Εχθρός Ελλήνων και μεταναστών εργατών

 

Τι θεωρεί ο ΛΑ.Ο.Σ. «αιτία λαϊκής εξέγερσης», όπως γράφει σε προχτεσινή του ανακοίνωση; Οχι ,βέβαια, την κυβερνητική πολιτική που στηρίζει αναφανδόν, ούτε το πετσόκομμα δικαιωμάτων και μισθών, στο οποίο συνηγόρησε με την ψήφο του στο μνημόνιο. Αντίθετα, καλεί το λαό να εξεγερθεί «εάν ισχύει αυτό που μεταδίδεται, ότι δηλαδή θα εξαιρεθούν οι μετανάστες και θα πληρώνουν οι Ελληνες» το χαράτσι στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων! Συνεχίζοντας το αντιδραστικό του παραλήρημα, σημειώνει ο ΛΑ.Ο.Σ.: «Και δεν πληρώνουν φόρους οι μετανάστες, και δεν αποδίδουν ΦΠΑ, και νοσηλεύονται δωρεάν, και γεννούν δωρεάν, εις υγείαν, φυσικά, των κοροΐδων που τους ανέχονται…». Η ανακοίνωση δεν είναι απλά ένα ρατσιστικό ξέσπασμα. Αποτελεί μέρος μιας γενικευμένης και καλά μελετημένης προπαγάνδας, που επιχειρεί να απομακρύνει την πολιτική της κυβέρνησης από το στόχαστρο της λαϊκής αντίδρασης και να τη διοχετεύσει στους μετανάστες. Να κατοχυρώσει, δηλαδή, τους μετανάστες σαν τους υπαίτιους για τη βαρβαρότητα που βιώνει σήμερα η εργατική τάξη και να βγει λάδι η κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της, η οποία ξεσπάει με μίσος ενάντια σε Ελληνες και ξένους εργάτες. Είναι επικίνδυνη η τακτική του ΛΑ.Ο.Σ. και πρώτα απ’ όλους υπηρετεί τη στρατηγική της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας. Η εμπορευματοποίηση της Υγείας, όπως και κάθε άλλο αντιλαϊκό μέτρο, πλήττει εξίσου τους Ελληνες και μετανάστες, γι’ αυτό και πρέπει να απαντηθεί σε ενιαίο μέτωπο. Να σπάσουν τα μούτρα τους όσοι προσπαθούν να δημιουργήσουν εσωτερικούς εχθρούς στην εργατική τάξη για να αποδυναμώσουν την πάλη της.

Οι διεφθαρμένοι…

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΚΙ ΑΥΤΟ και μάλιστα στους «έγκριτους» «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς»! Ηρθε η ώρα – λένε – στην Ελλάδα, για …ιδιωτική εφορία καθότι η δική μας είναι διεφθαρμένη!

Και για κάποιο λόγο – που μένει στη σφαίρα της μεταφυσικής – σύμφωνα με τις κυρίαρχες απόψεις οι έννοιες της «διαφθοράς» και του «ιδιωτικού τομέα» είναι παντελώς ασύμβατες.

Μια ιδιωτική επιχείρηση – κατά τη γνώμη τους – θα έχει στο μυαλό της την… πρόοδο της οικονομίας και όχι τη δική της κερδοφορία, οπότε δε θα κάνει παράνομα πράγματα, ούτε θα πάρει λεφτά «κάτω από το τραπέζι».

Να υποθέσουμε μήπως ότι η «SIEMENS» που «λάδωνε» αστούς πολιτικούς, η «ENRON», η «LE MAN BROTHERS» και τόσες τράπεζες που φαλίρισαν τα τελευταία 3 χρόνια ήταν …διεφθαρμένοι δημόσιοι φορείς;

Το ενδεχόμενο αυτό που αποκαλούν «διαφθορά» να πηγαίνει «πακέτο» με τη μανιώδη αναζήτηση του κέρδους (τον αντικειμενικό σκοπό κάθε επιχείρησης, δηλαδή) δεν τους περνάει, φυσικά, από το μυαλό…

Για το ψωμί

Πλημμύρισε, λέει, η Αράχοβα, απ’ όλους αυτούς που δεν τους πιάνει η κρίση. Μάλιστα. Και το χιονοδρομικό στη Βασιλίτσα, επίσης γνώρισε δόξες, παρότι εκεί το κλίμα πήγε να χαλάσει από κάτι γιαούρτια κατά μεγαλοδημοσιογράφου.

«Να ‘ναι καλά» οι γνωστές παρέες που περιφερόμενες τα καλοκαίρια στη Μύκονο, το χειμώνα στα χιονοδρομικά κι ενδιάμεσα στα σκυλάδικα, που επειδή το κάνουν αυτοί βεβαιώνουν πως η κρίση δεν είναι τίποτα άλλο από απόδειξη της τεμπελιάς των πολλών. Που τους προσάπτουν ότι αρνούνται να δουλέψουν για ένα κομμάτι ψωμί, όταν και αυτό τους το στερούν όπως και τη δουλειά.

Το θέμα είναι πως και το ψωμί πλέον ζητάνε να το ζυγίζουν με χρυσάφι. Μπορεί ο αρμόδιος υπουργός στην Ινδοκίνα να βλέπει τη λύση στους ατομικούς λαχανόκηπους αλλά αυτή τη λύση δε φαίνεται να την συμμερίζονται όσοι ήδη στην Αλγερία βγήκαν στους δρόμους.

Οπως δε συμμερίζονται τις βεβαιώσεις περί μείωσης των τιμών του δικού μας αρμόδιου υπουργού και όσοι έκαναν το λάθος να περιμένουν τις εκπτώσεις μπας και καλύψουν καμιά τρύπα. Η βλαστήμια από την αβεβαιότητα πάει σύννεφο τόσο από τους πελάτες που δεν μπορούν να αγοράσουν, όσο και από τους μικρέμπορους που όσο κι αν πασχίζουν να νιώσουν «καπιταλιστές» καταλαβαίνουν επώδυνα πλέον πως ήρθε η ώρα να τους φάει κι αυτούς το μεγάλο ψάρι.

Οπως κάθε φορά, έτσι και τώρα, η «πατρίς» φαντάζει η λύση. Αρχισαν πάλι τα άρθρα που επικαλούνται τον πατριωτισμό των Ελλήνων για να σωθούν τα κέρδη των καπιταλιστών. Η απάντηση πρέπει να ‘ναι απόλυτη: Δε σφάξανε. Εμείς θέλουμε και παλεύουμε τη δική μας πατρίδα της δουλειάς, που ο καρπός της θα είναι για μας και τα παιδιά μας και δε θα γίνεται το κέρδος τους.

Στο μέτωπο των συμβάσεων επικαλούμενες αθέμιτο ανταγωνισμό οι εταιρείες που ελέγχουν τα τρόφιμα ετοιμάζονται να ζητήσουν να ισχύσουν και γι’ αυτές οι μειώσεις μισθών που με υπογραφή ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ επιβλήθηκαν στη ΝΕΟΓΑΛ. Κάτι μας λέει πως ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ που είναι – μήνα τώρα – στο κρεβάτι με «πνευμονία» θα κάνει καιρό να αναρρώσει.

***

Οσοι δεν κατάλαβαν τι έκαναν το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΕΓΕΣ, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών και η ΟΓΕ έξω από τις τράπεζες την προηγούμενη Πέμπτη, ας το ξανασκεφτούν. Είναι μονόδρομος η πάλη ενάντια στο μονοπωλιακό κεφάλαιο και την ειδική του έκφραση στον τραπεζικό κλάδο. Ειδικά τώρα που με πρότυπο τις τράπεζες η κυβέρνηση εμφανίζεται να μελετά την ανάθεση των εισπράξεων σε κεφαλοκυνηγούς.

Οτι τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο δύσκολα για την εργατική τάξη είναι βέβαιο.

Οτι δεν πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στους καπιταλιστές να πάρουν ανάσα είναι επίσης αναγκαίο.

Οπερ, ο καθένας και η ευθύνη του. Γιορτές τέλος. Αγώνες μπροστά.

Ούτε «φράκτες», ούτε «Σπιναλόγκες»

Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

Τίποτα και κανείς δεν πρόκειται να αποτρέψει τους ανθρώπους που απειλούνται με αφανισμό από την αναζήτηση δρόμων για τη διασφάλιση της ζωής. Οι διεθνείς οργανώσεις εκτιμούν ότι τα επόμενα χρόνια ο αριθμός των προσφύγων θα ξεπεράσει τα 500 εκατομμύρια. Η δυστυχία, η πείνα, ο φόβος, η ανελευθερία θα είναι πάντα το «διαβατήριο» για την αναζήτηση της ελπίδας, της τροφής, της ασφάλειας. Αυτή είναι η ιστορία της ανθρωπότητας: Ενα «καραβάν σαράι» που ποτέ δε σχηματίστηκε από χόμπι, αλλά πάντα από ανάγκη.

Η Ελλάδα δεν προέκυψε στο δρόμο τους ως «τουριστική επιλογή», αλλά ως γεωγραφική επιλογή, ως «πέρασμα» που δεν το καθόρισαν οι ίδιοι, αλλά οι δουλέμποροι. Δεν έρχονται για διακοπές οι μετανάστες στην Ελλάδα. Ολοι τους έχουν να διηγηθούν την ίδια ιστορία της ανέχειας, της φτώχειας, του πολέμου, των πολιτικών διώξεων που διηγούνταν και οι δικοί μας μετανάστες: Στις στοές του Βελγίου, στα εργοστάσια της Γερμανίας, στην ξενιτιά της Αμερικής και της Αυστραλίας.

Δε θα έφευγαν από τις χώρες τους αν το «παγκόσμιο χωριό» που υπηρετούν ο Ομπάμα, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, ο Πούτιν, ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Καρατζαφέρης, δεν τους είχε στοιβάξει σε μια «γειτονιά» όπου οι εργαζόμενοι ζουν με 1 – 2 δολάρια τη μέρα, που κάθε τρία δευτερόλεπτα ένα παιδί πεθαίνει από την πείνα. Δε θα ξενιτεύονταν αν το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, το ΔΝΤ και όλοι οι ευαγείς οργανισμοί στους οποίους συμμετέχει η Ελλάδα, δεν τους κατακρεουργούσαν είτε με τα πολεμικά είτε με τα οικονομικά «βομβαρδιστικά» τους.

Επομένως, όσοι κύριοι και κυρίες με προσποιητή αθωότητα διακινούν εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ. εκείνα τα «και μεις τι φταίμε;» ή τα άλλα, τα «και εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;», να τ’ αφήσουν αυτά. Διότι όλοι τούτοι, που είτε ευθέως είτε σε επίπεδο συμβολισμών εκτοξεύουν με ύφος συνοριοφύλακα το δηλητήριο της ξενοφοβίας, του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας, «φταίνε»! Φταίνε, γιατί:

Πρώτον, είναι με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ που «εξανθρωπίζουν» πληθυσμούς, είτε δολοφονώντας τους, είτε προκαλώντας την εκδίωξη από τα εδάφη τους.

Δεύτερον, γιατί λένε ψέματα. Ψεύδονται ασύστολα όταν ισχυρίζονται ότι το πρόβλημα της μετανάστευσης θα λυθεί με μέτρα αστυνομικά, με καταστολή, με στρατοκρατικά «κόλπα», με «φράκτες». Ποτέ και πουθενά δε λύθηκε έτσι το πρόβλημα. Στην Αμερική, εκεί που δεν έβαλαν 12,5 χιλιόμετρα «φράκτη» όπως ονειρεύεται ο Παπουτσής στον Εβρο, αλλά 700 χιλιόμετρα ηλεκτροφόρα καλώδια στα σύνορα με το Μεξικό, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να δέχονται κατά εκατομμύρια τους ισπανόφωνους μετανάστες.

Με μια κουβέντα: Είναι ψεύτες, όσοι ισχυρίζονται ότι χωρίς να αντιμετωπιστούν οι αιτίες που γεννούν την προσφυγιά, είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της μετανάστευσης.

Είναι και διπλά επικίνδυνοι.

Αφ’ ενός, γιατί η αστυνομοκρατία και η στρατοκρατία που «προτείνουν» εις βάρος των μεταναστών δε σταματούν «έξω», αλλά τελικά στοχεύουν στη «νομιμοποίηση» τέτοιων πρακτικών κατά του συνόλου του «εχθρού – λαού».

Αφ’ ετέρου, γιατί θέλοντας να αποπροσανατολίσουν και να ξεστρατίσουν τη λαϊκή οργή από την πολιτική τους, δεν έχουν καμία αναστολή να ταΐζουν ακόμα και το φίδι του ρατσισμού, πάνε να φορτώσουν τα δεινά της ελληνικής κοινωνίας, που οι ίδιοι προκαλούν, στους μετανάστες.

Μιλάμε για τους μετανάστες που είναι «εκτός νόμου» επειδή το ίδιο το κράτος τους θέλει εκεί: Στη μαύρη εργασία, ανασφάλιστους, διπλοεκμεταλλευόμενους, στο περιθώριο, στην παραοικονομία, χωρίς χαρτιά, χωρίς ταυτότητα, χωρίς δικαιώματα, κυνηγημένους, κρεμασμένους στους «φράκτες», στοιβαγμένους στα «κέντρα εξευτελισμού των προσφύγων», πρώτους στις «επιχειρήσεις – σκούπα», τελευταίους στα δικαιώματα.

Εντούτοις «κάτι πρέπει να γίνει», λένε καλόπιστα οι άνθρωποι στις γειτονιές της Αθήνας. Και πράγματι. Κάτι πρέπει να γίνει. Ομως, αυτό το «κάτι» δεν μπορεί να είναι εφαλτήριο του φασισμού. Ο ελληνικός λαός, από την εποχή του «Ξένιου Διός» κουβαλάει την τιμή της παροχής φροντίδας προς τον κάθε κυνηγημένο. Εχει την τιμή να έχει δηλώσει ήδη από το 1827, από το Σύνταγμα της Τροιζήνας, τον απόλυτο σεβασμό και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπινου όντος εντός της ελληνικής επικράτειας.

Αυτήν την τιμή, αυτήν την ανθρωπιστική παρακαταθήκη, ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να δεχτεί να του τη «λερώσει» κανένας «καρατζαφέρης» του δικομματισμού και κανένας Καρατζαφέρης του ΛΑ.Ο.Σ.

Το «κάτι» που πρέπει να γίνει δεν μπορεί παρά να είναι ανθρώπινο. Ούτε «φράκτες», ούτε «Σπιναλόγκες», αλλά:

• Ταξιδιωτικά έγγραφα στους μετανάστες, για να μπορούν να μετακινηθούν εκτός Ελλάδας, όπως ζητούν.
• Απειθαρχία στις αποφάσεις της ΕΕ που κρατούν ομήρους χιλιάδες και χιλιάδες μετανάστες στη χώρα και δεν επιτρέπουν την έξοδό τους από την Ελλάδα.
• Απόδοση όλων των κοινωνικών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων στους μετανάστες, απόδοση στο κεφάλαιο της ευθύνης που του αναλογεί για την «πρόσκληση» των μεταναστών στη χώρα ως «φτηνό εργαλείο», θύμα της ανείπωτης εκμετάλλευσης και της αυθαιρεσίας.
• Δημιουργία δημόσιων, οργανωμένων, ανθρώπινων χώρων υποδοχής και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης.
• Σεβασμός των πολιτιστικών τους παραδόσεων, τσάκισμα των κυκλωμάτων που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες.

Και, φυσικά, αγώνας για μια Ελλάδα που δε θα γίνεται συνεργός, αλλά θα υψώσει φωνή, θα γίνει «φράκτης» κατά των εγκλημάτων που διαπράττονται στις χώρες τους.