Αλεξέι Μοζγκοβόι παρών!

 

αναδημοσίευση από

Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία

Σήμερα είναι μια τραγική μέρα για το λαό του Ντονμπάς, της Ουκρανίας, αλλά και για κάθε άνθρωπο που συνειδητά τάσσεται ενάντια στην αστική αντεπανάσταση – που στην Ουκρανία παίρνει την πιο βρωμερή και αντιδραστική της μορφή, αυτή του φασισμού. Ο διοικητής της Ταξιαρχίας Φάντασμα, Αλεξάντρ Μπορίσοβιτς Μοζγκοβόι, μαζί με τη συνοδεία του δολοφονήθηκε πριν από μερικές ώρες σε ενέδρα έξω από το χωριό Μιχαήλοβκα.

Ας μετατραπεί η βαθιά θλίψη που νιώθουμε στο άκουσμα του χαμού του Καπετάνιου σε συνειδητή απόφαση να προσπαθήσουμε ακόμα πιο σκληρά για να δυναμώσουμε τη διεθνή αλληλεγγύη στο δίκαιο αγώνα του λαού του Ντονμπάς και ειδικά στις αριστερές και κομμουνιστικές δυνάμεις που δρουν εκεί. Οι ευθύνες μας είναι από σήμερα μεγαλύτερες.

Θα επανέλθουμε με την ανακοίνωση των αριστερών δυνάμεων του Λουγκάνσκ όταν αυτή εκδοθεί. Προς το παρόν παραθέτουμε το σχόλιο του συντρόφου Δημήτρη Πατέλη, μέλους του Καραβανιού, που γνώρισε το διοικητή Μοζγκοβόι από κοντά και συνομίλησε πρόσφατα μαζί του.

«Δολοφονήθηκε στα 40 του χρόνια ο θρυλικός καπετάνιος των ανταρτών του εξεγερμένου Ντονμπάς, διοικητής της μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας «Πρίζρακ», Αλεξάντρ Μπορίσοβιτς Μοζγκοβόι. Ήταν η δεύτερη -αυτή τη φορά επιτυχής- απόπειρα εναντίον του. Αδιαμφισβήτητα ηγετική μορφή της ένοπλης εξέγερσης, ατρόμητος μαχητής, ασυμβίβαστος με τον επιφανειακό «αντιφασισμό», τη «συνέχεια των θεσμών», την εναλλαγή εξουσίας με επικεφαλής άλλους «ολιγάρχες» (υπάκουους στο Κρεμλίνο από τα κατάλοιπα των τοπικών διεφθαρμένων μηχανισμών του «κόμματος των περιφερειών» του Γιανουκόβιτς), συνεπής μέχρι τέλους στην ανάγκη Ενιαίας Νοβορωσίας (και όχι τοπικιστικών «πριγκιπάτων» του «διαίρει και βασίλευε»), στον αγώνα για την εγκαθίδρυση πραγματικής λαϊκής εξουσίας και για τη μεταβίβαση των μέσων παραγωγής και των πλουτοπαραγωγικών πηγών στον εργαζόμενο λαό. Αγκάλιασε τη διεξαγωγή του απαγορευμένου από την κυβέρνηση του Λουγκάνσκ Διεθνούς Αντιφασιστικού Φόρουμ, παρά τις απειλές και τους εκβιασμούς. Η ταξιαρχία «Πρίζρακ» ανέλαβε την φιλοξενία και την περιφρούρηση της πολυμελούς διεθνούς αποστολής στο Αλτσέφσκ.

Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά, αντιλαμβάνονται ότι σε τέτοιες μορφές συμπυκνώνεται το βάθος μιας αυθεντικής λαϊκής εξέγερσης. Της πρώτης αντιφασιστικής, αντιιμπεριαλιστικής και αντιολιγαρχικής εξέγερσης του 21ου αιώνα. Κάποιοι θέλουν να τελειώνουν με παρόμοιες «ανυπάκουες παραφωνίες» στους άθλιους σχεδιασμούς τους. Κάποιοι τρέφουν αυταπάτες: νομίζουν ότι σκοτώνοντας επαναστάτες θα σταματήσουν τη
νομοτελή ιστορική προοπτική της επαναστατικής ενοποίησης της ανθρωπότητας. Πλανώνται πλάνην οικτρά.

Το παράδειγμά του φωτίζει το δρόμο του αγώνα, των νικηφόρων επαναστάσεων του 21ου αιώνα. Σύντροφε Αλεξέι ζεις. Εσύ μας οδηγείς!

Υ.Γ. Από την Κομμουνιστική Ομάδα αναφέρουν ότι δεν είδαν το πτώμα. Είναι σε επιφυλακή. Διαδίδεται ότι γίνονται κινήσεις για αφοπλισμό της ταξιαρχίας Πρίζρακ.»

      

Και μερικά βίντεο με τον Αλεξέι Μοζγκοβόι που είχαμε υποτιτλίσει παλιότερα.

Το δολοφονικό κόστος «συντήρησης»

 

 

 ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ     από  τον  ημεροδρόμο

 

 

 

 

Ο Αντώνης, ο Μπάμπης και ο Ντελιλάι «έφυγαν». Είναι οι τρεις εργάτες, που άφησαν την τελευταία τους πνοή,  λίγες μέρες μετά την έκρηξη στα ΕΛΠΕ, στον Ασπρόπυργο, στις 8 Μαΐου. Χθες, «έφυγε» ο Αντώνης, την Τρίτη «έφυγαν» ο Μπάμπης και ο Ντελιλάι.  Ένα ακόμα «εργατικό ατύχημα», που αναμένεται να αποδοθεί, μεταξύ άλλων, και σε «ανθρώπινο λάθος»;..

Αλήθεια, έχετε ακούσει ποτέ να χάσει τη ζωή του κάποιος εφοπλιστής ή βιομήχανος από «ανθρώπινο λάθος» σε «εργοδοτικό ατύχημα»;.. Πώς συμβαίνει πάντα και οι εργάτες κάνουν τα «λάθη» και να χάνουν τη ζωή τους;.. Ο Αντώνης, ο Μπάμπης και ο Ντελιλάι καταγράφονται , πια, σ’ εκείνον τον μεγάλο κατάλογο των εργατών που «χάθηκαν», στη μάχη για το μεροκάματο.

Αμέτρητα τα επίσημα και ανεπίσημα «εργατικά ατυχήματα». Μήπως δεν υπάρχουν τα χρήματα για τις υποδομές και την τεχνολογία, ώστε να προστατεύονται οι εργάτες με τα πιο σύγχρονα μέτρα ασφαλείας; Προφανώς και υπάρχουν. Η αφετηρία για τα «εργατικά ατυχήματα» είναι άλλη, στο σύστημα που ζούμε: Ο εργάτης είναι ένα μηχάνημα που δεν χρειάζεται δικαιώματα και μισθό για να ζήσει, αλλά μόνο «συντήρηση».

Έτσι, όσο μικρότερο είναι το κόστος «συντήρησης», τόσο το καλύτερο, τόσο μεγαλύτερο το κέρδος για το κάθε κεφάλι…  Είναι το δολοφονικό κόστος «συντήρησης», δηλαδή ο μισθός που θεωρείται ότι «αξίζει» η δουλειά του εργάτη και τα (ανεπαρκή) μέτρα ασφαλείας.  Όλο το υπόλοιπο που παράγει ο εργάτης είναι «καθαρό» κέρδος για τον βιομήχανο και τον εφοπλιστή. Το κόστος «συντήρησης» του βιομηχανου ή του εφοπλιστή – ημερησίως -μπορεί να κοστίζει κάμποσα χρόνια δουλειάς του εργάτη…

Στα «εργατικά ατυχήματα» δεν γίνεται επιλογή, δεν συμβαίνουν μόνο εάν είσαι Έλληνας ή μόνο εάν είσαι «ξένος». Το δολοφονικό κόστος «συντήρησης» τους πιάνει όλους.

Κατά τα άλλα αυτά που γράφουμε είναι «λαϊκισμός»…

Κατά τα άλλα τα «εργατικά ατυχήματα» δεν είναι εργοδοτικά εγκλήματα…

Κατά τα άλλα η πάλη των τάξεων είναι «ξεπερασμένη»…

Λέμε και κάνα… “σχήμα λόγου” για να περνά η ώρα

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

 

Πριν από τις εκλογές ο κ.Τσίπρας έλεγε:

Πριν από τις εκλογές ο κ.Τσίπρας έλεγε:

    Πριν από τις εκλογές ο κ.Τσίπρας έλεγε:

Αυτά έλεγαν ο κ.Τσίπας και ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές. Ότι θα καταργούσαν σε ένα νόμο και με ένα άρθρο τα Μνημόνια. Ότι θα επανέφεραν σε ένα άρθρο και με ένα νόμο τους μισθούς και τις συντάξεις. Ότι πρώτα θα καταργούσαν τα Μνημόνια και ότι αφού θα τα καταργούσαν, από εκεί και πέρα – με καταργημένα τα Μνημόνια – θα άρχιζαν τις διαπραγματεύσεις τους με τους «εταίρους».

    Αλλά αυτό που τώρα ακούμε είναι… λιγουλάκι διαφορετικό. Αυτό που ακούσαμε από την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι ότι εκείνη η (επαναλαμβανόμενη) δέσμευση, για κατάργηση σε ένα νόμο και με ένα άρθρο των Μνημονίων, δεν ήταν στην πραγματικότητα παρά ένα… «σχήμα λόγου».

Βάσει αυτής της νέας προσέγγισης, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι μάλλον υπήρξαν και μερικά ακόμα «σχήματα λόγου». Για παράδειγμα:

• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ – «σχήμα λόγου»…
• Αύξηση του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ – «σχήμα λόγου»…
• Ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων – «σχήμα λόγου»…
• Κατάργηση της έκτακτης εισφοράς (δήθεν) αλληλεγγύης – «σχήμα λόγου»…
• Κατάργηση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στα Ταμεία – «σχήμα λόγου»…

Μετά από τόσα «σχήματα λόγου», αναρωτιόμαστε: Μήπως κι αυτός ο «έντιμος συμβιβασμός» είναι επίσης ένα «σχήμα λόγου»; Και αν ναι, τότε τι να κρύβεται πίσω από αυτό το τόσο διαδεδομένο «σχήμα λόγου» που δεσπόζει εσχάτως στις δημόσιες τοποθετήσεις όλων ανεξαιρέτως των κυβερνητικών στελεχών;

Θέσαμε το θέμα την Κυριακή και από την «Real News». Ακούγοντας, δε, τα κυβερνητικά στελέχη να περιγράφουν με όλο και πιο γλαφυρό τρόπο το πόσο κοντά βρίσκονται σε συμφωνία με τους «εταίρους» τους, μια συμφωνία που την περιγράφουν ως «έντιμο συμβιβασμό», θεωρούμε επιβεβλημένο να επανέλθουμε και από το «enikos.gr»:

«Έντιμος συμβιβασμός», λοιπόν. Αλλά τι πάει να πει «έντιμος συμβιβασμός»; Αυτός ο «έντιμος συμβιβασμός» περιλαμβάνει, άραγε, την έξοδο από τα Μνημόνια; Ναι ή όχι;  Περιλαμβάνει, δηλαδή, το αίτημα επιβίωσης της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού και την αδιαμφισβήτητη εντολή που έλαβε η κυβέρνηση στις εκλογές;

Το αμέσως επόμενο ερώτημα που τίθεται είναι: Και τι σημαίνει τελικά «έξοδος από τα Μνημόνια»; Κατ’ αρχάς θα πρέπει να συμφωνήσουμε: «Έξοδος από τα Μνημόνια» δεν σημαίνει λόγια. Σημαίνει έργα.

Σίγουρα δεν σημαίνει διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης στο όνομα του «μη χειρότερα». Και πολύ περισσότερο δεν σημαίνει την εμφάνιση της (τάχα μου… «ήπιας) χειροτέρευσης σαν «καλυτέρευση»!

Η «έξοδος από τα Μνημόνια» για να μην αποτελεί «σχήμα λόγου» αλλά λόγω και έργω πολιτική συνέπεια – και άρα πολιτική τιμιότητα – σημαίνει:

• Κατάργηση όλων των 520 μνημονιακών νόμων που ψηφίστηκαν, εφαρμόστηκαν και εξόντωσαν τον ελληνικό λαό από το 2010.
• Κατάργηση – μέχρι τελευταίου – των 22.000 μνημονιακών άρθρων και διατάξεων που επιβλήθηκαν και εφαρμόζονται στην καμπούρα του ελληνικού λαού.
• Ανάκτηση όλων των εισοδηματικών απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι όλα αυτά τα χρόνια που ξεπερνούν τα 70 δισ. ευρώ.
• Επιστροφή του 13^ου και 14^ου μισθού, επιστροφή της 13^ης και 14^ης σύνταξης.
• Ανάκτηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων είχαν απομείνει πριν από το 2010 και που κονιορτοποιήθηκαν με πρόσχημα την κρίση, το χρέος, και τα ελλείμματα.
• Επιστροφή των κλεμμένων από τα Ασφαλιστικά Ταμεία που μόνο από το PSI έχασαν πάνω από 12 δισ. ευρώ.
• Επιστροφή του δικαιώματος της εργασίας στα 1,3 εκατομμύρια εργαζομένων που ρίχτηκαν στην ανεργία αυτά τα χρόνια.
• Κατοχύρωση επιδόματος ανεργίας στο σύνολο των δικαιούχων και όχι μόνο στο 1/10 αυτών όπως σήμερα.
• Επιστροφή του 1 εκατομμυρίου νοικοκυριών στη δυνατότητα να έχουν θέρμανση.
• Ακύρωση του καθεστώτος που οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες βιοπαλαιστές στο «λουκέτο».
• Ακύρωση της φοροληστείας που εκτίναξε τους φόρους κατά 337% για τους αδύναμους όταν οι πλούσιοι και οι ισχυροί είδαν τη δική τους φορολόγηση να αυξάνεται μόλις κατά 9%…
• Αποκατάσταση των θανάσιμων πληγμάτων που έχουν υποστεί νοσοκομεία, σχολεία, κοινωνικές δομές και υπηρεσίες από την μνημονιακή λεηλασία.
• Ακύρωση και τερματισμό του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας.

Είναι προφανές, επομένως, ότι «έξοδος από τα Μνημόνια» δεν είναι ούτε η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, ούτε η αύξηση του ΦΠΑ, ούτε η «δραστική» – κατά Βαρουφάκη – περικοπή των λεγόμενων «πρόωρων συντάξεων», ούτε το ξεπούλημα αεροδρομίων και λιμανιών, ούτε η «αέναη» πληρωμή του τοκογλυφικού χρέους.

Ανεξαρτήτως, λοιπόν, τι εννοεί η κυβέρνηση κι οι κάθε λογής «εντιμότατοι φίλοι μας» όταν μιλάνε για «συμβιβασμό», ανεξαρτήτως πως τον ορίζουν τον «συμβιβασμό» (κι ας τον ορίσουν όπως τους αρέσει), ένα είναι βέβαιο: Η «εντιμότητα» εν προκειμένω ορίζεται με έναν και μόνο τρόπο: Ως έννοια είναι ταυτόσημη με την «έξοδο από τα Μνημόνια.

    Αυτό θα πει εντιμότητα. Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό, αν επιχειρηθεί να καμωθεί την πολιτική «εντιμότητα» μέσα από «(προ)σχήματα λόγου», θα είναι καραμπινάτος εμπαιγμός.

Ντνίπρο: Η «σταχτοπούτα» της ακροδεξιάς και ο «δράκος» ολιγάρχης

stokokkino.gr

Το παραμύθι της Ντνίπρο μάλλον δεν έχει «σταχτοπούτα» αλλά μόνο «δράκο» ολιγάρχη με μια στρατιά από φανατικούς ακροδεξιούς «μαχητές του σκότους».   Της Αλέκας Ζουμή

Το σφύριγμα της λήξης της χθεσινοβραδινής αναμέτρησης ανάμεσα στην Ντνίπρο και την Νάπολι στο “Ολιμπίνσκι” του Κίεβου βρήκε τους χιλιάδες οπαδούς της ουκρανικής ομάδας να πανηγυρίζουν με εισβολή στον αγωνιστικό χώρο και κρατώντας σημαίες, την ιστορική πρόκριση της ομάδας τους στον τελικό του Europa League.

H Ντνίπρο είχε αποκλείσει την ιταλική ομάδα με αρκετή βοήθεια από την διαιτησία και η πρώτη αντίδραση όλων – Τύπου και ποδοσφαιρόφιλων – ακόμη και στην Ελλάδα ήταν η ικανοποίηση που μια μικρή ομάδα – έκπληξη βρίσκεται στον τελικό. Και ελάχιστοι ήταν αυτοί που πρόσεξαν τις σημαίες και τα πανό στις κερκίδες των Ουκρανών. Σημαίες και πανό με στοχάδια.

Χαρακτηριστικά δείγματα των πολιτικών φρονημάτων της κερκίδας με καθαρά ακροδεξιά κατεύθυνση, μια κερκίδα που αρκετές φορές έχει απειληθεί με τιμωρία αλλά για ακόμη μια φορά αποδείχτηκαν ελλιπέστατα τέτοιου είδους μέτρα.

Η “σταχτοπούτα”, λοιπόν, της οποίας η φετινή πορεία έχει προκαλέσει από έκπληξη μέχρι… ντελίριο ενθουσιασμού, τυγχάνει να έχει πρόεδρο έναν Ουκρανο-Κυπριο-Ισραηλινό ολιγάρχη, τον τρίτο πιο πλούσιο άνθρωπο της Ουκρανίας.

Πρόκειται για τον Ιχορ Κολομόισκι, επικεφαλής του ομίλου “Privat” , ο οποίος ελέγχει χιλιάδες επιχειρήσεις σε κάθε είδους βιομηχανία και δραστηριοποιείται από την Ουκρανία μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες και από την Γκάνα μέχρι την Ρωσία και την Ρουμανία.

Δραστηριοποιείται στο φυσικό αέριο, τον χάλυβα, το πετρέλαιο και όχι μόνο… Η ανάμειξή του στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας είναι επίσης ιδιαίτερα σημαντική. Οσον αφορά στον ίδιο τον Κολομόισκι, είναι προσωπικός φίλος του προέδρου της Ουκρανίας Ποροσένκο, έχει διατελέσει κυβερνήτης επαρχίας, αν και παλαιότερα έχει ταχθεί στο πλευρό της Γιούλια Τιμοσένκο.

Ωστόσο, πριν από λίγους μήνες ήρθε σε σύγκρουση με τον πρόεδρο της χώρας, με τον Ποροσένκο να τον παύει από τα καθήκοντά του ως κυβερνήτη της  επαρχίας Δνιπροπέτροσβνσκ.

Είχε προηγηθεί –και παραμένει ζωντανή – η κόντρα του με τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλάντιμιρ Πούτιν, τον οποίο είχε χαρακτηρίσει «σχιζοφρενή και τρελό», με τον Πούτιν να απαντάει με καταγγελία για απάτη εις βάρος του Ρόμαν Αμπράμοβιτς.

Το όνομα «Ντνίπρο» δεν φέρει μόνο η ποδοσφαιρική ομάδα στην οποία είναι πρόεδρος ο Κολομόισκι αλλά και τάγμα που φέρεται ο ολιγάρχης να δημιούργησε, το οποίο μάλιστα κάποιοι ονομάζουν και «Τάγμα Κολομόισκι».

Από το βράδυ της Πέμπτης αρκετοί ήταν αυτοί που αμφισβήτησαν το «ποδοσφαιρικό φαινόμενο» Ντνίπρο, υποστηρίζοντας πως πρόκειται για καθαρό «σπρώξιμο» από πλευράς… συστήματος προκειμένου να «ευχαριστηθεί» ο ολιγάρχης και να συνεχίσει να χρηματοδοτεί –με όποιο τρόπο – το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Το παραμύθι, λοιπόν, μάλλον δεν έχει «σταχτοπούτα» αλλά μόνο «δράκο» με μια στρατιά από φανατικούς ακροδεξιούς «μαχητές του σκότους» και όχι του φωτός όπως είναι το προσωνύμιό τους

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ: Η κυβέρνηση περιθάλπει τους σφαγείς του λαού του Ντονμπάς!

 

Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία

 

 

Η Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία καταγγέλλει την προκλητική ενέργεια της ελληνικής κυβέρνησης να περιθάλψει σε νοσοκομεία της χώρας στρατιώτες της Εθνικής Φρουράς (National Guard) του ουκρανικού στρατού!

Όπως ανακοινώθηκε επίσημα στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών της Ουκρανίας (http://mfa.gov.ua/en/news-feeds/foreign-offices-news/36389-do-greciji-pribuli-poraneni-vijsykovosluzhbovci-nacgvardiji-ukrajini-ta-zbrojnih-sil-ukrajini) έξι τραυματίες Ουκρανοί στρατιώτες έφτασαν χθες, 14/5, στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος προκειμένου να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο ΚΑΤ της Αθήνας. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, στις αρχές Ιούνη, αναμένονται άλλοι δύο Ουκρανοί στρατιώτες. Το Υπ.Εξ. της Ουκρανίας αναφέρεται σε συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση κάτι που σημαίνει ότι τα νοσοκομεία της χώρας θα μετατραπούν σε χώρους περίθαλψης όσων μακέλεψαν και θα μακελέψουν χωριά και πόλεις στο Ντονμπάς της Ανατολικής Ουκρανίας. Υπενθυμίζουμε ότι κατά την επίσκεψή του στο Κίεβο, τρεις μήνες πριν, ο Υπ. Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκος Κοτζιάς είχε αναφερθεί στη δυνατότητα της χώρας να προσφέρει τέτοιου είδους βοήθεια στην Ουκρανία και όπως φαίνεται δεν έμεινε στα λόγια…

Τι είναι όμως η Εθνική Φρουρά του ουκρανικού στρατού;

Πρόκειται για ειδικό σώμα στρατού που υπακούει στο υπουργείο εσωτερικών της Ουκρανίας και δημιουργήθηκε μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν, την Άνοιξη του 2014. Ο βασικός λόγος δημιουργίας της Εθνικής Φρουράς ήταν το χαμηλό ηθικό κι η απειθαρχία που επιδείκνυαν οι απλές μονάδες κι αξιωματικοί του ουκρανικού στρατού στην πρώτη φάση του πολέμου στην Αν. Ουκρανία. Έτσι, η Εθνική Φρουρά ανέλαβε τον ρόλο του πιο πιστού στο καθεστώς και παράλληλα πιο επιθετικού κομματιού του ουκρανικού στρατού στα πλαίσια της «Αντι-Τρομοκρατικής Επιχείρησης στα Ανατολικά». Εκτός από εθελοντές και επιστρατευμένους, η Εθνική Φρουρά ενσωμάτωσε και τα περισσότερα από τα αυτόνομα φασιστικά/νεο-ναζιστικά ένοπλα τάγματα που είχαν δημιουργηθεί στην Ουκρανία από αντίστοιχες οργανώσεις όπως ο Δεξιός Τομέας, ο Πατριώτης της Ουκρανίας, το Σοσιαλ-Εθνικό Κόμμα, την οργάνωση Λευκό Σφυρί κ.ο.κ.
Είναι το στρατιωτικό σώμα που συμμετείχε στη δολοφονία 10 έως 20 αμάχων στη Μαριούπολη τον Μάη του 2014.

Κομμάτι της Εθνικής Φρουράς αποτελεί και το περιβόητο τάγμα «Αζόφ», δημιούργημα του ολιγάρχη Κολομόισκι, η ναζιστική σύνθεση του οποίου ενόχλησε ακόμα και τα μεγάλα ΜΜΕ του δυτικού κόσμου…
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Εθνική Φρουρά και τα συστατικά της μέρη έχουν κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου στο Ντονμπάς τόσο από τη Διεθνή Αμνηστία, όσο ακόμα και από τις εισαγγελικές αρχές της ίδιας της Ουκρανίας…
Σήμερα, η Εθνική Φρουρά εκπαιδεύεται από την 173η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία του ΝΑΤΟ για να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος στη νέα επίθεση που σχεδιάζει να εξαπολύσει το ουκρανικό καθεστώς.

Για εμάς δε χωράει καμία συζήτηση. Η νοσηλεία εγκληματιών πολέμου προκειμένου να επιστρέψουν στη χώρα τους και να συνεχίσουν το έργο τους δεν αποτελεί πράξη ανθρωπισμού αλλά έμμεση συμμετοχή στα εγκλήματα κατά του λαού της Αν. Ουκρανίας!

Επιπλέον, αναρωτιόμαστε γιατί η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει σε καμία κίνηση ουσιαστικής υπεράσπισης των 80.000 Ελλήνων μειονοτικών που ζουν στην περιοχή του Ντονμπάς, την ώρα που τα ελληνικά χωριά κι η Μαριούπολη, είτε βρίσκονται υπό στρατιωτικό νόμο και κατοχή από ναζιστικά τάγματα τύπου Αζόφ είτε, όσα συμπεριλαμβάνονται στις Λαϊκές Δημοκρατίες Ντονιέτσκ-Λουγκάνσκ, βομβαρδίζονται απ’ τον ουκρανικό στρατό. Υπάρχει αυτός ο πληθυσμός για την ελληνική κυβέρνηση; Δε γνωρίζει ότι τα ελληνικά χωριά της Αν. Ουκρανίας βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του μετώπου; Δε γνωρίζει ότι πλήθος ελληνικής καταγωγής μειονοτικών έχει καταταγεί εθελοντικά στις πολιτοφυλακές του Ντονμπάς;

Ακόμα αναρωτιόμαστε γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει λάβει καμία πρωτοβουλία περίθαλψης των παιδιών του πολέμου, των ορφανών, των ηλικιωμένων, την αναστήλωση κάποιου σχολείου ή παιδικού σταθμού στο πολύπαθο Ντονμπάς…

Λίγες μέρες μετά την επιστροφή του Διεθνούς Καραβανιού Αλληλεγγύης στο Ντονμπάς το οποίο παρέδωσε 1 τόννο ανθρωπιστικής βοήθειας σε αυτούς που το έχουν ανάγκη και τη συγκινητική υποδοχή της οποίας έτυχε η ελληνική αποστολή, η κίνηση αυτή της κυβέρνησης αποτελεί όνειδος και από εμάς λογίζεται ως απόλυτα εχθρική. Ο ελληνικός λαός διακατέχεται από αισθήματα συμπάθειας προς τον λαό του Ντονμπάς και τον αντιφασιστικό αγώνα του. Κανείς δεν θέλει να περιθάλπονται σε ελληνικά νοσοκομεία φασίστες και νεοναζί εγκληματίες πολέμου. Δεν θα γίνουμε συνένοχοι στο έγκλημα που συντελείται στην Αν. Ουκρανία.

Ως Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία απαιτούμε από την ελληνική κυβέρνηση να ακυρώσει εδώ και τώρα τη συμφωνία που έχει συνάψει με το ουκρανικό καθεστώς και να απολογηθεί στον λαό γι’ αυτή της την πρωτοβουλία. Σε διαφορετική περίπτωση βάφει τα χέρια της με το αίμα των δεκάδων χιλιάδων νεκρών και τραυματιών του πολέμου, των εκατομμυρίων ξεριζωμένων προσφύγων και των διωκόμενων αντιφρονούντων που φυλακίζονται, βασανίζονται και δολοφονούνται απ’ το ουκρανικό καθεστώς.

Το δίλημμα είναι καθαρό:

Με το ΝΑΤΟ, το εθνικιστικό-ακροδεξιό ουκρανικό καθεστώς και τους φασίστες εγκληματίες πολέμου

ή

με τον αντιφασιστικό αγώνα του λαού του Ντονμπάς, την προστασία της ελληνικής μειονότητας και την ειρήνη στην περιοχή;

Υ.Γ. Για όσους/ες δεν πείστηκαν ακόμη και διαθέτουν γερό στομάχι προτείνουμε το παρακάτω βίντεο με τη δράση του ουκρανικού στρατού και της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή του Ντονμπάς:

 

9 Μάη 1945 – 70 χρόνια!

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

«Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός».

Μπ.Μπρεχτ

    Ήταν πριν από 70 χρόνια όταν η Ιστορία σφραγίστηκε από το κόκκινο του αίματος. Από το χρώμα του δίκιου και της αλήθειας. Από το κόκκινο της σημαίας με το σφυροδρέπανο.

Με αυτό το «μελάνι» γράφτηκε η Ιστορία στην αναμέτρηση του ανθρώπου με το τέρας και με το έγκλημα. Με την απανθρωπιά και την κτηνωδία.

    Ήταν 9η Μάη 1945.

Ήταν η ημέρα που η σημαία που ήδη κυμάτιζε στο Ράιχσταγκ, η σημαία

του στρατού των εργατών, των αγροτών, των κολασμένων της γης, επέφερε το οριστικό πλήγμα στο φίδι του ναζισμού.

Πριν από 70 χρόνια ενώπιον του στρατάρχη Γκιόργκι Κονσταντίνοβιτς Ζούκοφ, η ναζιστική Γερμανία υπέγραφε την άνευ όρων συνθηκολόγησή της.

Η νίκη του Ανθρώπου εναντίον του φασισμού, η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών ήταν γεγονός.

Αυτό το πανανθρώπινο επίτευγμα σφραγίστηκε με το ίδιο εκείνο κόκκινο χρώμα που δέσποζε στα οδοφράγματα της Παρισινής Κομμούνας. Με το χρώμα το βγαλμένο από το ηφαίστειο της ελπίδας που εξερράγη τον Οκτώβρη του 1917 στην Πετρούπολη.

***

Σε αυτή η Νίκη – σταθμό, που κατορθώθηκε με τις ανείπωτες θυσίες εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, χωρίς προηγούμενο υπήρξε η συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης και του Κόκκινου Στρατού.

• Σ’ ένα μέτωπο, το μήκος του οποίου κυμαινόταν από 3.000 έως 6.200 χιλιόμετρα, ο Κόκκινος Στρατός έδωσε ενάντια στον ναζισμό αδιάλειπτα μάχες για 1.418 μερόνυχτα.
• Κάθε λεπτό του πολέμου, η Σοβιετική Ένωση θρηνούσε κατά μέσο όρο 9 νεκρούς. Κάθε ώρα 507 νεκρούς. Κάθε μέρα 1.400 νεκρούς.
• Σε έναν πόλεμο που η Βρετανία θρήνησε 375.000 νεκρούς και οι ΗΠΑ περίπου 400.000, η ΕΣΣΔ προσέφερε πάνω από 20 εκατομμύρια παιδιά της.
• Πάνω από 10 εκατομμύρια οι ανάπηροι και οι τραυματίες με τον ανθό του σοβιετικού λαού να φράζει με τα στήθια του το Στάλινγκραντ, το Λένινγκραντ, τη Μόσχα, το Κουρσκ, τη Σεβαστούπολη.
• Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στοίχισε στην ΕΣΣΔ σε υλικές ζημιές το κολοσσιαίο ποσό των 485 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μεγαλύτερο απ’ αυτό που κατέβαλαν ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία μαζί.
• Πάνω από 1.700 πόλεις, πάνω από 70.000 χωριά, πάνω από 30.000 βιομηχανικές επιχειρήσεις, πάνω από 100.000 συνεταιριστικές μονάδες, αμέτρητες χιλιάδες νοσοκομεία, σχολεία, βιβλιοθήκες έγιναν στάχτη στο έδαφος της ΕΣΣΔ από τους ναζί.

Έτσι γράφτηκε η Ιστορία μέχρι τις 9 Μάη. Αυτά πρόσφεραν οι κομμουνιστές στον πόλεμο κατά του φασισμού. Αυτή είναι η «σχέση» του σοσιαλισμού και των κομμουνιστών με το φασισμό: «Σχέσεις» που το έχουμε τονίσει και θα το επαναλάβουμε: Τις χωρίζει αίμα! Το περισσότερο αίμα που χύθηκε ποτέ στην ανθρωπότητα!

***

Η Ιστορία γράφτηκε:

Την πιο σκληρή, την πιο ανιδιοτελή, την πιο καθοριστική μάχη για τη νίκη κατά του φασισμού την έδωσε στην ανθρωπότητα το πρώτο εργατικό κράτος στην Ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Παρόντες, πρωτομάρτυρες και πρωταγωνιστές αυτού του αγώνα ήταν οι κομμουνιστές. Παντού. Και στην Ελλάδα.

Είναι εδώ, στην πατρίδα μας, που η 9η Μάιου:

• Είναι μια Μέρα που περνάει μέσα από την αθάνατη ψυχή των 200 της Καισαριανής, της Ηλέκτρας, του Μπελογιάννη, του Πλουμπίδη, του Χαρίλαου, του Αρη, του αντάρτη που έστειλε περήφανο χαιρετισμό από τον Γοργοπόταμο στην Αλαμάνα.
• Είναι η Μέρα που η Κοκκινιά και η Καλογρέζα, η Βιάννος και ο Χορτιάτης γίνονται ένα με το Μανιάκι και το Μεσσολόγγι.
• Είναι η Μέρα που οι Αρματολοί και οι Κλέφτες στήνουν χορό με τους μαχητές του ΕΛΑΣ, με τους αδούλωτους της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης της δεκαετίας του ‘40.
• Είναι η Μέρα που η Γκουέρνικα και το Δίστομο, τα Καλάβρυτα και η Ακροναυπλία, η Μακρόνησος, το Στάλινγκραντ και η Αθήνα του Μεγάλου Δεκέμβρη, γίνονται τραγούδι στα χείλη του Ρίτσου και του Μπρεχτ, του Νερούδα και του Λειβαδίτη, του Μίκη και του Σοστακόβιτς, γίνονται κραυγή στα χέρια του Πικάσο και του Φαρσακίδη.

***

Όταν ο στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού κάρφωνε τη σημαία της Επανάστασης στην καρδιά του ναζισμού, στο Ράιχσταγκ, σφράγιζε για πάντα και με τον πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο την Ιστορία.

    Αυτή την αλήθεια δεν θα καταφέρουν ποτέ να τη «σβήσουν» από την Ιστορία εκείνοι που βουτάνε την «πένα» τους στην «κοιλιά» του Γκαίμπελς για να ξαναγράψουν και να ξεγράψουν την Ιστορία.

Για τους «δεξιούς» και τους «αριστερούς», για τους φιλελεύθερους και τους σοσιαλδημοκράτες υπηρέτες των «Κρουπ» και των «Ροκφέλερ», για τους «δημοκράτες» της άθλιας θεωρίας των «δυο άκρων» που με όχημα την ΕΕ προσπαθούν να συσχετίσουν (!) το ναζισμό και το φασισμό με τον κομμουνισμό, η ιστορική αλήθεια είναι αμείλικτη.

Απέναντι στη φρίκη του ολοκαυτώματος, στην απανθρωπιά του ρατσισμού, στο ναζιστικό εσμό που γεννιέται και εκτρέφεται στα ταξικά χαμαιτυπεία των μονοπωλίων, θα υπάρχει αυτή η ημερομηνία, θα υπάρχει αυτή η φωτογραφία – παράσημο της Ανθρωπότητας στον αγώνα ενάντια στην κτηνωδία, που θα θυμίζει στους αιώνες:

    Οι κομμουνιστές δεν συνθηκολόγησαν ποτέ με τα φίδια.

***

Η 9η Μάη 1945 είναι η ημερομηνία που – όσο υπάρχουν άνθρωποι – θα αποτελεί την διαρκή υπόμνηση:

Οι κουκουλοφόροι του δοσιλογισμού, οι «κράτα Ρόμελ» του μαυραγοριτισμού, οι «Χίτες» του χτες και οι εγκληματικές συμμορίες του σήμερα, ο υπόκοσμος, οι ταγματασφαλίτες, οι Μεταξάδες και οι Ρουφογάληδες του συστήματος που γέννησε το ναζισμό, θα επιστρέφουν πάντα εκεί που ανήκουν οι «Καιάδες»: Στα καταγώγια των (…αρίων) υπανθρώπων.

Η 9^η Μάη 1945 είναι το φωτεινό ορόσημο μιας Ιστορίας που γράφεται κάθε μέρα. Που γράφεται χωρίς «ρεαλιστικές» υποχωρήσεις. Χωρίς απαράδεκτους συμβιβασμούς. Χωρίς υπόκλιση στις αυταπάτες. Χωρίς «διαπραγματεύσεις» και «επαναδιαπραγματεύσεις» με όσους επωάζουν τα φίδια στον κόρφο τους.

Η 9^η Μάη μεταφέρει το – παρά ποτέ – επίκαιρο μήνυμα:

«Ο Φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον, καινούριο κάτι τάχα να μας φέρει/ τι κρύβει μες στα δόντια του το ξέρω, καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι/

    Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν και χάνονται βαθιά στα περασμένα/ οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν, μα όχι και το μίσος του για σένα/

    Ο Φασισμός δεν έρχεται από μέρος που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι/ το κουρασμένο βήμα του το ξέρω και την περίσσια νιότη μας την ξέρει.

    Μα πάλι θε’ ν’ απλώσει σαν χολέρα, πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου

και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα, αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου/

    Τον Φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον! Δε θα πεθάνει μόνος· τσάκισέ τον»! (Φώντας Λάδης)

 

 

email: mpog@enikos.gr    

Λεφτά θέλετε; Κάντε ΠΝΠ και πάρτε τα!

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

 

Βιώνουμε «οικονομική ασφυξία». Μάλιστα…

Γιατί βιώνουμε «οικονομική ασφυξία»; Από πού προκύπτει η ασφυξία; Μα από τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας. Από το γεγονός, δηλαδή, ότι «πρέπει» να πληρώνουμε τοκογλυφικά σε δανειστές, σε τοκογλύφους και σε κερδοσκόπους. Εκείνους που πριν τους λέγαμε τρόικα και τώρα τους λέμε «θεσμούς». Μάλιστα…

    Και τι κάνει η κυβέρνηση; Ενώ αρχικά έλεγε ότι δεν ήθελε άλλα δάνεια, ότι δεν ήθελε άλλες δόσεις, τώρα διαπραγματεύεται και ξαναδιαπραγματεύεται σπεύδοντας στον Ντράγκι, τον Μοσχοβισί, τη Λαγκάρντ και ζητά εκταμίευση των δόσεων. Γιατί; Για να έχει λεφτά το ταμείο κι έτσι να μπορεί να πληρώσει και τους μισθούς αλλά και τους τοκογλύφους. Διαπραγματεύεται και αναζητά «έντιμο συμβιβασμό» με τους έξω για να μπορεί να πληρώσει και τις συντάξεις αλλά και τους δανειστές. Μάλιστα…

Για την οικονομία της συζήτησης, ας κάνουμε την παραχώρηση να μην φερθούμε σαν «δογματικοί» κομμουνιστές, να μην μπούμε στην κουβέντα για το αν «πρέπει» να πληρώνουμε τοκογλύφους. Ας αποφύγουμε να θέσουμε ζητήματα όπως η «άρνηση πληρωμών» ή ακόμα κι αυτή τη διαγραφή του χρέους. Ας κάνουμε, δηλαδή, μια προσπάθεια να μην διαταράξουμε τους κανόνες του… «κοινού ευρωπαϊκού σπιτιού» μας που τόσο τους σέβεται η κυβέρνηση.

Ας θέσουμε το θέμα ως εξής: Αν το ταμείο είναι μείον, αν έχει στερέψει, αν οι έξω – οι καλοί μας «εταίροι» – κλείνουν την κάνουλα, γιατί εμείς δεν ανοίγουμε την κάνουλα από τα… μέσα;

Εξηγούμαστε: Όλα τα προηγούμενα χρόνια είδαμε πόσο εύκολο είναι για τις κυβερνήσεις και το κράτος τους να υπογράφουν στο άψε – σβήσε Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και μέσα σε μια νύχτα να ξεσκίζουν μισθωτούς, συνταξιούχους, βιοπαλαιστές και άνεργους.

Εσχάτως είδαμε ότι την τεχνογνωσία των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου την διαθέτει και η παρούσα, η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση. Θαυμάσια (τρόπος του λέγειν)…

Αντί, λοιπόν, να μας πουλάνε φούμαρα «αριστερής» (!) κατήχησης περί «δίκαιης (!) λιτότητας» (κατά τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ κύριο Φίλη), γιατί δεν πάνε να κάνουν μερικές… δίκαιες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ). Τουτέστιν:

• Σε αυτή τη χώρα που με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου έφτασαν 6 εκατομμύρια άνθρωποι να ζουν στη φτώχεια, υπάρχουν 559 «πατριωτάκια» μας που μέσα στα χρόνια της κρίσης είδαν τα πλούτη τους να εκτινάσσονται στα 76 δισ. δολάρια («Βήμα», 24/8/2014) και να ανέρχονται στο 45% του ΑΕΠ της χώρας. Γιατί δεν πάει η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, κι όπως οι προηγούμενοι επέβαλαν χαράτσια και ΕΝΦΙΕΣ στο λαό (που η ίδια τα διατηρεί), αυτή – με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου – να επιβάλει μια έκτακτη εισφορά στο περίσσευμα των εν λόγω προυχόντων; Ακόμα και με ένα συμβολικό ποσοστό 10% θα μάζευε 7,6 δισ. ευρώ. Γιατί δεν πάει; Ε;
• Σε αυτή τη χώρα που με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου περίπου 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι ρίχτηκαν στην ανεργία, υπάρχουν 11 «πατριωτάκια» μας που μέσα στα χρόνια της κρίσης (έρευνα της «Wealth-Χ» και της ελβετικής τράπεζας «UBS») είδαν την περιουσία τους να αυξάνεται από 16 δισ. δολάρια το 2013 στα 18 δισ. δολάρια το 2014 και να κατέχουν σχεδόν το 10% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας. Η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, γιατί δεν πάει – με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου – να επιβάλει μια έκτακτη εισφορά στα πλούτη αυτών των Κροίσων; Με ένα συμβολικό ποσοστό του 10% θα μάζευε πάνω από 1,5 δισ. ευρώ. Γιατί δεν πάει; Ε;
• Σε αυτή τη χώρα που με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου έφτασαν 686.000 παιδιά να υποσιτίζονται (έκθεση Unicef), υπάρχει κι ένα 10% του πληθυσμού που είδε τα πλούτη του να εκτινάσσονται τα χρόνια της κρίσης φτάνοντας σήμερα στο σημείο να κατέχειτο 56,1% του εγχώριου πλούτου από το 48,6% που συγκέντρωνε το 2007(έκθεση της ελβετικής τράπεζας «Credit Suisse»). Γιατί  η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, δεν πάει – με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου – να επιβάλει μια έκτακτη εισφορά, όχι μεγάλη, μόλις 10%, στο θησαυροφυλάκιο αυτής της κάστας; Θα μάζευε περί τα 10 δισ. ευρώ. Γιατί δεν πάει; Ε;
• Στην Ελλάδα της εξαετούς ύφεσης, περίπου16.000 οικογένειες, σύμφωνα με κορυφαίους τραπεζίτες («Βήμα», 24/8/2014) διαθέτουν πάνω από 1 εκατ. ευρώ, αποκλειστικά για επενδύσεις σε διάφορα ενεργητικά. Τουτέστιν περί τα 16 δισ. ευρώ. Η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, αντί να υποδεικνύει στον λαό τον «λιτό βίο», γιατί δεν πάει – με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου – να τους επιβάλει μια έκτακτη εισφορά 10%; Θα εισέπραττε πάνω από 1,5 δισ. ευρώ. Γιατί δεν πάει; Ε;
• Σύμφωνα με τις λίστες του «Wealth-X Institute» στο «Οffshore Βanking» της Ελβετίας έχουν βρει καταφύγιο κεφάλαια ελληνικών συμφερόντων (συμπεριλαμβανομένου του εφοπλιστικού κεφαλαίου) ύψους 140 δισ. ευρώ. Αντί η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση να διατηρεί άθικτη την «οικειοθελή» φορολόγηση των πατρικίων, αντί να σχεδιάζει ρυθμίσεις που στην ουσία «ξεπλένουν» κι αφήνουν στο φορολογικό απυρόβλητο αυτόν τον πακτωλό, γιατί δεν πάει – με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου κι εξαντλώντας κάθε δυνατό μέτρο – να τους επιβάλει μια έκτακτη εισφορά 10%; Θα εισέπραττε το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 14 δισ. ευρώ. Ε; Γιατί δεν πάει;

Μόνο από αυτά η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση θα είχε σχεδιάσει να μαζέψει περί τα 35 δισ. ευρώ. Θα είχε, δηλαδή, ιχνηλατήσει το δρόμο, σπάζοντας τον «έξωθεν στραγγαλισμό» (και έχοντας στο πλευρό της την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού) για να λυθεί το πρόβλημα της «οικονομικής ασφυξίας» και της ρευστότητας όχι μόνο για φέτος, αλλά και για του χρόνου!

Σημείωση 1^η: Σε αυτές τις – δίκαιες – Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου δεν συμπεριλαμβάνουμε ούτε εκείνες που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στο εύπορο τμήμα του πληθυσμού που (έρευνα του ιδρύματος Hans Bockler) τα χρόνια της κρίσης η φορολογική του επιβάρυνση δεν ξεπέρασε το 9% όταν το φτωχό τμήμα του πληθυσμού είδε την φορολογική του επιβάρυνση να αυξάνεται κατά  337% (!), ούτε τις άλλες που θα έβαζαν τέλος σε λεόντειες συμβάσεις με τις οποίες «εθνικοί εργολάβοι», «εθνικοί προμηθευτές» και «εγχώριοι νταβατζήδες» (σσ: λόγια πρώην πρωθυπουργού είναι αυτά) λυμαίνονται τον τόπο κοκ.

Σημείωση 2^η: Μη μας πουν ότι «αυτά δεν γίνονται» ή ότι «θέλουν χρόνο». Μπα! Όταν πρόκειται για την καμπούρα των μισθωτών και των συνταξιούχων γιατί γίνονται; Και γιατί γίνονται στο ατάκα κι επιτόπου;

    Σημείωση 3^η: Επειδή αυτά τα «δεν γίνονται» τα ακούμε εσχάτως κι από διάφορους «αριστερούς», επιτρέψτε μας σε αυτό το είδος… «αριστερού» να απευθυνθούμε ως εξής:

Ε, ψιτ, αριστερέ: Προφανώς και δεν υπάρχει κανένα… τεχνικό πρόβλημα για να εφαρμόσεις μια πολιτική που δεν λεηλατεί το υστέρημα των πολλών, αλλά θέτει στο στόχαστρο το περίσσευμα των λίγων. Πολιτικό (και για την ακρίβεια: ταξικό) είναι το πρόβλημα που υπάρχει. Οι Αριστεροί – οι κανονικοί – τα ξέρουν αυτά…

Αντί, λοιπόν, η κυβέρνηση να τρέχει «έξω» για λεφτά και για δόσεις, αντί να «εξαντλείται» δεξιά κι αριστερά σε… «δημιουργικές ασάφειες» με τους «έξω», κι αντί να διακινεί το σενάριο της «καλής λιτότητας» για το λαό στο όνομα ότι οι «έξω» είναι εκβιαστές που της ζητούν να πάρει νέα μέτρα (με τους οποίους, όμως, διαπραγματεύεται), γιατί δεν λύνει το θέμα της ρευστότητας από τα «μέσα»;

Με δυο λόγια: Γιατί – και ως «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση που είναι και με την άνεση που απέκτησε στις ΠΝΠ – δεν τα παίρνει από τους «μέσα» που τα ‘χουνε; Ε;

9 Μάη 1945-Η ημέρα της αντιφασιστικής νίκης των Λαών