Φονιάδες των λαών!

 

 

αναδημοσίευση από  αντίσταση στις γειτονιές

 

Πριν δύο μήνες ήταν το Πάλαιρο της Λευκάδας. Νωρίτερα η Λαμπεντούζα. Το καλοκαίρι η Μανωλάδα. Πριν μερικά χρόνια το γύρο του διαδικτύου έκαναν φωτογραφίες βασανισμού προσφύγων και πάλι στο Φαρμακονήσι. Από κοντά και οι εικόνες φασιστών να κυνηγάνε μετανάστες μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας με νεκρούς και τραυματίες,  οι επιθέσεις τους συνεχίζονται ακόμη και τώρα που «μαζεύονται». Συνηθισμένη, καθημερινή εικόνα, η συμπεριφορά των οργάνων του συστήματος απέναντι σε όποιον μοιάζει με «ανατολίτη» ή με μη Έλληνα. Συνεχής έλεγχοι αυτοκινήτων, περικυκλωμένων από πάνοπλους κουκουλοφόρους, παρενοχλήσεις, κυνήγια, ξεφτιλισμοί, ξυλοδαρμοί, προσαγωγές, φυλακίσεις, εγκλεισμοί κάτω από άθλιες συνθήκες εκατοντάδων και χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Για να μην πούμε για εξαφανίσεις, «περίεργους» και φανερούς φόνους. Ατιμώρητους φυσικά. Και για τους πιο τυχερούς; Εξαθλίωση. Ένα στρώμα ύπνου σε ένα άθλιο δωμάτιο μιας τρισάθλιας πολυκατοικίας, μεροκάματα περίπου επιβίωσης και αν τα πάρουν. Πολύ πιθανό να καταγγελθούν ως «παράνομοι» και να διωχθούν απλήρωτοι. Παλιότερα ήταν Αλβανοί, τώρα είναι Πακιστανοί, Αφγανοί, Μπαγκλαντεζιανοί, Σύροι, Κούρδοι, Αφρικανοί και πάει λέγοντας.

Όλοι από χώρες κατεστραμμένες. Κατεστραμμένες όχι από τη φύση και τη κακή τους μοίρα αλλά για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Τις καταστρέφουν οι Αμερικανοί, οι Γάλλοι, οι Άγγλοι, οι Γερμανοί ιμπεριαλιστές, παρέα με τους Ρώσους και Κινέζους, για τα κέρδη τους, για τη μοιρασιά, για τον έλεγχο του κόσμου, για να αρπάξουν όσο περισσότερα μπορούν. Από κοντά και τα τσιράκια τους σαν τους «δικούς μας» περήφανους πατριώτες που κουνάνε χαρωπά την ουρά τους όταν τους δίνουν ρόλο, όπως κάθε λακές, στις εισβολές, στις καταστροφές και στις δολοφονίες των λαών. Από το Αφγανιστάν, τη Γιουγκοσλαβία μέχρι την Κεντροαφρικάνικη δημοκρατία.
Αυτοί οι λακέδες, οι φρουροί την νομιμότητας των ιμπεριαλιστών στο Αιγαίο, στο Ιόνιο, και στη Μεσόγειο δολοφονούν ασύστολα ανθρώπους που ψάχνουν τη μοίρα τους κάτω από ένα ήλιο κρυμμένο από τα σύννεφα των τοπικών, προς το παρών, πολέμων.
Αποτροπή για την υπεράσπιση της πατρίδας και των Ελλήνων το λένε! Ποιοι; Αυτοί που επιφυλάσσουν την ίδια μοίρα στον ελληνικό λαό με αυτή των από την Ασία προερχόμενων «παρανόμων» που απειλούν την αμόλυντη πατρίδα τους, της οποίας οι θάλασσές μολύνονται ήδη από τα χημικά των αφεντικών τους και δεν βγάζουν άχνα! Αυτοί που μας κλέβουν τα πάντα, μέχρι και τη ζωή μας, για να μη χάσουν τα «λεφτά τους» οι δανειστές τους, οι εγγυητές της εξουσίας τους εδώ και σχεδόν 200 χρόνια.
Φονιάδες είναι. Όπως φονιάδες είναι και τα τσογλάνια που τους κάνουν τη δουλειά, είτε μπλε στολή φοράνε, είτε χακί είτε άσπρη.
Σκοτώνουν αυτούς που δεν τους είναι πια χρήσιμοι και δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να δηλώσουν ακόμη και περήφανοι. Περήφανοι για τα «παιδιά του λαού» που αποφάσισαν για ένα κομμάτι ψωμί να στραφούν κατά του λαού και δε θα διστάσουν να σκυλοπνίξουν τον οποιονδήποτε για χάρη του «μεροκάματου». Ακόμη και μανάδες, ακόμη και παιδιά. Όπως δε διστάζουν να κυλήσουν στο αίμα κάθε αντίδραση κάθε εργαζόμενου σε αυτό το τόπο. Έχουν αποθρασυνθεί τόσο που αντί να το βουλώσουν, έστω για τα προσχήματα, βγαίνουν ανοιχτά και δηλώνουν την περηφάνια τους.
Έκαναν το πατριωτικό τους καθήκον, η εξουσία και τα τσιράκια της, ωρύονται οι γλείφτες των ΜΜΕ! Αφού βέβαια συγκινηθούν πρώτα, αφού σκυλεύσουν τα πτώματα, αφού πιάσουν τηλεθεάσεις με τον πατέρα που κλαίει και αφού καταλήξουν να μας πουν ότι είναι ψεύτης και ότι φταίει αυτός που πήρε γυναίκα και παιδιά σε ένα επικίνδυνο ταξίδι! Και φυσικά όλο και κάπου θα βρουν και ένα φοβισμένο να τους πει πόσο καλά τους φέρθηκαν τα «παιδιά» του λιμενικού!
Θανατηφόρα αλαζονεία για όλους μας. Απ’ όπου κι αν προερχόμαστε!

Φονιάδες είναι όλοι τους. Οι ιμπεριαλιστές, τα ντόπια αστικά τσιράκια τους και τα όργανά τους με στολή ή μικρόφωνο. Ταξικοί φονιάδες.
Κλαίει ο πατέρας και μαζί του και εμείς. Με δάκρυα στενοχώριας αλλά και οργής. Οργής γιατί μένουν ατιμώρητοι οι φονιάδες.
Δεν θα διαρκέσει για πολύ όμως όλο αυτό το φονικό.
Θα έρθει η ώρα να το πληρώσουν και θα είναι πολύ σκληρή η τιμωρία τους. Όσους γενίτσαρους και αν μαζέψουν. Τόσο σκληρή τιμωρία που μόνο οι καταπιεσμένοι, μόνο οι λαοί ξέρουν να εφαρμόζουν.

Πουλικάκος στον «Ανταφασίστα» Πρετεντέρη: Δεν τους ξέρατε τέτοια αθωότητα στις μέρες μας ?

Μισώ τους αδιάφορους, του Αντόνιο Γκράμσι

αναδημοσίευση  από  alfavita

Του
Αντόνιο Γκράμσι*

«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα  σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν. Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;

Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους».

11 Φεβρουαρίου 1917

Mετάφραση: Τόνια Τσίτσοβιτς

*Ο Αντόνιο Γκράμσι (Antonio Gramsci, ʼλες Σαρδηνίας, 23 Ιανουαρίου 1891 — Ρώμη, 27 Απριλίου 1937) ήταν Ιταλός συγγραφέας, πολιτικός και πολιτικός επιστήμονας.

Βίντεο από το 1993 για το ποια είναι πραγματικά η Χ.Α.

 

από  mpalothia

 

Όταν οι χρυσαυγίτες ήταν η ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΗ ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ που όλοι ξέραμε και οι δημοσιογράφοι τους έλεγαν με το όνομά τους, χωρίς να διανοηθούν να καλέσουν γραβατωμένους εκπροσώπους τους στα τηλεπάνελ για χαλαρή κουβεντούλα.

Τότε ο ναζισμός δεν ήταν της μόδας, αλλά ένας εφιάλτης που βλέπαμε να αναβιώνει στη Γερμανία και ανατριχιάζαμε. Πιστεύαμε ότι δεν θα φτάσει ποτέ εδώ, και οι ελάχιστοι τραμπούκοι μαχαιροβγάλτες του “λαϊκού συνδέσμου” φάνταζαν ψυχοπαθείς και γραφικοί, κρυμμένοι στο περιθώριο.
20 χρόνια μετά η μπόχα του ναζισμού είναι εδώ και είναι αφόρητη.
Καποτε τους η κοινωνια εβλεπε ως αποκοσμους ..σημερα αρχιζουν να παιρνουν το ρολο του ανυπαρκτου κρατους …το αυριο αραγε ποιο θα ειναι ;;;;Ας προσέχαμε…

 

 

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για τη διακοπή δρομολογίων του ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης

Την εγκατάλειψη και τη συγκοινωνιακή απομόνωση της επαρχίας Λαγκαδά καταδικάζει με ανακοίνωσή της η Νομαρχιακή Επιτροπή Υπαίθρου Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ.

Όπως τονίζει η ανακοίνωση:

«Στους εργαζόμενους του Λαγκαδά κοντά στα τόσα προβλήματα που γεννά η οικονομική καπιταλιστική κρίση και η βάρβαρη πολιτική της τρικομματικής συγκυβέρνησης, προστίθεται τώρα και ο αποκλεισμός τους, η αδυναμία μετακίνησης και μεταφοράς.

Οι σημερινές εξελίξεις, με την ανακοίνωση διακοπής επ’ αόριστο των δρομολογίων του ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης, η διαφαινόμενη παρόμοια εξέλιξη με τη μεταφορά μαθητών, καθώς και η απειλή να συμβεί το ίδιο και με τον ΟΑΣΘ, αποκαλύπτει με τραγικό τρόπο τις συνέπειες των μέτρων της βαρβαρότητας, αλλά και πού οδηγεί η «ελεύθερη» οικονομία και η παράδοση σε ιδιώτες (με μόνο φυσικά κίνητρο το κέρδος) του δικαιώματος για ελεύθερη και φτηνή συγκοινωνία για το λαό. Στην πράξη απαγορεύεται η μετακίνηση και η συγκοινωνία για τους ανθρώπους των λαϊκών στρωμάτων.

Καλούμε τους εργαζόμενους της επαρχίας Λαγκαδά, που βιώνουν ήδη τις τραγικές συνέπειες της εγκατάλειψης της επαρχίας, εξαιτίας πολιτικών των κυβερνήσεων, της ΕΕ και της πλουτοκρατίας, με την ανεργία, τη φτώχεια και την ανέχεια να δοκιμάζει τα όρια χιλιάδων εργατικών και λαϊκών οικογενειών, να σημάνουν γενικό ξεσηκωμό και να απαιτήσουν:

Ούτε μέρα χωρίς συγκοινωνία, άμεση επίλυση του προβλήματος.

Ενιαίο αποκλειστικά Δημόσιο Φορέα Συγκοινωνιών που θα εξασφαλίζει τακτική, συχνή και φτηνή συγκοινωνία για τους εργαζόμενους, που δεν θα μετατρέπει το δικαίωμα αυτό σε αντικείμενο κερδοσκοπίας σε κανέναν ιδιώτη μεγαλοεπιχειρηματία. Δωρεάν μετακινήσεις για ανέργους και μαθητές – φοιτητές.

Οι εργαζόμενοι να μη γίνουν το μπαλάκι στο παιχνίδι και τους εκβιασμούς ανάμεσα σε κυβέρνηση – Περιφέρεια και ΚΤΕΛ – ΟΑΣΘ».

 

 

από  902.gr

 

Εγκληματίες με… Νόμπελ Ειρήνης!

 

Γράφει   ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

Η ΕΕ είναι αυτή που πρωτοστάτησε στον πόλεμο και στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Η γενοκτονία στα Βαλκάνια και το όργωμα του Κοσσυφοπεδίου με τις χιλιάδες δέσμες βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου συντελέστηκαν με πρωταγωνιστές τους «κεντροαριστερούς αστέρες» της ΕΕ, τους Ντ’ Αλέμα, Πρόντι, Ζοσπέν, Σρέντερ, Μπλερ κλπ.

 

Η ΕΕ είναι αυτή που πρωτοστάτησε στη σφαγή εναντίον του λαού του Ιράκ.

Στη «Δήλωση» της ΕΕ για την επέμβαση στο Ιράκ, τον Ιούνιο του 2003, διαβάζουμε ότι η εισβολή και η κατοχή, οι δολοφονίες αμάχων και τα αμέτρητα εγκλήματα, αποτελούν πρακτική που – κατά την ΕΕ – έχει στόχο

«να αποκαταστήσει ένα ασφαλές περιβάλλον» στο Ιράκ» (!)

«να δημιουργήσει ένα νέο μέλλον για τη χώρα» (!)

«και να επανενταχθεί (το Ιράκ) στη διεθνή κοινότητα»!

 

Η ΕΕ είναι αυτή που από την πρώτη στιγμή συμμετείχε στο – συνεχιζόμενο – μακελειό στο Αφγανιστάν.

 

Η ΕΕ είναι αυτή που έπαιξε και παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις σφαγές στη Λιβύη, στη Συρία και σε όλη την «ευρεία Μέση Ανατολή».

 

Η ΕΕ είναι αυτή που «δεν ιδρώνει το αυτί της» για το γεγονός ότι ένα κράτος – μέλος της, η Κύπρος, υφίσταται εδώ και σαράντα σχεδόν χρόνια καθεστώς εισβολής και κατοχής.

 

Η ΕΕ είναι αυτή που σε ό,τι αφορά στους λαούς των κρατών – μελών της έχει «κατορθώσει», σύμφωνα με την τελευταία έκθεση, να έχει εκτινάξει τους ανέργους στα 25,3 εκατομμύρια, αριθμός κατά 2,6 εκατομμύρια μεγαλύτερος από τον περασμένο μόλις Μάρτη!

 

Η ΕΕ είναι αυτή που έχει «κατορθώσει» μέσω του αδίστακτου ταξικού πολέμου που έχει κηρυχτεί στους λαούς από τον Ατλαντικό μέχρι τη Μεσόγειο και την Κασπία, μέσα στο διάστημα 2009 – 2011, να έχει μειωθεί κατά τα δυο τρίτα (!) το ακαθάριστο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών στα κράτη – μέλη της.

 

Η ΕΕ είναι αυτή που στο εσωτερικό της ο κίνδυνος της φτώχειας που αφορά σε παιδιά έχει φτάσει να κυμαίνεται από το 10% για τα παιδιά στη Δανία μέχρι το 20% και 25% για τα παιδιά σε Ισπανία, Ελλάδα, Βουλγαρία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ρουμανία, Λετονία, Πολωνία, Λιθουανία και… Λουξεμβούργο.

 

Η ΕΕ είναι αυτή που στα κράτη – μέλη της ήδη το 2009 είχαν καταμετρηθεί 115 εκατομμύρια άνθρωποι να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και σήμερα άλλα 100 με 150 εκατομμύρια να έχουν πέσει ήδη ή να κινδυνεύουν άμεσα να πέσουν στον κοινωνικό «Καιάδα», με τα ποσοστά της φτώχειας να ξεκινούν από το 15% για τον «κοινωνικά ευαίσθητο» καπιταλισμό της Σουηδίας και να εκτινάσσονται σε πάνω από το 43% και από το 46% στις (…«απελευθερωμένες από τον κομμουνισμό») Ρουμανία και Βουλγαρία, αντίστοιχα.

 

Ε, λοιπόν, είναι σε αυτή την ΕΕ που πριν μερικές μέρες ανακοινώθηκε ότι απονέμεται για το 2012 το… «Νόμπελ Ειρήνης»!

Και από μια άποψη η σαπίλα του φαρισαϊσμού και η πασπαλισμένη με ευφημισμούς φρίκη της βαρβαρότητας, δεν πρέπει προκαλεί καμία έκπληξη.

Ειδικά, μάλιστα, αν σκεφτεί κανείς ότι στο «πάνθεον» των… «ειρηνιστών» που εισέρχεται η ΕΕ, πριν από αυτή έχουν εισέλθει άλλοι επιφανείς «ειρηνιστές»:

Από τον Ντε Κλερκ του απαρτχάιντ μέχρι τον (άνευ περιττών σχολίων) Κίσινγκερ…

Καταγγελία του ΚΚΕ για απειλές της ΧΑ εις βάρους μέλους του

 από   redfly planet

Μάρτυρας ξυλοδαρμού αλλοδαπού

Απειλή σε βάρος μέλους του από τη Χρυσή Αυγή καταγγέλλει το ΚΚΕ

Επίθεση από μέλη της Χρυσής Αυγής εναντίον του μέλους του ΚΚΕ Σάββα Τσακμακίδη, με απειλές κατά της ζωής του ιδίου και της οικογένειάς του, καταγγέλλει η ΝΕ Χαλκιδικής του ΚΚΕ.

Σύμφωνα με την καταγγελία, ο Σ. Τσακμακίδης έγινε μάρτυρας άγριου ξυλοδαρμού μετανάστη- πλανόδιου μικροπωλητή, το μεσημέρι της Κυριακής, στην παραλία της Φούρκας στη Χαλκιδική, από οκτώ άτομα, μεταξύ αυτών και ο υποψήφιος βουλευτής Χαλκιδικής της Χρυσής Αυγής Νίκος Ρήγος.

Όπως καταγγέλλεται, τον μετανάστη τον κυνήγησαν, τον στρίμωξαν σε ένα μαγαζί, τον χτύπησαν με ξύλινα καδρόνια και τον πέταξαν αιμόφυρτο στο δρόμο. Ο Σ. Τσακμακίδης παρενέβη, τους ζήτησε εξηγήσεις και τότε εκείνοι άρχισαν να τον βρίζουν και να τον απειλούν.

Στο σημείο έφτασε περιπολικό της Αστυνομίας και, σύμφωνα με την καταγγελία του ΚΚΕ, οι αστυνομικοί δεν προέβησαν σε συλλήψεις των δραστών, αλλά πήραν μαζί τους τον μετανάστη για εξακρίβωση στοιχείων, παρά το γεγονός ότι χρειαζόταν ιατρική βοήθεια.

Στη συνέχεια, ο Σ. Τσακμακίδης κατήγγειλε ότι την επομένη του επεισοδίου -χθες Δευτέρα- στη Φούρκα δύο άτομα που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα τον σταμάτησαν στον δρόμο, του είπαν να μην ανακατεύεται, τον έβρισαν και εκτόξευσαν απειλές εναντίον του ιδίου και της οικογενείας του.

«Καλούμε τον λαό της περιοχής μας να βγάλει συμπεράσματα για τον χαρακτήρα αυτού του νεοναζιστικού μορφώματος. Η ΝΕ Χαλκιδικής του ΚΚΕ προειδοποιεί πως οι απειλές και οι προπηλακισμοί από τους απόγονους του Χίτλερ, θα πάρουν την απάντησή τους» αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΚΚΕ.

Θράσος αγέλης…

«Πείτε μου έναν Ελληνα που να μην είναι ικανοποιημένος από τη λύση που δόθηκε! Ολοι οι Ελληνες είναι ικανοποιημένοι! Ο βαθμός αξιολόγησης ενδέχεται να είναι διαφορετικός. Αλλος είναι 70% ικανοποιημένος, άλλος 80% κλπ. Αλλά, όλοι είναι ικανοποιημένοι! Μπήκε ένας άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα. Εμείς οι 3 άνθρωποι, είχαμε το πολύ μεγάλο βάρος να δώσουμε λύση στην Ελλάδα. Οι άλλοι δύο (Παπαρήγα, Τσίπρας) την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια. Η εύκολη λύση, δηλαδή. Να πάνε στις πλατείες και να βρίζουν (…) Αυτοί είναι κυρίες και κύριοι. Στα δύσκολα πάνε απέναντι. Οι ριψάσπιδες. Και να το θυμηθείτε την ημέρα της κάλπης. Οτι όταν η Ελλάδα κινδύνευε, αυτοί βρήκαν την εύκολη λύση. Τη φυγή»…

Ξεχειλίζει το θράσος του Καρατζαφέρη. Εμφανίζει το μαύρο μέτωπο της πλουτοκρατίας σαν επιθυμία του λαού, για να κουκουλώσει άρον άρον τις ευθύνες του και των άλλων αστικών κομμάτων στην υπεράσπιση μιας πολιτικής που δεν αφήνει τίποτα όρθιο στη ζωή της λαϊκής οικογένειας. Τα ίδια έκανε και ο Γ. Παπανδρέου, όταν γύριζε ανά τον κόσμο και διαβεβαίωνε τους συμμάχους του ότι ο λαός στηρίζει την κυβέρνησή του! Είναι τέτοια η ανησυχία τους για τη δύναμη του λαού και την κλιμακούμενη ριζοσπαστικοποίηση της πάλης του, που προσπαθούν με κάθε μέσο να διασκεδάσουν το φόβο τους. Ξέρουν πως το αδιέξοδο είναι δικό τους, γι’ αυτό επέλεξαν τη συγκυβέρνηση, για να σωθεί το κεφάλαιο. Ο ΛΑ.Ο.Σ., σαν κόμμα του κεφαλαίου, δεν θα μπορούσε να λείπει από την κολεγιά. Και επειδή ξέρει ότι στενεύουν τα περιθώρια που είχε στο παρελθόν να ξεγελάει με κωλοτούμπες το λαό, προσπαθεί να αντιστρέψει την πραγματικότητα και να παρουσιάσει σαν «στάση ευθύνης» την πιο επιθετική συναίνεση των αστικών κομμάτων σε βάρος του λαού.

Μάταιος ο κόπος του να συκοφαντήσει το ΚΚΕ. Ο λαός πρέπει να ξέρει: Το χαράτσι που γράφει πάνω ο λογαριασμός της ΔΕΗ και το εκκαθαριστικό της εφορίας, οι 900.000 επίσημα καταγεγραμμένοι άνεργοι, η εφεδρεία και οι χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο, τα χειρότερα που έρχονται για το λαό, όλα έχουν τη σφραγίδα και της αγέλης του ΛΑ.Ο.Σ. Να τον τσακίσει ο λαός πολιτικά με τους αγώνες τους. Να του στήσει καρτέρι και στην κάλπη, για να πληρώσει μαζί με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τους άλλους «πρόθυμους» τη συγκυβέρνηση και τη στρατηγική αντιλαϊκή τους συμπόρευση.

Η ΕΕ εχθρός των λαών

Οι εξελίξεις στο φόντο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, επαληθεύουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ, που είναι εχθρός των λαών. Κοινός τους στόχος ήταν και παραμένει το τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων για μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων. Ταυτόχρονα, η ανισομετρία και η κρίση, συστατικά στοιχεία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, δημιουργούν νέα δεδομένα και φέρνουν στην επιφάνεια τα αδιέξοδα στην αστική διαχείριση της κρίσης. Η ΕΕ είναι του κεφαλαίου. Δεν είναι ούτε της «αλληλεγγύης», όπως προσπαθούν να την παρουσιάσουν τα κόμματα του κεφαλαίου, για να ξεγελάσουν τη λαϊκή οργή, ούτε μπορεί να γίνει «ΕΕ των λαών», όπως λένε οι οπορτουνιστές, όσο τα μονοπώλια κάνουν κουμάντο στα κράτη – μέλη. Μπορεί να φαίνεται ότι πιέζει η ΕΕ την Ελλάδα, αλλά το κάνει σε συμφωνία με τις αστικές δυνάμεις για τη σωτηρία της καπιταλιστικής οικονομίας της.

Οι αντιθέσεις στην ΕΕ και την Ευρωζώνη οξύνονται, όπως μεγαλώνουν και οι φυγόκεντρες τάσεις, λόγω τεράστιων δυσκολιών στην αντιμετώπιση της κρίσης και όξυνσης των ανταγωνισμών. Η ανησυχία για την κρίση στην Ιταλία, οι ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες χωρών με κρίση και μεγάλο κρατικό χρέος, το ανταγωνιστικό δίπολο που μορφοποιείται μεταξύ Γαλλίας – Γερμανίας, ο ρόλος των χωρών της ΕΕ που δεν είναι ταυτόχρονα και μέλη της Ευρωζώνης, οι αντιθέσεις με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα και άλλα, είναι παράγοντες που το επόμενο διάστημα, ενδεχόμενα και πιο σύντομα από το αναμενόμενο, θα τροφοδοτήσουν εξελίξεις. Η ΕΕ και η Ευρωζώνη δε θα είναι η ίδια σε μερικά χρόνια, πυροδοτώντας ευρύτερες ανακατατάξεις στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα.

Ολα τα παραπάνω είναι απαραίτητα για να αντιληφθεί ο λαός το χαρακτήρα της κρίσης, τις αιτίες της και τα αδιέξοδα στην αστική διαχείριση, αλλά και τον αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα που έχουν τα ψευτοδιλήμματα «μέσα ή έξω από το ευρώ», αποκομμένα από το ζήτημα της εξουσίας, που ήταν και παραμένει κυρίαρχο. Ταυτίζουν την έξοδο από το ευρώ με το χάος, κρύβοντας ότι και με ευρώ και με δραχμή ο λαός θα υποφέρει, στο βαθμό που δεν κρατάει στα δικά του χέρια τα κλειδιά της οικονομίας. Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να αντιμετωπιστεί η τρομοκρατική προπαγάνδα σε εθνικό και ευρωενωσιακό επίπεδο προς τον ελληνικό και τους άλλους λαούς, που επιχειρεί να παρουσιάσει σαν μονόδρομο την καπιταλιστική ΕΕ, για να κρύψει ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης, ο οποίος αποτελεί ταυτόχρονα τη μοναδική λύση διεξόδου για το λαό.

Τώρα που η σαπίλα του ευρωενωσιακού οικοδομήματος αποκαλύπτεται ολοένα και πιο καθαρά, τώρα που τα κόμματα του ευρωμονόδρομου αναγκάζονται να καταφύγουν σε ωμούς εκβιασμούς και απειλές, για να αποσπάσουν συναίνεση στη βάρβαρη πολιτική τους, τώρα που οι οπορτουνιστές ξεμπροστιάζονται για το ρόλο τους στον εξωραϊσμό μιας καπιταλιστικής Ενωσης, αντιδραστικής μέχρι το μεδούλι, ο λαός καλείται να σηκώσει άφοβος το ανάστημά του. Να παλέψει ο ίδιος για αποδέσμευση από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία για μονομερή διαγραφή του χρέους, με συνειδητή πολεμική στα μονοπώλια και την εξουσία τους, σαν τη μόνη λύση που μπορεί να του εξασφαλίσει ευημερία. Ο λαός έχει τη δύναμη να φέρει τα πάνω κάτω. Με οργάνωση στους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, με ισχυρό ΚΚΕ και σταθερό μέτωπο στα κόμματα του κεφαλαίου και τα άλλα κόμματα – αναχώματα.

Καμιά υποταγή

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

 

Χτες, μέρα που έγινε γνωστό ότι οι τράπεζες πήραν νέο δώρο 30 δισ., έγινε, επίσης, γνωστό πως η πείνα δεν εμφανίζεται μόνο στα παιδάκια του δημοτικού, αλλά και στα πανεπιστήμια.

Το γεγονός που καταγράφηκε σε σχολή με κυριαρχία της ΔΑΠ, στη Λαμία, ας προβληματίσει ειδικά τους ψηφοφόρους της ΝΔ, που βλέπουν το κόμμα τους να εγκρίνει τη θανάτωση ενός λαού για να σωθούν τα μονοπώλια.

Χτες, την ώρα που η αστική τάξη κανόνιζε τις λεπτομέρειες για το ποιοι θα είναι αυτοί (κυβέρνηση) που θα εφαρμόσουν τη δανειακή σύμβαση, δηλαδή το τσάκισμα των λαϊκών στρωμάτων, στα σπίτια πήγαιναν μαζικά τα χαρτιά με το χαράτσι που ενσωματώνεται στους λογαριασμούς της ΔΕΗ.

Το γεγονός ότι βγαίνουν στα κανάλια διαμαρτυρόμενοι και εκείνοι που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και που η κυβέρνηση θεωρεί ότι τους έχει στο τσεπάκι της, ας προβληματίσει τους ίδιους, καθώς έχουν άλλη επιλογή, τη συστράτευση με το ταξικό κίνημα.

Χτες, την ώρα που η αστική τάξη μάζευε υπογραφές προθύμων και εκβίαζε το λαό με πτώχευση, γινόταν παράλληλα γνωστό πως τρέχουν πια οι ημερομηνίες για την καταβολή όλων των νέων αντιλαϊκών φόρων που έχουν ήδη ψηφιστεί.

Το γεγονός ότι τα λαϊκά στρώματα έχουν ήδη πτωχεύσει σημαίνει πως ο εκβιασμός πρέπει να επιστραφεί.

Την ώρα που η αστική τάξη λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο, να γίνει ακόμα πιο καθαρό ότι η εργατική τάξη δεν υπογράφει την καταδίκη της.

Οι δυο κόσμοι είναι σε σύγκρουση σήμερα. Οσο κι αν η αστική τάξη μιλάει για το μέλλον της πατρίδας δείχνοντας το σεντούκι της, για την εργατική τάξη η ζωή είναι εδώ και τώρα. Τώρα πρέπει να οργανώσει την άμυνά της, τώρα την αντεπίθεσή της, τώρα να γκρεμίσει αναχώματα για να γίνει ορμητικό ποτάμι η οργή της, να σαρώσει ό,τι της στερεί κάθε αύριο.

Η αστική τάξη λειτουργεί ως ενιαία τάξη, έχει και τους μεταξύ της ανταγωνισμούς. Συνασπίζεται, όμως, απέναντι στο λαό για να τον τσακίσει.

Ερμηνεύοντας έτσι τις εξελίξεις στην κεντρική πολιτική σκηνή, για το λαό πρέπει να είναι παγερά αδιάφορο το αν η αστική τάξη βρήκε η δεν βρήκε την κυβέρνησή της χτες, θα το κάνει σήμερα η αύριο. Το θέμα είναι να βαθύνουν τα ρήγματα στην εξουσία της.

Μπροστά είναι τα κρίσιμα.

Πριν απ’ όλα, το γεγονός ότι καθώς θα βαθαίνουν τα αδιέξοδα στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης θα απαιτείται πιο ισχυρή εξουσία για να καταστείλει τις αντιδράσεις.

Το λέει καθαρά το άρθρο στα «ΝΕΑ». Η μεγάλη συνεισφορά των Παπανδρέου – Σαμαρά στην υπόθεση της αστικής τάξης, όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, είναι η άμβλυνση ως και καταστολή των λαϊκών αντιδράσεων, έτσι που να εξασφαλίζει μακροημέρευση στο σύστημα.

Στην πρεμούρα τους να αντιμετωπίσουν το λαϊκό παράγοντα, οι αστοί αρθρογράφοι ομολογούν ότι ο αγωνιζόμενος λαός ορθώνει ήδη σοβαρά εμπόδια στην πολιτική του κεφαλαίου.

Το ακόμα πιο καλό είναι πως στενεύουν τα όρια. Καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, κάθε εκτόνωση των λαϊκών αντιδράσεων αποδεικνύεται βραχύβια. Την ώρα που η αστική τάξη ρίχνει και τις εφεδρείες της στη μάχη, τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν στείλει ακόμα στο μέτωπο τον κύριο όγκο των μάχιμων δυνάμεών τους.

Οσο πιο γρήγορα γίνει αυτό συνείδηση στην εργατική τάξη, ώστε να οδηγήσει σε αποφασιστική ενίσχυση των δυνάμεων που μάχονται στη πρώτη γραμμή, τόσο λιγότερα τα θύματα ανάμεσα στους εργάτες.

Ολοι, μα όλοι, οι αστοί αναλυτές χρησιμοποιούν όρους της χαρτοπαιξίας για το πολιτικό παιχνίδι. Σημαίνει ότι ξέρουν να παίζουν χαρτιά ή ξέρουν τι σημαίνει τζογαδόρος.

Ομως, η ζωή των ανθρώπων δεν είναι τζόγος. Ο εργάτης ξεκινά για τη δουλειά για να γυρίσει νικητής χωρίς ρίσκα, ακόμα κι εκεί που η δουλειά το επιβάλλει. Οι άνθρωποι έχουν πραγματικά προβλήματα να λύσουν, όπως το μεγάλωμα των παιδιών τους. Οταν ένας σύλλογος γονέων βρίσκεται απέναντι σε πεινασμένα παιδιά διεκδικεί συσσίτια από το κράτος, δεν παίζει λότο. Ετσι και στην πολιτική αντιπαράθεση, την ώρα που οι αστοί τζογάρουν για τα συμφέροντα της τάξης τους, οι εργάτες οφείλουν να οργανώνουν την πάλη τους ώστε να βγουν νικητές. Εκεί συγκεντρώνεται πια όλη η προσοχή.

Στελέχη, μέλη, φίλοι του ΚΚΕ απλώνουν, ήδη, τη δράση τους στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές. Εργάτη τον εργάτη συζητούν για το κύριο. Πώς θα οργανωθεί η λαϊκή αντεπίθεση, ώστε πράγματι να χάσει η πλουτοκρατία. Να κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια, να ανατραπεί η εξουσία τους. Προβάλλουν τη μόνη συμφέρουσα για το λαό διέξοδο: Την αντεπίθεση για ριζικές αλλαγές, για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, για να γίνουν λαϊκή περιουσία τα μονοπώλια. Σ’ αυτήν τη μάχη έχουν θέση, οφείλουν να πάρουν θέση, όλοι όσοι είτε ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, είτε ψήφισαν ΝΔ, κατανοούν πως εδώ μάχεται πια τάξη με τάξη.

«Γιατί πεινάνε και λιποθυμούν τα παιδιά… ;»

«Γιατί πεινάνε τα παιδιά;» αναρωτιούνται κάποιοι τις τελευταίες μέρες.

Και είναι αλήθεια σοκαριστικό τον 21ο αιώνα, στην Ελλάδα της ΕΕ (που θα μας τάιζε με χρυσά κουτάλια) τα παιδιά να πηγαίνουν στα σχολεία και να λιποθυμούν από την πείνα. Ακόμα πιο σοκαριστικό, όμως, είναι κάποιοι υπαλληλίσκοι του μεγάλου κεφαλαίου να σπεύδουν να το αμφισβητούν ή να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα. Είναι οι ίδιοι που εξαθλιώνουν το λαό, είναι οι ίδιοι που στέλνουν τα ΜΑΤ και τους «χαφιέδες» τους στα παιδιά που… «παραβατούν» όταν κινητοποιούνται και στους γονείς τους που… «τα παραμελούν» όταν τους συμπαραστέκονται. Ακόμα ηχεί στα αυτιά μας η επίσημη απάντηση σχετικής επιτροπής της Βουλής, την άνοιξη του 2011, όταν βάλαμε το ζήτημα του υποσιτισμού των νέων παιδιών και μας απάντησαν φταίνε οι γονείς που δεν ενδιαφέρονται για το τι τρώνε τα παιδιά τους!

Ποιος δεν το ξέρει ότι το πιάτο έχει φαΐ μόνο όταν ο γονιός έχει δουλειά και μάλιστα σταθερή και με δικαιώματα. Με ανεργία, εφεδρεία, φόρους, ακρίβεια και χαράτσια δε γεμίζει το πιάτο, αδειάζει. Γιατί καμώνονται, λοιπόν, οι πλέον αρμόδιοι ότι δεν το ‘ξεραν πως το τραπέζι είναι άδειο; Ποιους κοροϊδεύουν;

Τι σημαίνει ότι τα παιδιά ζουν στη φτώχεια;

Πρώτα από όλα σημαίνει ότι: Δεν μπορούν να αγοράσουν υπηρεσίες υγείας – μόρφωσης όπως παλιότερα, ο γονιός χρησιμοποιεί περισσότερες φορές την έκφραση «δεν έχουμε λεφτά να το πάρουμε», την ίδια στιγμή που οι πραγματικές, σύγχρονες ανάγκες του παιδιού μεγαλώνουν. Δε λαμβάνουν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, κακοσιτίζονται, δεν έχουν πρόσβαση στη διασκέδαση. Μέσα στο σχολείο και έξω από το σχολείο, τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες ανάλογα με τις συνήθειές τους και την οικονομική δυνατότητα των γονιών τους, για παράδειγμα χωρίζονται σε παιδιά που έχουν πρόσβαση σε ακριβές ή φθηνότερες ή και καθόλου εξωσχολικές δραστηριότητες, σε παιδιά που μετέχουν στις εκδρομές και σε αυτά που δε μετέχουν, σε παιδιά που μπορούν να κάνουν γιορτή ή όχι, ακόμα ακόμα και στα παιδιά της μπριζόλας ή της φακής.

Το παρακάτω επεισόδιο δείχνει ανάγλυφα το τι συμβαίνει.

Πριν από λίγες μέρες έξω από παιδικό σταθμό συζητάνε σε έντονο ύφος οι απεργούντες εργαζόμενοι του παιδικού σταθμού με γονείς αλλοδαπούς (και όχι μόνο). Οι πρώτοι εξηγούν γιατί απεργούν και οι άλλοι επιμένουν ότι τα παιδιά τους δεν πρέπει να χάσουν ούτε μια μέρα. Κάποιος εργαζόμενος ρώτησε τους διαμαρτυρόμενους γονείς που δήλωναν άνεργοι και άρα μπορούν να κρατήσουν τα παιδιά τους γιατί δε δείχνουν την απαιτούμενη αλληλεγγύη στους απεργούς, που σε τελική ανάλυση για το καλό των παιδιών τους παλεύουν! Η απάντηση είναι αποστομωτική… «γιατί στο σταθμό τα παιδιά μας θα φάνε ένα πιάτο φαΐ καλύτερο από μακαρόνια»… Είναι οι ίδιοι παιδικοί σταθμοί του Δήμου Αθήνας που έκοψαν το κρέας από το μενού επειδή ο προμηθευτής δεν είχε πληρωθεί…

Επομένως, ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, που συνεχώς εμπλουτίζεται με νέα στρώματα, και που μπορεί βέβαια να κουβαλούν τις ψευδαισθήσεις τους, φλερτάρει με τη φτώχεια. Βέβαια, γνωρίζουμε ότι η ταξική συνείδηση είναι μια σύνθετη διαδικασία και δεν είναι ευθύγραμμη ή αυτόματη. Αντιλαμβάνομαι ότι είμαι μέρος της φτώχειας και της εκμετάλλευσης, σημαίνει ότι δεν ντρέπομαι να πάω στο σχολείο του παιδιού μου και να απαιτήσω μηδενική εισφορά των γονέων για λειτουργικά έξοδα, δωρεάν σίτιση, δωρεάν ρεύμα – νερό – θέρμανση για όλα τα σχολεία. Σημαίνει ότι αντιπαρατίθεμαι με λύσσα τη λογική που λέει ότι καλός γονιός είναι αυτός που συμβάλλει οικονομικά στο σχολείο, γιατί έτσι αποδεικνύει ότι νοιάζεται για τα παιδιά του.

Ολες οι προβλέψεις δείχνουν ότι η επίσημη ανεργία θα φτάσει το 20% το 2012 και ζητήματα τέτοια θα πάρουν μεγάλες διαστάσεις. Τα νέα οικονομικά – εργασιακά προβλήματα της λαϊκής οικογένειας και οι αναδιαρθρώσεις στην Εκπαίδευση πάνε χέρι χέρι. Η οργανωμένη συλλογική δράση των εργαζόμενων γονιών, των μικρομεσαίων, των άνεργων και των αυτοαπασχολούμενων γονέων, στο πλάι του ταξικού εργατικού κινήματος είναι η μόνη αποτελεσματική γραμμή. Τα προβλήματα του σχολείου προέρχονται από τον ταξικό του χαρακτήρα και οι αναδιαρθρώσεις οδηγούν στο βάθεμα των ταξικών φραγμών, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους στόχους του μεγάλου κεφαλαίου για αύξηση της κερδοφορίας του. Αρα, ούτε μερεμέτια επιδέχεται ούτε η κάθε λαϊκή οικογένεια μόνη της ή ο κάθε σύλλογος μόνος μπορεί να καταφέρει ριζικές λύσεις.

Αλληλεγγύη ή φιλανθρωπία;

18.000 άνθρωποι στη χώρα μας σιτίζονται σταθερά από την εκκλησία και τους δήμους. 1 στους 11 περιστασιακά. Το ποσοστό της αύξησης των συμμετεχόντων φέτος στο Δήμο Αθήνας εκτιμάται στο 18%-20% από το αντίστοιχο περσινό συσσίτιο των Χριστουγέννων. Η Αρχιεπισκοπή Αθηνών επεκτείνει σε 72 εκκλησίες τα σισσίτια και διπλασιάζει τις μερίδες στις 10.000. Ενώ εντυπωσιακή είναι η πανσπερμία των ΜΚΟ και των εθελοντικών οργανώσεων που αν τις σκαλίσεις βρίσκεις από πίσω τους γνωστούς – αγνώστους: Coca Cola, διάφορα μορφωτικά ιδρύματα τραπεζών κ.λπ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το «αειφόρο σχολείο» του υπουργείου, που φορέας υλοποίησης είναι ένας πολιτιστικός οργανισμός των εφοπλιστών φτιαγμένος στη χούντα.

Η «εταιρική κοινωνική ευθύνη» που πουλάνε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΝ, ΣΕΒ, ΓΣΕΕ κ.λπ., είναι κομμάτι της ίδιας πολιτικής και τέλος πάντων ας μην ξεχνούμε ότι η ίδια η ΕΕ, της οποίας γνήσιο τέκνο είναι η εφαρμοζόμενη πολιτική, μόνο το 1991, έτος εκτός κρίσης, ανέπτυξε 39 πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και ονόμασε το 2010 «ευρωπαϊκό έτος για την καταπολέμηση της φτώχειας».

Για μας η αλληλεγγύη ΕΙΝΑΙ ο ίδιος ο αγώνας και οι πρωτοβουλίες που μπορεί να πάρει το ίδιο το κίνημα, τα αιτήματα για μέτρα για τα λαϊκά νοικοκυριά και τους ανέργους κ.ο.κ., για παράδειγμα, οι φορείς των γονιών μαζί με την ΟΓΕ να υπερασπίσουν τα δικαιώματα της νέας μητέρας που μένει πιο συχνά άνεργη ή των μονογονεϊκών οικογενειών κ.ο.κ., κοντολογίς μακριά από φιλάνθρωπους! Η καλύτερη δράση για την κοινωνία είναι η κατάργηση της ταξικής κοινωνίας και αυτή δεν προσφέρεται, αλλά κερδίζεται!

Για να παλέψουμε όλη αυτή την κατάσταση που ζούμε εμείς και τα παιδιά μας χρειάζεται να σφυρηλατήσουμε τη συντροφικότητα και τις κοινωνικές σχέσεις μας με τους ανθρώπους που δουλεύουμε μέσα στο κίνημα. Και αυτό γίνεται πρώτα από όλα μέσα στην ίδια την αγωνιστική δράση, θέλει όμως και συγκεκριμένα μέτρα. Σε μια εποχή που τα σπίτια κλείνονται στα καβούκια τους, να ξαναθυμηθούμε τις συγκεντρώσεις στα σπίτια, σε πάρκα, ελεύθερους χώρους κ.ά.

Τέλος, το επόμενο διάστημα και για πολύ χρόνο, αυτό για το οποίο θα απολογηθούμε είναι τι είπαμε στα παιδιά μας. Κρίση είναι θα περάσει; Ο μπαμπάς δε θα δουλέψει για λίγο γιατί η μεγάλη μας οικογένεια (βλ. η εταιρεία που δουλεύει ο μπαμπάς) περνάει δύσκολα, όπως πρότεινε σε άρθρο της κάποια αστική φυλλάδα στους γονείς στην αρχή της κρίσης; Δε θα κριθούμε για το αν φτιάξαμε ουτοπικούς κόσμους στα παιδιά μας με ψέματα και υπεκφυγές; Το καλύτερο μάθημα που έχουμε να δώσουμε το επόμενο διάστημα στα παιδιά μας είναι ο αγώνας και η αισιοδοξία που βγαίνει από αυτόν. Ομως, πρέπει να πάρουμε μέτρα για τους νέους γονείς και ιδιαίτερα για τις νέες μητέρες που θα εξασφαλίζουν τη συμμετοχή τους στον αγώνα. Είναι κρίσιμο πράγμα να μπορούμε να πούμε με απλά λόγια στα παιδιά μας, γιατί ο κόσμος αυτός πρέπει και μπορεί να αλλάξει. Γιατί η μαμά και ο μπαμπάς απεργούν και μπορεί να μην μπορούν να τους πάρουν κάτι από αυτά που θέλουν αλλά είναι περήφανοι που είναι αγωνιστές.

Είναι κρίσιμο πράγμα τα παιδιά μας να μεγαλώνουν σε μια μεγάλη αγκαλιά συναγωνιστών που θα νοιάζονται με τον ίδιο τρόπο για τα δικά τους αλλά και για τα άλλα παιδιά.

Να μάθουν πως είναι κομμάτι μιας λαμπρής ιστορίας και να τη μάθουν όπως δεν τους τη λένε τα σχολικά βιβλία.

Ενα γνωστό μας τραγούδι λέει: Η φτώχεια είναι ντροπή. Γιατί πρέπει να την αποτινάξεις. Το να είσαι όμως αντικειμενικά ο φτωχός, ο πλαστουργός της νιας ζωής είναι τιμή. Οι αρχές και οι αξίες τις εργατικής τάξης να διαποτίσουν την ανατροφή των παιδιών μας και των παιδιών όλων των λαϊκών οικογενειών.

 

Της
Κανέλλας ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ*
*Η Κανέλλα Γεωργοπούλου είναι μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ

Στους λαούς φτώχεια και μνημόνια, στις τράπεζες… 420 δισ. ευρώ!

Γράφει  ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

Οπως ανακοίνωσε η Κομισιόν, από το 2008 όταν εκδηλώθηκε η κρίση, μόνο για την περίφημη «ανακεφαλαίωση» των τραπεζών

στις ευρωπαϊκές τράπεζες

έχουν διατεθεί… 420 δισ. ευρώ!

(σ.σ.: χωρίς στο ποσό αυτό να περιλαμβάνονται τα υπόλοιπα «πακέτα», οι «ενισχύσεις» και οι «εγγυήσεις»)…

Αυτά συμβαίνουν στην ΕΕ.

Στην ΕΕ των Μνημονίων (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία).

Στην ΕΕ της εξαθλίωσης (οι φτωχοί στη Γερμανία εκτινάχτηκαν στο 15,5% του πληθυσμού, στη Βρετανία ο αριθμός των φτωχών αυξήθηκε κατά 1,4 εκατομμύρια).

Στην ΕΕ των «κεντροδεξιών» της Ιταλίας και των «κεντροαριστερών» της Ισπανίας,

παντού, οι λαοί εξουθενώνονται και οι τραπεζίτες… επιδοτούνται!

Λεφτά, επομένως, υπάρχουν!

Πλούτος, επομένως, υπάρχει!

Μόνο που

– στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στη Βρετανία, στην Πορτογαλία,

παντού στην ΕΕ –

κλέβουν τον πλούτο από τους λαούς που τον παράγουν, για να τον μοιράζονται μεταξύ τους οι κεφαλαιοκράτες, οι τραπεζίτες, τα μονοπώλια.

Με μια κουβέντα:

Η τάξη των καπιταλιστών,

η τάξη των σφετεριστών του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου που συνδέονται και διαπλέκονται μεταξύ τους με χίλια νήματα μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος,

είναι εκείνη η τάξη που

σε όλη την ΕΕ,

σε όλη την Ευρώπη,

σε όλο τον ιμπεριαλιστικό κόσμο,

το ένα δέντρο, το δέντρο των καπιταλιστικών της κερδών, το ποτίζει με τον ιδρώτα των λαών.

Το άλλο δέντρο, το δέντρο της κρίσης που η ίδια δημιουργεί,

Η μετατροπή μιας κρατικής εταιρείας σε «κάτεργο» για τους εργαζόμενους

«FRANCE TELECOM»

Η εξέλιξη των τηλεπικοινωνιών στη Γαλλία

Από διαμαρτυρίες που έγιναν ενάντια στην εντατικοποίηση της δουλειάς στην «Φρανς Τελεκόμ»

«Βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας». Αυτό το στόχο ευαγγελίστηκε η αστική κυβέρνηση της Γαλλίας (τότε ήταν πρόεδρος ο «σοσιαλιστής» Μιτεράν), όταν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 έδωσε το έναυσμα μιας μακράς διαδικασίας ιδιωτικοποίησης της κρατικής εταιρείας τηλεπικοινωνιών που οδήγησαν στη δημιουργία ενός τηλεπικοινωνιακού κολοσσού υπό την επωνυμία «France Telecom» («Φρανς Τέλεκομ»), ο οποίος εξελίχθηκε σε κάτεργο για τους εργαζομένους του. Στόχος ουσιαστικά δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η μεγιστοποίηση των κερδών του κεφαλαίου μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.Πρόκειται για τους ίδιους, που προβάλλονται και στην πρόσφατη «επιχειρησιακή σύμβαση» που υπογράφτηκε στον ΟΤΕ και διαλαλείται ότι θα χρησιμεύσει ως πιλότος και για άλλες! Βέβαια, στην Ελλάδα προβάλλεται και η δήθεν διατήρηση των θέσεων εργασίας που «επιβάλλει κάποιες υποχωρήσεις από την πλευρά των εργαζομένων».

Από τη Γενική Διεύθυνση Τηλεπικοινωνιών στην «France Telecom AE»

Αξίζει να δούμε την πορεία των τηλεπικοινωνιών στη Γαλλία. Στις αρχές Ιανουαρίου 1988, η γαλλική κυβέρνηση, αξιοποιώντας την ευρωπαϊκή οδηγία περί ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των τηλεπικοινωνιών (καταρχήν της σταθερής τηλεφωνίας), προχωρά στη μετατροπή της κρατικής Γενικής Διεύθυνσης Τηλεπικοινωνιών σε «France Telecom». Δύο χρόνια αργότερα, στις 2 Ιουλίου 1990, ειδική νομοθεσία καθιστά την «France Telecom» επιχείρηση δημοσίου δικαίου, της οποίας ο χαρακτήρας είναι σαφώς διακριτός από το κράτος και έχει οικονομική αυτονομία: Στρώνεται έτσι ο δρόμος για τη σταδιακή ιδιωτικοποίησή της. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι προϋπολογισμοί για τις τηλεπικοινωνίες εντάσσονταν στο γενικό προϋπολογισμό του κράτους.

Τον Ιούλιο του 1996 ψηφίζεται νόμος από το γαλλικό κοινοβούλιο που μετατρέπει τη «France Telecom» από κρατική σε ανώνυμη εταιρεία, στην οποία αρχικά αποκλειστικός μέτοχος είναι το γαλλικό κράτος. Το 1997, η νέα ανώνυμη εταιρεία προχωρά, πλέον, χωρίς εμπόδια σε εξαγορές άλλων μικρότερων εταιρειών και σε επέκταση των δραστηριοτήτων της παγκοσμίως. Αφού διακόπτει μια πρώτη συνεργασία με την «Deutsche Telekom», επειδή η δεύτερη προχωρά σε σχεδιασμούς χωρίς να ενημερώνει τους Γάλλους εταίρους της, ο όμιλος «France Telecom» εισέρχεται δυναμικά στον τομέα της παροχής υπηρεσιών διαδικτύου και αγοράζει την πλειοψηφία της «Orange plc» το 2000 και εξολοκλήρου το 2003. Στη συνέχεια, δημιούργησε για τις δραστηριότητές του στην κινητή τηλεφωνία και μια θυγατρική με το όνομα «Orange». Mέχρι το 2002 έχει γίνει ο τέταρτος πάροχος επικοινωνιών στον πλανήτη. (GlobalOne, Equant, Internet Telecom, Freeserve, EresMas, participation dans Wind, NTL, Mobilcom…).

Οι «επιτυχίες» αυτές, βέβαια, είχαν και κόστος. Και αυτό ήταν ο υπέρογκος δανεισμός της «France Telecom», η οποία επιδιώκοντας να μειώσει το χρόνο αποπληρωμής μέρους των δανείων που είχε πάρει, προκειμένου να εξασφαλίσει καλύτερο επιτόκιο, καλείται – δηλαδή οι μέτοχοί της – να αποπληρώνει 5 – 15 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο, την τριετία 2002 – 2005. Η μετοχή της εταιρείας κατακρημνίζεται στα 6,94 ευρώ το Σεπτέμβρη του 2002 από 219 ευρώ το Μάρτη του 2000.

Ο τότε πρόεδρος, επιχειρηματίας, στη συνέχεια υπουργός Οικονομικών, Οικονομίας και Βιομηχανίας στις κυβερνήσεις Ραφαρέν και ντε Βιλπέν υπό τον Πρόεδρο Σιράκ και σήμερα διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας ATOS Τιερί Μπρετόν εκπονεί σχέδιο ριζικής αναμόρφωσης της εταιρείας, που εκείνη τη στιγμή ήταν η δεύτερη πιο χρεωμένη στον κόσμο (όσον αφορά το βραχυπρόθεσμο χρέος). Το σχέδιο προβλέπει εκτός από «αναδιάρθρωση του χρέους με κούρεμα», αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του κράτους, προκειμένου να ξεπουληθεί στη συνέχεια ευνοϊκά σε ιδιώτες, καθώς και μείωση των «δαπανών», δηλαδή της μισθοδοσίας εργαζομένων!

Ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη το πρόγραμμα «εξυγίανσης» του Μπρετόν, το Σεπτέμβρη του 2004, το γαλλικό κράτος παραχωρεί επιπλέον τμήμα των μετοχών του και κρατά λιγότερο από το 50%. Η «France Telecom» μετατρέπεται έτσι σε μια καθαρά ιδιωτική εταιρεία, παρά το γεγονός ότι ως μεγαλύτερος μέτοχός της παραμένει το γαλλικό κράτος. Τον Ιούνη του 2007, το γαλλικό κράτος παραχωρεί άλλο ένα 5% από τις μετοχές του στην εταιρεία. Η συμμετοχή του δημοσίου, πλέον, έχει φτάσει το 27%.

Το πρόγραμμα ΝExT και η «θυσία» των εργαζομένων

Από το 2005 και μετά, οπότε η εταιρεία και τυπικώς λειτουργεί με αμιγώς ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, η «France Telecom» θέτει σε εφαρμογή ένα νέο «σχέδιο (επιπλέον) ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς της», με στόχο τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας. Βρίσκεται, ήδη, σύμφωνα με την εταιρεία «Dataxis», στη δεύτερη θέση, παγκοσμίως, ως πάροχος γραμμών ADSL πίσω μόνο από την «China Telecom» και μπροστά από την αμερικανική «SBC Communications». Σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι η μεγαλύτερη εταιρεία. Παρόλα αυτά, δεν είναι αρκετό.

Ανακοινώνεται, έτσι, το σχέδιο ΝΕxT, του οποίου, επισήμως, ο στόχος είναι «να προσφέρει στους πελάτες, με ολοκληρωμένο τρόπο, το σύνολο των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών που χρειάζονται». Στο πλαίσιο αυτού του στόχου, από την 1η Ιούνη 2006, η «France Telecom» προσπαθεί να εντάξει όλα τα προϊόντα υπό την εμπορική επωνυμία «Orange». Προχωρά σε αγορές σειράς εταιρειών τηλεπικοινωνίας, κινητής τηλεφωνίας και παρόχων Διαδικτύου στην Ολλανδία, στην Ισπανία, στην Αυστρία, στο Μαρόκο.

Η ουσιαστική πτυχή, όμως, του σχεδίου NExT (2006 – 2008), είναι η αναδιάρθρωση του προσωπικού με στόχο να μειωθεί το μέγιστο δυνατόν, κυρίως μισθολογικά, το κόστος της εταιρείας. Κρίνεται αναγκαίο να μειωθεί το προσωπικό κατά 10%, δηλαδή κατά 22.000 υπαλλήλους. Στόχος, δηλαδή, είναι από το 2005 μέχρι το 2009 το σύνολο του προσωπικού της εταιρείας να έχει φτάσει τις 167.000 έναντι 196.000. Σήμερα, πλέον, μόλις ξεπερνά τις 102.000.

Αυτό που έχει εξαιρετική σημασία είναι ότι το σχέδιο NExT δεν προβλέπει απολύσεις, κάτι που ούτως ή άλλως θα ήταν δύσκολο, αφού μπορεί η εταιρεία πλέον να είναι ιδιωτική αλλά πολλοί από τους εργαζομένους (τα 2/3) είχαν προσληφθεί όταν ήταν ακόμη δημόσια και έτσι καλύπτονται από εκείνη τη σύμβαση εργασίας, που καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την απόλυση. Αρα, στόχος είναι η εξώθηση των εργαζομένων σε παραίτηση. Πώς θα επιτευχθεί αυτό; Με τη μετατροπή των συνθηκών εργασίας σε κόλαση.

Μεσαιωνικές εργασιακές συνθήκες

Περίπου 4.000 υπάλληλοι εκπαιδεύονται κατά τη διάρκεια δεκαήμερων σεμιναρίων ακριβώς σε αυτό: Πώς θα μετατρέψουν σε κόλαση τη ζωή των δεκάδων χιλιάδων άλλων εργαζομένων. Εισήχθησαν νέες τεχνολογίες στις οποίες οι περισσότεροι εργαζόμενοι ουδέποτε εκπαιδεύτηκαν αλλά κλήθηκαν να τις εφαρμόσουν. Εισήχθησαν «ατομικά προγράμματα στόχων», στα οποία εμπεριέχονταν η απειλή ότι αν δεν υλοποιηθούν, τότε θα υπάρχουν «ποινές» που αφορούσαν και τους μισθούς. Εργαζόμενοι μετακινούνταν αναγκαστικά όχι μόνο από τομέα σε τομέα (ασχέτως αν είχαν γνώσεις για να ανταποκριθούν στα νέα τους καθήκοντα), αλλά και από πόλη σε πόλη, με αποτέλεσμα να διαλύεται πλήρως η ζωή τους. Οι ώρες εργασίας αυξήθηκαν.

Ανάμεσα στο 2006 – 2008 είχαν αλλάξει θέσεις, αναλαμβάνοντας εντελώς διαφορετικά καθήκοντα, στα οποία συχνά και επίτηδες δεν μπορούσαν ν’ ανταποκριθούν τουλάχιστον 14.000 εργαζόμενοι. Ενώ οι εργαζόμενοί της βασανίζονται απάνθρωπα, η εταιρεία αυξάνει τα κέρδη της κατά 4 δισεκατομμύρια ευρώ, τη συγκεκριμένη διετία, και ο διευθυντής της Ντιντιέ Λομπάρ αναδεικνύεται στη θέση του αποτελεσματικότερου διευθυντή του 2008 για τη Γαλλία. Μάλλον αναμενόμενη ανάδειξη, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι επιδόσεις της «France Telecom» συνέβαλαν καθοριστικά στην ανάδειξη του γαλλικού κεφαλαίου μεταξύ των πλέον «ανταγωνιστικών» παγκοσμίως.

Αποκορύφωμα των συνεπειών του προγράμματος NExT ήταν οι αλλεπάλληλες αυτοκτονίες (59 τον αριθμό μεταξύ 2008 – 2011) που αποκάλυψαν, με τον πλέον τραγικό τρόπο, τι σημαίνει «επίτευξη μεγαλύτερης ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας». Παρά τις επισταμένες προσπάθειες διοίκησης και κυβέρνησης Σαρκοζί να «καλύψουν» την αλήθεια, αποδίδοντας «προσωπική χροιά» στο φαινόμενο, ένας πρώην γενικός διευθυντής αποκαλύπτει την αλήθεια: «Υπάρχει σχέδιο εξώθησης σε παραίτηση 22.000 υπαλλήλων, στο οποίο, μάλιστα, περιλαμβάνεται και η ψυχολογική παρακολούθηση εκ του μακρόθεν των εργαζομένων, προκειμένου να διαπιστώνεται σε ποια φάση κατάθλιψης ή νευρικής κατάπτωσης βρίσκονται μέσα από την εφαρμογή μιας ‘καμπύλης πένθους»!»

Αυτό που όλοι υποψιάζονταν, ότι δηλαδή δεν πρόκειται ούτε για ανικανότητα, ούτε για ανοργανωσιά, αλλά αντίθετα για ένα πολύ καλά μεθοδευμένο σχέδιο εξόντωσης των εργαζομένων, έτσι ώστε να παραιτηθούν πλέον επιβεβαιώνεται. Η διεύθυνση της εταιρείας και η κυβέρνηση, ως ο μεγαλύτερος μέτοχος, υποχρεώνονται υπό το βάρος της κατακραυγής και της λαϊκής οργής, να προχωρήσουν έστω σε ενέργειες εκτόνωσης: Ο Λομπάρ αντικαθίσταται από τον Στεφάν Ρισάρ, τον Μάρτη του 2010, ο οποίος ανακοινώνει «πάγωμα» κάθε διαδικασίας μετακίνησης από τομέα σε τομέα και από πόλη σε πόλη, «πάγωμα» της υπερεντατικοποίησης της εργασίας και της ασφυκτικής πίεσης για επίτευξη στόχων και προσωπικών πλάνων ενώ, υποχρεωτικά, οι όροι εργασίας τίθενται υπό την επιτήρηση των αρμόδιων υπηρεσιών του υπουργείου Υγείας.

Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για το τέλος του «πολέμου», αλλά μάλλον για μια ανάπαυλα, καθώς, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, η διασφάλιση κέρδους είναι ζωτικής σημασίας για το κεφάλαιο. Και αυτήν καλείται να την πληρώσει ο εργαζόμενος με κάθε τρόπο.

 

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

Μας τη φέρανε, κορόιδα!

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Την ώρα που το Ντούο Φαλιμέντο (ο «Λεφτά Υπάρχουν» και ο «Αργεντινή Θα Γίνουμε») έπειθαν κόσμο και κοσμάκη ότι μας ξανασώσανε, την 21η Ιουλίου, ντάλα καλοκαίρι με τους αφελείς στις παραλίες, πίσω από την πλάτη μας στηνόταν η μεγαλύτερη αρπαχτή που έγινε ποτέ εις βάρος της ταλαίπωρης Ελλαδίτσας και των αφελών που την κατοικούν. Όμως, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, ακόμη κι αν τον χαρίζουμε (και αυτόν!) στη Γερμανία.

Από όσα αποκαλύπτονται αυτές τις μέρες, το μοναδικό συμπέρασμα είναι ότι μια τεράστια πολιτική και οικονομική απάτη εκτυλίσσεται σε δύο φάσεις, ως μέρη του ίδιου σχεδίου, με τον κωδικό «21η Ιουλίου».

 

Τρελό πάρτι κερδοσκόπων

Η μια από τις αποφάσεις του Ιουλίου (για την άλλη θα τα πούμε προσεχώς) αφορούσε τη χρονική μετακύλιση (rollover) ομολόγων και την αντικατάσταση παλαιών, αξίας έως 135 δισ. ευρώ και λήξεως μέχρι και το τέλος του 2020. Υποτίθεται ότι αυτή η διαδικασία θα μείωνε το χρέος της Ελλάδας κατά 21% περίπου.

Ακόμη υποτίθεται ότι έτσι θα εκπληρωνόταν επιπλέον ο στόχος της Μέρκελ και του «Λεφτά Υπάρχουν» να συμμετάσχουν (δηλαδή να χάσουν λεφτά) και οι ιδιώτες κάτοχοι ομολόγων, ώστε να… τιμωρηθούν έστω και λίγο οι άφρονες δανειστές, να ελαφρυνθεί η ελληνική οικονομία από τα βάρη των τόκων, να ρίξει χρήμα στην ανάπτυξη, να μειώσει το ποσοστό του χρέους επί του ΑΕΠ και να ξαναβγούν και του σπανού τα γένια.

Παπάρια μάντολες, που λέει κι ο Γεωργίου. Όχι ότι δεν έχουμε καταλάβει, αλλά τώρα μαθαίνουμε και τις λεπτομέρειες. Με τη συνδρομή λοιπόν των New York Times (NYT, συντομογραφικώς) και ενός πολύ ενδιαφέροντος και αναλυτικού ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Landon Thomas Jr, μαθαίνουμε ότι μια σειρά επενδυτές κάνουν τρελό πάρτι με τα ελληνικά ομόλογα εν όψει του rollover.

Για την ακρίβεια ο άνθρωπος μας πληροφορεί ότι πολλοί «επενδυτές» έχουν ξεχυθεί στην ελεύθερη (δευτερογενή) αγορά και καβαντζώνουν σωρηδόν ελληνικά ομόλογα. Μάλιστα τα ομόλογα Γραικολάνδης συμπεριλαμβάνονται αυτή την εποχή, ιδιαίτερα μετά την 21η Ιουλίου, στις πιο «καυτές» αγορές. Γιατί; Απλούστατο:

● Οι μάγκες αγοράζουν κάθε ελληνικό ομόλογο περίπου στα 36 σεντς ανά ευρώ ονομαστικής αξίας. Δηλαδή στο 36%. Δηλαδή με έκπτωση 64%. Λογικό, αφού, λόγω της τρομακτικής τους απαξίωσης, αυτή είναι η πραγματική αξία των ελληνικών ομολόγων στην αγορά.

● Η ελληνική κυβέρνηση επισήμως πρόκειται να ανταλλάξει αυτά τα σημερινά σκουπίδια με νέα, ισχυρά ομόλογα, που θα αποτιμώνται στα 75 με 80 σεντς ανά ευρώ ονομαστικής αξίας των σημερινών.

● Δηλαδή, όποιος συμμετάσχει στο σχέδιο της «μείωσης του ελληνικού χρέους κατά 21%» βγάζει ζεστά 100% κέρδη. Αρκεί να έχει κάνει την αγορά του μετά την 21η Ιουλίου – ή, τέλος πάντων, τον τελευταίο χρόνο – και να έχει πάρει το εμπόρευμα κοψοχρονιά.

● Σύμφωνα λοιπόν με το ρεπορτάζ των ΝΥΤ, πολλά κερδοσκοπικά κεφάλαια (τα επιλεγόμενα και hedge funds), τα οποία έχουν ξεχυθεί στην αγορά αμέσως μετά τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου για να μαζέψουνε τη σημερινή σαβούρα και να βγάλουν χρυσά κέρδη στα σίγουρα, έχουν καβαντζάρει μέχρι σήμερα ομόλογα ονομαστικής αξίας κάπου 40 δισ. ευρώ από τα 130 που θα φτάσει το rollover – με συμμετοχή στο 90% και βάλε, η οποία θεωρείται πλέον σίγουρη.

● Δηλαδή το ένα τρίτο του όλου «κόλπου» το κρατάνε στα χεράκια τους τα πιο αρπακτικά λαμόγια της διεθνούς κερδοσκοπίας, τα οποία, αντί να χάσουν, όπως μας παραμυθιάζουν τα παλικάρια μας, θα διπλασιάσουν τα λεφτά τους. Τα οποία βεβαίως θα διασφαλίσουμε και θα εγγυηθούμε εμείς οι μαλάκες χάρη στους Παπανδρέου και Βενιζέλο.

Προσέξτε όμως: Αυτά είναι τα σημερινά δεδομένα. Μέχρι το τέλος Οκτωβρίου, οπότε αναμένεται να εγκριθεί το συγκεκριμένο κόλπο από τα κοινοβούλια των 17 χωρών – μελών της ευρωζώνης, μένει ακόμη ένας μήνας. Της μαϊμούς ο γάμος μέχρι τότε…

Και, βεβαίως, ένα από τα πιο λογικά ερωτήματα είναι ποιοι και πόσοι από το εσωτερικό της χώρας έχουν σπρώξει τα ευρούδια τους για να συμμετάσχουν στο μεγάλο πάρτι. Διότι τα εγχώρια λαμόγια είναι μάλλον αδύνατον να απέχουν από τη λεηλασία.

● Τι κι αν η υπερατλαντική Wall Street Journal έλεγε, πριν από ένα μήνα, ότι αυτό το κόλπο είναι κομμένο και ραμμένο εξ αρχής στα μέτρα των τραπεζών και τελικά δεν πρόκειται να ωφελήσει την Ελλάδα. Το Ντούο Φαλιμέντο επιμένει.

● Τι κι αν υποστηρίζει ακριβώς το ίδιο ο Ότμαρ Ίσινγκ, πρώην μέλος της ΕΚΤ και εν των σχεδιαστών του ευρώ (και όχι κάποιος εγχώριος σκιτζής, από αυτούς που επιλέγουν τα τηλεκανάλια), ο οποίος συμπληρώνει ότι τράπεζες και άλλοι πιστωτές δεν αναγκάστηκαν να συνεισφέρουν περισσότερα.

● Τι κι αν οι ΝΥΤ στο εν λόγω ρεπορτάζ τους επικαλούνται αναλυτές της αγοράς που υποστηρίζουν ότι «οι περισσότερες από τις τράπεζες που θα συμμετάσχουν στο rollover θα έχουν απώλειες πιο κοντά στο 10% ή και λιγότερο επί ομολόγων που είναι διαπραγματεύσιμα τώρα με discount (έκπτωση) περίπου 60%».

Τίποτε δεν πτοεί το Ντούο Φαλιμέντο. Μια συμφωνία αυτού του μεγέθους μπορεί να είναι άχρηστη για τη χώρα και επιβλαβής για τον ελληνικό λαό – ο οποίος θα κληθεί να εγγυηθεί και να πληρώσει πάλι τα κερατιάτικα και τρελά ρκέρδη των κερδοσκόπων – αλλά θα είναι επικερδέστατη για το διεθνές και το εγχώριο λαμογιστάν. Του οποίου τα συμφέροντα μάλλον έχουν τον πρώτο λόγο…

 

Πού ‘τανε ο νους μας πού ‘τανε

● Μήπως τώρα καταλαβαίνουμε γιατί ο Βαγγελάκης μας απειλεί ότι «θα γίνουμε Αργεντινή» αν δεν είμαστε καλά παιδιά;

● Μήπως τώρα καταλαβαίνουμε γιατί οι μισθοί μας πάνε – και θα πάνε – στα Τάρταρα;

● Μήπως τώρα καταλαβαίνουμε γιατί γκρεμίζεται το σύμπαν γύρω μας;

● Μήπως τώρα καταλαβαίνουμε γιατί εμείς είμαστε όλοι διεφθαρμένοι και συντεχνίες – δημόσιοι, ιδιωτικοί, έμποροι, μικρομεσαίοι, ελευθεροεπαγγελματίες, αυταπασχολούμενοι, ιδιοκτήτες και μεροκαματιάρηδες αδιακρίτως – και πρέπει να μας σκίσουνε τον πάτο;

● Μήπως τώρα καταλαβαίνουμε γιατί η φορολογία είναι οριζόντια, χωρίς διακρίσεις;

● Μήπως τώρα καταλαβαίνουμε γιατί οι απολύσεις στο Δημόσιο είναι κι αυτές οριζόντιες και γιατί – αντί της άθλιας εφεδρείας – σε λίγο θα γίνουν απευθείας και χωρίς βαζελίνη;

● Μήπως τώρα καταλαβαίνουμε γιατί φορολογούν τους ανέργους, εξαφανίζουν τις συντάξεις, αφήνουν τους φτωχούς να πεθάνουν από το κρύο, καταργούν υγεία, παιδεία και πρόνοια και αυξάνουν αλματωδώς τους άστεγους;

● Μήπως τώρα καταλαβαίνουμε γιατί σε λίγο θα πηγαίνουμε αυτόφωρο αν δεν μπορούμε να πληρώσουμε και χρωστάμε πάνω από πέντε χιλιάρικα στην εφορία;

● Μήπως τώρα καταλαβαίνουμε γιατί τράπεζες και εφορία την έχουν πέσει ήδη μανιωδώς στην κατάσχεση μισθών ανθρώπων που δεν αντέχουν πια να πληρώσουν;

● Μήπως τώρα καταλαβαίνουμε γιατί την είσπραξη των φόρων θα την αναλάβουν οσονούπω εισπρακτικές με μπράβους κεφαλοκυνηγούς που για αμοιβή 200 ευρώ το κεφάλι θα κυνηγάνε φτωχομπινέδες για να τους παραδώσουν στους σερίφηδες της τρόικας;

● Μήπως τώρα καταλαβαίνουμε γιατί τα καρακόλια της τρόικας και της κυβέρνησης μας βρίζουν, μας συκοφαντούν, μας απειλούν και μας εκφοβίζουν κάθε μέρα;

● Μήπως τώρα καταλαβαίνουμε γιατί η αστυνομία την πέφτει οκτάχρονα στο Σύνταγμα και πουλάει καουμποϊλίκια με χημικά στα δεκαεξάχρονα αντί να κυνηγάει τις συμμορίες με τα καλάσνικοφ, που μπουκάρουν στα σπίτια για 150 ευρώ και στα περίπτερα για τηλεκάρτες και τσιγάρα;

1. Διότι προέχει να παντελονιάσουν τα – εγγυημένα από κυβέρνηση και ευρωκράτες – κέρδη τους τα διεθνή και εγχώρια λαμόγια.

2. Διότι μας πιάσανε με τις πιτζάμες και τώρα θα μας πάρουν και τα σώβρακα.

3. Διότι από την αρχή του μεγάλου κόλπου, παίζοντας το παιχνίδι τους, ψάχναμε (και πολλοί ακόμη «ψάχνουν» αλληλοκατηγορούμενοι) να βρούμε ποιος φταίει και όχι τι ετοιμάζουν για όλους μας, χωρίς διακρίσεις.

4. Διότι, όπως λέει κι ένας φίλος που σέβομαι, έχουμε μείνει κολλημένοι στο τεράστιο Εγώ της μεταπολίτευσης (και όχι μόνο αυτής, θα συμπλήρωνα) και αδυνατούμε να κατανοήσουμε ότι μόνο ένα θηριώδες Εμείς μπορεί να ορθώσει ανάστημα στη λεηλασία, την αγριότητα, την απανθρωπιά και την υποδούλωση λόγω δανεικών.

Η εμμονή στο Εγώ, σε συνθήκες προτεκτοράτου χρέους για την Ελλάδα και σκλαβοπάζαρου για τους Έλληνες, μόνο σε έναν δρόμο μπορεί να μας βγάλει: στη μαζική εξαθλίωση και στην κοινωνία του καλάσνικοφ. Ας βρούμε λοιπόν το Εμείς, μπας και καταφέρουμε να πούμε το μεγάλο Όχι: «Αρνούμαι»…

ΥΓ.: Η ιστορία της μεγάλης αρπαχτής δεν τελειώνει στο rollover. Το ακόμη πιο μεγάλο κόλπο στήνεται με την εθνική περιουσία. Προς το παρόν συστήνω να διαβάσετε προσεκτικά το έντυπο «Π» αυτής της εβδομάδας. Και έπεται φοβερή συνέχεια, διότι το colpo grosso βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Και οι σχεδιαστές του θα είναι αύριο τόσο ανελέητοι όσο ψεύτες είναι σήμερα…

Για ποια εισοδήματα ζητάτε φόρους, βρε άθλιοι;

Οταν λένε ότι μειώνουν το αφορολόγητο όριο στις 5.000 ετήσιο εισόδημα, ξέρετε τι στην πραγματικότητα λένε;

Οτι από έναν εργαζόμενο με μηνιάτικο 350 ευρώ (μεικτά), θα του ζητούν να πληρώνει …φόρο εισοδήματος!

Οτι από αυτόν τον άνθρωπο, που στην τσέπη του θα έχει λιγότερα από 10 ευρώ την ημέρα

και που μ’ αυτά πρέπει να φάει, να πιει, να στεγαστεί, να ντυθεί, να μετακινηθεί, να πληρώσει νερό, τηλέφωνο, ρεύμα, πετρέλαιο και βενζίνες, να πληρώσει τις φωτοτυπίες για τα ανύπαρκτα βιβλία στο σχολείο των παιδιών, να συντηρήσει το σαρκίο του και αν έχει οικογένεια να παλέψει για να την κρατήσει στη ζωή,

λένε στον άνθρωπο που με αυτά τα 10 ευρώ «πρέπει» να πληρώσει τα χαράτσια τους στη ΔΕΗ, στην έκτακτη εισφορά, στην αναδρομική φοροκλοπή, στον ΦΠΑ 23% κ.ο.κ.,

ότι στο τέλος του χρόνου θα του ζητάνε να πληρώνει από πάνω και …φόρο εισοδήματος!

Οι «σωτήρες», οι «αντιεξουσιαστές», αυτά τα σοσια-ληστρόνια άνευ προηγουμένου, έχουν το θράσος να λένε ότι από αυτόν τον άνθρωπο των 350 ευρώ το μήνα (μεικτά),

από τον άνθρωπο που τον έχουν κυριολεκτικά στην πείνα, στην ανείπωτη εκμετάλλευση, που του έχουν ληστέψει και την τελευταία δεκάρα σε έμμεσους φόρους, που δεν του επιτρέπουν να καλύψει ούτε μέρος από τις στοιχειώδεις ανάγκες του, που του έχουν συνθλίψει το επίπεδο διαβίωσης,

στο τέλος του χρόνου και κάθε χρόνο θα έρχονται, θα εμφανίζονται μπροστά του ως άλλοι «λυκόμορφοι φορολόγοι» – κατά την έκφραση του Ευγένιου Γιαννούλη του Αιτωλού – και θα του ζητάνε από πάνω να τους πληρώσει και …φόρο!

Αλλά για ποια εισοδήματα να τους πληρώσει φόρο; Για τα κλεμμένα; Για τα κομμένα; Για τα ανύπαρκτα εισοδήματα της απλήρωτης εργασίας που ένεκα η «σωτηρία της πατρίδας» τα τρώει η κλίκα των «αφεντικών»;

Για ποια εισοδήματα ζητάνε φόρο; Για εκείνα του «απασχολήσιμου», για τα άλλα του «εργασιακώς έφεδρου» (!) ή για τα άλλα του «εκ περιτροπής» άνεργου;

Για ποια εισοδήματα ζητάνε φόρο; Για κείνα που τα βουτάνε προκαταβολικά για να τα δίνουνε στους τοκογλύφους ή για τα άλλα που τα λεηλατούνε κανονικά, για να μειώνουν τους φόρους στους βιομήχανους και να γεμίζουν με «πακέτα» τους τραπεζίτες;

Για ποια εισοδήματα ζητάνε φόρους; Οι άθλιοι!

 

Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ωμοί εκβιαστές

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Ο εκβιασμός τους είναι περισσότερο από ωμός. Πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι από τις υπογραφές τους, σε νόμους και ρυθμίσεις που αλέθουν το λαϊκό εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων, προχωρούν στην ανακοίνωση και λήψη νέων αντιλαϊκών μέτρων, για να μην έρθουν, λέει, τα χειρότερα. Ετσι κάνουν εδώ και είκοσι μήνες. Από την πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έθεσε σε λειτουργία την κρεατομηχανή των μνημονίων και των συμφωνιών με τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και του ΔΝΤ, με μοναδικό στόχο να στηρίξουν τους εκπροσώπους της οικονομικής ολιγαρχίας να ξεπεράσουν την καπιταλιστική οικονομική κρίση.

Για του λόγου το αληθές δε χρειάζονται ιδιαίτερες αναδρομές. Οι μήνες του καλοκαιριού αρκούν για να διαπιστώσει κάποιος πώς παίζει η κυβέρνηση το παιχνίδι της γάτας για να καταβροχθίσει τη λεία της. Τον Ιούλη, κόπτονταν να περάσει το Μεσοπρόθεσμο, «για να μην πτωχεύσουμε». Ανακοίνωσαν, έτσι, μαζί με τόσα άλλα μέτρα, την πρόσθετη φορολόγηση στα λαϊκά εισοδήματα, «εισφορά αλληλεγγύης» την βάφτισαν οι άθλιοι και μαζί το χαράτσι – τέλος των 300 ευρώ για τους αυτοαπασχολούμενους.

Την Κυριακή της ΔΕΘ, στις 11 του Σεπτέμβρη, οι εκβιαστές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αφού τα μίλησαν με τους άλλους εκβιαστές, τους εκπροσώπους του δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου, ανακάλυψαν ότι υπάρχει κι άλλη «τρύπα» στους υπολογισμούς τους και με τη μεγαλύτερη δυνατή θρασύτητα επινοήθηκαν να βάλουν φόρο ακόμα και στα ακίνητα των ανέργων, λέγοντας ότι τώρα θα υπάρξει «αποκλιμάκωση της κρίσης» και «αποσυμφόρηση».

Και τώρα, μια βδομάδα μετά, εκβιάζουν πάλι προλειαίνοντας το έδαφος για δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, για περαιτέρω μείωση των μισθών, για μείωση των συντάξεων, ακόμα και του ΟΓΑ, και πολλές άλλες αθλιότητες. Θα τα πάρουν, λέει, για να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της χώρας στους εταίρους. Αυτοί που μιλούσαν για «Τιτανικό», αυτοί που έχοντας στόχο να τσακίσουν τους εργαζόμενους διαπόμπευαν τη χώρα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, αυτοί που με τον Λοβέρδο λοιδόρησαν το σύνολο των απασχολουμένων στο Δημόσιο, τολμούν και μιλούν για αξιοπιστία.

Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει. Η αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου θα φέρνει το ένα μέτρο μετά το άλλο και οι εκβιασμοί δε θα έχουν τέλος, αφού έχουν κηρύξει πόλεμο στα λαϊκά στρώματα, για να σώσουν το κεφάλαιο από τις κρίσεις που το ίδιο προκαλεί. Εχουν δημιουργήσει ένα μαύρο – κατάμαυρο μέτωπο με τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις, σε ΕΕ και μέσα στη χώρα, επιδιώκοντας να πάρουν τη ρεβάνς για κάθε λαϊκή κατάχτηση του 20ού αιώνα, για κάθε θετικό μέτρο που κατάφερε να αποσπάσει η εργατική τάξη, μέσα από αγώνες δεκαετιών. Και έχουν ήδη προδιαγράψει όλες τις επόμενες κινήσεις τους, μέχρι να μπορέσει η ντόπια και ευρωενωσιακή πλουτοκρατία να αναμετρηθεί με τους ανταγωνιστές της στην Κίνα, στην Ινδία, στο Πακιστάν και άλλες, πιο κοντινές χώρες, που δίνοντας μεροκάματα ελάχιστα ευρώ τη μέρα, καταφέρνουν να κυκλοφορούν τα κεφάλαιά τους αποσπώντας μυθικά κέρδη. Εκείνο που πρέπει να συνειδητοποιηθεί από τις λαϊκές μάχες είναι ότι στόχος τους είναι να εξασφαλίσουν μυθικά κέρδη για τους κεφαλαιοκράτες και άρα αυτά τα κέρδη και οι κεφαλαιοκράτες με την εξουσία τους είναι οι αντίπαλοι του λαού.

Ακου, κύριε Βενιζέλε

Γράφει  ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

Πριν ενάμιση χρόνο μας είπαν: «Μνημόνιο ή χρεοκοπία». Επέβαλαν το μνημόνιο και έφεραν τη χρεοκοπία του λαού.

Πριν λίγους μήνες μας είπαν: «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς»! Ψήφισαν το μεσοπρόθεσμο βγάζοντας στους δρόμους τα ΜΑΤ και τους κουκουλοφόρους, καίγοντας την Αθήνα.

Τώρα μας λένε: «Χαράτσια και νέα μέτρα ή καταποντισμός». Τούτος δε ο τελευταίος εκβιασμός σερβίρεται με τον κ. Βενιζέλο επί σκηνής να παραδίδει μαθήματα «συναίσθησης» και «ιστορικής ευθύνης» στον… αναίσθητο και ανεύθυνο ελληνικό λαό.

Ακου, λοιπόν, κύριε Βενιζέλε:

Εκείνοι που κυβερνούν ετούτη δω τη χώρα – από συστάσεώς της και αδιαλείπτως – είναι εκείνοι που διαλύσανε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.

Δεν υπάρχει δημαγωγία, δεν υπάρχει ψέμα που να μην το έχουν πει. Δεν υπάρχει πολιτική απάτη που να μην την έχουν διαπράξει.

Υποκρίνονται, ασχημονούν και ψεύδονται με την ίδια ευκολία, με την ίδια περιοδικότητα, που αναπνέουν.

Δεν υπάρχει «Μεγάλη Ιδέα» τους που να μη μετατράπηκε σε κολαστήριο για το λαό: Από τη Μικρασιατική Καταστροφή και το «Ανήκομεν εις την Δύσιν» μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τον «παράδεισο» της ΕΕ, της ΟΝΕ και του ευρώ.

Ακου, κύριε Βενιζέλε:

• Αυτοί που κυβέρνησαν, που διαχειρίστηκαν τα κοινά για λογαριασμό βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών, εργολάβων, «νταβατζήδων», τοκογλύφων και κερδοσκόπων, όλων αυτών, δηλαδή, που γίνονται πλουσιότεροι ενώ ο λαός γίνεται όλο και φτωχότερος,
• αυτοί που αντί να απολογούνται για τα «κατορθώματά τους» μιλούν για «κοπρίτες»,
• αυτοί που εν μέσω «Ζήμενς» κατηγορούν το λαό ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»,
• αυτοί που πήγαν το ΦΠΑ 23% και επιβάλλουν το ένα φοροχαράτσι μετά το άλλο, αλλά την ίδια ώρα μείωσαν κατά πέντε ολόκληρες μονάδες το φορολογικό συντελεστή των βιομηχάνων,
• αυτοί που χρεοκόπησαν τον κόσμο της δουλειάς, αυτοί που ξεφτίλισαν λέξεις και έννοιες και κατάντησαν την Ελλάδα εδώ που την κατάντησαν,

αν είχαν την ελάχιστη αξιοπρέπεια, αν διέθεταν στοιχειώδη αυτοσεβασμό, αν γνώριζαν τι σημαίνει τσίπα και φιλότιμο,

ακόμα κι αν δεν έβαζαν μια πέτρα στο λαιμό τους – όπως περιγράφουν το συναίσθημα της ντροπής οι άνθρωποι του λαού – ακόμα κι αν δεν εκλιπαρούσαν γονατιστοί να ανοίξει η γη και να τους καταπιεί,

θα εμφανίζονταν μπροστά στον άνεργο, στον απολυμένο, στον κατεστραμμένο επαγγελματία, θα προσέρχονταν ενώπιον των εκατομμυρίων μισθοσυντήρητων, χαμηλοσυνταξιούχων, πτωχευμένων, θα εκφωνούσαν το ύστατο διάγγελμά τους, λέγοντας ένα και μόνο πράγμα:

«Ελληνίδες και Ελληνες, ζητάμε συγνώμη. Ομως, το ξέρουμε ότι με το κακό που έχουμε προκαλέσει είναι αδύνατο να μας συγχωρήσετε. Γι’ αυτό το λόγο, ως ελάχιστη ένδειξη ντροπής, ως στοιχειώδη απόδειξη ανάληψης των ασύγγνωστων ευθυνών μας, σας δηλώνουμε ένα: Οτι εξαφανιζόμαστε από προσώπου Γης και το μόνο πια που σας ζητάμε είναι, αν μπορείτε, να μας ξεχάσετε».

Φυσικά, δεν έχουμε αυταπάτες.

Η πολιτική είναι έκφραση συμφερόντων. Ταξικών συμφερόντων.

Είναι «πόλεμος», κατά τη ρήση του κ. Παπανδρέου. Και αυτός ο πόλεμος, όπως κάθε ταξικός πόλεμος, ποτέ από τη μεριά των δημίων του λαού δεν διεξήχθη ούτε με όρους τσίπας, ούτε με όρους φιλότιμου, ούτε με όρους αξιοπρέπειας.

Στον πραγματικό κόσμο, τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, της τρόικας, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., της ΕΕ, του ΔΝΤ, στον κόσμο του ΣΕΒ, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών,

αντί της ντροπής θριαμβεύει η πολιτική ξεδιαντροπιά, σε τέτοιο σημείο που

όλοι αυτοί – που μπροστά τους οι Ηρόστρατοι, οι Γουλιμήδες και οι Εφιάλτες μοιάζουν καλοκάγαθοι πρόσκοποι – έχουν κι από πάνω το απερίγραπτο θράσος να ποζάρουν σαν «σωτήρες», σαν «σοφοί», σαν «Μεσσίες»!

Είναι απίθανο!

• Αυτοί που δεν άφησαν τίποτα όρθιο, είναι οι ίδιοι που τώρα μας λένε ότι «θα μας σώσουν» με την προϋπόθεση ότι θα τους επιτρέψουμε να… μας πεθάνουν!
• Αυτοί που κλέβουν τη σύνταξη του γέροντα και απειλούν να κόψουν το ρεύμα στον άνεργο αν δεν τους πληρώσει το νέο χαράτσι, είναι οι ίδιοι που μιλούν για «πατριωτισμό»!
• Αυτοί που έβαλαν την Ελλάδα στην «εντατική» για να περάσουν το λαό της από τον Προκρούστη, αυτοί που μιλούσαν για «Τιτανικό» στοιβάζοντας εκατομμύρια εργαζόμενους σε εργασιακές σχέσεις «γαλέρας», αυτοί που μετέτρεψαν τον ελληνικό λαό σε πειραματόζωο,

είναι οι «σωτήρες» μας!

Ναι!

(ακούστε το κι εσείς, κύριε Βενιζέλε):

Το πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας έχει το θράσος να θέτει τον ελληνικό λαό «ενώπιον των ιστορικών του ευθυνών», όπου ως ιστορική ευθύνη του λαού αναγορεύεται το «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω», όπου ως υποχρέωση του λαού εννοείται να αποδεχτεί ο λαός τον αποδεκατισμό του!

Ακούστε, λοιπόν, κύριε Βενιζέλε, κύριε Παπανδρέου, κύριε Λοβέρδε:

 

Ο ελληνικός λαός έχει, πράγματι, επίγνωση και συναίσθηση των ιστορικών του ευθυνών.

Το έδειξε αρκετές φορές στο διάβα των αιώνων.

Θα το αποδείξει και πάλι. Και αλίμονο στους ανιστόρητους.

ο πολιτικός «κανιβαλισμός» τους

Ιδού το τεκμήριο της πολιτικής αθλιότητας!

γράφει   ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

Μπροστά στο μέγεθος του πολιτικού τους «κανιβαλισμού»οι λέξεις χάνουν το νόημά τους.

Οι λέξεις δεν επαρκούν για να περιγραφούν τα πεπραγμένα τους. Γιατί να μιλήσεις; Για αναλγησία; Για βαρβαρότητα; Για απανθρωπιά; Τίποτα πια δεν μπορεί να «χωρέσει» τα «έργα» τους.

Διαβάστε, βγάλτε συμπέρασμα και φρίξτε:

Στις 27 Ιούλη 2011 η κυβέρνηση διά του υπουργού Υγείας, όπως αποκάλυψε ο «Ρ» δυο μέρες αργότερα, εξέδωσε Απόφαση την οποία ανάρτησε στον ιστότοπο του υπουργείου.

Ιδού, λοιπόν, το «τεκμήριο του εγκλήματος», ιδού η Απόφασή τους, σύμφωνα με την οποία:

Από τούδε και στο εξής, από τους χρονίως πάσχοντες ασθενείς, ανθρώπους που χρήζουν ειδικής και συνεχούς μέριμνας, τους ανθρώπους που φιλοξενούνται σε μονάδες που παρέχουν «υπηρεσίες κλειστής περίθαλψης» (τα ψυχιατρεία, τα γηροκομεία, τα ιδρύματα που φιλοξενούν αναπήρους κλπ.)

η κυβέρνηση «βουτάει» μέχρι και το …80% της σύνταξής τους!

Είναι ασύλληπτο, είναι αδιανόητο, αλλά είναι αληθινό. Είναι επίσημη πολιτική!

Ο κ. Λοβέρδος, επικαλούμενος τη «βιωσιμότητα» αυτών των υπηρεσιών – «βιωσιμότητα» που, όμως, πρέπει σύμφωνα με τα κυβερνητικά σαΐνια να επιτευχθεί διά της «μείωσης της κρατικής επιχορήγησης» –

και με πρόσχημα ότι συγγενείς των «οικόσιτων συνταξιούχων» προσπορίζονται αυτές τις συντάξεις, τι κάνει:

Εκδίδει φιρμάνι, το οποίο αφορά σε ανθρώπους ανήμπορους, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία όταν παίρνουν σύνταξη πρόκειται για σύνταξη πείνας,

και με το φιρμάνι αυτό επιβάλλει κλιμακωτή παρακράτηση στις συντάξεις ως ακολούθως:

• Για σύνταξη μέχρι 360 ευρώ παρακράτηση 40%.
• Από 360,01-500 ευρώ παρακράτηση 50%.
• Από 500,01-1.000 ευρώ παρακράτηση 60%.
• Από 1.000,01-1.500 ευρώ παρακράτηση 70%.
• Από 1.500,01 ευρώ και άνω παρακράτηση 80%.

Αυτή είναι η επίσημη πολιτική της κυβέρνησης των «σοσιαλιστών». Της κυβέρνησης των «αντιεξουσιαστών». Της κυβέρνησης των «πατριωτών». Της κυβέρνησης των «σωτήρων».

Εφτασαν μέχρι εκεί!

Εφτασαν να βάζουν «χέρι» και στις συντάξεις – κυρίως αναπηρικές – των ανθρώπων που έχουν βρει καταφύγιο μέχρι και στα γηροκομεία, μέχρι και στα ψυχιατρεία!

Εφτασαν να ληστεύουν ανθρώπους που έχουν για απάγκιο τους από τα Θεραπευτήρια Χρονίων Παθήσεων μέχρι το Δρομοκαΐτειο!

Η ηθική του συστήματος και των εκμεταλλευτών

Αστο καλύτερα…

Ο τραγουδιστής κύριος Νταλάρας, σχολιάζοντας τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με αφορμή συναυλία του στη γειτονική χώρα, φέρεται από τουρκικές εφημερίδες να έχει δηλώσει (αλλά και από ελληνικές εφημερίδες που προέβησαν σε σχετικές αναδημοσιεύσεις), ότι

«οι χάρτες τυπώνονται και τα σύνορα τα καθορίζουν οι μαθηματικοί και οι τοπογράφοι. Ο Θεός δεν έχει τυπογραφείο. Για το Αιγαίο άλλοι λένε πως ανήκει στους Τούρκους, άλλοι στους Ελληνες, στην πραγματικότητα όμως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια».

Εφόσον τα παραπάνω ειπώθηκαν – λέμε: «εφόσον» – τότε εκτός της απόδειξης ότι κάποιοι στέρεψαν τόσο πολύ, ώστε να αναμυρηκάζουν με πενήντα χρόνια καθυστέρηση τις «εξυπνάδες» της δεκαετίας του ’70 σαν «εξυπναδίτσες» της δεκαετίας του 2020,

έχουμε και μια ακόμα απόδειξη, αυτήν τη φορά περί της ορθότητας της πανάρχαιας εκείνης ρήσης:

Καλύτερα να μασάς (ή να τραγουδάς) παρά να μιλάς..