Η νέα ομοβροντία οδηγεί στη χρεοκοπία!

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ – ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ – ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Μοναδική εναλλακτική προοπτική για τους εργαζόμενους είναι η ανατροπή της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, η έξοδος από την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους και η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής

Οπως και να διαβαστούν τα μέτρα που ψήφισαν οι βουλευτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης την προηγούμενη Τετάρτη στη Βουλή, εύκολα διαπιστώνεται ότι στόχος τους δεν είναι ούτε τα δημόσια ελλείμματα, ούτε το κρατικό χρέος. Δεν αποτελούν καν μια παρέμβαση αναγκαίων προσαρμογών για την αντιμετώπιση της βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Τα στοιχεία, άλλωστε, το δείχνουν καθαρά. Η κρίση θα συνεχιστεί για έκτη συνεχόμενη χρονιά χωρίς καν να έχουν εμφανιστεί ενδείξεις κάποιας υπολογίσιμης ύφεσης των συμπτωμάτων της, ενώ το χρέος, στο όνομα του οποίου σταυρώνουν εδώ και δυόμισι χρόνια τα λαϊκά στρώματα της χώρας, εξακολουθεί να θεωρείται «μη βιώσιμο», αναζωπυρώνοντας τα ακόμα χειρότερα σενάρια που επεξεργάζονται στα επιτελεία της άρχουσας τάξης, σε βάρος του λαού και του τόπου.

Η φιλομονοπωλιακή πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης, όπως αυτή εφαρμόζεται από την άνοιξη του 2010, μπορεί να συνδέθηκε φραστικά με τα ελλείμματα και το χρέος, αλλά και ο τελευταίος παρατηρητής γρήγορα κατάλαβε ότι αυτό ήταν το πρόσχημα, το άλλοθι που είχε ανάγκη η πλουτοκρατία και τα όργανά της ώστε να ξεδιπλωθεί η υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου προσαρμογής της καπιταλιστικής κοινωνίας, στη νέα φάση εξέλιξης του συστήματος. Ο στόχος τους είναι ένας και μοναδικός: Να εξασφαλίσουν, μέσα σε ένα πλαίσιο συνεχώς οξυνόμενων αντιθέσεων, την κερδοφορία του κεφαλαίου, σε μια εποχή που το κέντρο της παγκόσμιας παραγωγής έχει μεταφερθεί σε περιοχές της ανατολικής Ασίας, ενώ η πλήρης απελευθέρωση των αγορών και η περιβόητη «παγκοσμιοποίηση», τοποθετεί στη θέση του ανταγωνιστή του δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου τα κεφάλαια που δραστηριοποιούνται σε Κίνα και Ινδία, αντί για τα κεφάλαια των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας.

Μόλις συνειδητοποιηθεί από τις λαϊκές μάζες ότι, πράγματι, χωρίς τον εργάτη «γρανάζι δεν γυρνά», θα έχει συντομέψει σημαντικά ο δρόμος για την ανατροπή της εξουσίας, που θέλει τον εργάτη γρανάζι της μηχανής που βγάζει κέρδη…

Αυτός είναι ο λόγος που ενεργοποιούν τα διάφορα «μνημόνια» και τα «Μεσοπρόθεσμα Πλαίσια». Αυτός είναι ο λόγος που στις σημερινές συνθήκες υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων οι κλασικές μορφές λιτότητας δεν έχουν πέραση, η κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σε ένα δύο χρόνια, ενώ παράλληλα είναι αδύνατον να υπολογιστεί το μέγεθος της καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων και κεφαλαίου που απαιτείται για την εκ νέου εξισορρόπηση των δεδομένων, που θα επιτρέψουν να επιστρέψουμε στην «κανονική» αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου. Γιατί είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα να αναζητούνται σημεία ισορροπίας της επιχειρηματικής δράσης ακόμα και ανάμεσα σε χώρες που αν και αποτελούν ενιαία ομάδα κρατών, η νομοτέλεια της ανισομετρίας έχει προκαλέσει μεγάλες διαφορές στο επίπεδο ανάπτυξης τους, με την αναζήτηση στοιχείων εξισορρόπησης ανάμεσα σε χώρες που βρίσκονται σε διαφορετικές εποχές ανάπτυξης.

Τα παραπάνω κάθε άλλο παρά πτοούν την άρχουσα τάξη και τους φορείς που εξασφαλίσουν την εξουσία της. Αντίθετα, απαντούν με μέτρα και πολιτικές που σαρώνουν και τα τελευταία ψήγματα της κοινωνίας που είχε δημιουργηθεί μεταπολεμικά, ανατρέπουν τις όποιες κοινωνικές ισορροπίες είχαν προκύψει μέσα από ταξικές αναμετρήσεις δεκαετιών, επιχειρούν να επαναφέρουν την κοινωνία στην εποχή της γαλέρας και του βούρδουλα. Και θέλουν να μας οδηγήσουν εκεί, όχι βέβαια επειδή ξαφνικά τους έστριψε. Δεν έχουν άλλα περιθώρια. Το κεφάλαιο, το μεγάλο κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του, δυσκολεύονται να βρουν κλάδους για κερδοφόρες επενδύσεις, δεν αντέχουν πια να μοιράζονται τα κέρδη με τους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους, δεν αντέχουν να δίνουν μεροκάματο όσο χρειάζεται για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, δεν αντέχουν να αφήνουν να χάνονται πόροι που πάνε για Υγεία, Παιδεία, χρηματοδότηση άλλων κοινωνικών αναγκών, ενώ θα μπορούσαν να ‘ναι καθαρό δικό τους κέρδος.

Δολοφονικά ντοκουμέντα

 

Τα ντοκουμέντα που τούτες τις μέρες ψηφίζουν οι βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ στη Βουλή, αποδεικνύουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι η πλουτοκρατία έχει σχέδιο, το προωθεί προγραμματισμένα, ελέγχει την κατάσταση σε διάφορα επίπεδα, προσπαθώντας κάθε φορά να μυήσει στην αιματοχυσία του λαού, κάθε πολιτική δύναμη …προθύμων, οι οποίοι της είναι αναγκαίοι, είτε ως συμμετοχές σε κυβερνητικά σχήματα, είτε ως δύναμη αναχαίτισης και αποπροσανατολισμού του διογκούμενου κινήματος αντίστασης στα μέτρα.

Τη βδομάδα που διανύουμε, με νομοθετήματα που μπήκαν στη Βουλή, η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, στην ουσία συνέδεσε, ενιαιοποίησε το δεύτερο μνημόνιο που είχαν ψηφίσει τον Φλεβάρη του 2012 το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, με τις πρόσθετες υποχρεώσεις που ανέλαβε τώρα η κυβέρνηση Σαμαρά. Συγκεκριμένα:

Με το πολυνομοσχέδιο «Εγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 – Επείγοντα μέτρα εφαρμογής του νόμου 4046/2012 και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016», που ψηφίστηκε την προηγούμενη Τετάρτη:

• Υιοθετεί το σύνολο των επιλογών που έχουν γίνει από τον καιρό του πρώτου μνημονίου.
• Υλοποιούνται οι δεσμεύσεις, «τα προαπαιτούμενα», που μας έλεγαν, τα οποία είχαν συμφωνηθεί με την τρόικα το Φλεβάρη του 2012, όταν υπογράφτηκε το δεύτερο μνημόνιο (για παράδειγμα η μείωση των ειδικών μισθολογίων).
• Υλοποιείται άμεσα ένα μέρος των δεσμεύσεων που ανέλαβε η κυβέρνηση Σαμαρά, στα πλαίσια των …«διαπραγματεύσεων» που έγιναν τους τελευταίους μήνες (για παράδειγμα, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67).
• Αναλαμβάνονται πρόσθετες δεσμεύσεις για διαρθρωτικές και άλλες αλλαγές, που ως γενική κατεύθυνση έχουν την εξισορρόπηση των δημοσιονομικών σε τέτοια επίπεδα που στο όνομα της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου όλο και μεγαλύτερο μέρος των μισθωτών να αμείβονται με το βασικό μισθό, των 586 μικτά, που για τους νέους μέχρι τα 25, θα είναι 511 ευρώ!!!

Η αναμενόμενη για σήμερα το βράδυ ψήφιση του «Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2013», προσφέρει στην κυβέρνηση το αναγκαίο εργαλείο για

• Να παρακολουθεί την κανονική εκτέλεση της γενικότερης στρατηγικής, όπως αυτή απεικονίζεται στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο, και
• Για να επιτελέσει το ρόλο του στην αναδιανομή των εισοδημάτων, μια αναδιανομή που βεβαίως γνωρίζουμε από τώρα τον αντιλαϊκό της χαρακτήρα, ωστόσο το μέγεθος της αντιδραστικότητας και αγιότητάς της θα διαπιστωθεί όταν η κυβέρνηση φέρει, μέσα στο επόμενο διάστημα, το νέο φορολογικό νομοσχέδιο.

Είναι ολοφάνερο ότι και τα δύο νομοθετήματα αποτελούν συστατικά μέρη της ίδιας ενιαίας πολιτικής, που ενιαία και αλληλοσυμπληρούμενα χαράζουν τη γραμμή πολέμου της οικονομικής ολιγαρχίας ενάντια στο λαό και τον τόπο.

Κατευθείαν στην πτώχευση!

Οι πολιτικές και τα μέτρα που προωθούν η τρόικα και η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, θα οδηγήσουν εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια νοικοκυριά στην απόλυτη εξαθλίωση, στην ανεξέλικτη χρεοκοπία και το κοινωνικό περιθώριο. Κανείς δε δικαιούται να υποστηρίζει ότι δεν το γνωρίζει, όταν και στις πέτρες είναι γνωστά τα επίσημα στοιχεία για το μέγεθος της ανεργίας, τα ποσοστά της μείωσης των μισθών και των συντάξεων, η απίστευτη φοροκαταιγίδα που πλήττει τις λαϊκές οικογένειες, τα απάνθρωπα χαράτσια που πληρώνει ο λαός, τα άλλα κερατιάτικα που μας βάζουν να πληρώνουμε για να καλύπτονται οι «τρύπες» της δημόσιας Παιδείας και της Υγείας.

Η επιδίωξη της άρχουσας τάξης να εξασφαλίζει φτηνή εργατική δύναμη, ήταν ανέκαθεν μόνιμη, σταθερή, αέναη. Στις σημερινές, ωστόσο, συνθήκες εξέλιξης του συστήματος, ενός συστήματος που σαπίζει και βρωμοκοπάει από όλες του τις μεριές, δεν τους φτάνει να εξασφαλίσουν απλά πιο φτηνούς εργάτες, φτηνότερη, γενικά, εργατική δύναμη. Για να σταθεί ο καπιταλισμός στα πόδια του, θέλει μια εργατική τάξη ταπεινωμένη, πεινασμένη, έτοιμη να παραδοθεί σε κάθε εργοδοτικό εκβιασμό, απογυμνωμένη από κάθε κοινωνικό δικαίωμα, μακριά από τα συνδικάτα και την ταξική πάλη, όμηρο στην ιδέα της προσωπικής διάσωσης, έρμαιο στην αντίληψη της υποταγής, πλήρως παραδομένη στις ορέξεις του κεφαλαίου.

Γι’ αυτό, ειδικά σήμερα, τις μέρες της κρίσης και των βασάνων της εργατικής τάξης, πρέπει να τις κάνουμε μέρες αποκάλυψης. Να κατανοήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε όσο γίνεται πιο καθαρά, ότι στην καταστροφή που μας οδηγεί η ΕΕ, το κεφάλαιο και ο καπιταλισμός, υπάρχει αντίλογος. Εξω και μακριά από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του κρατικού χρέους, κόντρα στους κεφαλαιοκράτες και το σύστημά τους. Που σημαίνει κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και φουλάρισμα των μηχανών, βάζοντας πλέον εντελώς διαφορετικούς στόχους: Πρώτα και κύρια, την ολόπλευρη ικανοποίηση των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών ολόκληρου του λαού.

Για τους εργαζόμενους στην επιχείρηση Κωτσόβολος

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΜΠΟΡΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ  

Συνάδελφοι-συναδέλφισσες, εργαζόμενοι στην επιχείρηση ΚΩΤΣΟΒΟΛΟΣ

Οι εργοδότες στον κλάδο μας αξιοποιώντας και την προεκλογική περίοδο επιτίθενται με ακόμα μεγαλύτερο ταξικό μίσος ενάντια μας με απολύσεις, μειώσεις μισθών, καθυστερήσεις πληρωμών, με πρόσθετη και απλήρωτη δουλειά, με αλλαγές στα ωράρια με δουλειά την Κυριακή .

Η επίθεση της μεγαλοεργοδοσίας είναι ενιαία, σε όλες τις επιχειρήσεις, σε όλο τον κλάδο.

Εμείς οι εργαζόμενοι, είτε λήγει η μετενέργεια, είτε όχι, δεν πρέπει να έχουμε καμία αυταπάτη, καμία αναμονή.

Μην υπογράψουμε καμία ατομική σύμβαση, καμία μείωση μισθών, η εργοδοσία απαιτεί να υπογράψουμε ατομικές συμβάσεις, δηλαδή να υπογράψουμε τη κατάργηση της κλαδικής μας σύμβασης, η οποία λήγει το Φλεβάρη του 2013. Αν υπογράψουμε ατομικές συμβάσεις, καταργούμε οποιοδήποτε δικαίωμα όχι μόνο οικονομικό αλλά και θεσμικό που απορρέει από την κλαδική μας σύμβαση, δηλαδή άδειες, επιδόματα, ωράρια κ.ά. Ενδέχεται η εργοδοσία να σας απειλήσει ότι όποιος δεν υπογράφει ατομική σύμβαση σημαίνει ότι αποχωρεί από τη δουλειά του οικειοθελώς. Αυτό είναι ψέμα, δεν ισχύει.

Να σηκώσουμε ψηλά τη σημαία της υπεράσπισης των συλλογικών συμβάσεων, των δικαιωμάτων μας, της ζωής μας , ακολουθώντας το δρόμο της οργάνωσης της πάλης, του συλλογικού αγώνα σε όλους τους χώρους δουλειάς.

Να ματαιώσουμε τα σχέδια της εργοδοσίας και του πολιτικού τους προσωπικού για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και αυτό θα κριθεί από το συσχετισμό δύναμης και από την πάλη μας.

Αν δεν υπάρξει ο συσχετισμός δύναμης που θα επιβάλει συμβάσεις σε όφελος μας η κατηφόρα θα έχει και συνέχεια.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στην επιχείρηση ΚΩΤΣΟΒΟΛΟΣ σε συγκέντρωση στα γραφεία του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας

Αγ. Φιλοθέης 5β την Τετάρτη 30 Μαΐου και ώρα 9.30 το βράδυ για να αποφασίσουμε από κοινού με συλλογική και συντονισμένη δράση την απόκρουση των σχεδίων της εργοδοσίας

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

από ταξική  αντεπίθεση

Μπορούμε να τους σαρώσουμε

Ηδη μετά τη συμφωνία για την ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας στο Γιούρογκρουπ, η κυβέρνηση με ασύλληπτα γοργούς ρυθμούς περνά στη Βουλή τους εφαρμοστικούς νόμους που εξειδικεύουν όλα τα νέα μέτρα-κόλαση για τη ζωή της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας και τις αντίστοιχες υπουργικές αποφάσεις.

Η συμφωνία προάγει τα κέρδη των μονοπωλίων μέσα και έξω από την Ελλάδα. Αλλωστε είναι συμφωνία προστασίας του κεφαλαίου στην επιδίωξη να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση σε όφελός του. Και χρησιμοποιείται ως όργανο νέας επίθεσης στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα και ταυτόχρονα ως μέσο εκβιασμού της εργατικής τάξης. Επιδιώκει με την τρομοκρατία και το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» να υποτάξει τους εργαζόμενους, ώστε να αποδεχθούν: Τη νέα απόλυτη μείωση μισθών και συντάξεων, την επιβολή αλλεπάλληλων νέων φόρων και αύξηση των παλιών. Την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Το μοίρασμα της φτώχειας και της ανεργίας με περιορισμό ημερήσιας και εβδομαδιαίας εργασίας. Την προοπτική στάσης πληρωμών μισθών και συντάξεων από το κράτος, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους καπιταλιστές. Τις νέες περικοπές στις ήδη περιορισμένες κρατικές δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια κ.λπ.

Το ΚΚΕ με ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ, («Ριζοσπάστης» 23/2/2012), εκτίμησε ότι: «Η συμφωνία θα αποδειχτεί ανεπαρκής και ανεφάρμοστη. Με την πρόσφατη συμφωνία της ελεγχόμενης εξωτερικής χρεοκοπίας δεν πρόκειται το ελληνικό χρέος να γίνει «βιώσιμο». Το κυριότερο είναι ότι δεν αποτρέπει τη βίαιη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία σε βάρος του λαού, η οποία θα συνδεθεί με νέα φάση αδυναμίας στην εξυπηρέτηση του εξωτερικού δημόσιου χρέους. Η παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ δεν εξαρτάται από τις αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού. Σχετίζεται με το βάθεμα της ανισομετρίας στην Ευρωζώνη, την απειλή εκδήλωσης νέας κρίσης στην ΕΕ, την προοπτική απώλειας μεριδίου στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, την όξυνση του ανταγωνισμού με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα».

Η επιβεβαίωση της εκτίμησης ήρθε άμεσα. Την ίδια μέρα η κυβέρνηση εξάγγειλε ότι ετοιμάζεται για νέα επώδυνα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα τον Ιούνη γιατί «τα επόμενα χρόνια έχουμε μπροστά μας να κάνουμε μια μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή! Θα ληφθούν νέα μέτρα, γιατί εξακολουθούμε να έχουμε ελλείμματα». Επίσης το ΔΝΤ εκτίμησε ως «ανέφικτους» τους στόχους της συμφωνίας του Γιούρογκρουπ λόγω βαθέματος της οικονομικής κρίσης, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προέβλεψε βάθεμα της κρίσης συνολικά στην Ευρωζώνη.

Κλιμάκωση της πάλης

Ηδη εκ των πραγμάτων η κλιμάκωση της ταξικής πάλης από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της πρέπει άμεσα να οργανωθεί. Ο λαός πρέπει να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί, να απορρίψει τους ωμούς εκβιασμούς και τα ιδεολογήματα των κομμάτων της κυβέρνησης και της ΕΕ. Εχει μοναδικό όπλο του την πάλη ενάντια στους καπιταλιστές και στις συμφωνίες τους, στην ΕΕ, στο ΔΝΤ και τη διεθνή αγορά κεφαλαίου. Αμεσος στόχος και επιδίωξη, να μπουν εμπόδια στην εφαρμογή των μέτρων που γενικεύουν την εξαθλίωση της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας. Για κάθε μία από τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης που καταργούν κυβέρνηση-τρόικα, έχουν δοθεί μακροχρόνιοι ταξικοί αγώνες ποτισμένοι ακόμη και με αίμα. Αγώνες που δεν έφεραν κατακτήσεις από τη μια στιγμή στην άλλη. Μα που έχουν πλούσια ιστορία για το εργατικό κίνημα και σημαδεύτηκαν από πλούσια παρακαταθήκη. Από πείρα που βοήθησε για να ανοίξουν δρόμοι για νέες νίκες, νέες κατακτήσεις. Για να μπορούν η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να ζουν κάτω από κάπως καλύτερες συνθήκες, γιατί πάντα, αυτές οι κατακτήσεις ήταν πίσω από τα πραγματικά δικαιώματα και τις πραγματικές ανάγκες, πάντα ανάλογα με το συσχετισμό δύναμης οι καπιταλιστές επεδίωκαν να αφαιρούν κατακτήσεις. Ο αγώνας για το 8ωρο ήταν αγώνας ορόσημο για να μετριαστεί η άγρια εκμετάλλευση και η δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και ήταν αιματηρός. Οι συλλογικές συμβάσεις ήταν επίσης σπουδαία κατάκτηση που ήρθε με μακροχρόνιους αγώνες και καθόρισε τους όρους που ο εργάτης πουλά την εργατική του δύναμη.Το ίδιο και η Κοινωνική Ασφάλιση κλπ. Παρέμενε ωστόσο πάντα το ζήτημα της απλήρωτης δουλειάς που την καρπωνόταν ο κεφαλαιοκράτης και που πάντα ο καπιταλιστής επεδίωκε και επιδιώκει να την αυξάνει με πολλούς τρόπους, αυξάνοντας την εκμετάλλευση. Παρ’ όλ’ αυτά υπήρξαν κατακτήσεις που τώρα καταργούνται. Αλλά η πείρα των αγώνων, η παρακαταθήκη, είναι για το σήμερα οδηγός για την κλιμάκωση της πάλης.

Παρότι συγκυβέρνηση, τρόικα, εργοδοτικές οργανώσεις βιάζονται να πάρουν αντεργατικά μέτρα, βρίσκουν μπροστά τους σημαντικές δυσκολίες. Μπορεί να παίρνουν μέτρα, ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι δεν παίρνουν υπόψη τους τις εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις, τον αναβρασμό στους τόπους δουλειάς, την οργάνωση της εργατικής τάξης στα εργοστάσια, στα βαπόρια, στα γιαπιά, στις γειτονιές, παντού. Βρίσκουν μεγάλες δυσκολίες. Και βρίσκουν πάντα όσο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα οργανώνει, συσπειρώνει, συγκεντρώνει δυνάμεις. Κόντρα στον αντεργατικό ρόλο των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που συμφωνούν με τους μεγαλοεργοδότες για το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, που βάζουν εμπόδια, υπονομεύουν τους αγώνες. Για παράδειγμα θα ξεκινήσουν οι εργοδότες να εφαρμόζουν τα νέα άγρια μέτρα του μνημονίου και των εφαρμοστικών, όπως π.χ. τη νέα δραστική μείωση των μισθών. Θα το επιτρέψουν αυτό οι εργάτες;

Κάστρα του αγώνα οι τόποι δουλειάς

Χρειάζεται επομένως πλατιά διαφώτιση των εργαζομένων. Ολων όσοι αγωνιούν για το πώς θα τα βγάλουν πέρα, όλων όσοι ακούν τις σειρήνες των διαφόρων αντιμνημονιακών μετώπων και νέων «αριστερών» συνασπισμών εξουσίας που θα σώσουν τάχα το λαό συνυπάρχοντας με τα μονοπώλια. Που υπόσχονται αναδιανομή όταν τα μονοπώλια απαιτούν και επιβάλλουν αφαίμαξη του εργατικού εισοδήματος. Που πουλάνε φούμαρα για εξανθρωπισμό της ΕΕ των μονοπωλίων. «Είναι υποκριτική, δημαγωγική η κριτική που ασκούν ΣΥΡΙΖΑ και Δημοκρατική Αριστερά και διάφοροι οικονομολόγοι ότι και αυτό το μνημόνιο, όπως και το προηγούμενο, δε διασφαλίζει την παραγωγική ανάπτυξη. Είναι οι ίδιοι που χρόνια τώρα υποστηρίζουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, αποκρύπτοντας από το λαό ότι η ΕΕ, η δικτατορία των μονοπωλίων είναι ασυμβίβαστη με την παραγωγική ανάπτυξη που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, οδηγεί στην ανισόμετρη ανάπτυξη των κλάδων και των τομέων της οικονομίας, είναι άναρχη και περικλείει την κυκλική οικονομική καπιταλιστική κρίση». (Από την ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «Ρ», 23/2/2012).

Χωρίς ανάπαυλα χρειάζεται πλατιά συζήτηση στους τόπους δουλειάς και στους κλάδους. Με γενικές συνελεύσεις που θα συζητηθούν όχι μόνο τα μέτρα και οι συνέπειες αλλά και η ανάληψη ευθύνης από τα κάτω από τους ίδιους τους εργαζόμενους για την οργάνωση της πάλης. Για να μην περάσουν οι μειώσεις μισθών, η εφαρμογή του κατάπτυστου κατώτατου μισθού, η κατάργηση κλαδικών συμβάσεων. Να μην περάσει κλίμα παραίτησης, φόβου. Οι εργάτες δεν πρέπει να φοβούνται, δεν έχουν άλλο να χάσουν, τους τα πήραν όλα. Εχουν όμως με την ταξική πάλη να κερδίσουν τη ζωή τους. Κάθε σχεδιασμός των εργοδοτών μπορεί να σαρωθεί μπροστά στην ακαταμάχητη δύναμη της οργανωμένης εργατικής πάλης. Να γίνουν τα εργοστάσια, τα γιαπιά, τα γραφεία, άπαρτα κάστρα αγώνα. Να δεθούν οι τόποι δουλειάς με τις εργατογειτονιές.

Το μήνυμα που πρέπει να περάσει είναι ότι μπορούμε να τους εμποδίσουμε, μπορούμε να τους σαρώσουμε. Είναι υπερώριμη η δυνατότητα ικανοποίησης των εργατικών και λαϊκών αναγκών που προϋποθέτει κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων, του φυσικού και ορυκτού πλούτου της χώρας, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και αποχώρηση από τη διεθνή αγορά κεφαλαίου με εργατική λαϊκή εξουσία. Αυτό, όμως, είναι ζήτημα ταξικής πάλης για την εξουσία. Ο λαός άφοβος, όταν αντιπαλεύει όχι μόνο τους νόμους και τα κόμματα που κυβέρνησαν, αλλά πάνω απ’ όλα την εξουσία των μονοπωλίων, μπορεί να συγκρατήσει τον κατήφορο.

 

Ι.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ – ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ 07/02/12 ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ 11πμ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ

Κυβέρνηση, τρόικα και τα κόμματα της πλουτοκρατίας ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, και ΛΑΟΣ περνούν βαριές αλυσίδες στην εργατική τάξη, στο λαό, για να σώσουν τα κέρδη και τα προνόμια των μονοπωλίων. Τα αρπάζουν όλα και καταδικάζουν το λαό σε μακροχρόνια φτώχεια και εξαθλίωση. Μετατρέπουν το μισθό σε χαρτζιλίκι, τις συντάξεις σε επίδομα φτωχοκομείου. Γαβγίζουν με την απειλή της χρεοκοπίας γιατί φοβούνται τη δύναμή μας.

Το ΠΑΜΕ καλεί την εργατική τάξη να μπει μπροστά στον αγώνα με όλες τις δυνάμεις της. Αυτή την ώρα μια επιλογή έχουμε: ή τις αλυσίδες ή τα όπλα του αγώνα.

Ξεσηκωμός, οργάνωση σε κάθε εργοστάσιο και τόπο δουλειάς.

Ενότητα κι αγώνας για:

• να φύγει τώρα η κυβέρνηση του εγκλήματος μαζί με την τρόικα.

• να μην υπογραφεί κανένα νέο μνημόνιο, καμία νέα συμφωνία.

• να πληρώσει η πλουτοκρατία.

Καλούμε τους εργαζόμενους σε κάθε εργοστάσιο κι επιχείρηση, κλάδο τον κλάδο να οργανωθούν και να πάρουν αποφάσεις να μην επιτρέψουμε να περάσει κανένα μέτρο που να μειώνει μισθούς, μεροκάματα, συντάξεις.

Όλοι στον αγώνα για ανατροπή της βαρβαρότητας.

Με το ΠΑΜΕ μπροστά ενώνουμε τις δυνάμεις μας. Κάνουμε πέρα κάθε δύναμη που στέκεται εμπόδιο.

Όχι άλλη αναμονή, όχι άλλες αυταπάτες. Ας τους κάνουμε τη ζωή κόλαση πριν μας την κάνουν αυτοί.

Απομονώστε και τιμωρείστε όποιον βάλει την υπογραφή του στο σφαγιασμό των δικαιωμάτων μας.

• Δεν παραδινόμαστε.

• Αγώνας, σύγκρουση ως το τέλος.

• Έξοδος από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, μονομερής διαγραφή χρέους.

• Κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.

• Εργατική, λαϊκή εξουσία.

Είναι ο μόνος δρόμος για να σωθεί ο λαός, για να σωθεί ο πλούτος της χώρας και οι παραγωγικές της δυνατότητες.

18 μέρες απεργία στην Ελ. Χαλυβουργία.

βίντεο από το βαθύ κόκκινο

ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ.

 

βίντεο από  lakis1934

ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Άντε μιά

Σ’ άλλο γήπεδο η λύση

Παράξενο πράγμα η δημοκρατία. Ολο και πιο συχνά για να επιβληθεί χρειάζεται τη βία. Ηδη με τις βόμβες του ΝΑΤΟ αποκαθίσταται και στη Λιβύη, όπως έχει συμβεί στη Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ. Οι κακές γλώσσες, βέβαια, επιμένουν πως δεν πρόκειται για αποκατάσταση της δημοκρατίας, αλλά για νέτη σκέτη ιμπεριαλιστική επέμβαση, ξαναμοίρασμα των περίφημων «αγορών», στο προκείμενο των δρόμων της ενέργειας

Μάχη για τη δημοκρατία έχουν χαρακτηρίσει και το κυνήγι των φόρων. Παραδόξως αυτό το κυνήγι δεν αφορά στις δεκάδες φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά στο στόχαστρο βρίσκονται και πάλι κατά κύριο λόγο οι μισθωτοί (για ξεκάρφωμα στο κυνήγι αναφέρονται και κάτι «πισίνες»). Οι εργαζόμενοι καλούνται να διαλέξουν με ποιο φόρο θα χάσουν για να συγκεντρωθεί χρήμα – προσφορά στο μεγάλο κεφάλαιο. Η απαίτηση να πληρώσει η πλουτοκρατία εξορίζεται από τα αστικά μέσα ενημέρωσης.

Παράλληλα αυξάνονται όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους στις τράπεζες. Από κοντά σπεύδουν τα γνωστά κοράκια της «κοινωνίας των καταναλωτών» να προτείνουν δικαστική λύση σε ατομική βάση, κρύβοντας ότι η λύση σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική, δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική.

Οσα συμβαίνουν παγκόσμια στην οικονομία δεν αφορούν στην ανικανότητα αυτής ή της άλλης κυβέρνησης, αλλά στην ίδια τη βάση του καπιταλιστικού συστήματος που δε φαίνεται να μπορεί να ξεπεράσει την κρίση του. Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο προσφέρουν κακή υπηρεσία όσοι καλλιεργούν αυταπάτες γι’ αυτήν ή την άλλη διέξοδο με όρους διαχείρισης. Η λύση στο πρόβλημα του συστήματος βρίσκεται στην ανατροπή του κι ο δρόμος για κει περνά μέσα από τη συγκέντρωση δυνάμεων σε τέτοια κατεύθυνση.

Επειδή, εν τέλει, αυτό που πράγματι πρέπει να φύγει από τη μέση, για να υπάρξει πραγματική λύση σε κάθε μικρό ή μεγάλο λαϊκό πρόβλημα, είναι η ίδια η ιδιοκτησία στα βασικά μέσα παραγωγής και το καπιταλιστικό κέρδος.

Οσο αυτό αναδεικνύεται σε ορατή λύση, τόσο αυξάνουν και οι αφορισμοί της ταξικής πάλης, αυτή τη βία εννοεί ο Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και όχι τη ΝΑΤΟική ή αυτή των εργοδοτών στους τόπους δουλειάς, μέσα από τους οποίους προσπαθεί να βεβαιωθεί ότι η λύση στα προβλήματα του καπιταλισμού είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός. Οπως και οι προσπάθειες να αναπτυχθεί κάθε είδους «κίνημα» εκτός από το εργατικό. Καθώς επιστρέφουν από τις διακοπές τους διάφοροι, πληθαίνουν και τα σχετικά άρθρα που μιλούν ως και για επανάσταση υποδείχνοντας μάλιστα το υποκείμενό της όπου αλλού εκτός από το εργατικό κίνημα (επανεμφάνιση Σεφεριάδη στο ΒΗΜΑ).

Η συναίνεση που εξασφαλίζεται ήδη στη Βουλή μ’ αφορμή το εκπαιδευτικό ανάμεσα σε ΝΔ – ΠΑΣΟΚ για να ολοκληρωθεί ένα έγκλημα που άρχισε χρόνια πριν από τις κυβερνήσεις τους με την παράδοση των πανεπιστημίων στις επιχειρήσεις, δείχνει και τον αντίστροφο δρόμο που πρέπει να τραβήξει το λαϊκό κίνημα. Ετσι που επιθετικά να διεκδικεί το δικαίωμα στη μόρφωση και στην έρευνα που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Κι αυτό, όμως, απαιτεί λαϊκή συμμαχία και δράση ενάντια στα μονοπώλια και τις πολιτικές τους, άνοιγμα του δρόμου για τη λαϊκή εξουσία.

Χωρίς διακοπές η αντεργατική επέλαση

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

 

Εκεί που όλα έδειχναν να πηγαίνουν κατ’ ευχήν για τους καπιταλιστές, αποκαλύπτεται πως ο μεταξύ τους ανταγωνισμός όχι μόνο καλά κρατεί, αλλά και γίνεται εξαιρετικά απειλητικός για ορισμένους εξ αυτών.

Ας βουλιάξουν. Κανένα πρόβλημα για την εργατική τάξη.

Στο σύνολό τους, οι άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων πρέπει να πάρουν τα μέτρα τους, ώστε ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός να μη γίνει ένα ακόμα δικό τους πρόβλημα. Γιατί, όλα δείχνουν πως μόνο στο επίθετο θα είναι καλός ο καιρός το καλοκαίρι. Η κυβέρνηση έχει στόχο να περάσει όλο το αντεργατικό οπλοστάσιό της, ενόσω οι εργαζόμενοι θα προσπαθούν να κάνουν ένα διάλειμμα, για να τα βγάλουν πέρα το χειμώνα.

Η κυβέρνηση γνωρίζει πως κανείς δε θα κάτσει να τον σφάξουν και παίρνει πρόσθετα μέτρα. Εντείνει την προπαγάνδα έτσι που κάθε οργανωμένη λαϊκή δράση κόντρα στην πολιτική σφαγής του λαού να αντιμετωπίζεται ως αντικοινωνική.

Την προδίδει το λεξιλόγιο. Ο αρμόδιος για την κρατική καταστολή υπουργός βγήκε στα κανάλια να κλάψει, γιατί απειλείται η οικογενειακή του γαλήνη. Αυτός το είπε…

Δεν υπάρχει απεργία που τ’ αφεντικό να μην έκανε μήνυση στους εργάτες για «διατάραξη οικιακής γαλήνης».

Δεν υπάρχει διαδήλωση που να μην καταγγέλθηκε για «διασάλευση της τάξης».

Δεν υπάρχει άνθρωπος που όταν σήκωσε κεφάλι, κόντρα σε κεφάλαιο – αντιλαϊκή πολιτική, δεν καταγγέλθηκε ως ταραξίας.

Η γλώσσα του νομικού οπλοστασίου της αστικής τάξης είναι από τα πιο καθυστερημένα υλικά.

Είναι η γλώσσα που αντιστοιχεί σ’ ένα ξεπερασμένο σύστημα.

Οι αστοί θα χρησιμοποιήσουν διάφορα μπιχλιμπίδια για να εμφανίσουν το σύστημά τους ως πρόοδο, όταν όμως φτάνει η ώρα της κρίσης η γλώσσα του συστήματός τους αποκαλύπτει την οπισθοδρόμηση.

Χαρακτηρίζουν αθέμιτο προνόμιο τη σύνταξη. Αθέμιτο προνόμιο το μισθό. Αθέμιτο προνόμιο το επίδομα ανεργίας. Αθέμιτο δικαίωμα τη δωρεάν Παιδεία. Αθέμιτο δικαίωμα την πρόσβαση σε δημόσιες υποδομές Υγείας. Κάθε δικαίωμα το θεωρούν αθέμιτο (ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτικός χτες ο Παπανδρέου, όταν με στόμφο δήλωσε πως στην πολιτική του αντιτάσσονται όσοι δε θέλουν να θιγούν τα αθέμιτα προνόμιά τους).

Η κυβέρνηση επιταχύνει την εφαρμογή της πολιτικής της και προσπαθεί να διαμορφώσει κοινωνική συμμαχία υπέρ της πολιτικής της. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί το βεβαιώνει.

«Ακρωτηριάζουν τη δημοκρατία», είπε ο Παπανδρέου. Ποιοι; Οι ναυτεργάτες απεργοί; Οι ηθοποιοί απεργοί; Οι ταξιτζήδες απεργοί; Αφησε την κατηγορία να πλανάται, μιλώντας γενικά για βία όταν η βία εκπορεύεται από το κράτος, μαζί και οι προβοκάτσιες.

Στο σύνολό της η κυβέρνηση ασκείται σε επικίνδυνα πεδία όταν – από κατηγορούμενη για το μπαράζ των αντιλαϊκών μέτρων που παίρνει – επιχειρεί να βγει από πάνω μιλώντας για απειλή κατά των αστικών θεσμών.

Προβάλλουν τέτοιον κίνδυνο, γιατί θέλουν να θωρακίσουν το σύστημά τους, ενόψει όξυνσης της ταξικής σύγκρουσης. Ξέρουν πως οι εργάτες δεν θα κάτσουν να πάνε άκλαυτοι. Αυτό που σήμερα οι κυβερνητικοί προβάλλουν ως απειλή για την οικογενειακή γαλήνη τους, αύριο θα το επικαλούνται για την οικογενειακή γαλήνη του κάθε βιομήχανου.

Ο λαός πρέπει να γυρίσει την πλάτη στις απειλές. Να οργανωθεί. Να συσπειρωθεί στα μέτωπα του αγώνα. Να ενισχύσει αποφασιστικά το ΚΚΕ που έγκαιρα προειδοποίησε για ό,τι έρχεται και οργάνωσε τη λαϊκή πάλη έτσι που να μην περάσει σαν οδοστρωτήτας η αντεργατική πολιτική

Να σωθεί ο λαός της Ελλάδας και όχι η πλουτοκρατία

Τα νέα βάρβαρα κυβερνητικά μέτρα να μην περάσουν!!!

Εργαζόμενοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, γυναίκες, νέοι και νέες.

Τα νέα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση είναι κόλαση για το λαό-παράδεισος για το κεφάλαιο. Φορτώνουν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων, κόβουν κάθε δικαίωμα στη ζωή σε μας και στα παιδιά μας, φέρνουν ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα. Έτσι θωρακίζεται η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων.

Μια επιλογή έχουμε: με κοινωνική-λαϊκή συμμαχία να οργανώσουμε την πάλη μας σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε λαϊκή γειτονιά να βγούμε στους δρόμους ώστε να μην περάσουν τα νέα μέτρα της κυβέρνησης, τα μέτρα που επιβάλλει η δικτατορία των μονοπωλίων.

Να καταδικαστούν τα μέτρα! Να μην περάσουν!

Καμία συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική τους!

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΣΤΙΣ 28 ΜΑΗ, 11 π.μ.

Με τα νέα μέτρα:

• Επιβάλλονται νέοι φόροι-σφαγή για τα λαϊκά στρώματα. Με αύξηση ΦΠΑ από 13% στο 23%, με νέες αυξήσεις 20% στα τέλη κυκλοφορίας, στους Ειδικούς Φόρους Κατανάλωσης, με δραστική μείωση του αφορολόγητου ορίου, τη στιγμή που μειώνουν το συντελεστή φορολόγησης για τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές από 24% σε 20% με ορίζοντα το 15%!

• Καρατομούν επιπλέον τις επικουρικές συντάξεις και αναπηρικές συντάξεις, το ΕΦΑΠΑΞ. Αυξάνουν τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων στα Ταμεία, ενώ μειώνουν τις εισφορές της εργοδοσίας!

• Πετσοκόβουν παραπέρα τα κοινωνικά επιδόματα (ανεργίας, ΕΚΑΣ, ΑμΕΑ, εργατικής κατοικίας, κ.ά).

• Κόβουν φάρμακα, ιατρικές εξετάσεις, αυξάνουν τα νοσήλια, τη στιγμή που λείπουν χιλιάδες γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό από τα νοσοκομεία.

• Φέρνουν πάνω από 200.000 απολύσεις μέχρι το 2013 στο Δημόσιο, με τις μετατάξεις, τις συγχωνεύσεις – καταργήσεις νοσοκομείων, σχολείων, πρώην ΔΕΚΟ, κ.ά.

• Με το νέο μισθολόγιο στο δημόσιο και την αύξηση του ωραρίου εργασίας συρρικνώνουν το εισόδημα, επεκτείνουν τον ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, σπέρνουν τη φτώχεια και την ανεργία.

• Ιδιωτικοποιούν παραπέρα ΔΕΗ-ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, λιμάνια, αεροδρόμια, κ.ά. Η εξέλιξη αυτή θα φέρει νέες αυξήσεις στα τιμολόγια, ακρίβεια για το λαό και τρελά κέρδη για τα μονοπώλια.

Κυβέρνηση, ΝΔ, ΛΑΟΣ, τρόικα και ΕΕ, τρομοκρατούν, εκβιάζουν το λαό ότι δήθεν τα νέα μέτρα είναι μονόδρομος, ότι παίρνονται για τη σωτηρία της χώρας. Τα μέτρα παίρνονται για να σωθούν και να αυξηθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Αυτός είναι ο βασικός τους στόχος. Με τα νέα μέτρα θέλουν πρώτα να κατεβάσουν τα μεροκάματα στο επίπεδο της Ινδίας και της Κίνας, ώστε να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί, να κερδίζουν περισσότερα.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ την επόμενη μέρα από την εξαγγελία των μέτρων απαίτησαν από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να κηρύξουν άμεσα 24ωρη απεργία την Πέμπτη 2 Ιούνη. ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στην ΑΔΕΔΥ απέρριψαν την πρόταση και «συζήτησαν τη δυνατότητα» για 24ωρη απεργία (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) στις 21 Ιούνη…ένα μήνα μετά την εξαγγελία των μέτρων(!!!), ενώ η Αυτόνομη Παρέμβαση (ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ) στήριξε τις προτάσεις των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και καταψήφισε την πρόταση για απεργία στις 2 Ιούνη.

ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ δίνουν χρόνο στην κυβέρνηση και στο κεφάλαιο, υπονομεύουν τους αγώνες των εργαζομένων, κάνουν πλάτες για να περάσει η αντιλαϊκή πολιτική.

Δεν πάει άλλο με αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες! Είναι μέρος του προβλήματος, είναι επικίνδυνες για τα λαϊκά συμφέροντα! Μόνη επιλογή η εγκατάλειψη τους!

Το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, η ΟΓΕ, το ΜΑΣ σας καλούν σε συσπείρωση και δράση τώρα!

Εργαζόμενε – άνεργε – αγρότη – αυτοαπασχολούμενε – γυναίκα – νέε – νέα.

Στα πλαίσια της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν υπάρχει ούτε μέλλον, ούτε φιλολαϊκή προοπτική. Οι θυσίες που σε καλούν να κάνεις είναι χωρίς τελειωμό. Δεν έχεις καμία ευθύνη για την καπιταλιστική κρίση. Το χρέος και τα ελλείμματα είναι της πλουτοκρατίας! Μην τα αναγνωρίζεις!

Καμιά συναίνεση, καμιά θυσία, την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία!

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΣΤΙΣ 28 ΜΑΗ, 11 π.μ.

ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αθήνα 24 Μάη 2011

ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ

Το ΚΚΕ καταγγέλλει την εγκληματική επίθεση της αστυνομίας εναντίον διαδηλωτών που είχε ως αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό ενός. Η αστυνομική επίθεση εντάσσεται και είναι αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής και των αστικών μηχανισμών να τσακίσουν τη λαϊκή αγανάκτηση και πάλη, που προκαλείται από την αντεργατική λαίλαπα κυβέρνησης, ΕΕ και πλουτοκρατίας.

Ο λαός δεν πρέπει να υποκύψει σε κάθε είδους εκβιασμούς και επιθέσεις εναντίον του, πρέπει να υψώσει φραγμό και να αντεπιτεθεί.

ΑΘΗΝΑ 11/5/2011

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Θα ρθουν στιγμές

Κανένας άοπλος σ’ αυτόν τον πόλεμο

Παρότι δεν αντιπροσωπεύουν όλο το μέγεθος του πλούτου που συγκεντρώνεται στα ταμεία των μονοπωλίων, οι αναφορές στα φυσικά πρόσωπα που εμφανίζονται επίσημα ως πλουτοκράτες, είναι ενδεικτικές για το γεγονός ότι με κρίση ή χωρίς κρίση σ’ αυτό το σύστημα οι ισχυρότεροι αυξάνουν διαρκώς τον πλούτο που κατέχουν.

Το γεγονός ότι δίπλα τους υπάρχουν κι αυτοί από τους καπιταλιστές που χάνουν στον καιρό της κρίσης δεν αλλάζει το γεγονός ότι η κρίση δεν είναι ίδια για όλους, για αφεντικά και εργάτες. Ούτε το γεγονός ότι με κρίση ή χωρίς κρίση οι μόνοι που χάνουν διαρκώς είναι η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Το καινούργιο πάντα στον καιρό της κρίσης είναι η όξυνση των ταξικών αντιθέσεων, όξυνση που δημιουργεί προβλήματα στο πολιτικό σύστημα που έχει αναλάβει να θωρακίσει με ένα μανδύα «δημοκρατίας» τη δικτατορία των μονοπωλίων.

Δικά τους τα γένια και τα χτένια. Καμιά ανησυχία για τις ανησυχίες των αστών. Το πρόβλημα υπάρχει από την ώρα που οι εργάτες πέφτουν στη λούμπα να δεχτούν – όσοι το δέχονται – σαν δικό τους πρόβλημα το πρόβλημα των καπιταλιστών. Οταν, δηλαδή, υπάρχουν και εργάτες που νιώθουν να χάνουν επειδή χάνει το αφεντικό τους. Το αφεντικό ποτέ δεν χάνει.

Ολη η φιλολογία για το πολιτικό σύστημα πέρα από τις συγχύσεις που καλλιεργεί, αντανακλά από τη μια τις δυσκολίες που έχει η αστική τάξη να κουλαντρίσει την κατάσταση, αλλά και τη συνειδητή δουλειά που γίνεται από τα επιτελεία της να μένει στο απυρόβλητο το οικονομικό σύστημα και να σκάει το κύμα στον πολιτικό κυματοθραύστη.

Αν πιστέψουμε ορισμένους αρθρογράφους, η χώρα είναι ένα καράβι χωρίς καπετάνιο που το δέρνουν οι καιροί. Παράξενο. Οι λογαριασμοί στα εργατόσπιτα έρχονται κανονικά όλο και πιο βάρβαροι. Η τσέπη αδειάζει όλο και πιο πολύ. Το ερώτημα του γνωστού «τραμπάκουλα» «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο» είναι κάλπικο. Η αστική τάξη κυβερνά κανονικότατα, ανεξάρτητα από τα προβλήματα που έχει αυτή ή η άλλη μερίδα της με αυτόν ή τον άλλο κυβερνήτη.

Μια μερίδα του κεφαλαίου βιάζεται περισσότερο από άλλους. Δεν της φτάνουν τα τσακισμένα μεροκάματα, θέλει ακόμα πιο κάτω. Δεν της φτάνει που δεν πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές, θέλει να μην πληρώνει καθόλου μεροκάματο. Δεν της φτάνουν ο ιδιωτικός ΟΤΕ, η ιδιωτική ΔΕΗ, ανησυχεί γιατί δεν έχει πουληθεί όλη η ΕΥΔΑΠ και γιατί ακόμα τα δάση παραμένουν αναξιοποίητα.

Μια τέτοια κατάσταση δημιουργεί μια κάποια σύγχυση στους δημοσιογράφους που έχουν αναλάβει τον άχαρο ρόλο να μιλάνε πριν από τα αφεντικά τους. Παράδειγμα, παρά τη δημιουργία εντύπωσης ότι το γλέντησαν το Πάσχα οι Ελληνες, μια βόλτα στις γειτονιές έπειθε πως αυτό ήταν το πιο καταθλιπτικό Πάσχα που έζησε ο τόπος σε καιρό που τυπικά δεν έχει πόλεμο. `Η, μήπως επειδή ακριβώς έχουμε πόλεμο είναι αυτή η εικόνα;

Η διαφορά βρίσκεται στο γεγονός ότι σ’ αυτόν τον πόλεμο δεν αντιπαλεύουν κάποιοι «έξω» με τους μέσα, αλλά μια τάξη ενάντια στην άλλη. Η αστική τάξη έχει κηρύξει τον πόλεμο στην εργατική την ίδια ώρα που οι αστοί ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Η αστική τάξη σπεύδει να πάρει θέση για την αυριανή περίοδο του συστήματος που ελπίζει ότι θα είναι το ίδιο ρόδινη όπως και η προηγούμενη. Με τους εργάτες από κάτω να δουλεύουν ήλιο με ήλιο ίσα για να σύρουν το κορμί τους και την άλλη μέρα στο κάτεργο.

Σ’ αυτόν τον πόλεμο η εργατική τάξη δεν είναι άοπλη. Εχει το Κόμμα της, το ΚΚΕ, έχει ισχυρό όπλο την ίδια την κοσμοθεωρία της που της επιτρέπει να βλέπει πως η οικονομική βάση και η πολιτική εξουσία είναι νύχι – κρέας. Οτι δεν υπάρχει καλή πολιτική διαχείριση σε ένα βάρβαρο σύστημα και δεν μπορεί να αλλάξει η οικονομική βάση, αν παράλληλα με την οικονομική πάλη δεν πολιτικοποιούνται διαρκώς οι αγώνες ως και το επίπεδο της εξουσίας.

Την ώρα που οι αστοί σπέρνουν ηττοπάθεια, το ΚΚΕ διακήρυξε και πάλι: «Η καπιταλιστική κρίση, η ένταση της επίθεσης του κεφαλαίου στο λαό επιβάλλουν την άμεση, αποφασιστική, πλατιά και αποτελεσματική δράση υπέρ της διεξόδου που προτείνει το ΚΚΕ. Μπροστά στα αδιέξοδα του καπιταλισμού, το εργατικό – λαϊκό κίνημα να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Καμία αναμονή, καμία επανάπαυση. Τώρα κλιμάκωση της πάλης, για να μπει φρένο στα χειρότερα και να ανοίξει ο λαός δρόμους για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του. Οργάνωση στους φορείς του εργατικού – λαϊκού κινήματος, πολιτική δράση για να εγκαταλείψει μαζικά ο λαός τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου, να κερδηθούν νέες δυνάμεις με τη λαϊκή συμμαχία, για την αντεπίθεση, μέχρι την τελική νίκη, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία»

Ανάταση

Μαγική εικόνα: Πλήθη κόσμου διαδηλώνουν στους δρόμους αξιώνοντας να επιταχυνθεί το κυβερνητικό έργο. Εξαλλοι με τις καθυστερήσεις συνταξιούχοι σπεύδουν να επιστρέψουν τα 200 ευρώ από το δώρο του Πάσχα για να συμβάλουν στην εθνική ανόρθωση. Νέα παιδιά που ψάχνουν δουλειά με το κιάλι, τρέχουν να γραφτούν σε ειδικούς καταλόγους εθελοντών για τζάμπα δουλειά. Ολοι προετοιμάζονται για τα χειρότερα και υποτάσσουν τα όνειρά τους στο κυβερνητικό σχέδιο: Περικοπή των πάντων για να μπορέσουν να κάνουν Πάσχα σαν άνθρωποι οι κυρίες Λάτση – Αλαφούζου και λοιπό συνονθύλευμα.

Μαγική εικόνα τέλος. Θα ‘θελαν ορισμένοι να ‘ναι έτσι. Η αναφορά τους σε πολίτες που προετοιμάζονται για τα χειρότερα κατανοώντας ότι έτσι πρέπει να γίνει, είναι κλασική περίπτωση υποβολής. Προσπαθούν να πείσουν τον καθένα ότι αυτό κάνει ο διπλανός του. Αυτός ο «διπλανός» δεν υπάρχει. Τον κατασκευάζει ο αστικός Τύπος, για να πειστούν πραγματικοί άνθρωποι – που όλο και περισσότερο αναζητούν τρόπο να αντιπαλέψουν τη βαρβαρότητα – να μην παλέψουν.

Γιατί η κατάσταση πράγματι θα χειροτερεύει, αλλά αυτό σημαίνει και όξυνση της ταξικής πάλης σε όλες τις εκφάνσεις της. Η αστική τάξη χρειάζεται χρόνο και προσπαθεί να τον κερδίσει με τέτοια τεχνάσματα. Για την εργατική τάξη μια τέτοια πορεία υποταγής στο σχεδιασμό των αστών είναι πορεία προς το θάνατο.

Ισα ίσα, τώρα που οι καπιταλιστές έχουν πρόβλημα, τώρα πρέπει ο αγωνιζόμενος λαός να οξύνει τα αδιέξοδα των αστών. Τώρα πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός αυτών που ανοιχτά, καθαρά θα δηλώνουν απόλυτα αδιάφοροι για κάθε αδιέξοδο της αστικής τάξης και θα εγκαταλείπουν μαζικά τις πολιτικές της εκφράσεις (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και κάθε άλλο συμπλήρωμά τους).

Το παραμύθι περί «αλλαγής οικονομικού μοντέλου» πρέπει να «γιουχάρεται» κάθε φορά που θα εκφωνείται. Το σύστημα παραμένει το ίδιο και μάλιστα αναπτύσσεται στο χειρότερό του: Πιο πολύ και πιο φτηνοί εργάτες, πιο ισχυρά μονοπώλια.

Το κλάμα για τον ελληνικό λαό είναι το ίδιο με το κλάμα για τους γειτονικούς λαούς που οι αστοί αναλυτές διαπιστώνουν με λύπη ότι «δεν εξεγέρθηκαν». Εδώ, η ωμή ιμπεριαλιστική επέμβαση γίνεται προσπάθεια να ντυθεί με «λαϊκή ανάγκη». Παραμένει, όμως, επέμβαση από εκείνες που «με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν». Κι όσες πένες το κρύβουν επιβεβαιώνουν ότι είναι ταγμένες απέναντι…

Να βουλιάξει σήμερα η πλατεία Συντάγματος

Στις 7.30 μ.μ. στη μεγάλη συγκέντρωση που διοργανώνει το ΚΚΕ με ομιλήτρια την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος

Η  μεγάλη συγκέντρωση που διοργανώνει το ΚΚΕ στις7.30 μ.μ. στο Σύνταγμα, με ομιλήτρια την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ,Αλέκα Παπαρήγα, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ξεκάθαρη δήλωση της λαϊκής αποφασιστικότητας, να μετουσιωθεί σε προσκλητήριο παλλαϊκής συσπείρωσης και δράσης η οργή των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που αγκομαχούν από το βάρος των αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων κυβέρνησης – ΕΕ – πλουτοκρατίας, με τη συναίνεση των άλλων αστικών κομμάτων.

Με αυτόν το στόχο, για την επιτυχία της αυριανής συγκέντρωσης, οι Οργανώσεις της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ, τις προηγούμενες μέρες και μέχρι την τελευταία ώρα, καταστρώνουν σχέδιο δράσης, για πλατύ άνοιγμα στους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, προγραμματίζουν εξορμήσεις με το κάλεσμα στη συγκέντρωση και πανεξορμήσεις με τον «Ριζοσπάστη», πυκνώνουν τη μαζική προπαγάνδα με πανό και αφίσες στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και την εθνική οδό.

Οι Κομματικές Οργανώσεις απλώνουν πλατιά το κάλεσμα σε αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, χτυπώντας την πόρτα κάθε εργατικής – λαϊκής οικογένειας, ανοίγοντας συζήτηση με όσο το δυνατόν περισσότερους εργατοϋπάλληλους, αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, άνεργους, συνταξιούχους, νέους, γυναίκες, μετανάστες και αγρότες της Αττικής. Γιατί όλοι οι εργατοϋπάλληλοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν τη θέση τους στην σημερινή συγκέντρωση. Εχουν περισσότερους λόγους από προηγούμενα για να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, ακόμα και αν δε συμφωνούν σε όλα μαζί του, ακόμα και αν διατηρούν τις δικές τους, προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις για τη σοσιαλιστική προοπτική.

Οι εργατοϋπάλληλοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν κάθε λόγο να εμπιστευτούν το ΚΚΕ, που πάντα τους λέει την αλήθεια, χωρίς μισόλογα και αποπροσανατολιστικές κορόνες, επιδιώκοντας να προετοιμάσει το λαό γι’ αυτά που έρχονται και να συμβάλλει στην αφύπνισή του, στην οργάνωση της πάλης του στην κατεύθυνση της ρήξης και της ανατροπής. Οι προβλέψεις και οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ για την καπιταλιστική κρίση, για τις επιπτώσεις της πολιτικής υπέρ των μονοπωλίων σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων επιβεβαιώνονται περίτρανα από την ίδια τη ζωή.

Σήμερα, η επιθετικότητα του κεφαλαίου εντείνεται, η πλουτοκρατία αντιλαμβάνεται την κρίση σαν «ευκαιρία» για να περάσει μέτρα και ανατροπές τις οποίες σχεδίαζε εδώ και δεκαετίες, για να κάνει ακόμα φθηνότερη την εργατική δύναμη, να ανοίξει νέους κερδοφόρους τομείς στην επιχειρηματική δραστηριότητα, σε βάρος των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει. Για το λαό, η κρίση αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για να κατανοηθούν τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού συστήματος. Η πολιτική αστάθεια που έρχεται σαν συνέπεια της κλιμακούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας, πρέπει να αξιοποιηθεί από τη σκοπιά και προς όφελος του εργατικού – λαϊκού κινήματος.

Το ΚΚΕ πρωτοστατεί στην αποκάλυψη του πραγματικού χαρακτήρα της κρίσης και των αιτιών που την προκάλεσαν, αναδεικνύοντας τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες που μπορούν να αξιοποιηθούν για μια ανάπτυξη που θα ικανοποιεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας, για μια λαϊκή εξουσία που θα οργανώσει τη λαϊκή οικονομία, με κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό – λαϊκό έλεγχο. Ο άλλος δρόμος ανάπτυξης υπέρ των λαϊκών αναγκών, η λαϊκή εξουσία και οικονομία, είναι αντικειμενική και ώριμη ανάγκη.

Η κλιμάκωση της πολιτικής δράσης των κομμουνιστών αποσκοπεί στο κέρδισμα νέων εργατικών, λαϊκών και νεανικών συνειδήσεων στην πάλη σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής. Η ακόμα μεγαλύτερη συμπόρευση με το ΚΚΕ, το δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας είναι τα στοιχεία που θα καθορίσουν τις εξελίξεις το επόμενο διάστημα, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Γι’ αυτό και η αποτύπωση της συμπόρευσης με το ΚΚΕ στην επιτυχία της σημερινής  μεγάλης συγκέντρωσης στο Σύνταγμα θα αποτελέσει παρακαταθήκη για τους σκληρούς, ταξικούς αγώνες που έρχονται.

«… μέτωπο λαέ, για την εξουσία»

Μια τεραστίων διαστάσεων απεργία και διαδήλωση την υποβάθμισαν σ’ ένα πλάνο φλεγόμενου αστυνομικού (ούτε παραγγελία να το είχαν ή μήπως το είχαν;) κι ενός άλλου τύπου που πήγε να ποζάρει στις κάμερες με τσεκούρι και τόξο. Φτηνά κόλπα.

Δυο πλάνα διανθισμένα με τις γνωστές εικόνες των πάντα πρόσφορων τύπων με τις κουκούλες να «πλακώνονται» με πάνοπλους αστυνομικούς ήταν αρκετά για να εξαφανιστούν από τις οθόνες δεκάδες χιλιάδες απεργοί και τα αιτήματά τους. Και πώς αλλιώς; Αφού χιλιάδες και χιλιάδες που είχαν προηγηθεί διαδήλωναν με το ΠΑΜΕ, καλώντας σε «καμιά θυσία για την ολιγαρχία, μέτωπο λαέ για την εξουσία».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δεν υπάρχουν άπαρτα κάστρα για τους λαούς

Δήλωση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΑΜΕ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ 2011

«Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή»!

Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

Ενα χρόνο μετά την ψήφιση του μνημονίου:

1) Η ανεργία εκτινάχτηκε στο 14%. Από τους 773.350 ανέργους που το Νοέμβρη του 2010 ήταν καταγεγραμμένοι στις λίστες του ΟΑΕΔ επίσημα (που σημαίνει ότι η μάστιγα της ανεργίας πλήττει πολύ περισσότερους), μόνο το 30% εξ αυτών, δηλαδή οι μόλις 206.000 άνεργοι, είναι εκείνο που λαμβάνει ακόμα κι αυτό το εξευτελιστικό ποσό των 454 ευρώ, που το βαφτίζουν «επίδομα ανεργίας». Δίπλα σε αυτούς, στις μυριάδες των κοινωνικά «ενταφιασμένων», συνωθούνται και οι εκατοντάδες χιλιάδες των «απασχολήσιμων», των μισοεργαζόμενων, των εκ περιτροπής «απασχολούμενων».

Σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχει οικογένεια που να μη βιώνει ή να μην απειλείται άμεσα από το φάσμα της ανεργίας.

2) Το ΑΕΠ, σύμφωνα με τα στοιχεία του τελευταίου τριμήνου του 2010, κατρακυλά με ρυθμούς – 6,6%. Πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη μείωση του ΑΕΠ από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και σίγουρα για τη μεγαλύτερη από τη μεταπολίτευση. Σημειωτέον ότι η πτώση του ΑΕΠ το 2010 είναι μεγαλύτερη και από εκείνη που σημειώθηκε το 1974.

Η σημερινή φτωχοποίηση, δηλαδή, επελαύνει με ταχύτητα μεγαλύτερη κι από εκείνη που έζησε η χώρα κατά τη διάρκεια ενός έτους, του 1974, που στην Ελλάδα χτυπούσαν τα τύμπανα του πολέμου λόγω της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και που η χούντα άφηνε πίσω της ερείπια.

3) Οι μισθοί των εργαζομένων έχουν υποστεί καθίζηση. Η πραγματική τους αξία, όπως ομολογεί ακόμα και η φιλοκυβερνητική ΓΣΕΕ, έχει πέσει στα επίπεδα του 1984. Η σχετική μελέτη του ΙΝΕ δημοσιεύτηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη. Δηλαδή, στην αποτύπωση της δραματικής πτώσης του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων δεν έχει προσμετρηθεί η περαιτέρω επιδείνωση που έχουν επιφέρει στα λαϊκά στρώματα τα μέτρα του τελευταίου πενταμήνου (αυξήσεις σε ρεύμα, εισιτήρια, διόδια κ.λπ.).

Ολα τα στατιστικά και εμπειρικά δεδομένα αποκαλύπτουν: Οι Ελληνες εργαζόμενοι έχουν γυρίσει τουλάχιστον τρεις δεκαετίες πίσω. Σήμερα, όπως ομολογούν ακόμα και οι «ενσωματωμένοι» οικονομολόγοι, με τα χρήματα που παίρνουν όσοι αμείβονται με τον κατώτερο μισθό, μπορούν να αγοράσουν 4% λιγότερα προϊόντα σε σχέση με τα μέσα της δεκαετίας του 1980.

4) Σήμερα το 14% των εργαζομένων στην Ελλάδα (ποσοστό διπλάσιο από το αντίστοιχο της ΕΕ) ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Οι δύο στους τρεις Ελληνες εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ζουν με μηνιαίο εισόδημα κάτω των 1.000 ευρώ. Από την άλλη το μερίδιο των κερδών στον επιχειρηματικό τομέα κατείχε ήδη από το 2004 την πρώτη θέση μεταξύ των 15 κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (56,1% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας έναντι 37,9% του μέσου όρου της Ευρωζώνης).

Εντούτοις, με βάση τα στοιχεία της εφορίας, το μέσο δηλωθέν εισόδημα των εργαζομένων το 2008 ήταν κατά 23% μεγαλύτερο (!) από το μέσο δηλωθέν εισόδημα που εμφάνισαν οι μεγαλέμποροι και οι βιομήχανοι.

Στα προηγούμενα πρέπει να προσμετρηθούν επίσης:

α) Οι φόροι στην τιμή της βενζίνης έχουν αυξηθεί τον τελευταίο χρόνο κατά 63%.

β) Οι υπηρεσίες της ΔΕΗ επιβεβαιώνουν ότι εντός του 2010 δόθηκαν διαταγές διακοπής του ρεύματος σε περίπου ένα εκατομμύριο νοικοκυριά που αδυνατούσαν να πληρώσουν εμπρόθεσμα τους λογαριασμούς.

γ) Οι αιτήσεις νέων έως 30 χρόνων που έχουν κατατεθεί μόνο στο «Europass» για μετανάστευση στο εξωτερικό ανέρχονται στις 50.000.

δ) Αθροιστικά τα «λουκέτα» στην αγορά υπολογίζεται τη διετία 2010 – 2011 να ανέλθουν στις 300.000.

Αυτή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι που η κυβέρνηση εξυφαίνει σχέδια για νέες μειώσεις μισθών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι που ΠΑΣΟΚ – ΕΕ – ΔΝΤ, μας «υπόσχονται» το ξεπούλημα της χώρας.

Κι όμως:

Ενώ αυτή είναι η εικόνα συμφοράς που βιώνει ο τόπος, πριν λίγες μέρες, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, παρουσιάζοντας την έκθεση της Τράπεζας και περιγράφοντας τον ορίζοντα της ακολουθούμενης πολιτικής, δήλωσε:

«Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή»!

Ηταν ακριβώς την επομένη, που ο πρωθυπουργός μιλώντας στο υπουργικό του συμβούλιο δήλωσε για την πολιτική που ακολουθεί:

«Δεν κάνουμε πίσω»!

Αλλά, αν όλα τα προηγούμενα – δεν το κρύβουν – είναι μόνο η «αρχή» του εξανδραποδισμού,

κι αν ο κ. Παπανδρέου απειλεί ότι «δεν κάνει πίσω» μέχρι να ολοκληρώσει τον εξανδραποδισμό,

τότε,

ο λαός βρίσκεται ενώπιον του διλήμματος:

`Η θα οργανωθεί και θα ξεσηκωθεί μαζικά για να αποτινάξει από τις πλάτες του την τυραννία της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της, ή στο «τέλος» αυτής της πορείας, οι δυνάστες θα του έχουν αποστερήσει τα πάντα: ακόμα και το δικαίωμα να θρηνήσει το κοινωνικό του ολοκαύτωμα.