καράβι κόκκινο

τα μαύρα τα μαλλιά μας και αν ασπρίσαν δεν μας τρομάζει η βαρυχειμωνιά

  • Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ’ άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω. Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει. Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε

  • Γιάννης Ρίτσος

    Να με θυμόσαστε - είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια, για να φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. την ομορφιά ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιος μου το μοίρασα δίκαια. Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ' ένα κρινάκι του αγρού τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε.

  • κώστας βάρναλης

    Δε λυπάμαι τα γηρατειά που φεύγουν - τα μωράκια που έρχονται άθελά τους να ζήσουν σκλάβοι, να πεθάνουν σκλάβοι, σ' έναν κόσμο ελεύθερων αφεντάδων. Θα τους μαθαίνουν: η σκλαβιά τους χρέος εθνικόν και σοφία του Πανάγαθου!... Πότε θ' αναστηθούν οι σκοτωμένοι; ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗΣ 20.10.1973

  • ------------------------------- Την πόρτα αν δεν ανοίγει, τη σπαν, σας είπα. Τι στέκεστε, τι γέρνετε σκυφτοί; Λαέ σκλάβε, δειλέ, ανανιώσου, χτύπα! Και κέρδισε μονάχος το ψωμί -------------------------------- -------------------------------- ''Aν το δίκιο θες, καλέ μου, με το δίκιο του πολέμου θα το βρής. Όπου ποθεί λευτεριά, παίρνει σπαθί''
  • κομαντάντε Μάρκος

  • «Ο Μάρκος είναι γκέι στο Σαν Φρανσίσκο, μαύρος στη Νότια Αφρική, ασιάτης στην Ευρώπη, αναρχικός στην Ισπανία, Παλαιστίνιος στο Ισραήλ, γύφτος στην Πολωνία, ειρηνιστής στη Βοσνία, Εβραίος στη Γερμανία, μια γυναίκα μόνη στο Μετρό τα ξημερώματα, με άλλα λόγια ο Κομαντάτε Μάρκος είμαστε εμείς, το πρόσωπο του κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου πάνω στον πλανήτη»
  • μπερτολντ μπρεχτ

    Δεν είμαι άδικος, μα ούτε και τολμηρός και να που σήμερα μου δείξανε τον κόσμο τους μόνο το ματωμένο δάκτυλό τους είδα μπρος και είπα ευθύς: “μ’αρέσει ο νόμος τους” Τον κόσμο αντίκρυσα μέσ’απ’ τα ρόπαλά τους Στάθηκα κι είδα, ολημερίς με προσοχή. Είδα χασάπηδες που ήταν ξεφτέρια στη δουλειά τους. και σαν με ρώτησαν “σε διασκεδάζει;” είπα “πολύ”! Κι από την ώρα εκείνη, λέω “ναι” σε όλα, κάλλιο δειλός, παρά νεκρός να μείνω. Για να μη με τυλίξουνε σε καμιά κόλλα, ό,τι κανένας δεν εγκρίνει το εγκρίνω Φονιάδες είδα, κι είδα πλήθος θύματα, μου λείπει θάρρος, μα όχι και συμπόνια Και φώναξα, βλέποντας τόσα μνήματα: “καλά τους κάνουν -για του έθνους την ομόνοια!” Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές κι ήθελα να φωνάξω “σταματήστε!” Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές, μ’άκουσα να φωνάζω: “Ζήτω!Προχωρήστε!” Δε μου αρέσει η φτήνια και η κακομοιριά Γι’αυτό κι έχει στερέψει η έμπνευσή μου. Αλλά στου βρώμικού σας κόσμου τη βρωμιά ταιριάζει, βέβαια-το ξέρω-κι η έγκρισή μου

  • Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας

    Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για τη υπόθεσή του πρέπει προετοιμασμένος να ' ναι : γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί Θα μοιραστεί την ήττα . Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει : γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί .
  • εγκώμιο στον κομμουνισμό – μπέρτολτ μπρέχτ

    Είναι λογικός, καθένας τον καταλαβαίνει. Ειν' εύκολος. Μια και δεν είσαι εκμεταλλευτής, μπορείς να τον συλλάβεις. Είναι καλός για σένα, μάθαινε γι' αυτόν. Οι ηλίθιοι ηλίθιο τον αποκαλούνε, και οι βρωμεροί τον λένε βρωμερό. Αυτός είναι ενάντια στη βρωμιά και την ηλιθιότητα. Οι εκμεταλλευτές έγκλημα τον ονοματίζουν. Αλλά εμείς ξέρουμε: Είναι το τέλος κάθε εγκλήματος. Δεν είναι παραφροσύνη, μα Το τέλος της παραφροσύνης. Δεν είναι χάος Μα η τάξη. Είναι το απλό Που είναι δύσκολο να γίνει.
  • οι δικαστές

    Να οι κύριοι δικαστές τους λέμε οι καταπιεστές πως δίκαιο είναι τον λαό τι συμφέρει μα αυτοί δεν ξέρουν ποιο είναι αυτό κι έτσι δικάζουν στο σωρό μέχρι να βάλουν το λαό ολόκληρο στο χέρι
  • ———–

    Εχουνε νομικά βιβλία και διατάγματα Εχουνε φυλακές και οχυρώσεις Εχουνε δεσμοφύλακες και δικαστές Που παίρνουνε πολλά λεφτά κι έτοιμοι για όλα είναι. Μπ. Μπρεχτ
  • ———————

    "Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ο Χίτλερ φυλάκιζε ομοφυλόφιλους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου"
  • ========================

    Λες: Πολύ καιρό αγωνίστηκες. Δεν μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς. Άκου λοιπόν: Είτε φταις είτε όχι: Σαν δε μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις. Λες: Πολύ καιρό έλπιζες. Δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις. Έλπιζες τi; Πως ο αγώνας θαν’ εύκολος; Δεν είν’ έτσι. Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες. Είναι τέτοια που: Αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο Δεν έχουμε ελπίδα. Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει Θα χαθούμε. Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε. Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του. Οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση. Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.
  • Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους

    Αυτοί που βρίσκονται ψηλά θεωρούν ταπεινό να μιλάς για το φαΐ. Ο λόγος; έχουνε κιόλας φάει. Αν δε νοιαστούν οι ταπεινοί γι' αυτό που είναι ταπεινό ποτέ δεν θα υψωθούν. Αυτοί που αρπάνε το φαϊ απ’ το τραπέζι κηρύχνουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάν θυσίες. Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θά 'ρθουν.
  • che

    Πιστεύω στην ένοπλη πάλη σαν μοναδική λύση για τους λαούς που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή τους και είμαι συνεπής με τις πεποιθήσεις μου. Πολλοί θα με πουν τυχοδιώκτη και είμαι, μόνο που είμαι άλλου είδους τυχοδιώκτης, ένας από εκείνους που προβάλλουν τα στήθη τους για να αποδείξουν τις αλήθειες τους.

  • Αξίζει για ένα όνειρο να ζεις, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει
  • pablo neruda

    όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει. όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές. όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή. όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

  • από το Canto general

    Μπορεί να κόψουν όλα τα λουλούδια, αλλά δεν θα γίνουν ποτέ αφέντες της Άνοιξης
  • κ. καβάφης

    Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
  • κωστής παλαμάς

    Και τους τρέμουνε των κάμπων οι κιοτήδες και μ’ ονόματα τους κράζουν πονηρά κλέφτες κι απελάτες και προδότες. Τους μισούν οι βασιλιάδες κι όλοι οι τύραννοι κι είναι μέσα στους σκυφτούς τα παλληκάρια κι είναι μες στους κοιμισμένους οι στρατιώτες…” Κ . Παλαμάς στο Δωδεκάλογο του Γύφτου.
  • διαμοιρασμός του blog

    Bookmark and Share
  • διαχείριση

  • on line επισκέπτες

  • ημερολόγιο άρθρων

    Αύγουστος 2012
    Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
     12345
    6789101112
    13141516171819
    20212223242526
    2728293031  
  • Εγγραφή

Η ζωή των εργατών δεν είναι θέατρο

Posted by redship στο 3 Αυγούστου , 2012


Εχουν κάτι να μοιράσουν ως εκλεκτά μέλη της αστικής τάξης οι Βενιζέλος και Χρυσοχοΐδης; Απολύτως τίποτα. Υπάρχει μια θέση του ενός ή του άλλου που να επιτρέπει στους εργαζόμενους να πληρώσουν λιγότερο την καπιταλιστική κρίση; Απολύτως καμία. Το θέατρο που έστησαν προχτές και κυριάρχησε στα χτεσινά δελτία αντανακλά ίσως διαφορές στο εσωτερικό της αστικής τάξης, αλλά πρέπει να αφήνει παγερά αδιάφορη την εργατική τάξη.

Καθετί που παρουσιάζεται σαν δήθεν διαφωνία μεταξύ των αστών πολιτικών και των κομμάτων τους δεν μπορεί πια να χρησιμοποιηθεί ούτε καν σαν ο γνωστός φερετζές. Η ομόφωνη απόφαση των τριών κομμάτων που συγκυβερνούν για το νέο τσεκούρι στο λαϊκό εισόδημα είναι το πραγματικό στοιχείο για το οποίο πρέπει να κριθούν και να καταδικαστούν. Η επίσης ομόφωνη απόφασή τους για νέα μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου είναι ένα ακόμα πραγματικό γεγονός που αποδεικνύει ποια τάξη παραμένει στην εξουσία ανεξάρτητα του ποιος εναλλάσσεται στην κυβέρνηση. Το γεγονός ότι όλοι μαζί, συμφωνούντες και διαφωνούντες, αρχίζουν και τελειώνουν τις τοποθετήσεις τους με όρκους πίστης στην ΕΕ είναι η απόδειξη για το θεό που πιστεύουν.

 

Το παλεύουν είναι αλήθεια. Την ώρα που χορεύουν τα βουβάλια (εντείνεται ο πόλεμος μεταξύ ιμπεριαλιστών), τα μικρότερα γουρούνια κάνουν ό,τι μπορούν για να παραμείνουν στο βάλτο. Καθώς στο μεγάλο παιχνίδι εντείνεται ο ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστικών κέντρων, στο ντόπιο πολιτικό σύστημα οι διαχειριστές – μπροστά στα αδιέξοδα που ορθώνονται – παίρνουν ήδη θέση για την επόμενη μέρα. Τότε που θα έχει προχωρήσει κι άλλο η ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού για να πειστούν τα λαϊκά στρώματα ότι άλλοι ήταν οι κακοί και οι επόμενοι δεν ξέρουν τίποτα για το φόνο.

Οι εξελίξεις όμως βεβαιώνουν πως κανένας απ’ όσους στηρίζουν την ΕΕ δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Το γεγονός ότι όλοι μαζί, «καλοί» και «κακοί», κρύβουν το χαρακτήρα της κρίσης ως καπιταλιστικής και εκβιάζουν το λαό με έξοδο από την Ευρωζώνη, δικαιώνει την επιμονή του ΚΚΕ που καλεί να κρίνονται όλοι ακριβώς από τη θέση που παίρνουν απέναντι στην ΕΕ καθώς έχει ήδη αποδειχτεί ότι μέσα στην ΕΕ προκοπή δεν υπάρχει όποιος κι αν βρίσκεται στην κυβέρνηση.

Το γεγονός ότι ο αστικός Τύπος επιμένει να δείχνει το αποτέλεσμα – τη λιτότητα – ως αιτία, ομολογεί και το φόβο τους: Να μη γίνει κατανοητό από το λαό ότι αιτία είναι η καπιταλιστική κρίση και άρα αντίπαλος η εξουσία του κεφαλαίου.

Δείχνοντας σαν αιτία τη λιτότητα – σα να έπεσε από τον ουρανό – υποβάλλουν σα νέα την παλιά ιδέα ότι μια διαφορετική διαχείριση θα φέρει λύση. Η προσπάθειά τους να φέρουν από το παράθυρο τον Κέινς – χρήσιμο στον καπιταλισμό μιας άλλης εποχής – την ώρα που το σάπισμα του συστήματος οδηγεί αναγκαστικά στη βαρβαρότητα και άρα επείγει η ανατροπή του, δείχνει την πηγαία αγωνία τους να υπερασπίσουν το σύστημα με κάθε κόστος για την εργατική τάξη.

Το αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόζονται από τις κυβερνήσεις που εναλλάσσονται τον τελευταίο χρόνο βεβαιώνει ότι η λιτότητα είναι εργαλείο για τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης κι εκεί πρέπει να συγκεντρωθεί η αντίσταση. Κάτι τέτοιο όμως βάζει στόχο τους καπιταλιστές και ο αστικός Τύπος αποφεύγει κάτι τέτοιο όπως ο διάολος το λιβάνι.

 

Μετά τον Μάνεση, στον οποίο η κυβέρνηση παραχώρησε μια ταξιαρχία ένοπλων αστυνομικών για να αντιμετωπίσει τους απεργούς χαλυβουργούς, σειρά είχαν χτες οι διάφοροι κατασκευαστές. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι ξεπαγώνουν τα έργα στους οδικούς άξονες, δηλαδή ζεστό χρήμα στις τσέπες τους.

Στο τέλος κανείς δε θα μείνει παραπονεμένος: Επιταχύνεται η διαδικασία για την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, απλοποιούνται οι διαδικασίες για τις επενδύσεις (δηλαδή κλάψ’ τα εργατικά δικαιώματα και το περιβάλλον) ενώ ανακοινώθηκαν και μια σειρά ακόμη μέτρα για τον προσανατολισμό των οποίων ο αρμόδιος υπουργός, ο Χατζηδάκης, είπε ότι έχει εντολή από τον πρωθυπουργό να αγνοήσει το πολιτικό κόστος.

Αν τα μέτρα είναι φιλολαϊκά, γιατί μιλά για πολιτικό κόστος ο υπουργός; Μιλά για πολιτικό κόστος γιατί γνωρίζει αυτό που και ο λαός μας καταλαβαίνει: Το τσάκισμα των εργατών και οι παραχωρήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο πάνε μαζί.

Να γιατί λέμε «αυτό το σύστημα δε γιατρεύεται, μόνο ανατρέπεται».

 

Ένα Σχόλιο to “Η ζωή των εργατών δεν είναι θέατρο”

  1. Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.

Αφήστε απάντηση στον/στην ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ Ακύρωση απάντησης