Παραλήρημα ρατσισμού

Ενα βήμα πριν από το να ζητήσει τη συγκρότηση «ταγμάτων θανάτου», που θα εξαπολύσουν ένα ανελέητο πογκρόμ σε βάρος των μεταναστών βρίσκεται ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Μόνο οι χτεσινές δηλώσεις και κινήσεις του ίδιου και του κόμματός του δείχνουν καθαρά ότι ο ρατσισμός και η ξενοφοβία αποτελούν τη «δύναμη κρούσης» του κόμματος – μαντρόσκυλου των μεγάλων αφεντικών. Ο ίδιος ο Γ. Καρατζαφέρης μετά από μια «στημένη» βόλτα στην πλατεία Θεάτρου, όπου μέτρησε με ακρίβεια «350 ανθρώπους εκ των οποίων οι Ελληνες ήταν κάτω από 50», αναγόρευσε ως κυρίαρχο πρόβλημα για όλους τους Αθηναίους «το πρόβλημα των λαθρομεταναστών που καταδυναστεύουν και γκετοποιούν την Αθήνα»(!). Την ίδια στιγμή το στέλεχος, πλέον, του ΛΑ.Ο.Σ. και υποψήφιος περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Α. Χρυσανθακόπουλος, (θυμάστε; αυτός ο της Πάτρας ΠΑΣΟΚος με τα φρουτάκια), προχωρούσε σε μια απίστευτη αθλιότητα. Επισείοντας ανεξιχνίαστη καταγγελία 25χρονης ότι βιάστηκε από δύο αλλοδαπούς, ζήτησε να ενταθεί το κυνήγι σε βάρος των μεταναστών: «Επιτέλους, διώξτε τους λαθρομετανάστες από την χώρα! Βιαστές είναι οι προστάτες τους!», ωρυόταν το πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Η αλήθεια είναι ότι οι θέσεις του ΛΑ.Ο.Σ. δεν απέχουν από την αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΝΔ, που όλοι μαζί εναρμονίζονται με την πολιτική καταστολής της ΕΕ, πράγμα που επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά από τις τελευταίες δηλώσεις Μέρκελ που κήρυξε το τέλος του «πολυπολιτισμικού μοντέλου» και τις απελάσεις των Ρομά από τον Σαρκοζί στη Γαλλία… Η διέξοδος βρίσκεται στην ταξική ενότητα και πάλη Ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής ΕΕ – κυβέρνησης και όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Αλήθειες και ψέματα

Αστραψε και βρόντηξε χτες μερίδα του αστικού Τύπου γιατί η ΕΕ απειλεί με πρόστιμα για τις αγροτικές επιδοτήσεις. Και δώσ’ του αναλύσεις για τους αγρότες που «τα έφαγαν» και δώσ’ του κλάμα για τον υπόλοιπο πληθυσμό που κάνει θυσίες για να πληρώσει τα πρόστιμα.

Να ‘λεγε τέτοια πράγματα κάποιος που δεν ξέρει, θα ‘λεγες «άστο να περάσει». Ομως, τα γράφουν αυτοί ακριβώς που χρόνια και χρόνια έδειχναν την ΕΕ σαν τη χρυσή αγελάδα την οποία οι αγρότες δεν είχαν να κάνουν άλλο παρά να την αρμέξουν. Είναι αυτοί που γνωρίζουν πως οι επιδοτήσεις της ΕΕ χρησιμοποιήθηκαν σαν το «τυρί στη φάκα» για να φθαρούν συνειδήσεις, αλλά και για να προχωρήσει το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς και, ταυτόχρονα, να «βγουν από τη μέση» αγροτικά προϊόντα που παρήγε η χώρα μας και είχε συγκριτικό πλεονέκτημα. Ετσι, η Ελλάδα, από πλεονασματική στο αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο με την ΕΕ, έγινε ελλειμματική, με αθρόες εισαγωγές σε βασικά αγροτικά προϊόντα, όπως γαλακτοκομικά, κρέας, αλλά και μαλακό σιτάρι, καπνός, τεύτλα, ζάχαρη κ.ά.

Γι’ αυτή την πραγματικότητα που διαμορφώθηκε με τη συμβολή και του αστικού Τύπου, αλλά και από τους «γαλαζοπράσινους» νομάρχες και δημάρχους, που προπαγάνδιζαν τα περί «πακτωλού» χρημάτων από την ΕΕ, δεν υπάρχει λέξη στα κατά τ’ άλλα δακρύβρεχτα χτεσινά ρεπορτάζ. Κι όμως, είναι μια πραγματικότητα για την οποία έχουν μιλήσει ξανά και ξανά οι δυνάμεις που συγκροτούν τη «Λαϊκή Συσπείρωση», πριν απ’ όλους το ΚΚΕ. Χτες ξανά ο υποψήφιος περιφερειάρχης της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στη Θεσσαλία θύμισε ένα προς ένα αυτά τα στοιχεία. Αλλά λέξη δεν περνά γι’ αυτά στον αστικό Τύπο.

Οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν παίρνουν παρά «ψίχουλα» επιδοτήσεων και άλλων ενισχύσεων, το συντριπτικό ποσοστό των οποίων καταλήγει στις φαρδιές τσέπες λίγων μεγαλοαγροτών και αγροτοβιομηχάνων. Αρα, οι μικρομεσαίοι αγρότες δε χρωστάνε τίποτα, ούτε στην ΕΕ, ούτε στις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί που χρωστάνε και πρέπει να «πληρώσουν» είναι οι πολυεθνικές, τα μονοπώλια, οι εμποροβιομήχανοι που θησαυρίζουν κερδοσκοπώντας σε βάρος και των παραγωγών και των καταναλωτών.

Σ’ όλους αυτούς πρέπει να δώσει απάντηση ο αγροτικός πληθυσμός και με την ψήφο του στις εκλογές για τα τοπικά κρατικά όργανα.

Λεφτά υπάρχουν και τα δίνουν … στο ΝΑΤΟ!

Γράφει    ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ στον ημεροδρόμο του ριζοσπάστη

«Γύρω από τους αμυντικούς εξοπλισμούς φτιάχτηκαν περιουσίες, ενδεχομένως και πολιτικές καριέρες»!

Ομολογούμε ότι κατόπιν της ανωτέρω δήλωσης του αναπληρωτή υπουργού Αμυνας, του κ. Μπεγλίτη (συνέντευξη στο ρ/σ «Φλας», 29/9/2010), είμεθα συντετριμμένοι. Συμβαίνουν τέτοια πράγματα;…

Εντούτοις (και παρά τη συντριβή μας) αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να υπενθυμίσουμε ότι ο κ. Μπεγλίτης, ούτε ως σχολιαστής, ούτε ως αφ’ υψηλού παρατηρητής δικαιούται να εμφανίζεται.

Είναι υπουργός (του υπενθυμίζουμε). Και μάλιστα είναι υπουργός εκείνου του πρωθυπουργού που θεωρεί ύψιστη προσφορά του προς τον τόπο να διακηρύσσει ότι η Ελλάδα είναι μια διεφθαρμένη χώρα…

Επιπλέον, στην Ελλάδα και στον κόσμο όλον, τις παραγγελίες όπλων, περιέργως πώς, δεν τις κάνουν οι λαοί.

Τις κάνουν οι άνθρωποι του πολιτικού κατεστημένου, σε απευθείας συνεννοήσεις με τις πολυεθνικές, με τους στρατιωτικούς οργανισμούς και με κρατικούς φορείς.

Επομένως, ο κ. Μπεγλίτης, δεδομένου ότι «και λίγοι είμαστε και καλά γνωριζόμαστε σε αυτή τη χώρα», όπως ο ίδιος διαπίστωσε, θα πρέπει

– αντί της επίδειξης μιας ηχηρής, πλην ανέξοδης, «λεβεντιάς» –

να μας πει (συγκεκριμένα) περί ποίων (συγκεκριμένα) τις περιουσίες και περί ποίων (συγκεκριμένα) τις πολιτικές καριέρες ομιλεί.

• Ποιοι, λοιπόν, έκαναν τις περιουσίες και τις καριέρες, γύρω από τους εξοπλισμούς;
• Για ποιες βιομηχανίες και για ποιους εμπόρους όπλων «δούλεψαν»;
• Ποιες «σύμμαχες» χώρες «έφαγαν» από τους αμυντικούς εξοπλισμούς;
• Και το κυριότερο: Ποιο το ακριβές μέγεθος των εξοπλιστικών κονδυλίων που έγιναν στο όνομα των «αμυντικών αναγκών», αλλά πήγαν υπέρ ΝΑΤΟ και ΕΕ και κατά πόσο έχουν επιβαρύνει το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα, τα οποία καλούνται να αποπληρώσουν οι «διεφθαρμένοι» μισθωτοί και οι «διαπλεκόμενοι» συνταξιούχοι;

Πέρα, όμως, από το ερώτημα πόσο κόστισαν και πόσο κοστίζουν στον ελληνικό λαό αυτές οι «δουλειές», τίθεται και το απολύτως συναφές ερώτημα:

Εναν ολόκληρο χρόνο μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, μπορούν να μας πληροφορήσουν

– δεν πήρε κάτι σχετικό το αυτί μας –

ποια από αυτές τις «δουλειές»

τη σταμάτησε,

την κατάργησε ή

την κατήγγειλε η κυβέρνηση Παπανδρέου και οι υπουργοί του;

Αντιθέτως, τα μόνα που γνωρίζουμε για τις επιδόσεις της κυβέρνησης στο ζήτημα των εξοπλισμών είναι,

αφ’ ενός η παραγγελία από τον κ. Παπανδρέου έξι νέων φρεγατών κατά τη συνάντησή του με τον Σαρκοζί,

αφ’ ετέρου η παραλαβή από τη Γερμανία κάτι «υποβρυχίων που γέρνουν»…

Παρεμπιπτόντως:

Προχτές το ίδρυμα «Στράτφορ» απένειμε το «αργυρό μετάλλιο» στην Ελλάδα για το γεγονός ότι είναι, εντός των 27 κρατών – μελών του ΝΑΤΟ,

η δεύτερη (!) μετά τις ΗΠΑ σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, με δαπάνη που το ύψος της αγγίζει περίπου το 4% του ΑΕΠ της χώρας!

Δηλαδή, πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως!

Πρόκειται για χρήματα με τα οποία θα μπορούσε να έχει αποτραπεί

(δυο φορές!) το πακέτο των μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση με το μνημόνιο, τον περασμένο Μάη.

Θυμίζουμε ότι τα συγκεκριμένα μέτρα, μόνο στην Περιφέρεια Αττικής, έχουν οδηγήσει ένας στους έντεκα κατοίκους να ζει με συσσίτιο (!) και ένας στους τρεις να αδυνατεί να πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ!

Εχει, επομένως, να μας πει κάτι ο κ. Μπεγλίτης

ή, ακόμα καλύτερα, ο πρωθυπουργός του,

για το μερτικό της σημερινής κυβέρνησης σ’ αυτό το διαρκές (και συνεχιζόμενο επί των ημερών τους) «κατόρθωμα»;

Είμαστε όλοι και Αγγλοι και Γάλλοι (και Πορτογάλοι)!

Στη Γαλλία γίνεται «χαμός»! Στη Βρετανία ο Κάμερον ανακοίνωσε 500.000 απολύσεις και έναν τυφώνα λιτότητας που δεν έχει όμοιό του μεταπολεμικά!

Κι όμως!

Ούτε στη Γαλλία, ούτε στη Βρετανία έχουν «μνημόνιο», όπως εμείς.

Ούτε στο Παρίσι, ούτε στο Λονδίνο είχαν Αλογοσκούφη, Παπαθανασίου, Παπαντωνίου ή Τσοχατζόπουλο, όπως εμείς.

Ούτε δώθε, ούτε κείθε της Μάγχης έχουν κανέναν πρωθυπουργό να βγαίνει και να λέει ότι «κυβερνάει μια διεφθαρμένη χώρα», όπως εμείς.

Τι κοινό έχουν με μας, επομένως;

Μα και εμείς και αυτοί έχουν κεφαλαιοκράτες. Και εμείς και αυτοί έχουμε και προλετάριους.

Ολοι, και αυτοί και εμείς, έχουμε βιομήχανους, τραπεζίτες, πολυεθνικές, εργολάβους, πετρελαιάδες, από τη μια, και εργάτες, υπάλληλους, συνταξιούχους, άνεργους, από την άλλη.

Και αυτοί και εμείς, έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που υπηρετεί τα συμφέροντα των «εχόντων».

Και αυτοί και εμείς, έχουμε άρχουσες τάξεις που, με τις κυβερνήσεις τους, επιδιώκουν τα βάρη της κρίσης που οι ίδιες την δημιούγησαν να τα φορτώσουν στους λαούς, στο γαλλικό, στο βρετανικό, στον ελληνικό λαό.

Με δυο λόγια: Και αυτοί και εμείς έχουμε ίδιο σύστημα, που, κι εδώ κι εκεί,

τα ελλείμματα και τα χρέη που παράγει τα επωμίζονται τα λαϊκά στρώματα,

ενώ τα κέρδη, τα οφέλη, τα πλούτη, τις επιχορηγήσεις, τις επιδοτήσεις, τα εισπράττει η ολιγαρχία.

Αυτό το σύστημα, κι εδώ κι εκεί, είναι και λέγεται «Καπιταλισμός».

Συνεπώς:

Αφού η ομοιότητά μας με Αγγλους και Γάλλους, δε βρίσκεται ούτε στα μνημόνια, ούτε στη «διαχειριστική επάρκεια» των δικών μας ή των δικών τους «Αλογοσκούφηδων», ούτε στη διαφθορά, τότε

για να τραβάνε κι αυτοί ό,τι τραβάμε κι εμείς, υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι η αιτία πρέπει να είναι κοινή.

Αλλά, το βασικότερο κοινό που έχουμε μεταξύ μας οι Ελληνες, οι Βρετανοί, οι Γάλλοι και οι Πορτογάλοι, είναι ακριβώς αυτό: Οτι κι εκεί και εδώ, είμαστε υπόδουλοι του μπουρζουά (γαλλιστί), του «γκόλντεν μπος» (αγγλιστί) και του πλουτοκράτη (ελληνιστί). Τυχαίο;

 

από τον ημεροδρόμο του ριζοσπάστη

«Καρακατσουλιό»

Σε λίγες μέρες θα διεξαχθεί ο Μαραθώνιος. Γεγονός το οποίο θα προσελκύσει τουρίστες. Επομένως:

«Το να βρουν την Ακρόπολη κλειστή (σ.σ.:οι τουρίστες) και να αντιμετωπίσουν το καρακατσουλιό με τους συμβασιούχους να κυνηγιούνται με τα ΜΑΤ θα είναι ό,τι χειρότερο. Οποιος εκείνες τις ημέρες δοκιμάσει να κλείσει παράνομα τις πόρτες της Ακρόπολης είναι εθνικός προδότης και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με την ανοχή που πρέπει να δείχνεται από ένα κράτος στους προδότες».

Τα παραπάνω γράφτηκαν χτες στην εφημερίδα «Sport Day» με την υπογραφή «Αντώνης Πανούτσος».

Ο εν λόγω – προφανώς πρόκειται για τον εξυπνάκια που έχει εξασφαλίσει το παντεσπάνι του από τρεις μεριές προσφέροντας ύψιστο εθνικό έργο κατά την ανάλυση των ποδοσφαιρικών φάσεων που εκκινούν από ελεγχόμενη θέση οφσάιντ –

όπως ακριβώς βλέπει τα οφσάιντ, έτσι είδε και τους συμβασιούχους «να κυνηγιούνται με τα ΜΑΤ (και όχι από τα ΜΑΤ).

Ο καλός αυτός άνθρωπος και γνήσιος πατριώτης, απεχθάνεται την «παρανομία» (των συμβασιούχων) σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που ξεχειλίζει από μέσα του η δίκαιη οργή του «στρατοδίκη» εναντίον των «εθνικών προδοτών» (συμβασιούχων)!

Το συμπέρασμα είναι σαφές:

Το ποδόσφαιρο είναι σαν τη ζωή. Στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, είτε παίζεις είτε μιλάς γι’ αυτά, αν είσαι «καρακατσουλιό» δεν κρύβεται με τίποτα.