καράβι κόκκινο

τα μαύρα τα μαλλιά μας και αν ασπρίσαν δεν μας τρομάζει η βαρυχειμωνιά

  • Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ’ άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω. Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει. Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε

  • Γιάννης Ρίτσος

    Να με θυμόσαστε - είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια, για να φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. την ομορφιά ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιος μου το μοίρασα δίκαια. Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ' ένα κρινάκι του αγρού τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε.

  • κώστας βάρναλης

    Δε λυπάμαι τα γηρατειά που φεύγουν - τα μωράκια που έρχονται άθελά τους να ζήσουν σκλάβοι, να πεθάνουν σκλάβοι, σ' έναν κόσμο ελεύθερων αφεντάδων. Θα τους μαθαίνουν: η σκλαβιά τους χρέος εθνικόν και σοφία του Πανάγαθου!... Πότε θ' αναστηθούν οι σκοτωμένοι; ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗΣ 20.10.1973

  • ------------------------------- Την πόρτα αν δεν ανοίγει, τη σπαν, σας είπα. Τι στέκεστε, τι γέρνετε σκυφτοί; Λαέ σκλάβε, δειλέ, ανανιώσου, χτύπα! Και κέρδισε μονάχος το ψωμί -------------------------------- -------------------------------- ''Aν το δίκιο θες, καλέ μου, με το δίκιο του πολέμου θα το βρής. Όπου ποθεί λευτεριά, παίρνει σπαθί''
  • κομαντάντε Μάρκος

  • «Ο Μάρκος είναι γκέι στο Σαν Φρανσίσκο, μαύρος στη Νότια Αφρική, ασιάτης στην Ευρώπη, αναρχικός στην Ισπανία, Παλαιστίνιος στο Ισραήλ, γύφτος στην Πολωνία, ειρηνιστής στη Βοσνία, Εβραίος στη Γερμανία, μια γυναίκα μόνη στο Μετρό τα ξημερώματα, με άλλα λόγια ο Κομαντάτε Μάρκος είμαστε εμείς, το πρόσωπο του κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου πάνω στον πλανήτη»
  • μπερτολντ μπρεχτ

    Δεν είμαι άδικος, μα ούτε και τολμηρός και να που σήμερα μου δείξανε τον κόσμο τους μόνο το ματωμένο δάκτυλό τους είδα μπρος και είπα ευθύς: “μ’αρέσει ο νόμος τους” Τον κόσμο αντίκρυσα μέσ’απ’ τα ρόπαλά τους Στάθηκα κι είδα, ολημερίς με προσοχή. Είδα χασάπηδες που ήταν ξεφτέρια στη δουλειά τους. και σαν με ρώτησαν “σε διασκεδάζει;” είπα “πολύ”! Κι από την ώρα εκείνη, λέω “ναι” σε όλα, κάλλιο δειλός, παρά νεκρός να μείνω. Για να μη με τυλίξουνε σε καμιά κόλλα, ό,τι κανένας δεν εγκρίνει το εγκρίνω Φονιάδες είδα, κι είδα πλήθος θύματα, μου λείπει θάρρος, μα όχι και συμπόνια Και φώναξα, βλέποντας τόσα μνήματα: “καλά τους κάνουν -για του έθνους την ομόνοια!” Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές κι ήθελα να φωνάξω “σταματήστε!” Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές, μ’άκουσα να φωνάζω: “Ζήτω!Προχωρήστε!” Δε μου αρέσει η φτήνια και η κακομοιριά Γι’αυτό κι έχει στερέψει η έμπνευσή μου. Αλλά στου βρώμικού σας κόσμου τη βρωμιά ταιριάζει, βέβαια-το ξέρω-κι η έγκρισή μου

  • Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας

    Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για τη υπόθεσή του πρέπει προετοιμασμένος να ' ναι : γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί Θα μοιραστεί την ήττα . Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει : γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί .
  • εγκώμιο στον κομμουνισμό – μπέρτολτ μπρέχτ

    Είναι λογικός, καθένας τον καταλαβαίνει. Ειν' εύκολος. Μια και δεν είσαι εκμεταλλευτής, μπορείς να τον συλλάβεις. Είναι καλός για σένα, μάθαινε γι' αυτόν. Οι ηλίθιοι ηλίθιο τον αποκαλούνε, και οι βρωμεροί τον λένε βρωμερό. Αυτός είναι ενάντια στη βρωμιά και την ηλιθιότητα. Οι εκμεταλλευτές έγκλημα τον ονοματίζουν. Αλλά εμείς ξέρουμε: Είναι το τέλος κάθε εγκλήματος. Δεν είναι παραφροσύνη, μα Το τέλος της παραφροσύνης. Δεν είναι χάος Μα η τάξη. Είναι το απλό Που είναι δύσκολο να γίνει.
  • οι δικαστές

    Να οι κύριοι δικαστές τους λέμε οι καταπιεστές πως δίκαιο είναι τον λαό τι συμφέρει μα αυτοί δεν ξέρουν ποιο είναι αυτό κι έτσι δικάζουν στο σωρό μέχρι να βάλουν το λαό ολόκληρο στο χέρι
  • ———–

    Εχουνε νομικά βιβλία και διατάγματα Εχουνε φυλακές και οχυρώσεις Εχουνε δεσμοφύλακες και δικαστές Που παίρνουνε πολλά λεφτά κι έτοιμοι για όλα είναι. Μπ. Μπρεχτ
  • ———————

    "Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ο Χίτλερ φυλάκιζε ομοφυλόφιλους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου"
  • ========================

    Λες: Πολύ καιρό αγωνίστηκες. Δεν μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς. Άκου λοιπόν: Είτε φταις είτε όχι: Σαν δε μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις. Λες: Πολύ καιρό έλπιζες. Δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις. Έλπιζες τi; Πως ο αγώνας θαν’ εύκολος; Δεν είν’ έτσι. Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες. Είναι τέτοια που: Αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο Δεν έχουμε ελπίδα. Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει Θα χαθούμε. Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε. Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του. Οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση. Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.
  • Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους

    Αυτοί που βρίσκονται ψηλά θεωρούν ταπεινό να μιλάς για το φαΐ. Ο λόγος; έχουνε κιόλας φάει. Αν δε νοιαστούν οι ταπεινοί γι' αυτό που είναι ταπεινό ποτέ δεν θα υψωθούν. Αυτοί που αρπάνε το φαϊ απ’ το τραπέζι κηρύχνουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάν θυσίες. Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θά 'ρθουν.
  • che

    Πιστεύω στην ένοπλη πάλη σαν μοναδική λύση για τους λαούς που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή τους και είμαι συνεπής με τις πεποιθήσεις μου. Πολλοί θα με πουν τυχοδιώκτη και είμαι, μόνο που είμαι άλλου είδους τυχοδιώκτης, ένας από εκείνους που προβάλλουν τα στήθη τους για να αποδείξουν τις αλήθειες τους.

  • Αξίζει για ένα όνειρο να ζεις, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει
  • pablo neruda

    όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει. όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές. όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή. όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

  • από το Canto general

    Μπορεί να κόψουν όλα τα λουλούδια, αλλά δεν θα γίνουν ποτέ αφέντες της Άνοιξης
  • κ. καβάφης

    Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
  • κωστής παλαμάς

    Και τους τρέμουνε των κάμπων οι κιοτήδες και μ’ ονόματα τους κράζουν πονηρά κλέφτες κι απελάτες και προδότες. Τους μισούν οι βασιλιάδες κι όλοι οι τύραννοι κι είναι μέσα στους σκυφτούς τα παλληκάρια κι είναι μες στους κοιμισμένους οι στρατιώτες…” Κ . Παλαμάς στο Δωδεκάλογο του Γύφτου.
  • διαμοιρασμός του blog

    Bookmark and Share
  • διαχείριση

  • on line επισκέπτες

  • ημερολόγιο άρθρων

    Οκτώβριος 2013
    Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
     123456
    78910111213
    14151617181920
    21222324252627
    28293031  
  • Εγγραφή

Archive for 31 Οκτωβρίου 2013

Για τις αλλαγές στον «Ριζοσπάστη»

Posted by redship στο 31 Οκτωβρίου , 2013

 

Οι αλλαγές, που γίνονται στον «Ριζοσπάστη» και θα αποτυπωθούν και με τη νέα μορφή του φύλλου στην κυριακάτικη έκδοση στις 3 του Νοέμβρη, έχουν ως στόχο τη βελτίωση, την αναβάθμιση της εφημερίδας, στη βάση των κατευθύνσεων του 19ου Συνεδρίου και της συγκεκριμενοποίησής τους από την Κεντρική Επιτροπή, τη Συντακτική Επιτροπή της εφημερίδας και την Κομματική Οργάνωση του «Ριζοσπάστη». Στην υλοποίησή τους παίρνονται υπόψη οι σοβαρές οικονομικές δυσκολίες της περιόδου.

Για παράδειγμα, η μείωση των σελίδων δε σημαίνει μείωση ή υποβάθμιση της ποιότητας της εφημερίδας. Αντίθετα, και με λιγότερες σελίδες, και με λιγότερο προσωπικό, και με όλες τις δυσκολίες που υπάρχουν γίνονται οι απαραίτητες προσαρμογές, ώστε ο «Ριζοσπάστης» να μπορέσει να αντεπεξέλθει στο καθήκον του ως όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, ως καθημερινός σύντροφος, καθοδηγητής, διαφωτιστής των μελών και φίλων του Κόμματος, ευρύτερα των εργαζομένων στην πάλη τους.

Aπό αυτήν την άποψη, oι αλλαγές στoν «Ριζοσπάστη», η κατάργηση στηλών, οι αλλαγές καταμερισμού στο δυναμικό του, ποιος γράφει άρθρα, ποιος σχόλια, ποιος ρεπορτάζ, σε ποιο τμήμα είναι, λύνονται στο πλαίσιο της εφημερίδας, με ευθύνη της Διεύθυνσης και της Συντακτικής Επιτροπής, όπως, άλλωστε, συμβαίνει και με κάθε εφημερίδα, και δε γίνονται με άλλου τύπου κριτήρια, όπως διαδίδεται από διάφορους, όψιμους ενδιαφερόμενους και δήθεν «φίλους» της εφημερίδας του ΚΚΕ, συνδυάζοντας μισές «αλήθειες» με συκοφαντίες, ανυπόστατα στοιχεία και ερμηνείες προθέσεων.

Υπενθυμίζουμε ότι το 19ο Συνέδριο του Κόμματος κατέληξε σε νέο Πρόγραμμα, νέο Καταστατικό και σε Πολιτική Απόφαση με τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των κομματικών μελών. Ομόφωνα εγκρίθηκαν τα ντοκουμέντα, το Καταστατικό του Κόμματος στο ίδιο το 19ο Συνέδριο. Στο νέο Καταστατικό του Κόμματος προσδιορίζονται μια σειρά από ζητήματα για τα μέλη του Κόμματος που απασχολούνται σε τομείς της ιδεολογικο-πολιτικής δραστηριότητάς του όπως ο «Ριζοσπάστης». Προβλέπεται καταστατικά ότι, όπως και τα άλλα στελέχη που δουλεύουν σε άλλους τομείς δράσης του Κόμματος, κεντρικά και τοπικά, σε Τμήματα και σε Οργανώσεις, έτσι και στα έντυπα του Κόμματος οι εργαζόμενοι αυτοί στηρίζονται οικονομικά με ποσό που κυμαίνεται και δεν υπερβαίνει το μέσο μισθό των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Στον «Ριζοσπάστη», σε αντίθεση με τις αστικές εφημερίδες, δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι κομματικά μέλη πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, κάποιοι επαγγελματίες καριέρας και άλλοι όχι. Η καταστατική πρόβλεψη ισχύει για όλους χωρίς εξαιρέσεις.

Ο «Ριζοσπάστης» έχει ακούραστους κομμουνιστές δημοσιογράφους, αφανείς, που δεν περιμένουν κανενός είδους καταξίωση με τα κριτήρια που αυτή γίνεται στον αστικό Τύπο. Η ενασχόληση στον «Ριζοσπάστη» δεν είναι επαγγελματική σχέση, αλλά κομματική δουλειά γι’ αυτό δεν μπορεί να μοιράζεται με ενασχόληση σε άλλα έντυπα ή ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όπως συμβαίνει σε άλλες εφημερίδες και Μέσα.

Άλλωστε, ο «Ριζοσπάστης» δεν αγοράζεται και δε διαβάζεται για το ποιοι γράφουν σε αυτόν, αλλά πρωταρχικά και πάνω απ’ όλα γιατί είναι όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, δεν είναι οποιαδήποτε εφημερίδα.

Το ποιοι κομμουνιστές, ποια μέλη του Κόμματος εργάζονται και ποιοι όχι στον «Ριζοσπάστη» είναι κάτι που λύνεται με συλλογική ευθύνη της εφημερίδας.

ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

από  902.gr

Posted in ριζασπάστης | Με ετικέτα: | Leave a Comment »

Όλοι «υπερασπίζονται τον κομμουνιστή Μπογιό». Τους κομμουνιστές μεταλλεργάτες κανείς;

Posted by redship στο 31 Οκτωβρίου , 2013

Όλοι «υπερασπίζονται τον κομμουνιστή Μπογιό». Τους κομμουνιστές μεταλλεργάτες κανείς;

ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΖΩΝΗ – ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΣΧΙΣΤΟΥ
Καταδικάστηκαν συνδικαλιστές με μηνύσεις εργολάβων
Το δικαστήριο αποδέχτηκε τις άθλιες κατηγορίες των εργοδοτών, που επιστράτευσαν μέχρι και τη Χρυσή Αυγή για να χτυπήσουν τα ταξικά συνδικάτα

Την ένταση του αυταρχισμού αστικού κράτους και εργοδοσίας σε βάρος συνολικά του εργατικού κινήματος, σηματοδοτεί η απόφαση του Πλημμελειοδικείου Πειραιά, να καταδικάσει με 5 μήνες φυλακή τον Πέτρο Πουντίδη και Παύλο Πουντίδη, συνδικαλιστές των ταξικών σωματείων Μετάλλου Πειραιά και Ηλεκτρολόγων Πλοίων. Η δίκη αφορούσε στις κινητοποιήσεις που έκαναν τα ταξικά συνδικάτα στο Βιομηχανικό Πάρκο Σχιστού (ΒΙΠΑΣ) το καλοκαίρι του 2008, για να υπερασπιστούν το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, τις Συμβάσεις Εργασίας, συνολικά τη δουλειά με δικαιώματα.

Στο ΒΙΠΑΣ λειτουργούν επιχειρήσεις εργολάβων που δραστηριοποιούνται στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Αυτό σημαίνει ότι με τη συγκεκριμένη απόφαση, το δικαστήριο έρχεται επί της ουσίας να δώσει αέρα στα πανιά των μεγαλοεργολάβων, που έφτασαν να «βάλουν μπροστά» ακόμα και τα ναζιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής για να «καθαρίσουν» τη Ζώνη και κατ’ επέκταση το ΒΙΠΑΣ, από τις ταξικές δυνάμεις, να «τελειώνουν» με τη συνδικαλιστική δράση, να επιβάλουν όρους δουλεμπορίου σε βάρος των εργαζομένων.
Οι δύο συνδικαλιστές βρέθηκαν στο εδώλιο με εντελώς ανυπόστατες κατηγορίες που χάλκευσε ένας εργολάβος, ιδιοκτήτης μηχανουργείου. Αυτό που κάνει την πρόκληση ακόμα πιο μεγάλη, είναι το σκεπτικό που παραθέτει ο εργολάβος στη μήνυσή του και που -όπως δείχνει η απόφαση- αποδέχτηκε το δικαστήριο. Πρόκειται για κείμενο – «μανιφέστο» της εργοδοσίας, διανθισμένο με αντικομμουνισμό και με επιχειρήματα αναλόγου περιεχομένου με αυτά που διακήρυτταν οι χρυσαυγίτες όταν προετοίμαζαν τη δολοφονική επίθεση στο Πέραμα.
Συγκεκριμένα, καταφέρεται εναντίον των ταξικών συνδικάτων της Ζώνης για τα οποία αναφέρει ότι «αποτελούν ένα «μόρφωμα συνδικαλιστικής δράσης» και τα τελευταία χρόνια, όπως είναι γνωστό, αναπτύσσουν, τη «συνδικαλιστική τους δράση» κατευθυνόμενα απροκάλυπτα από συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, με αποτέλεσμα να μετέρχονται πολλές φορές μεθόδους και πρακτικές που αναμφισβήτητα νοθεύουν την έννοια της νόμιμης συνδικαλιστικής δράσης και την μετατρέπουν σε μακρύ και ευέλικτο βραχίονα πολιτικών επιδιώξεων, εναρμονισμένων με τη φιλοσοφία και την ιδεολογία μιας άλλης πολιτικής και ιδεολογικής κοσμοθεωρίας»!
Προσθέτει ακόμα ότι «τα γεγονότα που συνέβησαν» στις 13, 14 και 17 Ιούνη του 2008, τις μέρες δηλαδή που εξελίσσονταν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο ΒΙΠΑΣ, «προσχηματικά μόνο είχαν ως στόχο κάποια συνδικαλιστική δήθεν διεκδίκηση, αφού στην ουσία, στοχοποιούσαν το επιχειρηματικό κατεστημένο, επιχειρώντας την ενοχοποίησή του, με την επίκληση προκλητικά ψευδών επιχειρημάτων για να διεγείρουν το συναίσθημα των εργαζομένων και να τους στρέψουν ενάντια στην εργοδοσία»!
Ο εργολάβος ισχυρίζεται ότι οι συνδικαλιστές πήγαν στην επιχείρησή του και «με ύφος οργίλο μας διέταξαν να σταματήσουμε όσοι δουλεύουμε (…). Η έκδηλη πρόθεση των εισβολέων να χρησιμοποιήσουν εναντίον μας βία, η αριθμητική τους υπεροχή, αλλά και η εμπειρία μας από συμβάντα του παρελθόντος δεν άφηναν σε εμάς περιθώρια»! Δηλαδή, το «έγκλημα» των δύο συνδικαλιστών ήταν η «ιδεολογική κοσμοθεωρία» τους, το «ύφος οργίλο» και ότι ο εργολάβος είχε την εντύπωση ότι είχαν «έκδηλη πρόθεση» να χρησιμοποιήσουν βία!
Το σκεπτικό της μήνυσης ενίσχυσε ο εισαγγελέας της έδρας ο οποίος παραδέχτηκε ότι «πρέπει να έγιναν τα περιστατικά» και ότι αυτό «φαίνεται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επικρατούσε τότε στο ΒΙΠΑΣ»! Από το 2008 μέχρι και σήμερα, οι εργολάβοι των ΒΙΠΑΣ – Ζώνης έχουν καταθέσει εκατοντάδες μηνύσεις σε βάρος των συνδικαλιστών των ταξικών Συνδικάτων της Ζώνης, πολλές από τις οποίες είναι σαν να βγήκαν με καρμπόν. Μόνο ο πρόεδρος του Συνδικάτου Σωτήρης Πουλικόγιαννης μετράει πάνω από 200!
Προχτές, ωστόσο, ήταν η πρώτη καταδικαστική απόφαση σε βάρος των σωματείων της Ζώνης και μάλιστα σε μια περίοδο που έχει αποδειχτεί από τα σωματεία με συγκεκριμένα στοιχεία στις εισαγγελικές και ανακριτικές αρχές ότι οι φονιάδες της Χρυσής Αυγής είχαν πληρωθεί από τους εργολάβους για να χτυπήσουν τους κομμουνιστές συνδικαλιστές της Ζώνης στο Πέραμα. Ωστόσο, η αστική Δικαιοσύνη όχι μόνο δεν έχει «ενοχλήσει» ούτε έναν εργολάβο, αλλά έρχεται τώρα να ζητήσει από πάνω και τα ρέστα από τα σωματεία.
Μπαράζ διώξεων στη Λάρισα
 
Μπαράζ δικαστικών διώξεων σε βάρος συνδικαλιστών του ταξικού κινήματος, καταγγέλλει και το Εργατικό Κέντρο Λάρισας. Για το ζήτημα αυτό έδωσε συνέντευξη Τύπου, όπου αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα περιστατικά:
Μόλις πρόσφατα, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας επέβαλε την πρωτοφανή ποινή του ενός χρόνου φυλάκισης και ενός χρόνου στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, στον πρόεδρο του Συνδικάτου Επισιτισμού – Τουρισμού Λάρισας και σε έναν εργαζόμενο, ύστερα από μήνυση εργοδότη για συκοφαντία και ψευδορκία.
Ανάλογη μήνυση είχε υποβληθεί από εργοδότη εναντίον του πρώην ΔΣ του Συνδικάτου Επισιτισμού. Πρωτόδικα, το 2012 το δικαστήριο είχε καταδικάσει σε φυλάκιση 6-8 μηνών όλα τα μέλη του ΔΣ, για να αθωωθούν στο Εφετείο.
Μήνυση έχει επίσης υποβληθεί και από τη Γαλακτοβιομηχανία «ΟΛΥΜΠΟΣ», εναντίον του προέδρου, του γενικού γραμματέα, του αντιπροέδρου του Συνδικάτου Γάλακτος-Τροφίμων-Ποτών και του προέδρου του ΕΚΛ, για απεργία που είχε γίνει το 2012 ενάντια στις μειώσεις μισθών.
Μια σειρά μηνύσεις και δίκες με καταδικαστικές αποφάσεις είχαν προηγηθεί σε μέλη του ΔΣ του ΕΚΝΛ και σωματείων, για την περιφρούρηση παλιότερων απεργιών.
Σε εξέλιξη βρίσκονται μια σειρά δίκες εναντίον συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ και του ΕΚΛ για κινητοποιήσεις ενάντια στο χαράτσι των διοδίων. Σε απολογία έχουν κληθεί μέλη του προηγούμενου ΔΣ του ΕΚΛ και ο σημερινός πρόεδρός του, Τ. Τσιαπλές, για κινητοποιήσεις ενάντια στα διόδια και ενάντια στα χαράτσια έξω από τις Εφορίες.
Οπως επισημάνθηκε στη συνέντευξη Τύπου, «το ΕΚΛ αξιώνει από την κυβέρνηση να σταματήσει αμέσως κάθε δίωξη σε βάρος στελεχών του, σε βάρος άλλων συνδικαλιστών και εργαζομένων, που αγωνίζονται ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της, ενάντια στην επιθετικότητα της εργοδοσίας».
Ξανά δίκη για τα «Τζάμπο»
 
Χτες, τέλος, έγινε στον Πειραιά μια ακόμη δίκη για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις έξω από Τζάμπο, ενάντια στην απόλυση συνδικαλιστή. Ανάμεσα στους 8 κατηγορούμενους, ήταν και άνθρωποι που δεν είχαν σχέση με την κινητοποίηση, αλλά βρέθηκαν να διώκονται επειδή είχαν παρκάρει τα αυτοκίνητά τους κοντά στο κατάστημα και η Αστυνομία κατέγραψε τις πινακίδες τους!
Η δίκη αναβλήθηκε για τις 4 Ιούνη του 2014, επειδή δεν είχαν προσέλθει οι μηνυτές, δηλαδή οι εκπρόσωποι του ομίλου «Τζάμπο», αλλά και οι μάρτυρες κατηγορίας, όλοι αστυνομικοί. Υπενθυμίζεται ότι ο εισαγγελέας Σανιδάς είχε χαρακτηρίσει τις κινητοποιήσεις στα Τζάμπο «τελεσθέντα εγκλήματα», ανοίγοντας το δρόμο για διώξεις εργαζόμενων και συνδικαλιστών.Ριζοσπάστης

Posted in ρήξη και ανατροπή, ταξικός πόλεμος, Δύο Ελλάδες δύο τάξεις μία λύση | Με ετικέτα: , , | 1 Comment »

«Οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια»!

Posted by redship στο 31 Οκτωβρίου , 2013

 

 

 

 Νίκος Μπογιόπουλος

 

 

 

 

«Θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα μας πάρουν τις γυναίκες»… Αυτό λεγότανε την εποχή που το κράτος δούλευε για τις «Ούλεν», για τις «Κούπερ» και για τις «Πάουερ». Ηταν η εποχή που όσοι διοικούσαν το κράτος έχτιζαν τους «Νέους Παρθενώνες». Στη Μακρόνησο. Βέβαια όσοι τα έλεγαν αυτά για τους «ανήθικους» κομμουνιστές,  ήταν οι ίδιοι που επί των ημερών τους μεγαλούργησαν οι «Τρούμπες». Και  στη συνέχεια, πάλι επί των ημερών τους,  δοξάστηκαν τα κέντρα… αναψυχής με την ταμπέλα «προσεχώς Βουλγάρες». Σήμερα, δε, όλοι αυτοί οι κήνσορες του συστήματος «πνεύμα και ηθική», και ειδικά όσοι ελέγχουν την βιομηχανία του θεάματος, περιγράφουν την γυναικεία ύπαρξη και εν γένει τις ανθρώπινες σχέσεις με τον εξής τρόπο: «Από κορμί,  φωνή κι από φωνή, κορμάρα» (ή κάπως έτσι τέλος πάντων).  Όσο για τους κομμουνιστές, αυτοί συνέχισαν να είναι σαν τους υπόλοιπους ανθρώπους. Τουτέστιν να αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα με τις δικές τους γυναίκες. Φανταστείτε τώρα να πηγαίνανε να φορτωθούνε και τις γυναίκες των άλλων…

 «Θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα διαλύσουνε την οικογένεια»… Αυτό λεγότανε από την εποχή των αρχών του περασμένου αιώνα. Και όσοι το λέγανε, ήταν οι ίδιοι που με την πολιτική τους διαλύανε τις οικογένειες και την κοινωνία ολόκληρη. Εξαναγκάζοντας εκατομμύρια Έλληνες να αφήνουν πίσω μάνες, παιδιά και αδέρφια, και να στοιβάζονται στα καραβάνια της προσφυγιάς αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το ξαναζούμε σήμερα. Στην Ελλάδα της «σωτηρίας» και της τρόικας, χιλιάδες παιδιά αναγκάζονται από τους ιησουίτες του «πατρίς θρησκεία, οικογένεια» να αφήσουν πίσω μάνες κι αδέρφια ψάχνοντας την ελπίδα πέρα από τα σύνορα της ρημαγμένης Ελλάδας.

 

 

«Θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα μας πάρουν τα σπίτια και τα χωράφια»… Τούτο δω ήταν – με διαφορά –  το «καλύτερο». Υπήρξε το κορυφαίο σλόγκαν της προερχόμενης από τα βάθη των σπηλαίων προπαγάνδας. Έτσι το έλεγαν οι… πατριώτες. Ότι αν έφευγε από τη μέση το «πατριωτικό» κράτος της «Ούλεν», της «Κούπερ» και της «Πάουερ», τότε τα σπίτια και τα χωράφια του κόσμου θα τα παίρνανε οι κομμουνιστές. Ως εκ τούτου, λέγανε οι… πατριώτες, για να έχει ο κόσμος το σπιτάκι του και ήσυχο το κεφαλάκι του, θα έπρεπε να έχουμε ένα κράτος όπου θα κάνουν κουμάντο οι φίλοι της «Ούλεν» – χτες, οι φίλοι της «Ζήμενς», της «Κρουπ» και του Μπόμπολα – σήμερα.

Να τι τους απαντούσε από τότε, ο Αρης:

«Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;».

Ε, λοιπόν, εβδομήντα χρόνια μετά από εκείνη την ομιλία του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία, αποδείχτηκε ότι είναι τελικά οι «σωτήρες», είναι τελικά οι «πατριώτες», είναι τελικά οι «φοροδίκαιοι» του συστήματος της «ελεύθερης οικονομίας», που έρχονται να βουτήξουν τα σπίτια του κοσμάκη! Είναι τελικά οι ταγοί ενός κράτους που συναλλάσσεται και συναγελάζεται με ΔΝΤ και με ΕΕ που έρχεται να βουτήξει από τον κόσμο ακόμα και τα χωράφια του!

 

 

Εκεί, λοιπόν, μας φτάσαμε! Να απειλούν ακόμα και τα πεζούλια μας! Να έρχονται με το φοροδρεπανοφόρο και να επιβάλουν το ένα χαράτσι πάνω στο άλλο σε σπίτια και σε γιαπιά! Να έρχονται με το «δίκιο» του «ανακεφαλαιοποιημένου» τραπεζίτη για να βγάλουν στον πλειστηριασμό και τα πεζούλια του κόσμου! Του κόσμου που, αφού πρώτα τον απόλυσαν, τον φτωχοποίησαν και τον χρεοκόπησαν, τώρα, μετά από «κοπρίτη» και «τεμπέλη», τον αποκαλούνε και «μπαταχτσή».

Όλα αυτά υποτίθεται ότι ήταν ανάρμοστα με τα ήθη της «ελεύθερης οικονομίας» μας. Όπου, στην «ελεύθερη οικονομία» μας, αποδεικνύεται ότι μια από τις βασικές ελευθερίες είναι οι τραπεζίτες να βουτάνε τα σπίτια των ανθρώπων του μόχθου. Τα σπίτια που προηγουμένως οι άνθρωποι τα έχουν πληρώσει δυο και τρεις φορές στους τραπεζίτες, αλλά λόγω του καθεστώτος της τραπεζοληστείας δεν τα ξεχρεώνουν ποτέ. Να που αποδεικνύεται ότι στο σύστημα της «ελεύθερης οικονομίας» μας μια ακόμα ελευθερία, είναι φυσικά η ελευθερία του ανελέητου φοροχαρατσώματος που ξεκινάει από το πετρέλαιο θέρμανσης και από το σουβλάκι, περνάει από τα μπετά και τα τούβλα και σταματάει (;) στα μαντριά!

Βέβαια, όσο σωστό είναι ότι όλα αυτά δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, άλλο τόσο σωστό είναι εκείνο που διαπίστωνε ο Γκαίτε: «Ποιο πράγμα είναι πιο δύσκολο στον κόσμο; Να δεις με τα μάτια σου αυτό που στέκεται μπροστά σου». Κι αυτό που στέκεται μπροστά στα μάτια μας δεν είναι παρά ένα σύστημα αρπαγής και ταξικής λεηλασίας. Που όμως η αλήθεια του, παρά την οδύνη που προκαλεί, δεν γίνεται πάντα κατορθωτό να διαπεράσει την ανελέητη προπαγάνδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, άλλοι συνειδητά και άλλοι ασυνείδητα, συνεχίζουν να πορεύονται με γνώμονα την προπαγάνδα και όχι την πραγματικότητα. Δικαίωμά τους. Αν μάλιστα τους κάνει να αισθάνονται καλύτερα, μέχρι που μπορούν ακόμα – ακόμα να δίνουν κι αυτή την εξήγηση: Οτι όλα αυτά συμβαίνουν επειδή ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, ο Στουρνάρας και ο Μπαρόζο, η Λαγκάρντ και η Μέρκελ, είναι… κομμουνιστές!

 

Posted in Νίκος Μπογιόπουλος | Με ετικέτα: | 1 Comment »