Να σπάσει ο αποκλεισμός του ΚΚΕ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ  ΤΗΣ Κ.Ε. ΤΟΥ Κ.Κ.Ε

 

 

Ο αποκλεισμός του ΚΚΕ από τις συζητήσεις που διοργανώνουν τα περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια είναι κραυγαλέος και σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει τα όρια της πλήρους απουσίας, της απόλυτης συσκότισης. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η ΝΕΤ. Για ολόκληρες βδομάδες και σε δεκάδες συζητήσεις που διοργανώθηκαν σε όλες τις ζώνες, πρωί και βράδυ, καθώς και στα κεντρικά δελτία, καθημερινές και Σαββατοκύριακα, δεν προσκλήθηκε ούτε ένας εκπρόσωπος του ΚΚΕ. Μετά από 15-20 ημέρες καλείται ένας εκπρόσωπος του ΚΚΕ για να κρατιούνται τα προσχήματα.

Πρόκειται για κατάφωρη καταπάτηση του στοιχειώδους δικαιώματος του λαού να ενημερώνεται για τις θέσεις όλων των κομμάτων. Αυτό συνιστά όχι μόνο αποκλεισμό μιας ακόμα φωνής, αλλά αποκλεισμό της άλλης άποψης που διατυπώνει το ΚΚΕ, η οποία είναι αντίθετη με τις θέσεις του κυρίαρχου πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Αποκλείουν την άποψη που λέει την αλήθεια στο λαό για την καπιταλιστική κρίση και το ρόλο της ΕΕ, για το πώς πρέπει να οργανωθούν οι αγώνες και τι κατεύθυνση πρέπει να έχουν για να είναι αποτελεσματικοί, για το πού βρίσκεται η φιλολαϊκή διέξοδος.

Ο αποκλεισμός του ΚΚΕ πρέπει να σπάσει. Σ’ αυτή την προσπάθεια χρειάζεται να βοηθήσουν όλοι εκείνοι που ενδιαφέρονται να μάθει την αλήθεια ο λαός για τα βάρβαρα μέτρα που του επιβάλλουν, όλοι όσοι θέλουν να προχωρήσει η λαϊκή χειραφέτηση, να οργανωθεί πιο αποφασιστικά η λαϊκή πάλη. Ενάντια στον αποκλεισμό του ΚΚΕ πρέπει να σταθούν όλοι όσοι θεωρούν αναφαίρετο το δικαίωμα του λαού στην ολόπλευρη ενημέρωση.

Το ημερολόγιο ενός αντιφασίστα

 

Ιδρύθηκε πριν μερικές μέρες, το Αντιφασιστικό Μέτωπο Ηλιούπολης, με την συμμετοχή, εκπροσώπων φορέων, ατόμων, μαθητών. Ανθρώπων που τους ενώνει η κοινή αγωνία για την άνοδο του φασισμού και η επιθυμία για δράση γύρω από αυτό το θέμα. Παράλληλα με τις υπόλοιπες δράσεις οι μαθητές του μετώπου έγραψαν και μοίρασαν στα σχολεία της Ηλιούπολης, το κείμενο που ακολουθεί. Νομίζω ένα ιδιαίτερο κείμενο, που αξίζει να διαβαστεί και να διαδοθεί. Το παραθέτουμε ολόκληρο, με την ελπίδα να φτάσει παντού, κυρίως στα βαθιά του μυαλού, νέων και μεγαλυτέρων.

 

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑ

Προχτές το βράδυ ένας μετανάστης λήστεψε μια γιαγιά, πέντε γειτονιές παρακάτω. Την άλλη μέρα στο σχολείο, ο συμμαθητής μου ο φασίστας χτύπησε έναν άλλο συμμαθητή μου, που οι γονείς του είναι μετανάστες. Ο ίδιος γεννήθηκε εδώ, μιλά ελληνικά και δεν ξέρει καμία άλλη πατρίδα πέρα απ’ την Ελλάδα.

Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές κατηγορίες ανθρώπων, πλούσιοι, μεσαίοι, φτωχοί. Πολλοί πλούσιοι κλέβουν, εξαπατούν, φοροδιαφεύγουν, βάζουν τους φτωχότερους να δουλεύουν για λογαριασμό τους για λίγα ευρώ.

Πολλοί φτωχοί, έλληνες και ξένοι δουλεύουν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα κομμάτι ψωμί. Κάποιοι απ’ αυτούς κλέβουν, σκοτώνουν για να ληστέψουν και πουλούν ναρκωτικά. Εγώ δεν γουστάρω τους εγκληματίες, όπως δεν γουστάρω και τους πλούσιους που βγάζουν τα λεφτά τους στην Ελβετία, για να μην φορολογηθούν. Οι φασίστες τα βάζουν μόνο με τους μετανάστες γιατί λέει είναι ξένοι και φταίνε αυτοί. Εγώ λέω ότι τα βάζουν μαζί τους γιατί είναι ο εύκολος στόχος και δεν μπορούν να τα βάλουν με τους ισχυρούς.

Άλλωστε ξέρω καλά ότι να χτυπάς το συμμαθητή σου δεν δείχνει δύναμη, αλλά αδυναμία. Η καημένη η γιαγιά δεν κέρδισε καμία παρηγοριά από αυτή την πράξη εκδίκησης και ο συμμαθητής μου μας κοιτάει πια όλους με καχυποψία.

Κι έτσι, έχασα έναν έλληνα φίλο και κέρδισα έναν φασίστα.

Οι φασίστες όλο μιλάνε για την ένδοξη ελληνική φυλή και τον ελληνικό πολιτισμό. Οι ίδιοι όμως δεν ξέρουν καλά την ιστορία μας και δεν γνωρίζουν τίποτα απ’ τα έργα των αρχαίων Ελλήνων. Η καλύτερη απόδειξη ότι αγαπάς την χώρα σου είναι να την υπερασπίζεσαι όχι με μεγάλα λόγια, αλλά με πράξεις. Έχω διαβάσει πως στον τελευταίο πόλεμο που έζησε η χώρα μας κάποιοι χωρίς χρήματα, οπλισμό και βοήθεια από κανέναν στήσανε αντάρτικο στρατό εναντίον των κατακτητών Γερμανών. Κάποιοι άλλοι, οι λεγόμενοι ταγματασφαλίτες, μπήκανε στην υπηρεσία των Χιτλερικών, πήρανε όπλα και λεφτά, φόρεσαν κουκούλες ρουφιάνεψαν και πολέμησαν τους Έλληνες.

Οι φασίστες σήμερα θεωρούν τους ταγματασφαλίτες πατριώτες και κάνουν εκδηλώσεις στη μνήμη τους.

Τις προάλλες στο σχολείο συνέβη κάτι άλλο. Η Ελένη η συμμαθήτριά μου, είναι φωνακλού και τα «χώνει», η μάνα της είναι αριστερή. Ο φασίστας συμμαθητής μου την χτύπησε εγώ όμως δεν αντέδρασα. Είναι που η Ελένη καμιά φορά γίνεται εκνευριστική και μέσα μου σκέφτηκα…

«καλά της έκανε». Μετά το ξανασκέφτηκα, αλλά ήταν πια αργά και αισθάνομαι ότι έχω πέσει στα μάτια της.

Κι έτσι, έχασα μια φίλη και κέρδισα έναν φασίστα.

Στο γήπεδο οι φασίστες φωνάζανε πίθηκο τον καλύτερο παίκτη της ίδιας μας της ομάδας, γιατί είναι από την Αφρική. Ο καλύτερος μας παίκτης πικράθηκε και ζήτησε μεταγραφή.

Κι έτσι, έχασα τον παικταρά μας και κέρδισα έναν φασίστα.

Οι φασίστες προωθούν το μίσος και την απανθρωπιά. Μισούν και χτυπούν τους ξένους, τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, τους μορφωμένους τους δημοκράτες, τους ελεύθερους ανθρώπους. Μισούν ό,τι τους ξεπερνά και ό,τι δεν καταλαβαίνουν. Όποτε όμως βρεθούν απέναντι σε αντιφασίστες το βάζουν στα πόδια. Τον τελευταίο καιρό με τόσους φασίστες που μ’ έχουν κερδίσει, έχω αρχίσει να προσέχω τι λέω και να διστάζω να πάρω θέση.

Κι έτσι, πριν χάσω το θάρρος μου για πάντα με αντάλλαγμα το φόβο του φασίστα, ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΩ:

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠ’ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠ’ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ!

 

Κι έτσι ξανακέρδισα τον εαυτό μου, χάνοντας μόνο έναν φασίστα!

 

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΑΘΗΤΩΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

Συζητώντας με τους μαθητές μας για την 28η Οκτωβρίου

Του
Κυριάκου ΙΩΑΝΝΙΔΗ
μέλους του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ

Τη βδομάδα που έρχεται, σε όλα τα σχολεία θα διεξαχθούν οι γιορτές για την 28η Οκτωβρίου. Εκ των πραγμάτων, δίνεται η δυνατότητα στους εκπαιδευτικούς, αλλά και στους μαθητές να «ανοίξουν» τη συζήτηση για την 28η Οκτωβρίου, για το χαρακτήρα της, τα διδάγματά της, τοποθετώντας στο επίκεντρο τη γνώση της ιστορικής αλήθειας. Οι κομματικές δυνάμεις στα σχολεία, οι ριζοσπάστες εκπαιδευτικοί που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έχουμε πάρει μέτρα προετοιμασίας για την υποδοχή αυτής της ημερομηνίας, ένα πλούσιο υλικό έχει δοθεί και αξιοποιηθεί και μέσω του internet, ενώ φαίνεται και η δίψα για τέτοιες πρωτοβουλίες στήριξης, για να γίνει πιο αποτελεσματική και βαθιά η παρέμβαση στο ίδιο το περιεχόμενο του μαθήματος που αποτελεί άλλωστε κρίσιμη λειτουργία του σχολείου ως ιδεολογικού μηχανισμού. Η προσπάθεια αυτή θα συνεχιστεί μπροστά και σε άλλες ημερομηνίες – σταθμούς στην ελληνική αλλά και παγκόσμια ιστορία (17 Νοέμβρη, 25 Μαρτίου, 1 Μάη, 9 Μάη, κ.ά.).

Λαμβάνουμε υπόψη ότι σήμερα στην Ελλάδα περίπου 1,5 εκατομμύριο μαθητές, ηλικίας 4 έως 18 ετών συμμετέχουν σε διαδικασίες και δομές δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης. Σε αυτές τούς εκπαιδεύουν περίπου 250 χιλιάδες εργαζόμενοι, κάτοχοι – οι περισσότεροι – πτυχίων ΑΕΙ, που και αυτοί έχουν περάσει ως μαθητές αλλά και ως φοιτητές από το αστικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Αν και το πρόβλημα δεν είναι ποσοτικό, ωστόσο οι αριθμοί αναδεικνύουν το πολύ απλό γεγονός ότι εκτός εξαιρέσεων που συνδέονται με τη σχολική εγκατάλειψη και τη μαθητική διαρροή, δεν υπάρχει νέος που δεν έχει για 12 – 13 χρόνια διαπαιδαγωγηθεί συστηματικά στο αστικό σχολείο. Με λίγα λόγια, στο αστικό σχολείο διεξάγεται η ιδεολογική χειραγώγηση αθόρυβα και συστηματικά, και κυρίως έχοντας την ισχύ ενός φυσικού – αυτονόητου φαινομένου.

Αθήνα 1944, πορεία αναπήρων πολέμου

Στο άρθρο αυτό δε θα επανέλθουμε αναλυτικά σε ιστορικά ζητήματα γύρω από την 28η Οκτωβρίου, που έχουν απαντηθεί στο «Ριζοσπάστη», στην «ΚΟΜΕΠ» και στα «Θέματα Παιδείας», τα οποία συμβάλλουν στην πιο ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του θέματος. Θα επικεντρώσουμε σε ορισμένες σκέψεις για το πώς μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματική η παρέμβαση γύρω από αυτό το ζήτημα, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικιακή ιδιαιτερότητα των μαθητών, την κοινωνική τους πείρα, αλλά και ορισμένα χαρακτηριστικά τους όπως ενθουσιασμός, δίψα για την αλήθεια, απαίτηση για δίκαιες λύσεις, την τάση να αναζητούν ιδεώδη.

Η ανάγκη για πολύπλευρη και πολύμορφη παρέμβαση

Επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ στους μαθητές για την 28η Οκτωβρίου

 

 

Η αληθινή Ιστορία του λαού μας δεν είναι γραμμένη στα σχολικά βιβλία!

«Αγαπητέ μαθητή – μαθήτρια,

Κρατάς ένα γράμμα των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ προς εσένα, για την αλήθεια της Ιστορίας, που δεν τη γράφουν τα σχολικά βιβλία, ούτε τη λένε στις σχολικές γιορτές. Για την αλήθεια του λαού μας, που όταν λέγεται μισή είναι χειρότερη κι απ’ τα ψέματα. Δε σου λέμε να πιστέψεις ό,τι διαβάσεις εδώ, χωρίς να το σκεφτείς και χωρίς να το ελέγξεις. Ρώτα, διάβασε βιβλία, σκέψου! Η αλήθεια είναι γραμμένη με αίμα απ’ το λαό και μπορείς να τη βρεις. Ψάξε την.

• Θα σου πούνε για το δικτάτορα Μεταξά, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα. Δε θα σου πούνε όμως πώς έγινε αυτός ο δικτάτορας πρωθυπουργός. Εκανε πραξικόπημα; Πώς επέβαλε τη δικτατορία του; Δε θα σου πούνε ότι ο Μεταξάς πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από όλα τα κόμματα της Βουλής (εκτός απ’ το ΚΚΕ), δηλαδή απ’ το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Θ. Σοφούλη κι απ’ το Λαϊκό Κόμμα του Παν. Τσαλδάρη. Θα σου κρύψουν ότι ο φασισμός είναι επιλογή του αστικού πολιτικού συστήματος, κάποιες φορές που το συμφέρει ή που δεν έχει άλλη επιλογή.
• Με παρόμοιο άλλωστε τρόπο ανέβηκε στην εξουσία κι ο «τρελός» ο Χίτλερ κι οι άλλοι φασίστες φίλοι τους σε άλλες χώρες (Ιταλία, Πορτογαλία, Βουλγαρία, Ουγγαρία κ.λπ.). Ο φασισμός γιγαντώθηκε στρατιωτικά χάρη στην ενίσχυση που απλόχερα του παρείχαν δεκάδες μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας και της Γαλλίας («Ford», «General Motors», IBM).
• «Ο ηρωικός ελληνικός στρατός στην Αλβανία κατατρόπωσε τους Ιταλούς», λένε στις γιορτές. Σωστά. Δε λένε όμως: Αυτός ο ηρωικός στρατός, όταν επιτέθηκαν οι Γερμανοί, νικήθηκε «από την υπεροπλία του αντιπάλου»; ‘Η τον «πούλησαν» και τον παρέδωσαν χωρίς μάχη οι κυβερνήτες της χώρας, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Παπάγος κι οι άλλοι «αρχιστράτηγοι» του ελληνικού στρατού;
• «Οι Ελληνες αντιστάθηκαν ηρωικά στους Γερμανούς κατακτητές», λένε. Κι εδώ σου κρύβουν πάλι τη μισή αλήθεια. Αντιστάθηκαν οι Ελληνες ηρωικά. Πράγματι. Αντιστάθηκαν όμως «όλοι» οι Ελληνες; Ηταν «όλοι μαζί» τότε; ‘Η ένα μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου την κοπάνησε στο Κάιρο, μαζί με το θησαυροφυλάκιο της χώρας, στην «αγκαλιά» της Αγγλίας και προετοιμαζόταν για την επόμενη μέρα για να τσακίσει το ΕΑΜικό κίνημα και το λαό (βλ. Δεκέμβρης ’44) κι ένα άλλο μέρος φόρεσε τη στολή των γερμανοτσολιάδων όπως τους έλεγαν κι υπηρετούσαν τα στρατεύματα κατοχής των Γερμανών;
• Δε θα σου πουν – και το κρύβουν – ότι ο λαός έμεινε μόνος του, με μοναδικό όπλο το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, τις οργανώσεις που τον υπεράσπισαν, που οργάνωσαν την αντίσταση, που πολέμησαν τον κατακτητή, που προστάτεψαν τη σοδειά του λαού, που απελευθέρωσαν τη μισή Ελλάδα πολύ πριν φύγουν οι Γερμανοί, που λειτούργησαν σχολεία, θέατρα και συσσίτια στις ελεύθερες περιοχές. Που οργάνωσαν ελεύθερες εκλογές.
• Κανένας δε θα σου πει μέσα στη «γιορτή» ότι οι «εθνικιστές» του καθεστώτος Μεταξά παρέδωσαν τους φυλακισμένους κι εξόριστους κομμουνιστές στους κατακτητές, αντί να τους επιτρέψουν να πάνε στο μέτωπο για να πολεμήσουν, όπως ζητούσαν οι ίδιοι. Κι όταν ήρθε η κατοχή των Γερμανών, αυτοί οι ίδιοι πάλι «υπερεθνικόφρονες» φόρεσαν τις κουκούλες του χαφιέ για να καταδίδουν τον αγωνιζόμενο λαό.
• Θα σου μιλήσουν για τις «θυσίες των Ελλήνων» και για «το ΟΧΙ που είπε ο λαός». Αλλά θα ξεχάσουν να σου πούνε ότι το ΟΧΙ είναι υποχρέωση του λαού, όταν καταπιέζεται όπως σήμερα. Και θα συνεχίσουν να σε καλούν σήμερα να λες «ναι» στην πολιτική τους και να αποφεύγεις τους αγώνες και τις θυσίες.
• Δε θα σου πούνε ότι οι φωνές της «λογικής» και του «ρεαλισμού» της υποταγής υπήρχαν πάντα, και τότε. Και δε θα σου πούνε ότι ο λαός όσες φορές μεγαλούργησε, όπως τότε, το έκανε βάζοντας πάνω απ’ όλα τις λαϊκές ανάγκες και ελευθερίες, και αδιαφόρησε για τις φωνές των γονατισμένων «ρεαλιστών» που καλούσαν σε σωφροσύνη και υποταγή – όπως κάνουν και σήμερα.
• Αλλοι πάλι θα σου πούνε για «κατοχή» που δήθεν έχουμε και σήμερα. Κι ίσως σου πουν και για την ανάγκη να αντισταθούμε όπως τότε. Δε θα σου πούνε όμως ότι οι Ελληνες αντιστασιακοί ποτέ δε φιλοδόξησαν να αλλάξουν το καθεστώς των κατακτητών απ’ τα μέσα. Ενώ αυτοί που μιλάνε για «κατοχή» απ’ την τρόικα (δηλαδή την ΕΕ), απ’ την άλλη μεριά υπερασπίζονται τη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ περισσότερο ακόμα κι απ’ τους αστούς.
• Θα σου πούνε για «μια χούφτα Ελληνες…». Σωστά. Κι ύστερα θα προσπαθούν μονίμως να σε πείσουν ότι δε γίνεται να τα βάζεις σήμερα με όσους πίνουν το αίμα του λαού, της οικογένειάς σου, με τους εκμεταλλευτές, γιατί είναι «παντοδύναμοι».

Εσύ κράτα το μήνυμα: Η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί! Και οι καταχτητές ή οι εκμεταλλευτές τρέμουν τη λαϊκή οργή και τον οργανωμένο λαϊκό αγώνα

Κανένας δε θα σου πει ότι αυτοί που αγωνίζονταν για να ελευθερώσουν την Ελλάδα, θυσιάζοντας και τη ζωή τους, πάλευαν παράλληλα με την απελευθέρωση απ’ τον κατακτητή και για την κοινωνία των αναγκών και των ονείρων τους. Αυτή που θα κατοχυρώνει το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στον ελεύθερο χρόνο και θα απαγορεύει την ανεργία, την πείνα, τα ναρκωτικά. Αυτή που οργάνωνε κι ονειρευόταν και το ΕΑΜ: «Λαοκρατία», έλεγε τότε το ΕΑΜ. Σήμερα το σύγχρονο περιεχόμενο της πάλης του ΕΑΜ είναι ο αγώνας για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. Μια κοινωνία όπου αυτός ο λαός που παράγει τον πλούτο, υλικό και πνευματικό, θα τον δικαιούται και θα τον απολαμβάνει. Δε θα υπάρχουν παράσιτα, τραπεζίτες, βιομήχανοι, κεφαλαιοκράτες που να πίνουν το αίμα και τον ιδρώτα του λαού, που θα κλέβουν τον κόπο των γονιών σου.

Απομόνωσε το ναζιστικό – φασιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής». Είναι μέρος του σάπιου πολιτικού συστήματος που στερεί δικαιώματα και στοιβάζει ανέργους. Δουλεύουν για τα αφεντικά. Στηρίζει στην πράξη την πολιτική που ετοιμάζει για σένα το σύστημα, αφού φτιάχνει δουλεμπορικά γραφεία για 18 ευρώ τη μέρα (360 ευρώ το μήνα) χωρίς ασφάλιση! Τα ίδια που θέλει η τρικομματική κυβέρνηση και η τρόικα! Βάλε στη γωνία τους εκπροσώπους της σε κάθε σχολείο! Είναι συμμορία, μπράβοι της νύχτας ενάντια στο λαό. Είναι απόγονοι των ναζιστών.

Αγαπητέ μαθητή – μαθήτρια,

Εμείς σου βάζουμε μερικά ερωτήματα που διευκολύνουν το ψάξιμο της αλήθειας. Η Ιστορία όμως κι η αλήθεια της είναι και δική σου υπόθεση. Κι είναι δίπλα σου. Η Ιστορία αυτή είναι ζωντανή ακόμα. Ισως να είναι ο παππούς ή η γιαγιά σου. Ισως να είναι η φωτογραφία του σκοτωμένου συγγενή που έχετε στο σαλόνι σας. Και σίγουρα είναι αυτά τα γερόντια που κρατούν το λάβαρο των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, η ΠΕΑΕΑ. Αυτοί έγραψαν αυτές τις «λαμπρές σελίδες». Βρες τους. Ρώτα τους. Κάλεσέ τους στο σχολείο σου να σου μιλήσουν γι’ αυτά που έζησαν. Γι’ αυτά που έκαναν και που είναι ανάγκη να τα μαθαίνουμε, γιατί χρειάζεται να τα ζωντανέψουμε με τη νέα αντεπίθεση και αντίσταση της εποχής μας. Για να φέρουμε πιο κοντά τη νίκη του λαού μας στις νέες συνθήκες».

Ο Κανένας κι ο Καθένας

Της Λιάνας Κανέλλη

Ναυτεργάτης. ΠΑΜΕ. Διαδηλωτής. Ετών 67. Ανεργος από το 2006. Ανακοπή. Μέρα μεσημέρι. Φθινόπωρο ζεστό για μετεωρολόγους. Πύρινο για της Γης τους κολασμένους. ΠΑΜΕ. Και πάμε λοιπόν μια… «κρουαζιέρα» απ’ αυτές που τυχόν διετάραξε ο ωραίος νεκρός στη μνήμη του. Δηλαδή στην κηδεία. Στην εξόδιο ακολουθία, όχι μόνον των συνομιλήκων του, που δεν θα στέρξουν να δούνε σύνταξη, αλλά και των πιτσιρικάδων, των ανήλικων όπoυ Γης, Χασάν, Αλί, Τσιν και Τσαν και Γιάχια και Μήτσου και Μαρίας και Φατμέ και Χανς και Μάιμπο και…

Στους άγγελους εργάτες που τσακίζονται να φτιάξουν το μηχάνημα που κοπανάω και πληκτρολογώ, στα παιδιά των σύγχρονων πολυεθνικών και ντόπιων κάτεργων, σ’ αυτά που δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε με δέκα μηνών μισθούς την μπάλα της Φίφα, ο νεκρός διαδηλωτής θα έχει να πει μιαν άλλη σύγχρονη Οδύσσεια. Της εργατικής τάξης έπος με καπιτάλες λαιστρυγόνες και τραπεζίτες κύκλωπες, με πολιτικές Κίρκες και πολίτες – ψηφοφόρους λωτοφάγους, με αστούς μνηστήρες και έναν πόλεμο σ’ ένα πέλαγο ταξικό κι ανήμερο που κοπανάει στις ακτές, συνθλίβει και αλλάζει σε άμμο χρυσή τα κόκαλα των θαλασσινών…

Ξέρω πως θα φάω και κριτική για υπερβολικό συναισθηματισμό από διανοούμενους «γουικιπίντια», που πατάνε ένα προγραμματάκι και κατεβάζουνε τσιτάτα αριστεροφροσυνάτα, που κυκλοφορούν κι οπλοφορούν με μαρξιστόμετρα και δεν γνωρίζουν το κόκκινο στα μάγουλα. Εκείνο το αιφνίδιο και γνήσιο της αιδούς. Ας είναι. Ντολορόμετρο, πονόμετρο δηλαδή, δεν μπορεί να βάλει κανείς σε κανέναν, για θάνατο αξιοσέβαστο, αφού τον απεργό άνεργο τον βρήκε να βαδίζει ενάντια σε αφεντικά της μοίρας του. Αν είχε δολοφονηθεί άμεσα κι επί τόπου, αν είχε αυτοκτονήσει άμεσα κι επί τόπου, υπό τα όμματα των καμερών, εν μέσω θεωρητικών ολοφυρμών, θα ετύγχανε της δόξας των οχτώ, συμβάν σε καρεδάκι εμετικό, θάνατος υιοθετημένος πάραυτα από τη χρησιμοθηρία της στιγμιαίας τηλεθέασης είναι εξ ορισμού πιο… πένθιμος κι ηρωικός.

Δε θέλω να πω παρά εκείνο το μοιρολόι της εργατικής κοινοτοπίας των άγριων ημερών της κρίσης. Ψυθιριστά κι απ’ την εδώ γωνιά μου. Σ’ αυτήν μ’ έφερε η εμπειρία, η παιδεία κι η καρδιά μου. Και δεν αντέχω να μη βλέπω πως αυτός ο θάνατος, έτσι εδώ και τώρα, στην Ευρωελλάδα του 2012, έχει πλοκή και βάσανα ανείπωτα κι ατραγούδιστα κι όμως αξιομνημόνευτα εις τους αιώνας των αιώνων των εργατικών αγώνων. Την ώρα που η δίφυλλη χουντοντουλάπα ξέρναγε εμφύλιες άρπυιες κι ανατρίχιαζαν τα φίδια στο κεφάλι της συζυγικής μέδουσας, πιστεύοντας πως άμα συναντήσεις σε φανάρι αλλόχρωμο, κολλάς εν τω άμα κι αφροδίσιον τι νόσημα, η καρδιά του ναυτεργάτη έπαψε να μετράει τον κοινό χρόνο. Πεσμένος στο συντροφικό χείμαρρο, ο ναυτεργάτης προβαίνει εκών άκων σε δήλωση. Προμετωπίδα για κάθε γνήσια εργατική εκδήλωση, δράση και διαδήλωση. Δηλώνει πως είναι ο Καθένας. Δεν γλιτώνει δηλώνοντας πως είναι ο Κανένας.

Δεν θέλω παρά να πω, πως ένας τέτοιος θάνατος «εκ φυσικών αιτίων», που θα ‘λεγε και ένα επίσημο ιατρικό ανακοινωθέν κάποιου διάσημου Κανενός, του ναυτεργάτη σε πορεία του ΠΑΜΕ, στις μέρες μας στέλνει ένα μήνυμα – υπόδειγμα ζωής σε αποθαρρυμένους. Μια σκουντιά συντροφική κι αλληλέγγυα στις πλάτες των απελπισμένων που αδράνησαν. Μια σπαρακτική προτροπή στους βολεμένους. Μια ριπή τύψεων στους έντεχνα ανίδεους κι αδιάφορους. Ορθοβάδιστος αυτός ο θάνατος. Είναι το κύμα που σκάει στο βράχο. Τον τρώει και τον αναγκάζει να μεριάσει. Οχι συμβολικά. Πραγματικά και τελεσίδικα το κύμα θα διαβεί…

Δημοσιεύθηκε στον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη 21/10/2012

από   redfly planet