καράβι κόκκινο

τα μαύρα τα μαλλιά μας και αν ασπρίσαν δεν μας τρομάζει η βαρυχειμωνιά

  • Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ’ άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω. Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει. Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε

  • Γιάννης Ρίτσος

    Να με θυμόσαστε - είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια, για να φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. την ομορφιά ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιος μου το μοίρασα δίκαια. Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ' ένα κρινάκι του αγρού τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε.

  • κώστας βάρναλης

    Δε λυπάμαι τα γηρατειά που φεύγουν - τα μωράκια που έρχονται άθελά τους να ζήσουν σκλάβοι, να πεθάνουν σκλάβοι, σ' έναν κόσμο ελεύθερων αφεντάδων. Θα τους μαθαίνουν: η σκλαβιά τους χρέος εθνικόν και σοφία του Πανάγαθου!... Πότε θ' αναστηθούν οι σκοτωμένοι; ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗΣ 20.10.1973

  • ------------------------------- Την πόρτα αν δεν ανοίγει, τη σπαν, σας είπα. Τι στέκεστε, τι γέρνετε σκυφτοί; Λαέ σκλάβε, δειλέ, ανανιώσου, χτύπα! Και κέρδισε μονάχος το ψωμί -------------------------------- -------------------------------- ''Aν το δίκιο θες, καλέ μου, με το δίκιο του πολέμου θα το βρής. Όπου ποθεί λευτεριά, παίρνει σπαθί''

  • κομαντάντε Μάρκος

  • «Ο Μάρκος είναι γκέι στο Σαν Φρανσίσκο, μαύρος στη Νότια Αφρική, ασιάτης στην Ευρώπη, αναρχικός στην Ισπανία, Παλαιστίνιος στο Ισραήλ, γύφτος στην Πολωνία, ειρηνιστής στη Βοσνία, Εβραίος στη Γερμανία, μια γυναίκα μόνη στο Μετρό τα ξημερώματα, με άλλα λόγια ο Κομαντάτε Μάρκος είμαστε εμείς, το πρόσωπο του κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου πάνω στον πλανήτη»

  • μπερτολντ μπρεχτ

    Δεν είμαι άδικος, μα ούτε και τολμηρός και να που σήμερα μου δείξανε τον κόσμο τους μόνο το ματωμένο δάκτυλό τους είδα μπρος και είπα ευθύς: “μ’αρέσει ο νόμος τους” Τον κόσμο αντίκρυσα μέσ’απ’ τα ρόπαλά τους Στάθηκα κι είδα, ολημερίς με προσοχή. Είδα χασάπηδες που ήταν ξεφτέρια στη δουλειά τους. και σαν με ρώτησαν “σε διασκεδάζει;” είπα “πολύ”! Κι από την ώρα εκείνη, λέω “ναι” σε όλα, κάλλιο δειλός, παρά νεκρός να μείνω. Για να μη με τυλίξουνε σε καμιά κόλλα, ό,τι κανένας δεν εγκρίνει το εγκρίνω Φονιάδες είδα, κι είδα πλήθος θύματα, μου λείπει θάρρος, μα όχι και συμπόνια Και φώναξα, βλέποντας τόσα μνήματα: “καλά τους κάνουν -για του έθνους την ομόνοια!” Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές κι ήθελα να φωνάξω “σταματήστε!” Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές, μ’άκουσα να φωνάζω: “Ζήτω!Προχωρήστε!” Δε μου αρέσει η φτήνια και η κακομοιριά Γι’αυτό κι έχει στερέψει η έμπνευσή μου. Αλλά στου βρώμικού σας κόσμου τη βρωμιά ταιριάζει, βέβαια-το ξέρω-κι η έγκρισή μου

  • Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας

    Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για τη υπόθεσή του πρέπει προετοιμασμένος να ' ναι : γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί Θα μοιραστεί την ήττα . Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει : γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί .

  • εγκώμιο στον κομμουνισμό – μπέρτολτ μπρέχτ

    Είναι λογικός, καθένας τον καταλαβαίνει. Ειν' εύκολος. Μια και δεν είσαι εκμεταλλευτής, μπορείς να τον συλλάβεις. Είναι καλός για σένα, μάθαινε γι' αυτόν. Οι ηλίθιοι ηλίθιο τον αποκαλούνε, και οι βρωμεροί τον λένε βρωμερό. Αυτός είναι ενάντια στη βρωμιά και την ηλιθιότητα. Οι εκμεταλλευτές έγκλημα τον ονοματίζουν. Αλλά εμείς ξέρουμε: Είναι το τέλος κάθε εγκλήματος. Δεν είναι παραφροσύνη, μα Το τέλος της παραφροσύνης. Δεν είναι χάος Μα η τάξη. Είναι το απλό Που είναι δύσκολο να γίνει.

  • οι δικαστές

    Να οι κύριοι δικαστές τους λέμε οι καταπιεστές πως δίκαιο είναι τον λαό τι συμφέρει μα αυτοί δεν ξέρουν ποιο είναι αυτό κι έτσι δικάζουν στο σωρό μέχρι να βάλουν το λαό ολόκληρο στο χέρι

  • ———–

    Εχουνε νομικά βιβλία και διατάγματα Εχουνε φυλακές και οχυρώσεις Εχουνε δεσμοφύλακες και δικαστές Που παίρνουνε πολλά λεφτά κι έτοιμοι για όλα είναι. Μπ. Μπρεχτ

  • ———————

    "Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ο Χίτλερ φυλάκιζε ομοφυλόφιλους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου"

  • ========================

    Λες: Πολύ καιρό αγωνίστηκες. Δεν μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς. Άκου λοιπόν: Είτε φταις είτε όχι: Σαν δε μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις. Λες: Πολύ καιρό έλπιζες. Δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις. Έλπιζες τi; Πως ο αγώνας θαν’ εύκολος; Δεν είν’ έτσι. Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες. Είναι τέτοια που: Αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο Δεν έχουμε ελπίδα. Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει Θα χαθούμε. Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε. Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του. Οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση. Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.

  • Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους

    Αυτοί που βρίσκονται ψηλά θεωρούν ταπεινό να μιλάς για το φαΐ. Ο λόγος; έχουνε κιόλας φάει. Αν δε νοιαστούν οι ταπεινοί γι' αυτό που είναι ταπεινό ποτέ δεν θα υψωθούν. Αυτοί που αρπάνε το φαϊ απ’ το τραπέζι κηρύχνουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάν θυσίες. Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θά 'ρθουν.

  • che

    Πιστεύω στην ένοπλη πάλη σαν μοναδική λύση για τους λαούς που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή τους και είμαι συνεπής με τις πεποιθήσεις μου. Πολλοί θα με πουν τυχοδιώκτη και είμαι, μόνο που είμαι άλλου είδους τυχοδιώκτης, ένας από εκείνους που προβάλλουν τα στήθη τους για να αποδείξουν τις αλήθειες τους.

  • Αξίζει για ένα όνειρο να ζεις, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει

  • pablo neruda

    όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει. όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές. όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή. όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

  • από το Canto general

    Μπορεί να κόψουν όλα τα λουλούδια, αλλά δεν θα γίνουν ποτέ αφέντες της Άνοιξης

  • κ. καβάφης

    Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

  • κωστής παλαμάς

    Και τους τρέμουνε των κάμπων οι κιοτήδες και μ’ ονόματα τους κράζουν πονηρά κλέφτες κι απελάτες και προδότες. Τους μισούν οι βασιλιάδες κι όλοι οι τύραννοι κι είναι μέσα στους σκυφτούς τα παλληκάρια κι είναι μες στους κοιμισμένους οι στρατιώτες…” Κ . Παλαμάς στο Δωδεκάλογο του Γύφτου.

  • διαμοιρασμός του blog

    Bookmark and Share

  • διαχείριση

  • on line επισκέπτες

  • ημερολόγιο άρθρων

    Φεβρουαρίου 2016
    Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
    1234567
    891011121314
    15161718192021
    22232425262728
    29  

  • Εγγραφή

«
»

Άνθιμε, δεν θα ξαναγράψεις εσύ την ιστορία της Θεσσαλονίκης

Posted by redship στο 16 Φεβρουαρίου , 2016


Άνθιμε, δεν θα ξαναγράψεις εσύ την ιστορία της Θεσσαλονίκης

Τα λόγια του Μητροπολίτη Άνθιμου στην εκδήλωση μίσους και οπισθοδρόμησης που διοργάνωσε δεν είναι άλλη μια αναίτια εμπλοκή του σε θέματα πέραν των θρησκευτικών του αρμοδιοτήτων. Είναι κάτι παραπάνω. Είναι η προσπάθεια του να δημιουργήσει ένα ξενοφοβικό και υπερσυντηρητικό κίνημα στη Θεσσαλονίκη.
Του Αναστάση Ασκητά

Δεν περιμέναμε να φτάσει 2016 για να διαπιστώσουμε με πρόδηλο εκνευρισμό και αγανάκτηση ότι ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ξεπερνά τα όρια του θρησκευτικού ρόλου του και παίζει παραγοντίστικα και μικροπολιτικά παιχνίδια.

Είναι ένας από τους πυλώνες του συντηρητικού συστήματος που κρατάει δέσμια τη Θεσσαλονίκη για δεκαετίες και φιλοδοξεί να το κάνει για πολύ καιρό ακόμα φυλακίζοντας τις δυνατότητες της πόλης και της κοινωνίας της.

Αυτά όλα τα ξέραμε. Όπως ξέρουμε και το ποιοι είναι αυτοί που αντιλαμβάνονται την πόλη ως τσιφλίκι τους και με περίσσειο θράσος και κοτζαμπασισμό, επιχειρούν μέχρι και να ξαναγράψουν την ιστορία της πόλης και να αλλάξουν την ταυτότητά της.

Για ποιο λόγο να ρωτήσει το ΑΠΘ τον Άνθιμο αν συμφωνεί ή όχι με τη δημιουργία τμήματος ισλαμικών σπουδών;

Γιατί να ρωτήσει το κράτος τον Άνθιμο αν συμφωνεί ή όχι με την κατασκευή κέντρων υποδοχής και μετεγκατάστασης προσφύγων;

Γιατί οι μετριοπαθείς και σοβαροί θρησκευόμενοι δεν αγανακτούν ακούγοντας τον Άνθιμο να παρουσιάζει το «ολίγον αγαπάτε αλλήλους», το «αγαπάτε αλλήλους με μέτρο» ή τον «καλό Σαμαρείτη με απ’ όλα» και τον «καλό Σαμαρείτη χωρίς κρεμμύδι»;

Είναι ο Άνθιμος το μέτρο της θρησκείας; Ο μετρονόμος του λόγου Θεού;

Αυτά είναι ερωτήματα και προς θρησκευόμενους ανθρώπους που αντιλαμβάνονται κάποια πράγματα διαφορετικά από τον παράγοντα Άνθιμο, τον Φράγκο, τον Ψωμιάδη και τον Παπαθεμελή.

Το ξέραμε ότι ο Άνθιμος παίζει πολιτικά παιχνίδια. Μας το έχει κάνει ξεκάθαρο σε κάθε ευκαιρία. Μας το ‘πε και στο δημοψήφισμα. Η πατρίδα, πατρίδα και η σκοπιμότητα, σκοπιμότητα.

Έχει τόσο θράσος αυτή η αισθητική Άνθιμου που στη χθεσινή εκδήλωση αποφάσισε να ξαναγράψει την ιστορία της Θεσσαλονίκης.

«Έγκλημα» είπε, «αν ανακατευτούν άλλοι λαοί στη Θεσσαλονίκη. Είπε και δεν ντράπηκε.

Η Θεσσαλονίκη υπήρξε σπουδαία και σημαντική όταν ήταν πολυπολιτισμική. Όταν εντός των τειχών της ζούσαν Έλληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι, Τούρκοι κλπ. Όταν ανακατεύονταν άλλοι λαοί.

Η Ιστορία απέναντι στον Άνθιμο.

Ήταν σταυροδρόμι, εμπορικό και πολιτισμικό. Είχε κινηση και δημιουργία. Όταν μείναμε μόνο οι Έλληνες έγινε αυτό το ακίνητο, γκρίζο και υπερσυντηρητικό φάντασμα, γνήσιο γέννημα του ψυχρού πολέμου και του υπερσυντηρητισμού που άφησε αυτός στην μεταπολεμική ελληνική κοινωνία.

Η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη γειτονιές, συνοικίες, πλατείες, ιστορίες, μυρωδιές της προσφυγιάς. Όταν οι παππούδες μας άφησαν τον Πόντο και τη Μικρά Ασία και έφτιαξαν την Καλαμαριά, την Τούμπα, την Πολίχνη, την Επτάλοφο, τη Νεάπολη, το Κορδελιό και τόσα άλλα σημεία της πόλης μας, υπήρχαν στην «μητέρα» – Ελλάδα κάποιοι Άνθιμοι που δεν τους ήθελαν εδώ.

Υπήρχαν κάποιοι άλλοι Άνθιμοι που πίστευαν ότι «θα δημιουργήσουν πολιτική αναταραχή». Κάποιοι άλλοι Άνθιμοι που δεν ήθελαν να πάνε στη Σμύρνη καράβια να τους πάρουν. Κάποιοι άλλοι Άνθιμοι που εφάρμοζαν το «αγαπάτε αλλήλους» με μέτρο.

Κάποιοι άλλοι Άνθιμοι που για χρόνια είχαν αποκλεισμένα τα χωριά τους από το ποντιακό στοιχείο. Ξέρετε γιατί; Γιατί «αλλοίωνε τον εθνικό κορμό».

Η Ιστορία επαναλαμβάνεται κύριε Άνθιμε (γιατί σεβασμιότατος δεν μου είστε). Αλλά δεν ξαναγράφεται. Σίγουρα, δεν ξαναγράφεται!

Και για τη Θεσσαλονίκη έγραψε o Νικηφόρος Χούμνος, υψηλός αξιωματούχος του Βυζαντινού κράτους κατά το 14ο αιώνα: «Κανείς δε μένει χωρίς πατρίδα, όσο θα υπάρχει η Θεσσαλονίκη».

Και η Θεσσαλονίκη θα υπάρχει κύριε Άνθιμε. Υπήρχε πριν από εσάς και από το μίσος σας. Θα υπάρχει και μετά από εσάς.

Καληνύχτα σας, κύριε Άνθιμε.

This entry was posted on 16 Φεβρουαρίου , 2016 στις 12:45 πμ and is filed under «Κανείς δε μένει χωρίς πατρίδα όσο θα υπάρχει η Θεσσαλονίκη»., Άνθιμος εκδήλωση μίσους και οπισθοδρόμησης, ανθιμος και θεσσαλονικη, θεσσαλονίκη. Με ετικέτα: , , , . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, ή trackback from your own site.

Σχολιάστε

«
»