Το τσαλακώμενο πενηντάρι ,για όλου του κόσμου το ψωμί

(Ηλία Σιδηρόπουλου )

Ήμουν νεαρός τότε ,μόλις είχα απολυθεί απ τον στρατό.
Το ΚΚΕ είχε οικονομική εξόρμηση ,όπως και τώρα, και εγώ με το κουπόνι στο χέρι ,χτυπούσα πόρτες συναγωνιστών και συντρόφων για ενίσχυση…
Στην γειτονιά έμενε μια γιαγιά ,η κυρά Ξένια ,καλή της ώρα αν ζει,
Χήρα παλιού αγωνιστή και Μακρονησιώτη η κυρα Ξένια τα έβγαζε δύσκολα μα περήφανα. Η γειτόνισσες με τρόπο ,χωρίς να την προσβάλουν της πήγαιναν ένα πιάτο φαγητό συχνά ,πυκνά…
» Αχ βρε κυρα Ξενια μου να με συμπαθάς ,αλλά δοκίμασε λίγο απ το κοκκινιστό μου εσύ που ξέρεις…Σαν κάτι να μην κάνω καλά ,να μου το πεις έτσι ;»
Παρά την φτώχεια της η κυρά Ξένια κάθε Κυριακή έπαιρνε τον Ριζοσπάστη και σχεδόν όλη την βδομάδα , κάθονταν στην πολυθρόνα της, φορώντας τα χοντρά γυαλιά της ,και τον διάβαζε συλλαβιστά με τα λίγα κολυβογράμματα που είχε μόνη της μάθει μιας και δεν πήγε ποτέ της στο σχολείο.
Εκείνη την Κυριακή την καλημέρισα ,άφησα τον Ριζοσπάστη και έκανα να φύγω…
-»Στάσου βρε παιδί μου» …Μου φώναξε ψάχνοντας το παλιό κουμπωτό πορτοφολάκι της… » Να πάρε ένα πενηντάρι και κόψε μου και μένα ένα απ τα μικρά κουπόνια για το κόμμα ,αν μπορέσω θα σου δώκω κι άλλα από βδομάδα .»
Κόμπιασα….Τα έχασα…
«Θεία Ξένια δεν πειράζει …Ξέρω πως τα έχεις ανάγκη ,άσε θα δώσουμε εμείς οι νεότεροι τώρα ,εσείς προσφέρατε τόσα πολλά σον αγώνα…»
«Σςςς Μπρε !» Με σταμάτησε απότομα ..
«Αυτό το πενηντάρι αγόρι μου ,φτάνει για να έχω εγώ ψωμί μια μέρα αν το δώκω στον φούρναρη…. Μα αν το δώκουμε όλοι μας με την καρδιά μας στο κόμμα μας ,θα είναι για να χει ψωμί όλος ο Ντουνιάς για πάντα ! »
Ένιωσα το γέρικο και αδύναμο χέρι να με χαϊδεύει στοργικά στο κεφάλι και αυθόρμητα έσκυψα και το φίλησα με σεβασμό …
Εκείνα τα λόγια και κείνο το γέρικο και αδύναμο χέρι μου έδωσαν τέτοια δύναμη που είκοσι και κάτι χρόνια μετά,
αντί να σβήσει θεριεύει !!!

ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΩΝ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ

Κλιμάκιο με επικεφαλής τη βουλευτή Δ. Μανωλάκου συζήτησε για τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και το ρόλο της φασιστικής οργάνωσης στην τρομοκράτηση και τον αποπροσανατολισμό του λαού

Από την περιοδεία στα μικρομάγαζα της Νίκαιας

Στο πλευρό των μεταναστών που διατηρούν καταστήματα στους δρόμους γύρω από την πλατεία του Αγίου Νικολάου της Νίκαιας, αλλά και όλων των αυτοαπασχολούμενων της περιοχής, που βιώνουν από πρώτο χέρι τις συνέπειες της βαθιάς κρίσης, βρέθηκε το περασμένο Σάββατο το πρωί κλιμάκιο του ΚΚΕ με επικεφαλής τη Διαμάντω Μανωλάκου,μέλος της ΚΕ και βουλευτή του Κόμματος.Αφορμή για την περιοδεία έδωσε το πρόσφατο περιστατικό στην περιοχή, όπου ομάδες φασιστοειδών της «Χρυσής Αυγής» επιτέθηκαν σε μετανάστες που διατηρούν καταστήματα στην πλατεία Αγίου Νικολάου και στο Ρέντη και απαιτούσαν με διορία 15 ημερών να τα κλείσουν και να φύγουν. Παράλληλα χτυπούσαν πόρτες, ζητώντας ονόματα ιδιοκτητών που νοικιάζουν σπίτια και μαγαζιά σε μετανάστες! Ολα αυτά, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, κάτω από το βλέμμα δυνάμεων της ΕΛ.ΑΣ. που τους «επιτηρούσαν» διακριτικά.

Η Διαμάντω Μανωλάκου επισκέφτηκε πολλά από τα μαγαζιά μεταναστών και αφού τους εξέφρασε τη συμπαράσταση του ΚΚΕ, τους κάλεσε να μην φοβούνται και να συνεχίσουν να ζουν και να εργάζονται όπως πριν. Μιλώντας με Ελληνες καταστηματάρχες, τους εξήγησε πως αιτία της μείωσης του τζίρου τους δεν είναι οι μετανάστες, αλλά η φιλομονοπωλιακή πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων της, που ευνοεί τα ντόπια και ξένα μεγαθήρια, αφήνοντας τους μικρούς να σβήνουν στην ψάθα.

Χαρακτηριστική ήταν η αγανάκτηση πολλών καταστηματαρχών από τη δράση των φασιστοειδών στην περιοχή καθώς, όπως έλεγαν, ο φόβος που καλλιεργούν αποτρέπει τον κόσμο να κυκλοφορεί στους δρόμους και να ψωνίζει από τα μαγαζιά. Παράλληλα, εξέφραζαν την ικανοποίησή τους που «το ΚΚΕ είναι στους δρόμους και αγωνίζεται για όλα».

Στην εξόρμηση μοιράστηκε πλατιά η ανακοίνωση – καταγγελία της Αχτιδικής Επιτροπής Κοκκινιάς – Κορυδαλλού – Ρέντη του ΚΚΕ η οποία καταγγέλλει τις επιθέσεις των Χρυσαυγιτών και επισημαίνει: «Ο κοκκινιώτικος λαός, οι εργαζόμενοι του Ρέντη έχουν ζήσει στο πετσί τους την προσφυγιά και την ξαναζούν και σήμερα. Είναι χαραγμένη στην μνήμη τους η δράση των ταγματασφαλιτών με τους εκατοντάδες δολοφονημένους Κοκκινιώτες στο μπλόκο της Κοκκινιάς.

Αυτές οι ομάδες είναι ιδεολογικοί απόγονοι αυτών που γκετοποίησαν την Κοκκινιά μετά την μικρασιατική καταστροφή, απειλούσαν και επιτίθονταν στους πρόσφυγες και τους αποκαλούσαν Τουρκόσπορους. Γι’ αυτό ο λαός μας πρέπει να τους απομονώσει και να μην επιτρέψει να εκμεταλλεύονται τη δίκαιη αγανάκτησή του για τις συνθήκες διαβίωσής του που συνεχώς χειροτερεύουν. Για τη θύελλα των αντεργατικών μέτρων που τσακίζουν τη ζωή του.

Οι «Χρυσαυγίτες» που σήμερα κυνηγούν τους μετανάστες, είναι οι ίδιοι που παίζουν το ρόλο του μαντρόσκυλου της εργοδοσίας ενάντια σε όποιον αγωνίζεται. Κάνουν τους παλικαράδες στους αδύναμους και σκύβουν ευλαβικά το κεφάλι στα καλέσματα της πλουτοκρατίας. Βγάζουν λάδι την πολιτική του κεφαλαίου, που είναι η αιτία της μαζικής μετανάστευσης και κερδίζει δισεκατομμύρια από την εκμετάλλευσή τους.

Καμία ανοχή στα τρομοκρατικά χτυπήματα μίσους και ξενοφοβίας. Να τοποθετήσουμε τη «Χρυσή Αυγή» εκεί που της αξίζει, στο περιθώριο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής».

Τέλος, η ανακοίνωση καλεί τους εργαζόμενους και κάθε λαϊκή οικογένεια, μέσα από το οργανωμένο κίνημα στους τόπους δουλειάς, τα σωματεία και το ΠΑΜΕ, στις γειτονιές με τις Λαϊκές Επιτροπές, να βάλει εμπόδια στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, για να δυναμώσει η ελπίδα της οργανωμένης απάντησης, της αλληλεγγύης, της αντεπίθεσης.

από τον ριζοσπάστη

Το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας

Του   Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

1.Η δύναμη του ονόματος και μόνο του ΚΚΕ καθιστά αξιοπεριφρόνητη τη σκλάβα πραγματικότητα αφαιρώντας της κάθε προστακτική ιδιότητα εις βάρος μας.

2. Από τη στιγμή που συνέδεσαν τη μοίρα τους με το κίνημα, οι σύντροφοι, κατάφεραν να μη λειτουργήσουν τα λόγια του Γιάκομπ Μπούρκχαρντ: «Οταν η φαντασία ακολουθεί υποθέσεις, δεν αργεί να χαθεί στην άβυσσο».

3. Απαράλλακτα μένουν απέναντί μας όσοι υπηρετούν το θέαμα, όσοι συμμετέχουν σ’ αυτή την παράλογη συνωμοσία ενάντια στις ιδέες του μαρξισμού.

4. Ο μαρξισμός δικάζεται από το σύνολο της λεγόμενης έγκριτης δημοσιογραφίας, που έχει μετατραπεί σε σώμα ενόρκων.

5. Δεν είμαστε κίνημα λόγω μιας αφηρημένης ηθικής υποχρέωσης ή γιατί έχουμε ένα θρησκευτικό χόμπι. Είμαστε εδώ με τη θέλησή μας για να καταστρέψουμε ό,τι μας ακυρώνει, για να αναβάλουμε τις αλλεπάλληλες πτώσεις μας, για να βάλουμε τέλος στην ασυναρτησία του θανάτου.

6. Το αγαπημένο παιχνίδι των Ευρωπαίων είναι «στάχτη στα μάτια». Οσοι Ελληνες συμμετέχουν στο παιχνίδι, συνεχίζουν σαν στρατιωτάκια αμίλητα να βαδίζουν προς το κέντρο της Ευρώπης, αυτόν τον οικογενειακό τάφο.

7. Τούτες οι εκλογές είναι ηθικά χρεοκοπημένες. Από τη στιγμή που ο πολίτης κυκλοφορεί ως τρελός Αχιλλέας επιδεικνύοντας τη φτέρνα του στο σύστημα της αδιάκοπης εξαπάτησης, του είναι αδύνατον να ζήσει.

8. Παρακολουθώντας τα αλλεπάλληλα παραληρήματα με μορφή εγκεφαλικών της κυρίας Μπακογιάννη, κατάλαβα ότι η πτώση μας είναι μεγάλη. Σ’ αυτόν τον έρημο πλανήτη η Ντόρα δεν σέβεται κανέναν άλλο παρά τον εαυτό της. Σ’ αυτό οφείλεται η εδραιωμένη πεποίθησή της ότι κάποτε θα μας κυβερνήσει. Είναι μοχθηρό ζώο και όχι πολιτικό, ως όφειλε. Αντιπροσωπεύει τον παροξυσμό της οικογένειάς της, που έχει αποτύχει παντού παταγωδώς. Να μιλήσουμε για αξιοπρέπεια; Πώς; Μαζί με την κάμηλο η Ντόρα κατάπιε κι έναν Σαμαρά.

9. Οι συμπολίτες μας που αυτοκτονούν, μας παίρνουν μαζί τους, είτε το θέλουμε είτε όχι. Είμαστε η τελευταία εικόνα του κόσμου την οποία η τρομερή χειρονομία τους επιθυμεί να βυθίσει στη λησμονιά. Μέσα στην εικόνα βρίσκονται και οι ηθικοί αυτουργοί της αυτοχειρίας, το ίδιο θλιμμένοι, ανίατα φιλάνθρωποι, ανερυθρίαστα μεταφέρουν το πένθος μας χωρίς να έχουν τίποτα να χάσουν. Αυτά σκεφτόμουν και δίχως να το καταλάβω είχα φτάσει μπροστά στην Ακαδημία Αθηνών. Μέσα της σαπίζουν αρκετοί πνευματικοί άνθρωποι. Διευρύνουν, λένε οι ίδιοι, το ψυχοερευνητικό τους πεδίο μέσα στους τέσσερις τοίχους. Σαπίζουν στεφανωμένοι, αλλά ούτε να πεθάνουν δεν μπορούν.

 

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

Η μάχη που δίνει το ΚΚΕ είναι και δική μας μάχη!

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Κοινό μήνυμα αλληλεγγύης ενόψει των αυριανών εκλογών

Κοινό μήνυμα αλληλεγγύης προς το ΚΚΕ για την εκλογική μάχη υπογράφουν 45 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματααπό όλο τον κόσμο, ενώ και δικά τους ξεχωριστά μηνύματα έστειλαν άλλα κόμματα.Το πλήρες κείμενο έχει ως εξής:

«Τα κόμματα που υπογράφουν αυτήν την ανακοίνωση πιστεύουν ότι η μάχη που δίνει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αυτήν την περίοδο έχει εξαιρετική σημασία για τους λαούς σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο, καθώς και για όλα τα κομμουνιστικά κόμματα. Η συνεπής πάλη των κομμουνιστών στην Ελλάδα ενάντια στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, η αγωνιστική δράση τους για να μην πληρώσει την καπιταλιστική κρίση ο εργαζόμενος λαός, αλλά οι καπιταλιστές, παίζουν σημαντικό ρόλο στο ανέβασμα της συνείδησης των λαών της Ευρώπης και όλου του κόσμου.

Ενοχλεί την αστική τάξη ότι το ΚΚΕ δε συμμετέχει σε αστικές κυβερνήσεις, ότι δε συμβιβάζεται με κυβερνήσεις που σε συνθήκες κρίσης θα εξασφαλίσουν μια ανάσα για το καπιταλιστικό σύστημα, ώστε να κερδηθεί χρόνος για να συνεχιστεί η ίδια αντιλαϊκή βαρβαρότητα.

Το ΚΚΕ δεν υποτάχθηκε και ούτε πρόκειται υποταχθεί στα συμφέροντα της αστικής τάξης και για αυτό επιδιώκουν να το χτυπήσουν στις εκλογές της 17ης Ιούνη. Είμαστε σίγουροι πως οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα θα εμποδίσουν αυτό το σχέδιο!

Τα κόμματά μας προωθούν το καθένα στη χώρα του ένα κίνημα αλληλεγγύης στην πάλη των Ελλήνων εργαζομένων και του ΚΚΕ. Η μάχη που δίνει το ΚΚΕ είναι και δική μας μάχη! Ο αγώνας των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρομεσαίων αγροτών και της νεολαίας στην Ελλάδα είναι και αγώνας των λαών μας. Πάλη με την κοινωνική και λαϊκή συμμαχία, όχι για τη διάσωση και διαιώνιση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, όπως υποστηρίζουν οι ρεφορμιστικές θέσεις, αλλά για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, του σοσιαλισμού».

Τα κόμματα που υπογράφουν

1. Κομμουνιστικό Κόμμα Αζερμπαϊτζάν

2. Κομμουνιστικό Κόμμα Αιγύπτου

3. Κόμμα Δημοκρατίας και Σοσιαλισμού Αλγερίας

4. Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστραλίας

5. Κομμουνιστική Πρωτοβουλία (Αυστρία)

6. Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας

7. Κόμμα Εργατών Βελγίου

8. Βραζιλιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα

9. Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας

10. Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας

11. Πόλος για την Κομμουνιστική Αναγέννηση στη Γαλλία (PRCF)

12. Ενωση Επαναστατών Κομμουνιστών Γαλλίας (URCF)

13. Κομμουνιστικό Κόμμα στη Δανία

14. Κομμουνιστικό Κόμμα Δανίας

15. Κομμουνιστικό Κόμμα Ελ Σαλβαδόρ

16. Κομμουνιστικό Κόμμα Εσθονίας

17. Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας

18. Κομμουνιστές – Λαϊκή Αριστερά, Κομμουνιστικό Κόμμα, Ιταλία

19. Κομμουνιστικό Κόμμα Κιργιστάν

20. Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας

21. Κομμουνιστικό Κόμμα Εργαζομένων Λευκορωσίας

22. Σοσιαλιστικό Λαϊκό Μέτωπο Λιθουανίας

23. Κομμουνιστικό Κόμμα Μάλτας

24. Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού

25. Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Μεξικού

26. Κομμουνιστικό Κόμμα Μολδαβίας

27. Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Μαρξιστικό – Λενινιστικό)

28. Κομμουνιστικό Κόμμα Ονδούρας

29. Ουγγρικό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα

30. Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας

31. Κομμουνιστικό Κόμμα Πακιστάν

32. Παλαιστινιακό Κομμουνιστικό Κόμμα

33. Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας

34. Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας

35. Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας

36. Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης

37. Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας

38. Κομμουνιστικό Κόμμα Σλοβακίας

39. Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας

40. Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα (ενοποιημένο)

41. Κομμουνιστικό Κόμμα Τατζικιστάν

42. Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας

43. Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας Μοραβίας

44. Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Φινλανδίας

45. Κομμουνιστικό Κόμμα Φιλιππίνων (PKP-1930)

Κοινό κείμενο αλληλεγγύης με το ΚΚΕ εξέδωσαν επίσης τα Κομμουνιστικά Κόμματα του Μπενελούξ:

• Κόμμα Εργατών Βελγίου (σ.σ. το κόμμα αυτό υπογράφει και την κοινή ανακοίνωση των 44 κομμάτων)
• Κομμουνιστικό Κόμμα Λουξεμβούργου
• Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Ολλανδίας

Ξεχωριστά μηνύματα αλληλεγγύης στο ΚΚΕ έστειλαν και τα παρακάτω κόμματα:

• Κομμουνιστικό Κόμμα Λιβάνου
• Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας
• Πορτογάλικο ΚΚ
• Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής.

Έκκληση των γάλλων κομμουνιστών για αλληλεγγύη στο ΚΚΕ

από  lenin reloaded

Το κομμουνιστικό κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) ανοίγει θαρραλέα τον δρόμο

Μτφρ.: dkoss
Πηγή: Waltendegewalt

Ως Γάλλοι κομμουνιστές επιθυμούμε να χαιρετήσουμε τον αγώνα των ελλήνων κομμουνιστών τού ΚΚΕ

Διακήρυξη, 1η Ιουνίου 2012

Συγχαίρουμε τους Έλληνες κομμουνιστές τού ΚΚΕ για την πρόοδο που σημείωσαν, κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, στις εκλογές τής 6ης Μαΐου 2012, όπως επίσης και την Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας για το θετικό αποτέλεσμα στις φοιτητικές εκλογές. Αναγνωρίζουμε την προσφορά και τον ρόλο τους ως κινητήριου μοχλού και ως σημείου αναφοράς για τους δικούς μας αγώνες και για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Παρατηρούμε και μελετούμε με μεγάλο ενδιαφέρον το αποφασιστικό και δύσκολο έργο που επιτελεί το ΚΚΕ στους χώρους εργασίας, δίπλα στο πλευρό όλων των εκμεταλλευομένων στρωμάτων και κυρίως στα πλαίσια ενός συνδικαλιστικού κινήματος, όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις τού ρεφορμισμού.

Η Ελλάδα έχει γίνει το εργαστήρι εφαρμογής των ευρωπαϊκών πολιτικών ακραίας λιτότητας.

Σε πλήρη συμπόρευση με τους έλληνες καπιταλιστές, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ επιχειρούν να ισοπεδώσουν όλες τις κατακτήσεις τού ελληνικού εργατικού κινήματος και να καταδικάσουν την χώρα στην υπανάπτυξη, οδηγώντας την έτσι σε ένα είδος νεοαποικιοκρατικού καθεστώτος.

Θέλουν να κάνουν το λαό να πληρώσει, όσο πιο σκληρά γίνεται, τη δική τους κρίση, να ξεπληρώσει το δημόσιο χρέος από το οποίο επωφελήθηκαν αποκλειστικά οι έλληνες και ευρωπαίοι καπιταλιστές.

Το ευρώ αποτελεί σήμερα το εργαλείο τής πολιτικής αυτής. Τον ίδιο ρόλο θα παίξει ενδεχομένως αύριο και η αποπομπή τής Ελλάδας από την ευρωζώνη, προκειμένου στη δυτική Ευρώπη να διασφαλιστεί, υπέρ των μεγάλων μονοπωλίων γερμανικών, κυρίως, συμφερόντων, η διάσωση τού ευρώ, ενός νομίσματος που είναι πλέον σαφές ότι λειτουργεί ως εργαλείο κυριαρχίας.

Το ΚΚΕ απορρίπτει συνολικά την Ευρωπαϊκή Ένωση. Συμφωνούμε με την ανάλυσή του, με την πλήρη απόρριψη των ψευδαισθήσεων ότι μπορεί, τάχα, να επιτευχθεί ένας αναπροσανατολισμός των εν λόγω θεσμικών οργάνων που έχουν δημιουργηθεί με σκοπό την αποκλειστική εξυπηρέτηση των συμφερόντων τού κεφαλαίου, ότι δηλ. η ΕΚΤ μπορεί να μετατραπεί σε «φιλανθρωπικό ίδρυμα», όπως επισημαίνουν ειρωνικά οι Έλληνες σύντροφοί μας.

Η οργάνωση τού ΚΚΕ και η αγωνιστική προοπτική που χαράσσει το κόμμα αποτελούν ένα σημαντικό εμπόδιο για το καπιταλιστικό σχέδιο στην Ελλάδα, τη στιγμή μάλιστα που οι αντιδράσεις τού ελληνικού λαού μοιράζονται ανάμεσα στον θυμό και την απελπισία. Μέσω τής δράσης του, το ΚΚΕ επισημαίνει την αφερεγγυότητα των συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων που εναλλάσσονται στην εξουσία. Η καταδίκη τής ΕΕ τού κεφαλαίου από το ΚΚΕ συνάδει με τη βαθιά προσήλωση των μαζών στη λαϊκή κυριαρχία, η οποία κερδήθηκε με μεγάλο τίμημα.

Ως εκ τούτου, οι δυνάμεις τού κεφαλαίου σε ευρωπαϊκό και σε εθνικό επίπεδο δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να εξέλθουν από το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν οδηγηθεί στην Ελλάδα.

Επιχειρούν να αναπαλαιώσουν τα παραδοσιακά κόμματα.

Κατάφεραν να νεκραναστήσουν, το ένα μετά το άλλο, διάφορα εθνικιστικά και ξενοφοβικά κόμματα που πρόσκεινται στη δεξιά και την άκρα δεξιά.

Φροντίζοντας να έχουν όλες τις επιλογές ανοιχτές, καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για τη διαμόρφωση ενός υποκατάστατου τής σοσιαλδημοκρατίας, προκειμένου να καλυφθεί το κενό που αφήνει πίσω του το ανυπόληπτο ΠΑΣΟΚ. Το ζητούμενο λοιπόν είναι να υπαχθεί η πολιτική ζωή σε όλο της το φάσμα — αλλά κυρίως όσον αφορά την αριστερά — στον ζυγό τής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η προβολή τού ετερόκλιτου συνασπισμού τού ΣΥΡΙΖΑ, ως εναλλακτική επιλογή έναντι τής δεξιάς ενόψει των εκλογών τής 17ης Ιουνίου, πρέπει να τοποθετηθεί σε αυτό το πλαίσιο. Πρόκειται για το τοπικό παράρτημα τού Κόμματος τής Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ο ΣΥΡΙΖΑ τετραπλασίασε το ποσοστό που έλαβε στις εκλογές τού 2009, προσελκύοντας ένα μεγάλο μέρος των σοσιαλδημοκρατών ψηφοφόρων. Η ανοχή τού συστήματος απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε έντονη αντίθεση με την συντονισμένη προσπάθεια δαιμονοποίησης τού ΚΚΕ. Οι μετακινήσεις πρωτοκλασάτων στελεχών τού ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ είναι το λογικό επακόλουθο τής τακτικής αυτής.

Ο πραγματικός προσανατολισμός που εκφράζει αυτό το «ριζοσπαστικό», όπως ψευδεπίγραφα αποκαλείται, «μέτωπο τής αριστεράς α λα ελληνικά» αποκαλύφθηκε όταν ο φωτογενής ηγέτης[*] του, ο Αλέξης Τσίπρας, απευθύνθηκε στον νέο μας πρόεδρο, τον Ολάντ, δηλώντας έτοιμος να παράσχει τη συνδρομή του για τη μεταρρύθμιση τής ΕΕ, τη διάσωση τού ευρώ, και πάει λέγοντας. Σε ποιον; Στον Ολάντ, που πριν από λίγο καιρό εξέφραζε την υποστήριξη του για τη Συνθήκη τής Λισαβόνας σε πλήρη συμπόρευση με τον Σαρκοζί! Ας σημειωθεί επίσης ότι τα ηγετικά στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένθερμοι υποστηρικτές τού Μάαστριχτ. Ο Τσίπρας διαγκωνίζεται με την δεξιά για το ποιος θα υπερασπιστεί καλύτερα το ευρώ, προτείνοντας συγχρόνως τη λύση τής «αναδιαπραγμάτευσης» τού χρέους. Η προβολή τού ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ως βαλβίδα εκτόνωσης τής αγανάκτησης τού ελληνικού λαού προς την κατεύθυνση συμμόρφωσης προς τις ευρωπαϊκές επιταγές, αφού αυτές θα έχουν πρώτα τεθεί σε μια υποτιθέμενη διαδικασία «αναδιαπραγμάτευσης».

Ένας άλλος βασικός λόγος ύπαρξης τού ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποδυνάμωση τής επιρροής τού Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Υπ’ αυτή την έννοια ερμηνεύεται και η υστερόβουλη πρόταση εκ μέρους τού ΣΥΡΙΖΑ για συμμετοχή τού ΚΚΕ σε «αριστερή» φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση συνεργασίας για τη διαχείριση τής καπιταλιστικής κρίσης.

Η κατάσταση αυτή, όπως έχει διαμορφωθεί, αποτελεί ένα ακόμα λόγο για να να εκφράσουμε, ως Γάλλοι κομμουνιστές, ως μέλη και στελέχη των οργανώσεων τού ΚΚΓ, την υποστήριξή μας στο ΚΚΕ, με το οποίο, άλλωστε, μοιραζόμαστε ένα φωτεινό παρελθόν, επιδοκιμάζοντας τη δράση του, τη σθεναρή του στάση απόρριψης τού οπορτουνισμού και την πάλη του για τον σοσιαλισμό.

Προτρέπουμε τους Γάλλους κομμουνιστές συντρόφους και τους αγωνιστές-συνδικαλιστές να ενημερωθούν για τις αναλύσεις και τις αγωνιστικές εμπειρίες των Ελλήνων συντρόφων μας. Καταγγέλλουμε τις εκστρατείες δυσφήμισης τού ΚΚΕ όχι μόνο μέσω των γαλλικών εφημερίδων και των άλλων μέσων μαζικής ενημέρωσης που βρίσκονται στην υπηρεσία των δυνάμεων τού κεφαλαίων αλλά ακόμα πολλές φορές και μέσα από τις στήλες τής ίδιας τής Ουμανιτέ, πράγμα απαράδεκτο. Με τον τρόπο τους, οι πρακτικές αυτές αποτελούν απόδειξη τής διεθνούς σημασίας τής πάλης που διεξάγουν οι Έλληνες σύντροφοι.

η προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Αθήνα – 15 Ιούνη

 

Την Κυριακή ανοίγουμε παράθυρα ελπίδας!

 

 

από   το   fadomduck2

Του Δημήτρη Τσιμούρα

Είναι δυνατόν ο ελληνικός λαός να ψηφίσει μεθαύριο εκείνους, που τον οδήγησαν ως εδώ; Εκείνους που χάρισαν στους τραπεζίτες πάνω από 150 δις ευρώ; Ενώ εμάς μας είπαν κλέφτες και τεμπέληδες κι ότι μαζί με αυτούς τα… φάγαμε;

Είναι δυνατόν να ψηφίσουμε αυτούς, που… δηλώνουν ότι έχουν στην κατοχή τους  αμύθητη περιουσία,  για να λύσουν, αυτοί, τα δικά μας προβλήματα, των φτωχών;

Αυτούς, που μας αναγκάζουν να γίνουμε «πελάτες» στους   μαυραγορίτες,  στους ενεχυροδανειστές και στους… οδοντοβγάλτες χρυσών δοντιών(!)  και να ανταλλάξουμε, για ένα κομμάτι ψωμί, προσωπικά μας κειμήλια ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας;

Αυτούς, που έχουν σχεδιάσει στην κυριολεξία να ληστέψουν μέσω του ψευδεπίγραφου «πόθεν έσχες» και τα ελάχιστα περιουσιακά στοιχεία, που  βρέθηκε  να έχει στην κατοχή του ο άνεργος, ο συνταξιούχος, ο μεροκαματιάρης, ο απασχολήσιμος;

Είναι δυνατόν να ψηφίσουμε  αυτούς, που  εκχώρησαν κρατικές  συχνότητες στους επικυρίαρχους, ως δείγμα υποτέλειας;   Ήδη, μέχρι αυτήν  τη στιγμή, σύμφωνα με τη λιτή κρατική ανακοίνωση, έχουν  εκχωρηθεί: στο  BBC World News και στη Deutsche Welle οι ψηφιακές συχνότητες των«Πρίσμα+» και «Σινεσπόρ», τα οποία και καταργήθηκαν, από τη Δευτέρα 19 Μαρτίου του ’12,  ενώ τον περασμένο Δεκέμβριο  είχαν  εκχωρηθεί άλλες δύο συχνότητες.  Στο Γαλλικό  TV5 Monde, καθώς  και στο  Αγγλόφωνο   Euronews!!!

Είναι δυνατόν λοιπόν  να ψηφίσουμε αυτούς που με εκβιαστικό τρόπο μας  υποδεικνύουν,  η Μέρκελ και  ο Ομπάμα, η Λαγκάρντ  και ο Μπαρόζο και οι λοιποί του είδους τους; Αυτούς που μας υποδεικνύουν οι ξένες εφημερίδες και τα ξένα περιοδικά; Ποιών τα συμφέροντα αυτοί εκφράζουν;

Είναι δυνατόν να ρίξουμε την ίδια ψήφο με αυτήν,  που θα ρίξουν ο Ψυχάρης και  ο Καψής, ο Τσίμας και  η Τρέμη, η Στάη και ο Πολίτης, ο Πρετεντέρης και ο Μποτώνης, ο Χασαπόπουλος και  ο Λιάρος; Όπως  και οι  έτεροι  ακριβοπληρωμένοι αστέρες της…. «αντικειμενικής» δημοσιογραφίας;

Είναι δυνατόν να ψηφίσουμε το ίδιο με αυτό που θα ψηφίσουν  ο  τραπεζίτης,  ο μεγαλοεργολάβος, ο εφοπλιστής, ο καναλάρχης, ο ενεχυροδανειστής, ο  μαυραγορίτης,  ο γλείφτης και ο οσφυοκάμπτης;

Είναι δυνατόν να ψηφίσουμε αυτούς,  που μας κρύβουν ότι η «ανάπτυξη» που θεοποιούν   είναι η  «γαλέρα», μ’ εμάς κωπηλάτες,  να  τραβούμε κουπί από νύχτα σε νύχτα, για να  εξασφαλίζουμε σ’ αυτούς  αμύθητα κέρδη και σε μας τα άκρως  απαραίτητα, ίσα-ίσα  να ζούμε,  για να δουλεύουμε;

Είναι δυνατόν να ψηφίσουμε  αυτούς,  που ξεπούλησαν, αφού μεθοδικά την απαξίωσαν, την δημόσια περιουσία; Αυτούς που έδεσαν την πατρίδα κι εμάς τους ίδιους χειροπόδαρα για… το δικό μας, όπως λένε,  καλό;

Αυτούς,  που μας στέρησαν τη δουλειά, τις συντάξεις, τους γιατρούς, τα φάρμακα, την ελπίδα, την αξιοπρέπεια, το όνειρο; Αυτούς, που μας οδηγούν στη φτώχεια, στην πείνα, στα… κατοχικά  συσσίτια, στην εξαθλίωση και στις αυτοκτονίες; Αυτούς,  που τη σκλαβιά μας τη βαφτίζουν ελευθερία;

Αυτούς, που μετακομίζουν από το ένα κόμμα στο άλλο,  όταν το ατομικό τους συμφέρον, αλλά και τα συμφέροντα που αυτοί υπηρετούν, το επιτάσσουν;

 Είναι δυνατόν να ψηφίσουμε  αυτούς, που τρομάζουν να μας κοιτάξουν κατάματα και που για να βγουν μπροστά μας χρειάζονται αστυνομική συνοδεία; Αυτούς που μας ζητούν να νομιμοποιήσουμε τα τετελεσμένα τους;

 Είναι δυνατόν να ψάχνουμε λύσεις σ’ εκείνους,  που δημιούργησαν το πρόβλημα; Στα κόμματα,  που μας έφεραν μέχρι εδώ, στην ίδια την ΕΕ; Είναι δυνατόν να ψάχνουμε λύσεις, μεταξύ  «ληστών και κλεπταποδόχων», μεταξύ «Σκύλας και Χάρυβδης»;

Είναι δυνατόν να  περιμένουμε  λύσεις από αυτούς, που τοποθετούν  τους ανθρώπους  σε δύο κατηγορίες;  Σ’ αυτούς -τους ελαχιστότατους-  που θα κατέχουν τον πλούτο και σ’ εκείνους -τους πολλούς- που θα τον παράγουν;

Είναι δυνατόν  να ψηφίσουμε αυτούς, που μας ζητούν να καθίσουμε στη γωνιά,  για να μας λύσουν αυτοί τα προβλήματα; Αυτούς,  που ο ένας φορτώνει την ενοχή του στον άλλον,  τη στιγμή που και οι δυο έχουν τις ίδιες ευθύνες;

 Είναι δυνατόν να ψηφίσουμε,  για να τηρηθούν τα… «συμφωνηθέντα»,  όπως οι «εταίροι» μας της ΕΕ  προστάζουν;  Για να πάρουν και άλλα πιο σκληρά  μέτρα εναντίον μας, όπως οι ίδιοι ομολογούν; Είναι δυνατόν να βάλουμε το κεφάλι μας μόνοι μας κάτω από τη λεπίδα της λαιμητόμου;

Εάν ναι, είμαστε «άξιοι» της τύχης μας. Άξιοι κωπηλάτες της γαλέρας τους,  για να παράγουμε εσαεί τα δικά τους πλούτη! Όμως,  δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να υποθηκεύσουμε έτσι και το μέλλον και των παιδιών, που ακόμα δεν έχουν  γεννηθεί!

Όλοι αυτοί σήμερα μας δείχνουν προσωπεία, από Δευτέρα θα μας δείξουν πρόσωπο!

Σ’ όλους αυτούς, «ληστές και κλεπταποδόχους», πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ,   κρατώντας πάντα την ελπίδα και το μέλλον στα χέρια μας. Αφήνοντας μαζί τους  ανοιχτούς λογαριασμούς για οργανωμένο αγώνα  και ταξική  πάλη,  για την  ανατροπή αυτής της κατάστασης. Ο πλούτος,  που κρατούν στα χέρια τους, δεν τους ανήκει.

Ανοίγουμε  παράθυρα ελπίδας! Κόντρα στο ρεύμα και στις επιταγές των σειρήνων! 

Δίνουμε δύναμη στο ΚΚΕ!

Δίνουμε δύναμη στο μόνο κόμμα,  που τίποτα από όλα αυτά δεν νομιμοποίησε με την υπογραφή του και ούτε πρόκειται να νομιμοποιήσει!  Κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά «εχθροί και φίλοι»!

15/6/12

ΓΙΑΤΙ ΚΚΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ;

από aristera sti mitilini

Γιατί ΚΚΕ και γιατί τώρα – 10 λόγοι για να ψηφίσεις ΚΚΕ.

Άρθρο του Νικόλαου Μόττα * (αναδημοσίευση από το http://www.palmografos.com)

Καθώς οι εκλογές της 17ης Ιουνίου πλησιάζουν αυξάνονται ολοένα και περισσότερο τα εκβιαστικά διλήμματα που το πολιτικό σύστημα θέτει στους πολίτες: Παραμονή ή έξοδος απ’ την ευρωζώνη; Ευρωπαϊκή Ένωση ή χάος; Μνημόνιο ή χρεωκοπία; Αυτό δεν προκαλεί εντύπωση. Όταν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο η αστική δημοκρατία συνηθίζει να θέτει τρομοκρατικά διλήμματα στον ψηφοφόρο με σκοπό να τον κρατήσει «στο μαντρί» του καπιταλιστικού εποικοδομήματος. Να τον εκφοβίσει ή να του δημιουργήσει αυταπάτες.

Ο πολίτης οφείλει να προσέλθει στις κάλπες χωρίς φόβο και αυταπάτες. Γνωρίζοντας ότι έχει να επιλέξει μεταξύ 22 πολιτικών σχηματισμών – έχοντας όμως επί της ουσίας μπροστά του δύο μόνο δρόμους. Ο ένας είναι αυτός που προτείνει το αστικό πολιτικό εποικοδόμημα στο σύνολο του, με τις όποιες μικρές ή μεγαλύτερες διαφοροποιήσεις του. Ο άλλος είναι αυτός που «δείχνει» το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας – ο δρόμος της χειραφέτησης του λαού απ’ τις δυνάμεις του Κεφαλαίου, της λαϊκής εξουσίας που κοινωνικοποιεί τον πλούτο παίρνοντας στα χέρια της τα μέσα παραγωγής της χώρας. Αυτό το επιχείρημα πιθανώς να ακούγεται γενικόλογο σε κάποιους. «Για ποιούς λόγους να στηρίξω το ΚΚΕ;» είναι μια ερώτηση που έχω ακούσει τελευταία σε φιλικές συζητήσεις για τις επερχόμενες εκλογές. Ιδού λοιπόν:

1. Διότι η ουσία της κρίσης που ζούμε δεν είναι αποκλειστικά ούτε κρίση χρέους, ούτε κρίση του ευρώ, ούτε γενικά και αόριστα πολιτική κρίση. Είναι κρίση του ίδιου του καπιταλισμού. Έχουν περάσει 160 χρόνια από τότε που ο Μαρξ προέβλεψε τις εγγενείς αδυναμίες του καπιταλιστικού οικονομικού μοντέλου οι οποίες το αναγκάζουν να δημιουργεί ανα τακτά χρονικά διαστήματα κρίσεις υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι το εξής: Θέλουμε διαχείρηση ή ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος; Στην διαχείρηση της καπιταλιστικής κρίσης έχουν επενδύσει οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ανεξ. Έλληνες, ΔΗΜ.ΑΡ κ.α) παρά τις όποιες προγραμματικές διαφορές τους.

2. Διότι τα μνημόνια δεν είναι η «μήτρα» της κρίσης αλλά παράγωγα της. Οι δανειακές συμβάσεις που υπέγραψε η Ελλάδα εμπεριέχουν όρους (μείωση μισθών/συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις, ξεπούλημα εθνικής περιουσίας κλπ.) που αποτελούν σταθερή οικονομική πολιτική της Ε.Ε. (προβλέπονται στην Συνθήκη της Λισαβώνας). Στο πλαίσιο της φιλελεύθερης οικονομίας και του ανταγωνισμού της με άλλες οικονομικές υπερδυνάμεις (Κίνα, ΗΠΑ) η Ε.Ε. είναι υποχρεωμένη να μειώνει συνεχώς το κόστος παραγωγής (άρα περικοπές μισθών, φτηνό εργατικό δυναμικό) προς όφελος της ανταγωνιστικότητας της. Αυτή η πολιτική παραμένει σταθερή από το 1992 όταν και υπογράφτηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η κρίση αποτέλεσε την «χρυσή ευκαιρία» για την υπογραφή μνημονίων που θα δικαιολογούσαν τη βαρβαρότητα των προαποφασισμένων μέτρων.

3. Διότι έχει δικαιωθεί πλήρως στις προβλέψεις του για την επερχόμενη θύελλα, την κρίση, τη λιτότητα και τα βάρβαρα μέτρα που πλήττουν την κοινωνία. Το Μάρτιο του 1994, δύο χρόνια μετά την κύρωση της συνθήκης του Μάαστριχτ από την πλειοψηφία της ελληνικής Βουλής (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΛ.ΑΝ., Συνασπισμός), ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφόρησε ένθετο με τίτλο «Λευκή Βίβλος: η επιχείρηση επιστροφής στον εργασιακό μεσαίωνα». Η «Λευκή Βίβλος» ήταν η βασική οικονομική γραμμή στις ράγες της οποίας το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Κοπενχάγης (1993) καλούσε την Ε.Ε. να κινηθεί. Το ένθετο της εφημερίδας κωδικοποιούσε τότε τα αντεργατικά μέτρα: «Σε κίνδυνο το 8ωρο», «στο στόχαστρο κοινωνική ασφάλιση και επιδόματα», «υπό κατάργηση οι συλλογικές συμβάσεις», «απολύσεις χωρίς όρια και χωρίς αποζημίωση». Αυτά που τότε ίσως να έμοιαζαν εξωπραγματικά, σήμερα επιβεβαιώνονται και με το παραπάνω. Το σύνθημα «έρχεται θύελλα», με το οποίο συχνά η ηγεσία του ΚΚΕ έχει προειδοποιήσει το λαό για τα επερχόμενα μέτρα, ηχεί μονότονα στα αυτιά ορισμένων. Τα γεγονότα όμως έρχονται να επιβεβαιώσουν την ορθότητα της προειδοποίησης. Τρία απλά παραδείγματα:

α) «Ριζοσπάστης», 27 Μαρτίου 1997: «Ασφαλιστικά-Εργασιακά Δικαιώματα. Έρχεται Θύελλα: Η κυβέρνηση επιχειρεί κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης και πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, μέσω των «Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης». Επίκειται αύξηση ορίου συνταξιοδότησης, αποδεκατισμός των συντάξεων, αύξηση εισφορών, κατάργηση του θεσμού βαρέων και ανθυγιεινών».

β) «Ριζοσπάστης», 6 Μαρτίου 2004: «Σύνοδος ΕΚΟΦΙΝ. Έρχονται νέες θύελλες…: Ενα βαρύ πακέτο αντιλαϊκών μέτρων (επιμήκυνση του εργάσιμου βίου, κατάργηση πρόωρων συντάξεων, αύξηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, νέες ανατροπές στα δημόσια συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης και Υγείας, καθώς και σκληρές δημοσιονομικές πολιτικές) συζητούνται την ερχόμενη Δευτέρα και Τρίτη στις Βρυξέλλες».

γ) «Ριζοσπάστης», 4 Οκτωβρίου 2009: «Ανεξάρτητα από το ποιος θα σχηματίσει αύριο κυβέρνηση, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σκοπεύουν να επιταχύνουν την αντιδραστική πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου, με στόχο να φορτωθούν οι συνέπειες της κρίσης στους εργαζόμενους» έγραφε ο Γ.Κακουλίδης.

4. Διότι κανένας – πλην του ΚΚΕ – δεν κάνει λόγο για τα υπέρογκα ποσά που δαπανά η Ελλάδα στο πλαίσιο της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ. Μεταξύ 2000-2011 η Ελλάδα δαπάνησε 11.092 εκατομ. δολάρια (σταθερές τιμές 1990) για εισαγωγές όπλων, όντας 4η παγκοσμίως σε αγορά πολεμικού υλικού. Να θυμήσουμε ότι το ΝΑΤΟ είναι η «Συμμαχία» που, πέραν των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων που έχει διαπράξει σε Μέση Ανατολή και Βαλκάνια, δεν… «γνωρίζει» που ανήκουν τα Ίμια, εάν υπάρχουν «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο ή αν υπάρχει κατοχικός στρατός στην Κύπρο. Τι έχει κερδίσει άραγε η Ελλάδα από την συμμετοχή της σε αυτήν τη βάρβαρη συμμορία κυβερνήσεων;

5. Διότι αυτοί που υπόσχονται «λύσεις» στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος και της Ε.Ε. είναι οι ίδιοι που δημιούργησαν τα προβλήματα. Οι νεοφιλελεύθερες συνταγές που προτείνουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα «εξαπτέρυγα» τους της ελεύθερης οικονομίας (π.χ. «Δημιουργία Ξανά/Δράση») είναι οι ίδιες που δημιούργησαν στρατιές ανέργων, που βάζουν λουκέτο στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που οδηγούν τους εργαζομένους στην εξαθλίωση, που επιβάλλουν το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας προς όφελος επιχειρηματικών κύκλων. Και αφού διαπράξουν τα εγκλήματα αυτά έχουν το πολιτικό θράσος να ψέγουν τα εργατικά συνδικάτα για το αυτονόητο (ή μήπως όχι;) στον 21ο αιώνα δικαίωμα στην απεργία.

6. Διότι το επιχείρημα ότι υπάρχει δυνατότητα «επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του μνημονίου» είναι μια μεγάλη αυταπάτη. Και δυστυχώς σε αυτήν την αυταπάτη επενδύει τυχοδιωκτικά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων δυνάμεων της κεντροαριστεράς. Διότι, επί της ουσίας, όταν λες ότι θα διαπραγματευτείς το μνημόνιο είναι σαν να διαπραγματεύεσαι τον τρόπο με τον οποίο θα σε εκτελέσουν: με θανατηφόρο ένεση ή απευθείας στη γκιλοτίνα. Μέχρι στιγμής, μόνο το ΚΚΕ – εκ στόματος της Γενικής Γραμματέως – έχει δηλώσει ευθέως ότι μετά τις εκλογές θα καταθέσει νομοσχέδιο για την κατάργηση του μνημονίου και των κοινωνιοκτόνων μέτρων που εμπεριέχει.

7. Διότι καμία πολιτική με πραγματικό όφελος για το λαό δε μπορεί να ασκηθεί εντός της Ε.Ε. και με άθικτα τα μονωπολιακά συμφέροντα. Για ποια «ανάπτυξη» μιλάμε όταν η περίφημη ατζέντα οικονομικής πολιτικής «Ευρωπαϊκή Ένωση 2020» βασίζεται σε δύο πυλώνες: την ασφυκτική δημοσιονομική σταθερότητα και τις αντιλαϊκές, αντεργατικές μεταρρυθμίσεις; Και είναι προφανές ότι οι πανηγυρισμοί και τα μεγάλα λόγια για τον «άνεμο αλλαγής στην Ευρώπη» μετά την εκλογή του Φρ.Ολάντ στη Γαλλία ήταν αδειανό βαρέλι. Η πραγματικότητα προσγειώνει και τους πλέον υπεραισιόδοξους. Η αντιδραστική, ακραία νεοφιλελεύθερη δομή της Ε.Ε. και οι συσχετισμοί εντός των ενδοευρωπαϊκών ανταγωνισμών (μονομαχία γερμανικού-γαλλικού Κεφαλαίου) δεν αφήνουν κανένα παράθυρο ελπίδας για τους λαούς.

8. Διότι ο δανεισμός της χώρας για την αποπληρωμή του χρέους αποτελεί φαύλο κύκλο. Το χρέος της χώρας δεν αποτελεί παρά απότοκο των σχέσεων παραγωγής που διαμορφώθηκαν σε καπιταλιστικά πλαίσια. Το χρέος καθεαυτό δεν είναι η αιτία της κρίσης – είναι παράγωγο της, από αυτήν τρέφεται και γιγαντώνεται. Η «αναδιάρθρωση» του, την οποία ευαγγελίζονται οι αστικές πολιτικές ηγεσίες, δεν οδηγεί σε λύση του προβλήματος αλλά στην χρονική μετατόπιση του. Και όσο η Ελλάδα συνεχίσει να δανείζεται με σκοπό να αποπληρώσει το χρέος τόσο αυτό θα συσσωρεύεται και θα αναπαράγεται με θύματα πάντα τους εργαζόμενους, τα χαμηλά και μεσαία στρώμματα της κοινωνίας.

9. Διότι η ψήφος στα νεοναζιστικά κομματικά μορφώματα είναι ψήφος επιβράβευσης των παρακρατικών «μαντρόσκυλων» του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι ψήφος εμπιστοσύνης στην αναβίωση των ιδεών που αιματοκύλησαν τον κόσμο τη δεκαετία του ’40, την ρατσιστική παράνοια και στον πλήρη εκχυδαϊσμό της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.

10. Διότι ακόμη μεγαλύτερη σημασία από την κρίση καθεαυτή (από το μνημόνιο και τα ασφυκτικά δημοσιονομικά μέτρα) έχει η ισχυροποίηση των λαϊκών αγώνων. Αυτό που θα μετρήσει την επομένη των εκλογών είναι η ετοιμότητα του ελληνικού λαού να αντισταθεί στις πολιτικές που ακολουθήσουν, στα νέα μνημόνια, τις νέες περικοπές, τους νέους αντεργατικούς νόμους. Η πολυετής δραστηριοποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας στους χώρους εργασίας, η άοκνη υποστήριξη των συμφερόντων των εργαζομένων, των ανέργων, των χαμηλοσυνταξιούχων, της νεολαίας, αποτελούν απόδειξη αταλάντευτης αγωνιστικής δράσης στο πλευρό του λαού μας.

Οι πολίτες οφείλουν στις 17 Ιουνίου να κάνουν την επιλογή τους, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων εκβιαστικά διλλήματα, απάτες και αυταπάτες. «…Στις λεωφόρους του μέλλοντος ο δρόμος φεύγει γρήγορα, η Ιστορία δεν γυρίζει πίσω» έγραφε ο σπουδαίος ποιητής της Ρωμιοσύνης, ο Γιάννης Ρίτσος. Σε αυτές τις λεωφόρους του μέλλοντος οφείλει να περπατήσει ο ελληνικός λαός.

* Ο Νικόλαος Μόττας είναι υποψήφιος διδάκτωρ (PhD) Πολιτικής Ιστορίας και Εξωτερικής Πολιτικής. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το Γενάρη του 1984, σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και κατέχει μεταπτυχιακούς τίτλους στις Διπλωματικές Σπουδές (Διπλωματική Ακαδημία Λονδίνου) και στις διπλωματικές διαπραγματεύσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβιβ). Υπήρξε επί τριετία τακτικός συνεργάτης των εφημερίδων «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη» αρθρογραφώντας γιά διεθνή γεγονότα, ενώ κείμενα του περί ελληνικής, ευρωπαϊκης και διεθνούς πολιτικής έχουν δημοσιευθεί και σε αγγλόφωνες πηγές. Είναι ίδρυτής και διαχειριστής του ελληνικού αρχείου Τσε Γκεβάρα, http://www.guevaristas.net.

 

συγκέντρωση του Κ.Κ.Ε στην πλατεία Αριστοτέλους σήμερα Πέμπτη 8.30μ.μ.

 

 

 

Δεν διαλέγουμε εκμεταλλευτή

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Βρισκόμαστε ήδη εκεί όπου στο σύνολό της η ΕΕ βουλιάζει στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης σε σημείο που να έχουν βγει τα μεγάλα μαχαίρια μεταξύ των ιμπεριαλιστών. Στο σημείο όπου η εργατική τάξη της κάθε χώρας αλλά και συνολικά, πρέπει να δει πώς θα χαράξει το δρόμο της σε κάθετη αντίθεση με την πηγή του κακού, τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Βρισκόμαστε εκεί όπου επιβεβαιώνεται η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι ο καπιταλισμός έφαγε τα ψωμιά του, παρασάπισε, ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε (κι αυτό κάτω από την πίεση του εργατικού κινήματος) και άρα η εργατική τάξη πρέπει να βάζει πλώρη για την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και τη δική της εξουσία. Αυτήν την ώρα διάφοροι «φίλοι του λαού» λένε: «Η χώρα μας πρέπει να αξιοποιήσει τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, οι οποίες μπορούν να συμβάλουν και στο να υπάρξει ανάπτυξη».

Ζητάνε να διαλέξουμε ιμπεριαλιστή. Αλλά όταν έφεραν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μιλούσαν για ενίσχυση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της Ευρώπης έναντι των ΗΠΑ, που θα οδηγούσε σε 15 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας. Ο απολογισμός μετρά πολύ περισσότερα εκατομμύρια ανέργους, ενώ η κρίση ήδη χτυπά τόσο την ΕΕ όσο και τις ΗΠΑ. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί αναπτύσσονται στο έδαφος της λιγότερης ζημιάς από την κρίση για κάθε χώρα, αλλά και των μεγαλύτερων μεριδίων στις αγορές. Και αυτοί που λένε ότι θα αξιοποιήσουν τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για ανάπτυξη στην Ελλάδα, εννοούν να μοιράσουν τον πλούτο της Ελλάδας στα διάφορα μονοπώλια διαφόρων ισχυρών καπιταλιστών κρατών. Ορυκτό πλούτο, ενέργεια, νερό κ.λπ. Αλλά απ’ αυτό κανένα όφελος δε θα ‘χει ο λαός.

Αυτή η ανάπτυξη, αν και όταν έρθει, θα είναι ανάπτυξη με ακόμα πιο εξαθλιωμένους εργάτες. Οταν, για παράδειγμα, μιλάνε για συμμαχία με την Κίνα, η απάντηση είναι στο λιμάνι, όπου η αναπτυσσόμενη «Cosco» τσακίζει τα εργατικά δικαιώματα. Οταν μιλάνε για συμμαχία με τους Ρώσους καπιταλιστές, η απάντηση είναι στην εξαθλίωση μέχρι θανάτου του ρωσικού λαού. Η καπιταλιστική ανάπτυξη σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης. Οπως η ύφεση συνοδεύεται με επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, έτσι και η ανάπτυξη προϋποθέτει ένταση του ανταγωνισμού των καπιταλιστών και άρα νέα επίθεση στα δικαιώματα.

Το κλειδί για τη λύση είναι η αδιάλλακτη πάλη με τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό. Είναι το χτύπημα των καπιταλιστών στο χώρο παραγωγής. Είναι ο στόχος να περάσουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια αυτών που παράγουν. Είναι στην κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία που δίχως το καπιταλιστικό κέρδος μπορεί να αξιοποιήσει τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας σε όφελος του λαού. Η επιλογή καπιταλιστή δίνει ανάσα στους εκμεταλλευτές. Η επιλογή της λαϊκής οικονομίας ανοίγει άμεσα την πόρτα για ένα λαό αφέντη της παραγωγής του, με ολόπλευρη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων. Η επιλογή, λοιπόν, δεν αφορά τον ιμπεριαλιστή, αλλά στα μέτρα για την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, των πλουτοπαραγωγικών πηγών της, πριν απ’ όλα ενός εξαιρετικά έμπειρου εργατικού δυναμικού που αποδεδειγμένα έχει στο πλάι του κι ένα επίσης υψηλού επιπέδου επιστημονικό δυναμικό. Αυτή είναι η πρόταση του ΚΚΕ, πρόταση πάλης προς την εργατική τάξη. Πρόταση που γίνεται εξαιρετικά επίκαιρη ως μονόδρομος φιλολαϊκής εξόδου από την κρίση. Η ψήφος στις 17 Ιούνη ζυγίζει υπέρ αυτής της επιλογής.

Ο Θανάσης Παφίλης στην ΝΕΤ (13/06/2012)

Ο Κώστας Ζιώγας στον ΣΚΑΪ (12/06/2012)

Ο Γιώργος Πέρρος στον ΣΚΑΙ (08/06/2012)

 

 

βίντεο  από redfly planet

Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να αποτρέψει την άνοδο της επίδρασης ναζιστικών αντιλήψεων

 

βίντεο από ταξική αντεπίθεση

Προεκλογικό βίντεο του ΚΚΕ

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν. Μην εμπιστεύεσαι τον ΣΥΡΙΖΑ

Η απάντηση της Κανέλλη στην επίθεση Κασιδιάρη

Σχετικά με την πολιτική συζήτηση που οργανώσαμε. (Βίντεο με τοποθέτηση του Γ. Σαρρή)

από το

Βαθύ Κόκκινο

Για να μην δημιουργούνται παρανοήσεις σχετικά με την πολιτική συζήτηση που οργανώσαμε –θα προσπαθήσουμε να διοργανώσουμε και άλλες παρόμοιες- να διευκρινίσουμε ότι οι καλεσμένοι μας δεν ήταν επίσημοι εκπρόσωποι των κομμάτων τους.
Το τονίζει και ο Γ. Σαρρής στον ιστότοπο του:   «Συμμετείχα εκπροσωπώντας την άποψή μου που όπως διαβάζουν όσοι παρακολουθούν τελευταία το μπλόγκ ταυτίζεται με την άποψη του ΚΚΕ.
Ήταν μια συζήτηση σε πολύ καλό επίπεδο όπου και οι άλλοι 2 συζητητές δεν είχαν έρθει ως εκπρόσωποι των κομμάτων τους».  

Με την ευκαιρία παραθέτουμε ένα βιντεάκι με αποσπάσματα από την τοποθέτηση του Γ. Σαρρή και την δήλωση του ίδιου καλλιτέχνη που δημοσιεύεται σήμερα στον «Ριζοσπάστη»:

«Οι μεγάλες κρίσεις εκτός από μαυρίλα, γεννάνε ξανά και μεγάλα όνειρα και προσδοκίες. Για μένα, σε μια τέτοια στιγμή που ο χρόνος επιταχύνεται και τα άλλοτε μακρινά μοιάζουν πιο κοντινά από ποτέ, το να παραιτείται ειδικά ένας καλλιτέχνης από τα σπουδαία οράματα και το στόχο της αλλαγής του κόσμου δεν πονάει απλά, αλλά μου φαίνεται κάτι εντελώς ακατανόητο και τρελό.

Προσωπικά δεν ψηφίζω ΚΚΕ επειδή απλά είναι το κόμμα των αγώνων και των θυσιών, αλλά γιατί είναι το κόμμα που τόλμησε να ανοίξει διάπλατα την πόρτα για τη μεγάλη ελπίδα της πραγματικής ανατροπής και της νίκης του λαού με τη λαϊκή εργατική εξουσία. Ψηφίζω ΚΚΕ και στέκομαι στο πλάι των μελών του στους καθημερινούς αγώνες γιατί με έκαναν να πιστέψω πως μπορούμε. Και μάλιστα, πως μπορούμε όχι στη δευτέρα παρουσία όπως χυδαία λένε όλοι οι άλλοι σε ένα περίεργο πυρ ομαδόν εναντίον του ΚΚΕ, αλλά σύντομα αν το πιστέψουμε και αποφασίσουμε να κάνουμε τα πρώτα βήματα που δεν είναι άλλα από την έντονη και μαζική ενεργοποίηση στα συνδικάτα και τις συλλογικότητες.

Ψηφίζω ΚΚΕ γιατί βαρέθηκα να βουλιάζω στο βάλτο του εφικτού και πιο πολύ βαρέθηκα να δέχομαι, παριστάνοντας μάλιστα τον Αριστερό ή τον τρελό, ότι η μόνη λύση είναι η διαχείριση και η σωτηρία ενός συστήματος που πρέπει να είναι κανείς θεόστραβος για να μη βλέπει πως καταρρέει σκορπώντας εξαθλίωση ή και θάνατο γύρω. Ψηφίζω ΚΚΕ γιατί με έκανε ξανά να δω στο χάρτη του αύριο του δικού μας και των παιδιών μας αυτές τις υπέροχες “χώρες” που οι άλλοι έχουν καταλήξει στο “λογικό” συμπέρασμα πως δεν υπάρχουν».

ΕΚΛΟΓΕΣ 17/6/2012 – ΤΙ ΘΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ: ΖΩΗ Ή ΘΑΝΑΤΟ;

 

από το   redfly planet

Η θέση του ΚΚΕ για το φορολογικό