καράβι κόκκινο

τα μαύρα τα μαλλιά μας και αν ασπρίσαν δεν μας τρομάζει η βαρυχειμωνιά

  • Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ’ άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω. Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει. Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε

  • Γιάννης Ρίτσος

    Να με θυμόσαστε - είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια, για να φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. την ομορφιά ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιος μου το μοίρασα δίκαια. Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ' ένα κρινάκι του αγρού τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε.

  • κώστας βάρναλης

    Δε λυπάμαι τα γηρατειά που φεύγουν - τα μωράκια που έρχονται άθελά τους να ζήσουν σκλάβοι, να πεθάνουν σκλάβοι, σ' έναν κόσμο ελεύθερων αφεντάδων. Θα τους μαθαίνουν: η σκλαβιά τους χρέος εθνικόν και σοφία του Πανάγαθου!... Πότε θ' αναστηθούν οι σκοτωμένοι; ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗΣ 20.10.1973

  • ------------------------------- Την πόρτα αν δεν ανοίγει, τη σπαν, σας είπα. Τι στέκεστε, τι γέρνετε σκυφτοί; Λαέ σκλάβε, δειλέ, ανανιώσου, χτύπα! Και κέρδισε μονάχος το ψωμί -------------------------------- -------------------------------- ''Aν το δίκιο θες, καλέ μου, με το δίκιο του πολέμου θα το βρής. Όπου ποθεί λευτεριά, παίρνει σπαθί''
  • κομαντάντε Μάρκος

  • «Ο Μάρκος είναι γκέι στο Σαν Φρανσίσκο, μαύρος στη Νότια Αφρική, ασιάτης στην Ευρώπη, αναρχικός στην Ισπανία, Παλαιστίνιος στο Ισραήλ, γύφτος στην Πολωνία, ειρηνιστής στη Βοσνία, Εβραίος στη Γερμανία, μια γυναίκα μόνη στο Μετρό τα ξημερώματα, με άλλα λόγια ο Κομαντάτε Μάρκος είμαστε εμείς, το πρόσωπο του κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου πάνω στον πλανήτη»
  • μπερτολντ μπρεχτ

    Δεν είμαι άδικος, μα ούτε και τολμηρός και να που σήμερα μου δείξανε τον κόσμο τους μόνο το ματωμένο δάκτυλό τους είδα μπρος και είπα ευθύς: “μ’αρέσει ο νόμος τους” Τον κόσμο αντίκρυσα μέσ’απ’ τα ρόπαλά τους Στάθηκα κι είδα, ολημερίς με προσοχή. Είδα χασάπηδες που ήταν ξεφτέρια στη δουλειά τους. και σαν με ρώτησαν “σε διασκεδάζει;” είπα “πολύ”! Κι από την ώρα εκείνη, λέω “ναι” σε όλα, κάλλιο δειλός, παρά νεκρός να μείνω. Για να μη με τυλίξουνε σε καμιά κόλλα, ό,τι κανένας δεν εγκρίνει το εγκρίνω Φονιάδες είδα, κι είδα πλήθος θύματα, μου λείπει θάρρος, μα όχι και συμπόνια Και φώναξα, βλέποντας τόσα μνήματα: “καλά τους κάνουν -για του έθνους την ομόνοια!” Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές κι ήθελα να φωνάξω “σταματήστε!” Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές, μ’άκουσα να φωνάζω: “Ζήτω!Προχωρήστε!” Δε μου αρέσει η φτήνια και η κακομοιριά Γι’αυτό κι έχει στερέψει η έμπνευσή μου. Αλλά στου βρώμικού σας κόσμου τη βρωμιά ταιριάζει, βέβαια-το ξέρω-κι η έγκρισή μου

  • Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας

    Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για τη υπόθεσή του πρέπει προετοιμασμένος να ' ναι : γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί Θα μοιραστεί την ήττα . Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει : γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί .
  • εγκώμιο στον κομμουνισμό – μπέρτολτ μπρέχτ

    Είναι λογικός, καθένας τον καταλαβαίνει. Ειν' εύκολος. Μια και δεν είσαι εκμεταλλευτής, μπορείς να τον συλλάβεις. Είναι καλός για σένα, μάθαινε γι' αυτόν. Οι ηλίθιοι ηλίθιο τον αποκαλούνε, και οι βρωμεροί τον λένε βρωμερό. Αυτός είναι ενάντια στη βρωμιά και την ηλιθιότητα. Οι εκμεταλλευτές έγκλημα τον ονοματίζουν. Αλλά εμείς ξέρουμε: Είναι το τέλος κάθε εγκλήματος. Δεν είναι παραφροσύνη, μα Το τέλος της παραφροσύνης. Δεν είναι χάος Μα η τάξη. Είναι το απλό Που είναι δύσκολο να γίνει.
  • οι δικαστές

    Να οι κύριοι δικαστές τους λέμε οι καταπιεστές πως δίκαιο είναι τον λαό τι συμφέρει μα αυτοί δεν ξέρουν ποιο είναι αυτό κι έτσι δικάζουν στο σωρό μέχρι να βάλουν το λαό ολόκληρο στο χέρι
  • ———–

    Εχουνε νομικά βιβλία και διατάγματα Εχουνε φυλακές και οχυρώσεις Εχουνε δεσμοφύλακες και δικαστές Που παίρνουνε πολλά λεφτά κι έτοιμοι για όλα είναι. Μπ. Μπρεχτ
  • ———————

    "Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ο Χίτλερ φυλάκιζε ομοφυλόφιλους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου"
  • ========================

    Λες: Πολύ καιρό αγωνίστηκες. Δεν μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς. Άκου λοιπόν: Είτε φταις είτε όχι: Σαν δε μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις. Λες: Πολύ καιρό έλπιζες. Δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις. Έλπιζες τi; Πως ο αγώνας θαν’ εύκολος; Δεν είν’ έτσι. Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες. Είναι τέτοια που: Αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο Δεν έχουμε ελπίδα. Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει Θα χαθούμε. Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε. Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του. Οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση. Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.
  • Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους

    Αυτοί που βρίσκονται ψηλά θεωρούν ταπεινό να μιλάς για το φαΐ. Ο λόγος; έχουνε κιόλας φάει. Αν δε νοιαστούν οι ταπεινοί γι' αυτό που είναι ταπεινό ποτέ δεν θα υψωθούν. Αυτοί που αρπάνε το φαϊ απ’ το τραπέζι κηρύχνουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάν θυσίες. Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θά 'ρθουν.
  • che

    Πιστεύω στην ένοπλη πάλη σαν μοναδική λύση για τους λαούς που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή τους και είμαι συνεπής με τις πεποιθήσεις μου. Πολλοί θα με πουν τυχοδιώκτη και είμαι, μόνο που είμαι άλλου είδους τυχοδιώκτης, ένας από εκείνους που προβάλλουν τα στήθη τους για να αποδείξουν τις αλήθειες τους.

  • Αξίζει για ένα όνειρο να ζεις, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει
  • pablo neruda

    όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει. όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές. όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή. όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

  • από το Canto general

    Μπορεί να κόψουν όλα τα λουλούδια, αλλά δεν θα γίνουν ποτέ αφέντες της Άνοιξης
  • κ. καβάφης

    Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
  • κωστής παλαμάς

    Και τους τρέμουνε των κάμπων οι κιοτήδες και μ’ ονόματα τους κράζουν πονηρά κλέφτες κι απελάτες και προδότες. Τους μισούν οι βασιλιάδες κι όλοι οι τύραννοι κι είναι μέσα στους σκυφτούς τα παλληκάρια κι είναι μες στους κοιμισμένους οι στρατιώτες…” Κ . Παλαμάς στο Δωδεκάλογο του Γύφτου.
  • διαμοιρασμός του blog

    Bookmark and Share
  • διαχείριση

  • on line επισκέπτες

  • ημερολόγιο άρθρων

    Ιουνίου 2024
    Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
     12
    3456789
    10111213141516
    17181920212223
    24252627282930
  • Εγγραφή

Posts Tagged ‘πανούσης-αγγέλακας’

JE SUIS Τζιμάκος!

Posted by redship στο 20 Φεβρουαρίου , 2015

αναδημοσίευση   από  atexnos.gr

Γράφει η Μαρία Καραπιπέρη

Κι ενώ αεροκοπάνε οι άρχοντες περί Δημοκρατικής τάξης.

Κι ενώ το Κατά Στάθη Ευαγγέλιο εξυμνεί τα «αυθόρμητα», ανώδυνα, άχρωμα, με ολίγη εξωκοινοβουλευτική «κοκκινόσκονη» (έτσι για τον ψεκασμό) «Λαϊκά κινήματα»  σε απόλυτη συγχορδία με τα αστικά ΜΜΕ. Κι ενώ ο Πάνος ο Καμμένος απειλεί να τα κάνει όλα Κούγκι (τρέμε Σαπφώ Νοταρά). Κι ενώ ο αρχέκακος ο όφις ο Αλεμανός μας μισεί διακαώς. Κι ενώ έχουμε επιτέλους ζαρντινιέρα αντί γλάστρας στο Προεδρικό αξίωμα. Κι ενώ κορυφώνεται η αγωνία για το σήριαλ τον διαπραγματεύσεων και ο Γιάγκος (με ένα ν) ρωτάει τη Βίρνα επιτακτικά για να μάθει αν θα γίνει απομείωση εν τέλει  του  χρέους (του επονείδιστου; του προπολεμικού; του ανακεφαλοποιημένου; του τοκογλυφικού;) Κι ενώ στο Eurogrοup η Ελλάδα αναστενάζει άλλοτε για το 70%, άλλοτε για 30% του μνημονίου (Η Ελλάδα ,  στην Ελλάδα  εξακολουθεί ν’ αναστενάζει συνεχώς και 100% σαν άλλοτε και χειρότερα).

– Τι εννοείς Βίρνα;
-Αυτό που ακούς Γιάγκο.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα τούτα στον «Αγγελάκα» πλασμένο σουρεάλσοσιαλιστικό κόσμο, του Καπιταλισμού. Κάνει ζούμ η κάμερα και αλλάζει πλάνο. Στρέφεται σε αυτούς που επιτακτικά και κατ’εντολή  υπηρετούν με πάθος και πόθο, πιστοί στο χρέος που έχουν αναλάβει χρόνια τώρα. (Πρωτοεμφανιζόμενος ο Αγγελάκας και η γνωστή αοιδός των Jumbo).

(Στο σημείο αυτό να διαμαρτυρηθώ, εκ μέρους του Άδωνη που σπαράζει ολημερίς στα τουί τουί και ριτουί του Καζάκη και μερικοί μερικοί του κλέβουνε τη δόξα)

Βγαίνει λοιπόν μια τσογλανοπαρέα να κάνει κριτική τραγουδώντας σε ρυθμούς του ύμνου του ΕΑΜ  στίχους που θα τους ζήλευε  και ο Καιάδας , μα τις χίλιες σβάστικες!

Τζιμάκο  μπορείς και καλύτερα! Δοκίμασε να διασκευάσεις την Διεθνή στην μελωδία του «Die Fahne Hoch» ή ακόμα ακόμα και το «Ορθό το Λάβαρο». Τι; Σου βάζω ιδέες;

Απορώ, μα το «Mein Kampf», πώς και δεν το σκεφτήκατε εσείς όλοι που γεμίζατε τις πλατείες («Πλάι πλάι μαζί με χρυσαυγίτες, ορντινάτσα των καπιταλιστών») στο «κίνημα» των αγανακτίστας. Εκεί που οι «χιλιαστές του Περισσού» δεν πάτησαν το πόδι τους. Και πώς να το κάνουν άλλωστε; Τι να φωνάζουν μαζί σας; Έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα, μέσα η Χρυσή Αυγή;

Ο  ultra επαναστατικός χώρος του Τζιμάκου είναι γνωστή κολυμβήθρα των προβοκατόρων, των παρακρατικών, των ιεραποστόλων της αστικής καπιταλιστικής «Δημοκρατίας». Τι; Όχι; Δεν είναι επαναστάτες έτοιμοι να εκδράμουν για να: Καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή (…) Έφυγαν και τα κάγκελα, δεν έχει και συλλαλητήριο το Π.Α.ΜΕ

Τζιμάκο μ” χωρίς θυσία δεν υπάρχει λατρεία. Σε κράζουν και μερικοί που σε αποθέωναν παλιά όταν ελεεινολογούσες προβοκατόρικα εναντίον του ΚΚΕ (στα πλαίσια πάντα της κριτικής και της προσπάθειας να απεγκλωβιστεί η καλή βάση από την κακή ηγεσία, δε σας παρεξηγάμε, αλίμονο! Εντρυφήστε κι εσείς όμως βρε σφοι να συμμαζέψετε τις ηγεσίες σας που έχουν γίνει στικ του ΣΥΡΙΖΑ (βλπ Δελαστίκ), εδώ διψάει η αυλή σας..

Αλλά και τι μ’ αυτό;

Σήμερα έχεις καταφέρει ότι σχεδόν και ο Προκόπης Παυλόπουλος (βλπ δήλωση Παπαδημούλη). Να ενώσεις ό,τι κινείται αντικομμουνιστικά από την «πρώτη φορά αριστερά, τους ψεκασμένους, την λαϊκή δεξιά, την ακροδεξιά του Φον Βορίδεν και τον δεξιοσουργελισμό του Άδωνη, τις αγριοφιλελέρες, το «ακραίο κέντρο» του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, μέχρι τους γερμανοτσολιάδες της Χρυσής Αυγής. Οι πρώτοι και οι τελευταίοι σε λάτρεψαν !

Ακούνε Τζιμάκος, Αγγελάκας και Κατερίνα και γράφουν χωρίς ορθογραφικά λάθη στα social-media. (Πάντα με κεφαλαία και greeklish, γιατί η Ε.Ε είναι το σπίτι μας). Τέτοιο άλμα συνείδησης επετεύχθη.

Κι ενώ άδουν οι Jumbo-μάγκες,  παράλληλα συμβαίνουν και τα εξής:

Η Κα Βαλαβάνη μας καλεί να πληρώσουμε  όλο τον ΕΝΦΙΑ, με το συμπάθειο.. Συνδικαλιστές απεργοί διώκονται και καταδικάζονται. Η νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής Αργίας είναι πάγιο αίτημα 40 χρόνια καπιταλιστικού βίου, και η πρώτη φορά αριστερά ποιεί τη νήσσαν. Απολύουν εγκύους. Μας ζητούν να υπογράψουμε δηλώσεις νομιμοφροσύνης για να μας προσλάβουν ως ημιάνεργους, με μισθούς χαρτζιλίκια, ελαστικά ωράρια, χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα. Δουλεύουμε  με vouchers, μας νοικιάζουν δουλεμπορικά στ΄αφεντικά. Στην Αμυγδαλέζα μετανάστες αυτοκτονούν, πεινάνε, βιάζονται, ΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΣΕ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ εξ αιτίας του ανελέητου ταξικού πολέμου που διεξάγεται εις βάρος των λαών, από τις ΗΠΑ την Ε.Ε το ΝΑΤΟ και τους άλλους  Ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς .

Τα παραπάνω είναι μερικές από τις ξύλινες καταγγελίες που κατ΄εξακολούθηση και κατά συρροή «διαπράττει» το ΚΚΕ και ίσως εξηγεί γιατί δεν θα σφραγίσει μια νέα συμφωνία Βάρκιζας. Γιατί ο Καπιταλισμός Ανθρώπινος δεν γίνεται. Γι” αυτό χρειάζεται όλους αυτούς τους χρήσιμους ηλίθιους να τον υπηρετούν. Να λανσάρουν επαναστατιλίκι αντάμα με αντικομφορμισμό, όσοι κλίνουν την λέξη κατεστημένο σε όλες τις πτώσεις…

Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές, πληροφορούμαι πως οι χρυσαυγίτες διοργανώνουν μεγάλη συγκέντρωση υπέρ του Τζιμάκου στα Εξάρχεια (…)

Θα κρατούν ρεσώ και θα φορούν (εκτός από τα περιβραχιόνια με τη σβάστικα) πλακέτες στο στήθος που θα γράφουν: JE SUIS Τζιμάκος!

Η συγκέντρωση γίνεται για να διεκδικήσουν να τους χορηγηθεί μέρος των κονδυλίων από τα ΕΣΠΑ που δαπανά η Ε.Ε για να καλλιεργήσει τον αντικομμουνισμό!

WIN WIN παιδιά!

Υ.Γ. Ιδιαιτέρως στον κο Αγγελάκα αφιερώνουμε την παρακάτω στροφή από δικό του τραγούδι και του ευχόμαστε ασφαλώς να μη σώσει να το τραγουδήσει ποτέ στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ.. Ούτε τον εμετό μας δεν αξίζει…

«Είμαι φτηνός, πολύ φτηνός, είμαι φτηνός
για λίγα ψίχουλα μπορώ να γίνω δούλος καθενός.
Είμαι φριχτός, πολύ φριχτός, είμαι φριχτός
την καταδίκη σας αξίζω να υπομένω διαρκώς

Posted in πανούσης-αγγέλακας | Με ετικέτα: , | Leave a Comment »

πληρωμένη με το ίδιο νόμισμα απάντηση στους Πανούση – Αγγελάκα!

Posted by redship στο 20 Φεβρουαρίου , 2015

Posted in πανούσης-αγγέλακας, Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ | Με ετικέτα: | Leave a Comment »

Η Katyusha και ο Κατήφορος

Posted by redship στο 19 Φεβρουαρίου , 2015

αναδημοσίευση από  τον ημεροδρόμο

panoy

 ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ 

 

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά… Άλλο τέχνη και άλλο χαβαλές για καταπιεσμένα λυκειόπαιδα. Με άλλα λόγια, καλό είναι η τέχνη να έχει και μια αισθητική, δηλαδή να «παιδεύει» αισθητικά. Πάμε τώρα και στα πιο δύσκολα… Καλό είναι, επίσης, να γνωρίζουμε η τέχνη που κάνουμε τι και ποιόν εξυπηρετεί ως μια ιδιαίτερη μορφή κοινωνικής συνείδησης.

Διότι τέχνη που δεν είναι προς όφελος κανενός παρά μόνο αυτής καθ’ αυτής της τέχνης δεν υπάρχει. Υπάρχει η τέχνη που τέθηκε στην υπηρεσία του λαού και δι’ αυτού ανυψώθηκε… Χρειάζονται παραδείγματα; Βάρναλης, Ρίτσος, Μπρεχτ, Σοστακόβιτς, Χικμέτ, Νερούδα…. Υπάρχουν εκείνοι που πίστεψαν ότι η τέχνη στέκεται πάνω από τα πολιτικά και κοινωνικά πάθη. ‘Αθελά τους ή και ηθελημένα προσδέθηκαν  στο σύστημα και το υπηρέτησαν. Υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι υπηρετούν την ιστορία και το λαό και δεν βλέπουν ότι το σύστημα τους περιθάλπει με τη στοργή του επειδή κάνουν ακριβώς το αντίθετο.

Ας έρθουμε, λοιπόν, στο προκείμενο… Το τελευταίο «καλλιτεχνικό» πόνημα των Τζίμη Πανούση – Γιάννη Αγγελάκα, με τον … εμπνευσμένο τίτλο «Η Katuysha του ΚΚΕ»  τέχνη δεν το ονομάζεις, αν δεχθούμε ότι η τέχνη έχει, πρώτα απ’ όλα, αισθητικούς κανόνες. Οργισμένους, πρόχειρα σκαρωμένους στίχους που άλλοτε κολυμπάνε στην εφηβική οργή και άλλοτε στον ξεσαλωμένο χαβαλέ θα βρεις κανείς αρκετούς στο Λύκεια της χώρας.  Δεν τους υποτιμώ καθόλου τους έφηβους… Εκεί είναι η μήτρα των αυριανών καλλιτεχνών. Αλλά όταν τέτοια πονήματα  προέρχονται από πενηντάρηδες «γερόλυκους» της ροκ, τότε έχω κάθε λόγο να μιλήσω για καλλιτεχνική  «φτώχεια». Οι έφηβοι, δε, που ροκάρουν, μπαίνουν στον κόπο να το κάνουν σκαρώνοντας τη δική τους μουσική, αλλά σε αυτό θα επανέλθω.  Και για να εξηγούμαι ανήκω σε εκείνους που δεν υποτιμούν καθόλου, αντίθετα τιμούν, αυτό που έχουν δώσει μουσικά ως σήμερα και οι δύο καλλιτέχνες.

Και πάμε στο επόμενο και το πιο σοβαρό… Είναι δικαίωμα του καθενός να έχει όποια άποψη θέλει για το ΚΚΕ και να τη διατυπώνει. Το αν θα τη διατυπώσει με τρόπο διαλλακτικό, αν θα την τεκμηριώσει με επιχειρήματα ή αν θα αναλυθεί σε υβριστικό οχετό είναι κάτι που αφορά τον προσωπικό πολιτικό και αισθητικό πολιτισμό του καθένα. Ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Τζίμης Πανούσης προτίμησαν τον υβριστικό οχετό. Επειδή, όμως, οι ίδιοι θεωρούν εαυτούς  τιμητές και υπερασπιστές της παρακαταθήκης της Εθνικής Αντίστασης και του Αρη Βελουχιώτη θα ήταν πιο έντιμο από την πλευρά τους, τις απόψεις τους για το ΚΚΕ να μην τις επενδύσουν μουσικά με τον ύμνο του ΕΑΜ. Διότι συμβαίνει το εξής «περίεργο»: Η ψυχή της Εθνικής Αντίστασης και του ΕΑΜ ήταν το ΚΚΕ και Αρης Βελουχιώτης μέλος του! Αξιοι μουσικοί και συνθέτες είναι, θα μπορούσαν να είχαν εμπνευστεί μια πρωτότυπη μελωδία για να ντύσει ένα τόσο εμπνευσμένο στίχο.

Κατά τ’ άλλα καθένας εφ’ ω ετάχθη και εφ’ ω εχάθη. Είναι σίγουρο ότι θα ‘ρθουν ξανά οι ποιητές εκείνοι, που θα μιλήσουν για τη φτώχεια και την εξαθλίωση και θα ‘ ρθουν ξανά οι διανοούμενοι που θα φωτίσουν τις αιτίες τους. Ως τότε, όπως θα ‘λεγε και ο Μπρεχτ:

«σαν αντικρύζω τα πρόσωπά τους που σαπίζουν\

Μου περνάει η πείνα»

Posted in πανούσης-αγγέλακας | Με ετικέτα: , , | Leave a Comment »