Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ρεαλιστική διέξοδος από τη σκοπιά του λαού

Τα αδιέξοδα του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος αναδεικνύονται όλο και πιο έντονα από την προσπάθεια των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων να διαχειριστούν την κρίση προς όφελος των μονοπωλίων. Οι αλλεπάλληλες διαβουλεύσεις εντός και εκτός ΕΕ, για τον τρόπο διαχείρισης της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένης δράσης του κεφαλαίου, αλλά και οι αντεγκλήσεις για τον τρόπο και το χρόνο της ελεγχόμενης απαξίωσης κεφαλαίου και τον επιμερισμό της ζημιάς μεταξύ των διαφόρων μερίδων των μονοπωλίων, αποτελούν αντανάκλαση των ασίγαστων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, η απαξίωση της εργατικής δύναμης και μέρους του κεφαλαίου είναι μονόδρομος για την πλουτοκρατία και νομοτέλεια στην κρίση. Εκεί στοχεύουν όλα τα μέτρα που μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, όπως η κατάργηση εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, οι περικοπές μισθών και συντάξεων, η γενίκευση της προσωρινής απασχόλησης και των ελαστικών σχέσεων, η αύξηση της ανεργίας κ.λπ. Στην παρούσα φάση, οξύνονται οι αντιπαραθέσεις και για την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου, μέσω της αναδιάρθρωσης του χρέους, με «κούρεμα» ή επιμήκυνση αποπληρωμής των δανείων.

Η πλουτοκρατία και τα κόμματά της παρουσιάζουν σαν «μονόδρομο» και «ρεαλισμό» την υποταγή του λαού στην πολιτική τους. Κρύβουν τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης και προσπαθούν να τρομοκρατήσουν με τα ελλείμματα και το χρέος που δημιούργησε η πολιτική υπέρ της πλουτοκρατίας, για να νομιμοποιήσουν στις λαϊκές συνειδήσεις τα μέτρα που έχουν από ελάχιστη έως καμιά σχέση με τα δημοσιονομικά μεγέθη τα οποία επικαλούνται.

Πάνω στο έδαφος αυτής της προπαγάνδας, από τη μια, και της ανάγκης που έχει το κεφάλαιο να προωθεί διαρκώς μέτρα που κάνουν φθηνότερη την εργατική δύναμη, φύονται τα σχέδια για την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και για «εθνική συνεννόηση» μεταξύ των αστικών κομμάτων, που θα φτάνει μέχρι και το επίπεδο της διακυβέρνησης, προκειμένου να σταθεροποιηθεί το αστικό πολιτικό σύστημα και να μη διαταραχθεί επικίνδυνα για το κεφάλαιο και τα κόμματά του.

Ρεαλιστικό για τους εκπροσώπους της πλουτοκρατίας είναι εκείνο που κάθε φορά εξυπηρετεί καλύτερα και αποτελεσματικότερα τα μονοπώλια. Για να αποσπάσουν τη συναίνεση, μιλούν για «ρεαλισμό» και για «κοινά συμφέροντα» εργαζομένων – κεφαλαίου. Ως ρεαλιστικό, δηλαδή, προβάλλεται το συμφέρον εκείνων που έχουν υπέρ τους το συσχετισμό δύναμης, ο οποίος δεν μπορεί παρά να είναι αρνητικός για το λαό.

Προϋπόθεση η αλλαγή των συσχετισμών

Η ρεαλιστικότητα μιας πολιτικής πρότασης δεν καθορίζεται από το συσχετισμό δύναμης, αλλά από τις αντικειμενικές συνθήκες που περιγράφουν την εξέλιξη της οικονομίας και της κοινωνίας. Η αξεπέραστη, βασική αντίθεση του καπιταλισμού, η κοινωνικοποιημένη παραγωγή από τη μια, και, από την άλλη, η ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της από μια χούφτα πλουτοκράτες, είναι αυτή που δημιουργεί υπερπαραγωγή προϊόντων και υπερσυσσώρευση κεφαλαίων στην άναρχη παραγωγή, δημιουργώντας αλλεπάλληλες κρίσεις.

Οσοι ανάγουν το δημόσιο χρέος σε βασικό ζήτημα της κρίσης και καλούν το λαό να πάρει μέρος στη συζήτηση για τη μείωσή του και, πολύ περισσότερο, να συμμετέχει ενεργά στην αποπληρωμή του, κρύβουν ότι το χρέος και η κρίση έχουν την ίδια αιτία, το καπιταλιστικό κέρδος, που πρέπει να ξεπατωθεί για να δοθεί διέξοδος από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Ακόμα κι αν σήμερα σε κοινωνικό επίπεδο δεν έχουν διαμορφωθεί οι συσχετισμοί για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, αυτό σε τίποτα δεν αναιρεί την ώριμη ανάγκη να ξεπεραστεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, να κοινωνικοποιηθούν τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα, όπως προτείνει το ΚΚΕ.

Η λαϊκή εξουσία και οικονομία, η αποτίναξη, δηλαδή, της μισθωτής σκλαβιάς και η οργάνωση της παραγωγής με γνώμονα την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων, η αξιοποίηση του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι για την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών και όχι για τα κέρδη των μονοπωλίων, είναι ώριμη ανάγκη από τα ίδια τα πράγματα. Αυτήν του την πρόταση, για σύγκρουση και ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για λαϊκή εξουσία και οικονομία, βάζει το ΚΚΕ στο επίκεντρο της συζήτησης με το λαό.

Ταυτόχρονα, δουλεύει για την οργάνωση και ανάπτυξη του εργατικού λαϊκού κινήματος, τη λαϊκή συμμαχία και αντεπίθεση, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για αλλαγή των αρνητικών συσχετισμών, για να αλλάξει η τάξη που έχει στα χέρια της την εξουσία και όχι απλά μια κυβέρνηση.

Η λαϊκή εξουσία και οικονομία είναι ώριμη και αναγκαία, γιατί συμφέρει τους εργατοϋπάλληλους και τα λαϊκά στρώματα, τους παραγωγούς του πλούτου, τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Οι ίδιες οι παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας αποδεικνύουν ότι υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας με βασικό χαρακτηριστικό τη μετατροπή της ιδιοκτησίας του μεγάλου κεφαλαίου σε κοινωνική ιδιοκτησία και δίπλα της τον παραγωγικό συνεταιρισμό.

Μια λαϊκή οικονομία με εργατικό και λαϊκό έλεγχο, με κεντρικό, επιστημονικά οργανωμένο σχεδιασμό, που μπορεί να απελευθερώσει τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες, γιατί έχει γνώμονα τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Μόνο η λαϊκή οικονομία μπορεί να εξαλείψει οριστικά την αναρχία της παραγωγής, τη ζούγκλα του ανταγωνισμού των μονοπωλιακών ομίλων για το μεγαλύτερο κέρδος. Μόνο η λαϊκή εξουσία μπορεί να αξιοποιήσει και να κατανείμει σε αυτήν την κατεύθυνση το σύνολο του εργατικού δυναμικού της χώρας, εξαλείφοντας την ανεργία.

Μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες

Οι εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας αναδεικνύουν τις δυνατότητες ανάπτυξης υπέρ του λαού και ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών. Η Ελλάδα έχει ορυκτό πλούτο και ενεργειακές πηγές, η βιομηχανική παραγωγή μπορεί να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες του κλάδου των κατασκευών σε τσιμέντο και άλλα δομικά υλικά, ενώ η μηχανοποίηση του κλάδου των κατασκευών καλύπτει γενικά τις ανάγκες κατασκευής δημόσιων έργων υποδομής.

Είναι απολύτως ρεαλιστικό να καλυφθούν οι εγχώριες διατροφικές ανάγκες και να σταματήσουν οι εισαγωγές σε προϊόντα που διαθέτει η Ελλάδα και μπορεί να παράγει. Υπάρχει σημαντική μηχανοποίηση της γεωργίας και ήδη συγκεντρωμένη κτηνοτροφία, έχει σημαντική παραγωγή πολλών προϊόντων της γεωργίας και της κτηνοτροφίας που μπορεί να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των εγχώριων αναγκών κατανάλωσης και να στηρίξει τη βιομηχανία τροφίμων σε πολλούς κλάδους της. Παράγει καλής ποιότητας βαμβάκι και διαθέτει σημαντική βάση παραγωγής κλωστοϋφαντουργίας και ένδυσης – υπόδησης και σχετική τεχνογνωσία. Παράλληλα, σημαντική υποδομή υπάρχει στη βιομηχανία μετάλλου, στη ναυτιλία και το ναυπηγοεπισκευαστικό κλάδο κ.ά.

Πλούσια τα ελέη

1. Γέμισαν οι δρόμοι της Αθήνας από διαφημιστικά τοκογλύφων. Από τη στιγμή που η τοκογλυφία υψώθηκε ως θρίαμβος πάνω από τα κεφάλια μας, οι χύμα εκπρόσωποί της κυκλοφορούν ελεύθερα, μας χαιρετούν και δεν θ’ αργήσουν να μας συναναστρέφονται. Από δω και στο εξής, ο καθείς με τον τοκογλύφο του ή καλύτερα: δείξε μου τον τοκογλύφο σου να σου πω ποιος είσαι. Ο γνωστός για τη ρηχότητά του πρωθυπουργός διαδίδει πως όλα παίζονται, ελπίζοντας να σταματήσουμε ν’ αντιμετωπίζουμε μετά βδελυγμίας τους τοκογλύφους. Γιατί όχι; Καταρχάς, είναι αξιέπαινοι για την αφοσίωσή τους στο κέρδος, και είναι πιο διακριτικοί από τις τράπεζες, που μονίμως σε γυρεύουν, ενώ εδώ πας εσύ γυρεύοντας. Επίσης, ο τοκογλύφος «προστατεύει» τα εν οίκω, σε αντίθεση με την κυβέρνηση που διασύρει τα εν δήμω διεθνώς. Παρεξηγημένη είναι και η συμπεριφορά τους. Μπορεί να σου σπάσουν τα χέρια και τα πόδια αν χρωστάς, αλλά αυτό το κάνουν κυρίως για να προσεγγίσεις την ορθόδοξη πίστη σου με το μόνο μέσο που διαθέτεις, τον πόνο. Αν δε σταυρωθείς, πώς θα καταλάβεις; Το λένε και οι Νηπτικοί Πατέρες, τους οποίους ακολουθούν κατά γράμμα οι εν λόγω και έργω. Η αγωγή του πολίτη στις μέρες μας ανήκει εξ ολοκλήρου στους τοκογλύφους.

2. Οταν πρόκειται να μας μιλήσει, ο Γιωργάκης παίρνει το ύφος του κακόμοιρου. Σ’ αυτό τον τόνο, μας ζητά κάθε φορά να χάσουμε την αξιοπρέπειά μας μαζί με ό,τι έχουμε και δεν έχουμε. Τους εργαζόμενους τους αντιμετωπίζει σαν φυσική καταστροφή, για την οποία πρέπει να επιληφθεί ο Πανάγαθος. Αυτός είναι ο υιός του Αντρέα και όχι ο υιός του Θεού, όπως πολλοί ήλπιζαν.

3. Μπατσούπολη: Αυτό είναι το όνειρο των Ακροδεξιών για την Αθήνα. Να κυκλοφορούν μόνο μπάτσοι και να πυροβολούν ό,τι κινείται. Οσο για τον αρχηγό τους, όταν τον βλέπεις νομίζεις πως είναι σε λίστα αναμονής για να τον πάρουν οι εξωγήινοι.

4. Το μαύρο χιούμορ των ιμπεριαλιστών. Δεν μπορούμε, δήλωσε ο Ομπάμα, να σας δείξουμε τις φωτογραφίες του δολοφονημένου σεΐχη γιατί είναι αποκρουστικές. Αν κατάλαβα καλά, αυτή η επίλεκτη ομάδα είχε τη δύναμη να κινηματογραφήσει τη στιγμή που τίναζε στον αέρα τα μυαλά του σεΐχη, αλλά δε βρίσκει τη δύναμη να μας παρουσιάσει τα ντοκουμέντα για λόγους αισθητικής. Ας ελπίσουμε πως στην επόμενη πολιτική δολοφονία θα προσέξουν ώστε κάτι ν’ απομείνει από το έρμαιο κεφάλι να μας δείξουν!

Του  Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

Το ντουλάπι του Θεού

Το ντουλάπι του Θεού δεν είναι το κουτί της Πανδώρας. Ετσι όπως το ‘φτιαξα εγώ στο φτωχό μυαλό μου, δεν περικλείει το σύμπαν. Είναι στην κουζίνα του τωρινού κόσμου, το ντουλάπι με τα εργαλεία για μαγείρεμα και τα λάδια, τις ζάχαρες, τ’ αλάτι, τ’ αλεύρι, το γάλα, τ’ αυγά… Εχει μαχαίρια, και κουτάλες, και σουρωτήρια, και μεγάλες τσανάκες, και μπρικάκια του καφέ. Το ντουλάπι του Θεού είναι πείρα συλλογική, και γνώση, και πολλή αγάπη για να τρώνε και να σκέφτονται κι εντέλει να ζούνε ελεύθερα οι άνθρωποι.

Αυτό που μας ξεχωρίζει απ’ τα ζώα παρότι είμαστε σαρκοφάγοι οι άνθρωποι, σ’ ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της πείνας των ζωντανών, είναι που επεξεργαζόμαστε την τροφή. Μαγειρεύουμε. Ψήνουμε. Στολίζουμε. Εχουμε τη νοητική ανάγκη, την έμφυτη πολιτισμική ικανότητα να επιθυμούμε τη μετατροπή του κορεσμού σε γεύμα. Κι ακόμα καλύτερα σε σύναξη, σε συμπόσιο. Να γινόμαστε συνδαιτυμόνες.

Ανοιξε το ντουλάπι του Θεού. Και μάθαμε πώς να χρησιμοποιούμε τα μαχαίρια όχι για να σώσουμε τη ζωή μας, αλλά για να την ομορφύνουμε πατώντας στις ανάγκες μας. Χρίσαμε πολιτισμό ως έλλογα όντα με στόχο και σκοπό την ευφροσύνη. Αν αγαπάω αυτήν την πατρίδα, ωρέ σύντροφοι, τη γλώσσα μας δηλαδή που λέει κι ο ποιητής, είναι γιατί μπορεί να μ’ ανασταίνει με τις λέξεις. Πιπιλίστε την ευφροσύνη και θα με καταλάβετε.

Στην κουζίνα του Θεού, σήμερα, εδώ και τώρα μπήκαν κτήνη. Τη μαγάρισαν. Πάντα το έκαναν. Από τότε που οι άνθρωποι περπατήσαμε στα δυο ποδάρια κοιτώντας ψηλά. Ανοιξαν το ντουλάπι και πήραν τα μαχαίρια, τους μπαλτάδες, τα σιδερικά. Κι ύστερα πήραν και τα κλειδιά, να ‘χουν να βάζουν μέσα τα καλούδια, να σκάει το ντουλάπι. Να περισσεύουν για να φάνε όλοι, να τρώνε μόνο οι κλειδοκράτορες και να γίνεται ό,τι μπαζώνεται ως πρώτη ύλη της τροφής, σκουληκιασμένο αλεύρι, πεθαμένα αυγά, ζάχαρη που μαύρισε και πίκρισε φαρμάκι σκέτο. Και να ‘σου να μη χωράει άλλο ξινισμένο γάλα κι αλάτι πετρωμένο σαν ταφόπλακα της παστωμένης ευφροσύνης.

Σάπισε ο πλούτος στο ντουλάπι του Θεού. Και βρώμισε η κουζίνα σαν απόπατος. Κι απ’ όξω στήθηκαν φρουροί να το κρατάνε σφραγισμένο. Μοίρασαν μαχαίρια. Που αστράφτουν μέρα νύχτα στα δώματα και τις κάμαρες του κόσμου. Τα πεινασμένα πετεινά του ουρανού έγιναν δράκοι. Οι νοικοκυραίοι φονιάδες. Οι φονιάδες ήρωες στη σήψη.

Μπήκαμε στο μαγερειό της κόλασης. Υπουλη πρόσκληση. Ελάτε να φάμε. Στρωμένο το τραπέζι. Το ντουλάπι του Θεού έχει απ’ όλα τα καλά, φωνάζουν οι ντελάληδες κουνώντας τα κλειδιά. Να ‘σου λοιπόν το σιδερικό στο χέρι του πεινασμένου. Τον είπαν πρόσφυγα και λαθρομετανάστη. Αυτόν που προσφεύγει στο ντουλάπι του Θεού χωρίς να φαντάζεται πως είναι κλειδωμένο. Παίζει δυο μαχαιριές, τρεις και δεκατρείς και πάλι μένει νηστικός, γιατί το θύμα δεν ήταν άμεσα ο αφεντικός. Δεν ήταν ο κλειδοκράτορας αλλά αυτός που έμπαινε στη σειρά να πεινάσει.

Να ‘σου κι ο φοβισμένος. Ο συλλέκτης των σάπιων που ξεχειλίζουν απ’ το ντουλάπι του Θεού. Αυτός ο μικρός, δήθεν πολιτισμένος, με την μπάκα φουσκωμένη απ’ το βρωμόφαγο που οι κλειδοκράτορες του πέταξαν για να γίνει σκυλί και να ταΐζεται σαν Κέρβερος. Που ορμάει μες τη νύχτα και σφάζει όποιον πεινάει ως ξένος. Που χιμάει στα λεωφορεία και κατεβάζει τα γυναικόπαιδα και τα σαπίζει στο ξύλο με τις σιδερένιες κουτάλες και τους μπαλτάδες που άνοιγε το φύλλο η μάνα τους να φτιάξει πίτα μ’ ό,τι είχε, να ευφρανθούν.

Το ντουλάπι του Θεού άνοιξε. Είναι καταμεσίς στο μαγερειό της κόλασης.  Συμπόσιο αίματος. Το κλειδί της εργασίας στα χέρια μας είναι. Οσο δεν το κρατάμε εμείς ανθρώπινο κρέας θα μυρίζει και θα πεινάμε…

Της  Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ