πανελλήνιο και έχει προκαλέσει ένα πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης. Αξίωσαν με θράσος να ανοίξουν την πύλη του εργοστασίου μετά από 8 μήνες απεργίας χωρίς καμία προϋπόθεση, και μετά να γίνει συζήτηση με την εταιρεία. Στην κατεύθυνση αυτή δε θέλησαν καν να ακούσουν τις συγκεκριμένες προτάσεις του σωματείου που δημιουργούν προϋποθέσεις για εξεύρεση λύσης. Παρουσίασαν μάλιστα ως παραχώρηση μια «δέσμευσή» τους ότι αν ανοίξει η πύλη δε θα προβούν σε παραπέρα απολύσεις για …δύο μήνες, συμπληρώνοντας ότι μετά θα εξεταστούν η κατάσταση και οι συνθήκες αγοράς.

Οι χαλυβουργοί θα καθορίσουν συλλογικά τα επόμενα βήματά τους, ενώ γίνεται καθαρό ότι την εργοδοτική αδιαλλαξία ενισχύει ολόπλευρα και η κυβέρνηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι και χτες, ο υφυπουργός Εργασίας Νίκος Νικολόπουλος, κάλεσε και αυτός με τη σειρά του το σωματείο να σπάσει την απεργία για να βρεθεί λύση. Μάλιστα, λίγη ώρα πριν την τριμερή, ο υφυπουργός είχε συνάντηση με ομάδα των απεργοσπαστών, μετά την οποία τόνισε ότι αναγνωρίζει το «δικαίωμά τους στην εργασία». Ταυτόχρονα, νερό στο μύλο της εργοδοτικής επιθετικότητας χύνει και η ίδια η υπεράσπιση της «ανταγωνιστικότητας» και της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων που και η σημερινή συγκυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει ότι αποτελεί προτεραιότητά της.

 

Δε φτάνουν δηλαδή όλα τα προνόμια που έχει λάβει ο Μάνεσης ως σήμερα με πρώτο και καλύτερο την άδεια κατασκευής λιμανιού μπροστά από το εργοστάσιο για να εξασφαλιστεί η μελλοντική ανάπτυξη της εταιρείας, δάνεια από τράπεζες εν μέσω κρίσης κ.ά., δε φτάνει το ότι έχει καταντήσει τα εργοστάσια σωστά κάτεργα με χαρακτηριστικό παράδειγμα την άγρια εντατικοποίηση και τα «ατυχήματα» στις μονάδες του Βόλου, δε φτάνουν τα αμύθητα πλούτη που ‘χει τσεπώσει από την άγρια εκμετάλλευση των χαλυβουργών! Τώρα απαιτούν από τους απεργούς ν’ ανοίξουν την πόρτα για να πουληθεί το έτοιμο εμπόρευμα που έχει και στην συνέχεια να τσακίσει όσους εργάτες δεν έχει απολύσει.Αμέσως μετά τη συνάντηση ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του σωματείου σε δήλωσή του σημείωσε ότι: «Εμείς δηλώσαμε ότι έχουμε καθαρές προτάσεις για να λυθεί το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί για τις 380 οικογένειες που παλεύουμε για τη ζωή μας, την αξιοπρέπεια, τις συλλογικές συμβάσεις και για να γυρίσουν όλοι πίσω στη δουλειά. Δείξαμε ότι μπορούμε να διαπραγματευτούμε και να υπάρξουν επωφελείς λύσεις και για τις δύο πλευρές. Δεν μπορούμε όμως να ανοίξουμε την πύλη χωρίς προϋποθέσεις όπως το θέτει η εταιρεία. Τα τελεσίγραφα δεν περνάνε στους χαλυβουργούς. Εχουν αποδείξει 8 μήνες τώρα ότι οι απειλές και οι εκβιασμοί δεν πιάνουν στους χαλυβουργούς».

Αμέσως μετά την Τριμερή, το σωματείο συναντήθηκε με τον πρόεδρο της «Δημοκρατικής Αριστεράς» Φώτη Κουβέλη στα πλαίσια συναντήσεων με τα κόμματα της συγκυβέρνησης. Στη συνάντηση ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. αρκέστηκε να δεσμευτεί, ότι θα προσπαθήσει στα πλαίσια της τρικομματικής κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει να προκαλέσει σύσκεψη για να συζητηθεί κάποια λύση για το κοινωνικό πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στη Χαλυβουργία.

Πρωτοβουλίες αλληλεγγύης από τις γειτονιές

Την ίδια στιγμή που ο Μάνεσης ζητάει από τους χαλυβουργούς να σπάσουν την απεργία χωρίς προϋποθέσεις, το κύμα αλληλεγγύης στον περήφανο αγώνα που δίνουν συνεχίζει και δυναμώνει.

Στα πλαίσια αυτά ξεκίνησε η πρωτοβουλία οικονομικής στήριξης του ηρωικού αγώνα των χαλυβουργών από το Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Περιστερίου «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ» που πραγματοποίησε προχθές Δευτέρα, την πρώτη προγραμματισμένη εξόρμηση στο Αλσος Περιστερίου κατά τη διάρκεια πολιτιστικών εκδηλώσεων. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν συγκινητική, στέλνοντας μαζικά θερμούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς στους απεργούς χαλυβουργούς και εκδηλώνοντας τη συμπαράστασή τους στον αγώνα τους.

Την ίδια στιγμή με ανακοίνωσή του το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών καλεί όλους τους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους να στηρίξουν τον τίμιο και ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών με αποφάσεις και ψηφίσματα αλλά και να προχωρήσουν σε έμπρακτη στήριξη με συγκέντρωση οικονομικής βοήθειας και επισκέψεις στο εργοστάσιο της Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο.

 

 

από  τον ριζοσπάστη

«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ» Βοήθεια απ’ το υστέρημά τους έστειλαν και Δανοί εργάτες

Το ποσό των 20.000 ευρώ που συγκέντρωσαν Δανοί εργάτες παραδόθηκε χτες στους απεργούς του Ασπρόπυργου

Η έμπρακτη αλληλεγγύη των Δανών εργατών μεταφέρθηκε χτες, στην πύλη του χαλυβουργείου

Τρανή απόδειξη για τη σημασία και τη διεθνή διάσταση που έχει ο περήφανος αγώνας των απεργών χαλυβουργών εδώ και 7 μήνες, αποτέλεσε η χθεσινή επίσκεψη στην πύλη της Χαλυβουργίας πολυμελούς αντιπροσωπείας συνδικαλιστών και βουλευτών από τη Δανία εκπροσωπώντας την επιτροπή αλληλεγγύης που έχει συγκροτηθεί στη χώρα τους για τους χαλυβουργούς του Ασπροπύργου. Η επιτροπή που στήθηκε μετά και από επίσκεψη χαλυβουργών εκεί, κατάφερε να συγκεντρώσει και να παραδώσει στους απεργούς 20.000 ευρώ σαν πρώτη δόση. Χρήματα που συγκεντρώθηκαν όπως ενημέρωσαν από χιλιάδες εργάτες πολλών εργασιακών χώρων της Δανίας, σωματεία, Συνδικάτα, Ομοσπονδίες αλλά και απλούς ανθρώπους στους οποίους μετέφεραν το σκληρό αγώνα των χαλυβουργών.

Χαιρετίζοντας ο Κλάους Ολσεν εκ μέρους της επιτροπής αλλά και του σωματείου Χτιστάδων Δανίας τόνισε ότι:« Οταν πριν από περίπου 7 μήνες αρνηθήκατε τους όρους σκλαβιάς που πρότεινε ο Μάνεσης, πήρατε μια μεγάλη απόφαση. Να μην κάνετε πίσω. Να υπερασπιστείτε μισθούς και δικαιώματα. Να παλαίψετε από κοινού για τους απολυμένους. Ο ηρωικός αγώνας σας έγινε σύμβολο ενάντια στην συντονισμένη αντεργατική επίθεση στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη. Είμαστε σίγουροι ότι θα νικήσετε. Οι Δανοί εργάτες είμαστε μαζί σας και θα σας στηρίζουμε μέχρι το τέλος. Μέχρι την τελική νίκη».

 

Χαιρετισμούς αλληλεγγύης απηύθυναν ακόμα και ο Μπράιαν Ολσεν, οικοδόμος, ο Νικολάι Βιλούμσεν, βουλευτής του Πρασινοκόκκινου κόμματος Δανίας και ο Γιόχαν Πέτερσον, Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Δανίας.

Βοήθεια κι από Σουηδία

Εκδήλωση πραγματοποίησε το ΚΚ Σουηδίας το περασμένο Σάββατο στο Γκέτεμπουργκ, για να εκφραστεί η αλληλεγγύη στον ηρωικό αγώνα των απεργών χαλυβουργών στην «Ελληνική Χαλυβουργία». Στην εκδήλωση που παραβρέθηκε και ο Γραμματέας της Οργάνωσης Σκανδιναβίας του ΚΚΕ Πάνος Απέργης, συγκεντρώθηκε από μέλη, φίλους του Κόμματος, εργαζόμενους σε διάφορους κλάδους ενίσχυση 5.000 ευρώ , η οποία και θα παραδοθεί στο Σωματείο.

Στο μεταξύ χθες συγκροτήθηκε σε σώμα το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου που αναδείχτηκε μέσα από τις πρόσφατες εκλογές και η πρώτη ενέργεια που έκανε ήταν να στείλει επιστολές στην εργοδοσία και στο υπουργείο Εργασίας ζητώντας να διοργανωθεί τριμερής συνάντηση.

 

από τον ριζοσπάστη

Εργατική Πρωτομαγιά 2012

 

 

 

Η 1η Μάη είναι η μέρα που οι εργάτες όλου του κόσμου τιμούν τους νεκρούς της τάξης τους, τους ηρωικούς αγώνες και τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος στην ανειρήνευτη πάλη με το κεφάλαιο. Σύμβολο στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η μέρα που η παγκόσμια εργατική τάξη διατρανώνει την απόφαση της να συνεχίσει την ηρωική της πορεία ως το τέλος, ως τη νίκη.

ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕ ΓΥΡΝΑ, ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Χαλυβουργία βρίσκονται σε απεργία πάνω από έξι μήνες. Αρνήθηκαν να υποταχτούν στη σύγχρονη εξαθλίωση. Ύψωσαν μέτωπο στην εκ περιτροπής εργασία, στους μισθούς των 500 ευρώ, στην τρομοκρατία και τις μαζικές απολύσεις. Δείχνουν το δρόμο!

Η καλύτερη αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών χαλυβουργών, είναι να πολλαπλασιαστούν οι χαλυβουργίες, να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους εργαζόμενοι και σωματεία σε επιχειρήσεις και κλάδους. Κάθε εργατικός χώρος να γίνει κάστρο αντίστασης.

Υπάρχει διέξοδος! Να βαδίσουμε στο δρόμο της λαϊκής συμμαχίας. Αυτός είναι ο δρόμος ώστε να αλλάξει ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δύναμης. Αυτός είναι ο δρόμος ώστε να πετάξουμε από πάνω μας τα δεσμά της εκμετάλλευσης, να ανατρέψουμε τη δικτατορία των μονοπωλίων που ντύνεται με το μανδύα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να τραβήξουμε το δικό μας δρόμο ανάπτυξης, που θα έχει ως μοναδικό κίνητρο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Αυτός είναι ο δρόμος της Λαϊκής Εξουσίας και της Λαϊκής Οικονομίας.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ 10π.μ.

 

Απεργοσπαστες προσπαθησαν να εισελθουν με την βοηθεια της Αστυνομιας στην Χαλυβουργια

 από redfly planet

ΣΗΜΕΡΑ Η  ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ ΕΔΕΙΞΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ.ΕΒΑΛΕ ΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ.

ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ ΛΕΓΩΝΤΑΣ ΟΤΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ.ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ 7ΩΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΜΟΙΒΟΝΤΑΙ  ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΠΛΑΣΙΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΑΠΟ ΟΤΙ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ.ΑΦΟΥ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΥΤΟΙ ΠΕΡΑΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΠΗΓΑΝΕ ΣΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΠΙΘΑΝΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΗΝΥΣΕΙΣ.

ΑΥΤΗ Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΟΣΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΛΟ ΚΟΣΜΟ ΜΠΟΡΟΥΝ  ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ  ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ  ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ

ΤΟΥΣ  ΚΑΛΩ ΩΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ  ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ.
ΚΑΘΕ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ