καράβι κόκκινο

τα μαύρα τα μαλλιά μας και αν ασπρίσαν δεν μας τρομάζει η βαρυχειμωνιά

  • Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ’ άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω. Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει. Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε

  • Γιάννης Ρίτσος

    Να με θυμόσαστε - είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια, για να φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. την ομορφιά ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιος μου το μοίρασα δίκαια. Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ' ένα κρινάκι του αγρού τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε.

  • κώστας βάρναλης

    Δε λυπάμαι τα γηρατειά που φεύγουν - τα μωράκια που έρχονται άθελά τους να ζήσουν σκλάβοι, να πεθάνουν σκλάβοι, σ' έναν κόσμο ελεύθερων αφεντάδων. Θα τους μαθαίνουν: η σκλαβιά τους χρέος εθνικόν και σοφία του Πανάγαθου!... Πότε θ' αναστηθούν οι σκοτωμένοι; ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗΣ 20.10.1973

  • ------------------------------- Την πόρτα αν δεν ανοίγει, τη σπαν, σας είπα. Τι στέκεστε, τι γέρνετε σκυφτοί; Λαέ σκλάβε, δειλέ, ανανιώσου, χτύπα! Και κέρδισε μονάχος το ψωμί -------------------------------- -------------------------------- ''Aν το δίκιο θες, καλέ μου, με το δίκιο του πολέμου θα το βρής. Όπου ποθεί λευτεριά, παίρνει σπαθί''

  • κομαντάντε Μάρκος

  • «Ο Μάρκος είναι γκέι στο Σαν Φρανσίσκο, μαύρος στη Νότια Αφρική, ασιάτης στην Ευρώπη, αναρχικός στην Ισπανία, Παλαιστίνιος στο Ισραήλ, γύφτος στην Πολωνία, ειρηνιστής στη Βοσνία, Εβραίος στη Γερμανία, μια γυναίκα μόνη στο Μετρό τα ξημερώματα, με άλλα λόγια ο Κομαντάτε Μάρκος είμαστε εμείς, το πρόσωπο του κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου πάνω στον πλανήτη»

  • μπερτολντ μπρεχτ

    Δεν είμαι άδικος, μα ούτε και τολμηρός και να που σήμερα μου δείξανε τον κόσμο τους μόνο το ματωμένο δάκτυλό τους είδα μπρος και είπα ευθύς: “μ’αρέσει ο νόμος τους” Τον κόσμο αντίκρυσα μέσ’απ’ τα ρόπαλά τους Στάθηκα κι είδα, ολημερίς με προσοχή. Είδα χασάπηδες που ήταν ξεφτέρια στη δουλειά τους. και σαν με ρώτησαν “σε διασκεδάζει;” είπα “πολύ”! Κι από την ώρα εκείνη, λέω “ναι” σε όλα, κάλλιο δειλός, παρά νεκρός να μείνω. Για να μη με τυλίξουνε σε καμιά κόλλα, ό,τι κανένας δεν εγκρίνει το εγκρίνω Φονιάδες είδα, κι είδα πλήθος θύματα, μου λείπει θάρρος, μα όχι και συμπόνια Και φώναξα, βλέποντας τόσα μνήματα: “καλά τους κάνουν -για του έθνους την ομόνοια!” Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές κι ήθελα να φωνάξω “σταματήστε!” Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές, μ’άκουσα να φωνάζω: “Ζήτω!Προχωρήστε!” Δε μου αρέσει η φτήνια και η κακομοιριά Γι’αυτό κι έχει στερέψει η έμπνευσή μου. Αλλά στου βρώμικού σας κόσμου τη βρωμιά ταιριάζει, βέβαια-το ξέρω-κι η έγκρισή μου

  • Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας

    Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για τη υπόθεσή του πρέπει προετοιμασμένος να ' ναι : γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί Θα μοιραστεί την ήττα . Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει : γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί .

  • εγκώμιο στον κομμουνισμό – μπέρτολτ μπρέχτ

    Είναι λογικός, καθένας τον καταλαβαίνει. Ειν' εύκολος. Μια και δεν είσαι εκμεταλλευτής, μπορείς να τον συλλάβεις. Είναι καλός για σένα, μάθαινε γι' αυτόν. Οι ηλίθιοι ηλίθιο τον αποκαλούνε, και οι βρωμεροί τον λένε βρωμερό. Αυτός είναι ενάντια στη βρωμιά και την ηλιθιότητα. Οι εκμεταλλευτές έγκλημα τον ονοματίζουν. Αλλά εμείς ξέρουμε: Είναι το τέλος κάθε εγκλήματος. Δεν είναι παραφροσύνη, μα Το τέλος της παραφροσύνης. Δεν είναι χάος Μα η τάξη. Είναι το απλό Που είναι δύσκολο να γίνει.

  • οι δικαστές

    Να οι κύριοι δικαστές τους λέμε οι καταπιεστές πως δίκαιο είναι τον λαό τι συμφέρει μα αυτοί δεν ξέρουν ποιο είναι αυτό κι έτσι δικάζουν στο σωρό μέχρι να βάλουν το λαό ολόκληρο στο χέρι

  • ———–

    Εχουνε νομικά βιβλία και διατάγματα Εχουνε φυλακές και οχυρώσεις Εχουνε δεσμοφύλακες και δικαστές Που παίρνουνε πολλά λεφτά κι έτοιμοι για όλα είναι. Μπ. Μπρεχτ

  • ———————

    "Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ο Χίτλερ φυλάκιζε ομοφυλόφιλους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου"

  • ========================

    Λες: Πολύ καιρό αγωνίστηκες. Δεν μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς. Άκου λοιπόν: Είτε φταις είτε όχι: Σαν δε μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις. Λες: Πολύ καιρό έλπιζες. Δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις. Έλπιζες τi; Πως ο αγώνας θαν’ εύκολος; Δεν είν’ έτσι. Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες. Είναι τέτοια που: Αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο Δεν έχουμε ελπίδα. Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει Θα χαθούμε. Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε. Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του. Οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση. Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.

  • Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους

    Αυτοί που βρίσκονται ψηλά θεωρούν ταπεινό να μιλάς για το φαΐ. Ο λόγος; έχουνε κιόλας φάει. Αν δε νοιαστούν οι ταπεινοί γι' αυτό που είναι ταπεινό ποτέ δεν θα υψωθούν. Αυτοί που αρπάνε το φαϊ απ’ το τραπέζι κηρύχνουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάν θυσίες. Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θά 'ρθουν.

  • che

    Πιστεύω στην ένοπλη πάλη σαν μοναδική λύση για τους λαούς που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή τους και είμαι συνεπής με τις πεποιθήσεις μου. Πολλοί θα με πουν τυχοδιώκτη και είμαι, μόνο που είμαι άλλου είδους τυχοδιώκτης, ένας από εκείνους που προβάλλουν τα στήθη τους για να αποδείξουν τις αλήθειες τους.

  • Αξίζει για ένα όνειρο να ζεις, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει

  • pablo neruda

    όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει. όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές. όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή. όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

  • από το Canto general

    Μπορεί να κόψουν όλα τα λουλούδια, αλλά δεν θα γίνουν ποτέ αφέντες της Άνοιξης

  • κ. καβάφης

    Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

  • κωστής παλαμάς

    Και τους τρέμουνε των κάμπων οι κιοτήδες και μ’ ονόματα τους κράζουν πονηρά κλέφτες κι απελάτες και προδότες. Τους μισούν οι βασιλιάδες κι όλοι οι τύραννοι κι είναι μέσα στους σκυφτούς τα παλληκάρια κι είναι μες στους κοιμισμένους οι στρατιώτες…” Κ . Παλαμάς στο Δωδεκάλογο του Γύφτου.

  • διαμοιρασμός του blog

    Bookmark and Share

  • διαχείριση

  • on line επισκέπτες

  • ημερολόγιο άρθρων

    Απρίλιος 2012
    Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
     1
    2345678
    9101112131415
    16171819202122
    23242526272829
    30  

  • Εγγραφή

«
»

Οι μετανάστες…

Posted by redship στο 10 Απριλίου , 2012


Την Παρασκευή τέσσερις άνθρωποι χάνουν την ζωή τους όταν αμαξοστοιχία συγκρούεται με ΙΧ αυτοκίνητο σε σημείο του σιδηροδρομικού δικτύου Αττικής. Στο τραγικό συμβάν υπάρχει μια κρίσιμη λεπτομέρεια. Τη σημειώνουμε ακριβώς επειδή τελευταία, με ευθύνη της συγκυβέρνησης, προπαγανδίζεται στο λαό η λογική ότι όλοι οι μετανάστες είναι «εγκληματίες, άρρωστοι, επικίνδυνοι», ότι είναι αυτοί που προκαλούν τα δεινά των Ελλήνων. Δύο από τους τέσσερις νεκρούς ήταν Πακιστανοί μετανάστες, οι Χαμαγιού Ανουάρ 18 ετών και Βακάρ Αχμέντ 32. Πολτοποιήθηκαν από το τρένο, ενόσω πάλευαν να βγάλουν από το ΙΧ που κόλλησε στις γραμμές, να σώσουν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, δυο Ελληνες. Στην προσπάθειά τους αυτή δεν υπολόγισαν κίνδυνο. Εμειναν για να βοηθήσουν ως το τέλος, βλέποντας κατάματα το θάνατο να έρχεται κατά πάνω τους.
Η ιστορία αυτή δεν είναι κάποιο μελό του «Μπόλιγουντ». Είναι πραγματικότητα και έρχεται να επιβεβαιώσει με τον πιο τραγικό τρόπο το πόσο ψεύτικη, δηλητηριώδης και επικίνδυνη είναι η ρατσιστική και αντιδραστική προπαγάνδα των αστικών κομμάτων που στοχεύει να στρέψει τους Ελληνες του μόχθου ενάντια στους μετανάστες. Και το κάνουν σκόπιμα, γιατί τους βολεύει μπρος στις εκλογές να περιοριστεί η κουβέντα στους αλλοδαπούς, όχι στα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα εργατικά λαϊκά νοικοκυριά από την πολιτική του ευρωμονόδρομου. Τους συμφέρει και γιατί αυτές οι πολιτικές δυνάμεις, με την πολιτική που υπηρετούν, φέρουν ακέραια την ευθύνη για τα πράγματι οξυμένα προβλήματα στο κέντρο της Αθήνας και αλλού. Ευθύνονται καθότι τα ήξεραν μα άφησαν ασύδοτα τα κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος, που πίσω του αν ψάξουν θα βρουν μεγάλες επιχειρήσεις (δουλεμπορίας, πορνείας, ναρκωτικών, real estate) να εκμεταλλεύονται ανθρώπους και να τους ωθούν στην εγκληματικότητα, μετανάστες και Ελληνες, πατώντας στην εξαθλίωσή τους, στην ανάγκη τους για ένα κομμάτι ψωμί, να απαξιώνουν ολόκληρες περιοχές χαντακώνοντας συνολικά την όποια «ποιότητα ζωής» είχε απομείνει στη ζωή των λαϊκών οικογενειών.
Οσοι προσκυνούν το καπιταλιστικό κέρδος, δε θέλουν ούτε μπορούν να αντιμετωπίσουν προβλήματα εγκληματικότητας ή «λουκέτων» στα μικρομάγαζα. Δε νοιάζονται για λύσεις στα εκρηκτικά προβλήματα των λαϊκών γειτονιών. Τις περιοχές που «καθαρίζουν» από μετανάστες τις παραδίδουν, τις έχουν ήδη παραδομένες στο μεγάλο κεφάλαιο, τους μεσίτες και κατασκευαστές που τοποθετήθηκαν έγκαιρα αγοράζοντας «φιλέτα» τζάμπα. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών (πέρα από την επιχείρηση αποπροσανατολισμού του λαού όπου εντάσσονται) παράλληλα αποτελούν κομμάτι της γενικότερης επίθεσης στα δικαιώματα ντόπιων και ξένων εργαζομένων. Κι επειδή θέλουν το κέντρο παραδομένο στους επιχειρηματίες, «φιλικό» στην «επιχειρηματικότητα» και αποστειρωμένο από κάθε λαϊκό στοιχείο, γι’ αυτό (ταυτόχρονα με «σκούπες» κι απελάσεις) προωθούν απαγόρευση κινητοποιήσεων στην περιοχή, υλοποίησή τους μόνο κατόπιν αστυνομικής αδείας και παρουσία εισαγγελέα, συν κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για τις επιχειρήσεις της Αθήνας.
Καταστολή, αστυνομοκρατία, χτύπημα των δικαιωμάτων συνολικά ντόπιων και ξένων εργαζομένων, το σχέδιο των αστών. Απέναντι στο μαύρο μέτωπό τους, πρέπει να δοθεί ενιαία η λαϊκή απάντηση σε κοινό αγώνα Ελλήνων και μεταναστών εργατών. Με ανυποχώρητη ταξική πάλη, οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, συμπόρευση στην καθημερινή μάχη (για μισθούς και δικαιώματα) με στόχο την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και στην κάλπη με το μόνο κόμμα που οργανώνει την πάλη για να ορθώνονται εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα, επειδή έχει στρατηγική για την εργατική, λαϊκή εξουσία, ένα πανίσχυρο ΚΚΕ.

 

This entry was posted on 10 Απριλίου , 2012 στις 8:54 πμ and is filed under ριζασπάστης, έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι. Με ετικέτα: . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, ή trackback from your own site.

Σχολιάστε

«
»