Μισθοί … Ινδοκίνας μέσω … Γερμανίας

Γράφει   ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

Μας φέρονται σαν σε λαό «ιθαγενών».

Λες και οι Ελληνες από την εποχή του σχεδίου Μάρσαλ (για να μην πάμε πιο πίσω) δεν έχουν ξανακούσει ούτε έχουν ξαναδεί πολυεθνική.

Λες και στην Ελλάδα, πριν ο λαός γευτεί τις αγαθές υπηρεσίες του Βενιζέλου, δεν ξέραμε τίποτα: Ούτε από γαλλική «Πεσινέ», ούτε από αμερικανική «Ούλεν».

Λες και περιμέναμε τον Παπακωνσταντίνου και τον Παμπούκη για να μάθουμε και να γευτούμε την προσφορά των μονοπωλίων:

Από «Ζήμενς» και «Τίσεν» μέχρι «Κόκα Κόλα» και κάθε λογής «αδελφή του πετρελαίου».

Απευθύνονται στο ελληνικό λαό σαν σε χαχόλο.

Που πρέπει να τους δοξολογεί γιατί δίπλα στις άλλες πολυεθνικές, σ’ αυτές που ήδη θησαυρίζουν στην Ελλάδα (στην Ελλάδα των εκατομμυρίων φτωχών και ανέργων), τώρα προσκαλούν κι άλλες:

Γερμανικές, αμερικανικές, καταριανές…

Στις οποίες τάζουν – και το διαφημίζουν κιόλας – «επενδυτικές ευκαιρίες»…

Προφανώς θα πρόκειται για πολυεθνικές οι οποίες δεν θα έρθουν εδώ για να απομυζήσουν υπερκέρδη. Που δεν αποβλέπουν στον εργασιακό μεσαίωνα, ούτε σε λεόντειες συμφωνίες.

Αν πιστέψουμε τους κυβερνώντες, οι πολυεθνικές θα έρθουν, αν έρθουν, για να παράσχουν «φιλανθρωπικό» έργο!

Οπως και οι προηγούμενες…

Προσβλέποντας στη «φιλανθρωπία» των μονοπωλίων, η Ελλάδα το «μόνο» που έχει να κάνει είναι να …ξεπουληθεί.

Αλλά ποια συμφέροντα προωθούνται και ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούνται μέσω του ξεπουλήματος;

Του τόπου; Του λαού;

Λένε το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ., η κυρία Μπακογιάννη ότι η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πλούτου γίνεται για να …αποφευχθεί η χρεοκοπία της χώρας

(σ.σ.: το θράσος τους είναι τέτοιο που χρησιμοποιούν ένα τέτοιο τροπάρι απευθυνόμενοι σε ένα λαό που ήδη τον έχουν χρεοκοπήσει…).

Λένε ότι η διασφάλιση «κινήτρων» σε ντόπιους και ξένους κεφαλαιοκράτες, ώστε να προχωρήσουν σε «επενδύσεις», στοχεύει στην έξοδο της Ελλάδας από την κρίση και στην ενίσχυση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων

(σ.σ.: το θράσος τους είναι διπλό αφού είναι πασίγνωστο ότι κάτι τέτοιες «σωτήριες επενδύσεις» είναι που οδήγησαν τα ναυπηγεία στην καταστροφή, τον ΟΤΕ σε μειώσεις μισθών, τα διόδια στα ύψη για να εισπράττουν ντόπιοι και ξένοι εργολάβοι κ.ο.κ…).

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι δεν είχαμε δει τις «επενδύσεις» τους, χρόνια και χρόνια, και το πού αυτές κατέληξαν.

Ας υποθέσουμε ότι καταργούσαν τη λογική ώστε να μην μπορεί κανείς να διακρίνει την αλήθεια πίσω από αυτά τα παραμύθια.

Οτι, δηλαδή, κάθε φορά που μιλούν για «κοινωνικό όφελος» εννοούν εκείνο το «ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον» που

μεγιστοποιεί τα κέρδη των μονοπωλίων μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Πώς, όμως, είναι δυνατόν να κλείσει κανείς τα μάτια στην πραγματικότητα;

Και μάλιστα μια πραγματικότητα που βοά ότι:

α) Αυτό που σήμερα μεθοδεύεται στην Ελλάδα, η πλήρης παράδοση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας στο μεγάλο κεφάλαιο, το ολοκληρωτικό ξεπούλημα του δημόσιου τομέα στο καπιταλιστικό κεφάλαιο, είναι κάτι που έχει ξανασυμβεί όχι μόνο εντός, αλλά και εκτός Ελλάδας και ότι

β) τα – δραματικά – αποτελέσματα αυτής της πολιτικής έχουν μετρηθεί, έχουν καταγραφεί.

Ας δούμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:

1) Λέγεται και γράφεται ότι το μοντέλο των ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα θα κινηθεί στα χνάρια εκείνου του μοντέλου που ακολουθήθηκε στην πρώην ΓΛΔ κατά τη δεκαετία του ’90.

Τι συνέβη εκεί:

• 35.000 εταιρείες μαζί με δεκάδες χιλιάδες τμήματα ή στοιχεία του ενεργητικού τους ξεπουλήθηκαν σε ιδιώτες «επενδυτές», 45.000 ακίνητα περιουσιακά στοιχεία παραδόθηκαν σε ιδιώτες, σε 3.700 επιχειρήσεις μπήκε λουκέτο.

Ποιες ήταν οι άμεσες συνέπειες:

• Πάνω από 2,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι απολύθηκαν και η εταιρεία που είχε αναλάβει το ξεπούλημα, μόλις το ολοκλήρωσε, άφησε φέσι στο γερμανικό λαό 270 δισ. μάρκα, τα οποία κλήθηκαν να πληρώσουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι.

Πού οδήγησε μακροπρόθεσμα αυτή η πολιτική:

• Στα είκοσι χρόνια μετά την επανένωση της Γερμανίας, η Ανατολική Γερμανία βιώνει συνθήκες διευρυμένης ανισότητας σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα. Μόνο στο Βερολίνο από τις 500.000 βιομηχανικές θέσεις εργασίας το 1989, σήμερα έχουν απομείνει μόλις 100.000, δηλαδή 80% λιγότερες. Οι μισθοί στην Ανατολική Γερμανία είναι (επισήμως) χαμηλότεροι κατά 11% απ’ ό,τι στην υπόλοιπη χώρα (και στην πραγματικότητα πολύ χαμηλότεροι). Η συντριπτική πλειοψηφία των 7,5 εκατομμυρίων Γερμανών εργαζομένων που αμείβονται έως 400 ευρώ το μήνα (!) είναι Ανατολικογερμανοί.

2) Στις συνθήκες της κεφαλαιοκρατικής λεηλασίας που ακολούθησε την ανατροπή της ΕΣΣΔ, την περίοδο μεταξύ 1993-1995 στη Ρωσία

από τις 27.000 δημόσιες επιχειρήσεις ξεπουλήθηκαν οι 20.000 και μάλιστα σε τόσο «ευνοϊκές» για τους «επενδυτές» τιμές που μόλις έφταναν στο 10% της πραγματικής τους αξίας.

Το επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε για το εκ θεμελίων ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου ήταν ότι ήταν «απαραίτητο» για να αντιμετωπίσει η Ρωσία το ασφυκτικό περιβάλλον που της είχαν επιβάλει οι «αγορές».

Το αποτέλεσμα:

• Παρά το γενικευμένο ξεπούλημα, η Ρωσία – με τους πάμπλουτους «ολιγάρχες» και τη Μόσχα να αναγορεύεται σε «πρωτεύουσα των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη» – δεν γλίτωσε λίγα χρόνια αργότερα την περιδίνησή της σε συνθήκες χρεοκοπίας και ο λαός της δεν γλίτωσε, φυσικά, την εξαθλίωση…

Αυτή είναι η αλήθεια για την πολιτική του ξεπουλήματος που ακολουθείται και στην Ελλάδα.

Αυτό είναι το μοντέλο «ανάπτυξης» για το οποίο μας μιλούν.

Είναι το μοντέλο «ανάπτυξης» που από παλιά προωθούσαν για την Ελλάδα και που είχε για πρότυπο τον εργαζόμενο – «γκαρσόνι». Αλλά τότε, τουλάχιστον, δεν το ομολογούσαν ανοικτά.

Τώρα, χωρίς τσίπα, σε μια θυελλώδους αναισχυντίας επιχείρηση δηλώνουν ευθαρσώς ότι το μοντέλο «ανάπτυξης» που προωθούν έχει για πρότυπο τον εργαζόμενο – «χαμάλη» των 300 και 500 ευρώ το μήνα!

Δηλαδή το «χαμάλη», που θα αμείβεται με μισθούς Ασίας, που θα δουλεύει με εργασιακές συνθήκες Αφρικής και που πρέπει να νιώθει κι ευγνωμοσύνη (!),

γιατί η Ελλάδα ξεπουλιέται.

Τη μετατρέπουν σε «Ελντοράντο» για τους εγχώριους πλουτοκράτες και σε διαμετακομιστικό «οικόπεδο» της Αμερικής, της Γερμανίας, του Κατάρ.

Με τη διαβεβαίωση, βεβαίως, ότι εκείνο το κομμάτι του λαού που δεν πεταχτεί στην ανεργία,

δεν θα αμείβεται με μισθούς Ινδίας ή Κίνας. Αλλά με μισθούς …Ινδοκίνας!

Πριν το χαράτσι: 1,16 εκατομμύρια (!) διαταγές διακοπής ρεύματος. Μετά το χαράτσι πόσες;

Γράφει  ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας της εταιρείας, μέσα στο 2010 η ΔΕΗ εξέδωσε 1.160.000 εντολές για διακοπή ρεύματος!

Δηλαδή, πέρσι, πριν ακόμα έρθουν τα μεσοπρόθεσμα και τα εφαρμοστικά, πριν ο ΦΠΑ πάει στο 23% και πριν την «εργασιακή εφεδρεία», πάνω από 1 εκατομμύριο λαϊκά νοικοκυριά και μικρομάγαζα είχαν φτάσει σε τέτοιο βαθμό εισοδηματικής καχεξίας που αδυνατούσαν να πληρώσουν εμπρόθεσμα το ρεύμα.

Από αυτές τις 1.160.000 διαταγές διακοπής εκτελέστηκαν οι 254.000!

Δηλαδή, μέσα στο 2010 ως συνέπεια των όσων – μόνο μέχρι εκείνη τη στιγμή – είχαν υποστεί οι λαϊκές οικογένειες και οι βιοπαλαιστές,

οι 254.000 από αυτούς, μη έχοντας χρήματα να πληρώσουν, έμειναν για κάποιο διάστημα χωρίς ηλεκτρικό.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που φτάνουν μέχρι τον Ιούλιο του 2011, από εκείνες τις 254.000 περιπτώσεις διακοπής του ρεύματος, οι περίπου 100.000 παραμένουν εν ισχύι!

Δηλαδή, χωρίς να υπολογίζεται τι έχει συμβεί εντός του 2011, μόνο από το 2010 περίπου 100.000 οικογένειες, μαγαζιά κλπ. δεν έχουν ρεύμα γιατί δεν βρήκαν ποτέ τα χρήματα για την επανασύνδεσή του.

Και ενώ έτσι έχουν τα πράγματα.

Ενώ η τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο λαός έχει ως συνέπεια πάνω από ένα εκατομμύριο οικογένειες (με δυο, τρία ή περισσότερα μέλη) να μην έχουν τα λεφτά για να πληρώσουν το ρεύμα στην ώρα του.

Ενώ εκατοντάδες χιλιάδες έχουν χρεοκοπήσει σε τέτοιο βαθμό που τους κόβεται το ρεύμα.

Ενώ στην Ελλάδα ο λαός πέρσι είτε αγκομαχούσε είτε αδυνατούσε πλήρως – και αποδεδειγμένα – να πληρώσει το λογαριασμό του ρεύματος (σ.σ.: πόσο μάλλον φέτος με το νέο χαράτσι!)

έρχονται – οι άθλιοι – και όχι μόνο προσθέτουν κι άλλο φόρο στον εξουθενωμένο λαό, όχι μόνο επιβάλλουν το νέο χαράτσι στα ακίνητα, αλλά το επιβάλλουν και μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ!

Δηλαδή, μέσω των λογαριασμών που ήδη – όπως καλύτερα από τον καθένα γνωρίζουν οι ίδιοι και οι Υπηρεσίες τους – εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν να τους πληρώσουν!

Να αποτύχουν

Εχουν ξεπεράσει πλέον και τον εαυτό τους. Δεν πρόκειται καν για το Μανωλιό που βάζει τα ρούχα του αλλιώς. Ολοι μαζί συγκροτούν μια τερατώδη μηχανή που απειλεί να αλέσει τα πάντα και προσπαθεί να γίνει αποδεκτή απλά φορώντας άλλη προβιά, μπλοφάροντας σαν κοινοί χαρτοπαίχτες.

Κανείς να μην ξεγελαστεί!

Η στρατηγική των μονοπωλίων περιέχεται αυτούσια μέσα στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που συζητείται ήδη στη Βουλή. Δυο ώρες πριν βγει στο γυαλί ο πρωθυπουργός, έσπευσε να θυμίσει την αδιαπραγμάτευτη για το μονοπωλιακό κεφάλαιο στρατηγική η εκλεκτή υπουργός του «Συγκροτήματος» που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις. Τις τακτικές κινήσεις τις είχαν αναλάβει ώρες πριν άλλοι. Ενας έφτασε να θυμίσει από το τηλεοπτικό γυαλί ότι «ενωμένες οι εθνικές δυνάμεις νίκησαν τον κομμουνισμό», συμπληρώνοντας έναν προηγούμενο που ζητούσε «αποσοβιετοποίηση». Ενας τρίτος μαρτύρησε και το σχέδιο που εφαρμόστηκε χτες στο πεδίο της μάχης, με στόχο να εμφανίσει το εργατικό κίνημα ως διασαλευτή της τάξης την ώρα που «η πατρίς κινδυνεύει» και κάτω από μια τέτοια λάσπη να μηδενιστεί η ύπαρξή του. Χιλιάδες και χιλιάδες απεργών διαδηλωτών που είχαν δώσει από τα χαράματα μάχες στους χώρους δουλειάς κάτω από τη σημαία του ΠΑΜΕ κι έφτασαν στο Σύνταγμα (όπως και σε άλλες κεντρικές πλατείες των πόλεων), με αίτημα να πληρώσει η ολιγαρχία, εξαφανίστηκαν τηλεοπτικά, στη θέση τους εμφανίστηκαν ασφαλίτες που παρίσταναν τους διαδηλωτές και μπράβοι οι οποίοι παρίσταναν την περιφρούρηση ενός «κινήματος» που το εμφανίζουν να διαδηλώνει στο κενό χωρίς να ξέρει τίποτα για τον ένοχο: τους καπιταλιστές και την πολιτική τους εκπροσώπηση.

Ολοι μαζί αποκάλυψαν ξανά πως εχθρός τους είναι η εργατική τάξη και πως αυτό ακριβώς είναι το διακύβευμα αυτών των ημερών: Το πώς θα συντριβεί η εργατική τάξη, ακριβώς τώρα που μαζικά δείχνει να γυρίζει την πλάτη στους εκπροσώπους του αστικού πολιτικού συστήματος, τώρα που δυναμικά μέσα στους ίδιους τους χώρους δουλειάς υψώνει και πολιτικά το ανάστημά της απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο.

Είναι, λοιπόν, μάχη για την εξουσία. Το σύνολο των χτεσινών εξελίξεων το βεβαιώνει.

Η αστική τάξη δουλεύει με σχέδιο. Ξέρει – αυτή το έχει οργανώσει έτσι – ότι τώρα – μεσούσης της καπιταλιστικής κρίσης – πρέπει να κάνει το μεγάλο άλμα για να μπορέσουν τα κέρδη της να εκτιναχτούν ψηλά. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τσακισμένη την εργατική τάξη, και με όπλο ένα πολιτικό σύστημα που ενώ θα παρουσιάζεται σα νέο θα είναι το ίδιο το παλιό, αλλά με ακόμα πιο καθαρά τα χαρακτηριστικά της δικτατορίας των μονοπωλίων.

Με τις χτεσινές κινήσεις, η αστική τάξη έδειξε ότι παραμένει σταθερή στην επιλογή της για τις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα που περιέχονται ήδη στο κείμενο του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος.

Ακριβώς γιατί η επέλαση στο λαϊκό εισόδημα είναι τέτοια που απαιτείται πολιτικό σύστημα απελευθερωμένο από δεσμεύσεις του παρελθόντος.

Το δήλωνε ευθέως από χτες το πρωί το κύριο άρθρο στην «Καθημερινή». Το συμπλήρωσε ο γνωστός Στ. Μάνος με βραδινές δηλώσεις του: «Τώρα είναι η ώρα για το σοκ», είπε και δεν έκρυβε τη χαρά του για τις εξελίξεις, ομολογώντας παράλληλα ότι «η δουλειά είναι δύσκολη».

Το εργατικό λαϊκό κίνημα οφείλει να την κάνει δυσκολότερη αυτή τη δουλειά, να μην επιτρέψει να γίνει.

Αυτή η εργολαβία πρέπει να αποτύχει.Αλλά μόνο ο λαός μπορεί να την κάνει να αποτύχει.

Τώρα είναι η ώρα για μαζικό απεγκλωβισμό από τα κόμματα της πλουτοκρατίας, για οργάνωση μαζί με το ΚΚΕ τέτοια που να αποκρούσει την επίθεση, να ανοίξει δρόμο για ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.