Να ‘ναι γλυκό το βόλι

Ο χαμαιλέοντας του νότου

Του    Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

1.Οταν άκουσα ότι ο Τσίπρας ενδέχεται να κατέβει υποψήφιος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την προεδρία της Κομισιόν, δεν έπεσα σε βαθιά περισυλλογή ούτε επιδόθηκα σε απολογισμό των πράξεών του. Πιστεύω μάλιστα ότι άργησε πολύ να παίξει το παιχνίδι των Ευρωπαίων, εξαιτίας της προσκόλλησής του στις αόριστες ιδέες μιας Αριστεράς που το μόνο που της απόμεινε είναι το κωμικό στοιχείο. Η απόφασή του, μαζί με τους εκλεκτούς συμβούλους του, να παίξει σε βάρος μας μόνο θυμηδία μου προκαλεί. Για να δώσει έμφαση στο γεγονός της προεδρίας, ανέθεσε σε ανθρώπους του κόμματός του να εξηγούν στο πανελλήνιο τα οφέλη από αυτήν την προεδρία. Ο πρόεδρος του Σύριζα αποφάσισε να βρεθεί στην κορυφή μιας ιεραρχίας η οποία -το ξέρει ο ίδιος καλύτερα απ’ όλους- καταστρέφει τον τόπο μας.

2.Ο Τσίπρας κατάφερε να μη συνομιλεί με κανέναν. Μάταια τα απολειφάδια των Αριστεριστών από τον Λαφαζάνη μέχρι τον Μηλιό «μικραίνουν» και «μεγαλώνουν» δίπλα του, πιστεύοντας ότι οι επιρροές τους είναι εμφανείς πάνω του. Ματαιοπονούν. Μια αλυσίδα τυχαίων γεγονότων φροντίζει και τροφοδοτεί τον χαμαιλέοντα πρόεδρο. Ετσι ο Σύριζα μπορεί να ισχυρίζεται ότι βρίσκεται ακόμη υπό διωγμόν, καλώντας τους ψηφοφόρους του να επιδείξουν την ηρωική τους πλευρά. Ο ηρωισμός αυτός είναι απαραίτητος μέχρι το πλήρωμα του χρόνου να δώσει μορφή στον Τσίπρα και να τον αναγκάσει να παραλείψει ολόκληρα χορεία από τους λόγους του περί καταστροφής του μνημονίου. Αλλοι τρόποι «καταστροφής» θα επινοηθούν και όλα θα γίνουν απλά και πατροπαράδοτα σαν μια συνομιλία ανάμεσα σε παρέες που τους αρέσει να βασανίζουν τα αυτονόητα και κάθε ιδέα περί πολεμικής ή περί του περίφημου ανέμου ανατροπής θα γίνεται παραμύθι για τα εγγόνια τους.

3.Τη μέθη που προσφέρει η ματαιοδοξία του Τσίπρα σχετικά με την προεδρία της Κομισιόν τη θεωρώ συστατικό στ

οιχείο της περιπέτειάς του: παρά την έντονη παρουσία του, δεν υπάρχει καμία πολιτική σκέψη. Οποιος ορέγεται δύναμη σπρώχνει το κέντρο βάρους του προς την εξουσία εκείνη που δεν ελέγχεται, όπως ακριβώς συμβαίνει με την Κομισιόν. Βέβαια, ανάξιο λόγου ότι ο Τσίπρας παρουσιάζει την επιθυμία του ως αναγκαιότητα, όπως και η υπερεκτίμηση που τρέφει για τον εαυτό του, αλλά αυτό αφορά τον Σύριζα εφ’ όλης της ύλης. Ο Σύριζα στις μέρες μας εγκαινίασε τη γραμματεία της παραπλάνησης, για την οποία μπορεί να καυχιέται ότι έχει επιρροή μεγάλη.

4.Ο Τσίπρας, γνωρίζοντας πόσο καθυστερημένα ζητά πάντα ο ελληνικός λαός να υπερασπιστεί τον εαυτό του από κάθε λογής χαμαιλέοντες, καλά έπραξε και βιάστηκε να θέσει υποψηφιότητα. Οι μηχανισμοί της Κομισιόν θα αναγνωρίσουν αμέσως έναν χαμαιλέοντα του νότου που κατάφερε, μέσα στον παραλογισμό που σαρώνει την πατρίδα του, να ελίσσεται στο κίνημα και να οργανώνει με επιμέλεια την αναρρίχησή του. Παρατηρώντας τα γεγονότα, γνωρίζουμε πως, όσο περνά από το χέρι της Κομισιόν, η ζωή μας θα γίνεται ολοένα και χειρότερη. Οσο για την καθημερινότητα, που δεν έπαψε στιγμή να μας κακοποιεί και εξαιτίας της εδώ πατάμε κι εκεί βρισκόμαστε, ένα ένστικτο που μόνο το πεζοδρόμιο γνωρίζει μάς ψιθυρίζει πως το μέλλον του κάθε Τσίπρα είναι το τραύλισμα.

Κλέφτες κι Αστυνόμοι…

Της  Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Αντι Γκαρσία. Ωραίος, έξυπνος, καλός μαθητής, αγαπητός, ετών δεκατριών. Νεκρός με εφτά σφαίρες στο κορμάκι του. Από πυρά αστυνομικών. Είχε δυο πλαστικά πιστόλια ψεύτικα, ίσως έπαιζε και «κλέφτες κι αστυνόμοι». Του είπαν να τα παραδώσει. Ποιο παιδί αλήθεια θα έπαιρνε στα σοβαρά τέτοια προσταγή για ένα παιχνίδι, εκτοξευμένη από χεσμένους από το φόβο τους μπάτσους που φώναξαν κι ενισχύσεις για να τον αντιμετωπίσουν! Μπαμ, μπαμ, μπαμ, μπαμ, μπαμ, μπαμ, μπαμ, πυρά ομαδόν. Τον δεκατριάχρονον νεκρόν παρέλαβαν οι γονείς μετά την νεκροψίαν… Κλέφτες κι αστυνόμοι. Μίμηση πράξεως σπουδαίας και τελείας κύριε Αριστοτέλη μου, σε μια αμερικάνικη αλάνα. Υποδειγματική του μέλλοντός μας.

Στην άλλη τη συριακή, ένα άλλο παιδί, κυοφορούμενος που θα «λογίζεται ζων άμα τεχθεί ζων» όπως λέει κι ο νόμος για να μη γίνεται και καμιά στραβή στη διανομή κληρονομιάς, επιζεί στην κοιλιά της μάνας του με μια σφαίρα στο κρανίο, έργο ελεύθερου σκοπευτή – ελευθερωτή αλλότριων συμφερόντων.

Η… «δυσάρεστη» έκπληξη ήρθε από την Ιρλανδία. Εκεί που βρέθηκε μια άλλη «Μαρία» ξανθή και γαλανομάτα ανάμεσα σε Τσιγγάνους. Το τεστ απέδειξε ότι είναι Τσιγγάνα, μια λευκή Φάτα Μοργκάνα. Οι ευρωπαϊκές «αρχές κι αξίες» θριάμβευσαν επιτέλους. Ενθεν κακείθεν του βορειοατλαντικού συμφώνου σκλήρυνσης του ταξικού πολέμου του εικοστού πρώτου αιώνα των νόμιμων λαϊκών μαρτυρίων. Καθόμαστε κι επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να συζητάμε αν οι αστυνομικοί είναι πλέον επισήμως και κοινώς παραδεκτοί ως Κου Κλουξ Κλαν. Αφού μπορούν να επιδράμουν σε ομάδα σκουρόδερμων ανθρώπων, σήμερα Ρομά αύριο ανάμεσά μας, και ν’ αναζητούν ξανθό παιδί με βλέμμα θαλασσί… Συζητάμε δηλαδή αν μετά τα λεφτά θα φάμε μαζί κι αυτά τα ρατσιστικά νόμιμα σκατά… Σα διαφημιστικό υπέρ της μαύρης διεθνούς λειτουργεί αυτή η δημόσια ξεφτίλα διαλόγου περί αποτελεσματικότητας του ένστολου Μενγκελισμού. Η σύγχρονη αστική δημοκρατία αντέχει να ασκείται στην αντιρατσιστική αχρωματοψία μόνον στα καλλιστεία, στα μπορντέλα και ενίοτε στα γήπεδα!

Το παιχνίδι «κλέφτες κι αστυνόμοι», στις ειρηνικές αλάνες της Γης, εκεί που δεν παίζουν στοίχημα οι βρωμοκαπιτάλες της Γης, τα παιδιά νικάνε και ηττώνται, εναλλάσσονται σε ρόλους με τεκμήριο της αθωότητα της παιδιάς, θα απαγορεύεται εκτός εμπορεύσιμου διαδικτύου και τηλεπαιγνίων. Δε συμφέρει το καπιταλιστικό σύστημα ν’ αποφασίζουν τα παιδιά σε καιρό ειρήνης ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός και ποιος κερδίζει. Η ζωή θα μπει σε εξομοιωτή. Με σφαίρες και μ’ επιδρομές δημοκρατίας.

Το παιχνίδι θα ονομάζεται πλέον «μπάτσοι και τρομοκράτες». Οταν το εμπόρευμα-παιδί, δεν μπορεί να τιμολογηθεί και να αποδώσει τα αναμενόμενα κέρδη, θα παύει να είναι παιδί. Μπάτσοι-κου, μπάτσοι-κλουξ, μπάτσοι-κλαν. Ιντερνάσιοναλ. Στα καθ΄ ημάς με καλό οπλισμό. 187Α. Και 458Α. Τρομοκράτες με τη δύναμη των άρθρων αυτών οριζόμαστε την κατάλληλη στιγμή και στην κατάλληλη τιμή, όλοι. Και δικαιούχοι τουλάχιστον εξάμηνης φυλάκισης ως παραβάτες των «οδηγιών» της ΕΕ και του ΟΗΕ. Δηλαδή ως αμφισβητίες έστω, των συμμαχιών των εκάστοτε προθύμων να γλύψουν τις κάννες των αφεντικών τους ώσπου τίποτε να μην κινείται, τίποτε να μη σαλεύει ώστε ν΄αξίζει να πυροβοληθεί. Μαζί δεν τα φάγαμε τα λεφτά. Δε θα φάμε μαζί τα δωρεάν προσφερόμενα ιδεολογικά σκατά παίζοντας τους νεκρούς για να μην πεθάνουμε.